Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Ροδοσταυρικές Διδασκαλίες και Τεχνικές
Επίδραση του διαλογισμού στο σώμα
hierophantis:
εχω καταφέρει μετα απο χρόνια προσπάθειας στον διαλογισμό να έρθω στο "κενο" και σε ενα δύσκολα να το περιγράψω φως , αυτο που μου εχει κανει εντύπωση ειναι οτι δεν μπορώ να καθίσω σε αυτο παρα μερικα δευτερολεπτα , και μετα είναι να σαν να πετάγομαι έξω ....
Rose:
--- Παράθεση από: hierophantis στις Σεπτεμβρίου 06, 2011, 14:27:05 ---εχω καταφέρει μετα απο χρόνια προσπάθειας στον διαλογισμό να έρθω στο "κενο" και σε ενα δύσκολα να το περιγράψω φως , αυτο που μου εχει κανει εντύπωση ειναι οτι δεν μπορώ να καθίσω σε αυτο παρα μερικα δευτερολεπτα , και μετα είναι να σαν να πετάγομαι έξω ....
--- Τέλος παράθεσης ---
Αδελφέ μου,
αυτό που έχω διαπιστώσει, ενασχολούμενη με διάφορες ομάδες και διδασκαλίες στο παρελθόν, είναι πως οι περισσότεροι "Πνευματικοί Δάσκαλοι" που διδάσκουν τον "Διαλογισμό", είτε δεν κατανοούν, σε τι επακριβώς χρησιμεύει ο Διαλογισμός, είτε αποτυγχάνουν να μεταφέρουν, ορθά, την εμπειρία και κατανόηση τους.
Και έτσι δυστυχώς πάρα πολλοί για πάρα πολλά χρόνια, παιδεύονται εξασκούμενοι, ίσως σε λάθος τεχνικές, και προς λάθος στόχους.
Εφόσον λοιπόν κατανοήσουμε τι πραγματικά είναι ο Διαλογισμός, και πως το προσεγγίζουμε εσωτερικά, τότε, με λίγη εξάσκηση, μπορούμε να επιτύχουμε πολύ λαμπρά αποτελέσματα.
Ο Διαλογισμός στην Ελληνική Φιλοσοφία, είναι συνώνυμος με τον Στοχασμό. Διαλογιζόμαστε, στοχαζόμαστε, επεξεργαζόμαστε, ένα αντικείμενο ή μία Φιλοσοφική Ιδέα, και έτσι προσπαθούμε να συλλάβουμε και άλλες διαστάσεις, και σε βάθος και σε πλάτος, έτσι ώστε να διευρυνθεί η Κατανόηση και η Συνείδησή μας.
Με άλλα λόγια, όλοι οι άνθρωποι, διαλογιζόμαστε καθημερινά, στοχαζόμαστε, σκεφτόμαστε, αναλύουμε γεγονότα, πέφτουμε κουρασμένοι σε σχεδόν υπνωτικές καταστάσεις, όπου εκεί πιο βαθιά μέσα στο είναι μας, επεξεργαζόμαστε, πολλά και ποικίλα στοιχεία, και κάποια στιγμή, ο εσωτερικός μας κόσμος, μας πετάει πίσω στο συνειδητό τα αποτελέσματα, της αναζήτησής μας, τα συμπεράσματά μας, εφόσον όλη η πληροφορία, έχει συνδυαστεί και από την Συναισθηματική Νοημοσύνη, την νοημοσύνη ασυνείδητων στοιχείων και πληροφοριών.
Εφόσον λοιπόν, όλοι μας καθημερινά, κάποιες στιγμές, την ημέρα μας, διαλογιζόμαστε, και ειδικά, όταν βαθιά κοιμόμαστε, γιατί δεν είμαστε όλοι μας φωτισμένοι?
Διότι για να μας παρέχει ο εσωτερικός μας υπολογιστής, σοφά συμπεράσματα, χρειάζεται να του παρέχουμε τις ορθές πληροφορίες, τις οποίες κατόπιν θα επεξεργαστεί, και θα παραδώσει πίσω στη Συνείδησή μας.
Αυτή η συνεχόμενη συνεργασία, μεταξύ του Συνειδητού και του Ασυνειδήτου, όσο πιο συνειδητά γίνεται, και όσο περισσότερες ορθές πληροφορίες συλλέγουμε, μέσω της έρευνας μας, και όσο περισσότερο, στοχαζόμαστε και διαλογιζόμαστε (υπνωτικά και βαθιά) πάνω σε αυτές τις πληροφορίες, τόσο και πιο Σοφοί γινόμαστε.
Το συνεχόμενο και απόλυτο Κενό, λοιπόν αδελφέ μου, δεν έχει καμία απολύτως έννοια, και μάλιστα μπορεί να αποβεί ψυχικά επικίνδυνο. 'Εννοια έχει να μπορούμε να χαλαρώνουμε, να ηρεμούμε, να οραματιζόμαστε, να αφουγκραζόμαστε και σε άλλα κύματα, ψυχικά, μέσω της 6ης αίσθησης τον γύρω κόσμο μας, ο οποίος διευρύνεται και κάθετα και οριζόντια, ανάλογα το πόσο έχουμε εργαστεί εσωτερικά (ψυχικά) και εξωτερικά (επιστημονικά).
Είναι αλήθεια πως τίποτα δεν μένει Κενό, στο σύμπαν. Είναι κανόνας πως κάθετι κενό, γεμίζει αυτόματα.
Ευτυχώς όμως που γεμίζει, ειδάλλως στο Κενό, κανείς δεν ζει.
hierophantis:
--- Παράθεση από: Rose στις Σεπτεμβρίου 06, 2011, 15:34:20 ---
--- Παράθεση από: hierophantis στις Σεπτεμβρίου 06, 2011, 14:27:05 ---εχω καταφέρει μετα απο χρόνια προσπάθειας στον διαλογισμό να έρθω στο "κενο" και σε ενα δύσκολα να το περιγράψω φως , αυτο που μου εχει κανει εντύπωση ειναι οτι δεν μπορώ να καθίσω σε αυτο παρα μερικα δευτερολεπτα , και μετα είναι να σαν να πετάγομαι έξω ....
--- Τέλος παράθεσης ---
Αδελφέ μου,
αυτό που έχω διαπιστώσει, ενασχολούμενη με διάφορες ομάδες και διδασκαλίες στο παρελθόν, είναι πως οι περισσότεροι "Πνευματικοί Δάσκαλοι" που διδάσκουν τον "Διαλογισμό", είτε δεν κατανοούν, σε τι επακριβώς χρησιμεύει ο Διαλογισμός, είτε αποτυγχάνουν να μεταφέρουν, ορθά, την εμπειρία και κατανόηση τους.
Και έτσι δυστυχώς πάρα πολλοί για πάρα πολλά χρόνια, παιδεύονται εξασκούμενοι, ίσως σε λάθος τεχνικές, και προς λάθος στόχους.
Εφόσον λοιπόν κατανοήσουμε τι πραγματικά είναι ο Διαλογισμός, και πως το προσεγγίζουμε εσωτερικά, τότε, με λίγη εξάσκηση, μπορούμε να επιτύχουμε πολύ λαμπρά αποτελέσματα.
Ο Διαλογισμός στην Ελληνική Φιλοσοφία, είναι συνώνυμος με τον Στοχασμό. Διαλογιζόμαστε, στοχαζόμαστε, επεξεργαζόμαστε, ένα αντικείμενο ή μία Φιλοσοφική Ιδέα, και έτσι προσπαθούμε να συλλάβουμε και άλλες διαστάσεις, και σε βάθος και σε πλάτος, έτσι ώστε να διευρυνθεί η Κατανόηση και η Συνείδησή μας.
Με άλλα λόγια, όλοι οι άνθρωποι, διαλογιζόμαστε καθημερινά, στοχαζόμαστε, σκεφτόμαστε, αναλύουμε γεγονότα, πέφτουμε κουρασμένοι σε σχεδόν υπνωτικές καταστάσεις, όπου εκεί πιο βαθιά μέσα στο είναι μας, επεξεργαζόμαστε, πολλά και ποικίλα στοιχεία, και κάποια στιγμή, ο εσωτερικός μας κόσμος, μας πετάει πίσω στο συνειδητό τα αποτελέσματα, της αναζήτησής μας, τα συμπεράσματά μας, εφόσον όλη η πληροφορία, έχει συνδυαστεί και από την Συναισθηματική Νοημοσύνη, την νοημοσύνη ασυνείδητων στοιχείων και πληροφοριών.
Εφόσον λοιπόν, όλοι μας καθημερινά, κάποιες στιγμές, την ημέρα μας, διαλογιζόμαστε, και ειδικά, όταν βαθιά κοιμόμαστε, γιατί δεν είμαστε όλοι μας φωτισμένοι?
Διότι για να μας παρέχει ο εσωτερικός μας υπολογιστής, σοφά συμπεράσματα, χρειάζεται να του παρέχουμε τις ορθές πληροφορίες, τις οποίες κατόπιν θα επεξεργαστεί, και θα παραδώσει πίσω στη Συνείδησή μας.
Αυτή η συνεχόμενη συνεργασία, μεταξύ του Συνειδητού και του Ασυνειδήτου, όσο πιο συνειδητά γίνεται, και όσο περισσότερες ορθές πληροφορίες συλλέγουμε, μέσω της έρευνας μας, και όσο περισσότερο, στοχαζόμαστε και διαλογιζόμαστε (υπνωτικά και βαθιά) πάνω σε αυτές τις πληροφορίες, τόσο και πιο Σοφοί γινόμαστε.
Το συνεχόμενο και απόλυτο Κενό, λοιπόν αδελφέ μου, δεν έχει καμία απολύτως έννοια, και μάλιστα μπορεί να αποβεί ψυχικά επικίνδυνο. 'Εννοια έχει να μπορούμε να χαλαρώνουμε, να ηρεμούμε, να οραματιζόμαστε, να αφουγκραζόμαστε και σε άλλα κύματα, ψυχικά, μέσω της 6ης αίσθησης τον γύρω κόσμο μας, ο οποίος διευρύνεται και κάθετα και οριζόντια, ανάλογα το πόσο έχουμε εργαστεί εσωτερικά (ψυχικά) και εξωτερικά (επιστημονικά).
Είναι αλήθεια πως τίποτα δεν μένει Κενό, στο σύμπαν. Είναι κανόνας πως κάθετι κενό, γεμίζει αυτόματα.
Ευτυχώς όμως που γεμίζει, ειδάλλως στο Κενό, κανείς δεν ζει.
--- Τέλος παράθεσης ---
αυτό κάνω τον τελευταίο καιρό στοχάζομαι στης ιδέες που διάβασα , ανακαλύπτω την δυναμική της καμπαλα σε κάθε τι , το τελευταίο μου συμπέρασμα είναι οτι η καμπαλα είναι το dna του σύμπαντος ...
Ορφέας:
--- Παράθεση από: hierophantis στις Σεπτεμβρίου 06, 2011, 14:27:05 ---εχω καταφέρει μετα απο χρόνια προσπάθειας στον διαλογισμό να έρθω στο "κενο" και σε ενα δύσκολα να το περιγράψω φως , αυτο που μου εχει κανει εντύπωση ειναι οτι δεν μπορώ να καθίσω σε αυτο παρα μερικα δευτερολεπτα , και μετα είναι να σαν να πετάγομαι έξω ....
--- Τέλος παράθεσης ---
Στο "κενό" καθόμαστε σχεδόν μια αιωνιότητα, για πολύ πολύ μεγάλο διάστημα.... Είναι αλήθεια βέβαια ότι στην επαναφορά μας στον πραγματικό χρόνο, διαπιστώνουμε ότι έχουν περάσει μόνο λίγες στιγμές.... Η παραμονή στην "έκλαμψη" λίγο περισσότερο, αφήνει αποτυπώματα μνήμης, τέτοιων αντιλήψεων, που χρειάζονται μέρες μετά για να επεξεργαστούν και να αφομοιωθούν από την συνείδηση.... Στην ανώτερη κατάσταση, εκείνη την "μακαριότητα" της στιγμής πολλοί ερμηνεύουν ως μία "γεύση" Νιρβάνας για την Ανατολή, ή Ένωσης με τον Πατέρα για την εβραιοχριστιανική Δύση. Εμείς αντιθέτως φρονούμε ότι πρόκειται για μια περιστασιακή Επαφή με τον Αληθινό Εαυτό - με το "Ταυτό" του Γιουνγκ - γνωρίζοντας σταδιακά τον Πυρήνα του "Είναι" μας....
Ουσιαστικά όμως διαλογισμός στο "κενό" δεν δύναται να υφίσταται, καθότι στο "κενό" δεν υπάρχει τίποτα άλλο με το οποίο μπορούμε να συνδιαλεγούμε, εκτός βέβαια από τον εαυτό μας. Είναι χρήσιμο επίσης να επισημανθεί ότι έχουμε δύο ξεχωριστούς και διαφορετικούς "χώρους" "κενού" όπου μπορούμε να φτάσουμε. Ξανατονίζουμε και πάλι - όπως και στις προηγούμενες σελίδες - ότι δεν συνίσταται η τεχνική αυτή για τον Νεόφυτο, γιατί η καταβύθιση του στο "πρώτο" "κενό" εγκυμονεί πληθώρα κινδύνων για την υγεία του συνειδητού η/και για την υγιή συναισθηματική του κατάσταση. Όσο για το "δεύτερο" "κενό" ή άκαιρη επίσκεψη σε αυτό δημιουργεί έντονες ανεξέλεγκτες τάσεις φυγής.
Ορφέας:
--- Παράθεση από: hierophantis στις Σεπτεμβρίου 06, 2011, 15:56:54 ---αυτό κάνω τον τελευταίο καιρό στοχάζομαι στις ιδέες που διάβασα , ανακαλύπτω την δυναμική της καμπαλα σε κάθε τι , το τελευταίο μου συμπέρασμα είναι οτι η καμπαλα είναι το dna του σύμπαντος ...
--- Τέλος παράθεσης ---
Αυτό είναι το τελευταίο συμπέρασμα.... Η επεξεργασία και η επέκταση στις πτυχές του, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην κατανόηση και συνειδητοποίηση....
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση