Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Μυστικισμός - Αποκρυφισμός
Η Νύχτα της Απελπισίας (ή αλλοιώς, "Ατραπός και Κατάθλιψη")
Avaris:
Νύχτα της Απελπισίας, ε?
Κατάθλιψη,ε?
Και όλα αυτά εν καιρώ - κι ενίοτε εν μέσω - Διαδικτύου, χμμμ......
Για κοιτάξτε και την παρακάτω παράμετρο....
Γιατί, πλέον, το διαδίκτυο μας κάνει "εν δυνάμει κοινωνούς" σε πολλά πράγματα....και μάλιστα, "άκρως δυσάρεστα πράγματα"......
Μήπως, πχ όταν βλέπουμε απέναντί μας (στην οθόνη) έναν "ψυχικά ευαίσθητο" χρήστη, θα πρέπει να είμαστε όλοι κάπως πιο "πράοι" και "συγκαταβατικοί"?
***************************************************************
Το παρακάτω άρθρο είναι άκρως διαφωτιστικό γύρω απο το θέμα. Και αρκούντως σοκαριστικό :
**********************************************************
Αυτοκτονίες «μέσω Διαδικτύου»:
Ο νέος επικίνδυνος «ιός» που εξαπλώνεται
Οι καθημερινά αυξανόμενες αυτοκτονίες «μέσω του Διαδικτύου» έχουν κηλιδώσει την εικόνα του νέου μέσου και καθιστούν επιτακτική την ανάγκη εντοπισμού των αιτίων που οδήγησαν στην εκδήλωση του ανησυχητικού αυτού φαινομένου. Το π@π@κι αναζήτησε τα αίτια μέσα από συγκεκριμένα περιστατικά, αναλύσεις ψυχολόγων και παιδαγωγών, γνώμες απλών χρηστών, αλλά και εμβαθύνοντας στις κοινωνικές και πολιτιστικές συνθήκες που ωθούν χρήστες του Διαδικτύου σε ομαδικές, online αυτοκτονίες.
Ήταν 19 Σεπτεμβρίου όταν ο Dan Bucci, 19 ετών, από τα προάστια του Κλίβελαντ, ανακοίνωσε στους φίλους του στο chatroom όπου σύχναζε ότι θα αυτοκτονήσει. Οι περισσότεροι σταμάτησαν να γράφουν, φοβούμενοι μήπως θεωρηθούν συνεργοί. Ορισμένοι επιχείρησαν να τον αποτρέψουν, ενώ κάποιοι άλλοι προσπαθούσαν να τον ενθαρρύνουν να το κάνει, προκαλώντας τον. Κάποιες ώρες αργότερα, ο Dan σκοτώθηκε από έναν αστυνομικό, καθώς προσπαθούσε να μαχαιρώσει έναν συνάδελφό του. Είχε ήδη αυτομαχαιρωθεί στον λαιμό και το στέρνο.
Στις 23 Αυγούστου ένας 28χρονος από το Τόκιο συνάντησε δύο άλλους νεαρούς και αφού πήγαν με αυτοκίνητο σε απόμερη περιοχή, πήραν ηρεμιστικά χάπια, έβαλαν φωτιά σε κάρβουνο και πέθαναν από ασφυξία στο αυτοκίνητο. Στις 11 Φεβρουαρίου άλλοι τρεις Ιάπωνες νεαρής ηλικίας αυτοκτόνησαν σε διαμέρισμα στο Τόκιο. Όλοι είχαν συναντηθεί για πρώτη φορά την ημέρα της αυτοκτονίας τους, μετά από ραντεβού που κανόνισαν μέσω του Διαδικτύου.
Στις 12 Ιανουαρίου ο Brandon Vedas, 21 ετών, από το Φοίνιξ, αυτοκτόνησε ενόσω οι «φίλοι» του τον παρακολουθούσαν από την κάμερά του να παίρνει υπερβολική δόση ναρκωτικών χαπιών, για να τους αποδείξει «πόσο σκληρός είναι», όπως είπε. Κάποιοι προσπάθησαν να τον βοηθήσουν, οι περισσότεροι του ζητούσαν να αποδείξει ότι μπορεί να πάρει πολλά χάπια. Ο ίδιος τους έδωσε το νούμερο του κινητού του τηλεφώνου, μήπως γινόταν κάτι κακό. Όταν λιποθύμησε, κάποιοι τηλεφώνησαν, αλλά ο ήχος του κινητού ήταν χαμηλωμένος και η μητέρα του, που βρισκόταν στο διπλανό δωμάτιο, δεν το άκουσε.
Οι περιπτώσεις αυτοκτονίας κατά τη διάρκεια της σύνδεσης στο Διαδίκτυο, είτε εκτός αυτού, ατόμων που γνωρίστηκαν εκεί, γίνονται όλο και περισσότερες. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους: 32 τέτοιου είδους θάνατοι κατεγράφησαν στην Ιαπωνία τους πρώτους έξι μήνες του 2003 και αρκετοί στις Η.Π.Α., την Κορέα και άλλες χώρες του κόσμου. Τα ερωτήματα που εγείρονται από αυτού του είδους τη συμπεριφορά είναι πολλά. Σε μια προσπάθεια να εμβαθύνουμε στην ψυχή αυτών των ανθρώπων, εστιάσαμε στα όσα συμβαίνουν στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου.
Η κατάσταση στην Ιαπωνία
«Μία αιτία είναι ότι οι νέοι έχουν ελάχιστες στενές σχέσεις. […] Ακόμη, ρόλο παίζει και η ύπαρξη των sites, καθώς είναι πιθανό ότι χωρίς παρέα αυτοί οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν ν’ αυτοκτονήσουν μόνοι τους», υποστηρίζει ο καθηγητής Mafumi Usui, που διευθύνει ιστοσελίδα αποτροπής αυτοκτονιών. Η άποψη ότι χωρίς συντροφιά οι άνθρωποι αυτοί δεν θα αυτοκτονούσαν υποστηρίζεται από πολλούς, οι οποίοι θεωρούν πως οι ιστοσελίδες αυτές –πάνω από 8.000 στη χώρα– δίνουν «δύναμη» για την τέλεση τέτοιων πράξεων.
Στην Ιαπωνία έχει επίσης επικριθεί ο Τύπος πως ωθεί τους εφήβους σε μίμηση πράξεων αυτοκτονίας, παρουσιάζοντας ανάλογα περιστατικά με εκτενείς λεπτομέρειες. Οι προσπάθειες εντυπωσιασμού του κοινού μέσω αναλυτικών περιγραφών στα άρθρα θεωρείται ότι συμβάλλει στην ανάπτυξη διάθεσης για μίμηση τέτοιων πράξεων, είτε από περιέργεια είτε επειδή κάποιος που σκέφτεται ν’ αυτοκτονήσει γνωρίζει πια τον τρόπο για να το κάνει.
Ιάπωνες ψυχολόγοι έχουν διατυπώσει την άποψη ότι αυτού του τύπου οι αυτοκτονίες είναι η τελευταία κραυγή ενός πληγωμένου, διογκωμένου, αλλά και ανώριμου εγωισμού ατόμων που δεν μπορούν να βρουν πουθενά αλλού την ικανοποίηση και την προσωπική ολοκλήρωση, παρά μόνο στην αυτοκτονία. Νιώθουν μόνοι, αποφασίζουν να πεθάνουν, αλλά με τη στάση τους και τον τρόπο που επιλέγουν να το κάνουν (όλοι ζητούν είτε να συζητούν με άλλους είτε να αυτοκτονήσουν με άλλους) φωνάζουν πως νιώθουν πολύ μόνοι για να πεθάνουν χωρίς παρέα.
Πολιτισμικές ιδιαιτερότητες της χώρας
Σίγουρα στην περίπτωση της Ιαπωνίας πρέπει να ληφθεί υπόψη και η θέση που έχει η αυτοκτονία στην κοινωνία. Τις περισσότερες φορές θεωρείται πράξη θάρρους και τιμής, κάτι «όμορφο και δοξαστικό», όπως περιγράφεται στην ιαπωνική κουλτούρα. Οι νέοι από μικροί θαυμάζουν τις αυτοκτονίες των πολεμιστών Σαμουράι στα μυθιστορήματα της χώρας, πράξεις τιμής προς τους αφέντες τους. Προσοχή, επίσης, πρέπει να δοθεί και στο είδος της παιδείας που λαμβάνουν οι νέοι. Ο τύπος της παιδείας που δίνει έμφαση στην ατομικότητα και τη θεωρεί υπέρτερη όλων των άλλων χαρακτηριστικών ωθεί κάποιες φορές σε ακραίου τύπου συμπεριφορές τους εφήβους, θεωρούν πολλοί Ιάπωνες παιδαγωγοί, όπως ο καθηγητής Κιγιοχίκο Ικέντα.
Η κάμψη της ιαπωνικής οικονομίας, οι απολύσεις, η οικονομική καταστροφή πολλών επιχειρηματιών, σε συνδυασμό με το πολιτισμικό υπόβαθρο του ιαπωνικού λαού, συμβάλλουν σε μια άκρως κυνική διάθεση των νέων απέναντι στον κόσμο και μια πεσιμιστική θεώρηση του μέλλοντός τους. Νιώθουν μπερδεμένοι και χαμένοι, ακόμη και προδομένοι, βλέποντας την πατροπαράδοτη κατεύθυνση και τους στόχους της ιαπωνικής κοινωνίας να καταρρέουν. Ιδεολογίες πολλών χρόνων συνθλίβονται και παρά την έντονη προσωπική προσπάθεια στο σχολείο ή στη δουλειά, δεν υπάρχει η ανάλογη ανταμοιβή, όπως παλαιότερα. Εκτός από την αυτοκτονία, αυτό αντικατοπτρίζεται και σε άλλες «κοινωνικές ασθένειες», όπως στο γεγονός ότι όλο και περισσότεροι απογοητευμένοι νέοι αποσύρονται από την κοινωνία και μένουν κλειδωμένοι στο δωμάτιό τους χωρίς καμιά επαφή με τον κόσμο για διαστήματα που κυμαίνονται από έξι μήνες ως πολλά χρόνια.
Η γνώμη του κόσμου του Διαδικτύου – Αποτροπή των αυτοκτονιών
Οι χρήστες του Διαδικτύου διχάζονται ως προς τις απόψεις τους πάνω στο θέμα. Οι περισσότεροι από αυτούς με τους οποίους μιλήσαμε θεωρούν ότι οι άνθρωποι που ανακοινώνουν στο Διαδίκτυο την πρόθεσή τους ν’ αυτοκτονήσουν ουσιαστικά ζητούν βοήθεια και λόγους να μην το κάνουν. Κάποιοι, όμως, παρουσιάζονται σκληρότεροι στις κρίσεις τους, λέγοντας πως όταν συναντούν κάποιον που λέει πως θα αυτοκτονήσει, τον πιέζουν να το κάνει ή τον ενθαρρύνουν, θεωρώντας ότι απλώς προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή και να προκαλέσει τη συμπόνια των υπολοίπων.
Αξίζει να σημειωθεί ότι έχουν δημιουργηθεί πολλοί δικτυακοί τόποι αποτροπής αυτοκτονιών. Τόποι που προσφέρουν τη βοήθεια ειδικών, αλλά και ομάδες συνομιλίας με άλλους χρήστες που είχαν περάσει από ανάλογη κατάσταση. Ένας από τους υπευθύνους τέτοιου δικτυακού τόπου μάς είπε ότι θεωρούν την κάθε περίπτωση ξεχωριστή και προσπαθούν να βοηθήσουν όσο μπορούν περισσότερο τον άνθρωπο που υποφέρει. Ακόμα κι αν πιστέψουν ότι δεν το εννοεί πραγματικά, συνεχίζουν να τον βοηθούν, καθότι το θέμα της αυτοκτονίας «είναι πολύ σοβαρό για να παίζει κανείς μαζί του». Πράγματα που πρέπει να γνωρίζει κανείς (αποτυχημένες απόπειρες που έχουν συνέπειες σε όλη την υπόλοιπη ζωή, συνέπειες για τους συγγενείς, εμπειρίες άλλων, μέρη για βοήθεια, ψυχολογική στήριξη, πληροφορίες για το πώς οι συγγενείς μπορούν να καταλάβουν αν κάποιος έχει τάσεις αυτοκτονίας) διατίθενται εύκολα προς άμεση χρήση, με ένα σύνθημα που ισχύει για όλες τις περιπτώσεις: ποτέ δεν είναι αργά για ζωή…
Του Νίκου Κουσούλη
απο το περιοδικό Παπάκι www.papaki.panteion.gr/teuxos18/diktya.htm
Trithemius:
Καλά βέβαια αυτό που μας περιγράφεις δεν εντάσσεται σε αυτό που αντιπροσωπεύει η σκοτεινή νύχτα της ψυχής, αποτελεί όμως μία πραγματικότητα. Πάντως στο συγκεκριμένο θέμα, το internet "χρεώνεται" την αυτοκτονία κάποιου μόνον στην περίπτωση που κάποιοι ανώριμοι-ανεγκέφαλοι-ανώμαλοι προκαλούν με διαφόρους τρόπους τον επίδοξο αυτόχειρα και τελικά αυτός αυτοκτονεί. Ας μην ξεχνάμε πως το μέσο καθαυτό είναι ανενεργό, δηλαδή δεν ασκεί καμία επιρροή (θετική ή αρνητική) στους χρήστες (τι παράξενο, οι ενασχολούμενοι με το internet και ναρκομανείς έχουν το ίδιο όνομα, "χρήστες"...) ούτε θετική ούτε αρνητική, απλά υπάρχει. Το πως ο καθένας θα χρησιμοποιήσει αυτό το μέσο είναι άλλο θέμα.
Εγώ πάντως θα εστίαζα την επιρροή του internet στο πόσες αυτοκτονίες έχουν αποτραπεί μέσω αυτού, όπως ακριβώς αναφέρεις στο τέλος του μηνύματός σου ;)
Avaris:
Φίλε Anon,
έβαλα αυτή την παράμετρο (Διαδικτυακές αυτοκτονίες) στο θέμα της Νύχτας της Απελπισίας για έναν και μοναδικό λόγο.
Εδώ, σε αυτό το Φόρουμ, θα αντιμετωπίσουμε περιπτώσεις "Νύχτας της Απελπισίας". Δηλαδή, καταθλιπτικές συμπεριφορές. Πως οφείλουμε να συμπεριφερθούμε?
Φίλοι και Αδελφοί, ή και άγνωστοι επισκέπτες θα μας ανοίξουν την καρδιά τους δηλαδή. Εμείς τι οφείλουμε να κάνουμε?
Θα τους τραβήξουμε το χαλί κάτω απο τα πόδια?
Θα τους φερθούμε "σκληρά", έτσι για να τους δώσουμε "ένα μάθημα"?
Ή θα τους "αγκαλιάσουμε" με "κατανόηση" για τις δύσκολες στιγμές που "βιώνουν"?
Το έβαλα για να "εξορκίσω" κάτι "κακό" προτού μας "αγγίξει" .....
Γιατί, στο διαδίκτυο, είναι εύκολο να μιλήσεις σκληρά σε έναν ευαίσθητο συνομιλητή....ενίοτε, το κάνουμε ακόμη και άθελά μας...αλλιώς σκεπτόμαστε, άλλοι είμαστε στα φανερά, κι όμως στην οθόνη αλλιώς μεταφέρονται οι σκέψεις μας.....
Προληπτικά το έβαλα φίλε μου....."Ξόρκι" είναι....κι ελπίζω να "πιάσει"..... ;)
Avaris:
--- Παράθεση από: Anon στις Απριλίου 13, 2007, 18:30:32 ---Καλά βέβαια αυτό που μας περιγράφεις δεν εντάσσεται σε αυτό που αντιπροσωπεύει η σκοτεινή νύχτα της ψυχής, αποτελεί όμως μία πραγματικότητα. Πάντως στο συγκεκριμένο θέμα, το internet "χρεώνεται" την αυτοκτονία κάποιου μόνον στην περίπτωση που κάποιοι ανώριμοι-ανεγκέφαλοι-ανώμαλοι προκαλούν με διαφόρους τρόπους τον επίδοξο αυτόχειρα και τελικά αυτός αυτοκτονεί.
Ας μην ξεχνάμε πως το μέσο καθαυτό είναι ανενεργό, δηλαδή δεν ασκεί καμία επιρροή (θετική ή αρνητική) στους χρήστες (τι παράξενο, οι ενασχολούμενοι με το internet και ναρκομανείς έχουν το ίδιο όνομα, "χρήστες"...) ούτε θετική ούτε αρνητική, απλά υπάρχει. Το πως ο καθένας θα χρησιμοποιήσει αυτό το μέσο είναι άλλο θέμα.
Εγώ πάντως θα εστίαζα την επιρροή του internet στο πόσες αυτοκτονίες έχουν αποτραπεί μέσω αυτού, όπως ακριβώς αναφέρεις στο τέλος του μηνύματός σου ;)
--- Τέλος παράθεσης ---
Πράγματι, καλό είναι να δούμε πως θα μετατρέψουμε σε "Όπλο του Καλού" και σε "θετικό εργαλείο" το Internet....
Πάντως, δεν είναι και "τόσο άδολο" απο μόνο του....έχει δυστυχώς "εθιστικές ιδιότητες"....
Θα αναφέρω περισσότερα στοιχεία - με κίνδυνο να ξεφύγουμε λίγο απο το θέμα - ελπίζοντας να εμπλουτίσουμε τους εαυτούς μας στον χειρισμό της "Μαύρης Νύχτας" χωρίς να πέσουμε στις "παγίδες του διαδικτύου".
*****************************************************************************
το παρακάτω μου το έστειλε (22/12/06) προς δημοσίευση, συνεργάτιδα της Ιστοσελίδας μου και είναι μια σοβαρή και αξιόλογη έρευνα επι του θέματος...
*****************************************************************************
Kλινική περίπτωση ο εθισμός στο Internet
Tο να περνά κανείς υπερβολικά πολύ χρόνο online είναι μια κατάσταση που μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες, ή απλά μια κακιά συνήθεια;
Για πρώτη φορά, διεξήχθη έρευνα για το ζήτημα αυτό και μάλιστα από τους ερευνητές της ιατρικής σχολής του πανεπιστημίου του Στάνφορντ στις HΠA.
Oι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι περισσότεροι από ένας στους οκτώ Aμερικανούς (ποσοστό 14%) παρουσιάζει τουλάχιστον ένα εν δυνάμει σημάδι προβληματικής χρήσης του Διαδικτύου.
Tα αποτελέσματα βασίζονται σε στοιχεία προηγούμενων ερευνών, σύμφωνα με τα οποία ένα σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού μπορεί να υποφέρει από κάποιου είδους εθισμό στο Διαδίκτυο.
Πολλά τα θύματα του εθισμού.
«H τηλεφωνική μας έρευνα υποδεικνύει ότι εν δυνάμει στοιχεία προβληματικής χρήσης του Internet υπάρχουν σε ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού», σημειώνουν οι ερευνητές στην έκθεσή τους.
O συντάκτης της, Eλίας Aμπουτζάουντε αναφέρει: «Συχνά εστιάζουμε στο πόσο υπέροχο πράγμα είναι το Διαδίκτυο και στο πόσο εύκολα και αποτελεσματικά μπορεί να κάνει τα πράγματα.
Oμως πρέπει να λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι δημιουργεί πραγματικά προβλήματα σε πολύ κόσμο».
O Aμπουτζάουντε, καθηγητής ψυχιατρικής και διευθυντής κλινικής στο Στάνφορντ, εκτιμά ότι ένας μικρός, αλλά αυξανόμενος αριθμός χρηστών του Διαδικτύου αναζητούν ιατρική βοήθεια εξαιτίας της ανθυγιεινής προσκόλλησής τους στον κυβερνοχώρο.
O καθηγητής αναφέρει ότι τα άτομα που έχουν την ισχυρή τάση να χρησιμοποιούν ψυχαναγκαστικά το Διαδίκτυο για να ελέγξουν το email, να κάνουν καταχωρήσεις σε blog ή να επισκεφτούν web site ή chat room δεν διαφέρουν από τα άτομα που πάσχουν από γενικότερα ψυχαναγκαστικά σύνδρομα, δηλαδή έχουν μία έντονη και ακατανίκητη ανάγκη να κάνουν κάτι που πιθανόν να είναι στιγμιαία πηγή ευχαρίστησης, όμως μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικά προβλήματα σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο.
Mέρος του προβλήματος η πορνογραφία. Σύμφωνα με την έρευνα, ο χαρακτηριστικός τύπος του εθισμένου είναι εργένης, έχει πανεπιστημιακή μόρφωση, είναι λευκός άντρας στην ηλικία των 30 και δαπανά περίπου 30 ώρες εβδομαδιαίως σε άσκοπη χρήση του υπολογιστή.
Mε δεδομένα τα παραπάνω στοιχεία, μπορεί κανείς να καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι πρόκειται για άτομα που επισκέπτονται υπερβολικά συχνά ιστοτόπους πορνογραφικού περιεχομένου, όμως ο καθηγητής υπογραμμίζει ότι τα site αυτά είναι μόνο ένα κομμάτι του προβλήματος: «Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός, ότι η πορνογραφία καθώς και το gaming online προσελκύουν το ενδιαφέρον αυτών των χρηστών, όμως είναι εξίσου πιθανόν οι χρήστες να επισκεφτούν και άλλα site, συμπεριλαμβανομένων των chat room, site για να κάνουν ψώνια και site ειδικού ενδιαφέροντος. H πορνογραφία αποτελεί μόνο μια περιοχή υπερβολικής χρήσης του Διαδικτύου».
Eλάχιστες έρευνες έχουν ασχοληθεί μέχρι σήμερα με το θέμα της προβληματικής συμπεριφοράς στο Internet και ο καθηγητής εκτιμά ότι πρέπει να αναγνωριστεί ως αντικείμενο κλινικής αντιμετώπισης, καθώς και ως σοβαρό οικονομικό πρόβλημα, με δεδομένο ότι η άσκοπη χρήση του Διαδικτύου γίνεται σε μεγάλο βαθμό στο χώρο εργασίας.
Mερικά από τα βασικά συμπεράσματα της έρευνας είναι τα εξής:
* Tο 13,7% βρίσκει δύσκολο να μείνει μακριά από το Internet για πολλές ημέρες.
* Tο 12,4% έμεινε online για περισσότερη ώρα από ό,τι είχε σχεδιάσει - και αυτό το κάνει πολύ συχνά ή συχνά.
* Ποσοστό 12,3% νιώθει ότι πρέπει να μειώσει τη χρήση του Internet σε κάποιο βαθμό.
* Tο 8,7% έχει την τάση να αποκρύπτει την άσκοπη χρήση του Διαδικτύου από την οικογένεια, τους φίλους και τους προϊστάμενους.
* Για το 8,2% το Internet είναι ένας τρόπος φυγής από τα προβλήματα.
* Tο 5,9% εκτιμά ότι η υπερβολική χρήση του Διαδικτύου έχει επηρεάσει αρνητικά τις διαπροσωπικές του σχέσεις.
Πηγή:e-go.gr
Avaris:
--- Παράθεση από: Rose_777 στις Απριλίου 12, 2007, 11:25:27 ---Η πύλη του πόνου
Σκίζω τους αραχνοειδής ιστούς μια πικρής μοναξιάς, και ανταμώνω απέναντι τον πόνο μου. Τραβηγμένη αντιστέκομαι, αλλά μάταια προσπαθώ να απεγκλοβιστώ από την ίδια την τέχνη της ύπαρξης. Τον πόνο μου πικρό και νόστιμο πίνω ξανά σε κρυστάλλινο ποτήρι, βελουδένιας μοναξιάς, σε βυσινή συναίσθημα ξεκούραστης δύναμης. Τόσος πόνος είναι πολύς για να γεμίσει την μαύρη τρύπα της ψυχής μου έτσι ώστε να μην στάζει ζωή χαμένη, αλλά να ανασταίνει, μέσα από μαύρη στάχτη.
Τόση ωριμότητα, κι’ όμως ο πόνος δεν ξεκολλάει εύκολα όπου νιώσει επιθυμητός. Κολλάει ξανά και αναζητά να ζήσει μέσα μας, αναζητά να βιώσει το σκοτάδι της άρνησης. ‘Ισως χρειάζεται να σκοτώνουμε, την στιγμή, την ζωή, τα πάντα. ‘Ισως χρειάζεται να πεθαίνουμε κάθε στιγμή, για να βιώνουμε την αρχή, την γέννηση. Τότε καθάριοι και λαμπεροί, σαν αφροδίτες, πετιόμαστε προς το ερωτικό άπειρο, για να ανταμώσουμε αυτό που πιστεύαμε ότι χάσαμε. Και ερωτευμένοι με τον παλιό πόθο, η μαύρη τρύπα μεταμορφώνεται σε άνοιξη. Και ξανανοίγουμε στην ζωή, περνώντας απέναντι έχοντας την ελπίδα ότι αξίζει.
Η θάλασσα του συναισθήματος είναι το διαμάντι της ύπαρξης μας, και λάμπει ατόφιο, καθαρό, αφού τριφτεί, αφού μαυρίσει. Είναι καιρός να αγαπηθεί και το μαύρο. Είναι καιρός να εκτιμηθεί ο κόπος του. Γιατί το μαύρο για να δώσει χρειάζεται να πάρει, όλο μας το είναι, να το ρουφήξει έτσι ώστε να το περάσει απέναντι. Τα μάτια είναι θαμπά για να δούνε το αύριο. Τα μάτια είναι κουτά για να αναγνωρίσουν το όλο. Χρειάζεται να ματώσουν, να ξεσκίσουν τους παλιούς ιστούς, για να λάμψουν το άγνωστο.
Λάμπα ο πόνος, κρυφή, καμουφλαρισμένη. Απωθεί, αηδιάζει αλλά κρύβει την εξέλιξη. Μαγνητίζει την αύρα, και όσο αυτή αντιστέκεται, εγκλοβίζεται σε άπειρη δύνη, μέχρι να βρει την δύναμη να περάσει απέναντι, αδαμάντινη πια.
-Το είχα γράψει στο αποκορύφωμα μιας μαύρης νύχτας μου... μετά πέρασα απέναντι...
--- Τέλος παράθεσης ---
Αγαπητή Rose_777,
ξεκίνησες κάτι εξαιρετικά χρήσιμο.
Συνήθως, το άτομο που βιώνει τη "Νύχτα" έχει την εντύπωση πως μόνον αυτός νοιώθει έτσι. Πως είναι "εξαιρετικά άρρωστος ψυχικά" και φυσικά λόγω αυτού "κοινωνικά εξοβελιστέος". Αυτό το συναίσθημα φροντίζουν να του το τονίζουν με κάθε ευκαιρία οι "γύρω" του.
Αξίζει λοιπόν, αυτά τα άτομα, που θα μπουν στο εδώ forum, να διαβάσουν για το πως ένοιωσαν ή νοιώθουν άλλοι κατά τη διάρκεια της δικής τους "Νύχτας". Έτσι, θα εισπράξουν ένα μήνυμα πως "φυσιολογικά" είναι όσα περνούν και να ορθώσουν το ανάστημά τους για να τα "ξεπεράσουν" δημιουργικά. Να αποκομίσουν δηλαδή ότι θετικό έχει να τους προσφέρει αυτή η εμπειρία. Να πειστούν πως μπορούν να μεταστοιχειώσουν την δυσάρεστη εμπειρία τους σε "Θετικό Βήμα" στην Ατραπό.
Ακολουθώντας λοιπόν το θαρραλέο παράδειγμά σου, ακολουθώ κι εγώ δημοσιεύοντας ένα δικό μου κείμενο που έγραψα σε μια απο τις άπειρες εξάρσεις της δικής μου "Νύχτας". Το έγραψα στα 24 μου, πριν περίπου 16 χρόνια και τόσα χρόνια το κρατούσα κρυφό. Ήταν κάτι απολύτως προσωπικό. Τώρα, πιστεύω ήρθε η ώρα να πάψει νάναι. Λυπάμαι μόνο που είναι κάπως "μεγάλο" μα "μεγάλη" ήταν και η "Νύχτα" που το έγραψα για να την αντιμετωπίσω.
Κάθε λέξη του είναι και μια σταγόνα αίματος και πόνου.
Θάταν ευτύχημα εαν κι άλλοι φίλοι έριχναν εδώ τα "αντίστοιχα" κείμενα που έγραψαν σε ώρες της δικής τους "Νύχτας".
Πιστεύω πως πολλοί θα βοηθηθούν απο αυτά.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση