Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Ροδοσταυρικές Διδασκαλίες και Τεχνικές

Συγκρίνοντας την Αυτοκυριαρχία, Ψυχική Αρμονία, και Ψυχική Γαλήνη

(1/2) > >>

Rose:
Αγαπητοί Fraters και Sorores, αγαπητοί Επισκέπτες,

το Τάγμα μας χρησιμοποιεί τις παρακάτω έννοιες σαν στόχους επίτευξης μέσω της διδασκαλίας του

1. Αυτοκυριαρχία
2. Ψυχική Αρμονία
3. Ψυχική Γαλήνη

Πως αντιλαμβανόμαστε αυτές τις έννοιες;
Υπάρχει διαφορά ή ομοιότητα μεταξύ τους;

Με τις καλύτερες ευχές για Βαθιά Γαλήνη...

 

Eleni:

--- Παράθεση ---1. Αυτοκυριαρχία
2. Ψυχική Αρμονία
3. Ψυχική Γαλήνη

--- Τέλος παράθεσης ---

θα ήθελα να τοποθετηθώ στις παραπάνω έννοιες, οπως τις αντιλαμβάνομαι πριν εντρυφήσω στις διδασκαλίες του τάγματος, αφού ακόμη είναι πολύ αρχή.

Νομίζω οτι η αυτοκυριαρχία μπορεί να υπάρξει σαν ''εικόνα'' εξωτερική και χωρίς τα άλλα δύο. Σαν αίσθηση ομως εσωτερική μάλλον είναι και τα αλλά απαραίτητα.

Ως ψυχική αρμονία θα έλεγα την ισορροπία μεταξύ σκέψεων, αισθημάτων και πράξεων, κατάσταση που μπορεί να σταθεί χωρίς την αναμενόμενη πάντα γαλήνη.

Η ψυχική γαλήνη που είναι τοσο όμορφη και σπάνια, υποθέτω οτι είναι αυτό το άισθημα ευφορίας που νιώθουμε οταν συντονιζόμαστε με κάτι υψηλότερο απο το σύνηθες.

Το ζήτημα είναι πως φτάνουμε σε αυτά....

Κανένας:
Αυτοκυριαρχία.  Χρειάζεται δυνατή θέληση, αυτοπειθαρχία.  Δεν επηρεαζόμαστε από άλλους.  Θέτουμε ένα στόχο επειδή πραγματικά το θέλουμε και ξέρουμε ότι μπορούμε να τον πετύχουμε.  Όλες μας οι δυνάμεις συμβάλουν στο αποτέλεσμα και σε καμία περίπτωση δε σαμποτάρουμε τον εαυτό μας. 
Παράδειγμα.  Αν αποφασίσουμε να κάνουμε γυμναστική ή δίαιτα αδυνατίσματος το κάνουμε με πρόγραμμα.  Δε δυσανασχετούμε, δε γκρινιάζουμε, δε το αναβάλουμε, δε το σταματάμε πριν φτάσουμε στο στόχο.

Αυτό όμως είναι πολύ δύσκολο να γίνει.  Διότι δεν είμαστε μόνοι μας.  Αποτελούμαστε από πολλές υποπροσωπικότητες.  Το παιδάκι μέσα μας θέλει να φάει σοκολάτα, όχι μπρόκολο.  Θέλει να δει τηλεόραση, όχι να πάει στο γυμναστήριο.  Πρέπει πρώτα να βάλουμε σε τάξη τις υποπροσωπικότητες, να αποκτήσουμε «Ψυχική Αρμονία».

Άρα λοιπόν η Ψυχική Αρμονία είναι προϋπόθεση για την Αυτοκυριαρχία.

Όταν αποκτήσουμε Αυτοκυριαρχία και Ψυχική Αρμονία, ελέγχουμε τις επιθυμίες μας και ξέρουμε ότι μπορούμε να ικανοποιήσουμε αυτές που αξίζουν.  Τότε έχουμε «Ψυχική Ηρεμία».

Eleni:
Αγαπητέ Κανένα αν θέσουμε κάποιες προσωπικότητες κάτω απο τον έλεγχο μιας άλλης, πάλι το ίδιο δεν θα έχουμε κάνει?

Το θέμα αυτό με έχει απασχολήσει πολλές φορές αφου νομίσω οτι και έτσι κυριαρχεί μια απο τις εκφάνεις της προσωπικότητας μας, ισως η πιο ισχυρή την δεδομένη στιγμή, και όχι ένα σταθεροποιημένο εγώ.
Η ερώτηση μου είναι η εξής:



--- Παράθεση ---ελέγχουμε τις επιθυμίες μας και ξέρουμε ότι μπορούμε να ικανοποιήσουμε αυτές που αξίζουν
--- Τέλος παράθεσης ---

Κατα την άποψη μου για να γίνει αυτό θα πρέπει πρώτα να μπορούμε να κάνουμε σαφή διάκριση μεταξύ του αντικειμενικά σημαντικού και ασήμαντου.
Πως θα είμαστε σίγουροι οτι δεν κάνουμε λάθος? Η συνείδηση μας απο μόνη της αρκεί σαν ειδοποιό σημείο η όχι?

 

Κανένας:
Try


--- Παράθεση από: try στις Μαρτίου 04, 2007, 13:30:33 ---Αγαπητέ Κανένα αν θέσουμε κάποιες προσωπικότητες κάτω απο τον έλεγχο μιας άλλης, πάλι το ίδιο δεν θα έχουμε κάνει?
--- Τέλος παράθεσης ---

Φαντάζομαι ότι αναφέρεσαι στο :

--- Παράθεση από: Κανένας στις Φεβρουαρίου 21, 2007, 13:17:32 ---Πρέπει πρώτα να βάλουμε σε τάξη τις υποπροσωπικότητες, να αποκτήσουμε «Ψυχική Αρμονία».
--- Τέλος παράθεσης ---

Όχι, το να υπερισχύσει μία υποπροσωπικότητα σε μία άλλη πάλι φέρνει ανισορροπία.  Αυτό που θέλω να πω είναι ο «ανώτερος εαυτός» μας να αναγνωρίσει τις υποπροσωπικότητες και τις ανάγκες τους.  Να τις βάλει σε μία τάξη με την έννοια να ικανοποιεί τις ανάγκες τους με τρόπο τέτοιο ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι ευνοϊκό για τον άνθρωπο. 

Πχ, ο «ανώτερος εαυτός» κρίνει ότι ο άνθρωπος χρειάζεται να μελετήσει για το πανεπιστήμιο, να πάει γυμναστήριο και να κάνει δίαιτα.  Το «παιδάκι» μέσα του θέλει να τεμπελιάσει, να φάει γλυκά, να δει τηλεόραση και να βγει έξω με τους φίλους του. 

Ο «ανώτερος εαυτός» λοιπόν εφαρμόζει το ακόλουθο πλάνο:  Ο άνθρωπος πάει γυμναστήριο και κάνει δίαιτα.  Τρώει γλυκά με μέτρο, μόνο σαν ανταμοιβή μετά από πολύ καλή προσπάθεια στο γυμναστήριο (πράγματι, πριν και μετά από έντονη γυμναστική επιβάλλεται να τρώμε ζάχαρη-γλυκόζη).  Επιτρέπεται να βγει έξω το βράδυ με τους φίλους, μόνο αν έχει τελειώσει την προετοιμασία για την επόμενη ημέρα.  Από το Σάββατο απόγευμα μέχρι την Κυριακή το βράδυ είναι ελεύθερος να τεμπελιάσει, να κάνει ότι θέλει.  Την Κυριακή επιτρέπεται να παραβλέψει τη δίαιτά του (πραγματικά, πολλές δίαιτες επιτρέπουνε την πλήρη χαλάρωση μία ημέρα την εβδομάδα).


--- Παράθεση από: try στις Μαρτίου 04, 2007, 13:30:33 ---
--- Παράθεση ---ελέγχουμε τις επιθυμίες μας και ξέρουμε ότι μπορούμε να ικανοποιήσουμε αυτές που αξίζουν
--- Τέλος παράθεσης ---

Κατα την άποψη μου για να γίνει αυτό θα πρέπει πρώτα να μπορούμε να κάνουμε σαφή διάκριση μεταξύ του αντικειμενικά σημαντικού και ασήμαντου.

--- Τέλος παράθεσης ---

«ελέγχουμε τις επιθυμίες μας» εννοώ ότι δεν επηρεαζόμαστε από εξωτερικούς παράγοντες στις επιθυμίες μας.  Πχ επιλέγουμε να αγοράσουμε ένα οικονομικό και αξιόπιστο οικογενειακό αυτοκίνητο διότι κρίνουμε ότι αυτό μας εξυπηρετεί.  Όχι ένα πολυδιαφημισμένο φανταχτερό, πολυδάπανο και αναξιόπιστο αυτοκίνητο.  Επιλέγουμε για σύντροφο μία γυναίκα που ταιριάζουνε τα ενδιαφέροντά μας και περνάμε θαυμάσια μαζί της.  Δεν κυνηγάμε να κατακτήσουμε μία ψηλή, αδύνατη, ανορεκτική γυναίκα, επειδή αυτό προβάλουν τα ΜΜΕ.  Επιλέγουμε μία δουλειά/ασχολία που μας γεμίζει χαρά κι όχι απαραίτητα τη δουλειά με τις υψηλότερες υλικές απολαβές.

Όσο εξελισσόμαστε, όταν φτάσουμε στο σημείο να ελέγχουμε τις επιθυμίες μας, τότε θα ξέρουμε από που προέρχοντε (από ποιες υποπροσωπικότητες) και με πια προτεραιότητα να τις ικανοποιούμε.

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα