Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Ροδοσταυρικές Διδασκαλίες και Τεχνικές
"Εγωϊσμός και Αυτοταπείνωση".
El Morya:
--- Παράθεση ---Εαν μου "την πει" κάποιος μέσα στο φόρουμ και "προσβληθώ" δεν είναι καθαρά και μόνον "ακατάσχετος εγωϊσμός"?
Είναι "υγιής Αντίδραση" η οργή και οι ύβρεις που θα νοιώσω την ανάγκη να εξαπολύσω εναντίον του?
Δεν θα με "αναστατώσει" ψυχικά κι εμένα αλλά και τον άλλο που θα δεχτεί τα πυρά μου και το ίδιο το φόρουμ που θα υποστεί αυτή την ένταση?
Ο Εσωτερισμός δεν διδάσκει πως γι' αυτό τον λόγο θα πρέπει να κατανικήσουμε τον εγωϊσμό?
--- Τέλος παράθεσης ---
Eιλικρινά δεν ξέρω τι διδάσκει ο Εσωτερισμός επι αυτού ούτε και με ενδιαφέρει. Εγω μιλώ με το στόμα μου, όχι με τον στόμα του κάθε -ισμου.
Αν η αντιδραση σου είναι συνειδητη τότε κάνε ανω κάτω όλο το φορουμ, άς μην συνδεουμε την αταραξία με την φώτιση ειδικά αν δεν έχουμε φτάσει ακόμα εκεί.
--- Παράθεση ---Συμφωνώ πως ο Εγωϊσμός είναι και "σανίδα σωτηρίας" ενίοτε....ΟΚ λοιπόν, να μην τον "αφανίσουμε"....να μην γίνουμε και "άβουλα ρομπότ"....
--- Τέλος παράθεσης ---
΄Φίλε μου για πιο στάδιο μιλάς; Μέχρι και το 5o σώμα το εγώ είναι απαραίτητο γιατι μέσω αυτού λειτουργεί η θέληση. Αργότερα η μη θεληση αναλαμβάνει το παιχνίδι και μας περνα πέρα από τον κόσμο των Μορφών. Πόσο νομίζεις οτι μπορείς να διατηρηθείς ζωντανος σε τετοια κατασταση? Δες Χριστό κτλ.
Avaris:
--- Παράθεση ---author=El Morya link=topic=76.msg620#msg620 date=1177599849]
--- Παράθεση ---Εαν μου "την πει" κάποιος μέσα στο φόρουμ και "προσβληθώ" δεν είναι καθαρά και μόνον "ακατάσχετος εγωϊσμός"?
Είναι "υγιής Αντίδραση" η οργή και οι ύβρεις που θα νοιώσω την ανάγκη να εξαπολύσω εναντίον του?
Δεν θα με "αναστατώσει" ψυχικά κι εμένα αλλά και τον άλλο που θα δεχτεί τα πυρά μου και το ίδιο το φόρουμ που θα υποστεί αυτή την ένταση?
Ο Εσωτερισμός δεν διδάσκει πως γι' αυτό τον λόγο θα πρέπει να κατανικήσουμε τον εγωϊσμό?
--- Τέλος παράθεσης ---
Eιλικρινά δεν ξέρω τι διδάσκει ο Εσωτερισμός επι αυτού ούτε και με ενδιαφέρει. Εγω μιλώ με το στόμα μου, όχι με τον στόμα του κάθε -ισμου.
Αν η αντιδραση σου είναι συνειδητη τότε κάνε ανω κάτω όλο το φορουμ, άς μην συνδεουμε την αταραξία με την φώτιση ειδικά αν δεν έχουμε φτάσει ακόμα εκεί.
--- Τέλος παράθεσης ---
Λοιπόν, πως τα νοιώθω εγώ:
Στην μια περίπτωση, νοιώθω να προσβάλλομαι (λειτουργεί ακαριαία ο εγωϊσμός μου) αλλά αυτοπειθαρχώ, επιβάλλομαι στην "συναισθηματική εσωτερική θύελα" που με κατακλύζει και δεν "αντιδρώ δυναμικά" (οργίλα δηλαδή)....
Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν "έγινα χάλια"....αισθάνθηκα κουρέλι....με "άγγιξε η προσβολή του άλλου"....
Στην δεύτερη περίπτωση, αυτό που μου "λέει" ο άλλος, "δεν με αγγίζει " καθόλου....δεν νοιώθω να "προσβάλλομαι"....άρα δεν νοιώθω καμία θύελλα μέσα μου....άρα , δεν χρειάζεται και να "αντιδράσω"....
Για μένα, νοιώθω πως στην δεύτερη περίπτωση "δεν υπάρχει" πια ο εγωϊσμός μου για να προσβληθεί ενώ στην πρώτη απλώς του "επιβλήθηκα" με τεράστιο ψυχικό κόστος....
Διαισθάνομαι πως το "ζητούμενο" είναι η δεύτερη κατάσταση καλέ μου φίλε.....τουλάχιστον για μένα :)
--- Παράθεση ---
--- Παράθεση ---Συμφωνώ πως ο Εγωϊσμός είναι και "σανίδα σωτηρίας" ενίοτε....ΟΚ λοιπόν, να μην τον "αφανίσουμε"....να μην γίνουμε και "άβουλα ρομπότ"....
--- Τέλος παράθεσης ---
΄Φίλε μου για πιο στάδιο μιλάς; Μέχρι και το 5o σώμα το εγώ είναι απαραίτητο γιατι μέσω αυτού λειτουργεί η θέληση. Αργότερα η μη θεληση αναλαμβάνει το παιχνίδι και μας περνα πέρα από τον κόσμο των Μορφών. Πόσο νομίζεις οτι μπορείς να διατηρηθείς ζωντανος σε τετοια κατασταση? Δες Χριστό κτλ.
--- Τέλος παράθεσης ---
Εδώ φίλε μου δεν καταλαβαίνω για ποιά πράγματα μιλάς....άρα δεν μπορώ να έχω άποψη....
Μπορείς όμως να το αναλύσεις περισσότερο αν θέλεις....θα χαρώ να μάθω κάτι που δεν γνωρίζω....
Eleni:
--- Παράθεση ---Εαν μου "την πει" κάποιος μέσα στο φόρουμ και "προσβληθώ" δεν είναι καθαρά και μόνον "ακατάσχετος εγωϊσμός"?
Είναι "υγιής Αντίδραση" η οργή και οι ύβρεις που θα νοιώσω την ανάγκη να εξαπολύσω εναντίον του?
Δεν θα με "αναστατώσει" ψυχικά κι εμένα αλλά και τον άλλο που θα δεχτεί τα πυρά μου και το ίδιο το φόρουμ που θα υποστεί αυτή την ένταση?
Ο Εσωτερισμός δεν διδάσκει πως γι' αυτό τον λόγο θα πρέπει να κατανικήσουμε τον εγωϊσμό?
--- Τέλος παράθεσης ---
Σχετικά με αυτό που είναι αρκετά φλέγον και οσον αφορά το φόρουμ και την ζωή μας εν γένει ....
Πιστεύω οτι θα εχει συμβεί σε όλους μας.
Αν το αναλύσουμε θα δούμε οτι ο λόγος που θυμώνουμε σε μια τέτοια περίπτωση δεν είναι μόνο ο εγωισμός σαν ελάττωμα, [ επειδή δήθεν θιχτήκαμε] αλλά ενα σωρό άλλα απο κάτω απο αυτόν.
Θυμώνουμε αν η αιχμή του άλλου βρεί πρόσφορο έδαφος μέσα μας και αυτό μπορεί να γίνει αν εμείς εχουμε αφήσει το περιθώριο στον εαυτό μας [ δεν έχουμε αναγνωρίσει και εργαστεί επάνω σε αυτο που μας ενοχλεί].
Αν αυτό που ειπωθεί είναι κάτι που μας αφήνει αδιάφορους η πιθανότητα να αντιδράσουμε αντί να γελάσουμε είναι πολύ λίγη.
Οι οργή φέρνει περισσότερη οργή αλλά κανείς δεν μπορεί να κάνει πόλεμο με ένα τοίχο η με τον αέρα.
Νομίζω οτι το επιδιωκόμενο δεν είναι να πνίξουμε την οργή μας ωστε να μην εκδηλωθεί στην συμπεριφορά μας και εσωτερικά να είμαστε σαν ηφαίστεια,αλλά να μπορέσουμε να είμαστε δομημένοι με τετοιο τρόπο που να μην μας αγγίζουν αυτά τα φαινόμενα που μόνο στόχο έχουν τον αρνητισμό και την ελάττωση της δικής μας ενέργειας.
Κατα την γνώμη μου μαθαίνουμε σιγά σιγά αυτο το ΄''χτίσιμο'' η ίσως και να συμβαίνει ...
Avaris:
--- Παράθεση από: try στις Απριλίου 27, 2007, 11:04:31 ---
Αν το αναλύσουμε θα δούμε οτι ο λόγος που θυμώνουμε σε μια τέτοια περίπτωση δεν είναι μόνο ο εγωισμός σαν ελάττωμα, [ επειδή δήθεν θιχτήκαμε] αλλά ενα σωρό άλλα απο κάτω απο αυτόν.
Θυμώνουμε αν η αιχμή του άλλου βρεί πρόσφορο έδαφος μέσα μας και αυτό μπορεί να γίνει αν εμείς εχουμε αφήσει το περιθώριο στον εαυτό μας [ δεν έχουμε αναγνωρίσει και εργαστεί επάνω σε αυτο που μας ενοχλεί].
Αν αυτό που ειπωθεί είναι κάτι που μας αφήνει αδιάφορους η πιθανότητα να αντιδράσουμε αντί να γελάσουμε είναι πολύ λίγη.
Οι οργή φέρνει περισσότερη οργή αλλά κανείς δεν μπορεί να κάνει πόλεμο με ένα τοίχο η με τον αέρα.
Νομίζω οτι το επιδιωκόμενο δεν είναι να πνίξουμε την οργή μας ωστε να μην εκδηλωθεί στην συμπεριφορά μας και εσωτερικά να είμαστε σαν ηφαίστεια,αλλά να μπορέσουμε να είμαστε δομημένοι με τετοιο τρόπο που να μην μας αγγίζουν αυτά τα φαινόμενα που μόνο στόχο έχουν τον αρνητισμό και την ελάττωση της δικής μας ενέργειας.
Κατα την γνώμη μου μαθαίνουμε σιγά σιγά αυτο το ΄''χτίσιμο'' η ίσως και να συμβαίνει ...
--- Τέλος παράθεσης ---
Άρα,
"εντοπίζουμε" ουσιαστικά τα "αδύνατα σημεία" μας, αυτά δηλαδή, που έχουν την "προδιάθεση" να "νοιώσουν προσβεβλημένα" και "δουλεύουμε" επάνω σε αυτά....
έτσι, ίσως πρέπει να πούμε πως η έννοια "εγωϊσμός" αποτελείται απο όλα αυτά τα "αδύνατα σημεία" μας (για να έχουμε έναν κοινά αποδεκτό προσδιορισμό της έννοιας "εγωϊσμός")....
- Και ποιά είναι αυτά τα "αδύνατα σημεία" άραγε που δύνανται να "θιχτούν" και να "νοιώσουν προσβεβλημένα"?
- Και πως "δουλεύουμε" επάνω σε αυτά για να πάψουν να είναι πια "αδύνατα σημεία"?
Νομίζω πως αυτά τα δύο Πεδία είναι το "δια ταύτα"....
Eleni:
Fr Avaris, κατα την δική μου γνώμη ο εγωισμός δεν είναι τα αδύνατα μας σημεία.Αντίθετα είναι, αυτό το συναίσθημα που θα παρομοίαζα με άμυνα, το οποίο μας εμποδίζει να τα δούμε, επειδή εχουμε λάβει μια τέτοια εκπαίδευση και μηνύματα που μας κάνουν και αντιστεκόμαστε σε ότι εμείς θεωρούμε αδυναμία η έλλειψη.
Αν μπροστά απο ένα ελάττωμα σηκώσουμε ένα τοίχο απο εγωισμό στολισμένο με μια ''βολική εκλογίκευση'' της όποιας κατάστασης, αρνούμενοι να δούμε που μπορεί και εμείς να έχουμε '' βάλει το χεράκι μας'' , όλα κρύβονται και μάλιστα έντεχνα.
--- Παράθεση ---- Και ποιά είναι αυτά τα "αδύνατα σημεία" άραγε που δύνανται να "θιχτούν" και να "νοιώσουν προσβεβλημένα"?
- Και πως "δουλεύουμε" επάνω σε αυτά για να πάψουν να είναι πια "αδύνατα σημεία"?
--- Τέλος παράθεσης ---
Παραθέτω επίσης υποκειμενικές απόψεις.....
Τα αδύνατα σημεία του καθενός διαφέρουν...άλλος αισθάνεται οτι μειονεκτεί σε θέματα εικόνας, άλλος σε θέματα αξιών, άλλος σε θέματα κοινωνικά, άλλος σε πνευματικά, μορφωτικά κλπ.
Ανάλογα του προτύπου που έχουμε σχηματίσει στο μυαλό μας κατόπιν των αλλοτριων επηρροών.
Συνήθως δεν αναγνωρίζουμε το γεγονός οτι νιώθουμε κάποια ανασφάλεια απέναντι σε κάποιον η κάτι, αφού το πρώτο που κάνουμε είναι να ''θυμώσουμε'' και να ''αμυνθούμε'' για να μην ......πονέσουμε.
Η ''δουλειά'' γίνεται ξεκινώντας με την παραδοχή [ για μένα] του προβλήματος...μετά τα άλλα έρχονται μόνα τους. Σε εμένα, βοηθάει ο στοχασμός, δλδ μια καθαρά λογική σκέψη σε συνθήκες χαλάρωσης, ετσι ωστε να μειώνω σχεδόν τελείως το συναίσθημα για να μπορώ να συνεχίσω.
Αν δεν απαλλαγούμε απο την συναισθηματική φόρτιση που αναβλύζει με τέτοιες σκέψεις, είναι αρκετά δύσκολο να συνεχίζουμε αφού αυτά που ανακαλύπτουμε δεν είναι πάντα ευχάριστα...
Ελπίζω να βοήθησα λίγο με τις εντελώς εμπειρικές μου ιδέες.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση