Σχόλια > Η Στοά.΄. της Τέχνης

Artemis/Efthimis

(1/2) > >>

Rose:
http://www.youtube.com/watch?v=tKFMWnM_raI

Α/Ε ελευσις

Είπανε σκόρπιες βρωμες είπανε δόλια λόγια,
Είπανε ψέματα πως δεν κρατάμε ακόμα φλόγα,
Βγάλαν' ακόμα φήμες πως δεν γεννάμε ρίμες
όμως γυρνάμε και χτυπάμε και ξυπνάμε μνήμες

Ήρθα να λειάνω στράτες για τους ιδεολάτρες,
να ξαναθέσουν τα ονοματά τους στους χάρτες,
Ήρθα να ανοίξω πόρτες για τους ηλιοπότες,
με νότες να ελευθερώσω Προμηθείς δεσμώτες,
Ήρθα να ανοίξω πύλες προς δυνάμεις φίλες,
ιερομνήμονες να ανακτησουν παλι μνήμες
ουρανοβάμονες να ξαναγγίξουν θεία υψη
να αρθρούν απ' την πετρώδη γαια που τους είχαν ρίψει,
Ήρθα να αφαιρέσω απ' τον κόσμο το πένθιμο ρούχο,
να πείσω καθε δαδούχο να ανάψει παλι την δάδα,
να φύγει μια ικμάδα φωτος μες στα σκοτάδια,
να ατενίσουμε εκ νεου την ουράνιο Ελλάδα

Είπανε σκόρπιες βρωμες είπανε δόλια λόγια,
Είπανε ψέματα πως δεν κρατάμε ακόμα φλόγα,
Βγάλαν' ακόμα φήμες πως δεν γεννάμε ρίμες
όμως γυρνάμε και χτυπάμε και ξυπνάμε μνήμες

Ήρθα να αποκτείνω δράκοντες
να δίωξω μαύρους άρχοντες,
να κάνω να ηχήσουνε ξανά χάλκινες σάλπιγγες,
ήρθα να ξεδιπλώσω λάβαρα
να αποθήσω στίφη βαρβαρα
την πττώση ν' ανακόψω προς τα Τάρταρα
Ήρθα ν' ανάψω φρυκτωρίες σε καθε όρος,
σήμα αρχής να στείλω αναγεννητικού αγώνος σε όλους
Ήρθα να ξεριζώσω τους τριβόλους απο το μέρος
που πρόκειται να πορευθεί το νέο χρυσούν γένος
Ήρθα να επανεύρω τις χαμένες κλείδες,
παραπετάσματα να ρίξω ώστε να εισέλθουν ηλιακτίδες
Ήρθα να ψάλω εμβατήριους παιάνες
να κρούσω αναστάσιες καμπάνες,
Ήρθα εργάτης στην διάνοιξη του λαμπαδούχου δρόμου,
Είναι το πλήρωμα του χρόνου,
ώστε τα όμματα του κόσμου να αρθούνε άνω,
ει δυνατόν,να μείνουν πάντα
στραμμένα ες αει εις την ουράνιο Ελλάδα!!!

Rose:
Α/Ε φωτεινος οριζοντας
http://www.youtube.com/watch?v=F522SWBJvKM&feature=channel_page

Μπορούμε να πετάξουμε κι όμως έρπουμε,
Καθορίζουνε πως βλέπουμε
γύρω μας και μέσα μας.
Κάποιοι κρατάν το βλέμμα μας
στραμμένο στα εφήμερα
δεν βλέπουμε μακρύτερα απο το σήμερα,
πολλές φορές δεν βλέπουμε μακρύτερα απ'το χθές.
Βαυκαλιζόμαστε μέσα σε ρηχούς λιμένες,
προσπαθούμε να χωρέσουμε μέσα σε φόρμες ξένες.
Κλειδωμένες οι κινήσεις μας στον οριζόντιο άξονα
Σαν τους δεσμώτες του σπηλαίου
της παραβολής του Πλάτωνα.
φεύγουμε το φώς,
γυρνάμε στο σκοτάδι μας
στρέφουμε το κεφάλι μας αντίθετα,
δεν αντέχουμε στη θέα του φωτεινού ορίζοντα.

Ζητάμε περισσότερα ειδικά βοηθήματα,
ώστε να μπορούμε να τρέχουμε πιο γρήγορα,
όταν κυνηγάμε τα απατηλά μας είδωλα,
βουλιάζουμε στης ύλης τα μελανά ύδατα.
Κανείς δεν παραδειγματίστηκε απο τον Αρχιμήδη,
όταν κατέστρεφε τα σχέδια των μηχανών του
θεωρώντας αγενή και άξεστη την τέχνη εκείνη,
που σχετιζότανε με την φθαρτή ζωή του ανθρώπου.
Πηγαίνουμε όπου μας πηγαίνουνε
δεν το καταλαβαίνουμε,
τον κόσμο βλέπουμε
μέσα απο τα βρώμικα οπτικά φίλτρα
που μας φορέσαν τέως βάρβαροι ,
που όμως τώρα κρατάν τα σκήπτρα
Οι ιδιοι που μας έχουν πείσει, οτί η λύση
βρίσκεται στους τεχνητούς παραδείσους
που για εμάς έχουν χτίσει.
Φτύνουμε την τροφή που μπορεί να μας βοηθήσει,
να υπερνικήσουμε την τιτανική μας φύση.

Rose:
Α/Ε εις τα βαθη της καρδιας μου
http://www.youtube.com/watch?v=uRolkcRe2F4&feature=channel_page

Αναγεννήθηκα σαν το Φοίνικα μέσα απ' την τέφρα μου
Ρέει ο Ιχώρ μέσα κάθε φλέβα μου
Μαύρα πέπλα που μου εμποδίζαν την αληθινή όραση του καλού
Σκίζονται και χάνονται από εμπρός μου
Άλλαξε εντός μου ο ρυθμός του κόσμου
Το μυαλό μου διαυγές
Βγάζουν άναρθρες κραυγές πνεύματα κακά και χάνονται στο λυκαυγές
Αποκωδικοποιώ το μήνυμα είναι το ξύπνημα
Σβήνονται στίγματα αίματος που χαράσαν την ψυχή μου ανεξήτιλα
Βλέπω ποια είν' τ' αληθινά και ποια τα κύβδιλα
Μετά από τόσους χρόνους περιπλανήσεων ασκόπων σε ανηλίους δαιδαλώδεις διαδρόμους του λαβυρίνθου
Βγαίνω έξω μέσω του μίτου και επιτέλους γλαυκόπις
Νόηση Θεού είμαι μαζί σου
Κι αφού κατάφερα και σε είδα, ίσως υπάρχει ακόμα ελπίδα
Ίσως τελικώς τα πάντα να μην έχουν χαθεί
Είναι στα βάθη της καρδιάς μου των ματιών σου η βολή

Εις στα βάθη της καρδιάς μου
Των ματιών σου η βολή
Έξαφνα και παρ' ελπίδα
Άναψε και πυρπολεί

Την είδα να σχίζει τα σύννεφα σα λεπίδα
Να δίνει φως σαν να 'ναι μες την καταιγίδα κεραυνός
Απ' το κεφάλι του μεγάλου πατέρα
Λάμψη ψηλά στον αέρα κάνει τη νύχτα μέρα
Και είδα στα πόδια μου να μπλέκονται φίδια
Να θέλουν να με θάψουν μεσ' τη γή μου την ίδια
Να με κρατάνε δεμένο κι αναγκασμένο να ζήσω
Φυλακισμένος για πάντα στων λωτοφάγων τη νήσο
Και είδα μια κόρη με δόρυ κι ασπίδα
Θεία πνοή ήρθε ν' αλλάξει στη ζωή μου σελίδα
Να με σηκώσει απ' το χώμα και να με πάρει ψηλά
Εκείνη που έμαθε το Δαίδαλο να φτιάχνει φτερά
Την είδα να σκίζει το σήμερα σαν ελπίδα να δίνει φως
Σαν να 'ναι μες το πουθενά προορισμός
Σαν οδηγός, σαν αδελφή, σα μητέρα
Γέννηση νέου αστέρα κάνει τη νύχτα μέρα

Rose:
Α/Ε ΞΥΠΝΙΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΠΟΙΩΝ ΑΛΛΩΝ
http://www.youtube.com/watch?v=mQr4eXzhZ0s&feature=related

Ακούω τα ίδια, είκοσι τραγούδια νύχτα μέρα,
Είναι η ίδια λέρα μια ζωή στον αέρα,
Τον αέρα που κάποιοι τον μολύνανε με νέφος,
Ρίξαν ένα έθνος σε ένα συνεχές πένθος.
Γαμώτο! Έρχονται κάτι στιγμές που νοιώθω
Παρείσακτος στον ίδιο μου τον τόπο,
Νιώθω να γίνομαι λεία στα θηρία
Που μας κλείσανε σ'αυτήν την πόλη
Για να μας ελέγχουν με ευκολία.
Έρχονται πάλι κάτι στιγμές
Που με πιάνει ζάλη
Εξαιτίας του πολιτισμού
που μου 'χουν επιβάλει
Είναι και αυτή η συνιστώσα
που με απομακρύνει συστηματικά
από την ελληνική μου γλώσσα.
Ρίχνοντάς με πιο βαθιά μέσα στην κόλαση,
Δεν κρύβεται η μόλυνση της Νέας Τάξης Πραγμάτων,
Και γω συλλογίζομαι πως μάλλον,
Τόσα χρόνια ήμουν ξύπνιος
Μέσα στα όνειρα κάποιων άλλων.

Ήμουνα ξύπνιος μέσα στα όνειρα κάποιων άλλων
Ξύπνιος μέσα στα όνειρα κάποιων.........

Σ 'έναν ασύμμετρο κόσμο πέφτει
Πάντα το βλέμμα μου,
Μια ασυμμετρία
Που εγείρεται και μέσα μου,
Απ' τη γένα μου, την ψυχή, το σώμα και το πνέυμα μου,
Ποτίζουν ασταμάτητα με δηλητήριο
Και είναι σίγουρο,
Κάποιοι με ωθούνε στον κατήφορο,
Θέλουνε νεκρό
Κάθε εγκεφαλικό μου κύτταρο
Με κρατάν σε λήθαργο
Μέσα από μια στείρα παιδεία
Μου μαθαίνουν ίσα-ίσα τ' αναγκαία
Ώστε να μπορώ να τους βγάλω την εργασία
Κάποιος με τραβάει από την ουσία
Και με ρίχνει
Στων φθαρτών τη δίνη
Ο οφθαλμός της ψυχής μου λίγο-λίγο κλείνει
Κάποιος δε μ'αφήνει να ξεφύγω
Από αυτό το περιβάλλον
Και έτσι παραμένω ξύπνιος
Μέσα στα όνειρα κάποιων άλλων.

Τα πάντα γύρω μου γκρεμίζονται
Αγωνίζομαι να παραμείνω όρθιος
Ρίχνοντας με τον πυρσό μου φως ελληνικό,
το φως εκείνο το επικίνδυνο για το σκοτάδι
θέλω να σβήσω από πάνω μου κάθε σημάδι από το άγγιγμά τους,
θέλω ν'αποκοπώ απ' τα δεσμά τους
Δεν κάνω κήρυγμα
Αλλά και στο στρεφνό οικοδόμημά τους
Δεν γίνομαι πια στήριγμα
Δεν τραγουδάω ανέμελα
Θέλω να το δω
Να γκρεμίζεται συθέμελα!
Κανένας μας δεν πρέπει να'ναι
Ξύπνιος μέσα στα όνειρα κάποιων άλλων......

Rose:
Α/Ε Οδυσσεύ,μην επιστρέψεις στην Ιθάκη
http://www.youtube.com/watch?v=kG3S5o97ilw&feature=related

Οδυσσεύ καλλίτερα να έμενες στα ξένα
ή ακόμη να χανόσουν μέσα στον οίνοπα πόντο.
Οδυσσεύ, καλλίτερα θα ηταν για σένα,
από το να βιώσεις στην Ιθάκη τόσο πόνο.
Οδυσσεύ καλλίτερα απο αντιπάλου έγχος
να έπιπτες νεκρός μέσα στου Ιλίου την πόλη.
Οδυσσεύ κάλυψε θανάτου μέλαν νέφος στην Ιθάκη
και σ' έχουν λησμονήσει πλέον όλοι.

Οδυσσεύ αισθάνομαι την εσωτερική ανάγκη
να σε πληροφορήσω ότι έχει αλλάξει ή Ιθάκη.
Στάχτη το μόνο που υπάρχει απ' άκρη σ' άκρη.
Δεν φύεται η άμπελος,το ρόδον και το στάχυ.
Κυριαρχήσαν οι Αντίνοες,όντες πλείονες.
Κατεστραμμένοι κείτονται ανδριάντες και κίονες.
Βεβηλωμένη η γλώσσα και τα ίερα σύμβολα.
Φύγαν ρυσίβωμοι,μείναν ψοφοδεείς και σκύβαλα.
Εκεί που άλλοτε ακτινοβολούσε ο Υπερίων,
έχει πυκνότερο σκότος
και απο την χώρα των Κιμμερίων.
Κατέληξαν όλοι επιλήσμονες και αρνητές τον πατρίων.
Οσημέραι χάσκουνε στην θέα οθνείων στοιχείων.
Κατατρύχουνε τον οίκο σου μνηστήρες υπερεθνικοί.
Οι Ιθακίσιοι γίνανε έποικοι στην ίδια τους την γη.
Η ύβρις και η βία φτάνουν ως τον σιδηρούν ουρανό.
Θ'αργήσουν οι βροτοί να δουν τη ροδοδάκτυλο Ηώ!

Οδυσσεύ καλλίτερα να έμενες στα ξένα
ή ακόμη να χανόσουν μέσα στον οίνοπα πόντο.
Οδυσσεύ, καλλίτερα θα ηταν για σένα,
από το να βιώσεις στην Ιθάκη τόσο πόνο.
Οδυσσεύ καλλίτερα απο αντιπάλου έγχος
να έπιπτες νεκρός μέσα στου Ιλίου την πόλη.
Οδυσσεύ κάλυψε θανάτου μέλαν νέφος στην Ιθάκη
και σ' έχουν λησμονήσει πλέον όλοι.

Οδυσσεύ άσχημα νέα άπο την πατρίδα γαία.
Αυτοί που κάποτε είχαν για σημαία την ιδέα
και λογίζοταν για φίλοι έχουν πλέον εξοκείλει
κι έχουν καταπλάκωθει απο την βαρεία ύλη.
Ομοιάζουν μάλλον με σκιές παρά με ανθρώπους
σαν αυτές που είχες συναντήσει στου Άδου τους δρόμους
Όλοι ακολουθούνε βίο συώδη
και δεν υπάρχει κανείς για να τους δώσει το μώλυ.
Σε βόρβορο βαρβαρικό μετέτρεψαν το χώρο
σπέρνουν του κακού το σπόρο
εκεί που ανθίζανε τα κρίνα.
Βλέπεις διδαχτηκάν να λατρεύουν την ασχήμια
κι όλα εκείνα τα πράγματα που δεν έχουνε σχήμα.
Φιμώσανε τις μούσες της αληθείας,
κατέστησαν βαστάζοι κάθε αλλοτρίου ιδεολογίας,
φευγουνέ τις αρετές πράττουνε λεωργά έργα,
γοργά δυστυχώς οδηγούνται προς τη Φλέγρα

Οδυσσεύ καλλίτερα να έμενες στα ξένα
ή ακόμη να χανόσουν μέσα στον οίνοπα πόντο.
Οδυσσεύ,καλλίτερα θα ηταν για σένα,
από το να βιώσεις στην Ιθάκη τόσο πόνο.
Οδυσσεύ καλλίτερα απο αντιπάλου έγχος
να έπιπτες νεκρός μέσα στου Ιλίου την πόλη.
Οδυσσεύ κάλυψε θανάτου μέλαν νέφος στην Ιθάκη
και σ' έχουν λησμονήσει πλέον όλοι.

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα