Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Αποσυμβολισμός
Αυτοκτονία και Εσωτερισμός
Avaris:
--- Παράθεση ---author=Ορφέας link=topic=159.msg1384#msg1384 date=1180442597]
--- Παράθεση από: Avaris στις Μαΐου 29, 2007, 10:49:16 ---Λέγεται πως ο τάδε ή ο δείνα Σοφός Μοναχός Γέροντας Γιόγκι, ή και "Υψηλά Μυημένος" οποιουδήποτε Μονοπατιού της Ατραπού, όταν "κρίνει πως ήγγικεν γάρ η ώρα", απλώς "κοιμάται κατά βούληση"....
--- Τέλος παράθεσης ---
Όχι, "όταν κρίνει πως ήγγικεν η ώρα του", αλλά, "όταν καταλάβει" ότι ήρθε η ώρα του, ήρεμα και με θάρρος αποχαιρετά τους πλησίον του και αναχωρεί για το μεγάλο ταξίδι.
Σε καμία περίπτωση δεν αυτοκτονεί, απλά "βλέπει" τον χάρο να του γνέφει, και συγκατατίθεται....
--- Τέλος παράθεσης ---
Εδώ πραγματικά με προβλημάτισες Ορφέα.
--- Παράθεση ---Στη φύση η αφαίρεση ζωής -είτε δικής μας είτε άλλης- είναι απαράδεκτη.
Για τον μόνο λόγο που επιτρέπεται, είναι μόνον για την ζωή.
Είναι αιτιολογημένο να αφαιρείται ζωή για να συντηρηθεί και να αναπτυχθεί η ζωή.
Είναι δικαιολογημένο να αφαιρείται ζωή για την προστασία της ζωής.
Είναι μεγαλειώδης όμως, η ηρωική αυτοθυσία για την προστασία και προαγωγή της ζωής,
για την εφαρμογή ιδεών, καταστάσεων και συνθηκών που θα βοηθήσουν στην επέκταση της ζωής,
αλλά το κυριώτερο, στην εξέλιξή της ....
--- Τέλος παράθεσης ---
Σε όλους τους πολέμους το ίδιο όμως πιστεύουν όλοι οι εμπόλεμοι....ότι πολεμάνε για το δίκηο και την ζωή.....και ηρωϊκές πράξεις αυτοθυσίας έχουμε πάντα απ' όλες τις πλευρές.....
Και όλοι πιστεύουν πως με τις πράξεις τους παλεύουν για να προστατέψουν και να προάγουν τη ζωή....
ποιός όμως άραγε έχει δίκηο?
Να φανταστώ πως αυτός που έχει δίκαιο επιτρέπεται ακόμη και να "αυτοκτονήσει" επάνω σε αυτήν την "προσπάθεια" ενώ ο άλλος είναι "ηθικά και εσωτερικά απαράδεκτος"?
Δεν ξέρω.....
Όλο και πιο "μπλεγμένο" μου φαίνεται τελικά το θέμα της αυτοκτονίας.....
Κανένας:
--- Παράθεση από: Ορφέας στις Μαΐου 29, 2007, 15:43:17 ---Είναι αιτιολογημένο να αφαιρείται ζωή για να συντηρηθεί και να αναπτυχθεί η ζωή.
Είναι δικαιολογημένο να αφαιρείται ζωή για την προστασία της ζωής.
Είναι μεγαλειώδης όμως, η ηρωική αυτοθυσία για την προστασία και προαγωγή της ζωής,
για την εφαρμογή ιδεών, καταστάσεων και συνθηκών που θα βοηθήσουν στην επέκταση της ζωής,
αλλά το κυριώτερο, στην εξέλιξή της ....
--- Τέλος παράθεσης ---
Οι Σαμουράι που αυτοκτονούνε για λόγους τιμής. Το παράδειγμα του Κούγκι και Μασσάντα. Αυτά δεν υπάγοντε στις παραπάνω περιπτώσεις. Σωστά?
Κάτι Βουδιστές και Κούρδοι όμως που αυτοπυρπολήθηκαν σε ένδειξη διαμαρτηρίας για την κατοχή της χώρας τους από ξένα στρατεύματα, αυτό δικαιολογείται διότι προάγει την ελευθερία?
--- Παράθεση από: Avaris στις Μαΐου 29, 2007, 16:04:44 ---Όταν όμως ο Οδοιπόρος της Γήινης Ατραπού, λυγίσει (για τον οποιοδήποτε λόγο) και πέσει καταμεσίς στην άνυδρη αυτή Κοιλάδα του Θανάτου, και κατευθύνει το τελευταίο του ουρλιαχτό προς τους Ουρανούς φωνάζοντας "Κύριε ίνα τι με εγκαταλείπεις"?.....ποιός τάχα έχει το δικαίωμα να τον "εκβιάσει"?
--- Τέλος παράθεσης ---
Δε συμφωνώ και δε με ενδιαφέρει η θέση της εκκλησίας. Συμφωνώ ότι οι πληγωμένοι να έχουν ψυχολογική υποστήριξη.
Από αυτά που ειπώθηκαν σε παρόμοια μηνύματα και από την εμπειρία μου σαν «πληγωμένος σε ανάρρωση», πιστεύω ισχύουν τα εξής:
Όλες οι καταστάσεις είναι ευκαιρίες για να μάθουμε. Και συνήθως από τις αρνητικές μαθαίνουμε περισσότερα.
Μας τυχαίνουνε καταστάσεις που εμείς διαλέξαμε και έχουμε τα εφόδια να τις αντιμετωπίσουμε.
Όταν ο μαθητής είναι έτοιμος, ο δάσκαλος εμφανίζεται.
Όλοι γεννιόμαστε με ένα ζώο και προορισμό έχουμε να το δαμάσουμε. Άλλοι γεννιούνται με ένα πρόβατο, άλλοι με ένα λιοντάρι. Η δόξα πάει μόνο σε αυτούς που έχουν το λιοντάρι.
LordPayens:
Αγαπητέ Κανένα,
--- Παράθεση ---Οι Σαμουράι που αυτοκτονούνε για λόγους τιμής. Το παράδειγμα του Κούγκι και Μασσάντα. Αυτά δεν υπάγοντε στις παραπάνω περιπτώσεις. Σωστά?
--- Τέλος παράθεσης ---
Φυσικά και υπάγονται. Ο Σαμουράι δίνει την ζωή του για την διασφάλιση μια ιδέας ή μιας αξίας, για τις ζωές δηλαδή των υπολοίπων. Το ίδιο και οι βουδιστές και οι Κούρδοι που αναφέρεις.
Η λειτουργία της Εκκλησίας είναι όπως αυτή του κάθε επίσημου και κανονικού θεσμού. Στην συγκεκριμένη περίπτωση η άρνηση της αυτοκτονίας δεν κρύβει καμία βαθύτερη αλήθεια από την χρησιμότητα της μείωσης ή της αποφυγής της, ως εργαλείο δηλαδή για τις μάζες.
Ως πάνσοφος, ο Κύριος δεν θα γύρισε την πλάτη σ'έναν άνθρωπο που δεν άντεξε την απελπισία και αυτοκτόνησε. Δεν είναι καθόλου λογικό, τουλάχιστον. :)
Αγαπητέ μου Avaris,
Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε το οξύμωρο της εποχής μας, να δίνουμε δηλαδή μεγαλύτερη από το παρελθόν αξία στην ατομική ζωή και να μην δίνουμε καμία αξία στην συλλογική ζωή. Χτυπιόμαστε στα πατώματα όταν χάνουμε τον παππού ή την γιαγιά μας και δεν χύνουμε ούτε ένα δάκρυ για τα αμέτρητα θύματα των πολέμων καθημερινά. Η κοινωνία μας περνάει από μια τέτοιου μεγέθους διαστροφή που τα κατάλοιπά της θα καθορίζουν το μέλλον της για γενιές.
Η μόνη συνταγή που ξέρω είναι μια αρχαία συνταγή. Λέγεται, "πέθαινε σε κάθε ανατολή και ζήσε κάθε δύση". Ο Σαμουράι οραματιζόταν κι έναν διαφορετικό θάνατό του με το που ξυπνούσε. Μόνον αν ξεπεράσουμε το τραγικό γεγονός του θανάτου θα μπορέσουμε να εισέλθουμε στους κόσμους του πρώτου αιτίου. Και δεν εννοώ να τον ξεπεράσουμε μόνον σε προσωπικό επίπεδο, αλλά και σε κάθε διαφορετική έκφανσή του. Το προσωπικό επίπεδο είναι το πρώτο και το εύκολο.
Ο μυημένος οφείλει να αποστρέφεται την αυτοκτονία για πολλούς λόγους. Ο ένας είναι ότι ο μυημένος είναι ένα όργανο αλλαγής και εξελίξεως. Τούτο σημαίνει ότι οφείλει πάντα να διατηρείται μέχρι το τέλος. Ο άλλος είναι ότι αν ο μυημένος πτοηθεί από την ζωή θα πτοηθεί και από τον θάνατο. Πρέπει να υπερνικήσει την θέλησή για τελείωση στην ζωή, ακόμα και την θέληση για ομοίωση με το θείο. Ακόμα κι αυτή η θέληση είναι θέληση για θάνατο.
Όσο βαδίζεις η καρδιά ανοίγει. Όταν ανοίξει αρκετά χωράει όλον τον κόσμο μέσα. Όταν αρχίσει και μαραίνεται αυτός ο κόσμος χάνεται μέρα με την μέρα, ώσπου να μείνεις και πάλι μόνος. Μέχρι την τελευταία ώρα.
Με αγάπη,
LordPayens
Avaris:
--- Παράθεση από: Κανένας στις Μαΐου 29, 2007, 18:38:12 ---
--- Παράθεση από: Ορφέας στις Μαΐου 29, 2007, 15:43:17 ---Είναι αιτιολογημένο να αφαιρείται ζωή για να συντηρηθεί και να αναπτυχθεί η ζωή.
Είναι δικαιολογημένο να αφαιρείται ζωή για την προστασία της ζωής.
Είναι μεγαλειώδης όμως, η ηρωική αυτοθυσία για την προστασία και προαγωγή της ζωής,
για την εφαρμογή ιδεών, καταστάσεων και συνθηκών που θα βοηθήσουν στην επέκταση της ζωής,
αλλά το κυριώτερο, στην εξέλιξή της ....
--- Τέλος παράθεσης ---
Οι Σαμουράι που αυτοκτονούνε για λόγους τιμής. Το παράδειγμα του Κούγκι και Μασσάντα. Αυτά δεν υπάγοντε στις παραπάνω περιπτώσεις. Σωστά?
Κάτι Βουδιστές και Κούρδοι όμως που αυτοπυρπολήθηκαν σε ένδειξη διαμαρτηρίας για την κατοχή της χώρας τους από ξένα στρατεύματα, αυτό δικαιολογείται διότι προάγει την ελευθερία?
--- Παράθεση από: Avaris στις Μαΐου 29, 2007, 16:04:44 ---Όταν όμως ο Οδοιπόρος της Γήινης Ατραπού, λυγίσει (για τον οποιοδήποτε λόγο) και πέσει καταμεσίς στην άνυδρη αυτή Κοιλάδα του Θανάτου, και κατευθύνει το τελευταίο του ουρλιαχτό προς τους Ουρανούς φωνάζοντας "Κύριε ίνα τι με εγκαταλείπεις"?.....ποιός τάχα έχει το δικαίωμα να τον "εκβιάσει"?
--- Τέλος παράθεσης ---
Δε συμφωνώ και δε με ενδιαφέρει η θέση της εκκλησίας. Συμφωνώ ότι οι πληγωμένοι να έχουν ψυχολογική υποστήριξη.
Από αυτά που ειπώθηκαν σε παρόμοια μηνύματα και από την εμπειρία μου σαν «πληγωμένος σε ανάρρωση», πιστεύω ισχύουν τα εξής:
Όλες οι καταστάσεις είναι ευκαιρίες για να μάθουμε. Και συνήθως από τις αρνητικές μαθαίνουμε περισσότερα.
Μας τυχαίνουνε καταστάσεις που εμείς διαλέξαμε και έχουμε τα εφόδια να τις αντιμετωπίσουμε.
Όταν ο μαθητής είναι έτοιμος, ο δάσκαλος εμφανίζεται.
Όλοι γεννιόμαστε με ένα ζώο και προορισμό έχουμε να το δαμάσουμε. Άλλοι γεννιούνται με ένα πρόβατο, άλλοι με ένα λιοντάρι. Η δόξα πάει μόνο σε αυτούς που έχουν το λιοντάρι.
--- Τέλος παράθεσης ---
Τελικά είναι απο ποιά γωνία το βλέπεις....
Οι αεροπειρατές των Δίδυμων Πύργων, για τους "δικούς τους" είναι "Μάρτυρες" και θα πάνε κατ' ευθείαν στον Παράδεισο...
Για τις οικογένειες των θυμάτων, δεν είναι τίποτε άλλο απο στυγνούς φονιάδες που έφυγαν σφαιράτοι για την Κόλαση....
Ποιός απο τους δύο έχει δίκαιο και ποιός άδικο?
Οι Θύτες που βρίσκονται αυτή τη στιγμή? Στον παράδεισο ή στην Κόλαση?
Λοιπόν,
επειδή χαρακτηρίζεται "δειλία" η αυτοκτονία, διαισθάνομαι πως αυτός που θέλει να εγκαταλείψει τον "μάταιο τούτο κόσμο" και διαθέτει και κάμποση τρέλλα, ψάχνει να βρει έναν "έντονο σκοπό" να "ασπαστεί"....
Κάτι που θα τον φέρει μπροστά στην κάνη του αντιπάλου.....
Έτσι, και αυτός πεθαίνει και φεύγει επιτέλους απο τον γήινο τούτο κόσμο που δεν κατάφερε να προσαρμοσθεί και δεν έχει κι ευθύνη αφού άλλος τον σκότωσε.....δεν "αυτοχειριάσθηκε"....
Το "σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω" το ξέρουμε άλλωστε....
βλέπεις, κανένα δικαστήριο ποτέ στην ιστορία δεν έκανε λόγο για "έμμεση αυτοκτονία"....
Α, εκτός απο εκείνη την γιατρό και τον καημένο τον παρκαδόρο της Χ. Τρικούπη που παιδεύονταν για χρόνια να αποδείξει πως η γιατρός αυτοκτόνησε.....απλώς αυτός της "δάνεισε το χέρι του και πάτησε την σκανδάλη".....
Μπερδεμένα πράγματα, πράγματι.....
Πραγματικότητα ή πραγματισμός για να ξεμπερδεύουμε με δύσκολες έννοιες και "Εσωτερικές Καταστάσεις" που δεν καταλαβαίνουμε?
Και μεις και όλες οι Εκκλησίες .......
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση