Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Μυστικισμός - Αποκρυφισμός
Τα 7 θανάσιμα Αμαρτήματα
Avaris:
--- Παράθεση από: El Morya στις Ιουλίου 21, 2007, 21:18:23 ---Είδατε που πρέπει να ταίζουμε και τους δύο Λύκους μας;:)
--- Τέλος παράθεσης ---
El Morya,
πως είναι δυνατόν να συμφιλιωθεί κάποιος με τα παρακάτω ?
Λαιμαργία...
Λαγνεία...
Φθόνος...
Οργή...
Φιλαργυρία...
Υπερηφάνεια...
Οκνηρία...
Μόνον μπελάδες προκαλούν, ποτέ καλό.
Πως είναι δυνατόν να συμβάλλουν με τον οποιονδήποτε τρόπο στην Εσωτερική Ανύψωση του ανθρώπου?
Trithemius:
--- Παράθεση από: Avaris στις Αυγούστου 04, 2007, 10:39:13 ---Πως είναι δυνατόν να συμβάλλουν με τον οποιονδήποτε τρόπο στην Εσωτερική Ανύψωση του ανθρώπου?
--- Τέλος παράθεσης ---
Υπάρχουν ανθρώπινες καταστάσεις που λειτουργούν ως παράδειγμα προς μίμιση, δηλαδή μας δείχνουν τι και που πρέπει να οδηγηθούμε.
Υπάρχουν όμως και κάποιες ανθρώπινες καταστάσεις που μας δείχνουν που δεν πρέπει να οδηγηθούμε. Αυτό αντιπροσωπεύουν τα 7 "θανάσιμα" αμαρτήματα.
Φυσικά, επειδή το κάθετί στην ανθρώπινη αντιληπτικότητα έχει και ορίζεται από το αντίθετό του, αυτά τα αμαρτήματα είναι απόλυτα χρήσιμα γιατί αποτελούν τους αντίποδες αλλά και την απαραίτητη βοήθεια για να κατανοήσουμε την αξία και χρησιμότητα των ακριβώς αντίθετων (και επιδιωκούμενων) καταστάσεων.
Trithemius:
--- Παράθεση ---Θίγω το θέμα των μάντρας γιατί κι εκεί έχουμε λεκτική, προφορική αναφορά, με τον ίδιο τρόπο που - κατά την γνώμη μου - πρέπει να γίνεται και η ομολογία μιας "αμαρτίας", της οργής π.χ. Αν αποδώσουμε σ' αυτήν την λεκτική ομολογία, σ' αυτό το "ναι, είμαι οργισμένος τώρα μαζί σου", χαρακτήρα μάντρα, τότε ίσως μπορέσουμε να καταλάβουμε για ποιο λόγο λέω πως αρκεί και μόνο η ομολογία. Αρκεί και μόνο να πεις "ναι, είμαι οργισμένος μαζί σου". Αν το πεις με τον ίδιο τρόπο που λες ένα μάντρα, τότε έχεις περισσότερες πιθανότητες να πράξεις κατόπιν και ανάλογα (δηλ. με κάποια πραότητα) και να συμφιλιωθείς με την οργή σου.
--- Τέλος παράθεσης ---
Σωστό αυτό που αναφέρεις, όμως δεν συνδέεται με τη διαδικασία ομολογίας της αμαρτίας αλλά με τη διαδικασία απαλλαγής από αυτή. Τα μάντρας, όπως το αναφέρεις εδώ έχουν θεραπευτικό χαρακτήρα. Ήδη ανήκουν στο 5ο στάδιο...
--- Παράθεση ---Η δική μου γνώμη, αναφέρεται στην στιγμή που εμφανίζεται η οργή. Τι πρέπει να γίνει δηλ. την στιγμή της οργής, όταν ξεσπάσει η οργή. Δεν αναφέρεται γενικότερα. Και δεν απαιτεί σκέψη αλλά παρατήρηση. Μια παρατήρηση αρχικά - στον ίδιο μας τον εαυτό - και μια ομολογία μετά - πάλι στον ίδιο μας τον εαυτό. Μια ομολογία, μια αληθινή ομολογία, ένα μικρό μάντρα "ναι! είμαι οργισμένος τώρα μαζί σου!", και τέλος. Ούτε στάδια, ούτε τίποτε. Άντε, το πολύ να είναι 2 δηλ.
--- Τέλος παράθεσης ---
Ναι, όμως εδώ δεν αναφέρεσαι στη διαδικασία αυτοκριτικής που θα επιφέρει την αναγνώριση και τελικά την απαλλαγή από την αμαρτία (ως σκοπό της αυτοβελτίωσης) αλλά σε κάτι που ομοιάζει με έναν κεραυνό εν αιθρία! Συνδέεις τη διαδικασία της ομολογίας και της άφεσης με κάτι τυχαίο (άρα μπορεί και να μην συμβεί) κι όχι με κάτι προγραμματισμένο που απαιτεί συγκεκριμένα στάδια για να επιτευχθεί.
Εκτός κι αν δεν σε εννόησα ::)
Trithemius:
Δεν μπορούμε να πούμε πως κάποιος αμάρτησε αν πρώτα δεν διαπράξει την αμαρτία. Αν η σκέψη δεν συνοδευτεί από πράξη, τότε δεν υπάρχει αμαρτία γιατί ο νους, η συνείδηση ελέγχει τις πράξεις μας και αναλόγως της περίπτωσης, τις σταματά ή τις επιτρέπει να συμβούν.
Καλό είναι να ρίξουμε πάλι μια ματιά στο θέμα Σκέψη = Πράξη;
Trithemius:
Αμαρτία = Αστοχία
Αμαρτάνω κάθε φορά που δεν βρίσκω το στόχο μου, που είναι η εξέλιξή μου. Κατά συνέπεια, το αντίθετο της αμαρτίας δεν είναι το καλώς πράττειν. Μπορεί να επιδοθώ σε μία καλή πράξη που τελικά να μην με οφελήσει στην εξέλιξή μου. Τότε και πάλι διαπράττω μια αμαρτία, ακόμα και με μία καλή πράξη μπορεί να αμαρτήσω...
Φυσικά, μη συνδέεις την έννοια που δίνω εγώ στην αμαρτία με τη χριστιανική εκδοχή...
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση