Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Γενικά θέματα προβληματισμού

Deja Vu!

(1/5) > >>

Avaris:
Η αίσθηση πως αυτό που βλέπεις να διεξάγεται μπροστά σου αυτή τη στιγμή, έχει "ξανασυμβεί"....

Η αίσθηση πως το έχεις ξαναδεί....



Παραφροσύνη?

                    Καθαροί Ψυχολογικοί Μηχανισμοί?

                                                                Καρμικοί Μηχανισμοί?

   
       Ή τι άλλο?                 

Avaris:
 (Κ.Καστανέντα, "Μια Ξεχωριστή Πραγματικότητα", σ.314)

********************************************************************************************

"....Μου ανέφερες κάποτε", άρχισε ο Δον χουάν, "ότι ένας φίλος σου είχε πει, βλέποντας ένα φύλλο να πέφτει απ' την κορφή μιας συκομουριάς ότι το ίδιο φύλλο δεν επρόκειτο να ξαναπέσει απο την ίδια συκομουριά στον αιώνα τον άπαντα. Θυμάσαι?"

Θυμόμουν πως του είχα μιλήσει γι' αυτό το περιστατικό.

"Βρισκόμαστε στη ρίζα ενός μεγάλου δένδρου τώρα", συνέχισε, "κι αν κοιτάξουμε το άλλο δένδρο που είναι μπροστά μας, πιθανό να δούμε κι εμείς ένα φύλλο να πέφτει απο την κορφή".

Μου έκανε νόημα να κοιτάξω. Υπήρχε ένα μεγάλο δένδρο στην άλλη πλευρά της ρεματιάς και τα φύλλα του ήτανε κίτρινα και ξεραμένα. Μ' ένα κούνημα της κεφαλής με παρότρυνε να συνεχίσω να κοιτάζω το δέντρο. Ύστερα απο μερικά λεπτά αναμονής, ένα φύλλο ξεκόλλησε απ' την κορυφή και άρχισε να πέφτει. Κατεβαίνοντας, χτύπησε τρεις φορές πάνω σε άλλα φύλλα και κλαδιά πριν να προσγειωθεί ανάμεσα στα ψηλά χαμόκλαδα.

"Το είδες?"

"Ναι".

"Θα πεις ότι το ίδιο αυτό φύλλο δε θα ξαναπέσει ποτέ απο το ίδιο δέντρο. Σωστά?"

"Σωστά".

"Στην καλύτερη περίπτωση της αντίληψής σου αυτό είναι σωστό. Αλλά μόνο στην καλύτερη περίπτωση. Κοίτα πάλι".

Κοίταξα αυτόματα και είδα ένα φύλλο να πέφτει. Χτύπησε πραγματικά τα ίδια φύλλα και κλαδιά όπως το προηγούμενο. Ήταν σαν νάβλεπα την επανάληψη της σκηνής στην τηλεόραση. Ακολούθησα με τα μάτια την κυματιστή πτώση του φύλλου ώσπου ακούμπησε στο έδαφος.

Μετά πήγα να διαπιστώσω αν ήταν δύο τα φύλλα που είχαν πέσει, αλλά τα χαμόκλαδα γύρω απ' το δέντρο μ' εμπόδιζαν να δω που είχε πραγματικά προσγειωθεί το φύλλο.

Ο Δον Χουαν γέλασε και μου είπε να καθήσω.

"Κοίταξε", είπε, δείχνοντας με το κεφάλι του την κορφή του δέντρου.

                                                      "Το ίδιο φύλλο ξαναπέφτει".

                              Είδα ένα ακόμη φύλλο να πέφτει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που είχαν πέσει τα δύο προηγούμενα.


Όταν προσγειώθηκε, κατάλαβα ότι ο Δον Χουάν θα μου έλεγε να ξανακοιτάξω στην κορφή του δέντρου, γι' αυτό τον πρόλαβα μόνος μου.

                                                              Είδα το φύλλο να ξαναπέφτει.

Κατάλαβα τότε ότι είχα δει μόνο το πρώτο φύλλο ν' αποσπάται ή μάλλον την πρώτη φορά που το φύλλο έπεφτε, το είδα απο τη στιγμή που γινόταν η απόσπασή του απο το κλαδί...τις άλλες τρεις φορές το φύλλο έπεφτε ήδη όταν σήκωσα τα μάτια μου να κοιτάξω.

Το είπα αυτό στον Δον Χουάν και του ζήτησα να μου εξηγήσει τι είχε κάνει.

"Δεν καταλαβαίνω πως με κάνεις να βλέπω μια επανάληψη αυτού που είχα ήδη δει πριν. Τι κόλπο μου έκανες Δον Χουάν?"

Γέλασε αλλά δεν απάντησε. Επέμενα πως θά'πρεπε να μου εξηγήσει πως γινόταν να βλέπω εκείνο το φύλλο να πέφτει και να ξαναπέφτει. Είπα ότι σύμφωνα με την δική μου λογική αυτό ήταν αδύνατο.

Ο Δον Χουάν είπε ότι και η  δική του λογική του έλεγε το ίδιο, αλλά μολαταύτα είχα δει με τα μάτια μου το φύλλο να πέφτει και να ξαναπέφτει...."

Avaris:
Για όποιον πιστεύει στη Μετενσάρκωση φυσικά είναι ξεκάθαρο.

Εαν "αυτό το μέρος" μου φαίνεται "οικείο", τότε έχω "ξαναζήσει εκεί" - υποννοώντας : "σε κάποια άλλη ζωή".

Εαν "αυτό το πρόσωπο" μου  φαίνεται "οικείο", τότε έχουμε ξανασυναναστραφεί μεταξύ μας - υποννοώντας : "σε κάποια άλλη ζωή".

Εαν "μια κατάσταση που βιώνω" μου φαίνεται "οικεία", τότε την έχω "ξαναζήσει" σε κάποια άλλη ζωή.

Εαν διαβάζω κάτι και νοιώθω "παράξενα οικεία" με αυτά  που μελετάω (πχ τεχνικές βίωσης), τότε τα έχω "ξαναζήσει" (βιώσει) σε "κάποια άλλη ζωή" και τα "επαναβιώνω" τώρα μέσω αυτής της "υπενθύμισης".

Δείχνει τόσο "ξεκάθαρο", αλλά απο την άλλη  υπάρχουν και οι "ενστάσεις"....

 Να όμως που αυτά τα δύο είναι άκρως "αλληλένδετα":


Εαν υφίσταται η "Μετενσάρκωση"


                                            τότε υφίσταται και το φαινόμενο Deja Vu

Eleni:
Ναι αλλά δεν θα μπορούσε να είναι απλώς μια ανάσυρση κάποιας ατελούς ανάμνησης καταγεγραμμένης στο υποσυνείδητο που μόλις πυροδοτήθηκε απο ενα εξωτερικό παρεμφερές ερέθισμα και έτσι εμφανίζεται σαν κάτι ''γνωστό''?

Avaris:

--- Παράθεση από: try στις Ιουνίου 25, 2007, 12:23:32 ---Ναι αλλά δεν θα μπορούσε να είναι απλώς μια ανάσυρση κάποιας ατελούς ανάμνησης καταγεγραμμένης στο υποσυνείδητο που μόλις πυροδοτήθηκε απο ενα εξωτερικό παρεμφερές ερέθισμα και έτσι εμφανίζεται σαν κάτι ''γνωστό''?

--- Τέλος παράθεσης ---


Ναι. Αυτή ακριβώς είναι η πιο ευρέως γνωστή "ένσταση". Η πιο "συνήθης".


Τι σημαίνει όμως "ατελής ανάμνηση"?


Έχω την αίσθηση πως η λειτουργία του "Σχήματος" είναι η εξής :


Ή ξέρω κάποιο μέρος ή δεν το ξέρω.


Ή ξέρω κάποιο πρόσωπο ή δεν το ξέρω.


Ή έχω ζήσει ξανά μια κατάσταση ή δεν την έχω ζήσει.



                                                                 Πως είναι δυνατόν να "νομίζω" πως ξέρω ?


Μήπως με αυτή τη Λογική μπαίνουμε στα χωράφια της "Παράνοιας", της "Σχιζοφρένειας" και των "ψευδαισθήσεων/παραισθήσεων"?

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα