Σχόλια > Χώρος κατάθεσης απόψεων μελών
33
Οίαγρος:
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2. ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΒΑΘΜΟΣ - ΕΤΑΙΡΟΣ
ΟΙ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ : ΟΡΑΣΗ, ΑΚΟΗ, ΑΦΗ, ΟΣΦΡΗΣΗ, ΓΕΥΣΗ
Η όραση, η ακοή, η όσφρηση και η γεύση βρίσκονται σ’ ένα ορισμένο σημείο του σώματος και βοηθούν τον άνθρωπο να αντιληφθεί και να κατανοήσει τα πράγματα γύρω του, να συντηρήσει τον εαυτό του και - σ’ ένα ανώτερο επίπεδο -να απολαύσει την εκδήλωση της ομορφιάς στον κόσμο μέσω της Τέχνης, της Μουσικής, των αρωμάτων ή ενός υπέροχα μαγειρεμένου φαγητού. Η αφή, διασπαρμένη σ’ όλη την επιφάνεια του ανθρώπινου σώματος είναι πολύτιμη βοηθός των άλλων αισθήσεων. Ο άνθρωπος - δια μέσου των αισθήσεων -εξερευνά το περιβάλλον και ανακαλύπτει τους Φυσικούς Νόμους προσπαθώντας να φθάσει στη Γνώση. Πόση γνώση όμως είναι προσιτή στον άνθρωπο μέσω των πέντε αισθήσεων;
ΟΙ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟΙ ΡΥΘΜΟΙ:ΔΩΡΙΚΟΣ, ΙΩΝΙΚΟΣ, ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΣ
Η Τέχνη ανυψώνει το ανθρώπινο πνεύμα μεταφέροντάς το σε υψηλότερες πνευματικές σφαίρες. Η Αρχιτεκτονική θεωρείται η ευγενέστερη από τις Καλές Τέχνες. Σοφοί τεχνίτες χρησιμοποίησαν αυτή την Τέχνη για να παραστήσουν στον τρισδιάστατο κόσμο μας τις έννοιες της Δύναμης, της Σοφίας και της Ομορφιάς. Από τον πύργο της Βαβέλ, το ναό του Σολομώντα, τις πυραμίδες της Αιγύπτου, τον Παρθενώνα, την Αγία Σοφία, τους Καθεδρικούς ναούς μέχρι τους σημερινούς ουρανοξύστες τα κτίρια, προϊόντα της ανθρώπινης διάνοιας - πέρα από τη χρηστική τους αξία -μεταφέρουν τα μηνύματά τους. Γύρω στο 100π.Χ ο Ρωμαίος Βιτρούβιος καθιέρωσε τον αρχιτέκτονα σαν κάτι περισσότερο από απλό τεχνίτη. Ο αρχιτέκτων έπρεπε να είναι επιδέξιος σχεδιαστής, μαθηματικός, βαθύς γνώστης της Ιστορίας, επιμελής σπουδαστής της Φιλοσοφίας, να αγαπά τη μουσική, να είναι γνώστης της Αστρολογίας. ΄Επρεπε να είναι ένα είδος μάγου, εξοικειωμένος με το σύνολο της ανθρώπινης γνώσης, μυημένος στους κρυφούς νόμους της δημιουργίας, ώστε να μπορεί να τους χρησιμοποιήσει για να δημιουργήσει μοναδικά κτίσματα. Κατά την ελληνική αρχαιότητα ο Δωρικός Ρυθμός απεικόνιζε τη Δύναμη, ο Ιωνικός τη Σοφία και ο Κορινθιακός την Ομορφιά στην απόλυτη έννοιά της. Όχι, Βιολέτα η ομορφιά δεν έχει σχέση με τα κιλά του ανθρώπου, με το χρώμα των ματιών του ή με τα εφήμερα και αυθαίρετα πρότυπα ομορφιάς που λανσάρουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ψάξε στο βάθος των ματιών και της καρδιάς σου και η απόλυτη ομορφιά θα σου αποκαλυφθεί σε όλο της το μεγαλείο.
ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ: ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ, ΡΗΤΟΡΙΚΗ, ΛΟΓΙΚΗ, ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ, ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ, ΜΟΥΣΙΚΗ, ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ
Γραμματική είναι η γνώση των κανόνων μιας γλώσσας, ώστε ο κάτοχός της να μπορεί να εκφράζεται σ’ αυτήν άπταιστα. Η Βιολέτα γνώριζε πολύ καλά τόσο τη γραμματική της Ελληνικής όσο και της Αγγλικής γλώσσας. Γνώριζε επίσης πολύ καλά τη γραμματική της Γαλλικής Γλώσσας, της έλλειπε ένας χρόνος φοίτησης για να πάρει πτυχίο μεταφράστριας από το Γαλλικό Ινστιτούτο. Ήθελε να το κάνει, αλλά οι υποχρεώσεις της ζωής την εμπόδιζαν.
Ρητορική, η ευφράδεια του λόγου, η τεχνική της πειθούς, της απόσπασης της προσοχής των ακροατών. ΄Η η τέχνη της κυριαρχίας πάνω στο νου των ανθρώπων όπως έλεγε ο Πλάτων. Με πόσο διαφορετικό τρόπο χειρίσθηκαν ο Χίτλερ και ο Μαχάτμα Γκάντι τις συνειδήσεις των ανθρώπων!
Η Λογική είναι η επιστήμη του ορθώς σκέπτεσθαι και μεθοδικώς συλλογίζεσθαι. Είναι η επιστήμη της πραγματικότητας. Της πραγματικότητας που γίνεται αντιληπτή από τις πέντε αισθήσεις. Η Λογική όμως - από μόνη της - δεν αρκεί για την ηθική και πνευματική ολοκλήρωση του ανθρώπου. Η λογική πρέπει να εναρμονίζεται με τα συναισθήματα της αγάπης και της κατανόησης.
Η Αριθμητική είναι η επιστήμη του υπολογίζειν με ορθότητα, το κλειδί όλων των θετικών επιστημών. Η Αριθμητική αποκλείει το λάθος, τουλάχιστον στον κόσμο των φαινομένων. Η Γεωμετρία είναι η επιστήμη του μετράν με ακρίβεια. Είναι η επιστήμη που υπέταξε την επιφάνεια στο διαβήτη και κατάφερε να μετρήσει τις διαστάσεις του ορατού σύμπαντος. Οδήγησε τον άνθρωπο να κατανοήσει την έννοια του απείρου. « Μηδείς Αγεωμετρητος Εισίτω» έγραφε η Θύρα του Ναού των Πυθαγορείων μυστηρίων.
Η Βιολέτα άρχισε να αντιλαμβάνεται τη μεγάλη αξία των θετικών επιστημών. Στο σχολείο, καθηγητές ανάξιοι να φέρουν αυτό τον τίτλο, τρομοκρατούσαν τους μαθητές με βαθμούς και εξετάσεις κάνοντάς τους να μισήσουν τα μαθηματικά και τη γεωμετρία και στερώντας τους τη δυνατότητα να κατανοήσουν πολλά από τα πράγματα που μας περιβάλλουν.
Μουσική. Η αρμονία του κόσμου. Συναισθήματα όπως χαρά, λύπη, πόνος, δόξα, ελπίδα, απελπισία, ηρεμία, ταραχή, ζωή, πένθος εκφράζονται χωρίς λόγια. Μόνο με ήχους. Η ψυχή έχει ανάγκη από λόγια άραγε;
Η αστρονομία είναι η επιστήμη που μελετά τους νόμους της κίνησης των άστρων. Βασιζόμενη στη Γεωμετρία μας επέτρεψε να μετρήσουμε και να γνωρίσουμε τον ΄Ηλιο, τη Σελήνη, τ’ αστέρια , το σύμπαν. Η απεραντοσύνη του σύμπαντος βοηθάει τον άνθρωπο να κατανοήσει την ασημαντότητά του, αλλά η γνώση της απεραντοσύνης τους σύμπαντος κάνει τον άνθρωπο να κατανοήσει το μεγαλείο αυτού του σύμπαντος. Μέχρι που μπορεί να φθάσει τελικά η ανθρώπινη διάνοια;
ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ: ΘΑΛΗΣ, ΣΟΛΩΝ, ΣΩΚΡΑΤΗΣ, ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ, ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ
Ο Θαλής ο Μιλήσιος, ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδος, έθεσε τις βάσεις του ορθολογικού τρόπου αποκαλύψεως της αρχής των όντων. Θεωρείται ο θεμελιωτής της ευρωπαϊκής φιλοσοφίας και επιστήμης. Ο ρήτορας και ποιητής Σόλων, επίσης ένας από τους επτά σοφούς, έδωσε στην Αθήνα πολίτευμα ισονομίας για όλους τους πολίτες. Όταν ρωτήθηκε αν θεωρεί ότι έδωσε στους συμπολίτες του τους καλύτερους νόμους, απάντησε: « Τους έδωσα τους καλύτερους νόμους που είναι ικανοί να δεχθούν». Οι αλήθειες δεν είναι ποτέ απόλυτες, Είναι οι αλήθειες μιας περιόδου. Αλήθειες κατάλληλες για την συγκεκριμένη πνευματική ανάπτυξη των ανθρώπων μιας εποχής, ενός τόπου. Σπάνια έχουν διαχρονική ισχύ και τροποποιούνται ανάλογα με την πρόοδο και τις ανάγκες της ανθρωπότητας. ΄Αλλοτε προς το καλύτερο και άλλοτε προς το χειρότερο. Όταν ο προφήτης Μωάμεθ έγραψε ότι ο άντρας πρέπει να παντρεύεται τέσσερις γυναίκες, πράγμα αδιανόητο για την εποχή μας, ήξερε τι έλεγε. Οι άντρες αποτελούσαν μειοψηφία του πληθυσμού λόγω των πολέμων και έτσι τέσσερις γυναίκες έπρεπε να μοιρασθούν έναν άντρα για να γευθούν τις χαρές της οικογένειας και της μητρότητας. Η αρχική δήθεν απαίτηση του Θεού να θυσιάσει ο Αβραάμ το γιό του Ισαάκ και η τελική απαγόρευση της θυσίας έδειξε στους ανθρώπους ότι ο Θεός δεν επιθυμεί ανθρωποθυσίες. Δυστυχώς η πρακτική της θυσίας μικρών παιδιών ήταν ευρύτατα διαδεδομένη μέχρι τότε. Σήμερα, ποιος γονιός διανοείται να θυσιάσει το παιδί του για οποιοδήποτε λόγο;
Ο Σωκράτης, από τα μεγαλύτερα πνεύματα της αρχαιότητας, δίδαξε την πίστη στο Θεό, στην αθανασία της ψυχής και δημιούργησε την ηθική του καθήκοντος. Το καθήκον της υπακοής στους νόμους της πατρίδας του, τον οδήγησε να πιει το κώνειο. Απόφθεγμά του υπήρξε το «Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα». Ο σοφός με τα γήινα μέτρα και σταθμά Σωκράτης, στάθηκε μπροστά στη σοφία και την απεραντοσύνη του σύμπαντος και θαύμασε τη σοφία του Δημιουργού, αναγνωρίζοντας τη δική του ανεπάρκεια μπροστά του. Σεμνότητα, ταπεινοφροσύνη και ‘γνώθι σαυτόν’ που θα έπρεπε να μιμηθούν όλοι οι πολιτικοί και «πνευματικοί» ηγέτες της εποχής μας. Η κάθε γνώση που αποκτά ο άνθρωπος πάνω στη Τέχνη, την Επιστήμη ή τη Φιλοσοφία μπορεί να χρησιμεύσει για τη λύτρωσή του από τα πάθη του ή για την πλήρη υποδούλωσή του σε αυτά. Η σωστή χρήση της γνώσης μπορεί να καταστήσει τον άνθρωπο ευτυχισμένο. Κατακτήσεις του ανθρώπινου πνεύματος όπως η ατομική ενέργεια -αν στερείται ηθικής - μπορεί να οδηγήσει τον πλανήτη μας στην απόλυτη καταστροφή.
Ο Λυκούργος, μεγάλος νομοθέτης της Σπάρτης είχε ως σκοπό να καταστήσει όλους τους πολίτες ελεύθερους και ίσους. Οι νόμοι είναι ανθρώπινα δημιουργήματα που προσπαθούν να αναπαραστήσουν στη γη τη θεϊκή δικαιοσύνη. Προσπαθούν, χωρίς να τα καταφέρνουν πάντα. Σε παλαιότερες εποχές η θανατική ποινή για υποδεέστερα αδικήματα , όπως η κλοπή ή η μοιχεία επιβάλλονταν χωρίς περαιτέρω σκέψη. Δυστυχώς σε κάποια σημεία του πλανήτη εξακολουθούν να υφίστανται παρόμοιοι βάρβαροι νόμοι. Σήμερα η τάση της δικαιοσύνης -στον λεγόμενο αναπτυγμένο κόσμο - τείνει στην επιείκεια και τον σωφρονισμό των παραστρατημένων. Χωρίς όμως δυστυχώς να κατορθώνει να αποτρέπει το έγκλημα, αφού το έγκλημα έχει την έδρα του στις αρρώστιες της ψυχής. Η ανθρώπινη ψυχή σήμερα νοσεί, ασφυκτιώντας μέσα σε τσιμεντένια κλουβιά, γραφεία με τεχνητό φωτισμό και παράλογες απαιτήσεις για υλικό πλούτο, αχαλίνωτο σεξ, αιώνια νεότητα και ομορφιά. Ο άνθρωπος χάνοντας την επαφή με τη φύση μέρος της οποίας αποτελεί, έχασε την επαφή με την ψυχή του, έχασε τον εαυτό του και ψάχνει μάταια να τον βρει στα τραπεζικά δάνεια που του επιτρέπουν να αποκτήσει ότι υλικό αγαθό επιθυμεί, εγκλωβίζοντάς τον σ’ ένα φαύλο κύκλο ατέρμονων και περιττών χρεών.
Ο Πυθαγόρας, άλλος ένας από τους επτά σοφούς ήταν νομοθέτης και φιλόσοφος. Μετονόμασε τους σοφούς σε φιλοσόφους – φίλους της σοφίας, αφού ο τίτλος σοφός ανήκε μόνο στο Θεό. Ο Πυθαγόρας δίδαξε τη μετενσάρκωση και η διδασκαλία του έμεινε μακριά από τα βέβηλα μάτια και αυτιά, αφού όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν την ίδια πνευματική ανάπτυξη και δεκτικότητα να κατανοήσουν τις υπέρτατες αλήθειες την ίδια στιγμή. Κάποτε βέβαια - μέσα από τις αλλεπάλληλες εμπειρίες των μετενσαρκώσεων - όλοι οι άνθρωποι θα προσεγγίσουν όσο μερίδιο της υπέρτατης γνώσης είναι προσιτό. Ο Ιησούς κήρυξε κι αυτός την πίστη στη μετενσάρκωση μέσα από την ιστορία του Ηλία που μετενσαρκώθηκε σε Ιωάννη Βαπτιστή και μέσα από την ιστορία του εκ γενετής τυφλού. Όταν οι μαθητές ρωτάνε τον Ιησού αν αμάρτησε ο ίδιος ο τυφλός ή οι γονείς του ώστε να τιμωρηθεί με αυτή την αναπηρία τίθεται το εύλογο ερώτημα. Πότε αμάρτησε ο τυφλός αφού ήταν εκ γενετής τυφλός; Σε προηγούμενη ζωή προφανώς! Οι πατέρες της Χριστιανικής Εκκλησίας αποφάσισαν να καταργήσουν το - ευρέως διαδεδομένο μέχρι τότε - δόγμα της μετενσάρκωσης, στη σύνοδο της Κωνσταντινούπολης το 510 μ.Χ., αφού θεώρησαν ότι ο άνθρωπος πρέπει να προσπαθεί να τελειωθεί στην παρούσα ζωή κι όχι να αναβάλλει την ηθική και πνευματική του ανάπτυξη για μελλοντικές μετενσαρκώσεις. Πόσες ζωές νομίζεις ότι έχεις ζήσει, Βιολέτα; Τι έμαθες από αυτές τις εμπειρίες σου; Κατέβα στα βάθη της συνειδήσεώς σου και ρώτησε τον εαυτό σου. Τα κύτταρά και η ψυχή σου θυμούνται. Εσύ, έχεις ξεχάσει!
Η ΕΡΓΑΣΙΑ
Η εργασία είναι απαραίτητη για την εξέλιξη του ανθρώπου, αλλά και του κοινωνικού συνόλου. Μπορεί να φαντασθεί κανείς πόσοι άνθρωποι εργάσθηκαν για να μην πεθαίνουμε εμείς από αρρώστιες όπως η γρίπη, ή η φυματίωση; Πόσες γυναίκες και αγέννητα παιδιά πέθαναν, πριν η ιατρική ανακαλύψει τη μέθοδο της καισαρικής τομής; Πόσοι εργάσθηκαν, από τον άγνωστο εφευρέτη του τροχού, μέχρι τις προσπάθειες του Δαίδαλου και του Ίκαρου για να μπορούμε εμείς να βρισκόμαστε μέσα σε λίγες ώρες στην άλλη άκρη της γης; Πόσοι άνθρωποι εξακολουθούν να εργάζονται για να γίνει η ζωή μας πιο εύκολη; Κανένας ανθρώπινος μόχθος δεν είναι περιττός. Ο γιατρός δεν είναι πιο σημαντικός από τον ταπεινό οδοκαθαριστή και ένας πολιτικός μηχανικός δεν προσφέρει περισσότερα από τον εργάτη που μοχθεί κάτω από τη βροχή και τον ήλιο για την κατασκευή του οικοδομήματος που ο μηχανικός σχεδίασε. Χωρίς τους εργάτες τα εντυπωσιακά οικοδομήματα θα ήταν απλά σχέδια πάνω στο χαρτί. ΄Ολοι προσφέρουν. Η νοικοκυρά που καθαρίζει το σπίτι, πλένει, σιδερώνει, μαγειρεύει προσφέρει μέγιστη υπηρεσία, αφού χάρη στις φροντίδες της τα μέλη της οικογένειας μπορούν να αφιερωθούν απερίσπαστα στα δικά τους καθήκοντα. Η εργασία πρέπει να δοξάζεται σε όλες της τις μορφές, αφού συντελεί στην πρόοδο της ανθρωπότητας.
-Χαίρομαι που βρίσκετε ενδιαφέρον στην ταπεινή μου βιβλιοθήκη, κυρία Πανούση. Η φωνή του ηλικιωμένου Σταύρου Κονταξή την επανέφερε στην πραγματικότητα. Η μύησή της άλλωστε στο δεύτερο τεκτονικό βαθμό του εταίρου, είχε μόλις ολοκληρωθεί.
-Με συγχωρείτε! Σας περίμενα και…………
- Εμένα με συγχωρείτε που σας έκανα να περιμένετε τόσο πολύ.
-Όχι καθόλου! Σας διαβεβαιώνω ότι η αναμονή υπήρξε πολύ εποικοδομητική για μένα!
Ο Κονταξής πρόσεξε το τυπικό του δευτέρου βαθμού που κρατούσε στα χέρια της η Βιολέτα.
- Σας ενδιαφέρει ο τεκτονισμός;
Η Βιολέτα κοίταξε το « ΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΤΥΠΙΚΟ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟΥ ΒΑΘΜΟΥ» που κρατούσε στα χέρια της. ΄Εφθασε κιόλας στο δεύτερο βαθμό;
- Πάρα πολύ, απάντησε αυθόρμητα. Ανέλαβα, βλέπετε, να μεταφράσω ένα σχετικό βιβλίο………………..
- Χωρίς τους μεταφραστές οι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν ξένες γλώσσες δε θα μπορούσαν να μετάσχουν της παγκόσμιας γνώσης και πληροφόρησης. Προσφέρετε μεγάλη υπηρεσία στους ανθρώπους.
- Ευχαριστώ! Η αλήθεια είναι ότι τώρα μόλις αρχίζω να το συνειδητοποιώ…………Αλλά κι εσείς……… θέλω να πω, αν δεν υπήρχαν τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών , πού θα μάθαινε κάποιος ξένες γλώσσες;
- Όλα είναι αλληλένδετα. Στη φύση, στη ζωή, στους ανθρώπους, στο σύμπαν. Δυστυχώς ο τρόπος ζωής του σημερινού ανθρώπου, δεν του επιτρέπει να πάρει μια ανάσα και να αφουγκραστεί. Να αφουγκραστεί τους χτύπους της ίδιας του της καρδιάς.
- Η δουλειά βλέπετε, οι υποχρεώσεις της καθημερινότητας…….
- Πέρα από τις φροντίδες της υλικής ζωής υπάρχει για τους τέκτονες το ευρύ πεδίο του στοχασμού και της δράσης. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή για να επιτευχθεί η ισορροπία ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο πεδία. Η υπερβολική συζήτηση, όπως και η υπερβολική σκέψη μπορούν να καταστρέψουν τη δύναμη της πράξης. Ή να αναστείλουν, ακόμα και να καταστρέψουν μια δράση. Η σκέψη μπορεί να εκφραστεί τέλεια μόνο μέσα από την πράξη.
Ο Κονταξής πρόσεξε το σκεφτικό ύφος της Βιολέτας.
-Ελπίζω να μη γίνομαι βαρετός ή δυσνόητος…………
-Όχι, όχι! Τι λέτε; Είναι πάρα πολύ ενδιαφέροντα αυτά που λέτε! Απλά, χρειάζομαι λίγο χρόνο…….
-Για να τα αφομοιώσετε! Είναι φυσικό. Ο Κονταξής σταμάτησε και την κοίταξε ίσα στα μάτια. Ο δρόμος είναι μακρύς, Βιολέτα……..Μου επιτρέπεις να σε αποκαλώ με το μικρό σου όνομα……..
-Φυσικά, κύριε Κονταξή.
-Ο δρόμος προς τη γνώση είναι μακρύς. Πολλές φορές απογοητευόμαστε και σταματάμε νωρίς. Δεν πειράζει όμως. Ο καθένας φθάνει εκεί που μπορεί να φθάσει κάθε φορά. Σύμφωνα με τις προσωπικές του δυνατότητες.
-΄Ετσι είναι.
- Να θυμάσαι Βιολέτα ότι ο συναγωνισμός δεν γίνεται με τους άλλους ανθρώπους. Οι άλλοι άνθρωποι έχουν διαφορετικό πεπρωμένο να εκπληρώσουν. Ο συναγωνισμός γίνεται πάντα με τον ίδιο μας τον εαυτό. Αυτόν προσπαθούμε να δαμάσουμε. Αυτόν προσπαθούμε να υπερβούμε!
Η Βιολέτα έμεινε να κοιτάζει αποσβολωμένη τον κύριο που φαινόταν να έχει την ικανότητα να διαβάζει μέσα της. Ξέχασε το λόγο της επίσκεψή της. Της τον θύμισε όμως ο Σταύρος Κονταξής, όταν αποφάσισε να αντιμετωπίσει το πεπρωμένο του κατάματα
- Σ’ έστειλε η γυναίκα μου!
- Η Φαίη, ναι………….
- Είναι καλά;
- Πολύ καλά!
- Χαίρομαι πολύ που το ακούω………….
-Αλλά ……ξέρετε……. Οι λέξεις δυσκολεύονταν να βγουν από το στόμα της Βιολέτας. Πως μπορούσε να πληγώσει ένα τόσο ευγενικό και σοφό – ναι, σοφός φαινόταν στα μάτια της!- κύριο;
-Αλλά αποφάσισε επιτέλους να δραπετεύσει από το χρυσό κλουβί!
- Ώστε ξέρετε!
- Θα ήταν ψέμα να πω ότι ξαφνιάζομαι!
Η Βιολέτα σώπασε .Δε μπορούσε να πει τίποτα. Ούτε καν προσπάθησε να δικαιολογήσει τη συμπεριφορά της φίλης της. Το έκανε ο ίδιος ο Κονταξής.
-Όταν ένας άντρας υποκύπτει στο πάθος του για μια πολύ νεώτερη γυναίκα και αποφασίζει να διαλύσει την οικογένειά του γι’ αυτήν, στο βάθος του μυαλού του ξέρει ότι αυτή η σχέση έχει ημερομηνία λήξης. Ότι θα έρθει κάποτε η στιγμή να πληρώσει το λογαριασμό αυτού του πάθους. Και τα ανθρώπινα πάθη έχουν πάντα υψηλό κόστος.
Ο Κονταξής σταμάτησε και πήρε μια βαθειά ανάσα. Κάτι τον εμπόδιζε να αναπνεύσει κανονικά. Συνέχισε το μικρό του μονόλογο με δυσκολία.
-Να πείτε στη Φαίη ότι την ευχαριστώ για τα δεκαοχτώ χρόνια που μου χάρισε από τη ζωή της κι ότι δεν της κρατώ κακία……Δε θα μπορούσα………Η φωνή του ηλικιωμένου πνίγηκε στο λαιμό του. ΄Εφερε το χέρι του στην καρδιά του και σωριάσθηκε νεκρός κάτω από τα έκπληκτα και έντρομα μάτια της – ανίκανης να προσφέρει την παραμικρή βοήθεια!- Βιολέτας.
-Ευχαριστώ! ΄Ηταν τόσο ξαφνικό! Ποιός το περίμενε! Η Φαίη - πάνω στα ψηλοτάκουνα Christian Loboutin πέδιλά της και μέσα από το κομψό καλοκαιρινό μαύρο Dior φόρεμά της - χαιρετούσε τους ανθρώπους που είχαν έρθει να συνοδέψουν τον Σταύρο Κονταξή στην τελευταία του κατοικία. Σύμφωνα με την επιθυμία του εκλιπόντος η κηδεία και η ταφή έγινε στην ιδιαίτερη πατρίδα του σε κάποιο χωριό της ορεινής Ναυπακτίας. Η Φαίη, φορώντας μονή σειρά από λευκά South Sea μαργαριτάρια, προσπαθούσε να κρύψει τη θλίψη της κάτω από τα Vogue γυαλιά ηλίου. Από τότε που η Βραζιλιάνα καλλονή Gisele Bunchen υπέγραψε διαφημιστικό συμβόλαιο με τη συγκεκριμένη φίρμα, η Φαίη δε φορούσε άλλη μάρκα. ΄Αλλωστε η Φαίη έμοιαζε κάπως με τη Gisele.
-Ευχαριστώ πολύ που ήρθατε! είπε η Φαίη σε μια συντροφιά από καμιά δεκαπενταριά κυρίους που φαινόντουσαν να αποτελούν μια ξεχωριστή, μοναχική ομάδα ανάμεσα στους πενθούντες.
-Είναι μέλη της Στοάς του παππού, ψιθύρισε η Φαίη στη Βιολέτα μόλις η συντροφιά των τεκτόνων απομακρύνθηκε. Θα κάνουν τεκτονική κηδεία το βράδυ, μόλις αδειάσει ο χώρος.
Η περιέργεια της Βιολέτας κεντρίσθηκε από τα λόγια της φίλης της. Στο καφενείο του χωριού, όπου προσφέρθηκε ο καφές της παρηγοριάς , η Βιολέτα έψαχνε αφορμή να ξεμοναχιάσει τη Φαίη για να μάθει περισσότερες λεπτομέρειες. Όμως η Φαίη ήταν πάντα περιτριγυρισμένη από φίλους, συγγενείς και καθηγητές της αλυσίδας φροντιστηρίων Κονταξή. Οι τελευταίοι αγωνιούσαν για την τύχη της επιχείρησης και προσπαθούσαν με διακριτικό τρόπο να μάθουν τα σχέδια της Φαίη. Εκείνη προσπαθούσε να αποφύγει με ευγενικό τρόπο τις ερωτήσεις τους λέγοντας ότι δεν μπορούσε να σκεφθεί τίποτα αυτή τη στιγμή, αφού βρισκόταν κάτω από την επήρεια του σοκ του ξαφνικού θανάτου του αγαπημένου της συζύγου. Τα παιδιά του Κονταξή δεν παραβρέθηκαν στην κηδεία του πατέρα τους. Δεν μπόρεσαν να βρουν θέση στο αεροπλάνο. ΄Ετσι δικαιολογήθηκαν τουλάχιστον.
Η Βιολέτα παρακολουθούσε διακριτικά την παρέα των τεκτόνων που είχε καθίσει σε δύο διπλανά τραπέζια. Τρεις από αυτούς φαινόταν επικεφαλής της ομάδας και κάτι προσπαθούσαν να συντονίσουν. Η Βιολέτα είχε πάρει την απόφασή της. Θα τους ακολουθούσε στο κοιμητήριο και θα παρακολουθούσε κρυφά την τελετή.
-Βιολέτα, μου κάνεις μια χάρη σε παρακαλώ; διέκοψε τις σκέψεις της η Φαίη.
-Ότι θέλεις!
-Κρυώνω! Θα πας μέχρι το πατρικό του άντρα μου να μου φέρεις το μαύρο σακάκι;
-Κρυώνεις με τέτοια ζέστη;
-Εχω να κοιμηθώ τέσσερις νύχτες! Νομίζεις ότι είναι εύκολο αυτό που περνάω;
-Εντάξει, με συγχωρείς! Που το έχεις το σακάκι;
-Στη ντουλάπα της κρεβατοκάμαρας. Γράφει Dior.
Η Βιολέτα έτρεξε στο πατρικό του Κονταξή που απείχε γύρω στα δέκα λεπτά με τα πόδια από το καφενείο. Δέκα λεπτά να πάει, δέκα λεπτά να έρθει και άλλα δέκα να ψάχνει το σακάκι της Φαίη που δεν ήταν στη ντουλάπα, αλλά πεταμένο σε κάποια πολυθρόνα του σαλονιού, πέρασε τουλάχιστον μισή ώρα. Όταν επέστρεψε στο καφενείο η παρέα των τεκτόνων έλλειπε. Είχε προφανώς φύγει για την τεκτονική τελετουργία στον τάφο του Κονταξή. Η Βιολέτα έδωσε το σακάκι στη χήρα και της είπε ότι θα πήγαινε μια βόλτα να πάρει αέρα. Ο ήλιος είχε δύσει και το σκοτάδι μόλις είχε πέσει, όταν η Βιολέτα έφθασε στο νεκροταφείο.
Οίαγρος:
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3. ΤΡΙΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ
Η Βιολέτα μπήκε από την ανοιχτή πόρτα .Το νεκροταφείο ήταν αρκετά μεγάλο καθώς εξυπηρετούσε και τα γύρω χωριά. Εύκολα θα διέκρινε δεκαπέντε άντρες, χωρίς να χρειασθεί να πλησιάσει κοντά τον τάφο του Σταύρου Κονταξή. Ησυχία, απαλλαγμένη από κάθε ανθρώπινη παρουσία. Σίγουρα οι τέκτονες δεν είχαν έρθει. Ακόμα κι αν η τεκτονική τελετή ήταν πολύ σύντομη θα τους έβλεπε να επιστρέφουν όταν εκείνη ερχόταν. Κρύφθηκε πίσω από τη μικρή εκκλησία και περίμενε. Η Βιολέτα δε φοβόταν τα νεκροταφεία όπως οι περισσότεροι άνθρωποι. Για κείνη ήταν χώροι απέραντης γαλήνης και ηρεμίας. Κανένας νεκρός δεν είχε βλάψει ποτέ κανέναν ζωντανό. Η νύχτα προχωρούσε και η Βιολέτα άρχισε να ανησυχεί καθώς οι άνθρωποι που περίμενε δεν εμφανίζονταν. Είκοσι λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα η Βιολέτα αποφάσισε να φύγει. Η Φαίη θα ανησυχούσε.
΄Οταν όμως πλησίασε στην πόρτα του νεκροταφείου διαπίστωσε ότι ήταν κλειστή. Κλειδαμπαρωμένη για την ακρίβεια. Κάποιος είχε κλειδώσει την πόρτα απ’ έξω και κάθε προσπάθεια της Βιολέτας ν’ ανοίξει δεν έφερε κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Κανένα αποτέλεσμα δεν απέφερε ούτε η έρευνα του ύψους των τοίχων του περιβόλου του νεκροταφείου, αφού ξεπερνούσαν τα τέσσερα μέτρα. Φαίνεται πως τις νύχτες οι νεκροί διατηρούσαν αλώβητο το ζωτικό τους χώρο έναντι των ζωντανών. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή της που η Βιολέτα μετάνιωσε που δεν είχε κινητό τηλέφωνο. Χρειαζόταν ένα για τέτοιες περιπτώσεις. «Και τώρα;» μουρμούρισε στον εαυτό της. «Ξέχασες ότι η περιέργεια δεν πρέπει να οδηγεί τα βήματα του τέκτονα, αλλά η δίψα για την ανακάλυψη της αλήθειας; Ε, θα περάσεις μια νύχτα στο νεκροταφείο και θα το εμπεδώσεις!» της απάντησε ο σοφός δάσκαλος μέσα της.
Η Βιολέτα αποδέχθηκε τη μοίρα της και αποφάσισε να μπει στη μικρή εκκλησία για να περάσει τη νύχτα. Δυστυχώς όμως η πόρτα της εκκλησίας ήταν κλειδωμένη. «Μα γιατί κλειδώνουν τις εκκλησίες;» μουρμούρισε και άφησε το κουρασμένο σώμα της να καθίσει στο προαύλιο ακουμπώντας την πλάτη στην πόρτα. Αποκοιμήθηκε. Για πόση ώρα; Ξύπνησε απότομα. Νόμισε ότι άκουσε φωνές, ποδοβολητά. Λες να ήρθαν οι τέκτονες για την τελετή; Τι ώρα ήταν; Κοίταξε το ρολόι της στο φως του γεμάτου φεγγαριού του Ιουλίου. Το αξιόπιστο casio την είχε προδώσει αυτή τη νύχτα. Ο χρόνος είχε σταματήσει ένα μόλις λεπτό μετά τα μεσάνυχτα. Η Βιολέτα άκουσε μια αντρική φωνή να προστάζει: «Πες μας τη μυστική λέξη»
«Δε μπορώ. Πρέπει να τη βρείτε μόνοι σας» απάντησε με ήρεμο τόνο μια άλλη ανδρική φωνή.
«Δε μας έχεις εμπιστοσύνη!» είπε μια τρίτη ανδρική φωνή.
«Δεν έχει καμιά χρησιμότητα να σας αποκαλύψω τη μυστική λέξη. Κάντε υπομονή και θα τη βρείτε μόνοι σας. Παρατηρείστε τα πράγματα γύρω σας, κρίνετε και συγκρίνετε. Θα τη βρείτε! Κι όταν τη βρείτε, θα είναι για πάντα δική σας. Κανένας δε θα μπορέσει να σας την πάρει!» απάντησε η ήρεμη αντρική φωνή.
«Να ξέρεις ότι εσύ μας οδήγησες σ’ αυτή την πράξη! Εσύ και η ξεροκεφαλιά σου!» ούρλιαξε μια τέταρτη ανδρική φωνή.
Η Βιολέτα ξεπρόβαλε το κεφάλι της πίσω από την εκκλησία και είδε τρεις νέους άντρες να έχουν κυκλώσει ένα γέρο άντρα. Ο πρώτος τον χτύπησε στο λαιμό με έναν χάρακα. Ο γέρος παραπάτησε και τότε ο δεύτερος τον χτύπησε στο μέρος της καρδιάς μ’ ένα αλφάδι. Ο γέρος γονάτισε και ο τρίτος τον αποτελείωσε χτυπώντας τον στο μέτωπο μ’ ένα σφυρί. Η Βιολέτα πάγωσε. ΄Εκλεισε το στόμα της με τα δύο χέρια για να μην ουρλιάξει.
« Είναι νεκρός!»
«Πρέπει να τον θάψουμε»
«Πού;»
Ο νέος που φαινόταν να κάνει κουμάντο έδειξε ένα φρεσκοσκαμμένο άδειο τάφο.
«Εκεί. Κάτω από την ακακία»
Οι τρεις δολοφόνοι πέταξαν το πτώμα του άτυχου γέρου μέσα στον τάφο. Με τα φτυάρια, τον σκέπασαν με χώμα. Η Βιολέτα ήταν έτοιμη να λιποθυμήσει. Είχε δει πολύ καλά το πρόσωπο του δολοφονημένου. Δεν ήταν όμως καθόλου σίγουρη, αν θα αναγνώριζε τα πρόσωπα των τριών φονιάδων.
«Δε θα μάθουμε ποτέ τη μυστική λέξη. Ο άτιμος γέρος την πήρε μαζί του στον τάφο» είπε ο πρώτος δολοφόνος.
«Προτίμησε να πεθάνει ο ηλίθιος» είπε ο δεύτερος.
«΄Ισως να μην ήμασταν άξιοι γι’ αυτή τη γνώση» είπε διστακτικά ο τρίτος.
«Φυσικά και ήμασταν! Οι άλλοι εταίροι που προβιβάστηκαν σε διδασκάλους ήταν καλύτεροι από μας;» γαύγισε ο πρώτος, που δεν έδειχνε να σηκώνει καμιά αντίρρηση για την ορθότητα των λεγομένων και των πράξεών του.
Η Βιολέτα, διατηρώντας όση πνευματική διαύγεια της είχε απομείνει, σκέφθηκε ότι η πόρτα του νεκροταφείου ίσως να ήταν ανοιχτή. ΄Επρεπε να φύγει αμέσως. Η ζωή της κινδύνευε, αφού ήταν αυτόπτης μάρτυρας ενός τόσο άγριου φόνου. Ενός φόνου που έγινε για μια λέξη! Η Βιολέτα υποχώρησε και μέσα στον πανικό της σκόνταψε σε κάτι ξύλινο κι έπεσε κάνοντας θόρυβο.
«Τι ήταν αυτό;» ρώτησε ο πρώτος.
«Κάποιος είναι εδώ! Πίσω από την εκκλησία» απάντησε ο δεύτερος.
«Πάω να δω» είπε ο τρίτος.
Το αίμα της Βιολέτας πάγωσε. Θα τη σκότωναν κι αυτή! Διαπίστωσε ότι είχε σκοντάψει σ’ ένα άδειο φέρετρο. Χωρίς να διστάσει μπήκε μέσα και έκλεισε το σκέπαστρο από πάνω. Μέσα από το σκοτεινό φέρετρο άκουγε τα βήματα του τρίτου δολοφόνου που έψαχνε να τη βρει. ΄Υστερα άκουσε τα βήματα του δεύτερου και του πρώτου που ήρθαν να βοηθήσουν στην έρευνα.
«Δεν υπάρχει κανείς» είπε ο τρίτος.
«Κάνα ζώο θα ήταν!» συμπέρανε ο δεύτερος.
«Πάμε να φύγουμε» πρόσταξε ο πρώτος
Τα βήματα των δολοφόνων απομακρύνθηκαν. Η Βιολέτα έμεινε μέσα στο φέρετρο, ακίνητη, ζωντανή, αλλά παγωμένη σα νεκρή. Ο αέρας άρχισε να αραιώνει και η γυναίκα επιστράτευσε όλο της το κουράγιο για να παραμερίσει λίγο το σκέπαστρο και να μπορέσει να πάρει αέρα. Το πήρε απόφαση. Θα περνούσε όλη την υπόλοιπη νύχτα εκεί μέσα. Πρόβα θανάτου. Μέχρι να ξημερώσει και να φανούν οι ζωντανοί. Ποιος μπορούσε να τη διαβεβαιώσει ότι οι δολοφόνοι δε μπλόφαραν κι ότι δεν περίμεναν να βγει από την κρυψώνα της για να έχει την ίδια τύχη με το δύστυχο θύμα τους;
Οι πρωινές αχτίδες του ήλιου ξύπνησαν απότομα τη Βιολέτα, αφού κάποιος μετακίνησε απότομα το σκέπαστρο του φέρετρου.
-Καλημέρα! Λυπάμαι που θα σε στενοχωρήσω, αλλά δεν ήρθε ακόμα η ώρα σου! Αυτό το φέρετρο προορίζεται για άλλον!
Η Βιολέτα πετάχτηκε απότομα. Δεν έβλεπε καλά το πρόσωπο του ηλικιωμένου άντρα που έσκυβε πάνω από το φέρετρο που τη φιλοξένησε αυτή την παράξενη νύχτα, αφού ο ήλιος ήταν κόντρα.
-Ποιος είστε εσείς; κατόρθωσε να μουρμουρίσει
- Ο νεκροθάφτης!
Η Βιολέτα σηκώθηκε με κόπο. Η πλάτη της ήταν πιασμένη.
-Σας παρακαλώ! Λίγο νερό!
-΄Εχει βρύση! ΄Ελα να σε βοηθήσω να σηκωθείς!
Ο νεκροθάφτης βοήθησε τη Βιολέτα να σηκωθεί. Την οδήγησε στη βρύση. Η Βιολέτα ήπιε νερό και έριξε μπόλικο στο πρόσωπό της.
- Είσαι καλά;
Η Βιολέτα έγνεψε καταφατικά.
- Πέρασα μια πολύ άσχημη νύχτα. Δε θα με πιστέψετε όταν σας πω...
Ο λαιμός της στέγνωσε απότομα, αν και μόλις είχε πιει νερό. Κοίταξε για πρώτη φορά το πρόσωπο του νεκροθάφτη. ΄Ηταν ο άνθρωπος που οι τρεις άντρες δολοφόνησαν και έθαψαν χθες το βράδυ!
-Εσείς...εσείς...είστε ζωντανός!!!!!!!!!!!!!!
-Τι εννοείς, κοπέλα μου; Θα με προτιμούσες πεθαμένο;
- Η ακακία! Ο τάφος!
Η Βιολέτα άρχισε να τρέχει προς το μέρος της ακακίας. Εκεί που είχε δει τους δολοφόνους να θάβουν το νεκροθάφτη. Παρατήρησε το χώμα. Φαινόταν άθιχτο. Κανένας δεν είχε σκάψει κανένα τάφο πρόσφατα. Τι είχε συμβεί; ΄Ακουσε τα βήματα του γέρου νεκροθάφτη να πλησιάζουν.
-Αγαπώ αυτό το δέντρο. Το ήξερες ότι η ακακία είναι μεν σύμβολο πένθους, αλλά για τους ανατολικούς λαούς υπήρξε σύμβολο αθανασίας και αναγέννησης; Το ξύλο της ακακίας δε σαπίζει. Η κιβωτός της Διαθήκης και το στεφάνι του Ιησού φτιάχτηκαν από αυτό το δέντρο.
- Εφιάλτης, είπε η Βιολέτα. Είδα έναν εφιάλτη!
- Είδες ότι πέθανες; ρώτησε ο γέρος. Ή ότι ξαναγεννήθηκες;
Η Βιολέτα τον κοίταξε ερωτηματικά.
-Κάθε γέννηση μοιάζει με θάνατο! Γι’ αυτό ο άνθρωπος έρχεται στη ζωή κλαίγοντας! Ο ύπνος μοιάζει με θάνατο. Κάθε βράδυ πεθαίνεις και κάθε πρωί γεννιέσαι ξανά.
-Είδα...είδα...νόμιζα ότι είδα το θάνατο, τη δολοφονία και την ταφή ενός ανθρώπου...αλλά αυτός ο άνθρωπος...η Βιολέτα κάρφωσε τα μάτια της το νεκροθάφτη. Δεν τόλμησε να εκστομίσει ότι αυτός ο άνθρωπος στέκονταν ολοζώντανος εδώ μπροστά της.
- Οι δολοφόνοι ήταν τρεις; ρώτησε ο γέρος.
-Ναι, πως το ξέρετε;
-Τρεις είναι οι δολοφόνοι του ανθρώπου, κορίτσι μου! Η αμάθεια, η υποκρισία και η φιλοδοξία. Χειρότερη είναι η φιλοδοξία. Αυτή νικιέται πιο δύσκολα! Η φιλοδοξία για δόξα και πλούτη. Όταν ανάξιοι άνθρωποι καταλαμβάνουν τα αξιώματα ενός κράτους, το κράτος αυτό παρακμάζει. Τα αξιώματα από τίτλος τιμής μεταβάλλονται σε πόστα διαφθοράς. Οι έντιμοι και άξιοι άνθρωποι που θα μπορούσαν να προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες στο κοινωνικό σύνολο παύουν να διεκδικούν αυτά τα αξιώματα, αφού για να τα αποκτήσουν πρέπει να χρησιμοποιήσουν δόλια και άνομα μέσα. ΄Ετσι οι άνθρωποι υποδουλώνονται υλικά και πνευματικά ΄Ετσι οι άνθρωποι καταλήγουν δυστυχισμένα όντα που δε μπορούν να εκπληρώσουν το πεπρωμένο τους.
-Ποιο νομίζετε ότι είναι το πεπρωμένο του ανθρώπου;
-Να μπορέσει να βρει τη μυστική λέξη που θα τον οδηγήσει στην ανακάλυψη της αληθινής του φύσης.
-Νάτη πάλι αυτή η μυστική λέξη! σκέφτηκε η Βιολέτα.
-Εσείς, γνωρίζετε αυτή τη μυστική λέξη; ρώτησε διστακτικά η Βιολέτα.
-Εγώ είμαι ένας ταπεινός νεκροθάφτης. Ούτε το δημοτικό δεν τελείωσα! ΄Ενας μορφωμένος άνθρωπος μου είπε ότι κάποιος Χιράμ, αυτός που έφτιαξε το Ναό του Σολομώντα, γνώριζε αυτή τη λέξη. Γι’ αυτό τρεις μαθητές του τον σκότωσαν, αφού δεν μπόρεσαν να τον αναγκάσουν να την αποκαλύψει.
-Θέλετε να πείτε ότι αυτός ο Χιράμ πήρε το μυστικό στο τάφο του;
-Φαίνεσαι γραμματιζούμενη κοπέλα! Γιατί δεν το ψάχνεις το θέμα;
-Θα το ψάξω! υποσχέθηκε η Βιολέτα.
-Εκείνο που μπορώ να σου πω εγώ, είναι ότι ο θάνατος δεν είναι ακριβώς αυτό που έχουν στο μυαλό τους οι άνθρωποι.
-Δηλαδή;
-Νομίζω ότι ο θάνατος…. δεν υπάρχει!
Η Βιολέτα έφθασε στο πατρικό σπίτι του Σταύρου Κονταξή γύρω στις οχτώ το πρωί. Η Φαίη κοιμόταν. Είχε πάρει ηρεμιστικά χάπια. Το κουτί ήταν δίπλα της στο κομοδίνο. Η Βιολέτα μπήκε στο γραφείο του εκλιπόντος. ΄Ανοιξε το κομπιούτερ. «Ελπίζω να έχει σύνδεση στο internet», σκέφθηκε. Είχε σύνδεση στο internet και η Βιολέτα αναζήτησε το λήμμα Hiram. ΄Αρχισε να διαβάζει με ενδιαφέρον.
Εν ολίγοις, ο Χιράμ αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη ως ο πολυμαθής και ικανός τεχνίτης του χαλκού, που ανέλαβε να κατασκευάσει τον περιβόητο Ναό για λογαριασμό του βασιλιά Σολομώντα. Ο Χιράμ ανήκε στη φυλή της Νεφθαλίμ και ήταν γιός χήρας. Το τέλος του αρχιτέκτονα του Ναού του Σολομώντα αποσιωπάται στη Βίβλο. Η βιβλική προσωπικότητα του Χιράμ έγινε αργότερα ένας τεκτονικός μύθος, έγινε ο ήρωας πάνω στον οποίο στηρίζεται η μύηση στον τρίτο τεκτονικό βαθμό. Ο διδάσκαλος Χιράμ δολοφονείται από τρεις αχρείους εταίρους οι οποίοι προσπαθούν ανεπιτυχώς να τον κάνουν να αποκαλύψει την ιερή λέξη που δίνει πρόσβαση στα μυστικά των διδασκάλων.
Η μυστική λέξη, την προστασία της οποίας ο Χιράμ πλήρωσε με τη ζωή του, ήταν Γιεχωβά. Οι διδάσκαλοι που βρήκαν τον τάφο του διδασκάλου φοβήθηκαν ότι οι δολοφόνοι είχαν κατορθώσει να αποσπάσουν τη μυστική λέξη και αποφάσισαν να την αντικαταστήσουν με την πρώτη λέξη που πρόφεραν όταν βρήκαν το πτώμα του δολοφονημένου. Κατά το Γαλλικό Τεκτονικό Δόγμα ήταν η λέξη «Μακ Μπενάκ» που η παράδοση μεταφράζει ως η «σάρκα εγκαταλείπει τα κόκαλα», ενώ κατά το Σκωτικό Δόγμα η λέξη «Μοαμπόν» που σημαίνει τον «υιό του πατρός» ή τη»νέα ζωή»
Ο βαθμός του διδασκάλου συντάχθηκε το 1649 από τον Ηλία ‘Ασμολ για να αναπαραστήσει - σύμφωνα με κάποιες θεωρίες - το θάνατο του βασιλιά Καρόλου Α’ της Αγγλίας. Οι διαμάχες του βασιλιά με το Κοινοβούλιο προκάλεσαν εμφύλιο πόλεμο. Ο Κάρολος Α’ καρατομήθηκε. Η ειρωνεία είναι ότι δέκα χρόνια μετά το θάνατο του Καρόλου Α’ το Κοινοβούλιο παλινόρθωσε τη μοναρχία.
Τα πάθη του Χιράμ - σύμφωνα με άλλο site στο internet - θύμιζαν τα πάθη θεών όπως ο Όσιρις, ο ΄Αδωνις ο Μίθρας ή ο Ιησούς Χριστός. Στο Αρχαιολογικό μουσείο του Καϊρου η μούμια με αριθμό καταλόγου 61051 ανήκει στο Φαραώ της 17ης Δυναστείας της Αιγύπτου, Σεκενένρε Τάο Β’. Ο Σεκενένρε βρισκόταν σε πόλεμο με τον αρχηγό των Υξώς, ΄Αποφι. Ο ΄Αποφις θεωρούνταν «η δύναμη του αρχαίου σκότους που είχε υλοποιηθεί. Ο Φαραώ - αν και αναλάμβανε το υπέρτατο αξίωμα ως άνθρωπος - μετατρέπονταν σε Θεό, αφού το ιερατείο του γνωστοποιούσε όλα τα μυστικά που κατείχε. Είναι γνωστό ότι, στην αρχαιότητα, απανταχού τα ιερατεία είχαν μονοθεϊστικές αντιλήψεις, ενώ ο αδαής λαός πίστευε στον πολυθεϊσμό. «Τόση γνώση μπορούσαν να αντέξουν τότε οι άνθρωποι» μουρμούρισε η Βιολέτα φέρνοντας στο μυαλό της τα λόγια του Σόλωνα.
Ο ΄Αποφις, πιστεύοντας ότι ο Σεκενένρε κατείχε το μυστικό της αθανασίας, έστειλε ανθρώπους του, οι οποίοι κατόρθωσαν να πάρουν με το μέρος τους ένα νεαρό φιλόδοξο ιερέα του φαραώ. Οι συνωμότες υποσχέθηκαν στον ιερέα τον αρχιερατικό θρόνο, όταν ο ‘ Αποφις καταλάβει τη χώρα. Αφού σκοτώνουν δύο ιερείς που αρνούνται να αποκαλύψουν τα μυστικά, αποτολμούν τη θανάσιμη επίθεση στον ίδιο το Σεκενένρε Τάο Β’, χωρίς όμως να κατορθώσουν να πάρουν τη λέξη από το στόμα του.
Ο προδότης ιερέας συλλαμβάνεται, ευνουχίζεται και μουμιοποιείται ζωντανός, πεθαίνοντας τελικά από ασφυξία. Η μούμια του με αριθμό καταλόγου 61023 κάνει παρέα στη μούμια του θύματός του στο μουσείο του Καϊρου σύμφωνα με τους τέκτονες ερευνητές Christopher Knight και Robert Lomas.
Ο Σεκενένρε Τάο Β’ πήρε μαζί του τα μυστικά της αθανασίας και ο διάδοχος γιός του Καμός, που αρχίζει τις νικηφόρες επιθέσεις του ενάντια στους Υξώς, τα αντικαθιστά με καινούργια με τη βοήθεια των νέων αρχιερέων του. Ο διάδοχος αδελφός του Καμός, ΄Αχμωσις, ιδρυτής της 18ης δυναστείας, συνεχίζει και ολοκληρώνει επιτυχώς τον πόλεμο εναντίον των Υξώς. «Ο βασιλιάς πέθανε, ζήτω ο βασιλιάς» είναι μια φράση των καιρών εκείνων που έφθασε ως τις μέρες μας και υπονοεί τη συνέχιση της ζωής μετά θάνατον.
-Τι κοιτάζεις; Η νυσταγμένη φωνή της Φαίη διέκοψε την έρευνα της Βιολέτας.
-Τίποτα! Κάτι έψαχνα στο internet! Σχετικό με το βιβλίο που μεταφράζω!
-΄Επεσα ξερή χθες! ΄Αφησα την πόρτα ξεκλείδωτη όπως είδες…..
Η Φαίη δεν είχε πάρει είδηση ότι η φίλη της έλλειπε όλη νύχτα. Ωραία. Η Βιολέτα δεν ήταν ανάγκη να εφεύρει καμιά δικαιολογία.
Οι δύο γυναίκες θα έφευγαν για την Αθήνα με το αυτοκίνητο της Φαίη. Η Φαίη, μετά το πρόγευμα, εκδήλωσε την επιθυμία να επισκεφθεί για τελευταία φορά τον τάφο του συζύγου της, αφού δεν είχε σκοπό να ξαναπατήσει άλλη φορά στο χωριό. Το πατρικό σπίτι του παππού ήταν γραμμένο στους δύο γιούς του εξ ημισείας.
Όταν έφθασαν στο νεκροταφείο μια κηδεία με λιγοστούς παρευρισκόμενους βρισκόταν σε εξέλιξη.
-Ποιος πέθανε; ρώτησε η Φαίη
-Ο νεκροθάφτης μας, απάντησε ένας χωρικός. ΄Ηρθε κι αυτουνού η σειρά!
-Ο νεκροθάφτης; Πότε; ρώτησε η Βιολέτα η οποία αναγνώρισε στο φέρετρο του νεκρού, το φέρετρο στο οποίο είχε περάσει τη χθεσινή νύχτα.
-Χθες το πρωί! απάντησε ο χωρικός
-Δολοφονήθηκε; ψιθύρισε η Βιολέτα
-Τι λες κορίτσι μου, δε γίνονται τέτοια πράγματα στα μέρη μας! Από γηρατειά πέθανε ο χριστιανός, της είπε μια γυναίκα του χωριού δείχνοντάς της τη φωτογραφία του νεκρού που προορίζονταν για τον τάφο του.
-Τα ενενήντα κόντευε ο μακαρίτης. Τα χρόνια του να πάρουμε, συνέχισε κάποιος άλλος χωρικός, ενώ η Βιολέτα δεν είχε πια καμιά αμφιβολία ότι σήμερα το πρωί συνομιλούσε μ’ ένα νεκρό, ο οποίος ουσιαστικά της είχε πει ότι ο θάνατος δεν υπήρχε!
Οίαγρος:
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4. ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ
Η Βιολέτα έφθασε στο σπίτι της κοντά στις τρεις η ώρα ξημερώματα. Είχαν περιπέτειες στο δρόμο της επιστροφής. Η BMW της Φαίη χάλασε και μέχρι να έρθει η Express Service να την πάρει και να την οδηγήσει στο συνεργείο πέρασε αρκετή ώρα. Το συνεργείο δεν είχε κάποιο απαραίτητο ανταλλακτικό για την επισκευή και μέχρι να βρεθεί και να επισκευασθεί επιτέλους το πολυτελές αυτοκίνητο, οι δυο γυναίκες πέρασαν όλη την ημέρα στους δρόμους.
Η Βιολέτα, κατάκοπη, μπήκε στο ασανσέρ και πάτησε το 4. Το ασανσέρ ξεκίνησε και ξαφνικά σταμάτησε μεταξύ δευτέρου και τρίτου ορόφου. Τα πάντα σκοτείνιασαν. Προφανώς άλλη μια διακοπή ρεύματος. Οι Αθηναίοι κοιμόντουσαν με αναμμένα air condition. «Αυτό μας έλλειπε τώρα!» σκέφθηκε η Βιολέτα και άρχισε να πατάει ότι κουμπί έβρισκε το χέρι της μέσα στο σκοτάδι, χωρίς αποτέλεσμα. Σκέφθηκε ν’ αρχίσει να φωνάζει και να χτυπάει το κουβούκλιο, αλλά η ώρα ήταν περασμένη. «Θα έρθει το ρεύμα, που θα πάει!» σκέφθηκε.
Η ώρα περνούσε όμως και το ρεύμα δεν ερχόταν. Η Βιολέτα κάθισε κάτω και ακούμπησε στο sac voyage της. Ο περιορισμένος χώρος του ασανσέρ δεν της επέτρεπε να ξαπλώσει, αν και πολύ θα το ήθελε. Σιωπή. Απόλυτο σκοτάδι και απόλυτη σιωπή. Η Βιολέτα θυμήθηκε κάποιους μοναχούς από το Θιβέτ που έμπαιναν με τη θέλησή τους σε ατομικά μικρά κελιά στην πλαγιά ενός βουνού με χοντρούς πέτρινους τοίχους. Η είσοδος του κελιού χτιζόταν απ’ έξω. Κανένα φως, κανένας ήχος δε διαπερνούσε αυτό το πέτρινο κουτί, ούτε όταν μια φορά την ημέρα ο έγκλειστος μοναχός έπαιρνε το φαγητό του από μια μικρή σχισμή. Ο ερημίτης έμενε μέσα στο κελί τρία χρόνια, τρεις μήνες και τρεις μέρες.
Διαλογιζόταν πάνω στη φύση της ζωής και του ανθρώπου. Μπορούσε να εγκαταλείψει το κελί μόνο μέσω του διαλογισμού. Τον τελευταίο μήνα πριν την έξοδο του μοναχού από το κελί, μια πολύ μικρή τρύπα ανοίγεται στην οροφή, που αφήνει να περάσει μια πολύ μικρή αχτίδα φωτός η οποία σταδιακά αυξάνεται. Σταδιακά συνηθίζει και ο μοναχός το φως, διαφορετικά θα τυφλωνόταν. Η Βιολέτα είχε διαβάσει αυτή την ιστορία στο βιβλίο των εκδόσεων «Αμένωφις Δ’» που είχε μεταφράσει πέρυσι. Πριν από πάρα πολλά χρόνια, σύμφωνα με τους ανατολικούς μύθους , όλα τα ανθρώπινα όντα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το τρίτο τους μάτι στο μέσον του μετώπου, για να βλέπουν τους ανθρώπους όπως πραγματικά είναι με τα χρώματα της αύρας να τους περιβάλλουν. Το τρίτο μάτι όλων των ανθρώπων κλείσθηκε σαν τιμωρία, όταν η ανθρωπότητα πήρε την απόφαση να σκοτώσει τους θεούς ξεχνώντας ότι εκείνο που δεν μπορούσε να δει ο άνθρωπος, οι θεοί το έβλεπαν καλύτερα.
Εδώ και χιλιετίες, λίγοι άνθρωποι γεννιούνται με την ικανότητα να βλέπουν διορατικά. Το άνοιγμα του τρίτου ματιού έχει καταστεί πλέον μια πολύ επώδυνη διαδικασία. Ο άνθρωπος δεν εμπιστεύεται τη διαίσθησή του, ζητάει πάντα απτές αποδείξεις, ακόμα και για πράγματα που δεν είναι δυνατόν μα ειδωθούν με τις - περιορισμένου βεληνεκούς- πέντε αισθήσεις. Ο άνθρωπος των θορύβων των μεγαλουπόλεων δεν έχει μάθει ν’ ακούει τη σιωπή.
Η ύλη είναι ενέργεια συμπυκνωμένη. Η σκέψη αποτελείται από κύματα ενέργειας και όταν κατευθύνεται σωστά μπορεί να μετακινήσει αντικείμενα. Όταν πάρει τη μορφή της τηλεπάθειας μπορεί να πείσει έναν άνθρωπο που βρίσκεται μακριά να κάνει μια ορισμένη πράξη. Οι σκέψεις αυτές , θαμμένες βαθειά στο υποσυνείδητο, που ήρθαν απρόσκλητες στο νου της Βιολέτας ίσως να ηχούν παράλογα, αλλά εξ ίσου παράλογα ηχούσε και η προοπτική μετάδοσης γραπτών μηνυμάτων μέσω ηλεκτρισμού πριν από το 1837, όταν ο Σάμιουελ Μορς κατάφερε να στείλει το πρώτο τηλεγράφημα.
«Αν μιλήσεις είναι ασήμι, αν δε μιλήσεις είναι χρυσάφι» λέει ένα σοφό ελληνικό γνωμικό. Πόσες φορές τα λόγια πληγώνουν, προκαλούν ταραχές, διάθεση για εκδίκηση, καταστροφή, πόλεμο. Η σιωπή όμως δεν είναι χρυσός όταν πρόκειται να συγκαλύψουμε μια παράνομη πράξη, μια αδικία, ένα έγκλημα. Ο άνθρωπος υπόκειται στον έλεγχο και την προτροπή της συνείδησης, τον αμετάβλητο και αιώνιο αυτό έλεγχο που απαιτεί την αποτροπή της αδικίας και την πραγματοποίηση του καθήκοντος. Η πολύτιμη ελευθερία του ατόμου περιορίζεται από τους νόμους του καθήκοντος. Ο άνθρωπος γνωρίζει καλά ότι η επιμελής εργασία, η σωστή συμπεριφορά και η αυτοθυσία δεν αναγνωρίζονται ούτε ανταμείβονται πάντοτε από τους συνανθρώπους του. Μόνο η προοπτική της ανταμοιβής της συνείδησής του, αρκεί για να εκπληρώσει κανείς το καθήκον του. Όταν κάποιος προσδοκά ανταπόδοση για τις καλές του πράξεις στη γη ή στον ουρανό, τότε οι καλές πράξεις αυτοαναιρούνται. Είναι σα να μην έγιναν ποτέ!
«Πως γίνεται ο άνθρωπος να μπορεί να επικοινωνεί με τον εαυτό του σκεπτόμενος μέσα στη σιωπή, ενώ θα πρέπει να επικοινωνεί με τους άλλους μέσα από τις λέξεις μιας γλώσσας;» σκέφθηκε η Βιολέτα. ΄Ηξερε από το μάθημα της γλωσσολογίας που παρακολουθούσε στο πανεπιστήμιο ότι η κάθε γλώσσα αποτελεί τελικά μια συμβατική γνώση, αφού μόνο οι κάτοχοι αυτής της γλώσσας μπορούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους . Και πάλι όχι χωρίς παρανοήσεις αφού ο καθένας, πολλές φορές, δίνει το δικό του νόημα στην κάθε λέξη. Ο ισραηλινός συγγραφέας ΄Αμος Οζ και ο Ιάπωνας συνάδελφός του Κενζαμπούρο Οέ είπαν ότι, στο μέλλον, οι άνθρωποι θα μπορούν να επικοινωνούν με τη σκέψη μέσα στην απόλυτη σιωπή. Μια επικοινωνία χωρίς λέξεις, χωρίς παρανοήσεις, αφού η σιωπή είναι αφαίρεση. Αφαίρεση κάθε περιττού θορύβου, πάθους, προσκόλλησης, συναισθήματος.
Σύμφωνα με την άποψη του Ζεν, ο πρώτος Βούδας δεν είπε ποτέ ούτε μια λέξη. Μετέδωσε τη φώτιση στο μαθητή του Μαχακασιάπα με τη σκέψη, κρατώντας ένα λωτό. Το πραγματικό μήνυμα του Βούδα παρέμεινε ανείπωτο και ήταν τόσο δυνατό, ώστε όταν οι φτωχές και ανεπαρκείς λέξεις προσπάθησαν να το εκφράσουν, το έκαναν να μοιάζει ασήμαντο μέσα στις συμβάσεις της ανθρώπινης ενσάρκωσης. «Όσοι γνωρίζουν δε μιλούν. ΄Οσοι μιλούν δε γνωρίζουν» έγραψε ο Λάο Τσε στο Τάο Τε Κινγκ πριν από δυόμιση χιλιάδες χρόνια.
Η Βιολέτα ξύπνησε από το απότομο ξεκίνημα του ασανσέρ. Η ώρα ήταν έξη το πρωί και ο πρώτος ένοικος ξεκινούσε για τη δουλειά του. Το ρεύμα είχε επανέλθει και η Βιολέτα έφθασε επιτέλους στον τέταρτο όροφο, αφού πέρασε τρεις ώρες κλεισμένη στους τέσσερις τοίχους του ασανσέρ, αντί για τρία χρόνια, τρεις μήνες και τρεις μέρες όπως κάποιοι μοναχοί στο Θιβέτ. Οι γρήγοροι ρυθμοί του Δυτικού τρόπου ζωής απαιτούν ταχύρυθμη εκπαίδευση. Η Βιολέτα πρόσεξε ένα πεσμένο κλειδί στο πάτωμα του ορόφου της. ΄Εσκυψε, το πήρε και το έβαλε στην τσάντα της. Θα έπεσε από κανένα συγκάτοικο του ιδίου ορόφου. Θα τοιχοκολλούσε μια ανακοίνωση αργότερα κι όποιος το έχασε θα ερχόταν να το ζητήσει. Αργότερα. Τώρα ήταν τόσο κουρασμένη από τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, που το μόνο που ήθελε ήταν να πέσει στο κρεβάτι και να ξεραθεί.
Οίαγρος:
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5. ΠΕΜΠΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ –ΤΕΛΕΙΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ
Η Βιολέτα βυθίσθηκε σ’ έναν ύπνο χωρίς όνειρα. Είχε δύο νύχτες να κοιμηθεί. Πέρασε την προχθεσινή νύχτα μέσα σ’ ένα φέρετρο και τη χθεσινή στο ασανσέρ. Κατά τις έντεκα χτύπησε το τηλέφωνο. Η Βιολέτα αρνήθηκε να σηκωθεί από το κρεβάτι και να το σηκώσει, τα κόκαλά της πονούσαν, ήθελε να κοιμηθεί κι άλλο. Το τηλέφωνο όμως επέμενε. Και η Βιολέτα σύρθηκε στο λίβινγκ ρουμ. ΄Ηταν η Φαίη.
-‘Ελα ρε Φαίη, στον ύπνο σου μ’ έβλεπες;
- Καλημέρα λέει ο κόσμος!
-Συγνώμη, κλείσθηκα στο ασανσέρ χθες βράδυ και κοιμήθηκα ξημερώματα…….
-Με πήραν τηλέφωνο από τη Στοά του παππού! Ξέρεις, οι μασόνοι που ήρθαν στην κηδεία………. συνέχισε η Φαίη, χωρίς να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τις νυχτερινές περιπέτειες της φίλης της.
- Ναι……
- Θέλουν να κτίσουν ένα μνημείο για τον παππού, στο χωριό του. Υπήρξε λέει εξέχον μέλος του τάγματος, διετέλεσε σεβάσμιος διδάσκαλος, μέλος του Υπάτου Συμβουλίου και πέντε έξη ακόμα τίτλους που δεν τους θυμάμαι.
- Ωραία! Καλοσύνη τους που το σκέφτηκαν!
-Μισή καλοσύνη τους! Θέλουν να βάλω εγώ τα μισά χρήματα για την κατασκευή αυτού του μνημείου, γιατί είναι ακριβό και τα οικονομικά του τάγματος δεν επιτρέπουν την εξ ολοκλήρου χρηματοδότησή του.
-Ε, και πού είναι το πρόβλημα; Λεφτά έχεις! Θα κληρονομήσεις τον παππού!
-Δεν τα ξέρεις καλά τα πράγματα. Θα κληρονομήσω το ένα τέταρτο της περιουσίας του παππού. Τα υπόλοιπα τρία τέταρτα θα πάνε στους γιούς του!
-Λογικό μου ακούγεται! Παιδιά του είναι!
- Παιδιά του είναι, αλλά δεν ασχολήθηκαν καθόλου με τον πατέρα τους. Στην καμπούρα μου τον είχα σχεδόν δύο δεκαετίες!
-΄Αντρας σου ήταν, Φαίη. Θα κληρονομήσεις και τα φροντιστήρια!
-Τι να τα κάνω τα φροντιστήρια! Σου είπα, θα πάω να μείνω με τον ΄Αρη και θ’ ασχοληθώ με την αστρολογία.
-Πούλησέ τα, νοίκιασέ τα, ξέρω γω………
-Εγώ ξέρω ότι οι μασόνοι μου ζητάνε τριανταπέντε χιλιάδες ευρώ για το μνημείο!
-Εβδομήντα χιλιάδες κοστίζει;
-Ναι, πρέπει να είναι αντάξιο της σπουδαίας πορείας του στον τεκτονισμό. ΄Ετσι μου είπαν!
-Κι εσύ, τι τους είπες;
- Ότι δεν πρόκειται να βάλω ούτε ένα ευρώ γι’ αυτό το μνημείο!
Η Βιολέτα σώπασε. Η Φαίη ανησύχησε γι’ αυτή την παρατεταμένη σιωπή. Χρειαζόταν τη συγκατάθεση της φίλης της γι’ αυτήν της την απόφαση. Η Βιολέτα όμως εξακολουθούσε να σωπαίνει.
-Καλά δεν έκανα; ΄Ακου τριανταπέντε χιλιάδες ευρώ!
Η Βιολέτα εξακολουθούσε να σωπαίνει.
-Βιολέτα μ’ ακούς;
-Σ’ ακούω!
-Συμφωνείς μαζί μου; Τριανταπέντε χιλιάδες ευρώ είναι μεγάλο ποσό, δε νομίζεις;
Το ποσό πράγματι ήταν μεγάλο για την οικονομική κατάσταση της Βιολέτας. Δεν ήταν όμως μεγάλο για τις δυνατότητες της Φαίη. Η Βιολέτα έσπασε επιτέλους τη σιωπή της.
-Είναι ανέντιμο όμως να δεχόμαστε το οτιδήποτε από κάποιον άνθρωπο, χωρίς αργότερα να ανταποδώσουμε με κάτι αντίστοιχο.
-Τι θέλεις να πεις;
- Θέλω να πω ότι ο Σταύρος Κονταξής στάθηκε πάντα σωστός και γενναιόδωρος απέναντί σου. Το ίδιο και απέναντι στους αδελφούς του τέκτονες, υποθέτω. Εκείνοι προτίθενται να κάνουν το καθήκον τους απέναντί του και να αποδώσουν τιμή στη μνήμη του. Οφείλεις κι εσύ το μερίδιό σου σ’ αυτή την κίνηση.
- Να πληρώσω δηλαδή ένα κάρο λεφτά;
-Τα λεφτά δεν είναι τίποτα μπροστά στη μνήμη ενός ανθρώπου!
- Είναι κοντά δώδεκα εκατομμύρια δραχμές, το συνηδειτοποιείς; κλαψούρισε η Φαίη.
-Μπορείς να τα δώσεις όμως, Φαίη! Και πρέπει να τα δώσεις! Πρέπει να τιμήσεις τον άνθρωπο που παράτησε τα πάντα για σένα! Ακόμα και τα παιδιά του!
Ήρθε η σειρά της Φαίη να βυθιστεί στη σιωπή. Μια σιωπή εποικοδομητική. Η σιωπή και η περισυλλογή είναι πάντα εποικοδομητική. Η Βιολέτα ήταν σίγουρη ότι επηρέασε θετικά τη φίλη της προς τη σωστή απόφαση.
-Και τώρα, με συγχωρείς! Θέλω να κοιμηθώ! Θα τηλεφωνηθούμε!
Οίαγρος:
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6. ΕΚΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΕΞ ΑΠΟΡΡΗΤΩΝ
Η Βιολέτα ξύπνησε το απόγευμα. ΄Εγραψε ένα σημείωμα για το κλειδί που είχε βρει και βγήκε από το διαμέρισμά της με σκοπό να πάει στην είσοδο της πολυκατοικίας και να το τοιχοκολλήσει. Πάτησε το κουμπί και κάλεσε το ασανσέρ, όταν άκουσε μια γυναίκα να κλαίει με λυγμούς πίσω από την κλειστή πόρτα ενός διαμερίσματος στον όροφό της. Σ’ αυτό το διαμέρισμα έμεινε ένα ζευγάρι. Ο σύζυγος Μάνος και η γυναίκα του Μυρτώ. Ο Μάνος ήταν γύρω στα τριανταπέντε και η Μυρτώ δυο - τρία χρόνια μικρότερή του. Ωραία γυναίκα, πάντοτε κομψή και περιποιημένη. Δεν ήξερε πολλά πράγματα γι’ αυτούς, μόνο ότι δούλευαν νύχτα. Τους άκουγε καμιά φορά να γυρίζουν ξημερώματα. Ποτέ άλλοτε οι άνθρωποι δε ζούσαν τόσο κοντά, αλλά και τόσο μακριά, όσο σήμερα στα τσιμεντένια κλουβιά. Η Βιολέτα αποφάσισε να νικήσει την περιέργειά της και να μπει στο ασανσέρ, όταν τη σταμάτησε η φωνή του Μάνου.
- Παλιοπουτάνα, θα σε σκοτώσω! ΄Ηρθε η ώρα σου!
- Σκότωσέ με, αλλά εγώ με πελάτη δεν ξαναπάω!
Η Βιολέτα άκουσε θορύβους, πράγματα να εκτοξεύονται και τις απελπισμένες κραυγές της Μυρτώς. Δίστασε για λίγο και αποφάσισε να χτυπήσει το κουδούνι. Οι θόρυβοι σταμάτησαν απότομα. Η Βιολέτα επέμενε να χτυπάει το κουδούνι, όμως κανείς δεν της άνοιγε. Ασυναίσθητα σχεδόν, το χέρι της γλίστρησε στην τσάντα και έπιασε το κλειδί. Το έβαλε στην κλειδαριά και άνοιξε την πόρτα. Σιωπή. Η Βιολέτα προχώρησε και είδε το Μάνο να έχει κλεισμένο το στόμα της Μυρτώς με το χέρι του.
-Πως μπήκες εδώ μέσα; Με ποιο δικαίωμα; γαύγισε ο Μάνος αφήνοντας τη Μυρτώ η οποία έφερε φανερά τα σημάδια της κακοποίησης πάνω της.
Η Βιολέτα έδειξε το κλειδί. Ο Μάνος το άρπαξε.
-Φύγε αμέσως γιατί θα καλέσω την αστυνομία και θα τους πω ότι διέρρηξες το σπίτι μας!
Η Βιολέτα έριξε μια ματιά στη Μυρτώ, που ελάχιστα θύμιζε τη λαμπερή γυναίκα που συναντούσε στην είσοδο και το ασανσέρ.
-Σε χτύπησε;
Η Μυρτώ ξέσπασε σε λυγμούς.
-Να κοιτάς το σπίτι σου και να μην ανακατεύεσαι στα προσωπικά των άλλων, συνέχισε ο Μάνος
Η Βιολέτα πρόσεξε ότι η Μυρτώ κρατούσε το αριστερό της χέρι και φαινόταν να πονάει πολύ.
-Θέλεις να καλέσω το 166; ρώτησε η Βιολέτα για να εισπράξει το κλάμα της Μυρτώς, αλλά και την οργή του Μάνου που την έπιασε από το μπράτσο και την έσπρωξε προς την έξοδο του διαμερίσματος.
-΄Αντε κυρά μου, άδειασέ μας τη γωνιά επιτέλους!
Η Βιολέτα, μερικές μέρες πριν, ούτε που θα είχε διανοηθεί να παραβιάσει ξένο διαμέρισμα για οποιοδήποτε λόγο, αλλά και ούτε θα έχωνε τη μύτη της στις υποθέσεις των άλλων. Τώρα όμως το καθήκον και η συνείδηση, της ψιθύριζαν ότι δεν έπρεπε ν’ αφήσει αβοήθητη τη Μυρτώ.
- Θα καλέσω ασθενοφόρο είπε αποφασιστικά η Βιολέτα και κατευθύνθηκε προς το διαμέρισμά της για να τηλεφωνήσει. Ο Μάνος την πρόλαβε.
- Σου είπα να κοιτάς τη δουλειά σου!
Η Βιολέτα τον κάρφωσε με το βλέμμα.
-Προτιμάς να καλέσω την αστυνομία;
Ο Μάνος άφησε το χέρι της και η Βιολέτα μπήκε στο λίβινγκ ρουμ της. Κάλεσε το 166. Δε χρειαζόταν πια να τοιχοκολλήσει την ανακοίνωσή της στην είσοδο της πολυκατοικίας. Είχε βρει τους ιδιοκτήτες του κλειδιού. Είχε ξεκλειδώσει την πόρτα που όφειλε να ξεκλειδώσει.
-΄Εγινε το θέλημά σου! ΄Εσκασα τις τριανταπέντε χιλιάδες ευρώ! τόνισε με έμφαση η Φαίη στο τηλέφωνο.
- Μπράβο!
- Το μνημείο θα είναι ένας οβελίσκος και θα έχει χαραγμένη τη φάτσα του παππού. Θα έχει ολόχρυσες λεπτομέρειες και χαραγμένα διάφορα τεκτονικά σύμβολα, που ο κόσμος θ’ αργήσει να κατανοήσει! ΄Ετσι μου είπαν!
-΄ Εκανες το καθήκον σου, Φαίη.
- ΄Ετσι νομίζω κι εγώ, τελικά! Γι’ αυτό δικαιωματικά πέρασα τη βραδιά μου με τον ΄Αρη.
-Στον ΄Αρη είσαι;
-Ναι! Αλλά εκείνος είχε μάθημα και έφυγε.
- Θα μείνετε στο διαμέρισμά του;
- Δεν ξέρω! Είναι λίγο στενάχωρα εδώ.
-Δεν πιστεύω να τον σπιτώσεις στη βίλα του άντρα σου στην Κηφισιά!
-Τι εκφράσεις είναι αυτές, Βιολέτα; ‘Ακου να τον σπιτώσω! Παύση ακολούθησε τη φράση της Φαίη. Δε βρίσκω όμως το λόγο να πάει χαμένη η βίλα. Μπορούμε να ζήσουμε εκεί. Όχι αμέσως, βιάστηκε να συμπληρώσει. Μετά από μερικούς μήνες. Να τηρήσουμε τα προσχήματα!
- Ο Άρης τι λέει;
-Δεν ξέρω. Δεν το συζητήσαμε ακόμα. Θα τον περιμένω να γυρίσει για να πάρουμε τις αποφάσεις μας.
-Ωραία. Πρέπει να σ’ αφήσω γιατί χτυπάει το κουδούνι. Πάρε με να μου πεις τι αποφασίσατε, εντάξει;
Η Βιολέτα έκλεισε βιαστικά το τηλέφωνο και κατευθύνθηκε προς την πόρτα.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση