Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Ροδοσταυρικές Διδασκαλίες και Τεχνικές
"Εγωϊσμός και Αυτοταπείνωση".
Ορφέας:
Στους μύθους του Ηρακλή, στον άθλο του λέοντα της Νεμέας, ο ήρωας "ενδύεται" την λεοντή, (το λιοντάρι ουσιαστικά) και έτσι καθίσταται ικανός στην ανάληψη και επιτυχή επιτέλεση των άθλων του...
Το πρώτο μέλημα του Ήρωα είναι,
ΝΑ ΜΑΧΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΑ ΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ...
Κανένας:
--- Παράθεση από: Ορφέας στις Απριλίου 18, 2007, 10:54:01 ---Το πρώτο μέλημα του Ήρωα είναι,
ΝΑ ΜΑΧΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΑ ΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ...
--- Τέλος παράθεσης ---
Άρα λοιπόν πάει περίπατο το «αν ένας εχθρός σας χτυπήσει στο ένα μάγουλο, προσφέρετε και το άλλο».
Eleni:
Για μένα ο εγωισμός στάθηκε για πολλά χρόνια η καταδίκη μου αλλά και αυτός που με γλύτωσε απο πολλά δεινά. Υπάρχει ο καλώς εννούμενος εγωισμός που είναι μια αίσθηση αυτονομίας και αυτοπροστασίας και ο κακώς εννοούμενος που περικλείει μέσα του την αλαζονία και την ματαιοδοξία τα οποία δεσμέουν και το πνεύμα και την ύλη.
Εμείς έχουμε και το μαχαίρι και το πεπόνι ....και επιλέγουμε...
--- Παράθεση ---Κι εκεί αρχίζει το πρόβλημα! Γιατί οι γύρω σου ακόμη δεν έχουν "αντιληφθεί έτσι τα πράγματα" κι εξακολουθούν να φέρονται ως "αγενής και μανιασμένος ταύρος εν υαλοπωλείο"....Όταν σε κλέβει στο ζύγι ας πούμε ο τάδε, ή ο άλλος σου πουλάει σάπιο κρέας ή ο άλλος σου χαλάει περισσότερο αντί να σου επισκευάσει το αυτοκίνητο ή το κράτος θέλει να σου τα παίρνει στην ώρα τους, με υψηλότατο τόκο και πρόστιμο αλλά ποτέ δεν είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του, ε τότε εσύ πως θα διατηρηθείς "ανιδιοτελής" σε ένα περιβάλλον "κακόβουλης ιδιοτέλειας"?
--- Τέλος παράθεσης ---
Αυτό είναι όντως ενοχλητικό και αποκαρδιωτικό επειδή μερικές φορές μας κάνει να νιώθουμε σαν ηλίθιοι αν ανεχτούμε παρόμοιες συμπεριφορές.
Ομως νομίζω οτι μπορούμε να συμπεριφερθούμε λογικά και να υπερασπιστούμε τα δικαιώματας μας χωρίς ΄συναισθηματική συμμετοχή.
Από την στιγμή που κατανοούμε δυνητικά μπορούμε και να εκλογικεύουμε και να συγχωρούμε πράγμα που όποτε είμαστε σε θέση να το κάνουμε, μας δίνει την δυνατότητα να μην ανταποδόσουμε το άσχημο συναίσθημα και την οργή η την βλακεία του άλλου, αλλά να πούμε η να κάνουμε οτι ειναι να κάνουμε εσωτερικά απαθείς, αφού αν δεν θέλουμε κανείς δεν μπορεί να μας επιβάλλει την κακία του.
Eleni:
--- Παράθεση ---Άρα λοιπόν πάει περίπατο το «αν ένας εχθρός σας χτυπήσει στο ένα μάγουλο, προσφέρετε και το άλλο».
--- Τέλος παράθεσης ---
Δεν πιστεύω οτι αυτό πρέπει να το πάρουμε κυριολεκτικά...ίσως εννοεί κάτι διαφορετικό απ' οτι φαίνεται.
Πάντως στην εποχή μας μια τέτοια δήλωση είναι κατα την γνώμη μου πολύ επικίνδυνη, αν γίνει πράξη απο την στιγμή που ακόμη θέλουμε πολύ χρόνο για να φτάσουμε στο ιδανικό επίπεδο οπου οι γραφές θα γίνονται πια πράξη αναντίρρητα και συνειδητά.
Οταν ο γιός μου πήγε στο νήπιο πρώτη φόρα του είχα πεί να μην χτυπάει τα άλλα παιδάκια , να τα αγαπάει κλπ.....
Αλλά οταν άρχισε να έρχεται μαύρος και ξεμαλλιασμένος στο σπίτι....του είπα << εσύ παιδί μου χέρια δεν είχες >> ? Πως να στείλεις ένα παιδί στην ζούγκλα με μόνο όπλο τις ιδέες και την πίστη?
Πέντε χρόνια μετά, προσπαθώ να του διαχωρίσω τις έννοιες αμύνομαι ..καταστρέφω...και οτι άλλο μαθαίνω ..
Avaris:
Ο Μαθητής ως Επίδοξος Σοφός έψαχνε για απαντήσεις.
Παντού του έλεγαν όμως "ψάξε μέσα σου".
Αυτός κοίταγε μέσα του και δεν έβλεπε τίποτα. Καμιά απάντηση δεν ερχόταν στην επιφάνεια.
Ξαναέθετε φιλοσοφικά ερωτήματα στους Δασκάλους και έπαιρνε πάντα την ίδια απάντηση:
"ψάξε μέσα σου. Εκεί υπάρχουν όλες οι απαντήσεις".
Πήγαινε να σκάσει. Η απογοήτευση τον έπνιγε.
Μέχρι που εντέλλει μια μέρα, ένας από τους Δασκάλους άρχισε να τον προσβάλλει.
"Τι ερωτήματα είναι αυτά που θέτεις"?
"Τι νόημα έχουν"?
"Τι απόψεις είναι αυτές που εκφράζεις"?
"Ποιός νομίζεις ότι είσαι"?
"Τι σύγχιση είναι αυτή που έχεις μέσα σου"?
Ο Μαθητής θύμωσε πολύ εκείνη τη μέρα. Οργίστηκε με το Δάσκαλο, με τον εαυτό του, με το Σύμπαν, με τα πάντα. Δεν κατάλαβε πως η "Επιτιμητική στάση" του Δασκάλου ήταν "εσκεμμένη" για να τον φέρει στο χείλος της "απόγνωσης".
Και μετά κατέρρευσε.Ένοιωσε άχρηστος.
Πήγε βρήκε τον Δάσκαλο και του υπέβαλλε τα σέβη του.
"Εχεις δίκαιο Δάσκαλε. Ναι, είμαι σε σύγχιση. Με τρελλαίνει όμως η άγνοιά μου. Καλύτερα να μην την είχα συνειδητοποιήσει. Θα ένοιωθα πολύ καλύτερα".
"Μπήκες στην Μαύρη Νύχτα λοιπόν. Είσαι πολύ κοντά στις απαντήσεις, νεαρέ. Κοντύτερα απ' ότι νομίζεις. Συνέχισε".
Ο νεαρός Μαθητής πήρε κουράγιο από αυτά τα λόγια.
Ξαφνικά, βρήκε την αυτοπεποίθησή του. Πίστεψε στον εαυτό του. Πλέον δεν φοβόταν τα ερωτήματα. Οι απαντήσεις έρχονταν αβίαστα από μέσα του.
Πατούσε πλέον επάνω στην σανίδα του Εγωισμού και της Αλαζονείας.
Μόλις είχε αρχίσει η επόμενη Μάχη του...
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση