Πνευματική Ακαδημία του Ροδόκηπου των Φιλοσόφων > Φιλοσοφία, Γλωσσολογία
Ρασκόλνικοφ....
Kαζαντζακικός:
Θα ήταν επίσης καλό να θυμηθούμε, το περιστατικό με το Θορώ και το φίλο του ‘Εμερσον, όταν ο πρώτος οδηγήθηκε στην φυλακή για ένα φόρο που αποφάσισε να μην πληρώσει στο κράτος, ρωτώντας ο δεύτερος: - Χένρι, γιατί είσαι εδώ;
Παίρνοντας για απάντηση, εκείνο το αποστομωτικό: - Eσύ, γιατί δεν είσαι;
Ο Καντ επίσης είπε, σε δυό πράγματα χρωστώ ευγνωμοσύνη, εκτός μου στον έναστρο ουρανό και στον ηθικό νόμο εντός μου.
Επίσης ο μεγάλος σταγειρίτης, είπε εκείνο το ανεπανάληπτο ότι : έξις καθίσταται δευτέρα φύσις.
Έτσι λοιπόν θα μπορούσαμε σε μια ιδανική κοινωνία να βάλουμε τον παραπάνω λόγο
θεμέλιο λίθο στο οικοδόμημα της παιδείας που θα έπρεπε να έχουμε.
Θα ήθελα , σε αυτό το σημείο, να κάνω μια μικρή υπενθύμιση.
Όλες οι τραγωδίες του αρχαίου κόσμου, ήταν μέρη των μικρών μυστηρίων.
Πιστεύω πως αξίζει να το εντάξουμε και αυτό στην κουβέντα μας.
Ορφέας:
--- Παράθεση από: kazantzakikos στις Ιανουαρίου 24, 2010, 13:25:18 ---
Θα ήταν επίσης καλό να θυμηθούμε, το περιστατικό με το Θορώ και το φίλο του ‘Εμερσον, όταν ο πρώτος οδηγήθηκε στην φυλακή για ένα φόρο που αποφάσισε να μην πληρώσει στο κράτος, ρωτώντας ο δεύτερος: - Χένρι, γιατί είσαι εδώ;
Παίρνοντας για απάντηση, εκείνο το αποστομωτικό: - Eσύ, γιατί δεν είσαι;
--- Τέλος παράθεσης ---
Στην διεύθυνση http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,1719.0.html με θέμα «Πολιτική ανυπακοή», εξετάζεται μία άλλη πλευρά των προβληματισμών που προσεγγίζονται εδώ, πλευρά η οποία μας δίνει στοιχεία και οπτικές που συμπληρώνουν τους προβληματισμούς μας.
--- Παράθεση από: kazantzakikos στις Ιανουαρίου 24, 2010, 13:25:18 ---
Ο Καντ επίσης είπε, σε δυό πράγματα χρωστώ ευγνωμοσύνη, εκτός μου στον έναστρο ουρανό και στον ηθικό νόμο εντός μου.
--- Τέλος παράθεσης ---
Στο σημείο αυτό αξίζει να τονίσουμε ιδιαίτερα ένα σπουδαίο κεφάλαιο που απασχόλησε και συνεχίζει να απασχολεί την Φιλοσοφία, σχετικό με τις πηγές της γνώσης. Ο Εμπειρισμός και ο Ρασιοναλισμός, ίσως να μην είναι οι άσπονδοι εχθροί που αντιμάχονται θανάσιμα για τις αντικειμενικές πηγές της γνώσης, αλλά συμπληρωματικοί συνοδοιπόροι για την ολοκληρωμένη αντίληψη. Ένα θέμα που «καίει» αλλά αξίζει να του προσφέρουμε την δέουσα προσοχή.
--- Παράθεση από: kazantzakikos στις Ιανουαρίου 24, 2010, 13:25:18 ---
Επίσης ο μεγάλος σταγειρίτης, είπε εκείνο το ανεπανάληπτο ότι : έξις καθίσταται δευτέρα φύσις.
Έτσι λοιπόν θα μπορούσαμε σε μια ιδανική κοινωνία να βάλουμε τον παραπάνω λόγο
θεμέλιο λίθο στο οικοδόμημα της παιδείας που θα έπρεπε να έχουμε.
--- Τέλος παράθεσης ---
Εκτός από την παράθεση παραπάνω του μεγάλου Σταγειρίτη που έγραφε: «Κατέχουμε τις αρετές επειδή τις έχουμε ήδη ασκήσει, όπως συμβαίνει και με τις άλλες τέχνες. Γιατί τα πράγματα που πρέπει να τα μάθεις για να τα κάνεις, τα μαθαίνεις κάνοντάς τα, όπως γίνεσαι οικοδόμος χτίζοντας σπίτια και κιθαριστής παίζοντας κιθάρα. Με τον ίδιο τρόπο γινόμαστε δίκαιοι κάνοντας δίκαια πράγματα και σώφρονες κάνοντας σώφρονα και γενναίοι κάνοντας γενναία», στο ίδιο τεράστιο θέμα συνεισφέρει απεριόριστα ο αυθεντικός Εσωτερισμός, όπου εκτός από την Φιλοσοφική εμβάθυνση, ασκείται παράλληλα ο ζηλωτής σε πρακτικές που καθιστούν τον ασκούμενο τελικά Μύστη.
--- Παράθεση από: kazantzakikos στις Ιανουαρίου 24, 2010, 13:25:18 ---
Θα ήθελα , σε αυτό το σημείο, να κάνω μια μικρή υπενθύμιση.
Όλες οι τραγωδίες του αρχαίου κόσμου, ήταν μέρη των μικρών μυστηρίων.
Πιστεύω πως αξίζει να το εντάξουμε και αυτό στην κουβέντα μας.
--- Τέλος παράθεσης ---
Όχι απλά «αξίζει», αλλά καθίσταται απαραίτητο, εάν έχουμε την βούληση να προχωρήσουμε την αναζήτηση και την διαδικασία του «Γνώθι σεαυτόν»….
Kαζαντζακικός:
Η Αντιγόνη είναι ένα ξεκάθαρο παράδειγμα πολιτικής ανυπακοής, μια γυναίκα που έσπασε την κρούστα του επιβεβλημένου φόβου, μια νηφάλια μαινάδα που τερματίζει αυτοθέλητα την ύπαρξη της ποιώντας εαυτόν σύμβολο επαναστατικό.
Παραθέτω αυτούσια τον ορισμό της τραγωδίας από τον Αριστοτέλη:
Ἐστὶν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας, μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ, χωρὶς ἑκάστῳ τῶν εἰδὼν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι’ ἀπαγγελίας, δι’ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν.
Και η μετάφραση : "είναι λοιπόν η τραγωδία μίμηση (δηλ. αναπαράσταση επί σκηνής) πράξης σημαντικής και ολοκληρωμένης, η οποία έχει κάποια διάρκεια, με λόγο ποιητικό ("γλυκό" ή "διανθισμένο", στην κυριολεξία), τα μέρη της οποίας διαφέρουν στη φόρμα τους, που παριστάνεται ενεργά και δεν απαγγέλλεται, η οποία προκαλώντας τη συμπάθεια και το φόβο του θεατή τον αποκαθάρει (λυτρώνει) από παρόμοια ψυχικά συναισθήματα".
Ο Αριστοτέλης είναι ο πατέρας του σινεμά. ;D
Η λύτρωση λοιπόν είναι το ζητούμενο. Ο καθαρμός.
Εδώ θα τολμήσω να πω πως όλη αυτή η γραμματεία, φιλολογία, φιλοσοφία από τότε μέχρι τώρα, είναι η περιγραφή του τρόπου με τον οποίο το ανθρώπινο γένος προσπαθεί να λυτρωθεί από την ανελευθερία που του επιβάλλεται και η τέχνη άμεσα συνδεδεμένη με τις ανθρώπινες επιδιώξεις αναπαριστά με τον ίδιο αρχετυπικό τρόπο μέσα από γνώση δοσμένη ψυχοδραματικά έναν ήρωα που θυσιάζεται για το κοινό καλό.
Οι εποχές όμως έχουν αλλάξει, το είδος του ανθρώπου που ήταν σε θέση να εκτιμήσει τα τραγικά δρώμενα και να αφυπνίσει τον εαυτό του και τους άλλους έχει εκλείψει και έτσι η τέχνη θέλοντας να εκφράσει το συλλογικό ασυνείδητο δημιουργεί την εικόνα του αντιήρωος.
Εδώ πρέπει να αντιληφθούμε πως οι αρχετυπικές εικόνες δεν αλλάξαν αλλά κυριολεκτικά σκιαγραφούν την ύπαρξη τους για να δούμε ξεκάθαρα το είδωλο μας πάνω τους.
Η Αντιγόνη αν γραφόταν στο τσαρικό καθεστώς, αφού θα μάθαινε για τα νοίκια θα κράδαινε και αυτή τσεκούρι ενώ αν ζούσε στην Ελλάδα του σήμερα θα αμφέβαλλε για την ελληνικότητα της.
Για να παραφράσω λίγο τον Αριστοτέλη, φιλοσοφία είναι η τέχνη του να δημιουργήσεις με την θέλησή σου, μια κοινωνία που δεν θα χρειάζεται νόμους για να ευνομηθεί.
Τέλος ευχολογίου.
Kαζαντζακικός:
--- Παράθεση από: Ορφέας στις Ιανουαρίου 24, 2010, 22:17:22 ---Στο σημείο αυτό αξίζει να τονίσουμε ιδιαίτερα ένα σπουδαίο κεφάλαιο που απασχόλησε και συνεχίζει να απασχολεί την Φιλοσοφία, σχετικό με τις πηγές της γνώσης. Ο Εμπειρισμός και ο Ρασιοναλισμός, ίσως να μην είναι οι άσπονδοι εχθροί που αντιμάχονται θανάσιμα για τις αντικειμενικές πηγές της γνώσης, αλλά συμπληρωματικοί συνοδοιπόροι για την ολοκληρωμένη αντίληψη. Ένα θέμα που «καίει» αλλά αξίζει να του προσφέρουμε την δέουσα προσοχή.
--- Τέλος παράθεσης ---
Θέση --------Αντίθεση-------Σύνθεση. ΕΥΡΥΝΟΜΕΙΑ ΝΕΜΕΣΗ
Η Εγελιανή έκφραση μια σωκρατικής μαιευτικής, αναπαριστά λεκτικά τον ιδεαλιστικό ρασιοναλισμό της εποχής, απότυπώντας αθέλητα ίσως το ρυθμό του σύμπαντος κόσμου. ΔΙΟΝΥΣΟΣ
Μα να΄σου και ο Μαρξούλης μετά, που τη στεριώνει αντίστροφα, και διατυπώνει τον ιστορικό υλισμό που μετουσίωνει σε νομοτέλεια μια κοινωνία γνώσης και ευτυχίας. ΑΠΟΛΛΩΝ
Ίδια πηγή, ίδια ουσία.
Ζούμε στην αντίθεση, μα όταν αντιληφθούμε το πώς η φιλοσοφία θα γίνει το εργαλείο για εξισωθούν οι έννοιες φυσική και μεταφυσική, η απολλώνια καθαρότητα με την διονυσιακή μέθη, δεν θα ζήσουμε άλλη αντίθεση.
Τέλος ευχολογίου.
Ρασκόλνικοφ:
"Οι φιλόσοφοι απλά ερμήνευσαν τον κόσμο, με διάφορους τρόπους˙ το ζήτημα όμως είναι να τον αλλάξουμε." Καρλ Μαρξ
Ο αγαπητός Καζαντζακικός έγραψε:
--- Παράθεση ---φιλοσοφία είναι η τέχνη του να δημιουργήσεις με την θέλησή σου, μια κοινωνία που δεν θα χρειάζεται νόμους για να ευνομηθεί.
--- Τέλος παράθεσης ---
--- Παράθεση ---η φιλοσοφία θα γίνει το εργαλείο για εξισωθούν οι έννοιες φυσική και μεταφυσική, η απολλώνια καθαρότητα με την διονυσιακή μέθη, δεν θα ζήσουμε άλλη αντίθεση.
--- Τέλος παράθεσης ---
Από το στόμα σου Καζαντζάκειε φίλε και στου...εαυτού μας το αυτί. Ευνομούμενη-άνομη κοινωνία (υποθέτω πως εννοείς την ευνομία σε αυτήν την περίπτωση ως προϊόν συνειδητοποίησης), πάντρεμα φυσικής-μεταφυσικής, καθαρότητας-μέθης. Ένα μεγάλο βήμα για τον άνθρωπο είναι να κατανοήσει οτι φέρνοντας σε αντίθεση ζεύγη ιδέες το μόνο που καταφέρνει είναι να τις υποβαθμίσει αμφότερες και να συρρικνώσει τη λειτουργικότητά τους. Λύσεις κείτωνται στο συγκέρασμα "αντιθέσεων", στην ένωσή τους. Κάτι σαν το νόημα της συνεργασίας στη ζωή, "φίλε συμπλήρωσε τις αδυναμίες μου να καλύψω τις δικές σου", κάτι διαμετρικά αντίθετο απο κάτι σαν "έλα να παλέψουμε να δούμε ποιος είναι πιο δυνατός". Δεν είναι ζήτημα του τύπου "ή...ή..." μα του τύπου "και...και..."
Να αντιφάσκεις, είναι αυτό που σε κάνει άνθρωπο, έλεγε (σε ελεύθερη απόδοση) ο Γκεβάρα.
"Δέσμιος είναι κάθε άνθρωπος στην εξουσία της σκιάς του, μέχρι να έρθει η ώρα να ξυπνήσει μέσα του η ανθρώπινη φύση του" ειδοποιεί ο άφταστος Γουίλιαμ Μπλέικ, ο οποιος παρεμπιπτόντως πάντρεψε την κόλαση με τον παράδεισο.
[Συγκεκριμένα για το ζεύγος φυσικής-μεταφυσικής θεωρώ πως είναι ψεύτικος ο διαχωρισμός των δύο: επικρατούν γενικά δύο απόψεις, μια οτι η μεταφυσική μπορεί να εξηγήσει πράγματα για τα οποια η φυσική σηκώνει τα χέρια ψηλά και μια δεύτερη ορθολογιστική που απορρίπτει την ύπαρξη της μεταφυσικής. Η "αποδεκτή" φυσική και η μεταφυσική ωστόσο καλύπτουν το ίδιο φάσμα κατά τη γνώμη μου, ένα φάσμα ευρύτερο και των δύο. Ευρύτερο της γνωστής σε εμας εως τώρα φυσικής απο την άποψη οτι υπάρχουν φαινόμενα που δεν έχει ακόμη ανακαλύψει ή/και κατανοήσει ο άνθρωπος και ευρύτερο της μεταφυσικής, καθώς συνεπάγεται απο τα παραπάνω οτι η ίδια καλύπτεται απο άκρως φυσικούς νόμους, άγνωστους ή ακατανόητους (ή κρυμμένους) απο εμάς. Θα μπορούσαμε να στεγάσουμε ίσως φυσική και μεταφυσική κάτω απο την ομπρέλα μιας άλλης γενικότερης έννοιας που να εμπεριέχει τις παραπάνω, π.χ. "Φύση"]
Τί γίνεται όμως με την φιλοσοφία; Πριν από... μερικά χρόνια είχε τονιστεί η ανάγκη να αναλάβει η φιλοσοφία τις τύχες της ανθρωπότητας. Το σύνθημα ήταν πως κάποιο από τα δύο έπρεπε να γίνει, είτε οι κυβερνώντες να φιλοσοφήσουν, είτε οι φιλόσοφοι να κυβερνήσουν. Και τί έδωσε η αλήτισσα ιστορία; Δολοφονίες, καταδίκες, αφορισμούς, εξορίες, έμπαιγμό, αφάνεια. Δεν νομίζω να έχει κάποιο νόημα κάποια λίστα σε αυτό το σημείο, ενδεικτικά ας αναφέρουμε τον Σωκράτη, την Υπατία (για την οποία "τρέχει" παράλληλα μια συζήτηση), τον Κομφούκιο, τον Όσκαρ Ουάιλντ, Βίλχελμ Ράιχ, Χένρι Ντέιβιντ Θορώ, Ρόζα Λούξεμπουργκ, Κωνσταντίνος Καβάφης, Νικόλαος Καζαντζάκης κ.ά.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση