Κάποιες στιγμές του trailer μου έφεραν στο μυαλό διάφορα μοτίβα της ταινίας "The Wall" σε σκηνοθεσία Allan Parker και φυσικά μουσική των floyd: αναμνήσεις απο τον πόλεμο (σε όλη την ταινία), πέταγμα αεροπλάνων (στο goodbye blue sky) και του περιστεριού, είσοδος σύριγγας στο σώμα, άνθρωποι που προσπαθούν να συνεφέρουν τον παθών (στο comfortably numb), το παίξιμο της λεπίδας στα δάκτυλά του που φέρνει στο νού το ξυράφι το οποίο αφού ο Pink (πρωταγωνιστής, περσόνα του Roger Waters) σπάσει στα χέρια του (ανατριχιαστική σκηνή!) ξυρίζει τα φρύδια και τις θηλές του...
Για να το πάμε και λίγο παραπέρα, τα παρανοϊκά γέλια στο trailer μου θύμησαν τον εμπαιγμό που δεχόταν απο τον δάσκαλό του στο δημοτικό ο Pink και γελούσε η τάξη μαζί του, αλλά και στο 1'08'' στο trailer ξανά οπου ο πρωταγωνιστής γραπώνεται από το κάσωμα της πόρτας μου έρχεται στο μυαλό η αντίστοιχη σκηνή στο the wall στο τραγούδι one of my turns οπου ο Pink αρπάζει το κάσωμα του σπασμένου παραθύρου κόβωντας τα χέρια του.
Στο κάτω-κάτω και οι δύο ταινίες αναφέρονται στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο
