Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Φιλοσοφικά κινήματα και σχολές της Αρχαιότητας
Το Μονοπάτι του Δον Χουάν (Ινδιάνικος Σαμανισμός)
Avaris:
CC: «Αυτά που είπες τα’ απόγευμα για την ελεγχόμενη τρέλα, με αναστάτωσαν πολύ», είπα. «Πραγματικά δε μπορώ να καταλάβω τι εννοούσες».
DJ: «Είναι φυσικό που δεν καταλαβαίνεις», είπε. «Προσπαθείς να τα σκεφτείς και βλέπεις ότι αυτά που λέω δεν ταιριάζουν με τις σκέψεις σου».
«Προσπαθώ να τα σκεφτώ» , είπα, «γιατί προσωπικά μονάχα μ’ αυτό τον τρόπο μπορώ να καταλάβω κάτι. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα. Λέγοντας ότι όταν ένας άνθρωπος μαθαίνει να «βλέπει», καταλαβαίνει ότι όλα είναι χωρίς σημασία, εννοείς ότι το κάθετι στον κόσμο είναι άχρηστο»?
«Δεν είπα άχρηστο. Είπα ασήμαντο. Όλα τα πράγματα είναι το ίδιο και κατά συνέπεια, χωρίς σημασία. Δεν υπάρχει λόγου χάρη τρόπος να πω ότι οι δικές μου πράξεις είναι πιο σημαντικές από τις δικές σου ή ότι ένα πράγμα είναι πιο ουσιαστικό από ένα άλλο. Κατά συνέπεια, όλα τα πράγματα είναι ίσα και με το νάναι ίσα παύουν να είναι σημαντικά».
«Τον ρώτησα αν οι παρατηρήσεις του ήταν μια δήλωση ότι αυτό που είχε αποκαλέσει «βλέπειν» αποτελούσε στην πραγματικότητα έναν «καλύτερο τρόπο» από το να «κοιτάζεις τα πράγματα» απλώς. Είπε ότι τα μάτια του ανθρώπου μπορούσαν να εκτελέσουν και τις δύο λειτουργίες, αλλά ότι καμιά απ’ αυτές δεν ήταν καλύτερη από την άλλη. Ωστόσο, το να μάθει κανείς τα μάτια του μόνο να κοιτάζουν ήταν, κατά τη γνώμη του, περιττός κόπος….
….» Χρειάζεται, λόγου χάρη, να κοιτάξουμε με τα μάτια μας για να γελάσουμε», είπε, « γιατί μονάχα όταν κοιτάζουμε τα πράγματα μπορούμε να συλλάβουμε την αστεία όψη του κόσμου. Από την άλλη πλευρά, όταν τα μάτια μας «βλέπουν», όλα είναι τόσο όμοια ώστε τίποτα δεν είναι αστείο».
(Μια Ξεχωριστή Πραγματικότητα», Κ. Καστανέντα, σ. 103).
Avaris:
DJ: «Το γέλιο μου όπως και καθετί άλλο που κάνω, είναι αληθινό», είπε, «αλλά είναι επίσης και ελεγχόμενη τρέλα γιατί είναι ανώφελο: δεν αλλάζει τίποτε κι όμως το κάνω».
«Μα όπως το καταλαβαίνω εγώ Δον Χουάν, το γέλιο σου δεν είναι ανώφελο. Σε κάνει ευτυχισμένο».
«Όχι. Είμαι ευτυχισμένος γιατί αποφασίζω να κοιτάξω σε πράγματα που με κάνουν ευτυχισμένο και κατόπι τα μάτια μου συλλαμβάνουν την αστεία πλευρά τους και γελώ. Αυτό σου το’ χω πει αναρίθμητες φορές. Πρέπει πάντα να διαλέγει κανείς το μονοπάτι που περπατάει με την καρδιά του, ώστε να είναι ευχαριστημένος. Ίσως τότε να μπορεί κανείς να γελάει πάντα».
«Από τα λόγια του έβγαλα το συμπέρασμα ότι θεωρούσε το κλάμα κατώτερο από το γέλιο ή τουλάχιστον σα μια ενέργεια που μας έκανε πιο αδύναμους. Με βεβαίωσε ότι δεν υπήρχε πραγματική διαφορά μεταξύ τους και ότι και τα δυο ήταν χωρίς σημασία. Παρατήρησε ωστόσο ότι προτιμούσε να γελάει γιατί το γέλιο έκανε το σώμα του να νιώθει καλύτερα από το κλάμα.
…» Στο σημείο αυτό εξέφρασα τη γνώμη πως από τη στιγμή που έχει κανείς μια προτίμηση, δεν υπάρχει ομοιότητα. Αν προτιμούσε το γέλιο απ’ το κλάμα, αυτό σήμαινε ότι το πρώτο ήταν πιο σημαντικό από το δεύτερο.
….» Επέμεινε πεισματικά ότι η προτίμησή του δε σήμαινε πως τα παραπάνω ήταν όμοια. Κι εγώ επέμεινα ότι το επιχείρημά μας θα μπορούσε να προχωρήσει παραπέρα και να πούμε πως αν τα πράγματα ήταν όμοια γιατί τότε να μη διαλέγουμε το θάνατο»?
«Πολλοί σοφοί άνθρωποι το κάνουν αυτό», είπε. «Κάποια μέρα απλώς εξαφανίζονται. Οι άνθρωποι μπορεί να νομίζουν ότι έπεσαν σε ενέδρα και τους σκότωσαν γι’ αυτά που έκαναν. Διαλέγουν να πεθάνουν επειδή δεν τους ενδιαφέρει. Από την άλλη μεριά, εγώ επιλέγω να ζήσω και να γελώ όχι γιατί με πειράζει να πεθάνω, αλλά γιατί αυτή η εκλογή αποτελεί κλίση της φύσης μου. Ο λόγος που λέω ότι επιλέγω στο ότι «Βλέπω», αλλά δεν είναι γι’ αυτό που επιλέγω να ζήσω. Η θέλησή μου με κάνει να συνεχίζω να ζω, ανεξάρτητα (και στο πείσμα) από οτιδήποτε θα μπορούσα να «δω»…
(Μια Ξεχωριστή Πραγματικότητα», Κ. Καστανέντα, σ. 105).
Avaris:
….»Δε με καταλαβαίνεις τώρα γιατί έχεις συνηθίσει να σκέφτεσαι όπως κοιτάζεις και να σκέφτεσαι όπως σκέφτεσαι».
«Η παρατήρηση αυτή με αναστάτωσε πολύ. Του ζήτησα να μου εξηγήσει τι εννοούσε…
…»Επανέλαβε το ίδιο σχήμα πολλές φορές σα να’ θελε να δώσει καιρό στον εαυτό του να το διατυπώσει με διαφορετικά λόγια και κατόπιν εξήγησε πως λέγοντας «σκέπτεσθαι» εννοούσε τη σταθερή έννοια που έχουμε για ότι υπάρχει στον κόσμο.
Το «Βλέπειν» καταργούσε αυτή τη συνήθεια και συνεπώς ώσπου να μάθω να «βλέπω» δεν ήταν δυνατό να καταλάβω τι εννοούσε….
….»Αλλά, αν τίποτε δεν έχει σημασία, Δον Χουάν, γιατί θα είχε σημασία το να μάθω να «βλέπω»?».
«Σου είπα κάποτε ότι η μοίρα μας σαν ανθρώπων είναι να μαθαίνουμε για καλό ή για κακό», είπε. «Έμαθα να «βλέπω» και σου λέω πως τίποτα πραγματικά δεν έχει σημασία.
Τώρα είναι η σειρά σου. Ίσως κάποια μέρα να «δεις» κι εσύ και τότε θα μάθεις αν τα πράγματα έχουν σημασία ή όχι. Για μένα τίποτα δεν έχει σημασία, αλλά για σένα μπορεί να έχουν όλα.
Θα πρέπει να γνωρίζεις από τώρα ότι ο σοφός άνθρωπος ζει δρώντας και όχι σκεφτόμενος πάνω στη δράση, ούτε στοχαζόμενος αυτό που θα σκεφτεί όταν θα έχει τελειώσει την πράξη.
Ο σοφός άνθρωπος εκλέγει μια κατεύθυνση με την καρδιά και την ακολουθεί.
Και κατόπι κοιτάζει και χαίρεται και γελά. Και κατόπι «βλέπει» και «γνωρίζει».
Γνωρίζει ότι η ζωή του θα τελειώσει πολύ γρήγορα. Γνωρίζει ότι τόσο αυτός, όσο και κάθε άλλος δεν πηγαίνει πουθενά (μετά το θάνατο).
Γνωρίζει επειδή «βλέπει», ότι τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από ένα άλλο.
Μ’ άλλα λόγια, ένας σοφός άνθρωπος, δεν έχει τιμή, αξιοπρέπεια, οικογένεια, όνομα, χώρα, αλλά μονάχα μια ζωή για να τη ζήσει και κάτω από αυτές τις συνθήκες το μόνο που τον δένει με τους συνανθρώπους του είναι η ελεγχόμενη τρέλα του. ….
…» Έτσι, ο σοφός άνθρωπος αγωνίζεται, ιδρώνει, λαχανιάζει κι όταν τον βλέπουν οι άλλοι άνθρωποι τους φαίνεται σαν ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Η μόνη διαφορά του είναι ότι ελέγχει την τρέλα της ζωής του.
Κι αφού τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από κάτι άλλο, ο σοφός άνθρωπος εκλέγει μια οποιαδήποτε ενέργεια και την ολοκληρώνει σαν να είχε σημασία για τον ίδιο. Η ελεγχόμενη τρέλα του τον κάνει να λέει πως ότι κάνει έχει σημασία γι’ αυτόν και ενεργεί σάμπως πραγματικά να είχε, ενώ ξέρει πως δεν έχει….
…»Έτσι, όταν φέρει σε πέρας τις πράξεις του, αποσύρεται ειρηνικά, χωρίς να ενδιαφέρεται αν οι πράξεις αυτές ήταν καλές ή κακές, αποτελεσματικές ή όχι….
….» Ο σοφός άνθρωπος μπορεί εξάλλου να αποφασίσει να παραμείνει εντελώς απαθής και να μη δράσει ποτέ.
Να συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο που να μοιάζει ότι η απάθεια έχει γι’ αυτόν πραγματική σημασία. Και η συμπεριφορά του αυτή είναι επίσης αληθινή, γιατί δεν είναι παρά η ελεγχόμενη τρέλα του».
(Μια Ξεχωριστή Πραγματικότητα», Κ. Καστανέντα, σ. 106).
Avaris:
«…προσπάθησα, όσο μπορούσα, να εξηγήσω στον Δον Χουάν ότι εκείνο που μ’ ενδιέφερε να μάθω ήταν το κίνητρο που έκανε το σοφό άνθρωπο να ενεργεί μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο, παρά το γεγονός ότι γνώριζε πως τίποτα δεν έχει σημασία.
Γέλασε συγκρατημένα πριν απαντήσει».
«Σκέφτεσαι αυτά που κάνεις», είπε. «Κατά συνέπεια πρέπει να πιστεύεις πως οι πράξεις σου είναι τόσο σημαντικές όσο νομίζεις πως είναι, ενώ στην πραγματικότητα τίποτα απ’ ότι κάνει κάποιος δεν έχει σημασία. Τίποτα!
Αν όμως τίποτα δεν έχει σημασία, με ρώτησες, πως μπορώ να συνεχίσω να ζω? Θα ήταν πιο απλό να πεθάνω.
Αυτό λες και πιστεύεις, επειδή σκέφτεσαι τη ζωή με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που σκέφτεσαι τώρα το «βλέπειν».
Θέλεις να σου το περιγράψω ώστε να αρχίσεις να το σκέφτεσαι κι αυτό όπως κάνεις και με όλα τα άλλα.
…..» Στην περίπτωση του «βλέπειν» όμως, η σκέψη δεν οδηγεί πουθενά και συνεπώς δε μπορώ να σου πω πως είναι όταν «βλέπεις».
Θέλεις ακόμα να σου περιγράψω τις αιτίες της ελεγχόμενης τρέλας μου, αλλά το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι η ελεγχόμενη τρέλα μου μοιάζει πολύ με το «βλέπειν»: είναι κάτι που δε μπορείς να σκεφτείς»…….
….»Έλειψες για πολύ καιρό», είπε. «Σκέφτεσαι πάρα πολύ».
(Μια Ξεχωριστή Πραγματικότητα», Κ. Καστανέντα, σ. 108).
Avaris:
ΔΟΝ ΧΟΥΑΝ: "...Το να "Βλέπεις"
χωρίς πρώτα να είσαι Πολεμιστής,
θα σ' "εξασθένιζε".
Θα σου έδινε μια απατηλή ηρεμία, θα σου γεννούσε την επιθυμία της απόσυρσης.
Το σώμα σου θα έφθινε γιατί θα γινόσουν αδιάφορος. Είναι προσωπική μου δέσμευση να σε κάνω Πολεμιστή, ώστε να μη συντριβείς..."
(Κ.Καστανέντα, "Μια Ξεχωριστή Πραγματικότητα", σ.261)
******************************************************************************************
Το ....."Υπουργείο Μαγείας προειδοποιεί":
Τα ...."αστρικά ταξίδια" και η χρήση της "Όρασης του Τρίτου Ματιού" καθώς και της "Κουνταλίνι",
χωρίς να έχει προηγηθεί η επιτυχής Εσωτερική Λάξευση του Εαυτού (Αυτοβελτίωση)
μέσω της "Αυτογνωσίας", (δηλ. να γίνει Πολεμιστής).....
......βλάπτουν σοβαρά την υγεία....." 8)
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση