Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Γενικά θέματα προβληματισμού

"Αγάπη" : άραγε επιτυγχάνεται εσκεμμένα?

(1/3) > >>

Avaris:
Κάποια στιγμή έτυχε να διαβάσω κάποιους προβληματισμούς γύρω απο το θέμα "Αγάπη".

Το "πρίσμα οπτικής" αφορούσε στην "Ηθική" και "Μεταφυσική" πλευρά του θέματος.

Αυτό που λέμε δηλαδή, "εαν δεν νοιώσεις Αγάπη για τον πλησίον σου, δεν θα μπορέσεις να προχωρήσεις στην Ατραπό".

Η ρήση είναι γνωστή και έχει εξέχουσα θέση σε κάθε Θρησκεία και φιλοσοφία: "Αγάπα τον πλησίον σου".

Αυτό όμως "επιτυγχάνεται εσκεμμένα"? Εύκολο να το λές, αλλά πως το κάνεις "πράξη" είναι το θέμα.....

Σε εκείνον τον ενδιαφέροντα διάλογο λοιπόν, μου έκαναν εντύπωση δύο επιχειρήματα.

Ο πρώτος ισχυρίστηκε πως μετά απο τόσα χρόνια και προσπάθεια στον Εσωτερισμό και το μόνο που κατάφερε ως προς το συγκεκριμένο θέμα είναι να μην μισεί τον άλλον, να δείχνει ανοχή, να ξεχνάει το κακό που του έκανε ο άλλος, ίσως και να συγχωρεί, αλλά μέχρι εκεί. Πως είναι δυνατόν να αγαπήσει κι απο πάνω τον άλλον? Κουμπί είναι η αγάπη για να το πατήσεις και να την "νοιώσεις" έτσι, ξαφνικά? Ή το νοιώθεις ή δεν το νοιώθεις, σου λέει.

Ο δεύτερος συνομιλητής ισχυρίστηκε πως η Αγάπη δεν είναι μόνον συναίσθημα, αλλά κυρίως "πράξεις". Για παράδειγμα, είπε, πήγαινε να ψωνίσεις απο το μαγαζί του εχθρού σου. Αυτή είναι πράξη αγάπης και δημιουργεί απο μόνη της "θετική αύρα" και "αντενέργειες".

Μου έκαναν εκπληκτική εντύπωση και τα δύο επιχειρήματα, καθόσον με απασχολεί έντονα το θέμα.

Συντάσσομαι - συναισθηματικά - με την πρώτη θέση. Αλλά η δεύτερη θέση, "νοιώθω" ενστικτωδώς ότι "ανοίγει διαύλους" προς κάτι "ανώτερο".

Τι λέτε να το συζητήσουμε?

Eleni:
Ωραίο θέμα Αγαπητέ Avaris.
Και εγώ αισθάνομαι οτι πρέπει να υπάρχει μια κατάσταση τέτοια που να περιγράφεται ως << αγάπη>> η οποία δεν εχει καμία σχέση με την απλή έλλειψη μίσους η την ανοχή και την υπομονή.
Επίσης απο τις ''αναλαμπές '' που μου συμβαίνουν θεωρώ οτι δεν σχετίζεται ούτε με αυτό που εννοούμε συνήθως με αυτή την λέξη πράγμα το οποίο περιλαμβάνει ένα σωρό άλλες ιδιότητες η ανάγκες .
Νομίζω οτι αυτή η κατάσταση επιτυγχάνεται οταν είμαστε εμείς ενεργειακά θετικά φορτισμένοι...τότε θέλουμε να ''δώσουμε'', να διαδώσουμε αυτή την ευφορία και έχουμε και την επιθυμία να την κάνουμε γνωστή για να βοηθήσουμε...
Ομως αυτό δεν ξέρω αν υπάρχει τρόπος να γίνεται ''κατα παραγγελείαν'' ...ούτε είναι κουμπί όπως λές για να το πατήσουμε.
Εχω την άισθηση οτι η γνώση φέρνει κατανόηση και αυτή αγάπη...απο την άλλη η αγάπη είναι το κίνητρο για την γνώση...προχωράνε μαζί και αυξάνονται.


--- Παράθεση ---Αλλά η δεύτερη θέση, "νοιώθω" ενστικτωδώς ότι "ανοίγει διαύλους" προς κάτι "ανώτερο".
--- Τέλος παράθεσης ---

Eleni:

--- Παράθεση ---Αλλά η δεύτερη θέση, "νοιώθω" ενστικτωδώς ότι "ανοίγει διαύλους" προς κάτι "ανώτερο".
--- Τέλος παράθεσης ---

Αφού Ο θεός μας είναι αγάπη για να τον αγγίξουμε θα πρέπει να γίνουμε κι εμεις κάτι που να πλησιάζει πρός τα εκεί....πολύ μακρινός στόχος...

Κανένας:
Η αγάπη εκφράζεται με συναίσθημα αλλά και με πράξεις. 

Για να μπορείς προσφέρεις αγάπη, πρέπει να είσαι πλούσιος μέσα σου.  Να είσαι δυνατός.  Πρέπει πρώτα να αγαπάς τον εαυτό σου.  Για τον μαθητευόμενο μύστη λοιπόν, ένας μεγάλος βασικός στόχος είναι να αγαπήσει τον εαυτό του.  Τότε θα έχει τη δύναμη να αγαπήσει και τους άλλους. 

Αν κάποιος δεν αγαπά τον εαυτό του, δεν είναι δυνατός.  Τότε το να «προσπαθήσει» να αγαπήσει τους άλλους, να «προσπαθήσει» να κάνει πράξεις αγάπης, απλά θα του δημιουργήσει ψευδαισθήσεις και αρνητικές αντιδράσεις.


--- Παράθεση από: try στις Απριλίου 14, 2007, 11:01:33 ---Επίσης απο τις ''αναλαμπές '' που μου συμβαίνουν .........
Νομίζω οτι αυτή η κατάσταση επιτυγχάνεται οταν είμαστε εμείς ενεργειακά θετικά φορτισμένοι...τότε θέλουμε να ''δώσουμε'', να διαδώσουμε αυτή την ευφορία και έχουμε και την επιθυμία να την κάνουμε γνωστή για να βοηθήσουμε...
--- Τέλος παράθεσης ---
Ναι, όταν είμαστε φορτισμένοι, έχουμε ευφορία, αισθανόμαστε και είμαστε πολύ πιο δυνατοί από ότι συνήθως.  Και τότε μπορούμε να δώσουμε αγάπη.

Rose:
Το θέμα της αγάπης είναι ένα από τα δυσκολότερα θέματα για να οριστεί...

Για μένα η αγάπη είναι κατάσταση... που εκπορεύεται από την κατανόηση του εαυτού μας και συνεπώς των πλησίον μας.  Είναι το αποτέλεσμα της φώτισης... ή διαδοχικών φωτίσεων, κατανοήσεων στον δρόμο μας...

Όταν βιώνουμε την Αγάπη, νιώθουμε όμορφα μέσα μας, βαθειά γαλήνη, ψυχική αρμονία, ηρεμία…

Συμπονούμε, νοιαζόμαστε τους συνανθρώπους μας, είμαστε δοτικοί, δεκτικοί, επικοινωνούμε μέσα από καρδιά, αλλά και με σοφία…

‘Οσο ασχολούμαστε αποτελεσματικά με τον εσωτερισμό, προσεγγίζουμε να βιώνουμε αυτήν την κατάσταση όλο και περισσότερο, που πολύ συχνά παρομοιάζει την μητρική αγάπη, το νοιάξιμο της μητέρας για το παιδί...

Από την άλλη όμως το να νοιαζόμαστε για όλο τον κόσμο, όταν αισθανόμαστε καλά, δεν σημαίνει ότι νιώθουμε την ίδια συμπάθεια για όλους... Κάποιοι πάντα θα είναι πιο κοντινοί μας άνθρωποι, θα τους νιώθουμε αδερφούς, γιατί ίσως τα βιώματά μας και ο σκοπός ζωής είναι κοινός, δηλαδή ανήκουμε στην ίδια ψυχική οικογένεια...

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα