Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Μυστικισμός - Αποκρυφισμός
Υπάρχει η Ειμαρμένη; (μοίρα) Υπάρχει κάποιο κοσμικό σχέδιο για τους ανθρώπους;
livelove:
--- Παράθεση ---Η νόηση, είναι η πρώτη μας ευκαιρία για ανάπτυξη πραγματικής ελεύθερης βούλησης.
--- Τέλος παράθεσης ---
Σκέφτομαι οτι η ελεύθερη βούληση δεν αναπτύσσεται. Απλά αξιοποιείται. Η ελεύθερη βούληση δεν διαχωρίζεται σε πραγματική και εικονική.
Βέβαια, σύμφωνα με όλα αυτά που διάβασα προηγουμένως...Δεν ξέρω αν αυτο που κάνω αυτην την στιγμή έιναι να χρησιμοποιώ τη Νόησή μου ή απλά να είμαι ένα ετεροπρογραμματισμένο ρομποτάκι που απλά
ενστικτωδώς/συναισθηματικώς σκέφτομαι έτσι. Σοβαρά μιλάω.
--- Παράθεση ---τα ένστικτα είναι αυτόνομες-αυτόματες αναδυόμενες "θελήσεις" και το μόνο που έχουμε την δυνατότητα να κάνουμε, είναι να επιλέξουμε το πότε θα τα ικανοποιήσουμε.
--- Τέλος παράθεσης ---
--- Παράθεση ---Τα συναισθήματά μας, όπως και τα ένστικτα, λειτουργούν αυτόματα και τελείως αυτόνομα και το μόνο που κάνει αυτό που εσύ φίλε μου αποκαλείς νόηση και ελεύθερη βούληση, είναι να εφευρίσκει τρόπους για να τα ικανοποιεί, δημιουργώντας συνθήκες και επαναλαμβανόμενα συμβάντα, όπου θα βρίσκουν ευκαιρία τα συναισθήματα να αναπαράγονται.
--- Τέλος παράθεσης ---
Τα ένστικτα τα θεωρώ κι αυτά ερεθίσματα. Και δεν ξεχνώ οτι έχουμε και τη δυνατότητα απλά ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ. Γι' άυτό λέω οτι η ελεύθερη βούληση αξιοποιείται.
Τα συναισθήματα μας επίσης.
Ενώ μου φάινεται εύστοχη η παρατήρηση αυτή
--- Παράθεση ---Βλέπουμε λοιπόν ότι, όταν μιλάμε για νόηση, στην ουσία καταλήγουμε να αναφερόμαστε σε τρόπους σκέψης.
Ο τρόπος σκέψης είναι αυτός που αλλάζει και η αλλαγή έχει δύο τρόπους να επιτευχθεί.
α) Να αντιγράψουμε τον τρόπο σκέψης που η κοινωνία θεωρεί αποδεκτό.
β) Να δομήσουμε σιγά σιγά έναν τελείως ατομικό τρόπο σκέψης.
Η πρώτη περίπτωση είναι ότι απλά αντικαθιστούμε το λειτουργικό πρόγραμμα του νού μας με κάποιο άλλο και δρούμε πλέον σύμφωνα με το καινούριο λειτουργικό.
Είναι προφανές βέβαια ότι όλες οι λειτουργίες που επιτελούμε, ελέγχονται και κατευθύνονται από το ΞΕΝΟ λειτουργικό που εγκαταστήσαμε (στην πράξη μας το εγκατέστησαν), οπότε δεν μπορούμε να μιλάμε για ΔΙΚΗ ΜΑΣ ελεύθερη βούληση, αλλά για την βούληση του λειτουργικού προγράμματος, το οποίο φυσικά δεν είμαστε εμείς.
Στην δεύτερη περίπτωση, γίνεται μια σταδιακή προσπάθεια να επαναπρογραμματίσουμε τον εαυτό μας ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ.
Για να έχει δυνατότητα να γίνει κάτι τέτοιο, απαιτείται αυτογνωσία και σαν πρώτο βήμα προς την αυτογνωσία, είναι η αυτοπαρατήρηση
--- Τέλος παράθεσης ---
Ε, ναι σε τί θα καταλήγαμε; Αφού χάρην στην Νόηση μπορούμε να έχουμε τρόπους σκέψης.
Αλλά γιατι υπάρχουν μόνο δύο τρόποι;
Και κάτι άλλο που μου φαίνεται καθοριστικής σημασίας:
Αυτό ο ατομικός τρόπος σκέψης... είναι δυνατόν να είναι ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικός απο τον κοινωνικά αποδεκτό;Κι αν είναι, τότε θα ήταν ωφέλιμο να είναι εντελώς διαφορετικός;
Υπάρχει και ένας τρίτος τρόπος σκέψη και ίσως πολλοί ακόμα.
Τα υπόλοιπα ακούγονται λες και όπως και να το κανούμε θα είμαστε ρομποτάκια και όχι άνθρωποι...
Στην πρώτη περιπτωση θα είμαστε ΕΤΕΡΟΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΑ.
Στην δεύτερη περίπτωση θα είμαστε ΑΥΤΟΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΑ.
--- Παράθεση ---Ακόμη, "γνωρίστε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας απελευθερώσει".
--- Τέλος παράθεσης ---
Αν γνωρίσουμε την αλήθεια ελπίζω πια να είμαστε άνθρωποι...
Για να έιμαι ειλικρινής, Ορφέα ευχαριστώ... Με προβλημάτισες!!
Ορφέας:
--- Παράθεση ---Σκέφτομαι οτι η ελεύθερη βούληση δεν αναπτύσσεται.
--- Τέλος παράθεσης ---
clarion
Αναπτύσεται
και σε ποιότητα και σε ποσότητα...
Και βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με την συνειδητότητα...
Σύμφωνα με τον Γιουνγκ, ο άνθρωπος απαρτίζεται από δύο κύρια μέρη:
α) Την προσωπικότητα,
β) την ατομικότητα ή εγωικότητα
ή αν θέλουμε μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τους όρους, κατώτερος και ανώτερος εαυτός,
στην πράξη όμως μιλάμε για ασυνείδητο εαυτό και συνειδητό.
Η προσωπικότητα είναι το σύνολο των ιδιοτήτων που χαρακτηρίζουν τον τρόπο έκφρασής μας, που στην κυριολεξία είναι τελείως ασυνείδητες λειτουργίες, απόρροια του εγκατεστημένου προγράμματος λειτουργίας μας.
Ένα πολύ μικρό μέρος απαρτίζει τις συνειδητές λειτουργίες και δράσεις μας (εγωικότητα) και αυτό το μικρό έως ανύπαρκτο κομμάτι είναι που αντιστοιχεί στην λεγόμενη ελεύθερη βούλησή μας.
Με την αυτοπαρατήρηση και την αυτογνωσία και με την ανάπτυξη της θέλησής μας, αναλαμβάνουμε σιγά σιγά τον έλεγχο και την κυριαρχία επί του εαυτού μας, γεγονός βέβαια που συνιστά μια δύσκολη και μακροχρόνια διαδικασία...
Αναφέρεται η έννοια της νόησης - νοημοσύνης και λανθασμένα ταυτίζεται με την ελεύθερη βούληση.
Στον άνθρωπο συνυπάρχουν δύο ξεχωριστοί και διακριτοί τρόποι λειτουργίας της νοημοσύνης.
α) Η συναισθηματική νοημοσύνη, το EQ,
β) Η λογική νοημοσύνη, τι IQ.
Η συναισθηματική νοημοσύνη, τελείως χοντρικά αν την δούμε, λειτουργεί με την μέθοδο της σύγκρισης. Δηλαδή, κάθε αντίληψη που βιώνεται, συγκρίνεται αυτόματα με κάποιο ήδη εγκατεστημένο πρότυπο στοιχείο, οπότε το εξαγόμενο "συμπέρασμα" είναι αναγκαστικά εξαρτώμενο από το προϋπάρχον στοιχείο.
Γίνεται νομίζω φανερή η εξάρτηση των συμπερασμάτων από τις προϋπάρχουσες καταγραφές.
Το πλεονέκτημα της λειτουργίας αυτής είναι η ταχύτητα και το μειονέκτημα είναι το προδεδικασμένο πόρισμα που εξάγεται, αφού αναγκαστικά θα είναι σύμφωνο με κάποια προϋπάρχουσα καταγραφή.
Παράλληλα όμως, γλυτώνουμε από την κοπιαστική λογική διαδικασία που απαιτείται για να εξάγουμε ένα συμπέρασμα, εκκινώντας από μηδενική βάση.
Η λογική νοημοσύνη, είναι καθαρά μαθηματική, άρα και ακριβολογικά ορθή, απαιτεί όμως μια χρονοβόρα διαδικασία νοητικής λειτουργίας, γιατί βήμα - βήμα και με αυστηρές λογικές διαδικασιες, φθάνει εν τέλει στο συμπέρασμα.
Αυτού του είδους νόηση είναι το κατηγόρημα της ελεύθερης βούλησης, γιατί δεν εξαρτάται από καμμία προϋπάρχουσα συνθήκη και από ήδη κατεγραμμένα δεδομένα, τα οποία η συναισθηματική νοημοσύνη τα χρησιμοποιεί ως αυθεντικά μέτρα για εξαγωγή πορισμάτων.
Αν ο καθένας μας αναρωτηθεί με ποιό τρόπο σκέφτεται συνήθως, αν είναι ειληκρινής, θα παραδεχθεί ότι κατά κανόνα λειτουργεί με την συναισθηματική νοημοσύνη.
Όχι βέβαια ότι είναι άχρηστη και επιβλαβής η συναισθηματική νοημοσύνη. Τουναντίον, λόγω του τρόπου λειτουργίας της μας καθιστά ικανούς για άμεσα πορίσματα και μας απαλάσσει από χρονοβόρες διαδικασίες.
Το μειονέκτημά της έγκειται στο γεγονός ότι, τα μέτρα και σταθμά σύγκρισης που έχουμε εγκατεστημένα, είναι προϊόντα άλλων συνειδήσεων και όχι δικών μας.
Οπότε και τα συμπεράσματα - βουλήσεις που καταλήγουμε, είναι απόρροια άλλων συνειδήσεων, άρα άλλων βουλήσεων.
Μια σημείωση για τα ένστικτα, ΔΕΝ μπορούμε να αποτρέψουμε την ικανοποίησή τους.
Όχι βέβαια ότι δεν μορούμε να σταματήσουμε να τρώμε π.χ.,
αλλά κυριολεκτικά, να μήν ικανοποιείται το κάθε ένστικτο.
Και το τονίζω αυτό, γιατί, να εμποδίσουμε την υλική ικανοποίηση ενός ενστίκτου, αυτό τότε, είτε μας καταλαμβάνει ολοκληρωτικά και μας ωθεί στην ικανοποίησή του,
ή καταλαμβάνει τον νου μας, π.χ. στον ύπνο μας, οπότε ΠΑΛΙ ικανοποιείται, έστω και "φανταστικά".
Φαντασία και πραγματικότητα για το ένστικτο, είναι ένα και το αυτό !!!
Eleni:
--- Παράθεση ---Αυτο το μηχανικά προσπαθώ να κατανοήσω...
Μηχανική μπορει να είναι τόσο η αντίδραση να εκνευριστούμε όσο και να παραμείνουμε ήρεμοι....
Αυτο προφανώς εξαρτάται απο το πρόγραμμα...το οποίο τί...Είναι αυτόματο..;;
Αυτό το πρόγραμμα τελικά έιναι αυτο που λέμε ΣΥΝΗΘΕΙΑ, ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ... τί ;;;
--- Τέλος παράθεσης ---
Θα ήθελα να πω οτι το θέμα που εχουμε ανοίξει είναι κατ' εμε΄πολύ ''βαθύ'' επειδή όλη αυτή η διαδικασία έχει να κανει με το υποσυνείδητο μας.
Απο τα λίγα που νομίζω οτι έχω αρχίζει και αντιλαμβάνομαι θα φέρω ένα παράδειγμα πολύ αστείο που όμως αν το ''ανεβάσουμε'' πιο πάνω μπορεί να το συσχετίσουμε με διάφορα που μας κάνουν το στομάχι να σφίγγεται η τα μάτια να βουρκώνουν.
Ας υποθέσουμε οτι κάποιος έχει πεταχτά αυτιά και οτι αυτό τον ενοχλεί έντονα. Ακόμη και μια αναφορά στον Ντάμπο το ιπτάμενο ελεφαντάκι....είναι ικανή να ανασύρει το πρόβλημα του και να του δημιουργήσει δυσθυμία ΧΩΡΙΣ εκείνη την στιγμή να μπορέσει να καταλάβει γιατί ''ξαφνικά'' η διάθεση του χάλασε.
Η αντίδραση του δεν είναι θεληματική αλλά μηχανική και δεν γνωρίζει ούτε καν την εντύπωση που δέχθηκε...
Πόσες φορές αλλάζουμε διάθεση και ''ανεβαίνουμε '' η ''κατέβαίνουμε'' στην διάρκεια κάποιων ωρών με τυχαίες αναφορές, λόγια η πράξεις που ξεφεύγουν απο την συνειδητότητα μας?
Eleni:
--- Παράθεση ---Δεν ξέρω αν αυτο που κάνω αυτην την στιγμή έιναι να χρησιμοποιώ τη Νόησή μου ή απλά να είμαι ένα ετεροπρογραμματισμένο ρομποτάκι που απλά
ενστικτωδώς/συναισθηματικώς σκέφτομαι έτσι. Σοβαρά μιλάω.
--- Τέλος παράθεσης ---
Προσωπικά μου έχει συμβεί στο παράδειγμα που φέρνεις να αντιδράσω και μηχανικά και συνειδητά ανάλογα ....οταν γράφω σε φόρουμ...μιλάω....κλπ
Αλλο είναι να ξέρω γιατί θέλω να γράψω [ λόγοι επαφής, αναζήτησης, μάθησης, διασκέδασης κλπ] και άλλο είναι να ''απαντήσω'' σε μια πιθανή πρόκληση κάποιου [ που αν εκείνη την στιγμή το σκεφτόμουν και περίμενα να περάσει ο εγωισμός και οτι άλλο, ίσως και να μην με ενδιέφερε να τοποθετηθώ αφού δεν προσφέρει μια τέτοια διαδικασία τίποτα στις επιδίωξεις μου].
Πάντως δεν είναι έυκολο να είμαστε πάντα σε εγρήγορση στις αποφάσεις μας.....μάλλον πολύ δύσκολο
livelove:
Ορφέα... ???
Είπα με... προβλημάτισες...
Κι εσύ βάλθηκες να με αποτελειώσεις, ε!!! :)
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση