Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Ροδοσταυρικές Διδασκαλίες και Τεχνικές
Η βαθιά Γαλήνη
Ορφέας:
--- Παράθεση από: El Morya στις Μαΐου 28, 2007, 22:20:51 ---
Bαθύς Πόλεμος
1.Όλες οι ταλαιπωρίες των ψυχών μας προέρχονται από την πεποίθηση ότι υπάρχει αλήθεια και ότι οφείλουμε να την βρούμε. ;)
--- Τέλος παράθεσης ---
Αν συνειδητοποιήσει ο άνθρωπος ότι η αναζήτηση της αλήθειας είναι ένα παιχνίδι αναζήτησης του κρυμμένου θησαυρού, όχι μόνο δεν θα ταλαιπωρείται από την πεποίθηση ότι υπάρχει κρυμμένος θησαυρός, αλλά θα απολαμβάνει κάθε στιγμη στην διαδικασία του παιχνιδιού και θα ευχαριστείται διαρκώς, αν κάθε μέρα ανακαλύπτει και ένα στοιχείο, σε σημείο μάλλιστα να μη μένει πλέον προσκολλημένος στο αν υπάρχει ή όχι ο θησαυρός.
Η διαδικασία της επίλυσης του γρίφου είναι αυτό που αξίζει και αυτό στην πράξη είναι η ζωή.
Τώρα, αν με το παιχνίδι της αναζήτησης γίνεται και ...σοφώτερος, δυό φορές ευχαρίστηση για τον χαρούμενο παίκτη μας....
El Morya:
Είπες την λέξη "παιχνίδι" και δεν υπάρχει κατι άλλο να πώ. Συμφωνώ συνολικά στο σκεπτικό του τελευταίου ποστ σου Ορφέα.
Avaris:
--- Παράθεση από: El Morya στις Μαΐου 30, 2007, 22:54:51 ---Είπες την λέξη "παιχνίδι" και δεν υπάρχει κατι άλλο να πώ. Συμφωνώ συνολικά στο σκεπτικό του τελευταίου ποστ σου Ορφέα.
--- Τέλος παράθεσης ---
Ναι, ναι, ξέρω....
Το "αθώο παιγνιδάκι του πολέμου" που μάθαμε να παίζουμε απο παιδιά.....
...........που κάποια στιγμή αγανακτήσαμε και το μετατρέψαμε σε "Βαθύ Πόλεμο"....τι λέω?....."Μέχρις εσχάτων"....μάλιστα το εξιδανικεύσαμε ενίοτε...του δώσαμε και "φιλοσοφική χροιά"....
.....κι αφού χάσαμε το δρόμο πνιγμένοι στο αίμα του πολέμου, κουραστήκαμε και αρχίσαμε να αναζητούμε την "Ειρήνη" και την "Βαθιά Γαλήνη"......
....κι αφού "μπερδευτήκαμε" κι εκεί......
.....καταλάβαμε πως σαν άνθρωποι, χρειαζόμαστε "κίνητρα" κι " έπαθλα" για να κινητοποιούμαστε εσωτερικά.....
....αλλά μόλις αρχίσαμε να τα ορίζουμε κι αυτά, είδαμε πως ούτε αυτά είναι αληθινά......
Και πως ουσιαστικά δεν υπάρχει τίποτα αληθινό να ανακαλύψουμε.....εν ολίγοις, δεν υπάρχει καμιά Αλήθεια για να εξερευνήσουμε.....
Όλα ψευδεπίγραφα.....
Δεν υπάρχει η Ιθάκη.....παρά μόνον ο Δρόμος....
Ωχ, δε βαριέσαι αδερφέ.....
Όλα παιγνίδι είναι....τι κι αν είναι Αλήθεια ή ψέμματα όλα?
Στον διάβολο θα πάνε κι αυτά κι εμείς.....
Άχυρα στον άνεμο είμαστε έτσι κι αλλιώς....
Ποιοί είμαστε εμείς που θα τολμήσουμε να ψάξουμε για το αν υπάρχει ή όχι η Ύψιστη Αλήθεια?
Ένα Παιγνίδι είμαστε κι εμείς....
Τα πάντα ένα παιγνίδι γύρω μας.....
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να το ευχαριστηθούμε.....
Κόψε μου το χέρι αδερφέ μου .....τι κι αν πονέσω?
Θα το απολαύσω , διότι ένα παιγνίδι είναι.....δεν είναι αληθινός ο πόνος......
Χτύπησέ με αλύπητα, εκμεταλλεύσου με, δεν θα αντιδράσω......διότι ένα παιγνίδι είναι όλα.....δηλαδή, τα πάντα ψεύτικα....
Δεν υπάρχει Υπέρτατος Στόχος.....
Εσύ θα με πονάς κι εγώ θα γελάω με το γέλιο του Τρελλού.....
Αντίο Ουτοπία.....
Δεν υπάρχεις....
Αι στο διάολο που κάθομαι και σε ψάχνω με τόσο πάθος και πίστη ενω εσύ με κοροιδεύεις με την ανυπαρξία σου......
El Morya:
ω! μη - θεληση!
φιλε μου με εκπλήσεις ευχάριστα!
Trithemius:
Επειδή διακρίνω πως η λέξη "παιχνίδι" που ανέφερε ο Fr. Oρφέας άναψε "φωτιές" στο μυαλό του Fr. Avaris, θέλα να πω το εξής: Όπως έχω αναφέρει και αλλού, και κυρίως στο θέμα της "Ιθάκης", πιστεύω πως η εκπλήρωση του απολύτου δεν μπορεί ποτέ να επιτευχθεί. Δηλαδή, η απόλυτη Ιθάκη είναι κάτι όπου δεν θα φτάσουμε ποτέ. Έτσι λοιπόν τι κάνουμε; Καθορίζουμε μεν τον στόχο μας (απόλυτη Ιθάκη) αλλά τελικά επιδιώκουμε να φτάσουμε όσο γίνεται πιο κοντά της. Είναι μια πολύ ειδική εγκεφαλική διαδικασία κάτι τέτοιο. Βάζουμε τον εαυτό μας να κυνηγάει κάτι που εκ των προτέρων γνωρίζει πως δεν πρόκειται να πιάσει, με απώτερο σκοπό την προοδευτική βελτίωση κι εξέλιξη μέσα από το ταξίδι, κατακτώντας συνεχώς μικρές Ιθάκες.
Κατά συνέπεια, κάποιος θα μπορούσε να πει πως τελικά "παίζουμε" με τον εαυτό μας, μιας και αυτό που κάνουμε είναι το να ταξιδεύουμε γνωρίζοντας πως δεν πρόκειται ποτέ να φτάσουμε στο τέλος. Έτσι, ο Fr. Avaris θεωρώ πως αντικρύζει την καθήλωση του απώτερου σκοπού του, την εκπλήρωση κι επίτευξη του απολύτου.
Θεωρώ πως ο Fr. Oρφέας, αναφερόμενος στον όρο "παιχνίδι" δεν εννοούσε πως με τις αυτές ενασχολήσεις απλά περνάμε την ώρα μας ως εναλλακτική απασχόληση αντί του να πίνουμε συνεχώς καφέδες εδώ κι εκεί. Πιστεύω ξεκάθαρα πως αναγνωρίζει τόσο τη ματαιότητα της επίτευξης του απώτερου στόχου, όσο και τη σπουδαιότητα του ενδιάμεσου ταξιδιού.
Αγαπητέ Fr. Avaris, επειδή αν κατάλαβα καλά το τελευταίο σου pοst κρύβει μια απογοήτευση σχετικά με την εξέλιξή μας στην εσωτερική ατραπό κι επειδή καταλαβαίνω πως κι εσύ επιθυμείς την κατάκτηση της απόλυτης Ιθάκης, θέλω να σε προτρέψω να σκεφτείς λίγο πάνω σε αυτά που σου ανέφερα τόσο εδώ, όσο και εδώ: http://www.amorc.gr/forum/index.php/topic,132.0.html
Καλημέρα σε όλους :)
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση