Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Αποσυμβολισμός

Θάνατος!

<< < (5/6) > >>

Rose:

--- Παράθεση από: kazantzakikos στις Ιουλίου 24, 2009, 00:04:48 ---να ενα ωραιο θεμα...
ερωτας και αρχαια ελλαδα....
--- Τέλος παράθεσης ---

Ο Αναστασάκης έκανε πολύ καλή δουλειά πάνω σε αυτό το θέμα...
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,1315.0.html

smoking mirror:
Τον φοβάμαι σε όλες του τις μορφές!

Φοβάμαι να χάσω αυτούς που αγαπάω και λυπάμαι πραγματικά για όσους χάνουν αυτούς που αγαπάνε.
Φοβάμαι πως θα κάνω αυτούς που με αγαπούν να πονέσουν πολύ.
Φοβάμαι πως η μνήμη μου θα ξεχαστεί, λες και δεν υπηρξα ποτέ.

Παρόλαυτά, λίγα πράγματα είναι τόσο πολύτιμα στον κόσμο όσο ο θάνατος.
Χωρίς αυτόν δεν θα είχε αξία η ζωή.

Ο Φρόυντ έλεγε πως ο θάνατος και ο έρωτας είναι αντίθετα.
Εγώ πιστεύω πως είναι συμπληρωματικά και πως δεν μπορεί υπάρχει το ένα χωρίς το άλλο.

Γιατί κάτι το αγαπάμε περισσότερο όταν νοιώθουμε ότι θα το χάσουμε;
Πως θα αγαπούσε η Ψυχή τον Έρωτα (και πως θα μεταμορφωνόταν) αν δεν τον είχε πρώτα χάσει ;

Τον φοβάμαι και τον αγαπώ ταυτόχρονα, γιατί δίνει νόημα σε ότι έχω και με ωθεί να συνεχίσω.

Ορφέας:

    «Κάθε φορά που ερωτεύονται δύο άνθρωποι, γεννιέται το σύμπαν. Η, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που ερωτεύουνται δύο άνθρωποι γεννιέται ένας αστέρας με όλους τους πρωτοπλανήτες του. Και κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος, πεθαίνει το σύμπαν. Η, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος στη γη, στον ουρανό εκρήγνυται ένας αστέρας supernova.

    Έτσι , από την άποψη της ουσίας ο έρωτας και ο θάνατος δεν είναι απλώς στοιχεία υποβάθρου. Δεν είναι δύο απλές καταθέσεις της ενόργανης ζωής. Πιο πλατιά, και πιο μακρυά, και πιο βαθιά, ο έρωτας και ο θάνατος είναι δύο πανεπίσκοποι νόμοι ανάμεσα στους οποίους ξεδιπλώνεται η διαλεκτική του σύμπαντος. Το δραστικό προτσές δηλαδή ολόκληρης της ανόργανης και της ενόργανης ύλης. Είναι το Α και το ω του σύμπαντος κόσμου και του σύμπαντος θεού. Είναι το είναι και το μηδέν του όντος. Τα δύο μισά και αδελφά συστατικά του.

    Έξω από τον έρωτα και το θάνατο πρωταρχικό δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Αλλά ούτε είναι και νοητό να υπάρχει. Τα ενενήντα δύο στοιχεία της ύλης εγίνανε, για να υπηρετήσουν τον έρωτα και το θάνατο. Και οι τέσσερες θεμελιώδεις δυνάμεις της φύσης, ηλεκτρομαγνητική, ασθενής, ισχυρή, βαρυτική, λειτουργούν για να υπηρετήσουν τον έρωτα και το θάνατο. Όλα τα όντα, τα φαινόμενα, και οι δράσεις του κόσμου είναι εκφράσεις, σαρκώσεις, μερικότητες, συντελεσμοί, εντελέχειες του έρωτα και του θανάτου. Γι αυτό ο έρωτας και ο θάνατος είναι αδελφοί κα ομοιότητες, είναι συμπληρώματα, και οι δύο όψεις του ιδίου προσώπου.»

“Γκέμμα” Λιαντίνης

ΣΕΡΑΠΙΣ:
Στο θάνατο όλοι είναι ίσοι, πλούσιοι , φτωχοί, βασιλάδες, υπηρέτες, φιλόσοφοι, πιστοί, άνθρωποι, υπόλοιπο ζωικό βασίλειο, φυτά, αστέρες, γαλαξίες, πλανήτες. Αυτό που φοβόμαστε να χάσουμε είναι το εγώ μας. Αυτό χάνετε , αποροφάτε πάλι από την πηγή. Αλλά το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στα όντα είναι ο θάνατος πριν τον θάνατο, Όταν φοβούνται να ζήσουν, και να απολαύσουν αυτό που γενήθηκαν να είναι.

Ο έρωτας είναι η Ζωή και ζωή είναι η κίνηση, ο έρωτας είναι σύζυγος της ζωής, έρωτας είναι να βιώνεις την ζωή συνειδητά (να αποκρυπτογραφούμε τις στιγμές της μνήμης). Όταν από τον έρωτα λείπει η συζυγός του στρέφετε στον ερωμένο του, και αδελφό του, τον θάνατο.

smoking mirror:
Death the Leveller

By James Shirley
1596-1666


THE glories of our blood and state
         Are shadows, not substantial things;
There is no armour against Fate;
         Death lays his icy hand on kings:
         Sceptre and Crown
         Must tumble down,
         And in the dust be equal made
With the poor crooked scythe and spade.

Some men with swords may reap the field,
         And plant fresh laurels where they kill:
But their strong nerves at last must yield;
         They tame but one another still:
         Early or late
         They stoop to fate,
And must give up their murmuring breath
When they, pale captives, creep to death.

The garlands wither on your brow,
         Then boast no more your mighty deeds!
Upon Death's purple altar now
         See where the victor-victim bleeds.
         Your heads must come
         To the cold tomb:
Only the actions of the just
Smell sweet and blossom in their dust.

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα

[*] Προηγούμενη σελίδα

Μετάβαση στην πλήρη έκδοση