'Αρθρα και συζητήσεις: 'Εσωτερικές Σχολές και Μυητικά Συστήματα > Άλλες σχολές
Νέα Ακρόπολη
γαραντζώτης γιάννης:
--- Παράθεση από: Rose στις Σεπτεμβρίου 29, 2013, 09:34:24 ---Αγαπητέ Γιάννη,
για να μην σε κουράζουμε και τα λες από την Αρχή, αν έχεις κάποια λίνκς να προσθέσεις, όπου έχεις γράψει στο παρελθόν, η κατάθεσή σου, αυτή είναι πολύτιμη, για την έρευνα, και την κατανόησή μας...
http://www.filosofia.gr/forum/viewtopic.php?t=2309&postdays=0&postorder=asc&start=0
Θα ήθελα να ρωτήσω, αν έφτιαχνες μία Σχολή πως θα την έφτιαχνες, που δεν θα είχε τα αρνητικά της Ν.Α.?
Τι θεωρείς πως λείπει από την Κοινωνία, και χρειάζονται οι άνθρωποι, έτσι ώστε να βοηθηθούν?
--- Τέλος παράθεσης ---
Αγαπητή Rose, ήλθε η ώρα, μετά από όσα παρέθεσα πιο πάνω, να απαντήσω σε αυτή σου την δημοσίευση.
Πράγματι, το λινκ που μας μετέφερες από το φόρουμ filosofia.gr είναι αρκετά καλό για να μπει στο νόημα κάποιος του τι είναι η Νέα Ακρόπολη
Δυστυχώς, μετά από απειλές από την Ν.Α. για μηνύσεις αφαιρέθηκαν κάποια κομμάτια και φωτογραφίες και το θέμα κλειδώθηκε.
Πιστεύω πως και εσείς, πολύ σύντομα, θα έχετε μια παρόμοια εμπειρία.
Σε σχέση τώρα με το δεύτερο ερώτημά σου, σου λέω πως δεν είναι ούτε ζήτημα τύχης, ούτε και αδυναμίας που δεν έφτιαξα μια άλλη σχολή αφότου έφυγα από την Ν.Α.
Ήταν καθαρά θέμα επιλογής.
Ένα μόνο σου λέω, σαν παράδειγμα, για να καταλάβεις καλύτερα την απόφασή μου.
Έστω πως, μέσα στα επόμενα 20 χρόνια που έφυγα από την ΝΑ, ίδρυα π.χ το Νέο Θεμέλιο και άρχιζα να διδάσκω στους υποτιθέμενους μαθητές μου αυτά που επί πολλά χρόνια θεωρούσα ως τα καλύτερα από όσα έμαθα στη Ν.Α. Ένα από αυτά θα ήταν σίγουρα για την Στωική διδασκαλία.
Πες, πες, πες, δεν θα υπήρχε περίπτωση , ούτε και να σκεφτώ, πως υπήρχε το ενδεχόμενο να ήταν λάθος η φιλοσοφία τους.
Και να που, ήλθα μετά από 21 χρόνια σκέψης και ψαξίματος, να απομυθοποιήσω και την διδασκαλία των Στωικών.
Βέβαια, θα μου πει κάποιος, πως με αυτή τη λογική και εσύ όπως και ο Σωκράτης λες πως … ένα ξέρεις ότι τίποτα δεν ξέρεις και παρ όλα αυτά διδάσκετε.
Ναι, αυτή είναι η αλήθεια. Βλέπεις, όλη η ζωή είναι ένα σχολείο.
Σε σχέση τώρα με την Τρίτη σου ερώτηση, σου λέω πως το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι η ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑ.
Έντιμος άνθρωπος, είναι ο συνεπής ( συν + επος-λόγος ) άνθρωπος.
γαραντζώτης γιάννης:
Στην ανάλυση που έκανα για τον φασισμό, μεταξύ άλλων έγραφα... "Στην νέα αυτή κουλτούρα, προωθείται η στρεβλή αντίληψη πως ο πανθεϊσμός, ο πολυθεϊσμός και ο μονοθεϊσμός είναι ένα και το αυτό και αυτό γιατί έτσι τους βολεύει στη παρερμηνεία και παραποίηση των αρχαίων διδασκαλιών και της ιστορίας. Το σίγουρο όμως είναι πως, αν οι αρχαίοι Έλληνες, δεν είχαν πολυθεϊσμό, κατά τον οποίο οι ανθρωπόμορφοι Θεοί δεν ήταν τίποτα άλλο παρά υπεράνθρωποι με τα ίδια ελαττώματα και προτερήματα με τους κοινούς ανθρώπους, δεν θα μπορούσαν να αυτονομηθούν από την εξουσία των αντιπροσώπων των Θεών, βασιλέων τους και να τους καταργήσουν δημιουργώντας το πρώτο δημοκρατικό πολίτευμα."
Είμαι αρκετά βέβαιος πως, καμιά συγκρητιστική πίστη δεν αντέχει στην αναλυτική σκέψη.
Ως εκ τούτου θεωρώ πως είναι πολύ χρήσιμο, στο σημείο αυτό, να παραθέσω και τις σκέψεις μου για την άλλη άποψη.
Οι οπαδοί του πανθεισμού , αν και φέρονται να είναι αντίθετοι σε κάθε δογματισμό, έχουν τα δικά τους δόγματα.
Εντελώς δογματικά λοιπόν θεωρούν πως ο άνθρωπος αποτελεί μέρος του θεού. Άλλο πράγμα όμως είναι το να είσαι μέρος του θεού γιατί αυτό σημαίνει πως είσαι από την ίδια ουσία, ιδέα καθαρά πανθεϊστική και εντελώς διαφορετικό είναι το να είσαι δημιούργημα από την ενέργεια του θεού και επομένως το μόνο που να μπορείς να κάνεις είναι απλά το να έλθεις σε επαφή μαζί του και όχι να γίνεις θεός.
Πρέπει να μπορείς να ξεχωρίσεις την ουσία της Αρχής που είναι αμετάδοτη από τις ενέργειές της, που είναι μεταδοτές.
Το σύμπαν αποτελείται απ όλα τα εγώ και τα συ μαζί. Είναι σχέση.
Το εγώ λοιπόν, το συ και το σύμπαν βρίσκονται σε υποχρεωτική αλληλοπροσδιοριστική σχέση.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ποτέ σύγχυση υποστάσεων, ούτε ότι όλα είναι ΕΝΑ επειδή μετέχουν ενεργειακά στο αιώνιο ΕΝΑ και ότι όλα τα όντα είναι στιγμές του αιώνιου ΕΝΑ στο οποίο και θα επιστρέψουν για να απορροφηθούν απ Αυτό (βουδισμός).
Η θεωρία αυτή της ανακύκλησης, δηλ. στο πρώτο ΕΝΑ όπως και η θεωρία του ΕΝΟΣ και του πολλαπλού, δηλ. ότι το ΕΝΑ μοιράζεται σε πολλά είναι φανερά λαθεμένες.
Το ένα δεν μοιράζεται σε πολλά. Έχει τη δύναμη όμως, επειδή είναι η Πρωταρχή, με την ενέργειά του να δημιουργεί υποστάσεις.
Τα πάντα είναι αποτέλεσμα των ενεργειών του. Οχι όμως και της ουσίας του. Αυτό έχει μεγάλη σημασία γιατί αποκλείει τη σύγχυση. τον θεοπαντισμό.
Το ΕΝΑ ως άπειρο μετέχει δια των άμορφων ενεργειών του ενεργειακά σε όλα τα όντα. Όπως και όλα μετέχουν δια των ενεργειών του ΕΝΟΣ στο ΕΝΑ. Τίποτα όμως δεν έχει σχέση ουσίας με το ΕΝΑ. Οι σχέσεις τους είναι σχέσεις Ενέργειας και όχι ουσίας. Άλλη η ουσία της Πρώτης Αρχής, του πρώτου ΕΙΝΑΙ και άλλη η ουσία των άλλων όντων.
Αν τα όντα είχαν την ίδια ουσία με την πρώτη Αρχή και το πρώτο ΕΙΝΑΙ, τότε θα ήταν όλα πρώτη Αρχή, Πρώτο ΕΙΝΑΙ. Θα ήταν όλα ΘΕΟΣ. Θα είχαμε θεοπαντισμό.
Η συνύπαρξη λοιπόν και ο αλληλοπροσδιορισμός του Εγώ, του Συ και του Σύμπαντος, δεν σημαίνει ποτέ σύγχυση και κατάργηση υποστάσεων και ενοποίηση των πάντων κάτω από ένα πρόσωπο και από ένα ΕΙΝΑΙ. Γιατί έτσι πέφτουμε στο ά-σκοπο και α-νόητο μονοπρόσωπο όπου καταργείται η ιδιαιτερότητα του προσώπου, που έχει απόλυτη αξία, ιδιαίτερα για την έλλογη δημιουργία.
Εάν το εγώ δεν διατηρεί σαν υποκείμενο δική του υποκειμενική υπόσταση και συνείδηση, δεν μπορεί ποτέ να υπάρξει και αντικείμενο. Δηλ. δεν μπορεί να υπάρξει ούτε συ ούτε σύμπαν. Αλλά για να διατηρεί το εγώ τη δική του υποκειμενική συνείδηση, πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει υποχρεωτικά το αντικείμενο, το Συ και το Σύμπαν. Συμβαίνει ότι ακριβώς με τη μονάδα. Το ένα μόνο του δεν μπορεί ποτέ να έχει συνείδηση του εαυτού του. Το ένα, σαν μονάδα, είναι μέσα σε όλα, μέσα σε κάθε αριθμό. Χωρίς το ένα, χωρίς τη μονάδα, δεν μπορεί να απαρτιστεί κανένας αριθμός. Αλλά και η μονάδα από μόνη της δεν θα είχε καμιά αξία, αν δεν είχε κάποιον άλλον να την υπολογίσει.
Όμοια ο κάθε άνθρωπος ανήκει στη κοινή φύση, αλλά έχει δική του υπόσταση και εκφράζεται με το δικό του πρόσωπο. Το πρόσωπο είναι ο τρόπος ύπαρξης της κοινής φύσης. Είναι ιδιαίτερο. Ανεπανάληπτο. Έτσι έχουμε την ιδιαιτερότητα του κάθε ανθρώπου που εκφράζεται με το ανεπανάληπτο πρόσωπό του και την ενότητα συγχρόνως, που εκφράζεται με τη συμμετοχή του ανθρώπου στη κοινή ανθρώπινη φύση.
Και τώρα ας ξεκαθαρίσουμε την έννοια του σύμπαντος. Το Συ, είναι τα γύρω του όντα. Κατόπιν πάρα πέρα. Και μετά το Σύμπαν. Έτσι το Σύμπαν περνάει υποχρεωτικά από το εγώ, προχωράει στο Συ και ολοκληρώνεται στο παν. Είναι φανερό λοιπόν πως το Σύμπαν είναι σχέση, που δημιουργείτε από το Εγώ και το Συ. Δεν έχει προσωπικό Εγώ. Δεν είναι ένα υποκείμενο με προσωπική συνείδηση. Γι αυτό το απρόσωπο Σύμπαν δεν μπορεί ποτέ να είναι θεότητα που δημιουργεί έλλογα προσωπικά όντα.
Επομένως τα προσωπικά όντα προϋποθέτουν ένα προσωπικό Δημιουργό, στη ενέργεια του οποίου συμμετέχουν, δια των ενεργειών τους. Αυτή όμως η συμμετοχή δεν σημαίνει ποτέ ουσιαστική ταυτότητα όπως λέει ο Πανθεϊσμός.
Ορφέας:
--- Παράθεση από: γαραντζώτης γιάννης στις Οκτωβρίου 06, 2013, 19:35:28 ---............................................................................
Ένα μόνο σου λέω, σαν παράδειγμα, για να καταλάβεις καλύτερα την απόφασή μου.
Έστω πως, μέσα στα επόμενα 20 χρόνια που έφυγα από την ΝΑ, ίδρυα π.χ το Νέο Θεμέλιο και άρχιζα να διδάσκω στους υποτιθέμενους μαθητές μου αυτά που επί πολλά χρόνια θεωρούσα ως τα καλύτερα από όσα έμαθα στη Ν.Α. Ένα από αυτά θα ήταν σίγουρα για την Στωική διδασκαλία.
Πες, πες, πες, δεν θα υπήρχε περίπτωση , ούτε και να σκεφτώ, πως υπήρχε το ενδεχόμενο να ήταν λάθος η φιλοσοφία τους.
Και να που, ήλθα μετά από 21 χρόνια σκέψης και ψαξίματος, να απομυθοποιήσω και την διδασκαλία των Στωικών.
............................................................................
--- Τέλος παράθεσης ---
"Πες, πες, πες, δεν θα υπήρχε περίπτωση , ούτε και να σκεφτώ, πως υπήρχε το ενδεχόμενο να ήταν λάθος η φιλοσοφία τους".
Ίσως η πιο σώφρων στάση που έχω συναντήσει μέχρι τώρα στην ζωή μου....
"Και να που, ήλθα μετά από 21 χρόνια σκέψης και ψαξίματος, να απομυθοποιήσω και την διδασκαλία των Στωικών".
Στην εσωτερική Φιλοσοφία, ίσως είναι ο Στωικισμός το σημαντικότερο κεφάλαιο για μελέτη και εντρύφηση, γιατί από την μια εμπεριέχει την Ορφική διδασκαλία και από την άλλη εμπεριέχεται στην κορωνίδα της νεώτερης εσωτερικής Φιλοσοφίας, την Καμπαλα....
Η απομυθοποίηση της διδασκαλίας των Στωικών, μας απαλλάσσει από την προκατάληψη των ενεργειών, επιτρέποντάς μας την κοινωνία της ουσίας της διδασκαλίας....
Ορφέας:
--- Παράθεση από: γαραντζώτης γιάννης στις Οκτωβρίου 08, 2013, 17:16:41 ---
…………………………………………………………………………..
Ως εκ τούτου θεωρώ πως είναι πολύ χρήσιμο, στο σημείο αυτό, να παραθέσω και τις σκέψεις μου για την άλλη άποψη.
Οι οπαδοί του πανθεϊσμού , αν και φέρονται να είναι αντίθετοι σε κάθε δογματισμό, έχουν τα δικά τους δόγματα.
Εντελώς δογματικά λοιπόν θεωρούν πως ο άνθρωπος αποτελεί μέρος του θεού. Άλλο πράγμα όμως είναι το να είσαι μέρος του θεού γιατί αυτό σημαίνει πως είσαι από την ίδια ουσία, ιδέα καθαρά πανθεϊστική και εντελώς διαφορετικό είναι το να είσαι δημιούργημα από την ενέργεια του θεού και επομένως το μόνο που να μπορείς να κάνεις είναι απλά το να έλθεις σε επαφή μαζί του και όχι να γίνεις θεός.
--- Τέλος παράθεσης ---
Οι οπαδοί του πανθεϊσμού, ως οπαδοί, είναι προφανές ότι θα έχουν τα δικά τους δόγματα. Υπάρχουν όμως και οι «θεωρητικοί» του πανθεϊσμού που φιλοσοφούν, χωρίς κατ’ ανάγκη να παγιώνουν τις σκέψεις των σε αξιωματικούς δογματισμούς.
Η μερική θεώρηση του πανθεϊσμού, όπως αυτός παρουσιάστηκε από τον Ορφισμό, μπορεί να οδηγήσει στην μονομερή αντίληψη ότι ο άνθρωπος αποτελεί μέρος του «θείου», αντίληψη η οποία από μιαν οπτική είναι πασιφανώς αληθής, από μιαν άλλη όμως θεώρηση, παντελώς λανθασμένη.
Είναι λοιπόν ο άνθρωπος μέρος ή δημιούργημα του «θείου»;
Απάντηση στο δίλημμα δεν υπάρχει διότι ισχύουν και τα δύο….
--- Παράθεση από: γαραντζώτης γιάννης στις Οκτωβρίου 08, 2013, 17:16:41 ---
Το σύμπαν αποτελείται απ όλα τα εγώ και τα συ μαζί. Είναι σχέση.
Το εγώ λοιπόν, το συ και το σύμπαν βρίσκονται σε υποχρεωτική αλληλοπροσδιοριστική σχέση.
--- Τέλος παράθεσης ---
Ο Σοπενάουερ έγραψε το περίφημο έργο του, «Ο κόσμος ως Βούληση και ως Παράσταση». Το «Εγώ» ως εκφραστής της Βούλησης, «επηρεάζει και μορφοποιεί - δημιουργεί» την Παράσταση «Σύμπαν» και με την σειρά του επηρεάζεται από το «δημιούργημά» του. Ως «Βούληση» και «Παράσταση», είναι δύο ξεχωριστά πράγματα που βρίσκονται πράγματι σε «σχέση» αλληλεπίδρασης, με διακριτές ενέργειες αμφίπλευρης δράσης. Όμως παράλληλα ο άνθρωπος είναι μέρος της ουσίας του «Σύμπαντος», εμπεριέχεται απόλυτα σε αυτό αλλά και ενέχει αυτό. Το «Εν», ενότητα, είναι ο χαρακτηρισμός που ενέχει τα πάντα, το Σύμπαν ολάκερο, όμως εν-περιέχεται παράλληλα στο «Παν». "Εν το Παν και δι΄ Αυτού το Παν και εις Αυτό το Παν".
--- Παράθεση από: γαραντζώτης γιάννης στις Οκτωβρίου 08, 2013, 17:16:41 ---
Το ΕΝΑ ως άπειρο μετέχει δια των άμορφων ενεργειών του ενεργειακά σε όλα τα όντα. Όπως και όλα μετέχουν δια των ενεργειών του ΕΝΟΣ στο ΕΝΑ. Τίποτα όμως δεν έχει σχέση ουσίας με το ΕΝΑ. Οι σχέσεις τους είναι σχέσεις Ενέργειας και όχι ουσίας. Άλλη η ουσία της Πρώτης Αρχής, του πρώτου ΕΙΝΑΙ και άλλη η ουσία των άλλων όντων.
Αν τα όντα είχαν την ίδια ουσία με την πρώτη Αρχή και το πρώτο ΕΙΝΑΙ, τότε θα ήταν όλα πρώτη Αρχή, Πρώτο ΕΙΝΑΙ. Θα ήταν όλα ΘΕΟΣ. Θα είχαμε θεοπαντισμό.
--- Τέλος παράθεσης ---
Θαυμάζοντας την επιχειρηματολογία και μη βρίσκοντας κανένα λάθος στο σκεπτικό, από την άλλη όμως επιφυλακτικοί στα συμπεράσματα, ψάξαμε και βρήκαμε το σημείο το οποίο επηρέασε την ανάλυση. Η φράση «Το ΕΝΑ ως άπειρο….» είναι το σημείο της μαθηματικής θεώρησης που αλλοιώνει την κατά τάλλα ορθή ανάλυση. Ενώ το ΕΝΑ είναι ορισμένο, το Άπειρο είναι αόριστο και ως εκ τούτου δεν δύνανται να ταυτίζονται. Ενώ όμως το Εν εμπεριέχει τα πάντα, δεν εμπεριέχει το Άπειρο, μέρος του οποίου όμως είναι.
Χρειάζεται λοιπόν πρώτιστα να αναζητήσουμε την σχέση του Απείρου με το Εν. Την απάντηση μας την έδωσε ο Βίας ο Πριηνέας – ένας εκ των επτά σοφών της αρχαιότητας – με την περίφημη εξίσωση που διασώθηκε στους Δελφούς, όπου, Άπειρο συν Μηδέν ίσον Ένα.
Αν στο Άπειρο και στο Μηδέν αποδώσουμε την έννοια του αόριστου «θείου», το Εν παραμένει ως η πρώτη «ορισμένη» αρχή προερχόμενη όμως από το «θείο». Η Πρώτη Αρχή όμως είναι ο Λόγος και η Αιτία του Σύμπαντος και ως πλήρης Ενότητα είναι Έρως και επιπλέον ως πρωτοεμφανιζόμενη μονάδα, είναι Φάνης, Φάνης ο Πρωτογέννητος….
Το Ένα πολλαπλασιαζόμενο γεννά τα πάντα τα οποία περιέχουν το Ένα. Το Ένα όμως δεν μερίζεται γιατί θα έπαυε να είναι Ένα, πως όμως πολλαπλασιάζεται; Η απάντηση είναι ότι προβάλει τον εαυτόν του ως είδωλο και καθρεπτίζεται, παράγοντας ένα δεύτερο Ένα. Πολλαπλασιαζόμενο – τείνει προς το Άπειρο – και η ίδια ουσία του βρίσκεται σε όλα τα πολλαπλάσιά του. Επειδή όμως δεν μερίζεται, η ενέργειά του μεριζόμενη τείνει προς το Μηδέν και ως εκ τούτου τα υποπολλαπλάσια της ενέργειάς του μοιράζονται σε όλα.
Ο άνθρωπος λοιπόν, ως γέννημα του Ένα, είναι ουσία της ουσίας του, ως αποτέλεσμα όμως της ενέργειας του Ένα, είναι δημιούργημά του.
Το Ένα όμως είναι θεός;
Η Γνωστική ρήση που περιλήφθηκε στο λεγόμενο ευαγγέλιο του Ιωάννη, η ίδια που βρίσκεται και στις Βέδες, μας πληροφορεί:
«Εν αρχή ην ο Λόγος και ο Λόγος ην προς τον θεό και θεός ην ο Λόγος»….
Επομένως τα προσωπικά όντα, ενώ κατ’ ενέργεια είναι δημιουργήματα, κατ’ ουσία είναι ομοούσια του «Ένα» και ταυτίζονται με αυτό όπως θεωρεί ο Πανθεϊσμός, γεννώντας και δημιουργώντας….
ΚΡΑΧΤΗΣ:
--- Παράθεση ---Το Ένα πολλαπλασιαζόμενο γεννά τα πάντα τα οποία περιέχουν το Ένα. Το Ένα όμως δεν μερίζεται γιατί θα έπαυε να είναι Ένα, πως όμως πολλαπλασιάζεται; Η απάντηση είναι ότι προβάλει τον εαυτόν του ως είδωλο και καθρεπτίζεται, παράγοντας ένα δεύτερο Ένα. Πολλαπλασιαζόμενο – τείνει προς το Άπειρο – και η ίδια ουσία του βρίσκεται σε όλα τα πολλαπλάσιά του. Επειδή όμως δεν μερίζεται, η ενέργειά του μεριζόμενη τείνει προς το Μηδέν και ως εκ τούτου τα υποπολλαπλάσια της ενέργειάς του μοιράζονται σε όλα
--- Τέλος παράθεσης ---
.
Αγαπητέ Ορφέα γειά σου.
Εδώ περιγράφετε ο κόσμος σαν μεγάλο καθρέπτη του ΕΝΑ και όλα τα γεννήματά του είδωλα. Αυτό τείνει περσότερο στην οπτική ότι είμαστε από την ουσία του θεού και όχι γεννημένα δημιουργήματά του. Αλλά από την άλλη όμως τα ενοποιείς λέγοντας ότι είμαστε και παιδιά δικά του γεννημένοι από αυτό, άρα ξεχωριστή ουσία από αυτό.
ή αυτό το ΕΝΑ είναι αμέσως γονέας μας άρα μερίζετε και δεν είμαστε ουσία του αλλά ξεχωριστή ουσία προερχόμενη από την δική του ή είμαστε κομμάτια δικά του και είδωλά του. Δεν μπορούν να ισχύουν και τα δυο.
Οφείλουμε πιστεύω να κρατούμε σαν σκεπτόμενα όντα (κατά κάποιο τρόπο) μια εντιμότητα προς τα οντολογικά ζητήματα έχοντας την υποχρέωση να εξηγούμε την βατή πλευρά του κόσμου μας από την ανθρώπινη πλευρά μας χωρίς να μπερδεύουμε στα πόδια μας τον μεγάκοσμο ως κάτι το άμεσα αναλογικό. Μεγάλη τρικλοποδιά τρόμε από την ρήση "όπως και Πάνω έτσι και Κάτω". Την ρήση αυτή δεν μπορούμε να την χρησιμοποιούμε ως πάγιο κανόνα. Υπάρχει σχετικότητα στον κόσμο μας. Η κακή χρήση της ρήσης ακυρώνει την σχετικότητα κάνοντας δόγμα τον κανόνα της αναλογίας.
Η θεωρία της σχετικότητα δεν μπορεί να δικαιολογήσει ότι είμαστε από την μία είδωλα και από την άλλη παιδιά του.
Αν γίνετε σε παρακαλώ εξήγησε μου πως.
Η κβαντομηχανική εξηγεί σήμερα από κάποιες ανακαλύψεις ότι στον μικρόκοσμο και τον μεγάκοσμο δεν λειτουργούν καθόλου αναλογικά τα πράγματα, κάθε άλλο παρά αναλογικά. Άρα αυτή η αρχαία ρήση εξυπηρετούσε άλλη εποχή με άλλα συμπεράσματα, όχι την σημερινή αντίληψη μας. Έχουμε προοδεύσει και έχουμε ξεπεράσει πολλές αρχαίες οπτικές.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση