Σχόλια > Η Στοά.΄. της Τέχνης
ΚΑΙ ΛΕΓOΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Μελης:
Το “Τραγούδι για τον Δημήτρη” (σε στίχους και μουσική του Χοακίν Καρμπονέλ) παρουσιάστηκε επίσης και στην ισπανική τηλεόραση
Καταφύγιο περιστεριών, ιώδες φως.
Το ελληνικό πρωινό αισθάνθηκε την ανάγκη να πετάξει.
Ήρεμο το τζιτζίκι εξεπλάγη κάτω από το τραπεζομάντηλο,
καθώς έβλεπε ένα πρωινό χωρίς πάλη.
Η συκιά ήταν η πηγή και από το μέλι έρεε φως,
είναι η ώρα επτά, και οι θεοί δεν είναι πια εδώ.
Ο Δημήτρης είναι δριμύς, ένας ηλικιωμένος στα χαρτιά,
μια φωνή που κραυγάζει στον κόσμο χωρίς να φωνάζει.
Μερικές φορές η μοίρα μας ωθεί ως το τέλος.
σπάζοντας τις πινακίδες στάθμευσης.
Ένας πυροβολισμός δεν είναι ένας θόρυβος, είναι σαν καθεδρικός ναός.
που εξαφανίζεται μες στην κρυστάλλινη ομίχλη.
Ο Δημήτρης ψάχνει το δέντρο, και το Σύνταγμα είναι ο τόπος.
μπροστά από το Εθνικό Κοινοβούλιο.
Παίρνει ένα πιστόλι, είναι μια χειρονομία τόσο βάρβαρη.
που δεν τραβά το ενδιαφέρον του προσωπικού.
“Δεν θέλω την ελεημοσύνη τους,
σήμερα εγκαταλείπω χωρίς πάλη,
δεν θα ψάξω για φαγητό σε ένα μαντρί.”
Οι ουρανοί έκλεισαν, και η γη άρχισε να κλαίει.
Ήταν Απρίλιος παντού.
Rose:
Ευχαριστούμε αδελφέ μου για την κατάθεση...
Δυστυχώς δεν θα συμφωνήσω με τον Δημήτρη, αν και θα ήταν ψέμα να πούμε πως όλοι μας κάποια στιγμή δεν αισθανθήκαμε σαν τον Δημήτρη...
Η Αυτοκτονία όμως είναι ΔΕΙΛΙΑ...
Μας έχουν εκπαιδεύσει να είμαστε πολύ μικροί, ανεύθυνοι, δειλοί.
Να περιμένουμε κάποιος άλλος πάντα, να μας λύσει το πρόβλημα...
Να περιμένουμε μπαμπάδες και μαμάδες να μας σώσουν.
Ψεύτικους Σωτήρες, αντί εμείς οι ίδιοι να αναλάβουμε την ευθύνη να σωθούμε όλοι μαζί.
Ηρθε ο καιρός όμως οι 'Ελληνες να μεγαλώσουμε, και να μην μένουμε ακόμα και στα 90 μας, παιδιά...
Νέοι στην ψυχή ναι, αλλά ώριμοι και υπεύθυνοι στο πνεύμα.
Η Αυτοκτονία δεν ήταν ποτέ η λύση, αλλά η εγκατάλειψη του αγώνα...
Η Νίκη όμως είναι πάντα σίγουρη εφόσον ο αγώνας μας, συνεχιστεί, και παλέψουμε στην κυριολεξία,
για μια Καλύτερη ζωή... όπως και τόσοι πρόγονοί μας... ήρωες...
Ορφέας:
Κάποιες φορές -ίσως- είναι προτιμότερος ο αξιοπρεπής θάνατος από την ατίμωση στην ζωή....
Από την άλλη, έχουμε δικαίωμα να εγκαταλείψουμε τον αγώνα;
Όμως, μόνον ήρωες μπορούν να αγωνίζονται, ακόμα και όταν όλα δείχνουν μάταια....
Τέτοιες πράξεις συνήθως γίνονται σύμβολα που ενδυναμώνουν τον αγώνα....
Ίσως νάναι και αυτή μια ηρωική πράξη....
Rose:
--- Παράθεση από: Ορφέας στις Μαΐου 17, 2012, 09:10:57 ---Τέτοιες πράξεις συνήθως γίνονται σύμβολα που ενδυναμώνουν τον αγώνα....
Ίσως νάναι και αυτή μια ηρωική πράξη....
--- Τέλος παράθεσης ---
'Oντως απαιτεί ψυχική δύναμη, να αφαιρέσει κανείς την ζωή του, και είναι μία πράξη επαναστατική.
'Oμως δεν έχουμε δικαίωμα να αυτοκτονούμε, και η ψυχή υποφέρει μετά.
Αν γίνει μόδα, η Αυτοκτονία, και θεωρηθεί Ηρωϊσμός, τότε σίγουρα θα ενθαρυνθούν και άλλοι συνάνθρωποί μας, να φύγουν, καταστρέφοντας μία ευκαιρία ζωής.
Χρειάζεται να παραμείνουμε και να παλέψουμε.
'Εχουμε χρέος να παλέψουμε, και παλεύοντας για τη ζωή, διεκδικώντας την ζωή μας πίσω,
όλα αλλάζουν, όλα μεταμορφώνονται, διότι αισθανόμαστε χρήσιμοι, με καθήκον και αποστολή.
Φυσικά οφείλουμε πάρα πολλά, σε ανθρώπους που χάρισαν την ζωή τους, για να αφήσουν το δυνατό τους μήνυμα, όπως ο Δημήτρης...
'Ομως οφείλουμε πολλά περισσότερα, σε όσους ήρωες παρέμειναν και αγωνίστηκαν με όλο τους το είναι για να είμαστε σήμερα συνειδητοί, μορφωμένοι, και ελεύθεροι, στο βαθμό που είμαστε, και μπορούμε ακόμα καλύτερα, και ακόμα μεγαλύτερα οράματα, να πετύχουμε.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση