Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Μυστικισμός - Αποκρυφισμός
Ο Θεός παιδεύει αυτούς που αγαπάει!
Eleni:
Νομίζω οτι είναι το λίγο επικίνδυνο να συστήνουμε τον εσωτερισμό ως θεραπεία σε καταστάσεις ψυχοπάθειας.
Οπωσδήποτε μερικά συμπλέγματα καταλύονται με την αυτογνωσία και με την άυξηση της αυτοεκτίμησης που αποκτάται σιγά σιγά αλλά άλλο η απλή αυτογνωσία και άλλο η τριβή με πράγματα που θα μπορούσαν να εξάρουν την φαντασία και την φυγή απο την πραγματικότητα σε νοσηρά μυαλά.
Το διάβασμα βιβλίων και άλλων εντύπων δεν μπορεί να μας κάνει ευτυχισμένους ...θα ήταν ευχής εργο αν γινοταν αυτό....αλλά μέσα απο τις ιδέες που βλέπουμε και μεσα απο τις δονήσεις που αισθανόμαστε μπορεί να βρεθούμε σε μια κατάσταση που να μας βοηθήσει να προχωρήσουμε σε μεγαλύτερο βάθος και κατανόηση του εαυτού μας.
Κανένας:
Όταν είπα "ευτυχισμένος δε γίνεσαι" εννοούσα "δεν εξελίσεσαι". Τα βιβλία και η γνώση είναι πάρα πολύ χρήσιμα. Πχ η μυθολογία και η ψυχολογία είναι απαραίτητα για τη διαδικασία της σελήνης. Η φιλοσοφία βοηθάει σε άλλο στάδιο, που έρχεται αργότερα (νομίζω στη διαδικασία του Δία).
Πολλά άτομα, στην προσπάθειά τους να θεραπεύσουν τα προβλήματά τους, διαβάζουνε χρόνια βιβλία εσωτερισμού και φιλοσοφίας. Αλλά ουσιαστικά έχουν δουλέψει ελάχιστα με τον εαυτό τους. Παραμένουνε μέσα στα κόμπλεξ, σαν όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους. Διότι απλά ψάχνουν με λάθος τρόπο απαντήσεις στα προβλήματά τους .
--- Παράθεση από: try στις Ιουνίου 05, 2007, 00:51:42 ---άλλο η απλή αυτογνωσία και άλλο η τριβή με πράγματα που θα μπορούσαν να εξάρουν την φαντασία και την φυγή απο την πραγματικότητα σε νοσηρά μυαλά.
--- Τέλος παράθεσης ---
Απλή αυτογνωσία? ....... Είναι πιστεύω το πιο δύσκολο στάδιο της εξέλιξης. Νιώθεις συναισθήματα που δεν ήξερες ότι έχεις. Βλέπεις τη μισή μυθολογία να ξετυλίγεται μπροστά σου. Βλέπεις δράκους, τέρατα και διαβόλους που συναγωνίζοντε τις ταινίες του Σπίλμπεργκ. Προσπαθείς να κάνεις αναδρομή σε προηγούμενη ζωή.
Από τα λίγα που ξέρω, οι ψυχοπαθείς απλά μπερδεύουνε τα φυσιολογικά αυτά οράματα με την πραγματικότητα. Τι θα γινότανε αν πραγματικά πίστευες ότι συναντάς τον εαυτό σου σε ηλικία 5 χρονώ να σου μιλάει, παρέα με έναν πράσινο δράκο? Δε θα σε θεωρούσανε τρελό? Το μόνο που έχει να κάνει κανείς είναι να τους βοηθήσει να ξεχωρίζουνε την πραγματικότητα από τα οράματά τους. Νομίζω ότι ο Ορφέας έχει εμπειρία με εφαρμογή εσωτερισμού σε άτομα με "παθογενή" ψυχολογικά προβλήματα, οπότε ας μιλήσει.
"Ο Θεός παιδεύει αυτούς που αγαπάει!". Εγώ το βλέπω αλλιώς: "Αυτοί που αντιμετωπίζουνε με επιτυχία τα βάσανά τους, πλησιάζουνε το Θεό."
Avaris:
--- Παράθεση από: Anon στις Ιουνίου 04, 2007, 16:25:39 ---
--- Παράθεση από: Avaris στις Ιουνίου 04, 2007, 09:36:39 ---Anon,
αυτό που στην γλώσσα του Εσωτερισμού ονομάζεις "Ψυχολογικές Δοκιμασίες" είναι το ίδιο με αυτό που ο υπόλοιπος κόσμος (της Ψυχιατρικής και της Ψυχολογίας συμπεριλαμβανομένων) χαρακτηρίζουν ως "Ψυχολογικά Προβλήματα".....
Απλώς, εκεί που οι δεύτεροι βλέπουν ένα "πρόβλημα", ο Εσωτερισμός βλέπει μια "ευκαιρία (εσωτερικής) ανάπτυξης"......
--- Τέλος παράθεσης ---
Μάλιστα. Θέλεις να μου δώσεις 2-3 παραδείγματα όπου μια εκδήλωση χαρακτηρίζεται από την ψυχιατρική ως "ψυχολογικό πρόβλημα" ενώ από τον εσωτερισμό ως "ψυχολογική δοκιμασία", με ταυτόχρονη ευκαιρία για εσωτερική ανάπτυξη;
--- Τέλος παράθεσης ---
Ξεκίνα με την "Μελαγχολία" και τη "Θλίψη".
Είναι η "αφορμή" για μια τεράστια μερίδα υποψήφιων εσωτεριστών να ξεκινήσουν την πρώτη τους επαφή με τον Εσωτερισμό. Με το που αρχίζουν αυτή την "επαφή" ξαφνικά αλλάζει νόημα η ζωή τους. Ζωντανεύουν.
Ο ψυχίατρος όμως θα τους έδινε φαρμακευτική αγωγή.
Κάτω απο τον "γενικό όρο" "Ψυχοπαθής" οι ψυχίατροι εντάσσουν με ευκολία άτομα τα οποία απλώς "βράζουν μέσα τους" απο "αγωνία" που λόγω της νεότητός τους δεν αναγνωρίζουν ακόμη ως "Μεταφυσικές αγωνίες". Η " αγωνία" αυτή, μπορεί να εκφραστεί μέσω "βίαιης συμπεριφοράς", "επιθετικότητας" και να φέρει τον έφηβο μπροστά στον "Ελεγκτή Ψυχίατρο" που εν είδη Δικαστή θα τον "ταμπελώσει αναλόγως"....
Πάρε επίσης την "κατάθλιψη".....Στην γλώσσα του Εσωτερισμού λέγεται "Μεγάλη Σκοτεινή Νύχτα της Απελπισίας" και είναι μια ευκαιρία για Εσωτερική Πρόοδο.
Ερεύνησε στο "Ημερήσιο τακτικό ονειροπόλημα" ορισμένων ανθρώπων. Για την ψυχιατρική είναι Νόσος, για τον Εσωτερισμό είναι μια μεγάλη ικανότητα: αυτή του Αβίαστου Οραματισμού......Αυτό το άτομο είναι μιλια μπροστά απο άλλους εσωτεριστές που πασχίζουν να αναπτύξουν αυτή την φαντασιακή ικανότητα που είναι το κλειδί για την Βάδιση της Ατραπού.
Δες την "ελλειματική συγκέντρωση". Ο Ψυχίατρος δίνει φάρμακα ενώ ο Εσωτερισμός ασκεί την "Ισχυρή Συγκέντρωση" του ατόμου μέσω των όλο και πιο πολύπλοκων ασκήσεων Αυτοσυγκέντρωσης και Οραματισμού.
Εαν δεν σου αρκεί ψάξε και στον όρο "παιδική υπερκινητικότητα"....Ο Ψυχίατρος θα το χαρακτηρίσει ασθενή και θα του δώσει Ritalin ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο... θα το ρίξει το παιδί αποχαυνωμένο στον καναπέ να βλέπει καρτουν....ο Εσωτερισμός θα "μυριστεί" "μετενσάρκωση ισχυρής ψυχής", "υψηλά αποθέματα ενέργειας" που πρέπει να "διαχειριστεί θετικά και δημιουργικά", θα βγάλει "άλλου είδους διάγνωση" και "πρόγραμμα εσωτερικής εκπαίδευσης"....
Ακόμη και στις τάσεις για "Μοναχικότητα" θα βρεις παραλληλισμούς....Το "Μοναχικό άτομο" ο Ψυχίατρος θα το καταδικάσει σε εξοντωτικές φαρμακευτικές αγωγές και πανάκριβες συνεδρίες, ενώ ο Εσωτερισμός απλά ακούει θετικά την κραυγή του "....μα δεν είμαι απο αυτόν τον πλανήτη?...που είναι οι δικοί μου άνθρωποι επιτέλους? αυτοί με τους οποίους ταιριάζω?...."....τίποτα παραπάνω.....
Επίσης, στο στάδιο που αρχίζουμε να "πειράζουμε" τον Νου μας με ασκήσεις "αυτοσυγκέντρωσης", "οραματισμού", "ενδοσκόπησης", "διαλογισμού" , κλπ κλπ αρχίζουν να αναπτύσσονται διάφορες (επιεικώς) "περίεργες" καταστάσεις οι οποίες για την Ψυχιατρική βαδίζουν στα όρια (για να μην πω στα "χωράφια") της σχιζοφρένειας....
Ακόμη και η "Ελλειπής Διαχείρηση Συναισθημάτων", είναι ένα άριστο παράδειγμα.....Για την Ψυχιατρική είναι ασθένεια, για τον Εσωτερισμό είναι "Κλίμακα Εσωτερικής Ανάβασης"....
Συνεχίζοντας, μπορούμε να βρούμε ατέλειωτα ανάλογα παραδείγματα.
Eleni:
Κανένα :) μάλλον δεν εκφράστηκα με ακρίβεια.
Οποτε καταθέτω σκέψεις είναι απο τις δικές μου εμπειρίες και την παρατήρηση του εαυτού μου και των άλλων. Δεν έχω άλλη πηγή πρός το παρον.
Οταν ελεγα << απλή αυτογνωσία >> δεν θέλησα να υποτιμήσω την έννοια της που και εγω θεωρώ την πλέον σημαντική΄.
Στο κεφαλαιο εσωτερισμός όμως εκτός απο την αυτογνωσία υπάρχει και ένα άλλο τμήμα διαφορετικό που δεν θεωρώ οτι απευθύνεται σε άτομα την ώρα που είναι διαταραγμένα ...ισως αργότερα.
Νομίζω οτι αντιλαμβάνεσαι τι λέω.
--- Παράθεση ---Τι θα γινότανε αν πραγματικά πίστευες ότι συναντάς τον εαυτό σου σε ηλικία 5 χρονώ να σου μιλάει, παρέα με έναν πράσινο δράκο? Δε θα σε θεωρούσανε τρελό? Το μόνο που έχει να κάνει κανείς είναι να τους βοηθήσει να ξεχωρίζουνε την πραγματικότητα από τα οράματά τους.
--- Τέλος παράθεσης ---
Το παράδειγμα είναι πολύ σωστό γι αυτό που θέλω να πω.
Δεν ξέρω αν μπορεί ενας άνθρωπος σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση να ''μεταφράσει'' σωστά αυτή την εμπειρία που περιγράφεις. Ισως κάποιοι να εισέρχονταν στο βασίλειο των παραισθήσεων.
Ας μιλήσει ο Ορφέας οπως λες κι εσύ, εγώ απλά σκέφτομαι βγάζοντας συμπεράσματα απο διάφορα που εχω δεί στούς χώρους μας.
Eleni:
--- Παράθεση ---Επίσης, στο στάδιο που αρχίζουμε να "πειράζουμε" τον Νου μας με ασκήσεις "αυτοσυγκέντρωσης", "οραματισμού", "ενδοσκόπησης", "διαλογισμού" , κλπ κλπ αρχίζουν να αναπτύσσονται διάφορες (επιεικώς) "περίεργες" καταστάσεις οι οποίες για την Ψυχιατρική βαδίζουν στα όρια (για να μην πω στα "χωράφια") της σχιζοφρένειας....
--- Τέλος παράθεσης ---
Νάτο το είπε ο Αβαρις
Αυτό εδω είναι που με προβληματίζει....φαντάσου να είναι κανείς ήδη μέσα σε αυτά τα χωράφια απο πρίν τι έχει να γίνει......μπρρρρρ!!!
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση