Σχόλια > Θρησκεία και Κοινωνία
Αντίχριστος - Χριστός....
Ορφέας:
Ένας συγκερασμός προφητειών με επίκεντρο τα κείμενα του Δανιήλ, καθώς και κάποια συμβάντα της εποχής τα οποία εκλαμβάνονταν σαν σημάδια έλευσης του καιρού της τελικής κρίσης, γιγάντωναν την πεποίθηση των εσσαίων εβραίων σπρώχνοντας τους σε επαναστατική δράση. Υπήρχε νωπή και η ιστορία για τον «Δάσκαλο της Δικαιοσύνης» τον οποίον κρέμασε σε ξύλο ο χυδαίος αρχιερέας, μια ιστορία που έλαβε χώρα στα χρόνια που βασιλιάς και αρχιερέας των εβραίων ήταν ο Αλέξανδρος ο Ιανναίος, ο οποίος εκστράτευσε εναντίον των φανατικών εσσαίων εβραίων στο Κουμράν.
Η εκστρατεία εκείνη συνοδεύτηκε από την σύλληψη του αρχηγού και τριακοσίων ακόμα στελεχών της αίρεσης, στους οποίους επεφύλαξε την πλέον απάνθρωπη μεταχείριση. Τους οδήγησε δέσμιους στην Ιερουσαλήμ και μπροστά στο παλάτι του έστησε ικριώματα όπου τους κρέμασε ζωντανούς. Στην συνέχεια ακολούθησε μια απάνθρωπη θηριωδία, καθώς τις γυναίκες και τα παιδιά τους τα έσφαζε τελετουργικά μπροστά στα μάτια των κρεμασμένων, τους οποίους άφησε να υποφέρουν πάνω στους στύλους μέχρι να ξεψυχήσουν.
Αυτό το ανατριχιαστικά οικτρό γεγονός κατέγραψε ένας εβραίος της εποχής με πολύ παραστατικό τρόπο, κείμενο το οποίο διασώζεται σήμερα με τον τίτλο «θρήνος του Νεεμία», ένας γοερός θρήνος για τα παιδιά του Ισραήλ. Το γεγονός ιστορικά έγινε το 88 πριν την κοινή χρονολόγηση και οι μετέπειτα εβραίοι της αίρεσης των εσσαίων μετρούσαν 144 χρόνια για την επανεμφάνιση – ανάσταση του «Δασκάλου της Δικαιοσύνης», ο οποίος αναμένονταν όχι πια ως αρνίο αλλά ως φοβερός τιμωρός και εκδικητής.
Ένα επιπλέον γεγονός που συνέβη τα χρόνια εκείνα και εκλήφθηκε ως σημάδι για την επερχόμενη κρίση, ήταν το ατόπημα του Αντίοχου του Επιφανή, ο οποίος για παραδειγματισμό και συμμόρφωση των εβραίων κατέστρεψε τον Ναό τους και στην θέση του ανήγειρε ναό του Διός. Αυτό το γεγονός εκλήφθηκε ότι ικανοποιούσε την προφητεία του Δανιήλ που μιλούσε για το στήσιμο του βδελύγματος της ερήμωσης στον ιερό χώρο του ναού του Σολομώντα, οπότε έδινε μιαν αφετηρία για τον υπολογισμό του χρόνου σε καιρούς καιρόν και ήμισυ καιρού, για να συμβεί η αναμενόμενη τελική κρίση και θρίαμβο για τον λαό του Ισραήλ.
....συνεχίζεται....
Ορφέας:
Έτσι, οι φανατικοί εσσαίοι προσδιορίζοντας τα τελικά γεγονότα για τα μέσα περίπου του πρώτου αιώνα της κοινής χρονολογίας, προπαγανδίζοντας ξεσήκωναν όλους τους εβραίους για την μεγάλη επανάσταση και την τελική νομιζόμενη νίκη τους και για την παγκόσμια κυριαρχία τους.
Αυτές οι ιδέες που συγκροτούσαν ουσιαστικά μιαν «Αποκάλυψη», είχαν ευρύτερη διάδοση μέσα στην αυτοκρατορία της Ρώμης και φαίνεται ότι άγγιξε και μη εβραίους, όχι βέβαια με τα περί τελικής κρίσης και ανάστασης, αλλά με την ιδέα του ενός θεού και του εκλεκτού του που θα κυβερνούσε στο όνομα του ενός θεού την αυτοκρατορία. Ήδη με τον Ιούλιο Καίσαρα, η δύναμη του λαού της Ρώμης αυξήθηκε και η πραγματική Δημοκρατία αναζωογονήθηκε και εδραιώθηκε, γεγονός που δεν άρεσε ιδιαίτερα στους ολιγαρχικούς αριστοκράτες της Ρώμης.
Με την αναρρίχηση μάλιστα του Νέρωνα στον θρόνο, ο Δήμος βρήκε τον αγαπημένο του αυτοκράτορα και ο αυτοκράτορας έκανε τα πάντα για να έχει ευχαριστημένο τον λαό της Ρώμης. Μοίραζε άρτον και θεάματα στον λαό, παρέχοντας παράλληλα όλο και περισσότερα δικαιώματα, μάλιστα δε, διαδίδονταν ότι ετοιμάζονταν να ελευθερώσει ακόμα και τους δούλους, γεγονότα που αφήνιαζαν τους αριστοκράτες της Ρώμης – τους ολιγαρχικούς.
....συνεχίζεται....
Ορφέας:
Έτσι στα χρόνια της αυτοκρατορίας του Νέρωνα εξυφάνθηκε η πιο σατανική συνομωσία που έμελε στο μέλλον να αλλάξει την μορφή όχι μόνον της αυτοκρατορίας, αλλά και ολάκερου του κόσμου. Κεντρικό πρόσωπο στην συνομωσία, άνθρωπος μέσα από το παλάτι του αυτοκράτορα, ο ίδιος ο έμπιστος δάσκαλος του Νέρωνα, ο φερόμενος ως Στωικός φιλόσοφος, ο Σενέκας, το «φίδι» που φώλιαζε στο παλάτι του φιλολαϊκού και χρηστού αυτοκράτορα..
Συνεργοί πολλοί ευγενείς Ρωμαίοι πολίτες που είχαν εγκατασταθεί στα ανατολικά της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (στα ασιατικά εδάφη της) και φυσικά αρκετά ανώτερα και ανώτατα στελέχη της Ρωμαϊκής διοίκησης. Δύναμή τους θεωρούσαν τις Ρωμαϊκές λεγεώνες της Ανατολής, οι οποίες στην πλειοψηφία τους είχαν ασπασθεί τον Μιθραϊσμό, τείνοντας να καταστήσουν τον Μιθραϊσμό θρησκεία των Λεγεωνάριων.
Το όλο σχέδιο περιλάμβανε και έναν ισχυρό αντιπερισπασμό, γιαυτό και οι συνωμότες αγκάλιασαν και παρότρυναν αυτούς που ετοιμάζονταν για επανάσταση στην Παλαιστίνη. Στην προπαγάνδιση του όλου εγχειρήματος, σημαντικό ρόλο φαίνεται να έπαιξε ένας προστατευόμενος του Σενέκα, ο Ρωμαίος πολίτης εβραϊκής καταγωγής Σαούλ, ο οποίος έπαιζε τον ρόλο του προφήτη για λογαριασμό του «φιδιού» Σενέκα. Έχοντας πολιτική στήριξη από τον έμπιστο του παλατιού Σενέκα, περιδιάβαινε την αυτοκρατορία προπαγανδίζοντας τον ολοκληρωτικό σκοταδισμό, προετοιμάζοντας την επιβολή της λαίλαπας του παυλιανισμού γνωστού ως ιουδαιοχριστιανικού δόγματος.
Η αποστασία του από την Ραβινική και Φαρισσαϊκή υποτελή νοοτροπία στους Ρωμαίους και η προσχώρηση του στην Εσσαϊκή αίρεση, καθώς και ο ζήλος του για την διάδοση της αίρεσης και των επαναστατικών σκοπών της που απευθύνοντας στους εβραίους της διασποράς, τον έκανε μισητό στους συντηρητικούς ομοεθνείς του, από τους οποίους κινδύνευσε , γλυτώνοντας μια φορά επικαλούμενος ως Ρωμαίος πολίτης να δικαστεί από τον αυτοκράτορα, γλυτώνοντας δεύτερη φορά με την επέμβαση του Έπαρχου της Αχαΐας Γαλλίωνα – αδερφού του Σενέκα – και τρίτον φτάνοντας στην Ρώμη όπου υποτίθεται υπόδικος φιλοξενούνταν σε σπίτι του προστάτη του Σενέκα, δεχόμενος και συνεχίζοντας την στράτευση και την συνωμοσία για την επικείμενη επανάσταση κατά του Νέρωνα.
....συνεχίζεται....
Ορφέας:
Το σχέδιο των ολιγαρχικών μπήκε σε εφαρμογή αλλά φάνηκε από νωρίς ότι έπασχε σε συντονισμό. Από την μια οι Λεγεώνες της Ανατολής έμειναν πιστές στον αυτοκράτορα και από την άλλη ο λαός της Ρώμης δεν πίστεψε την αισχρή προπαγάνδα των συνωμοτών ότι ο Νέρωνας ευθύνονταν για την πυρκαγιά που κατέκαιγε την Ρώμη. Ακόμα η άμεση επιστροφή από το Άντσιο (θέρετρο 40 χιλιόμετρα από την Ρώμη) του Νέρωνα και η συγκινητική του πράξη να ανοίξει το παλάτι για τον λαό και να μοιράσει τα αποθέματα στους πληγέντες, έκαναν ακόμα πιο αγαπητό τον λαοφιλή αυτοκράτορα.
Η στάση καταστάληκε, οι συνωμότες και στασιαστές συνελήφθηκαν, δικάστηκαν και καταδικάστηκαν σύμφωνα με τον νόμο σε θάνατο με ανάποδη σταύρωση, όπως προβλέπονταν για τους στασιαστές. Η μεγαλοψυχία του αυτοκράτορα επέτρεψε στον αρχηγό των στασιαστών τον δάσκαλο και έμπιστο του Σενέκα να αυτοκτονήσει, γλυτώνοντας έτσι την περιουσία του από την δήμευση, που θα είχε ως συνέπεια την στέρηση της περιουσίας από τα παιδιά του.
Μέσα στους πολλούς στασιαστές, αναζητούνταν και τελικά συνελήφθηκε μετά από δύο χρόνια και ο Σαούλ και ως υποκινητής - επαναστάτης θανατώθηκε με ανάποδη σταύρωση όπως ο νόμος όριζε για το αδίκημα του και όχι ότι δήθεν ο ίδιος το ζήτησε για να σταυρωθεί ανάποδα, όπως διαστρέβλωσαν αργότερα οι οπαδοί του εβραιοχριστιανοί – στην κυριολεξία Παυλιανιστές.
....συνεχίζεται....
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση