Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Αποσυμβολισμός
Λογική Vs Διαίσθησης!
Avaris:
Εαν πχ κάποιος Εσωτεριστής με σώας τας φρένας πλην όμως με Διορατικές / ενορατικές ικανότητες , έβλεπε το Μωρό Χίτλερ και του έλεγε η Διαίσθησή του πως πρέπει να τον σκοτώσει θα αντιμετώπιζε το εξής δίλημμα:
η Διαίσθησή του, οπλισμένη με τις "υπεραισθαντικές της ικανότητες" θα του έλεγε ας πούμε "σκότωσε".....
η Λογική του φυσικά και η Ηθική του θα του έλεγε "τι πας να κάνεις?", τρελλάθηκες? θα αφαιρέσεις μια ανθρώπινη ζωή, θα θανατώσεις ένα αθώο βρέφος στηριζόμενος σε ένα άρρωστο και λογικά αστήρικτο όραμα/παραίσθηση?
Φυσικά, εαν το εξομολογούνταν στον τοπικό ιερέα θα αφοριζόταν....
Εαν το έλεγε στον ψυχαναλυτή του θα έπαιρνε την άγουσα για το τοπικό ψυχιατρείο....
Και αν το έκανε εν τέλλει το φονικό, θα έπαιρνε τον δρόμο ή για το ψυχιατρείο ή για την φυλακή.....
Γεγονός είναι πάντως πως ποτέ δεν θα δικαιώνονταν....και όχι μόνον στα μάτια της ανθρωπότητας αλλά ούτε καν στα δικά του ......
Ύψιστο Δίλημμα.....
Ορφέας:
--- Παράθεση από: Avaris στις Ιουνίου 05, 2007, 14:10:41 ---Εαν πχ κάποιος Εσωτεριστής με σώας τας φρένας πλην όμως με Διορατικές / ενορατικές ικανότητες , έβλεπε το Μωρό Χίτλερ και του έλεγε η Διαίσθησή του πως πρέπει να τον σκοτώσει θα αντιμετώπιζε το εξής δίλημμα:
η Διαίσθησή του, οπλισμένη με τις "υπεραισθαντικές της ικανότητες" θα του έλεγε ας πούμε "σκότωσε".....
η Λογική του φυσικά και η Ηθική του θα του έλεγε "τι πας να κάνεις?", τρελλάθηκες? θα αφαιρέσεις μια ανθρώπινη ζωή, θα θανατώσεις ένα αθώο βρέφος στηριζόμενος σε ένα άρρωστο και λογικά αστήρικτο όραμα/παραίσθηση?
Ύψιστο Δίλημμα.....
--- Τέλος παράθεσης ---
Δεν υφίστανται τέτοιου είδους διλήμματα....
Δεν ήταν ο Χίτλερ η αιτία των όσων επακολούθησαν στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο,
κι αυτός θύμα ήταν.
Στην εκδήλωση των καταπιεσμένων τεράτων του μαζικού ασυνείδητου της Γερμανίας, τα οποία κυρίευσαν και τους πρωταγωνιστές των θηριωδιών που επακολούθησαν, εκεί βρίσκεται η πραγματική αιτία.
Και ο Χίτλερ να μην υπήρχε και όλη η Ναζιστική κουστωδία να αφανίζονταν από παιδιά ακόμη,
ο αναδυμένος φθόνος και το εκδικητικό μένος της Ασυνείδητης Γερμανίας,
θα έβρισκε άλλα διάμεσα για να τα εκφράσουν, άλλα είδωλα να υποδυθούν τους τραγικούς ρόλους....
Avaris:
Η διαίσθησή σου λέει πως τα "τάδε άτομα" (δήθεν Αδελφοί) ραδιουργούν πίσω απο την πλάτη σου και εναντίον σου.....
Η Λογική όμως για να "συνηγορήσει" θέλει - ως συνήθως - απτές αποδείξεις....
Γι' αυτήν , οι "αποχρώσες ενδείξεις" και η "Διαίσθηση" δεν είναι αρκετά για να πιστοποιήσουν παραβατικότητα.....
Έτσι, για να μην κατηγορηθείς με τον τίτλο - καραμέλα του "Συνωμοσιολόγου", περιμένεις καλοπροαίρετα.....
Μέχρι που κάποια ημέρα η ανήθικη επίθεση εναντίον σου εκδηλώνεται σε όλη της την χαμαιρπή μεγαλοπρέπεια....
Αλλά τότε είναι αργά πια.....
Οι "Κυφήνες" έχουν εκδηλώσει ήδη την επίθεσή τους....
Εαν όμως είχε δοθεί έγκαιρα η δέουσα σημασία στην Διαίσθηση και είχαν "αντιμετωπιστεί καίρια" οι "Υπάνθρωποι Ραδιούργοι"?
Κι όμως, εκεί βρίσκεται το "Ψυχικό Μεγαλείο" του Ηγέτη που ξέρει να συγχωρεί, να κάνει υπομονή, να δίνει χρόνο και να αντιμετωπίζει καλοπροαίρετα ακόμη και τα ανθρωπάρια.
Avaris:
Σκέφτομαι ένα άτομο γεμάτο ενέργεια στα 25 του και στα 45 του.
Στην πρώτη περίπτωση μόνος. Αυτός, το ένστικτό του, η φλόγα του για δημιουργία και οι επιχειρηματικές ευκαιρίες της ζωής.
Στην δεύτερη περίπτωση παντρεμένος, με παιδιά, χρέη και τις γνωστές υποχρεώσεις όλων των σύγχρονων παντρεμένων. Γεμάτος ουλές απο τις εμπειρίες, σχεδόν γερόλυκος, με επιτυχίες και αποτυχίες στην πλάτη, με ισχυρότερη πλέον τη "Λογική των Αμφιβολιών" ζυγίζει μαθηματικά την κάθε "επιχειρηματική ευκαιρία" που του τυχαίνει.
Στην πρώτη περίπτωση (στα 25) άκουγε το ένστικτό του κυρίως. Κυριαρχούσε επι των αμφιβολιών της Λογικής. Αυτή η στάση τον έφερε στο σήμερα φορτωμένο με ουλές αλλά και σημαντικές επιχειρηματικές επιτυχίες.
Στην δεύτερη περίπτωση (στα 45) εξακολουθεί μεν να του μιλάει το ένστικτό του, να του υποδεικνύει "ευκαιρίες", ξέρει μέσα του ότι πρέπει να επιδείξει "ακλόνητη πίστη" στο "ένστικτο" και να προχωρήσει στο νεο "τολμηρό σχέδιο" που ανοίγεται μπροστά του, πλην όμως, η "Λογική των Αμφιβολιών" τον σταματάει.
Σκέψεις όπως:
"Εαν δεν πάει καλά?"
"Πόσα θα χάσουμε?"
"Μήπως μας καταστρέψει ολοκληρωτικά?"
"Μήπως να μείνουμε στα λιγότερα που ήδη έχουμε εξασφαλίσει?"
"Ναι, αλλά εαν πετύχει το σχέδιο, επιτέλους θα αλλάξει η ζωή μας προς το καλύτερο"
"Ναι, αλλά εαν δεν πετύχει το σχέδιο, το κόστος δεν θα το υποστώ μόνος μου, υπάρχει και μια οικογένεια που εξαρτάται απο μένα πλέον".
"Ναι, αλλά εαν δεν ρισκάρεις και δεν πιστέψεις στο ένστικτό σου, δεν πρόκειται να προχωρήσεις πιο μπροστά, θα μείνεις στάσιμος".
"Ναι, αλλά η εμπειρία του παρελθόντος έδειξε πως εγκυμονεί κινδύνους το εγχείρημα".
"Ναι, αλλά επίσης η εμπειρία του παρελθόντος έδειξε πως εαν δεν δείξεις πίστη στο ένστικτό σου ΤΩΡΑ, αύριο κατά πάσα πιθανότητα θα είναι αργά γιατί η ευκαιρία θα έχει πετάξει. Θα την έχει αρπάξει κάποιος άλλος. Και δεν ξέρεις εαν και πότε θα σου ξαναπαρουσιαστεί τέτοια ευκαιρία. Η ευκαιρία ξέρεις πως είναι πάντα στιγμιαία".
Και τα "εαν" συνεχίζονται" ακατάπαυστα.
Η κόντρα της "Λογικής των Ουλών και των Αμφιβολιών" ενάντια στο "Καθαρό ένστικτο" που προτείνει την Ακλόνητη Πίστη στο Εγχείρημα προς το Άγνωστο.
Να "συμβαδίσουν" αυτά τα δύο?
Δύσκολο....
Οι "ευκαιρίες" της ζωής συνήθως δεν επιδέχονται ούτε περιμένουν την "Λογική" πότε θα πει με τον αργόσυρτο τρόπο της τα ΟΚ της....
Έρχονται και χάνονται σαν σταγόνες βροχής....
Και υπάρχουν οι "ανάλογες εφαρμογές" στον Εσωτερισμό. Αναφορικά με την "Ψυχική εξέλιξη" του ατόμου μέσω της Βουτιάς στο Άγνωστο.
Όπου μόνος "συνοδός σου " και "εγγύηση" ουσιαστικά είναι το "ένστικτό" σου.....
Για να πας "παραπέρα" ή "βαθύτερα" ή "ψηλότερα" , αν περιμένεις να σου πει το ΟΚ η "λογική", ίσως περιμένεις αιώνες....αυτή δεν ξέρει απο ρίσκα....
Ξέρει μόνο απο "χειροπιαστά πράγματα" και πράγματα που έχουν "αφή" και "βάρος"....
Η Λογική πιο πολύ μοιάζει με "Βασιλιά της Στασιμότητας" και το ένστικτο με "Βασιλιά της Δημιουργίας".....
Η αίσθηση που αποκομίζω εγώ εν τέλλει είναι πως
Ή δείχνεις στο ένστικτο ακλόνητη εμπιστοσύνη και κάνεις βήματα ή μένεις "στάσιμος".....
Κανένας:
--- Παράθεση από: Avaris στις Σεπτεμβρίου 08, 2007, 11:47:21 ---Ή δείχνεις στο ένστικτο ακλόνητη εμπιστοσύνη και κάνεις βήματα ή μένεις "στάσιμος".....
--- Τέλος παράθεσης ---
Ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Το ένστικτο σου δίνει μία ιδέα. Την επεξεργάζεσαι λογικά. Μία από τις παραμέτρους επεξεργασίας είναι ο βαθμός αξιοπιστίας του ένστικτου σου. Αν δηλαδή 2 στα 3 που σου λέει το ένστικτο σου βγαίνουν αληθινά, τότε αμέσως αμέσως λες ότι λογικά 2 στα 3 η ιδέα αυτή θα με φέρει σε πλεονεκτική θέση. Ας εξετάσουμε τώρα το 1/3. Αντέχω εγώ την αποτυχία? Πόσο παράλογη ακούγεται αυτή η ιδέα? Διακινδινέυω πόσα χρήματα? Την οικογένειά μου? Τη ζωή μου? Τα υπολογίζεις όλα και προχωράς.
Άλλο θέμα. Αν πάρα πολυ συχνά το ένστικτο έρχεται σε αντίθεση με τη λογική και τελικά το ένστικτο έχει δίκιο, θα εξέταζα τη λογική μου σκέψη. Μήπως είμαι παράλογος? Μήπως δεν εξετάζω τα πράγματα σε βάθος?
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση