Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Γενικά θέματα προβληματισμού
Deja Vu!
livelove:
Αυτό κάπου το έχω ξαναδει!!!!
Αυτό είχα πει -μιλώντας στον εαυτό μου- την πρώτη φορά που θυμάμαι να βιώνω deja vu. Ήμουν 10 ετών. Αυτό το "Κάπου" γεννά την ερώτηση "Πού;". Δεν την έχω απαντήσει ακόμα.
Μετά απο αυτή την πρώτη φορά θυμάμαι που ρωτούσα τους "μεγάλους" να μου πούν τί είναι αυτό. Ρωτούσα την ξαδέρφη μου, που ήταν μεγαλύτερη και ήταν κοντινός μου άνθρωπος. Η λογική ήταν οτι αφου πήγαινε στο Λύκειο ή εν πάσει περιπτώσει σε "μεγαλύτερη τάξη" θα ήξερε...Και θυμάμαι να την ρωτώ με αγωνία: "Αλήθεια, δεν σου έχει συμβεί ποτέ εσένα αυτό;" Οι υπόλοιποι ή δεν μου έδιναν σημασία ή έλεγαν οτι "Είναι η ιδέα μου"...Βέβαια εγώ γνώριζα πολύ καλά οτι δεν ήταν η ιδέα μου...Και αυτό συνέβαινε ξανά και ξανά και φαινόταν να το "παθαίνω" μόνο εγώ. Μέχρι που ήρθε εκείνη η μέρα που μπόρεσα να δώσω μια λογικοφανή εξήγηση, σε ηλικία σχεδόν 20 ετών.
Έκανα απογραφή πληθυσμού στους Αμπελόκηπους. Σε ένα διαμέρισμα μιας παλιάς πολυκατοικίας της περιοχής βίωσα το πιο έντονο deja vu που είχα ποτέ. Ήταν τόσο έντονο που βγήκα απο το σπίτι και κατέβαινα τις σκάλες τις πολυκατοικίας τρέχοντας μέχρι να φτάσω στην είσοδο.Είχα τρομάξει σε βαθμό που βλέποντας την αντανάκλαση του ασανσέρ στη τζαμαρία της εισόδου νόμισα οτι έβλεπα μια κοπέλα να αιωρείται. Αυτή βέβαια ήταν μία κοπέλα απο την απέναντι πολυκατοικία που ανέβαινε ένα σκαλοπάτι να μπει σπίτι της και εγω την έβλεπα να μπαίνει στο ασανσέρ-αντανάκλαση (αν έχω καταλάβει καλά τί ακριβώς έβλεπα τότε, δηλαδη).
Είμαι στο διαμέρισμα της κυρίας. Καθόμαστε στον καναπέ. Έχω τα χαρτιά μου πάνω στον καναπέ και σημειώνω. Η ερώτηση αφορούσε τον άνδρα της. "Μα τί λέω, ο άντρας της έχει πεθάνει" ήταν μια πρώτη σκέψη. Επιβεβαιώθηκε. Έπειτα αρχίζουν όλα.
Λέει το deja vu μέσα μου: "Τώρα αυτή θα σηκωθεί και θα πάει στη γωνία και θα πάρει να μου δώσει ένα σοκολατάκι"
Εκείνη σηκώνεται σχεδόν ταυτόχρονα με τη σκέψη μου. Το βλέμμα μου τρέχει στη γωνία του δωματίου και εκείνη κατευθύνεται προς τα εκεί. Πράγματι υπήρχε ένα τραπεζάκι-με σοκολατάκια. Και το deja vu συνεχίζει και λέει: "Θα χτυπήσει το κουδούνι, αυτή θα πάει να ανοίξεί και θα έρθει η διπλανή. Η κυρία θα πεί: "Αυτή έιναι η γειτόνισσα. Ο άντρας μου με τον άντρα της ήταν φίλοι....κτλ κτλ "(κάπου εκεί τα είχα χάσει εντελώς). Και Φυσικά τα λόγια επαναλμβάνονται σαν ηχω στα αυτιά μου. Αυτό κάπου το είχα ξαναδεί!!!! Μάζεψα τα χαρτιά μου. "Ευχαριστώ πολύ. Δεν χρειάζεται κάτι άλλο. Γεια σας." Και βγαίνω τρέχοντας...
Ο τρόπος που αναζήτησα το τραπεζάκι στη γωνία, η φωνή που έλεγε αυτά τα λόγια...Δεν θα τα ξεχάσω. Σκεφτόμουν οτι το τραπεζάκι μπορεί να το είχα "δει" μπαίνοντας και όλα σχετικά με αυτό να ήταν πιθανο-λογικά, ευνόητα, εύλογα συμπεράσματα. Αλλά τα υπόλοιπα δεν ήταν σίγουρα.
Εξ 'ού δε και ο πανικός.
Όλα αυτά τα ανέφερα για να καταλήξω στο εξής: για μια περίοδο έβλεπα καθώς έπεφτα για ύπνο -η ενώ κοιμόμουν- δεν ξέρω ακριβώς- αμέτρητες εικόνες να "πέφτουν" η μία μετά την άλλη με μεγάλη ταχύτητα. Είχαν περάσει κατα προσέγγιση τρεις μήνες απο τότε. Μετα απο το προαναφερθέν deja vu, ξάφνου και ως δια μαγείας θυμήθηκα τις εικόνες αυτές και "ανακάλυψα" οτι αυτά τα είχα δει ανάμεσα στις αμέτρητες εκείνες εικόνες πριν τρεις μήνες.
Θέλω να πω οτι μάλλον αυτά όντως τα είχα ξαναδει αλλά σε μορφή εικόνων-σκηνών...Και ίσως-λέω ίσως- γι' αυτο απο κάποια στιγμή και μετά μαζί με το "Αυτό κάπου το έχω ξαναδεί" έλεγα και "αυτή τη σκηνή κάπου την έχω ξαναδεί".
Δυστυχώς όμως δεν είχα εκ τοτε ανάλογη εμπειρία ξανά για να μπορέσω να πώ κάτι με απόλυτη βεβαιότητα...Απλά εξακολουθώ να αναρωτιέμαι..
Πάντως η έκφραση στην οποία θα δείξω αυθόρμητα προτίμηση με κάθε deja vu φαίνεται να είναι σημαντική...Πότε λέω για "σκηνή" και πότε λέω "κάπου". Αυτό βέβαια δεν σημαίνει οτι καταλήγω και σε κάποιο συμπέρασμα...
livelove:
Νομίζω οτι υπάρχουν αρκετοί τρόποι να "μελετήσει" κανείς ένα deja vu. H και να κατηγοριοποιήσει τα deja vu.
Βέβαια μπορώ να κρίνω απο τις δικές μου εμπειρίες και μόνο.
Υπάρχουν deja vu όπου:
-βλέπεις έναν χώρο/τόπο τον οποίον νιώθεις ή ξέρεις οτι τον γνωρίζεις καλά κι ας ξέρεις οτι είναι η πρώτη φορά που βρίσκεσαι εκεί.
-αναγνωρίζεις έναν χώρο και κάτι σου λέει ταυτόχρονα μέσα σου οτι ο χώρος έχεις αλλάξει και δεν ήταν "τότε" έτσι.
-μπορεί να εντοπίσεις συγκεκριμένες αλλαγές που έχει υποστεί ο χώρος/τόπος που "έχεις ξαναδεί".
-μπορεί να ακολουθήσεις διαδρομές που ξέρεις τόσο καλά και να οδηγηθείς σε ένα τόπο απο έναν δρόμο που δεν ξέρεις ούτε κι εσύ ο ίδιος πώς ανακάλυψες και τελικά να οδηγείσαι σε έναν τόπο που "ξέρεις" και ας τον βλέπεις για πρώτη φορά στη ζωή σου.
-βλέπεις την εξέλιξη των γεγονότων ελάχιστα λίγο πριν αυτά συμβούν και τα παρακολουθείς. Σε αυτά προηγείται η σκέψη σου ακολουθεί το συμβαν και αυτο γίνεται αισθητό ως αλυσίδα συμβάντων που δεν μπορείς να διαρρήξεις με τίποτα.
-βλέπεις τί θα συμβει και αυτό συμβαίνει ακαριαία. Το βλέπεις νωρίτερα και νιώθεις οτι το έχεις ξαναδεί και ύστερα το ξαναβλέπεις και αυτή η τρίτη φορά είναι η επιβεβαιώση οτι το "έχεις ξαναδεί".Σε αυτά πολλές φορές μπορέι να είσαι απλώς παρατηρητής ή να συμμετέχεις πχ...συνεχίζοντας τα λόγια κάποιου τρίτου με απόλυτη ακρίβεια σαν να είσαι εσύ και αυτός ένα σώμα μια φωνή.
-ξέρεις οτι το έχεις ξαναδει και αυτομάτως παίρνεις θέση παρατηρητή για να δεις και να εξακριβώσεις αν όντως θα συμβούν έτσι τα πράγματα όπως τα ξέρεις (και να διαπιστώνεις οτι όλα έγιναν έτσι τελικά)
-ξέρεις οτι το έχεις ξαναδεί αλλά το αρνείσαι οτι το έχεις ξαναδεί και ΄τοτε αυτό "διαλύεται". Εκείνη την ώρα είναι σαν να κόβεται ένα νήμα.
-να συμβαίνει κάτι που έχις ξαναδει και με κάποιον μάλλον ανεξήγητο τρόπο να "προλαβαίνεις" και να μιλάς και να περιγράφεις και σε πιθανούς τρίτους τη συνέχεια των συμβάντων τα οποιά τελικά συμβαίνουν ξαναά....κτλ κτλ...
Αν περιέγραφα με λεπτομέρειες τα deja vu θα ήταν μάλλον κουραστικό. Πάντως έχω δώσει σημασία σε εκείνα που πράγματικά ήταν "τρανταχτά" και δεν σχετίζονταν με συγκινήσεις, συναισθήματα και ευαισθησίες. Λογικά...θα υπάρχουν και άλλα που άλλοι άνθρωποι έχουν εντοπίσει..Πολύ θα ήθελα να τα γνωρίζω...
Εκείνο που τώρα σκέφτομαι έιναι οτι τα deja vu απο τη φύση τους δεν είναι κάτι που μπορέι κανείς να μελετήσει εύκολα, μια και συμβαίνουν σε ανύποπτο χρόνο, το ένα τώρα το άλλο μετα απο δυο μήνες ή 1 χρόνο κτλ κτλ.Πολλές φορές μάλιστα συμβαίνει σε τέτοιες στιγμές που ούτε καν σου περνάει απο το μυαλο να ασχοληθείς και λες: "Έλα μωρε, ένα deja vu είναι, σιγα" και συνεχίζεις τη δουλειά σου. Δεν ξέρω αν αυτο είναι καλό ή κακό για να το κάνει κανείς. Αυτά όλα είναι πράγματα που έχω καταλάβει μέσα σε 15 σχεδον χρόνια που ανρωτιέμαι τί έιναι αυτό.
Μεγαλώνοντας ανακάλυψα οτι το παθαίνουν και άλλοι άνθρωποι, πολλοί άνθρωποι...Για μένα τουλάχιστον ήταν ανακουφιστικό..Και καποια στιγμή βρήκα τις θεωρίες περι αυτού.
--- Παράθεση ---Από Avaris
Παραφροσύνη?
Καθαροί Ψυχολογικοί Μηχανισμοί?
Καρμικοί Μηχανισμοί?
Ή τι άλλο?
--- Τέλος παράθεσης ---
Παραφροσύνη δεν είναι. Σας διαβεβαιώ. Μπορεί να θέλει μεγάλη αντοχή για να το διερευνήσεις το ζήτημα αλλά παραφροσύνη δεν είναι.Θα ήταν αν κάποιος νόμιζε οτι συμβαίνουν πράγματα τα οποία δεν συμβαίνουν, με ανθρώπους οι οποίοι δεν υπάρχουν και έιναι "φανταστικοί"...
{σαν να λέω: πιστέψτε με, έχω σωας τας φρένας- ;)).
Ψυχολογικοί μηχανισμοι;; Μια τέτοια εκδοχή ακόμα και να ισχύει εν μέρει--τείνει να είναι και ισοπεδωτική. Πάντως σίγουρα σχετίζονται όλα αυτά με την ψυχή. Εννοείται δηλαδή. Όλα απο εκεί περνάνε.
Καρμικοί μηχανισμοί; :o
livelove:
Από Avaris
--- Παράθεση ---Ή ξέρω κάποιο μέρος ή δεν το ξέρω.
Ή ξέρω κάποιο πρόσωπο ή δεν το ξέρω.
Ή έχω ζήσει ξανά μια κατάσταση ή δεν την έχω ζήσει.
Πως είναι δυνατόν να "νομίζω" πως ξέρω ?
Μήπως με αυτή τη Λογική μπαίνουμε στα χωράφια της "Παράνοιας", της "Σχιζοφρένειας" και των "ψευδαισθήσεων/παραισθήσεων"?
--- Τέλος παράθεσης ---
Γίνεται να νομίζουμε οτι ξέρουμε, οτι έχουμε ξαναδει, οτι έχουμε ξαναζήσει..
Το deja vu είναι κάτι διαφορετικό απο αυτό που λέμε "εσένα μου φάινεται πώς κάπου σε έχω ξαναδεί".
Δεν είναι πολύ πιθανό να έχουμε ξαναδει έναν άνθρωπο κάπου, κατα τη διάρκεια της ζωής μας να στέκεται ένας ακόμα άγνωστος ανάμεσα σε αγνώστους, να περνά έξω απο το λεωφορείο, να σιγοτραγουδά στο δίπλα αυτοκίνητο όταν περιμένουμε να ανάψει πράσινο κτλ κτλ.. ;;;Και όταν τον βλέπουμε ξανά μπροστά μας -με τη διαφορά οτι τωρα έχει ένα όνομα, τον συνδέουμε με μια συγκεκριμένη κατάσταση και συγκεκριμένα πρόσωπα και είναι πιο "γνωστός" αλλά ταυτόχρονα οικείος επειδή "κάπου τον έχουμε ξαναδεί".Αυτό θα ονόμαζα "ατελή ανάμνηση". Διότι δεν θυμάμαι καλά που τον είδα...στο metro, στην απέναντι πολυκατοικία, στο σουβλατζίδικο απέναντι...στην τηλεόραση ;; Και έτσι...Νομίζω οτι ξέρω...
Όταν ερχόμαστε στο θέμα της "κατάστασης" που νομίζουμε οτι έχουμε ξαναζήσει, τα πράγματα γίνονται πιο περίπλοκα. Αν πάρουμε το πρόσωπο που νομίζουμε οτι έχουμε ξαναδεί και το βάλουμε μέσα σε μια κατάσταση που νομίζουμε οτι έχουμε ξαναζήσει...για το πρόσωπο έχουμε μια λογική τουλάχιστον εξήγηση. Για την κατάσταση; Πόσο πιθανό έιναι να έχουμε ξαναβρεθεί με τα ίδια πρόσωπα στον ίδιο χώρο και να συμβαίνουν τα ίδια πράγματα έτσι ώστε να μιλούμε για την "ίδια κατάσταση¨; Και πόσο πιθανό είναι έχοντας όλα αυτά να έχουμε εντούτοις ατελή ανάμνηση...Εδώ κάτι δεν πάει καλά...
Ενδεχομένως να είμαστε ενθουσιασμένοι με αυτήν την "κατάσταση" και να την ζούμε τόσο έντονα που να "νομίζουμε" οτι την έχουμε ξαναδεί, ή τόσο κουρασμένοι που να μην συμμετέχουμε έντονα σε αυτή και να αποστασιοποιούμαστε συναισθηματικά, νοητικά κτλ κτλ και έκει "κάτι" συμβαίνει και νομίζουμε οτι το έχουμε ξαναζήσει, ή επιθυμούσαμε τόσο πολύ να ζήσουμε αυτην την κατάσταση με τα πρόσωπα αυτά και νιώθουμε οτι το ζούμε ξανα, ή είχαμε αναλύσει απο ανασφάλεια τόσο πολύ αυτή την κατάσταση πιθανολογώντας και για να νιώσουμε καλά επαληθεύουμε ή νομίζουμε οτι επαληθεύουμε εικασίες -για να νιώσουμε μέσα στα νερά μας και όχι έξω απο τα νερά μας.-.. (ψυχολογικοί μηχανισμοί-και πόσοι πιθανοί άλλοι).
Φυσικά αυτά δεν είναι deja vu έτσι όπως τουλάχιστον εγώ αντιλαβάνομαι το deja vu.
Βρίσκομαι σε μέρος που δεν έχω πάει ξανά. Αν έχω βρεθεί εκεί και δίχως να το είχα σχεδιάσει, δίχως να το περιμένω, τότε ακόμα καλύτερα. Εμφανίζεται ένας άνθρωπος. Τον βλέπω και λέω αυτό -και αυτόν τον άνθρωπο- "κάπου το έχω ξαναδεί". Περιεργάζομαι πχ το χώρο και επιβεβαιώνεται η αίσθηση. Έπειτα ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ αλλα ΞΕΡΩ οτι αυτο κάπου το έχω ξαναδεί.Ξέρω τί θα πει πχ το όνομά του -και τα λέω στον εαυτό μου. Αυτός λέει αυτά που ξέρω οτι θα πει. Πράττει αυτό που ξέρω οτι θα πράξει πχ σκύβει να δέσει το κορδόνι του, ξαφνικά ακούγεται μια φωνή, γυρίζει να κοιτάξει τον χ που μίλησε, περπατά και έρχεται προς μέρος μου, κάθεται κάπου συγκεκριμένα κτλ κτλ. Ο,΄τιδήποτε. Επιβεβαιώνεται με τον τρόπο αυτό και με πολλούς άλλους οτι αυτό το έχω όντως ξαναδεί.
Ενδέχεται εγώ βιώνω το deja vu επειδή έχω καλή αντίληψη του χώρου και παρατηρητικότητα αστραπιαία να παρατήρησα:
α)το κορδόνι του ανθρώπου που νομίζω οτι κάπου έχω ξαναδει έιναι λυμένο και περπατά σαν να κουτσαίνει (σκύβει να δέσει το κορδόνι)
β)εκείνος ο κύριος έχει σηκώσει το χέρι και ετοιμάζεται βιαστικά να φωνάξει κάποιον γνωστό του που περνάει επίσης βιαστικά --(κοιτά τον κύριο που φωνάζει δυνατά "Ε, Πέτρο")
γ)περιμένουμε κάποιον στην παρέα και αυτος μπαίνοντας αναζητούσε κάτι στο χώρο --(έρχεται προς το μέρος μας)
δ) κοιτάζει τον Νίκο δίπλα μας και περιμέναμε ένα φίλο του Νίκου --(κάθεται δίπλα στο Νίκο)
Και έτσι νομίζω οτι αυτό κάπου το έχω ξαναδεί.Και πρόκειται για γεγονότα, το ένα μετά το άλλο που κάνουν μια σκηνή...
Ή μήπως τελικά παρατήρησα όλα αυτά και τα επεξεργάστηκα για χ, ψ λόγους γρήγορα; Και έζησα τη σκηνή και τελικά αυτή συνέβη έτσι ακριβώς...Και "νόμιζα" οτι την έχω ξαναζήσει;
Όμως τίποτα απο όλα αυτά δεν είναι παράνοια, ψευδαίσθηση ή παράισθηση. Ειδικά δε σχιζοφρένεια.
Είναι ίσως ατελής ανάμνηση.
Έλλειψη αυτογνωσίας και ενεργοποίηση ψυχολογικόυ μηχανισμού.
Ξαφνική υπερλειτουργεία του εγκεφάλου που οδηγεί σε μινι βραχυκύκλωμα.
ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ:
πανω σε αυτο το θεμα ηθελα να κανω μια ερωτηση(ενν.DEJA VU) εχω βιωσει το φαινομενο αρκετες φορες αλλα οταν ωρισκομουν κατω απο ισχυρη συναισθηματικη πιεση δεν το προκαλουσα απλα το βιωνα και ετσι οπως ερχονταν εφευγε ομως εχω καπως μπερδευτει με το θεμα για τον εξης λογο:
στην αρχη το απλα βιωνα το συναισθημα του οτι κατι εχω ξαναζησει η ξανα δει αυτο συνοδευονταν απο μια ζαλαδα και ταση προς εμετο μετα ομως αρχισα να βλεπω και παραστασεις ολοκληρες και επεξηγω αυτο που θελω βα πω "ηταν πρωι στην ομονοια στο τρενο και βλεπω μια πορτα με τοπου την βλεπω εχω deja vu συν τα επακολουθα αυτου αλλα δεν σταματησε εκει ειδα μπροστα μου σαν σε ονειρο την πορτα ανοιγμενοι και κοσμο να πηγαινοερχεται " αυτο ειναι κατι περα απο το deja vu ?
Trithemius:
Και σε μένα έχει τύχει να βιώσω πολλές φορές αυτό το φαινόμενο αλλά όχι με τα επακόλουθα που είχε ο φίλος Ηράκλειτος. Σ' εμένα συνέβαινε ήρεμα, ομαλά, ως μέρος της καθημερινότητάς μου, απλώς με το που βρισκόμουν κάπου, ένοιωθα μέσα μου απλώς ένα αίσθημα οικειότητας και αναδρομής σε παραστάσεις που είχα ξαναζήσει. Οι εκδοχές φαίνεται πως είναι πολλές ::)
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση