Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Αλχημεία
Ερωτική Αλχημεία
Eleni:
--- Παράθεση ---... οι άνθρωποι δεν θα είναι ποτε ευτυχισμένοι, πραγματικά ελεύθεροι και αν θες και συνετοί όσο θα είναι αναγκασμένοι να βλέπουν να χάνεται η νεότητά τους, η δύναμή τους και να βουλιάζουν στην αθλιότητα των γηρατειών και να περιμένουν τον θάνατο.
--- Τέλος παράθεσης ---
Κι΄αν ισχύει το ακριβώς αντίθετο?
Παρ΄οτι προς το παρόν δεν έχω απαλλαγεί απο την ενόχληση που προκαλεί η εικόνα της φυσικής φθοράς που βλέπουμε απο την δράση του χρόνου, νομίζω οτι ο άνθρωπος θα είναι ευτυχισμένος αν πάψει να ενδιαφέρεται για την εξωτερική του εμφάνιση και αν απομυθοποήσει την νεότητα.
Το πιο τραγελαφικό δε είναι οτι οταν είναι κανείς όντως πολύ νέος και αληθινά ελέυθερος δεν το αντιλαμβάνεται και ξοδεύει τον χρόνο του κυνηγώντας τον ΧΡΟΝΟ ...μεχρι που αν είναι λίγο τυχερός η ευλογημενος καταλάβει το παράλογο αυτής της μάχης.
Τα γηρατειά ετσι οπως τα αντιμετωπίζουμε εως τωρα [ και εγω μαζί] είναι οντως μια αθλιότητα διότι εχοντας χάσει την ιδέα του σεβασμού και της αναγνώρισης στους μεγαλύτερους απο εμάς, τούς βλέπουμε σαν παρακμή και βάρος. Απο την άλλη η ευθύνη βαραίνει και τους ιδιους αφου δέχονται να παραιτηθούν απο τις χαρες της ζωής και επειδή δεν θέλουν να σκεφτούν.
Αν παρατηρήσουμε με πόση λαχτάρα περιμένει ενα μεγάλος αριθμός μεσήλικων να παροπλιστεί και να βγεί στην σύνταξη για να ''αράξει'' ...τοτε θα δούμε την αιτία αυτής της εντύπωσης.
Ισως ο στόχος μας θα ηταν πιο ορατός αν μας απασχολούσε το πως θα ''μεγαλώσουμε'' πιο καλά και χαρούμενα παρά το πως θα μείνουμε για πάντα νέοι και ωραίοι 8)
Frater Immortal:
--- Παράθεση από: Anon στις Ιουνίου 18, 2007, 23:58:37 ---Οι απόψεις σου παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ας μην ξεχνάμε όμως πως στην εποχή που ζούσε ο κόμης, το DNA δεν είχε ακόμα ανακαλυφθεί. Αν λοιπόν υπήρχε ένας τρόπος για την επίτευξη της αθανασίας και δεν σχετιζόταν με τη φιλοσοφική λίθο ή με την ερωτική αλχημεία, τότε το DNA ίσως να ήταν μία λύση αλλά σίγουρα ήταν εκτός εποχής.
Με μια γενικότερη οπτική περί του θέματος, έχω να πω ότι το ζήτημα του θανάτου περισσότερο με απασχολεί ως προς το μετά, παρά ως προς το να τον αποφύγω. Είναι καθαρά εγκεφαλικό θέμα. Είναι θέμα προσωπικής προσέγγισης.
Αν θέλεις φίλε μου, μπορείς να μοιραστείς μαζί μας τα πραγματικά οφέλη που μπορεί να αποκομίσεις αν πετύχεις τη σωματική αθανασία;
--- Τέλος παράθεσης ---
Φυσικά... η αθανασία δεν έχει κανένα όφελος αν είσαι μόνος...
Κανένας:
Αγαπητέ Frater Immortal
1) Είχες πει ότι:
--- Παράθεση από: Frater Immortal στις Ιουνίου 16, 2007, 17:25:55 ---Mπορείς αν το θελήσεις να υπηρετείς το "Μεγάλο σχέδιο" και να είσαι ζωντανός χωρίς να αποχωρήσεις απο τη Ζωή να απολαμβάνεις την μακροβιότητάς αλλα ταυτόχρονα να αποκομίζεις εμπειρίες αλλά και να Υπηρετείς...
--- Τέλος παράθεσης ---
--- Παράθεση από: Frater Immortal στις Ιουνίου 19, 2007, 16:11:09 ---η αθανασία δεν έχει κανένα όφελος αν είσαι μόνος...
--- Τέλος παράθεσης ---
Αυτό όμως γιατί το λες? Αν είσαι μόνος δε μπορείς να αποκτήσεις εμπειρίες? Τι σε εμποδίζει να υπηρετήσεις το "Μεγάλο σχέδιο"?
Επίσης αν θέλεις, δώσε μου απάντηση στα παρακάτω που σε είχα ρωτήσει και παλιώτερα. Με ενδιαφέρει η άποψή σου:
2)
--- Παράθεση από: Frater Immortal στις Ιουνίου 17, 2007, 12:29:21 ---Από το να 'παραδοθούμε' αμαχητί στον θάνατο είναι καλύτερα να τον 'πολεμήσουμε'
--- Τέλος παράθεσης ---
Αυτό υπονοεί ότι ο θάνατος είναι κάτι κακό, εχθρός που πρέπει να τον πολεμήσουμε.
--- Παράθεση από: Frater Immortal στις Ιουνίου 15, 2007, 20:10:20 ---Στο σύμπαν τίποτα δεν πεθαίνει , τουλάχιστον όχι έτσι όπως το εννοούμε και αυτό είναι η Αρχή Διατήρησης της ενέργειας.
--- Τέλος παράθεσης ---
Εδώ πάλι λες ότι ο θάνατος είναι μία φυσιολογική διαδικασία μεταστοιχείωσης/αλλαγής στο σύμπαν.
Τελικά ποια είναι η θέση σου?
3)
--- Παράθεση από: Frater Immortal στις Ιουνίου 18, 2007, 18:32:44 ---οι άνθρωποι δεν θα είναι ποτε ευτυχισμένοι, πραγματικά ελεύθεροι και αν θες και συνετοί όσο θα είναι αναγκασμένοι να βλέπουν να χάνεται η νεότητά τους, η δύναμή τους και να βουλιάζουν στην αθλιότητα των γηρατειών και να περιμένουν τον θάνατο.
--- Τέλος παράθεσης ---
Γιατί το λες αυτό?
Frater Immortal:
Αυτό όμως γιατί το λες? Αν είσαι μόνος δε μπορείς να αποκτήσεις εμπειρίες? Τι σε εμποδίζει να υπηρετήσεις το "Μεγάλο σχέδιο"?
Kαι βέβαια μπορείς αλλά όσο περιισότερα άτομα τόσο καλύτερα... εκτός των άλλων επηρεάζουμε και την "κρίσιμη μάζα"...
Αυτό υπονοεί ότι ο θάνατος είναι κάτι κακό, εχθρός που πρέπει να τον πολεμήσουμε.
Και βέβαια θάνατος σαν γεγονός είναι το υπέρτατο κακό, θα μπορούσαμε να τον εξισώσουμε με την εντροπία...
Εδώ πάλι λες ότι ο θάνατος είναι μία φυσιολογική διαδικασία μεταστοιχείωσης/αλλαγής στο σύμπαν.
Δεν μιλώ για τον θάνατο των ανθρώπων, περιγράφω τις διαδικασίες που συμβαίνουν στον συμπαντικό οργανισμό...
Στο 3 τι να πω ή τι να προσθέσω εκτός απο το παρακάτω παρμένο απο την Ελληνική Παράδοση;
Όταν ο Δίας απήγαγε τον Γανυμήδη στην απολογία του στο δικαστήριο των θεών (ναι και οι θεοί δικάζονται), και απευθυνόμενος στους δικαστές και κυρίως στον πατέρα του Γανυμήδη είπε ότι "τον έκανε αθάνατο και τον απήλλαξε απο την αθλιότητα των γηρατειών..."
Κανένας:
--- Παράθεση από: Frater Immortal στις Ιουνίου 20, 2007, 13:07:26 ---Και βέβαια θάνατος σαν γεγονός είναι το υπέρτατο κακό, θα μπορούσαμε να τον εξισώσουμε με την εντροπία...
--- Τέλος παράθεσης ---
Εδώ διαφωνώ. Ο απλός άνθρωπος βλέπει το θάνατο σαν εχθρό και απελπίζεται που δε μπορεί να τον νικήσει. Χωρίς να είμαι σίγουρος, ένα από τα στάδια εξέλιξης μας είναι να ξεπεράσουμε το φόβο του θανάτου.
--- Παράθεση από: Frater Immortal στις Ιουνίου 20, 2007, 13:07:26 ---Όταν ο Δίας απήγαγε τον Γανυμήδη στην απολογία του στο δικαστήριο των θεών (ναι και οι θεοί δικάζονται), και απευθυνόμενος στους δικαστές και κυρίως στον πατέρα του Γανυμήδη είπε ότι "τον έκανε αθάνατο και τον απήλλαξε απο την αθλιότητα των γηρατειών..."
--- Τέλος παράθεσης ---
Θα μπορούσε να τον απαλλάξει από τα γηρατειά, αν τον σκότωνε νέο. (Αυτό ήταν αστείο).
Προσωπικά κι εμένα με φοβίζουν τα γηρατειά. Περισσότερο από το θάνατο. Πιστεύω όμως ότι κι εδώ ισχύει το παραπάνω. Δηλαδή γηρατειά-θάνατος είναι μία φυσική διαδικασία. Πιστεύω ότι δε γίνεται να υπάρχει εξελιγμένος μύστης που να μην αποδέχεται και να μην είναι εναρμονισμένος με τους νόμους αυτούς.
Ξέρεις τι μου θυμίσει αυτή η πάλη κατά των γηρατειών-θανάτου?
Από την ηλικία των 22 είχα πρόβλημα που μου έπεφταν τα μαλλιά. Ασχολήθηκα άπειρες ώρες μπροστά στον καθρέπτη, διαβάζοντας και ψάχνοντας για λύση. Στενοχωρήθηκα, επένδυσα, ξόδεψα. Με κορόιδεψαν γιατροί, αισθητικοί, κομπογιαννίτες και άλλοι. Θεραπεία δε βρήκα. Δεν ήθελα να δεχτώ ότι στο κεφάλι μου και στο μαλλί μου θα συνέβαινε (και μάλιστα πρόωρα) αυτό που συμβαίνει στο 90% των αντρών.
Αφού δοκίμασα τα πάντα και σιχάθηκα τις λύσεις που μου προτείνανε οι άλλοι, στα 30 πήρα την απόφαση και ξύρισα το κεφάλι μου. Μη σου πω ότι ήμουν από τους πρώτους που έφερε αυτό το Look στην Ελλάδα. Ποτέ δεν αισθάνθηκα καλύτερα για το κεφάλι μου. Είμαι πάρα πολύ υπερήφανος γι αυτό.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση