'Αρθρα Εσωτερισμού > Ψυχολογία και εσωτερισμός
Πηγές σχετικά με Ψυχανάλυση - Ψυχολογία
Rose:
http://www.nea-acropoli.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=215&Itemid=345
Αλφρεντ Άντλερ, 1870-1937 (Alfred Adler)
Μαθητής του Freud, εξέφρασε δικές του ανεξάρτητες απόψεις για το πρόβλημα των νευρώσεων. Έτσι, δέχτηκε μεν την άποψη ότι υπάρχουν ασυνείδητες δυνάμεις που συμμετέχουν αποφασιστικά στη διαμόρφωση της συμπεριφοράς και της προσωπικότητας γενικά του ατόμου, απέρριψε όμως τις απόψεις του δασκάλου του σχετικά με το περιεχόμενο του ασυνείδητου και την παντοδυναμία της libido.
Ο A. Adler γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1870, στη Βιέννη,και πέθανε στις 28 Μαΐου 1937, στο Aberdeen της Σκοτίας. Καταγόταν από τη γερμανόφωνη περιοχή της Ουγγαρίας και ήταν γιος εμπόρου. Το 1895 πήρε πτυχίο Ιατρικής από το Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Κατόπιν, έκανε ειδίκευση στην Οφθαλμολογία και στη συνέχεια στην Ψυχιατρική. Το 1902 δέχτηκε πρόσκληση από το Freud για συμμετοχή στις συναντήσεις της Τετάρτης για συζητήσεις σχετικά με τη νεύρωση. Έγινε μέλος της Ψυχαναλυτικής Κοινωνίας της Βιέννης (Vienna Psychoanalytic Society).
Το 1910 έγινε Πρόεδρος της Ψυχαναλυτικής Εταιρείας της Βιέννης.
Το 1911 δηλώνει παραίτηση από το προεδρικό αξίωμα και ακολουθεί η απόσχισή του από το Freud και η ίδρυση της Εταιρείας της Ελεύθερης Ψυχαναλυτικής Έρευνας.
Το 1912 δημιουργείται η Σχολή της Ατομικής Ψυχολογίας. Μετά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο δημιουργούνται Κλινικές Συμβουλευτικής (Guidance Clinics).
Από το 1915 ήταν υφηγητής του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου της Βιέννης και από το 1929 καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Ν. Υόρκης.
Στη γενετήσια ψυχανάλυση του Freud αντιπαραθέτει τη δική του.
Η διαφωνία του εκδηλώθηκε κυρίως το 1907, όταν δημοσιεύθηκε η εργασία του με τίτλο : «οι οργανικές μειονεξίες και οι ψυχολογικές τους επιπτώσεις».
Ο Adler διαφωνούσε με το Freud σε δύο σημεία:
1. Θεωρούσε σημαντικό το ρόλο της επιθετικότητας και των κοινωνικών παραγόντων στη διαμόρφωση της ανθρώπινης συμπεριφοράς
2. Αμφισβήτησε τη γενετήσια ορμή ως πρωταρχικό κίνητρο δραστηριότητας
Ο Alfred Adler, πριν ακόμα συναντήσει το Sigmund Freud, είχε υποστηρίξει δύο βασικές θέσεις:
1. κάθε άτομο διαμορφώνεται μέσα από το κοινωνικό του περιβάλλον
2. η ψυχή και το σώμα βρίσκονται σε απόλυτη αλληλεξάρτηση, αλληλοσυμπληρώνονται και ολοκληρώνονται μέσα στο αδιαίρετο άτομο.
ΑΤΟΜΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
Η θεωρία ανάλυσης της προσωπικότητας και η μέθοδος ψυχοθεραπείας που ανέπτυξε ο Adler, ονομάστηκε ατομική ψυχολογία, γιατί θέλει να τονίσει τη σημασία της προσωπικότητας. Μελετά το άτομο, δηλαδή αυτό που δε διαιρείται, δεν τέμνεται. Θεωρεί το άτομο ως ένα ενιαίο σύνολο, στο οποίο ολοκληρώνονται οι σωματικές, ψυχολογικές και κοινωνικές διαδικασίες. Στην ανάπτυξη της θεωρίας της Ατομικής Ψυχολογίας συνέβαλαν οι: Seneca, Ηράκλειτος, Ιπποκράτης, Γαληνός, Pestalozzi, Kant, Nietzsche, Marx, Dilthey, Spranger, Vaihinger, Bergson, James, Dewey.
....
Η Αντλεριανή ψυχοθεραπεία
Ο Adler άρχισε να ασκεί την ψυχοθεραπεία την εποχή του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Βασικός θεραπευτικός στόχος είναι η θεραπεία της νεύρωσης, η οποία περιλαμβάνει τις ακόλουθες φάσεις:
- Της αποκατάστασης της επικοινωνίας του θεραπευτή με το θεραπευόμενο (επαφή ανθρώπου με άνθρωπο)
- Της διερεύνησης και κατανόησης του σχεδίου ζωής του ατόμου (οικογενειακός αστερισμός, σωματικές και πνευματικές μειονεξίες, κλπ.)
- Της αποδυνάμωσης του αισθήματος κατωτερότητας
- Της αντικατάστασης του παλιού με ένα νέο, περισσότερο προσαρμοστικό για το άτομο, σχέδιο ζωής.
Η ψυχοθεραπεία έχει σκοπό να αποκαταστήσει τον ανωφελή ή αντικοινωνικό σκοπό της ζωής αυτών που πάσχουν. Στην αρχή, ο θεραπευτής πρέπει να βρει τον τρόπο και το σκοπό της ζωής του αρρώστου (εντόπιση προβλήματος). Μετά βοηθά τον άρρωστο να καταλάβει ότι έχει λαθεμένο προσανατολισμό και ότι μπορεί να δει τη ζωή με καινούργιο και σωστότερο τρόπο (ανάλυση). Τέλος ο άρρωστος ενθαρρύνεται να χρησιμοποιήσει τα συμπεράσματα που έβγαλε από τη μελέτη του εαυτού του για να βελτιώσει τη ζωή του (ενθάρρυνση). Η διάρκεια της θεραπείας είναι συνήθως 3-4 μήνες και σπάνια φτάνει τον ένα χρόνο.
Οι θεραπευτικές εφαρμογές
- Ατομική συμβουλευτική και ψυχοθεραπεία
- Θεραπεία ζεύγους και θεραπεία οικογένειας
- Παρέμβαση στη σχέση γονέα - παιδιού
- Συμβουλευτική επανένταξης
- Θεραπεία παιδιών και εφήβων
- Θεραπεία από χρήση ουσιών
Rose:
Σίγκμουντ Φρόυντ
(από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια)
Ο Σίγκμουντ Φρόυντ (Sigmund Freud, 6 Μαΐου 1856 – 23 Σεπτεμβρίου 1939) ήταν Αυστριακός ιατρός, φυσιολόγος, ψυχίατρος και θεμελιωτής της ψυχαναλυτικής σχολής στον τομέα της ψυχολογίας. Αναγνωρίζεται ως ένας από τους πλέον βαθυστόχαστους αναλυτές του 20ου αιώνα που μελέτησε και προσδιόρισε έννοιες όπως το ασυνείδητο, η απώθηση και η παιδική σεξουαλικότητα.
Οι επιστημονικές θεωρίες του Φρόυντ και οι τεχνικές θεραπείας που ανέπτυξε θεωρήθηκαν ιδαίτερα καινοτόμες και αποτέλεσαν αντικείμενα έντονης αμφισβήτησης όταν παρουσιάστηκαν στη Βιέννη του 19ου αιώνα. Ωστόσο και σήμερα συνεχίζουν να εγείρουν έντονο προβληματισμό και αντιπαραθέσεις. Η επίδραση του Φρόυντ δεν περιορίστηκε μόνο στην ψυχολογία και την ψυχιατρική, αλλά ταυτόχρονα απλώθηκε σε πολλούς τομείς της επιστήμης (ανθρωπολογία, κοινωνιολογία, φιλοσοφία) και της τέχνης.
...
Πρώτες μελέτες
Ένα από τα πρώτα ενδιαφέροντα του Φρόυντ αποτέλεσε η νευρολογία, τομέας πάνω στον οποίο δημοσίευσε και αρκετά επιστημονικά άρθρα, κυρίως μελέτες πάνω στην εγκεφαλική παράλυση. Ανέτρεψε την θεωρία του Γουίλιαμ Λιτλ (William Little) που υποστήριζε πως η κύρια αιτία της ήταν η έλλειψη οξυγόνου κατά τη γέννηση. Ο Φρόυντ αντιπρότεινε πως οι περιπλοκές στη γέννηση αποτελούν στην πραγματικότητα σύμπτωμα της πάθησης, γεγονός που επαληθεύτηκε τη δεκαετία του '80.
Ο Φρόυντ ασχολήθηκε παράλληλα με την διερεύνηση των ιατρικών ιδιοτήτων της κοκαΐνης. Έγινε τόσο χρήστης όσο και υπερασπιστής της (σε ζητήματα ιατρικής χρήσης της), καθώς πίστευε πως διαθέτει σημαντικές αντικαταθλιπτικές ιδιότητες. Θα πρέπει να επηρεάστηκε και από τον φίλο του γιατρό Wilhelm Fleiss, ο οποίος συνιστούσε την κοκαΐνη για τη θεραπεία της ρινικής ανακλαστικής νεύρωσης.
...
Το ασυνείδητο
Αν και ο Φρόυντ δεν ανακάλυψε για πρώτη φορά το ασυνείδητο, συνέβαλε ουσιαστικά στην μελέτη του. Κατά την περίοδο του 19ου αιώνα η επικρατούσα πεποίθηση ήταν θετικιστικής κατεύθυνσης, υπήρχε δηλαδή η άποψη πως ο άνθρωπος μπορούσε να ελέγξει με τη λογική τη συμπεριφορά του και τη σχέση του με τον κόσμο. Ο Φρόυντ πρότεινε ουσιαστικά πως αυτή η θέση είναι μία αυταπάτη καθώς οι άνθρωποι δρουν συχνά για λόγους που δεν άπτονται των συνειδητών σκέψεων τους, καθώς το ασυνείδητο μπορεί να αποτελεί την πηγή των ανθρώπινων κινήτρων. Ο Φρόυντ προέκτεινε τη θεωρία του μελετώντας συστηματικά τα όνειρα, τα οποία αποκάλεσε και τον «βασιλικό δρόμο προς το ασυνείδητο», θεωρώντας τα ως το καλύτερο δείγμα πεδίου δράσης του ασυνειδήτου. Στην σπουδαιότερη -σύμφωνα με τον ίδιο- εργασία του Η Ερμηνεία των Ονείρων, ανέπτυξε τα επιχειρήματα του περί της ύπαρξης του ασυνειδήτου αλλά και περιέγραψε μια μεθοδολογία για την πρόσβαση του ατόμου σε αυτό, μέσω του προ-συνειδητού.
Μία κρίσιμη για τη λειτουργία του ασυνειδήτου διαδικασία είναι η απώθηση. Σύμφωνα με τον Φρόυντ, οι άνθρωποι βιώνουν συχνά επίπονες σκέψεις ή μνήμες τις οποίες εφόσον δεν μπορούν να αντέξουν, έχουν τη δυνατότητα να τις απωθήσουν από το συνειδητό μέρος της λειτουργίας του εγκεφάλου στο ασυνείδητο. Ο Φρόυντ προσπάθησε να ταξινομήσει τα είδη των διαφορετικών συναισθημάτων ή σκέψεων που απωθούνται, ωστόσο κατέληξε πως διαφορετικοί ασθενείς του απωθούσαν διαφορετικές παρελθούσες εντυπώσεις. Επιπλέον παρατήρησε πως η ίδια η λειτουργία της απώθησης είναι μη συνειδητή.
Το Eκείνο, το Εγώ και το Υπερεγώ
Ο Φρόυντ, στην προσπάθεια ερμηνείας της λειτουργίας του ασυνειδήτου, πρότεινε πως διακρίνεται από μία δομή, σύμφωνα με την οποία διαιρείται σε τρία μέρη: το Εκείνο (ή Id λατ.), το Εγώ και το Υπερεγώ. Το εκείνο αντιπροσωπεύει τα κίνητρα, τα ένστικτα και τις βιολογικές ανάγκες του ατόμου και κατά συνέπεια είναι έμφυτο, υπάρχει δηλαδή κατά τη γέννηση και δεν επηρεάζεται από την εμπειρία του ατόμου. Η έννοια του Εγώ αποτελεί το λογικό μέρος που αν και δεν είναι έμφυτο, αναπτύσσεται και καλλιεργείται με την επίδραση της συσσωρευμένης εμπειρίας. Το Υπερεγώ αντιπροσωπεύει όλες τις θετικές ηθικές και κοινωνικές αξίες του ατόμου, αποτελώντας κατά κάποιο τρόπο την ηθική συνείδηση. Ο Φρόυντ διατύπωσε περαιτέρω πως η αλληλοσυσχέτιση των τριών αυτών στοιχείων καθορίζουν την ψυχική κατάσταση του ατόμου, έτσι ώστε αν οι πιέσεις που εξασκούν το ένα πάνω στο άλλο είναι ετεροβαρείς, τότε δημιουργούνται συγκρούσεις ανάμεσα στο Εγώ και τις ενστικτώδεις ορμές ή τη συνείδηση, οι οποίες ωθούν το άτομο να καταφύγει σε συγκεκριμένους μηχανισμούς άμυνας.
Αμυντικοί ψυχικοί μηχανισμοί
Οι αμυντικοί μηχανισμοί αποτελούν ασυνείδητους μηχανισμούς που τίθενται σε λειτουργία από το Εγώ όταν αποτυγχάνουν διάφορες συνειδητές προσπάθειες. Σύμφωνα με τον Φρόυντ, οι αμυντικοί μηχανισμοί είναι η μέθοδος με την οποία το Εγώ μπορεί να λύσει τις συγκρούσεις που υφίστανται με το Υπερεγώ και το Εκείνο (ID). Η χρήση των μηχανισμών αυτών από το άτομο είναι πολλές φορές χρήσιμη —εάν γίνεται συγκρατημένα— αλλά η κατάχρηση ή η επαναχρησιμοποίησή τους μπορεί να οδηγήσει σε ψυχολογικές διαταραχές όπως η κατάθλιψη. Οι αμυντικοί μηχανισμοί περιλαμβάνουν διάφορες ομάδες ή μηχανισμούς όπως την άρνηση (denial), την απώθηση (repression), την απομόνωση, την μετατόπιση, την προβολή (projection), την παλινδρόμηση (regression) ή την εκλογίκευση (rationalization). Σημαντικό έργο πάνω στον τομέα των αμυντικών μηχανισμών πρόσφερε και η κόρη του Φρόυντ, Άννα, η οποία βασίστηκε στο έργο του και το επέκτεινε.
Κριτική του έργου του
Ήδη από την εποχή του, ο Φρόυντ δέχτηκε ισχυρή κριτική για το έργο του. Η κριτική αφορούσε τόσο τα συμπεράσματα των μελετών του όσο και την καθαυτή επιστημονική φύση των διαδικασιών ψυχικής ερμηνείας και θεραπείας.
Για παράδειγμα, ο φιλόσοφος της επιστήμης Σερ Καρλ Πόπερ (Karl Popper) θεώρησε ότι οι θεωρίες ψυχολογίας στις οποίες βασίζονται οι ψυχοθεραπείες δεν θα μπορούσαν να θεωρηθούν επιστημονικές καθώς υπόκεινται σε υποκειμενικές ερμηνείες. Ακόμη και οι ισχυρισμοί περί κλινικής παρακολούθησης δεν μπορούν να θεωρηθούν αντικειμενικοί ή επιστημονικοί καθώς αποτελούν ερμηνείες βασισμένες σε θεωρίες οικίες σε εκείνον που την διεξάγει και έτσι βασίζονται στην επιβεβαίωση και όχι στην επαληθευσιμότητα. Επιπλέον, σύμφωνα με τον Πόπερ, οι ψυχολογικές θεωρίες που διαμορφώθηκαν από τον Φρόυντ, τον Άντλερ και άλλους «αν και παρουσιάζονται ως επιστήμες, έχουν στην πραγματικότητα περισσότερα κοινά με τους πρωτόγονους μύθους παρά με την επιστήμη· μοιάζουν περισσότερο με την αστρολογία παρά με την αστρονομία».
suida:
Υπηρχε ενας χωρος περιφραγμενος αλλα αδειος. ΣΤΟ κεντρο εκαιγε κατω στο εδαφος μια μικρη φωτια που αφηνε μια ψιλη γραμμη καπνο . εγω ημουνα γονατισμενη και με σκυμενο κεφαλι ΕΨΑΛΛΑ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΑΠΝΟ ΟΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΑΠΝΟ ΟΘΕΟΣ.....
suida:
Η ΑΜΥΝΑ ΩΣ ΜΕΤΡΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΙΚΗ ΔΙΑΡΡΟΗ . ΣΤΟΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΕΓΩ προκειται για αποφυγη του ψυχικου πονου ΔΥΣΧΑΙΡΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ.....
Rose:
--- Παράθεση από: suida στις Οκτωβρίου 06, 2007, 00:46:54 ---Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΑΠΝΟ
--- Τέλος παράθεσης ---
Αγαπητέ Suida,
οι υπερβατικοί διαλογισμοί, είναι σημαντικοί, γιατί μέσω αυτών, βιώνουμε τα άρρητα. Τα σύμβολα του υποσυνειδήτου, παρόλο που μπορεί να φέρουν μία υποκειμενικότητα, σε πολλούς οραματισμούς, βρίσκουμε κοινά κλειδιά...
Όμως θέλει πολύ προσοχή η αποκωδικοποίηση των οραμάτων και των ονείρων, μια και ο καθένας μας μπορεί να μεταφράσει διαφορετικά ένα σύμβολο. Απαιτεί πολύ καλή γνώση εσωτερισμού, ατομικών και συλλογικών αρχετύπων.
Στο παράδειγμα που έφερες, ο Θεός, για μένα, είναι πέρα από τα φαινόμενα, πέρα από την αυλή, την φωτιά, ή τον καπνό. Είναι ο νόμος που δημιουργεί τα φαινόμενα.
Ο καπνός θα μπορούσε να αντιστοιχίσει στο αιθερικό, στην πεμπτουσία. Πολλές φορές, ο άνθρωπος ταυτίζει τον Θεό με την αιθερική ουσία που διέπει την δημιουργία, όμως ο εσωτερισμός, θέτει τον Θεό, πέρα από την αιθερική, την αισθαντική, και την διανοητική διάσταση της Δημιουργίας.
--- Παράθεση από: suida στις Οκτωβρίου 06, 2007, 01:02:11 ---Η ΑΜΥΝΑ ΩΣ ΜΕΤΡΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΙΚΗ ΔΙΑΡΡΟΗ . ΣΤΟΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΕΓΩ προκειται για αποφυγη του ψυχικου πονου ΔΥΣΧΑΙΡΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ.....
--- Τέλος παράθεσης ---
Θα σου ήμουν ευγνώμων αν μας ανέλυες περισσότερο το σχόλιο σου, και να μας εξηγήσεις που απευθύνεσαι.
Φως και Ζωή είθε να πλημμυρίζει την ύπαρξή μας.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση