Καμιά φορά..πετούν έξω απ'τό παράθυρο πουπουλένια πραματάκια από τα δέντρα...Χειμώνας...
Πετούν στροβιλιστά και χορεύουν και παίζουν..και γελούν (ναί γελούν) μεταξύ τους χαρούμενα....και γιατί όχι..πουπουλάκια είναι,τι λόγο έχουν να μην παιζογελούν.
Τότε είναι που θυμάμαι ότι τούς Χειμώνες,τα μικρά παιδιά κάνουν τσουλήθρες στο χιόνι..θυμάμαι ακόμη πως τις μέρες με Ήλιο,στην Μεγάλη Ηλιαχτίδα που τρυπώνει απ'τό παράθυρο της κουζίνας (κάθε Κυριακή)στο πατρικό μου, κάνουν τσουλήθρα αμέτρητες κουκκίδες χρυσόσκονης.....πάντα προσπαθούσα μα ποτέ δεν τις έπιασα...
Θυμάμαι τόσα και τόσα που κάνουν τσουλήθρα στην ζωή μας και στροβιλίζονται γλυκά γλυκά..μα μας ξεφεύγουν τελικά σαν μικρές κουκκίδες χρυσόσκονης επάνω σε μιάν ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ.
http://www.youtube.com/watch?v=SBmbOrn0hbk 
Στίχοι: Διονύσης Καψάλης
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Φωτεινή Δάρρα
Ποιο τραγούδι, πικρός αδερφός
στη μικρή θα σε φέρει πατρίδα
Γαλανή μου ελπίδα και φως
πάνε χρόνια και ακόμη δε σ' είδα
Ποιο πουλί, ποιο καλό περιστέρι
ποια λευκά με το κύμα φτερά
ποιο να στείλω της νύχτας αστέρι
να χωρίσει τα μαύρα νερά
Ήσουν φως στο κορμί μου, πορφύρα
ήσουν άνεμος κι έγινες μοίρα
Ποιος σκοπός θα σε φέρει κρυφός
ποιο τραγούδι, νεκρός αδερφός
Ποιο καράβι και μαύρος καπνός
κι ανοιχτές του βυθού ανεμώνες
Ποιος σε κλείνει βαρύς ουρανός
και ποιοι μάγοι σε πήραν χειμώνες
Και ποια χρώματα, ποιο σιντριβάνι
την παλιά μου ανοίγουν πληγή
Ποια πηγή όταν θα 'χω πεθάνει
θα σου δώσει νερό σ' άλλη γη
Ήσουν φως στο κορμί μου, πορφύρα
ήσουν άνεμος κι έγινες μοίρα
Ποια φωνή θα με βγάλει στο φως
ποιο τραγούδι, νεκρός αδερφός.
