'Αρθρα και συζητήσεις: 'Εσωτερικές Σχολές και Μυητικά Συστήματα > Άλλες σχολές

Νέα Ακρόπολη

<< < (2/71) > >>

γαραντζώτης γιάννης:
Aς πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή...

Την Νέα ακρόπολη την ίδρυσε ( σύμφωνα με τα λεγόμενά του ) ο Λιβράγκα για τον οποίο θα σας παρουσιάσω μια δικιά του εκδοχή της βιογραφίας του, έτσι όπως μας την άδωσε στους στενώτερους μαθητές του, όπως ήμουν και εγώ τότε.

Όπως μας είχε πει...
στα 6 χρόνια του θυμάται πως στο κήπο του σπιτιού του υπήρχε μια λεμονιά και η γιαγιά του του έδωσε ένα καλάθι και ένα μακρύ ξύλο για να προσπαθήσει να κατεβάσει όσα περισσότερα μπορούσε. Τον άφησε μονάχο του και τότε του δημιουργήθηκε το πρόβλημα πως να το κάνει ακριβώς, γιατί οι καρποί ήταν πολλοί και ήταν ψηλά γι αυτόν. Πήγε κάτω από το δένδρο και επιθύμησε πολύ να πέσουν οι καρποί στο έδαφος. Σήκωσε τα μπράτσα για να τα μαζέψει και τότε μεγάλος αριθμός λεμονιών ήλθε ξαφνικά στα πόδια του. Δεν έδωσε μεγάλη σημασία, σκεπτόμενος πως αυτά που έμειναν ακόμα στο δένδρο θα τα κατέβαζε με το αεροβόλο του.
Στα 17 του έγινε μέλος της θεοσοφικής εταιρείας και στα 20 εσωτερικός γραμματέας. Από τα 18 έως τα 20 ασχολήθηκε πολύ έντονα με τα εσωτερικά θέματα και διάβασε χιλιάδες βιβλία (που απ ότι λέει ο ίδιος δεν είναι υπερβολή) και κυρίως τα έργα της Μπλαβάτσκυ ίσιδα  αποκεκαλυμμένη και μυστική διδασκαλία τα οποία καταβρόχθιζε την μια μετά την άλλη φορά. Στο ίδιο διάστημα αντέγραψε με το χέρι ολόκληρο το θεοσοφικό γλωσσάριο που ήταν εξαντλημένο την εποχή εκείνη και αυτό του έφαγε πολλές νύχτες.
Είχε αλληλογραφία με τον JINA RAJADASA τότε πρόεδρο της θεοσοφικής Εταιρείας. και έδινε ομιλίες για διάφορα θέματα ανατολικού εσωτερισμού και άρχισε να γράφει ποιήματα, θεατρικά και πεζά. Επίσης διοργάνωσε θεατρικές παραστάσεις στη θεοσοφική βιβλιοθήκη και μερικές βραδιές απαγγελίας θεάτρου των κλασσικών ελλήνων.
Από την Αδυάρ τον συμβούλευσαν ενώ ήταν 20 χρονών να βρει ένα χώρο πολύ ιδιαίτερο για τις μελέτες του.
Αυτός έγινε το υπόγειο του σπιτιού του που αφού το άδειασε είδε με έκπληξη πως τα σιδερένια καδρόνια του ταβανιού διαιρούσαν τον χώρο σε επτά μέρη και ότι το ορθογώνιο πάτωμα πλησίαζε πολύ τις αυρικές αναλογίες της χρυσής τομής και ότι ήταν προσανατολισμένο σύμφωνα με τις τέσσερις κατευθύνσεις του χώρου.
Βέβαια η έκπληξή του κράτησε λίγο γιατί όπως λέει εκείνη την εποχή είχε την εσωτερική ασφάλεια πως εργαζότανε για την ιεραρχία και για τους Διδασκάλους Σοφίας.
Κατόπιν πήγε στρατιώτης κανονικά, αν και προσπάθησε να παρουσιάσει μεγαλύτερη τη μυωπία του για να μην υπηρετήσει σε ενεργητική υπηρεσία.
Συγχρόνως με τη στρατιωτική θητεία του, έδινε ομιλίες κάθε βδομάδα και οργάνωνε μια αρκετά μεγάλη ομάδα νεαρών θεοσοφιστών. Πράγμα που του κόστιζε πολλές ώρες απομόνωση για τιμωρία.
Όταν τελείωσε το στρατιωτικό αποφάσισε να φτιάξει μια κρύπτη που θα έμοιαζε όσο περισσότερο με Αιγυπτιακή και όταν θα κατάφερνε να αποκτήσει τις γνώσεις και τις δυνάμεις τις απαραίτητες θα πήγαινε στο θιβέτ να ειδικευτεί σε μαγική ιατρική και στα 40 του χρόνια θα γύρναγε στη δύση για να ασχοληθεί με θαυματουργικές θεραπείες.
Ο Λιβράγκα ζωγράφισε μόνος του σύμβολα μέσα στη κρύπτη του υπογείου του. Ενα της θ.ε. πάνω στη πόρτα της εισόδου και πάνω σε μια άλλη πόρτα ένα άλλο εσωτερικό σύμβολο που παρίστανε τον Φοίνικα, την λύρα του Πύθειου Απόλλωνα και από κάτω μια αναπαράσταση της ζυγαριάς της καρδιάς σύμφωνα με το βιβλίο της απόκρυφης εστίας, την λεγόμενη βίβλο των νεκρών της Αιγύπτου. Στις πλευρές έτρεχαν δύο φίδια που περιτυλίγονταν, το ένα μαύρο και το άλλο άσπρο, επίσης στον αιγυπτιακό τρόπο. Μερικά ήταν ζωγραφισμένα με τέμπερα και άλλα, που δεν ανέφερε, με φωσφορούχα μπογιά αόρατη σε κανονικό φως και που γινόταν ορατή στο σκοτάδι. Ετσι είχε δύο κρύπτες, μια που έβλεπε κανείς στο σκοτάδι και μια που έβλεπε ανάβοντας φως.
Διακόσμησε το ταβάνι στον τρόπο ενός αιγυπτιακού τάφου με άστρα με πέντε χρυσές άκρες πάνω σε ένα μπλε σκούρο χρώμα. Επίσης υπήρχαν άλλα άστρα ζωγραφισμένα με την φωσφορούχα μπογιά και φαινόντουσαν μόνο όταν έσβηνε το φως. Κάλυψε το τσιμεντένιο πάτωμα με πέντε τόνους αγνής θαλασσινής άμμου, την πιο λεπτή που μπορούσε να βρεί.
Εγκατέστησε αντίβαρα για να μπορεί να ανοίγει την πολύ βαριά σιδερένια πόρτα-καταπακτή από μέσα και που όταν ξεκρέμαγε κανείς τα αντίβαρα να μην υπάρχει τρόπος να ανοίξει από έξω, εκτός με τη δύναμη σιδερένιων μοχλών και τη δύναμη μερικών ανδρών αν τραβούσαν συντονισμένα απ τους μπρούτζινους κρίκους.
ζωγράφισε φράσεις στο εξωτερικό μέρος της πόρτας-καταπακτής.
Στο κατώφλι που οδηγούσε στη ξύλινη σκάλα έγραφε την φράση που ίσχυε επί χιλιετηρίδες στη ζωή των μαθητών που είχαν ασχοληθεί με πνευματικές απομονώσεις. Ας είσαι άξιος να ξαναμπείς.
¨οταν κατέβαινε κανείς τη σκάλα που ήταν βαμμένη εντελώς άσπρη, πολύ κατηφορική και κατέβαινε περίπου πέντε μέτρα κάτω από το χώμα, βρισκόταν ένας τοίχος στον οποίο ήταν ζωγραφισμένο το πενταγράμματο. Για να μπει κανείς στη κρύπτη έστριβε προς τα δεξιά περνώντας από μια μικρή πορτούλα με μια κουρτίνα πολύ βαριά από μπλέ σκούρο βελούδο όπου είχε ζωγραφίσει με πολύ μεγάλη λεπτομέρεια και δουλειά ένα κοχλία σαν σύμβολο του χρόνου μέσα απ τον οποίο έπρεπε να περάσει κανείς για να μπει στη νέα διάσταση που ήταν η κρύπτη.
Στο κύριο μέρος ζωγράφισε με φωσφορική μπογιά το σύμβολο των αναξ και πάνω απ αυτό εγκατέστησε ένα πελώριο οσιρι που έφτανε μέχρι το ταβάνι και τον οποίο είχε χαράξει πάνω σε ένα ογκόλιθο από πέτρα-γύψο. Αυτό το μεγάλο γεωμετρικό σύμβολο βρισκόταν αντιμέτωπο με το ανάγραμμά του που στεφάνωνε την πόρτα.
Η κρύπτη είχε ένα παράθυρο άμεσης αγωγής που έβγαινε στο δρόμο και που είχε δυνατά κάγκελα.
Ηταν ένα είδος αγωγού αέρα στον οποίο έβαλε ένα παντζούρι φτιαγμένο από ξύλο και ίνες γυαλιού με τρόπο ώστε να απομονώσει εντελώς από οποιοδήποτε εξωτερικό θόρυβο την κρύπτη.
Με την βοήθεια ενός εγχειριδίου εγκατέστησε ένα ηλεκτρικό σύστημα που τροφοδοτούσε κρυμμένες λάμπες και επίσης ένα σωλήνα καθοδικών ακτινών που του είχαν συστήσει για την διευκόλυνση του ενοραματισμού των διπλών ομοιομάτων.
Στο κέντρο ένα παλιό τραπέζι τραπεζαρίας της γιαγιάς του μετατράπηκε σε τελετουργικό τραπέζι, βαμμένο χρυσό και άσπρο με ένα μπλέ ζωδιακό κύκλο γύρω-γύρω.
επίσης έκανε ένα είδος τραπεζιού προσφορών που μπορούσε να γλιστρήσει πάνω στα ζωδιακά σύμβολα αν και συνήθως βρισκόταν στον υδροχόο.

όπως του είχαν διδάξει δεν μπορούσε να κατέβει στην κρύπτη με συνηθισμένα ρούχα και έτσι έκανε την μάνα του να του φτιάξει ένα χιτώνα από αιγυπτιακό λινό με κουκούλα που τον κάλυπτε από τα πόδια ως το κεφάλι.
Επίσης φόραγε πολύ ελαφριά παπούτσια και ένα σχοινί με λεπτούς κόμπους που του έζωνε τη μέση. Αργότερα σε μερικές πρακτικές ασκήσεις έζωνε λουρίδες από διάφορα χρώματα με μαγικά σύμβολα όπως τρίγωνα, σβάστικες και άλλα φωσφορικά σύμβολα που μπορούσε να τα δει κάποιος μόνο στο σκοτάδι.
Μια από τις πρώτες ασκήσεις του, ήταν να ζωγραφίσει στον τοίχο πολύ υπομονετικά την εικόνα ενός ψαριού και ύστερα να τη σβήσει, σύμβολο της παλιάς εποχής από την οποία βγαίναμε. Το ψάρι σιγά σιγά αντικαταστάθηκε από ένα μαγικό βουνό με τριγωνικό περίβλημα που αναδυόταν από τα νερά ρίχνοντας έξω δέσμες φωτεινών ακτινών, δηλ. με το σύμβολο του υδροχόου.
Έτσι άρχισε να ζει στη κρύπτη το μεγαλύτερο μέρος των ωρών της ημέρας. Όταν ανέτελλε έβγαινε στη ταράτσα του σπιτιού ντυμένος μονάχα με τον λευκό χιτώνα χειμώνα-καλοκαίρι, για να χαιρετίσει σε στάση προσευχής την Αφροδίτη, τον πλανήτη που σχετίζεται εσωτερικά με το άστρο Σείριος.
Οι πειθαρχίες αυτές σκληραγώγησαν όπως λέει τη βούλησή του, ενώ το σώμα του διαρκώς αδυνάτιζε και κρύωνε κάθε στιγμή.
με τη ζωή της κρύπτης κατάφερε να αποκτήσει ικανότητες όπως το να διαβάζει γρήγορα μια φορά πολλά βιβλία και να τα φωτογραφίζει στη συνείδησή του και να ξέρει εκ των προτέρων ποιο θα ήταν το θέμα πάνω στο οποίο θα τον εξέταζαν έστω και αν περιστρεφόταν μπροστά του η κληρωτίδα με τα θέματα οπότε σε αυτή τη περίπτωση έφτιαχνε μια δυνατή σκεπτομορφή με το θέμα που ήθελε να του τύχει και που τελικά του τύχαινε.
Για να κερδίσει χρόνο είχε αναπτύξει ένα διπλό νου, δηλαδή μια διεστίαση της προσοχής, που του επέτρεπε να κάνει μια περίπλοκη νοητική άσκηση ταυτόχρονα ενώ οδηγούσε σε μια καθορισμένη πορεία, αλλά από την οποία ύστερα δεν θυμόταν τίποτα.
στη συνέχεια άρχισε να ριψοκινδυνεύει ασκήσεις πολύ σκληρές που έφταναν να τον αφήσουν πολλές ώρες εντελώς εξαντλημένο πάνω στην άμμο της κρύπτης.
Άλλες ασκήσεις οδηγούσαν την συνείδησή του στον κόσμο των διπλών ομοιωμάτων των πραγμάτων της φυσικής γης, σε αυτό που συνήθως λέγεται αναδίπλωση και που όταν χάρη στο δυνατό κουδούνισμα ενός ξυπνητηριού ξαναέμπαινε στο σώμα του, ένιωθε το στόμα του γεμάτο αίματα, τα μέλη του παγωμένα και ένα τρομερό κρύο από το οποίο στην αρχή ήταν δύσκολο να συνέλθει.
Θυμάται πως την πρώτη φορά που θέλησε να περάσει ένα τοίχο αφού ήταν αναδιπλωμένος, δεν μπόρεσε να το κάνει παρά μονάχα όταν κατάφερε να πεισθεί πως μπορούσε να το καταφέρει.
Κοιμόταν πολύ λίγο και σε παράξενες ώρες. Βέβαια η ζωή του μέσα στη κρύπτη δεν ήταν αποκλειστική χωρίς επαφή με τον έξω κόσμο.
Συνέχισε να εργάζεται στη Θ.Ε. κάνοντας διαλέξεις και μελετώντας πρώτα στο πανεπιστήμιο ιατρικής και ύστερα στο αντίστοιχο φιλοσοφίας και γραμμάτων.
ταυτόχρονα επέβαλλε στον εαυτό του δοκιμασίες γιατί δίχως να έχει οικονομική ανάγκη εργαζόταν στα πιο διαφορετικά επαγγέλματα. Από τις γεωργικές εργασίες μέχρι πλασιέ εσωρούχων, γυναικείων και αντρικών.
Φόρτωνε σάκους ζάχαρης 50 κιλών σηκώνοντάς τους από ξύλινες ράμπες και καταπολέμησε ακρίδες οδηγώντας βαριά φορτηγά.
Σιγά-σιγά κατάφερε με τις ασκήσεις να βλέπει και να ακούει άυλα πράγματα όπως σαλαμάνδρες(στοιχειά της φωτιάς)

από τις σαλαμάνδρες ο Λιβράγκα έμαθε να μεταμορφώνει τις φλόγες και από τις συλφίδες να καταλαβαίνει την χρησιμότητα και τα μηνύματα των ανέμων, χωρίς τους οποίους δεν θα υπήρχαν φερ ειπείν τα δένδρα.
Στη συνάντησή του με τον Σρι-ραμ (τότε πρόεδρο της Θ.Ε.) ο τελευταίος του είπε πως η εσωτερική σχολή της Θ.Ε είχε κλείσει από το 1950 αλλά πως θα έκανε ένα πείραμα σε 8 μέρη του κόσμου και ότι εκείνος που θα επιζούσε ή καλύτερα που θα προεξείχε θα ξαναέπαιρνε την πεσμένη σημαία με άλλο όνομα και με μεταλλαγμένα σύμβολα.
Στη συνέχεια μεταξύ άλλων ασχολήθηκε με την εσωτερική ιατρική του διδασκάλου Σ.
Από τον δάσκαλο Α έμαθε τις αρμονικές σχέσεις όλων εκείνων που θέλουν να εκδηλωθούν αρμονικά. Από τον διδάσκαλο Αα έμαθε να βυθίζεται στις περασμένες μετενσαρκώσεις με ένα ελάχιστο βαθμό παραμόρφωσης λόγω παρασιτικών εικόνων και βιωμάτων . Από τον διδ. Μ να αναζητάει την αλήθεια χωρίς άχρηστους γύρους και να επιβάλλει τη βούλησή του πάνω στα πάθη. Από τον διδ. ΚΗ να καταλάβει την αποστολή του νέου ανθρώπου και της έκτης υποφυλής της πέμπτης φυλής στην οποία ανήκει η ανθρωπότης σήμερα.
Τότε ήταν που τέλειωσε το βιβλίο του "Ανκόρ ο μαθητής " και είχε αρχίσει να σκέπτεται να γράψει το σήμερα ονομαζόμενο "Αλχημιστής", αλλά που εκείνη την εποχή το όνομά του ήταν "Εκκλησία δολοφόνος".
Το 1956 έμαθε πως ο Σρι-Ραμ θα ερχόταν στην Αργεντινή. Τότε διεύθυνε διαδοχικά τις στοές της Θ.Ε Λαουτάρου, Ειρήνη-Αρμονία και Αργεντινή.
Φυλακίστηκε πολλές φορές για παράνομη αφισοκόλληση και το 1957 συναντιέται με τον Σρι-Ραμ, ο οποίος του λέει πως από το πείραμα πέτυχε μόνο αυτός και του ζήτησε να παντρευτεί, να κλείσει την κρύπτη, να αρχίσει να πίνει και να καπνίζει, να τρώει απ όλα τα φαγητά και του έδωσε γραμμές γι αυτό που αργότερα ονομάστηκε Νέα Ακρόπολη.
Το 1959 ο Σρι-Ραμ ξαναεπισκεύτηκε την Αργεντινή και επιθεώρησε τους μαθητές και τα δεδομένα της νέας κίνησης.Σε ένα στιγμιότυπο που μας μεταφέρει ο Λιβράγκα, την ώρα του τσαγιού ζήτησαν από τον σρι-Ραμ να τους δείξει το περίφημο δαχτυλίδι, που σύμφωνα με την παράδοση υλοποιήθηκε στο χέρι της Μπλαβάτσκυ την ημέρα που ίδρυσε την Θ.Ε.
Έτσι αυτός τους έδειξε την παράξενη πέτρα που άλλαζε χρώματα και που όπως τους άφησε να καταλάβουν, ήταν μετεωρικής προέλευσης και δεν υπήρχε στον πλανήτη μας αυτό το είδος.
Το τελευταίο αυτό γεγονός μου θυμίζει ένα άλλο δαχτυλίδι, αυτό που φορούσε ο Λιβράγκα και που όπως έλεγε αναγνώρισε πως ήταν του Ιουλιανού, αφήνοντας έτσι να εννοηθεί πως ο ίδιος ήταν μετενσάρκωσή του.
Στο σημείο αυτό τελείωσα την βιογραφία του Λιβράγκα. Σας την παρουσίασα γιατί πιστεύω πως θα αποτελέσει χρήσιμο εργαλείο για να κατανοήσουμε το τι πραγματικά είναι η Νέα Ακρόπολη.

Rose:
Αγαπητέ Γιάννη,

ειλικρινά είμαστε ευγνώμονες για αυτήν την κατάθεση, γιατί πραγματικά, μας δίνει την ευκαιρία να μελετήσουμε σε βάθος την πηγή και την ουσία της Νέας Ακρόπολης.  Πραγματικά, μέσα από την ανάλυση, που με τόσο υπομονή και καλοσύνη μας κατέθεσες, βγαίνει για μένα αυτό το συμπέρασμα, πως ο ιδρυτής ήταν καλοπροαίρετος, αισθανόταν πως είχε μία Κοσμική Αποστολή, ήθελε να φέρει κάτι θείο στην κοινωνία, όμως δυστυχώς σε πολλά, παραμυθιάστηκε από τα βιβλία που διάβαζε της εποχής του, την Θεοσοφική Εταιρεία, και τους "Δασκάλους", που βόλταραν εκείνη την εποχή, διότι θέλει πολύ μεγάλη προσοχή, να ξεχωρίσουμε την Αλήθεια από τις μυθοπλασίες, και από παραμυθατζήδες.

Στον έξω κόσμο, η ιστορία του, φαντάζει ως ψύχωση, στους εσωτεριστές, είναι ακόμα ένας Αδελφός, που τόλμησε, να αναλάβει μία Αποστολή, και πραγματικά η Νέα Ακρόπολη αναπτύχθηκε σε μία σημαντική οργάνωση, με μοναδικό πρόβλημα όπως επισήμανα, τις μυθοπλασίες που παρουσιαζόταν ως Αλήθειες...

Παρόλα αυτά, όμως, υπήρχε μία παραφιλολογία πως η Νέα Ακρόπολη, είχε στοιχεία επικίνδυνης "σέκτας". Νομίζω πως αυτό το κομμάτι θα μας ενδιέφερε, αν τελικά, ξέφυγε η κατάσταση, και ειλικρινά, για ποιο λόγο αποχώρησες, από την οργάνωση.  Τι ήταν αυτό που σε έκανε να απομακρυνθείς?

γαραντζώτης γιάννης:

Rose, χαίρομαι για το καλοπροαίρετο του χαρακτήρα σου, αλλά περίμενε σε παρακαλώ για να ακούσεις και την άλλη άποψη.

Για να μην μιλάμε όμως, για τον ιδρυτή της Νέας Ακρόπολης χωρίς να έχουμε στον νου μας την εικόνα του προσώπου του, σας παραθέτω και μερικές φωτογραφίες του για να μπούμε καλύτερα στο θέμα.

γαραντζώτης γιάννης:

Στη συνέχεια θα σας παρουσιάσω και την άλλη άποψη...

Να τι λέει η ίδια η Θεοσοφική Εταιρεία σε ερώτημα που της τέθηκε για την σχέση της με τον Λιβράγκα και την Νέα Ακρόπολη.

http://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=blogsearch&cd=12&ved=0CD4Q7gEwATgK&url=http%3A%2F%2Ftranslate.google.gr%2Ftranslate%3Fhl%3Del%26sl%3Des%26u%3Dhttp%3A%2F%2Fteosofia-una.blogspot.com%2F2010%2F10%2Fcarta-de-la-sociedad-teosofica.html%26prev%3D%2Fsearch%253Fq%253Dada%252Bdolores%252Bhastinapura%2526start%253D10%2526safe%253Doff%2526sa%253DN%2526hl%253Del%2526gbv%253D2%2526biw%253D1280%2526bih%253D637%2526tbm%253Dblg&ei=Fs9FUrO4HMav4QTZrYG4AQ&usg=AFQjCNG3KEDy_a1umSKf3VT-AK0I50ExTA&sig2=T1TgI5XuFoXmybCuaLLixQ&bvm=bv.53217764,d.Yms&cad=rja

Παρασκευή, 15 του Οκτωβρίου, 2010
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Θεοσοφικής Εταιρείας;
Σε απάντηση στα αιτήματα για να αποσαφηνιστεί η σχέση τους με τη Νέα Ακρόπολη και μερικά από τα αιτήματα που έκαναν ορισμένοι από τους ηγέτες αυτής της οργάνωσης.


Επιστολή δημοσιεύθηκε αρχικά στο: http://www.kelebekler.com/cesnur/txt/theosophy.htm


ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:


Τετάρτη, 9 Ιουνίου, 2004


Σήμερα στέλνουμε την απάντηση μας στο μήνυμά σας ζητώντας ορισμένες διευκρινίσεις σχετικά με το όργανο που ονομάζεται Νέα Ακρόπολη.
Σήμερα λάβαμε επίσης μια άλλη αίτηση για το ίδιο ζήτημα κατ 'επανάληψη.
Ελπίζουμε ότι το μήνυμά μας θα φτάσει πρώτος με ασφάλεια.
Εκτιμώ ότι ο λογαριασμός που έλαβε. Με εκτίμηση,
Διεθνές Γραφείο Γραμματείας
Η Θεοσοφική Εταιρεία
Adyar - 600020 Chennai - Ινδία

Τετάρτη, 9 Ιουνίου, 2004

Αναφερόμαστε στο μήνυμά σας ημερομηνίας 30 Μαΐου, ζητώντας κάποιες διευκρινίσεις σχετικά με τη σύνδεση μεταξύ της Θεοσοφικής Εταιρείας και του φορέα που ονομάζεται Νέα Ακρόπολη. Η Θεοσοφική Εταιρεία δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το ΕΓ ή Hastinapura, ή οποιοσδήποτε άλλος οργανισμός που προωθεί αυτό που αποκαλούν Θεοσοφικής διδασκαλίας.
Ο κ. Jorge Άγγελος Livraga, ιδρυτικό κεφάλαιο, της Νέας Ακρόπολης, ήταν μέλος της Θεοσοφικής Εταιρείας στην Αργεντινή. Όμως, λόγω της κακής συμπεριφοράς του - επιβεβαιώνεται από τις δικαστικές αρχές της χώρας (Αργεντινή) - νομίμως απελαθεί από τη Θεοσοφική Εταιρεία. Μετά από αυτό το περιστατικό, μαζί με κάποιους άλλους, δημιούργησε το ίδρυμα NA διακηρύσσοντας ακριβώς τους ίδιους στόχους της Θεοσοφικής Εταιρείας. Κλήθηκε να επανεξετάσει τη χρήση των ίδιων στόχων, στην οποία ποτέ δεν έδινε προσοχή.
Η δήλωση που αναφέρεται στην ανάρτησή σας: "Λένε ότι είναι οι κληρονόμοι των αρχικών στόχων της Θεοσοφικής Εταιρείας κατά τις πρώτες ημέρες" είναι εντελώς ψευδή. Η κληρονομικότητα είναι ό, τι απομένει μετά από ένα σώμα που υπήρχε προηγουμένως εξαφανίζεται.
Η Θεοσοφική Εταιρεία ιδρύθηκε το 1875 και έχει μια επαληθεύσιμη και αδιάλειπτη ύπαρξη: ως εκ τούτου είναι αρκετά θρασείς ισχυρίζονται ότι έχουν παύσει να υφίστανται. Κατά τη στιγμή της απόφασης του κ. Livraga, ο κ. Ν. Σρι Ραμ, ήταν η διεθνής πρόεδρος της Θεοσοφικής Εταιρείας. Μετά την πολιτική της ελευθερίας της σκέψης, μία από τις αρχές της Θεοσοφικής Εταιρείας, ο ίδιος ποτέ δεν συμφώνησε να δημιουργήσει μια ελίτ κύκλο των μαθητών.
Έτσι, το όνομα του Ν. Sri Ram δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως ένα είδος αρχής. Σε μια επίσημη δήλωση του Γενικού Συμβουλίου της Θεοσοφικής Εταιρείας μπορείτε να διαβάσετε: "Δεν υπάρχει δάσκαλος ή συγγραφέας, από την Ε.Π.Μπλαβάτσκυ κάτω, δεν έχει την εξουσία να επιβάλει τις διδασκαλίες ή τις απόψεις της σχετικά με τα μέλη της."
Κα Ada Albrecht με έδρα το Μοντεβιδέο, Ουρουγουάη, μια οργάνωση γνωστή ως Hastinapura, περισσότερο ως ένα μέσο για να κερδίσουν τα προς το ζην από ό, τι ως μέσο διάδοσης της espititualidad. Τα γραπτά της Ε.Π.Μπλαβάτσκυ διάσπαρτα σε όλο τον κόσμο σε πολλές γλώσσες, έτσι ώστε να είναι ήδη μέρος της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Ελπίζουμε ότι τα παραπάνω θα σας βοηθήσει να βρείτε τον εαυτό σας για τον τρόπο


Με εκτίμηση,


Διεθνές Γραφείο Γραμματείας της Θεοσοφικής Εταιρείας
Αντυάρ Chennai 600 020 Ινδία

γαραντζώτης γιάννης:
Στην επιστολή αυτή θα είδατε και το όνομα μιας άλλης κίνησης, της Hastinapura

Αυτή είναι η οργάνωση που προήλθε από την διάσπαση της Νέας Ακρόπολης.

http://translate.googleusercontent.com/translate_c?depth=1&hl=el&prev=/search%3Fq%3Dada%2Bdolores%2Bhastinapura%26start%3D10%26safe%3Doff%26sa%3DN%26hl%3Del%26gbv%3D2%26biw%3D1280%26bih%3D637%26tbm%3Dblg&rurl=translate.google.gr&sl=ru&u=http://ru.wikipedia.org/wiki/%25D0%2590%25D0%25BB%25D1%258C%25D0%25B1%25D1%2580%25D0%25B5%25D1%2585%25D1%2582,_%25D0%2590%25D0%25B4%25D0%25B0_%25D0%2594%25D0%25BE%25D0%25BB%25D0%25BE%25D1%2580%25D0%25B5%25D1%2581&usg=ALkJrhjUoeQHQzYTUAaqOtpVBCMz9-gM7w

Από τα παραπάνω γίνεται ολοφάνερο πως την Νέα Ακρόπολη δεν την ίδρυσε μόνος του ο Λιβράγκα, αλλά ήταν ο ένας από τους δύο συνιδρυτές.

Αυτό το τελευταίο το έμαθα αφού έφυγα από την Νέα Ακρόπολη.

Πριν συνεχίσω Rose και βάλω και πολλά άλλα δεδομένα στο θέμα μας, θα ήθελα να ακούσω την νέα εκτίμησή σου για το θέμα, κάτω από το φως και το βάρος των επιπλέον αυτών πληροφοριών.

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα

[*] Προηγούμενη σελίδα