Μήπως είσαι Ψυχοπαθής?

[Κανένας]

Δεν εννοώ τρελλός για δέσιμο, απαραίτητα.  Εννοώ όμως αν ο ψυχικός σου κόσμος είναι διαταραγμένος με αποτέλεσμα να υποφέρεις και να επιρεάζεται η κρίση και οι πράξεις σου. 

Αν μπορείς, να δικαιολογήσεις την απάντησή σου. 

Ωχ, δύσκολο ε?

[Κανένας]

ΝΑΙ, είμαι ψυχοπαθής.

Αιτιολογία: Α, στην περίπτωσή μου είναι εύκολη.  Παλιώτερα πίστευα ότι είμαι πολύ λογικός.  Ότι είχα απόλυτα φυσιολογική συμπεριφορά.  Μέχρι που πέρασα μία πάρα πολύ δύσκολη περίοδο και η ζωή με έφερε αντιμέτωπο με τον εαυτό μου.  Άρχισα να τον αμφισβητώ.  Ένιωθα ότι "κάτι δεν πάει καλά".  Έτσι ξεκίνησα τη "Δοκιμασία της Σελήνης" ( http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,13.0.html ).  Με τις καινούριες γνώσεις και εμπειρίες, τώρα πια είμαι βέβαιος ότι ο ψυχισμός μου ήταν πολύ διαταραγμένος.  Με μεγάλη προσπάθεια προσπαθώ ακόμα να διορθώσω τα προβλήματα.

Το πρώτο στάδιο για τη θεραπεία του αλκοολικού είναι να παραδεχτεί ότι έχει πρόβλημα.

[Avaris]

Κι εσύ πιστεύεις τώρα πως θα πάρεις ειλικρινείς απαντήσεις και μάλιστα δημόσια.

Την απάντηση αυτή φίλε Κανένα οφείλουμε να την δώσουμε στον εαυτό μας.

Αντε και στον Ψυχοθεραπευτή σε επόμενο στάδιο.

Όχι όμως και δημόσια σε ένα φορουμ.

Το να τσακίσει κάποιος δημόσια την persona του - το "φαίνεσθαι" - στο οποίο "στηρίζεται" και απο το οποίο "αντλεί δύναμη" είναι πολύ οδυνηρό αλλά και άσκοπο να γίνει πριν της ώρας του.

Θα το κάνει κάποιος όταν νοιώσει έτοιμος γι' αυτό και όταν θα έχει βρει το "αντιστήριγμα".


Και σίγουρα δεν θα το κάνει δημόσια.

[Rose]

Αγαπητέ Κανένα,

ψηφίζω όχι, γιατί η λέξη ψυχοπαθής είναι πολύ βαριά, αν και κατανοώ, την κατάθεσή σου, μια και όλοι μας σε κάποιο βαθμό έχουμε ψυχολογικά προβλήματα, ή απλά περνάμε κάποιου είδους στεναχώριες και προβληματισμούς, που άλλους πολύ και άλλους λίγο, εμποδίζουν, την ευτυχία ή την ευημερία τους...

Σίγουρα προσδοκούμε μέσω της Αυτογνωσίας, την Ψυχική Αρμονία, με άλλα λόγια, την ψυχολογική ή συναισθηματική αρμονία, για να νιώθουμε καλύτερα, να περνάμε καλύτερα, αλλά και να πράττουμε πιο σοφά ή συνετά στην ζωή μας, μια και οι πράξεις μας επηρεάζονται άμεσα από την ποιότητα των συναισθημάτων μας...

Κατά μία έννοια, για μένα, όλοι πάσχουμε... Δύσκολα όμως όλοι μας το παραδεχόμαστε... Δεν τολμούν όλοι την Καταβύθιση, και ούτε θέλουν όλοι ειλικρινά, να εργαστούν πάνω στον Εαυτό και να πετύχουμε αυτό που ονομάζουμε Αυτογνωσία... Νομίζουμε πως η Αυτογνωσία δεν έχει σχέση, με την Ψυχανάλυση... αλλά δυστυχώς, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τον Εαυτό μας, ή την ύπαρξή μας, αν δεν παρατηρήσουμε βαθιά την συμπεριφορά μας και τις επιλογές μας...

Πολλοί άνθρωποι δυστυχώς, έρχονται σε ομάδες Αυτογνωσίας, Εσωτερικά Τάγματα, ή Σχολές, θέλοντας να μάθουν τα μυστικά του κόσμου, ή να βοηθήσουν την Κοινωνία, αλλά αρνούνται κατηγορηματικά, να εργαστούν πάνω στον εαυτό τους... Έτσι ο στόχος να φτάσουν στην Σοφία και στην Χρηστότητα αποτυγχάνει παταγωδώς...

Είναι ανώφελο να ακολουθήσουμε ένα μονοπάτι Εσωτερισμού αν δεν υποσχεθούμε στον Εαυτό μας, αλλά και στην ομάδα που θα μας φιλοξενήσει και θα συνεργαστούμε, πως είμαστε διατεθειμένοι ειλικρινά, να σκύψουμε μέσα μας, και να δούμε τον Εαυτό μας, πάρα την επώδυνη διαδικασία που αναγκαστικά κάποιες φορές, θα χρειαστεί να διανύσουμε...

Ας έχουμε την Δύναμη και την Τόλμη να επιλέξουμε την Ελευθερία... Γένοιτο!  

[Rose]

Το να τσακίσει κάποιος δημόσια την persona του - το "φαίνεσθαι" - στο οποίο "στηρίζεται" και απο το οποίο "αντλεί δύναμη" είναι πολύ οδυνηρό αλλά και άσκοπο να γίνει πριν της ώρας του.

Αγαπητέ Avaris,

η λέξη ψυχοπαθής, μπορεί να χρησιμοποιηθεί με 2 διαφορετικούς τρόπους...

1. τρελός για δέσιμο,

2. κάποιος που φέρει ψυχολογικά κόμπλεξ, με αποτέλεσμα να τον εμποδίζουν να νιώσει όμορφα και ευχάριστα στην ζωή του.

Φυσικά κανένας από εμάς που συμμετέχουμε σε αυτό το φόρουμ τουλάχιστον, δεν είναι το 1, αλλά θεωρώ πως όλοι οι άνθρωποι είμαστε το 2. Ο Κανένας αναφέρεται στην επιλογή 2, αλλά είναι άκρως παρεξηγήσιμος ο όρος ψυχοπαθής.

Παρόλα αυτά, η αναγκαιότητα της θεραπευτικής στην κοινωνία μας είναι αναμφισβήτητη. Ο Νίτσε είχε πει πως: "o Δυτικός Πολιτισμένος 'Ανθρωπος είναι ένα άρρωστο Ζώο", και αυτό είναι μία πραγματικότητα, την οποία αρχικά χρειάζεται να αναγνωρίσουμε, πριν τολμήσουμε να την αλλάξουμε...

[El Morya]

Κανένας, το δευτερο βήμα μετά την αναγνώριση είναι να πας σε ψυχολόγο-ψυχίατρο.

[Rose]

Κανένας, το δευτερο βήμα μετά την αναγνώριση είναι να πας σε ψυχολόγο-ψυχίατρο.

Αγαπητέ El Morya,

μακάρι να λυνόταν τόσο εύκολα... αλλά δυστυχώς από την εμπειρία μου, οι ψυχολόγοι ή οι ψυχίατροι, μπορούν να βοηθήσουν μέχρι ένα σημείο... και ίσως όχι σε τόσο βάθος, όσο μία υγιής μέθοδος εσωτερισμού.... διότι ασχολούνται με την ψυχή βάση Αριστοτελικής προσέγγισης και στερούνται, οι περισσότεροι, γνώσεις πάνω στην βαθύτερη πνευματική διάσταση του ατόμου...

Θυμάμαι την τελευταία φορά, που είχα έρθει σε επαφή με μία ψυχολόγο, πως ένοιωσα την χειραγώγηση, την ασχετοσύνη, και την εκμετάλευση του χώρου, σε τέτοιο βαθμό, που η αγανάκτησή μου ήταν μεγάλη...

Σίγουρα ένας ψυχολόγος μπορεί να βοηθήσει σε κάποιες ειδικές στιγμές, αλλά για μένα ο καλύτερος τρόπος θεραπείας είναι η Αυτογνωσία.  Το προσωπικό μου όραμα και επιθυμία είναι μία νέα μέθοδος ολιστικής θεραπευτικής, συνδοιάζοντας πολλούς και διάφορους δρόμους... κρατώντας την ουσία από τον καθένα τους...

[Κανένας]

Κανένας, το δευτερο βήμα μετά την αναγνώριση είναι να πας σε ψυχολόγο-ψυχίατρο.

Αγαπητέ El Morya. 

Να το αλλάξουμε λίγο?  Το δεύτερο βήμα μετά την αναγνώριση είναι να ζητήσεις βοήθεια από κάποιον που ξέρει τι του γίνεται και έχει φέρει θετικά αποτελέσματα σε παρόμοιες περιπτώσεις.  Δεν πιστεύω να διαφωνείς σε αυτό.

Έχω φίλους επαγγελματίες ψυχολόγους/ψυχαναλυτές.  Χρεώνουνε 40-45 ευρώ την ώρα.  Πολύ παλιά είχα κάνει με κάποιον από αυτούς ψυχανάλυση, με πολύ φτωχά αποτελέσματα.  Όταν χρόνια αργότερα ζήτησα τη βοήθεια κάποιου εσωτεριστή (που για καλή μου τύχη ήξερε τι έκανε) είδα εντυπωσιακά αποτελέσματα. 

Τώρα, όταν λέω στους φίλους μου ψυχολόγους/ψυχαναλυτές σε τι βάθος έχω φτάσει (ανακάλεσα αναμνήσεις και τραύματα από ηλικία μέχρι και 5 μηνών), μένουν με το στώμα ανοιχτό και με ρωτάνε όλο ενδιαφέρον να τους πω την τεχνική μου.  Διότι αυτοί ποτέ δεν κατάφεραν κάτι τέτοιο με τον εαυτό τους ή τους πελάτες τους.

[Κανένας]

Κι εσύ πιστεύεις τώρα πως θα πάρεις ειλικρινείς απαντήσεις και μάλιστα δημόσια.

Αγαπητέ Avaris.  Η ερώτηση είναι καθαρά ρητορική.  Τώρα πια ξέρω πολύ καλά την απάντηση.

Στόχος μου είναι να έρθει ο καθένας ένα δισεκατομυριοστό του χιλιοστού πιο κοντά στη διάγνωση του προβλήματός του.

[Ορφέας]

«Η σχολή του φιλοσόφου, άνδρες, είναι ιατρείο, δεν πρέπει να βγαίνετε χαρούμενοι αλλά πονεμένοι. Δεν έρχεστε βέβαια αν είστε υγιείς, ο ένας έχει τον ώμο βγαλμένο, ο άλλος έχει απόστημα, ο άλλος συρίγγιο κι ο άλλος πονοκέφαλο. Και θα καθίσω εγώ να σας λέω ωραία λόγια και φρασούλες, για να με επαινέσετε και να φύγετε, ο ένας με τον ώμο όπως τον έφερε, ο άλλος με τον ίδιο πονοκέφαλο, ο άλλος με το συρίγγιο κι ο άλλος με το απόστημα;»

(ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ, Διατριβές Γ'/κγ', 29-32).

[Ορφέας]

Η φράση που διατύπωσε ο Νίτσε, "ο δυτικός πολιτισμένος άνθρωπος είναι ένα άρρωστο ζώο", δυστυχώς αναπαριστά πλήρως την πραγματικότητα.

Ο όρος "ψυχοπάθεια" κατά λέξη δηλώνει "πάθηση της ψυχής", παρότι στην κοινή γνώμη συγχέεται με κάθε πάθηση πέρα από τις παθήσεις του σώματος, όπως η παράνοια, η σχιζοφρένεια, η τρέλλα στις συνολικές της μορφές.

Ο όρος "ψυχή" στην εσωτερική επιστήμη, όπως μας τον προσδιόρισε η αρχαιοελληνική σοφία, περιλαμβάνει το σύνολο των συναισθηματικών λειτουργιών και σε αυτές τις λειτουργίες αναζητούμε να δούμε και να βρούμε τις παθήσεις- αναστολές που μας εμποδίζουν από την υγιή έκφραση και την εσωτερική αρμονία.

Είναι λυπηρό, αλλά πέρα για πέρα αληθινό, ότι οι άνθρωποι ανήκουν σε δύο γενικές κατηγορίες, σε σχέση με την συναισθηματική ωριμότητα και υγεία. Σε αυτούς που είναι ψυχικά ασθενείς, έχουν παρατηρήσει ότι κάτι δεν πάει καλά με τον εαυτό τους και αναζητούν ίαση και απαλειφή του προβλήματος που τους ταλαιπωρεί και τους αποτρέπει από την προσωπική γαλήνη και ευημερία. Δεύτερον, σε αυτούς που νομίζουν ότι είναι καλά, ενώ στερούνται την αρμονία, την γαλήνη και την δυνατότητα της προσωπικής επίτευξης της ευημερίας.

Αυτοί που νομίζουν ότι ξέρουν, δεν δύνανται να μάθουν.

Αυτοί που νομίζουν ότι είναι υγιείς, δεν δύνανται να ιαθούν.

Η ίαση της ψυχής, επιτυγχάνεται στις "φιλοσοφικές σχολές" και η πλέον προηγμένη μέθοδος επίτευξης της ψυχικής υγείας, είναι κατά γενική παραδοχή των επιστημών που θεραπεύουν την ψυχή, η γνωσιοθεραπεία....

[El Morya]

Κανένας, το δευτερο βήμα μετά την αναγνώριση είναι να πας σε ψυχολόγο-ψυχίατρο.

Αγαπητέ El Morya. 

Να το αλλάξουμε λίγο?  Το δεύτερο βήμα μετά την αναγνώριση είναι να ζητήσεις βοήθεια από κάποιον που ξέρει τι του γίνεται και έχει φέρει θετικά αποτελέσματα σε παρόμοιες περιπτώσεις.  Δεν πιστεύω να διαφωνείς σε αυτό.

Συμφωνώ φίλε.

Έχω φίλους επαγγελματίες ψυχολόγους/ψυχαναλυτές.  Χρεώνουνε 40-45 ευρώ την ώρα.  Πολύ παλιά είχα κάνει με κάποιον από αυτούς ψυχανάλυση, με πολύ φτωχά αποτελέσματα.  Όταν χρόνια αργότερα ζήτησα τη βοήθεια κάποιου εσωτεριστή (που για καλή μου τύχη ήξερε τι έκανε) είδα εντυπωσιακά αποτελέσματα. 

Τώρα, όταν λέω στους φίλους μου ψυχολόγους/ψυχαναλυτές σε τι βάθος έχω φτάσει (ανακάλεσα αναμνήσεις και τραύματα από ηλικία μέχρι και 5 μηνών), μένουν με το στώμα ανοιχτό και με ρωτάνε όλο ενδιαφέρον να τους πω την τεχνική μου.  Διότι αυτοί ποτέ δεν κατάφεραν κάτι τέτοιο με τον εαυτό τους ή τους πελάτες τους.

Η εμπειρία σου πάνω στο θέμα είναι μεγάλη και την αποδέχομαι.

Να κάνω όμως μια ερώτηση;

Πως μπορεί ένας ψυχοπαθής να γνωρίζει αν έπαψε να είναι ψυχοπαθής;

[Κανένας]

Πως μπορεί ένας ψυχοπαθής να γνωρίζει αν έπαψε να είναι ψυχοπαθής;

Χμ, πως μπορεί ένας φυσιολογικός άνθρωπος να ξέρει ότι σωματικά είναι απόλυτα υγιής?

Η ψυχοπάθεια είναι ασθένεια της ψυχής.  Δεν υπάρχει άσπρο/μαύρο.  Όσο πιο πολύ ασθενεί η ψυχή, τόσα πιο πολλά ψυχολογικά προβλήματα (κόμπλεξ) υπάρχουν, τόσο πιο πολύ υποφέρει ο άνθρωπος.  Όσο ψυχαναλύει και γνωρίζει τον εαυτό του, τόσο θεραπεύει τα διάφορα κόμπλεξ του, τόσο λιγότερο υποφέρει. 

Δεν υπάρχει απόλυτα ψυχικά υγιής άνθρωπος, όπως και δεν υπάρχει απόλυτα σωματικά υγιής άνθρωπος.  Ο βαθμός της ασθένειας όμως διαφέρει πολύ στον καθένα.  Ο αναίτιος πόνος και η αδιαθεσία είναι τα συμπτώματα που μας κάνουν να διαγνώσουμε τη σωματική ασθένεια και να φροντίσουμε για τη θεραπεία.  Η αναίτια στεναχώρια και η δυστυχία είναι τα συμπτώματα που μας κάνουν να διαγνώσουμε την ψυχική ασθένεια και να φροντίσουμε για τη θεραπεία. 

[Rose]

Πως μπορεί ένας ψυχοπαθής να γνωρίζει αν έπαψε να είναι ψυχοπαθής;

'Οταν κατανοήσει πως υπήρξε ψυχοπαθής...

Η ψυχοπάθεια είναι ασθένεια της ψυχής. 

ΝΑΙ, είμαι ψυχοπαθής.

Αγαπητέ Κανένα,

είναι προφανές πως υπάρχει μία εσκεμένη υπερβολή στο θέμα που άνοιξες... και καλό είναι να μην παραπλανήσουμε άλλο τους αναγνώστες μας... Αν επισκεφτείς οποιονδήποτε ψυχολόγο, είμαι σίγουρη πως δεν θα διαγνώσει, ειδικά σε σένα, καμιά ψυχική ασθένεια, διότι είσαι υπέρμετρα λογικότατος, και αρκετά πειθαρχημένος.

'Ολοι οι άνθρωποι μπορεί να έχουμε υποφέρει, ή κάποιες στιγμές και πάλι να υποφέρουμε στο μέλλον, μια και η ζωή έχει πολλά γυρίσματα, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ιατρικά μπορούν να μας διαγνώσουν ότι είμαστε ψυχοπαθείς.

Η "ψυχοπάθεια" είναι ένας ιατρικός όρος, για ακραίες ψυχολογικές καταστάσεις όπου το άτομο γίνεται επικίνδυνο για τον εαυτό του ή την κοινωνία του. Στην ουσία είναι άτομα, που δεν μπορούν να ελέγξουν τον συναισθηματικό τους κόσμο, κυριεύονται στην κυριολεξία από τα πάθη τους, (από την σκιά τους), και οδηγούνται σε ακραίες αντικοινωνικές συμπεριφορές, πληγώνοντας βαθιά τον εαυτό τους και τους άλλους...

Σίγουρα μπορεί κάποιες στιγμές να έχουμε πληγωθεί και να έχουμε πληγώσει σχέσεις μας, αλλά η ακρότητα και η συχνότητα των "κακών" συμβάντων είναι εκείνη που αποτελεί ένδειξη αν είμαστε και πόσο είμαστε ψυχοπαθείς...

[Κανένας]

Αγαπητή Rose

υπάρχει μία εσκεμένη υπερβολή στο θέμα που άνοιξες

Ναι, υπάρχει μία υπερβολή.  Που μοναδικό σκοπό έχει να ταρακουνήσει τον άνθρωπο από την πλήρη άγνοια που έχει στο θέμα της ψυχικής του διαταραχής.

Όποιος λοιπόν νομίζει ότι είναι ψυχικά απόλυτα υγιής, ότι η κρίση του είναι απόλυτα λογική και δεν επιρεάζεται από το συναίσθημα, ένστικτά, πάθη και κόμπλεξ, ότι είναι χαλαρός και ευτυχισμένος, ας σηκώσει το χέρι του.  Ή καλύτερα ας ψηφίσει ΟΧΙ.

Όποιος ανοίξει τα μάτια και βρει το κουράγιο να ψηφίσει ΝΑΙ, έχει κάνει το πρώτο σοβαρό βήμα για την καημένη την Αυτογνωσία.  Που όλοι την αναφέρουνε και ελάχιστοι ξέρουν τον τρόπο να την αποκτήσουν.