Σχόλια > Χώρος κατάθεσης απόψεων μελών

33

<< < (4/9) > >>

Οίαγρος:


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12. ΔΩΔΕΚΑΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΜΕΓΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ
    Η Βιολέτα ξύπνησε κατά τις έντεκα το πρωί. ΄Εφτιαξε καφέ και άνοιξε την τηλεόραση να χαζέψει. Έπεσε πάνω σ’ ένα ντοκιμαντέρ για τους καθεδρικούς ναούς στην Ευρώπη. Η Βιολέτα αναγνώρισε κάποιους από αυτούς που είχε επισκεφθεί στο παρελθόν με το Θανάση. Ο καθεδρικός ναός του Αγίου Παύλου στο Λονδίνο δημιούργημα της διάνοιας του σερ Κρίστοφερ Ρεν, η Παναγία των Παρισίων, ο καθεδρικός της Σαρτρ. Στην κατασκευή του καθεδρικού της Σαρτρ χρησιμοποιήθηκαν εννέα διαφορετικές γεωμετρίες, υπήρξαν δηλαδή εννέα διαφορετικοί αρχιμάστορες, ενώ δύο από αυτούς δεν ήταν απλά έμπειροι τεχνίτες και σχεδιαστές, αλλά η εργασία τους αντανακλά ένα πνευματικό, μεταφυσικό χαρακτήρα, που φανερώνει ένα υψηλό επίπεδο μόρφωσης και εμπειρίας του κόσμου. Φανερώνει ανθρώπους που εκτός από τεχνίτες ήταν διανοητές και φιλόσοφοι. Για τους μυημένους αυτούς αρχιμάστορες ο καθεδρικός ναός ήταν κάτι περισσότερο από οίκος του Θεού. Ήταν ένα είδος μουσικού οργάνου που αν κουρδιζόταν σωστά ο ίδιος ο Θεός θα ηχούσε μέσα από αυτόν και η παρουσία του θα γινόταν αισθητή στους εισερχόμενους στο ναό. Στην κατασκευή των γοτθικών καθεδρικών ναών η γεωμετρία αποτελεί τον σπουδαιότερο παράγοντα. Η ιερή αυτή γεωμετρία μπορεί να αποκαλύψει τους κρυμμένους νόμους του σύμπαντος. Αντανακλά τον εσωτερικό μας κόσμο.

    Από τον 9ο ως τον 13ο αιώνα οι μοναχοί, κυρίως οι Βενεδικτίνοι, είχαν το μονοπώλιο της κατασκευής μεγάλων οικοδομημάτων καθώς κατείχαν την τέχνη της οικοδόμησης. Για να ανταπεξέλθουν όμως στην αυξημένη ζήτηση στρατολόγησαν μαθητές από τις τάξεις των λαϊκών. Κατά τον 13ο αιώνα, οι Γερμανοί μαθητές οικοδόμοι αποτίναξαν το ζυγό των μοναστηριών και σχημάτισαν ένα επίσημο σωματείο ώστε να οικοδομούν για δικό τους λογαριασμό και όφελος. Αυτοί που γίνονταν δεκτοί στο σωματείο ορκίζονταν στη Βίβλο να μην αποκαλύψουν ποτέ, πουθενά και σε κανέναν τα μυστικά του επαγγέλματος. Αυτά τα μυστικά της οικοδόμησης που έδιναν στο σωματείο τη δύναμη και τα πλούτη του. Ο θεωρητικός τεκτονισμός δανείσθηκε τα σημεία του πρακτικού τεκτονισμού και τα χρησιμοποίησε για τις δικές του πνευματικές διδασκαλίες αποσκοπώντας να δημιουργήσει το τελειότερο οικοδόμημα. Τον ηθικά σκεπτόμενο άνθρωπο.

    Η Βιολέτα θυμήθηκε τα συναισθήματα δέους που είχε νοιώσει όταν επισκέφθηκε αυτούς τους ναούς. ΄Ενοιωθε μια μικρή και ασήμαντη κουκίδα στο κέντρο του σύμπαντος. Η Βιολέτα δεν γνώριζε μαθηματικά και γεωμετρία. Καταλάβαινε όμως ότι οι θετικές αυτές επιστήμες είχαν και μια άλλη βαθύτερη σημασία. Τα όργανα του γεωμέτρη μπορούσαν να χρησιμεύσουν συμβολικά για το χτίσιμο του βαθύτερου πνευματικού εαυτού μας. Ο άνθρωπος έπρεπε να λαξεύσει τον ακατέργαστο λίθο των παθών του, όπως η φιλοδοξία, η απληστία και η τάση κυριαρχίας με οποιοδήποτε τρόπο απέναντι στους συνανθρώπους μας. Ο άνθρωπος έπρεπε να φθάσει στο σημείο να είναι ευχαριστημένος με αυτά που έχει και να τα απολαμβάνει, αντί να επιζητά διαρκώς περισσότερα υλικά αγαθά, αφού έτσι δημιουργείται η αίσθηση του ανικανοποίητου. Αυτή η αίσθηση είναι που μας κάνει δυστυχισμένους. Η σοφία είναι ανώτερη από τη δύναμη και την ύλη κατέληξε ο αφηγητής του ντοκιμαντέρ. Είναι εύκολα ορατή από αυτούς που την αγαπούν και την αναζητούν.

    Η πίστη σε μια ανώτερη δύναμη οδήγησε τους ανθρώπους να δημιουργήσουν αυτά τα εκπληκτικά οικοδομήματα. Μια αίσθηση ότι υπάρχει κάτι ανώτερο από αυτό που βιώνουμε στη γη. Μια αναζήτηση που ξεπερνά όλες τις ματαιότητες και το εφήμερο της ζωής.
Η Βιολέτα έκλεισε την τηλεόραση. Πόσοι άνθρωποι άραγε είχαν παρακολουθήσει αυτό το εκπληκτικό ντοκιμαντέρ, αντί να χαζεύουν μπροστά στις θερινές επαναλήψεις ανόητων σήριαλ; Λίγοι ασφαλώς. Η Βιολέτα ένοιωσε την επιτακτική ανάγκη να επισκεφθεί ένα οποιοδήποτε ναό.

Οίαγρος:


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13. ΔΕΚΑΤΟΣ ΤΡΙΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΑΨΙΔΑΣ

    Από τη στιγμή που ο άνθρωπος άρχισε να εξελίσσεται πνευματικά, το μυστήριο της ύπαρξης μιας ανώτερης δύναμης, ενός πρώτου αιτίου που δημιούργησε τον ίδιο και τον κόσμο γύρω του, άρχισε να ζητά πιεστικά μια απάντηση. Κι όσο τα χρόνια, οι αιώνες και οι χιλιετηρίδες περνούσαν τόσο οι πιθανές απαντήσεις πλήθαιναν. Ο Θεός απέκτησε πολλά ονόματα και άπειρες ιδιότητες. Ο άνθρωπος, κατ’ αρχήν, φαντάσθηκε έναν ή πολλούς ανθρωπομορφικούς θεούς. ΄Ετσι αποκτήσαμε θεούς όμορφους, άσχημους, ζηλιάρηδες, εκδικητικούς, φιλήδονους. Θεούς κατ’ εικόνα και ομοίωση του ανθρώπου.

    Διάφορες θρησκείες δημιουργήθηκαν με σκοπό την περιβόητη σωτηρία μας. Οι περισσότερες θρησκείες υποχρεώνουν τους ανθρώπους να περάσουν μέσα από αυτές για να βρουν το Θεό, μέσα από μια ορισμένη τυπολατρεία, μέσα από ένα καθορισμένο δόγμα. Καθορισμένο από ποιόν άραγε αναρωτήθηκε η Βιολέτα μπροστά από την εικόνα της Παναγίας, που κρατούσε στην αγκαλιά της το μικρό Χριστό. Στο Λύκειο είχε κάνει αυτή την ερώτηση στον καθηγητή των θρησκευτικών για να κατεβεί ο βαθμός της από το δεκαεννιά στο δέκα. Οποιαδήποτε απόκλιση από κάθε επίσημο δόγμα συνιστούσε και συνιστά αίρεση, θανάσιμο αμάρτημα, που οι ταγοί της κάθε θρησκείας έχουν καθήκον να πατάξουν. ΄Ετσι οι αιρετικοί και οι μάγισσες έπρεπε να καούν στην πυρά του Μεσαίωνα, οι Εβραίοι να καούν στα Χιτλερικά κρεματόρια και οι άπιστοι Δυτικοί να θαφτούν κάτω από τα ερείπια των Δίδυμων πύργων του Μανχάταν.

    Η εικόνες που παρίσταναν την Παναγία και το Χριστό πάντα συγκινούσαν τη Βιολέτα. Ιδίως από τότε που έγινε και η ίδια μητέρα. Θυμήθηκε ένα από τα μυθιστορήματα που είχε αγαπήσει ιδιαίτερα. Το είχε διαβάσει στο πρωτότυπο τρεις φορές. Επρόκειτο για το «΄Αλικο γράμμα» του Ναθάναελ Χόθορν. Είχε δει και την ταινία με τη Ντέμι Μουρ. Μια γυναίκα στην πουριτανική Νέα Αγγλία του 17ου αιώνα αποκτά ένα κοριτσάκι την Περλ ύστερα από μια παράνομη σχέση με το νεαρό ιερέα της περιοχής. Η ταυτότητα του πατέρα παραμένει μυστική μέχρι λίγο πριν από το τέλος του βιβλίου, ενώ η μητέρα και το βρέφος διαπομπεύονται δημόσια. Η μητέρα αναγκάζεται να φοράει διαρκώς στο στήθος το κεντημένο άλικο γράμμα

    Α, το αρχικό της λέξης adulteress (μοιχαλίδα), πράγμα που στιγματίζει τόσο τη ζωή της ίδιας όσο και του παιδιού. Μα πως ήταν δυνατόν η μητρότητα – κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες - να ήταν αμαρτία;
-Σας αρέσει πολύ αυτή η εικόνα, βλέπω!
Η φωνή ενός νέου και ιδιαίτερα όμορφου ιερέα διέκοψε τις σκέψεις της Βιολέτας.
-Την παρατηρείτε πάνω από μισή ώρα!
- Σκεφτόμουνα……………………………….
-Καταλήξατε κάπου;

    Η Βιολέτα τον κοίταξε ερωτηματικά.
-Οι σκέψεις σας, θέλω να πω, σας οδήγησαν κάπου;
-Βασικά σκεφτόμουνα ένα μυθιστόρημα που είχα διαβάσει πριν από χρόνια.
-«Το ΄Αλικο γράμμα» μήπως;

    Η Βιολέτα τον κοίταξε έκπληκτη.
-Διαβάζετε τις σκέψεις, πάτερ;
-Καμιά φορά, χαμογέλασε εκείνος.
-Το έχετε διαβάσει κι εσείς;
-Μου αρέσει το διάβασμα! Γενικά, όχι μόνο των πατερικών κειμένων!
-Χαίρομαι που τ’ ακούω!
-Είμαι αντισυμβατικός ιερέας!

    Η Βιολέτα δίστασε για λίγο, αλλά τελικά αποφάσισε ν’ αποτολμήσει την ερώτηση.
- Μπορώ να σας ρωτήσω τι γνώμη έχετε για την άμωμη σύλληψη της παρθένου Μαρίας;
-΄Εχω τη γνώμη ότι οι αλληγορίες δημιουργήθηκαν για να αποτελούν οχήματα της αλήθειας και να κατανοούνται από τους σοφούς κάθε εποχής. Παρανοήθηκαν και παρερμηνεύτηκαν όταν έγιναν δεκτές κατά γράμμα από το ανώριμο και ανίδεο πλήθος.
-Πιστεύετε δηλαδή ότι ο Ιησούς συνελήφθη με τον παραδοσιακό τρόπο;
-Θα είχε καμιά διαφορά η διδασκαλία του και η επίδρασή της στην ανθρωπότητα αν ο Ιησούς ήταν γιος του Ιησού και της Μαρίας στο φυσικό επίπεδο και γιος του Θεού στο πνευματικό επίπεδο;
-Μάλλον όχι…… δηλαδή όχι…………………..
-Το ξέρετε ότι ο Ιησούς είχε αδέλφια;
-Τι εννοείτε; Από τον Ιωσήφ και τη Μαρία; Μα η Μαρία δεν ήταν αειπάρθενος;
- Αν κοιτάξετε το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο στο κεφάλαιο 12, παράγραφοι 46-50 γίνεται λόγος για τη μητέρα και τα αδέλφια του Ιησού, οι οποίοι ζητούν να του μιλήσουν. Το ίδιο αναφέρει και ο ευαγγελιστής Λουκάς στο κεφάλαιο 8, παράγραφοι 19-21. Ο Ιησούς απαντά ότι μητέρα και αδελφοί του είναι εκείνοι που πράττουν το θέλημα του Θεού και πατέρα του. Υπονοεί με σαφήνεια ότι όλοι είμαστε πνευματικά δημιουργήματα του Θεού. Γιατί εκεί παίζεται το παιχνίδι της σωτηρίας του ανθρώπου. Στο πνευματικό επίπεδο και σε καμιά περίπτωση στο σαρκικό.

    Η Βιολέτα εντυπωσιάστηκε από τη σκέψη του νεαρού ιερέα.
- Τι είναι ο Θεός για εσάς; τόλμησε να ρωτήσει η Βιολέτα
-Θα έλεγα ότι είναι το αρχικό αίτιο. Δε γνωρίζω όμως το όνομά του. Ο Ενώχ, βιβλικό πρόσωπο που έζησε κατά την παράδοση το 3704 π.Χ. ήταν ο μόνος γνώστης του ονόματος του Θεού. Καθώς προφήτευσε τον επερχόμενο κατακλυσμό χάραξε το άφατο όνομα σε μια μαρμάρινη πλάκα, ώστε να το διασώσει. Σε άλλη χάλκινη στήλη χάραξε τις επιστήμες που ήταν γνωστές μέχρι εκείνη την εποχή. Μετά τον κατακλυσμό όμως, η μαρμάρινη στήλη χάθηκε και μαζί μ’ αυτήν το όνομα του Θεού, για να αποκαλυφθεί στη συνέχεια στον Μωϋσή και να χαθεί εκ νέου.
-Και δεν ξαναβρέθηκε ποτέ;
- Εκεί που οι άνθρωποι το βρίσκουν, εκεί το χάνουν ξανά………….
-Υποθέτω ότι εννοείτε ότι το βρίσκουν όταν κάνουν καλές πράξεις και το χάνουν όταν κάνουν κακές παρατήρησε η Βιολέτα.
-Σωστή η παρατήρησή σας! Ο άνθρωπος πρέπει ν’ αγαπά και να μη βλάπτει τον πλησίον του. Πρέπει να προσέχει τα αποτυπώματα που καταθέτει στα αρχεία της αιωνιότητας.(μικρή παύση) Αλλά γιατί δε συνεχίζουμε τη συζήτησή μας στο προαύλιο; ΄Εχει τόσο ωραία μέρα!

Οίαγρος:


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14. ΔΕΚΑΤΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΜΕΓΑΣ, ΕΚΛΕΚΤΟΣ, ΤΕΛΕΙΟΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΤΑΤΟΣ ΤΕΚΤΩΝ
    Η Βιολέτα και ο νεαρός ιερέας κάθισαν σ’ ένα παγκάκι.
-Ο άνθρωπος δε θα μπορέσει να βρει το όνομα του Θεού και να μην το χάσει ξανά; ρώτησε η Βιολέτα
-Η ιουδαϊκή προσευχή περιέχει ένα πολύ ενδιαφέρον σημείο: «Ο Θεός του Αβραάμ, ο Θεός του Ισαάκ και ο Θεός του Ιακώβ…..» Γιατί νομίζετε ότι επαναλαμβάνει κάθε φορά τις λέξεις «ο Θεός του τάδε»
-Μα όλα αυτά τα βιβλικά πρόσωπα δεν πίστευαν στον ίδιο Θεό; απόρησε η Βιολέτα
-Προφανώς όχι, αφού ακόμα κι αν κάποιοι δέχονται τον ίδιο Θεό, η αντίληψη που έχουν γι’ αυτόν είναι διαφορετική ανάλογα με το πνευματικό επίπεδο του καθενός. Ο άνθρωπος, ως πεπερασμένο ον, δε μπορεί να σχηματίσει επαρκώς σωστή ιδέα για το άπειρο ούτε μια καθαρή αντίληψη του Πνεύματος. Γι’ αυτό σωστά λέγεται, ότι ο Θεός αποτελεί αντικείμενο πίστης και όχι επιστημονικής γνώσης. Ο άνθρωπος δογματίζει σχετικά με την πραγματική αλήθεια του Θεού.
-Δηλαδή μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε σχετικά με την αληθινή φύση του Θεού.
-Ακριβώς. Η γνώση που έχουμε για το Θεό αποτελεί απλώς την προσωπική μας μορφή λάθους. Η απώλεια του αληθούς Λόγου οφείλεται στις λανθασμένες αντιλήψεις μας για τη φύση και τις ιδιότητες του Θεού. Όταν ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει αυτά τα λάθη, τότε πραγματικά θα φθάσει στην ανεξιθρησκία και την αγάπη για το συνάνθρωπο.
-Πιστεύετε ότι εσείς οι ιερείς, η εκκλησία γενικότερα, μπορεί να βοηθήσει στην ανεύρεση του απολεσθέντος Λόγου;
-Αν κανείς έχει το κουράγιο να παρακάμψει την τυπολατρία και μπορέσει να δει την ουσία πίσω από τα χρυσοποίκιλτα άμφια και τις τιάρες, ίσως κάτι μπορέσει να προσφέρει στα δεκτικά μυαλά.
-Αν κάποιοι ιερείς δεν είναι τόσο μορφωμένοι, ώστε να ξεπεράσουν τα τελετουργικά και τα θυμιάματα, μπορούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους;
- Αν έχουν αγνή καρδιά θα μπορέσουν να προσεγγίσουν το Θεό με το δικό τους τρόπο και να μεταδώσουν την πίστη και τα διδάγματα του Ιησού στο ποίμνιό τους. Η αρετή είναι οδηγός. Ότι η αρετή ενώνει, κανένα είδος θανάτου δε μπορεί να χωρίσει.

    Ο ιερέας και η Βιολέτα σώπασαν για λίγο. ΄Υστερα η Βιολέτα σηκώθηκε και τον ευχαρίστησε για το χρόνο που της διέθεσε και την εποικοδομητική συζήτηση που είχαν.
-Και για μένα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η συζήτηση, Βιολέτα. Χαίρομαι όταν συναντώ ανθρώπους με τις δικές σου ανησυχίες και ευαισθησίες.

    Η Βιολέτα πήρε το δρόμο της επιστροφής με τα πόδια. Προχώρησε καμιά διακοσαριά μέτρα, έκανε στροφή και γύρισε πίσω. Πως γνώριζε το όνομά της ο νεαρός ιερέας; Αφού εκείνη δεν του το είχε πει. Ήταν σίγουρη γι’ αυτό. Κοίταξε στο προαύλιο της εκκλησίας, αλλά εκείνος, προφανώς, είχε μπει μέσα.

    Η Βιολέτα μπήκε ξανά στην εκκλησία. Δεν υπήρχε ψυχή. ΄Εψαξε παντού. Μήπως ο ιερέας είχε φύγει από την αντίθετη κατεύθυνση; Κρίμα. ΄Ισως θα έπρεπε να ξανάρθει μια άλλη μέρα Ένοιωσε ένα χέρι να ακουμπάει στον ώμο της. Γύρισε και αντίκρισε έναν ηλικιωμένο ιερέα.
-Ήρθες να εξομολογηθείς, παιδί μου;
-Όχι ακριβώς. Ψάχνω το συνάδελφό σας, που ήταν εδώ πριν από λίγο.
-Το συνάδελφό μου; Ποιο συνάδελφό μου; απόρησε ο γέροντας.
- Τον νέο, τον ιερέα της εκκλησίας…….
-Εγώ είμαι ο ιερέας της εκκλησίας. Λυπάμαι που σας απογοητεύω, αλλά δεν είμαι και τόσο νέος, όπως βλέπετε! Αν όμως θέλετε να εξομολογηθείτε, είμαι στη διάθεσή σας.
-Και δεν υπάρχει άλλος ιερέας εδώ;
-Όχι βέβαια!
-Καλά, με συγχωρείτε, έκανα λάθος!
-Τα λάθη είναι ανθρώπινα τέκνο μου! Ο Θεός τα συγχωρεί!
-Ακόμα και τη λάθος αντίληψη που έχουμε γι’ αυτόν! Κι αυτό το συγχωρεί, έτσι δεν είναι;
-Δε σε καταλαβαίνω, τέκνο μου
-Τίποτα, σκεφτόμουνα φωναχτά! Μη δίνετε σημασία!

    Η Βιολέτα παρατήρησε ένα κιβώτιο «υπέρ των απόρων της ενορίας». ΄Εριξε ένα χαρτονόμισμα των πέντε ευρώ. Ο ιερέας την ευχαρίστησε λέγοντας ότι κάνει ότι μπορεί για την ανακούφιση των φτωχών και των πολυτέκνων.
-Αν έχετε τίποτα ρούχα, που δεν τα χρησιμοποιείτε, μπορείτε να τα φέρετε και θα πιάσουν τόπο!
-Θα κοιτάξω, υποσχέθηκε η Βιολέτα.
-Και παιδικά ρούχα μας χρειάζονται. ΄Εχουμε μια ανύπαντρη μητέρα με δύο δίδυμα αγοράκια τριών ετών. Πασχίζει να τ’ αναστήσει μόνη της. Ο πατέρας τους την εγκατέλειψε. Η εκκλησία βέβαια κάνει ότι μπορεί.

    Η Βιολέτα θυμήθηκε την ΄Εστερ Πριν την ηρωίδα του «άλικου γράμματος». Η εκκλησία έκανε προόδους από τότε. Τώρα βοηθάει τις ανύπαντρες μητέρες αντί να τις στιγματίζει. Ο ιερέας που στεκόταν μπροστά της μπορεί να μην είχε τις γνώσεις και τις ανησυχίες του νεώτερου, είχε όμως μια χρήσιμη θέση σ’ αυτό τον κόσμο. Πρόσφερε την πνευματική και υλική αρωγή του στους λιγότερο ευνοημένους. Η Βιολέτα άνοιξε το πορτοφόλι της. ΄Επιασε ένα χαρτονόμισμα των πενήντα ευρώ και ζήτησε από τον ιερέα να το δώσει στην ανύπαντρη μητέρα. Υποσχέθηκε ότι θα αγοράσει καινούργια ρούχα για τα δίδυμα αγοράκια της. Η προκαταβολή του Στέλιου Καρύδα των εκδόσεων «Αμένωφις Δ’» της επέτρεπε να κάνει τέτοιου είδους κινήσεις. ΄Επρεπε όμως να συνεχίσει την ανάγνωση του βιβλίου και ν’ αρχίσει τη μετάφρασή του. Είχε παραμελήσει τη δουλειά με όλα όσα συνέβαιναν τον τελευταίο καιρό.

Οίαγρος:


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15. ΔΕΚΑΤΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ‘Η ΤΟΥ ΞΙΦΟΥΣ
    Η Βιολέτα ξάπλωσε αναπαυτικά στον καναπέ και συνέχισε την ανάγνωση του βιβλίου “FREEMASONRY – BEYOND THE TRUTH, a guide to paths and places inside the reader”. ( ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ – ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ – οδηγός σε μονοπάτια και τόπους μέσα στον αναγνώστη), που επρόκειτο να μεταφράσει. Το κυρίαρχο μήνυμα του δέκατου πέμπτου βαθμού είναι η συνεχής επίπονη προσπάθεια για την εκτέλεση του καθήκοντος που έχουμε αναλάβει και η πίστη σ’ αυτό, έστω και κάτω από δύσκολες συνθήκες. Τα πράγματα σπάνια έρχονται όπως εμείς τα θέλουμε. Η έλλειψη πίστης και επιμονής από μέρους μας καθώς και η αδιαφορία και τα εμπόδια που παρεμβάλλουν στο δρόμο μας άλλοι άνθρωποι είναι οι κυριότερες δυσκολίες για την εκπλήρωση του έργου μας. Οι άνθρωποι αδιαφορούν μπροστά σε οποιαδήποτε προσπάθεια δεν αποσκοπεί στο άμεσο προσωπικό τους συμφέρον.

    Ακόμα κι αν κάποιος έντιμος ηγέτης αποδείξει ότι μια συγκεκριμένη ενέργεια, που απαιτεί κάποιες θυσίες των προσωπικών μας συμφερόντων και κεκτημένων, είναι για το καλό όλων μας μακροπρόθεσμα, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών θα τον καταψηφίσει. Κι ύστερα αναρωτιόμαστε γιατί οι πολιτικοί , εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, είναι βουτηγμένοι στη διαφθορά. Μα, φυσικά, επειδή αυτοί οι πολιτικοί μας αξίζουν! Αφού σχεδόν όλοι μας, αν βρισκόμασταν στη θέση τους, θα κοιτούσαμε να βολέψουμε τους συγγενείς, τους φίλους και τους ψηφοφόρους μας -έστω κι αν δεν είχαν τα απαραίτητα προσόντα -σε θέσεις-κλειδιά. Θα υπήρχαν στην ατζέντα μας οι λέξεις εντιμότητα και αξιοκρατία; «Ποιος έχει το μέλι και δεν το γλύφει;» αναρωτιέται ο σοφός λαός.

    Οι άνθρωποι επιζητούν την ασφάλεια, κυρίως μέσα από τα πλούτη και τα υλικά αγαθά. Αυτού του είδους η ασφάλεια όμως είναι μια ψευδαίσθηση, αφού κανένας άνθρωπος δε γνωρίζει την ημερομηνία του θανάτου του! Πώς μπορεί ποτέ ένας θνητός να αισθάνεται ασφαλής; Ελέγχει τη μοίρα του, τα φυσικά φαινόμενα, τις ανίατες αρρώστιες, τα αεροπορικά ή αυτοκινητικά δυστυχήματα; Η τραγική μοίρα των μελών της οικογένειας Ωνάση είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα για μελέτη επί του θέματος. Χαρακτηριστική επίσης είναι η παραβολή που αναφέρει ο ευαγγελιστής Λουκάς (κεφάλαιο 12.παράγραφος 13-21) «Ενός ανθρώπου πλουσίου τα χωράφια απέδωσαν μεγάλη σοδειά και εκείνος σκέφθηκε:
Τι να κάνω επειδή δεν έχω που να συγκεντρώσω τους καρπούς μου; Και είπε: Αυτό θα κάνω! Θα κατεδαφίσω τις αποθήκες μου και θα κτίσω μεγαλύτερες. Θα συγκεντρώσω εκεί όλα τα ζώα και τα αγαθά μου και θα πω στην ψυχή μου! Ψυχή, έχεις πολλά αγαθά, για πολλά χρόνια! Αναπαύσου, φάε, πιες, απόλαυσε! Ο Θεός όμως του είπε: Ανόητε, αυτή τη νύχτα, ζητούν από σένα την ψυχή σου. Εκείνα που ετοίμασες, ποιος θα τα πάρει; Αυτά παθαίνει εκείνος που θησαυρίζει για τον εαυτό του και δε φροντίζει να γίνει πλούσιος ως προς τον Θεό».

    Ο άνθρωπος γεννήθηκε ελεύθερος. Προικίσθηκε επίσης με ελεύθερη βούληση, που σημαίνει ότι ο ίδιος είναι απολύτως υπεύθυνος για τις επιλογές του. Η μεγαλύτερη σκλαβιά και στέρηση ελευθερίας ενός ανθρώπου είναι τα ίδια του τα πάθη. Υπάρχει μεγαλύτερη σκλαβιά για έναν ναρκομανή από τα ναρκωτικά; Για έναν χαρτοπαίκτη από τη χαρτοπαιξία; Για έναν αλκοολικό από το ποτό; Η ελευθερία που, κατά τον δέκατο πέμπτο βαθμό, πρέπει να αποδοθεί στους αιχμαλώτους είναι η ελευθερία από τα πάθη και τις προσωπικές προσκολλήσεις. Τα πλούτη και τα αξιώματα που τόσο επιζητούν οι άνθρωποι δημιουργούν αργά, σταθερά και αθόρυβα ένα είδος φυλακής γύρω από τον τιμώμενο. Πως μπορεί κανείς να είναι ήρεμος και ευτυχισμένος όταν είναι διάσημος πολιτικός, ηθοποιός ή ποδοσφαιριστής; Όταν κάθε του ενέργεια, δήλωση, προσωπική στιγμή, γέλιο, δάκρυ, ντύσιμο καταγράφεται, σχολιάζεται και ενίοτε χλευάζεται από τον φωτογραφικό ή τηλεοπτικό φακό; Τα τείχη υψώνονται γύρω μας και μας φυλακίζουν χωρίς να το καταλάβουμε. Όταν τα αντιληφθούμε η οικοδόμηση έχει ήδη ολοκληρωθεί και το γκρέμισμα σχεδόν αδύνατο.

«Α, όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω,»

λέει ο διορατικός και πάντα διαχρονικός Κωνσταντίνος Καφάβης. Ποτέ κανένας ποιητής δεν έγραψε τόσο λίγα ποιήματα για να πει τόσα πολλά στους ανθρώπους. Αλήθεια, Βιολέτα, εσύ είδες τα τείχη που χτίσθηκαν γύρω από το γάμο σου και σ’ άφησαν απ’ έξω; Τα τείχη υψώθηκαν όταν γεννήθηκε ο Μάρκος ή απλώς η γέννηση του παιδιού αποτέλεσε την αφορμή και τη δικαιολογία; Μήπως τα τείχη είχαν υψωθεί πολύ πριν ακουσθεί το κλάμα του μωρού; Κι εσύ απλώς δεν είχες ακούσει τους ήχους της κατασκευής τους;

Οίαγρος:


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16. ΔΕΚΑΤΟΣ ΕΚΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

    Ιερουσαλήμ. Η πόλη – σύμβολο. Ναός του Σολωμόντα. Ο ναός – σύμβολο. Από την εποχή του πύργου της Βαβέλ ο άνθρωπος έδειξε μια τάση προς το κολοσσιαίο και το μεγαλειώδες σε γήινο επίπεδο. Επιθυμούσε να λατρεύει τους θεούς του μέσα σε εντυπωσιακά κτίσματα Η παλιά Ιερουσαλήμ δεν υπάρχει πια, ενώ η νέα Ιερουσαλήμ για την κατασκευή της οποίας κάνει λόγο ο Ιωάννης, συγγραφέας της «Αποκάλυψης», δε χτίζεται από τη γη προς τον ουρανό με υλικά μέσα. Η Νέα Ιερουσαλήμ έρχεται από τον ουρανό στη γη, με τρόπο καθαρά πνευματικό, σαν αποτέλεσμα της προσευχής και της πίστης στο Θεό.

    Τα δάση, τα βουνά, το σπίτι μας, οι πολύβουοι δρόμοι της πόλης , μπορούν να γίνουν ναοί όπου θα δοξολογούμε και θα ευχαριστούμε το Θεό για όσα μας προσφέρει. Οι ναοί, όπου θα ζητάμε ειλικρινή συγχώρεση για τα ανθρώπινα σφάλματά μας και θα στέλνουμε τη αγάπη και τη θετική μας ενέργεια σε όλα τα πλάσματα του Υψίστου. Η βοήθεια όμως που προσφέρουμε στους πάσχοντες συνανθρώπους μας είναι ο καλύτερος ναός που μπορούμε να χτίσουμε στη γη. ΄Ολοι έχουμε την ευκαιρία να προσφέρουμε τη βοήθειά μας σε μικρές καθημερινές δύσκολες καταστάσεις. Αρκεί να δράσουμε κι όχι να προσπεράσουμε αδιάφορα.

    Οι άνθρωποι από τη φύση τους είναι αναζητητές θαυμάτων επειδή - ακόμα και οι πιο ορθολογιστές - στα βάθη της καρδιάς τους πιστεύουν στα θαύματα, αφού τα έχουν ανάγκη. Εκατομμύρια άνθρωποι ταξιδεύουν σε κοντινά ή μακρινά μέρη για να θαυμάσουν τις πυραμίδες της Αιγύπτου, την Ακρόπολη, το Σινικό τείχος, το Μάτσου Πίτσου, το ΄Ανγκορ Βατ, το Ταζ Μαχάλ, την Πέτρα της Ιορδανίας και άλλα καλοδιατηρημένα μνημεία. Εκατομμύρια πιστών συρρέουν σε μοναστήρια, εκκλησίες και ιερούς τόπους ζητώντας και προσμένοντας κάποιο θαύμα. Πόσοι από αυτούς συνειδητοποιούν το θαύμα της ζωής, το θαύμα της λειτουργίας του ανθρώπινου οργανισμού, το θαύμα της δημιουργίας του σύμπαντος, την ανατολή ή τη δύση του ήλιου έστω;

    Οι σημερινοί πρίγκιπες της Ιερουσαλήμ είναι εκείνοι που δρουν αθόρυβα και με εντιμότητα ανάμεσά μας φέρνοντας την ειρήνη σε όλα τα επίπεδα. Σε μια προσωπική διαμάχη φίλων και γειτόνων οι απλοί άνθρωποι ή σε μια πολεμική σύρραξη αν πρόκειται για φωτισμένους ηγέτες και διπλωμάτες. ΄Ολοι πρέπει να εργαζόμαστε για την ειρήνη μέσα από κάθε δράση της ζωής μας. ΄Ολες οι δραστηριότητές μας, όταν διαβάζουμε κάποιο βιβλίο, όταν ακούμε κάποιον να μιλάει, όταν δουλεύουμε, ακόμα κι όταν επενδύουμε ή παίζουμε στο χρηματιστήριο, έχουν πνευματικούς στόχους. Πολλοί συνάνθρωποί μας παραπονιούνται ότι έχασαν τις οικονομίες τους στο κραχ του Ελληνικού Χρηματιστηρίου το 1999. Γιατί συνέβη όμως αυτό; Γιατί, απλούστατα, επιδιώξαμε να κερδίσουμε πολλά χρήματα εις βάρος των συνανθρώπων μας.

    Όταν αγοράζουμε μια μετοχή στα τρία ευρώ και την πουλάμε στα δέκα ευρώ, εμείς κερδίζουμε ενώ κάποιος άλλος χάνει. Όταν αγοράζουμε μια μετοχή στα πέντε ευρώ, φθάνει στα τριάντα ευρώ, αλλά δεν την πουλάμε γιατί περιμένουμε να φθάσει στα πενήντα, ογδόντα, εκατό….χίλια ευρώ, τότε είναι βέβαιο ότι η απληστία μας θα τιμωρηθεί όταν η μετοχή-φούσκα θα πέσει στα τριάντα λεπτά. Επίσης είναι δυνατόν ένας άνθρωπος με στοιχειώδη νοημοσύνη να δανείζεται για να παίξει στο χρηματιστήριο όταν οι ειδικοί συνιστούν να επενδύουμε από τα χρήματα που έχουμε αποταμιεύσει και δεν χρειαζόμαστε άμεσα;

    Βεβαίως, εκείνοι που προκάλεσαν το κραχ στο χρηματιστήριο πρέπει να τιμωρηθούν. Εκείνοι όμως έχουν το ελαφρυντικό ότι «έκαναν τη δουλειά τους», αφού κανείς δεν ισχυρίσθηκε ποτέ ότι το χρηματιστήριο είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα που μοιράζει εύκολο χρήμα σε όλους. Το ερώτημα είναι, αν εμείς πήραμε τα μαθήματα για τα οποία πληρώσαμε τόσο ακριβά. Πάψαμε να είμαστε καιροσκόποι, κερδοσκόποι και άπληστοι;
Η Βιολέτα έκλεισε το βιβλίο. Είχε «επενδύσει» κι εκείνη στο χρηματιστήριο και φυσικά είχε χάσει τις οικονομίες της, αφού είχε συμπεριφερθεί ακριβώς όπως η πλειοψηφία των νεόκοπων «επενδυτών».

  ΄Ηθελε κι εκείνη να κερδίσει χρήματα, όσο το δυνατόν περισσότερα, για να εξασφαλίσει το μέλλον του Μάρκου. Το ευτύχημα στην περίπτωσή της είναι ότι επένδυσε χρήματα που δεν χρειαζόταν άμεσα, αλλά ούτε και τα είχε δανεισθεί. Και βέβαια, ως συνετή μητέρα και εργαζόμενη που ήταν, είχε επενδύσει μόνο ένα μέρος από τις οικονομίες της. Είχε όμως διαπράξει κι εκείνη τα λάθη – αμαρτήματα της απληστίας και της καιροσκοπίας. Αναζητώντας μια ασφάλεια η οποία, σύμφωνα με το βιβλίο που ανέλαβε να μεταφράσει, ουσιαστικά δεν υπήρχε. Δυστυχώς ούτε ο αγαπημένος της γιος ούτε ο γιος και η κόρη κανενός Ωνάση εξαιρούταν από αυτό τον συμπαντικό νόμο. Η Βιολέτα κατευθύνθηκε προς το ψυγείο για να πάρει το συνηθισμένο βραδινό της γεύμα. Γιαουρτάκι με χαμηλά λιπαρά. Διαπίστωσε ότι τα γιαουρτάκια είχαν τελειώσει. Η ώρα ήταν έντεκα και μισή και το μίνι μάρκετ της γειτονιάς της έμενε ανοιχτό μέχρι τις δώδεκα τα μεσάνυχτα.

    Η Βιολέτα έφθασε στο μίνι –μάρκετ. Στην αρχή δεν κατάλαβε τι γινόταν. ΄Υστερα διαπίστωσε ότι ένας κακοποιός απειλούσε με μαχαίρι τον κύριο Δημήτρη τον ιδιοκτήτη. Ο κύριος Δημήτρης κόντευε τα εξήντα και έπασχε από σοβαρής μορφής διαβήτη. ΄Εβλεπε με δυσκολία και επαφιόταν στην εντιμότητα των πελατών για να δώσει τα σωστά ρέστα. Πολλές φορές τους άφηνε να πάρουν τα ρέστα μόνοι τους από το συρτάρι. Κάποιοι δεν ήταν και τόσο έντιμοι, αλλά τι μπορούσε να κάνει ο μισότυφλος; Δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να προσλάβει υπάλληλο. Η γυναίκα του η κυρία Πόπη άνοιγε το μαγαζάκι στις οχτώ το πρωί. Εκείνη έκανε την ημερήσια βάρδια και ο κύριος Δημήτρης την απογευματινή- βραδινή. Μεροκαματιάρηδες άνθρωποι, πικραμένοι από τη ζωή με πολλές υποχρεώσεις, αφού η κόρη τους μπαινόβγαινε στις κλινικές, επειδή έπασχε από μελαγχολία και είχε τάσεις αυτοκτονίας. Πριν τέσσερα χρόνια είχαν χάσει το γιό τους, είκοσι - πέντε χρονώ παλληκάρι. Σκοτώθηκε με τη μηχανή του. Σκληρά μαθήματα ζωής επιφύλαξε το σύμπαν σ’ αυτούς τους ανθρώπους!

    Η Βιολέτα φοβήθηκε, αλλά γρήγορα συνήλθε. ΄Αρπαξε ένα πακέτο με έξη μεταλλικά κουτιά μπύρες που βρήκε μπροστά της και σημάδεψε το κεφάλι του κακοποιού. Τον πέτυχε στο στήθος. Ο κακοποιός ξαφνιάστηκε από το θάρρος της Βιολέτας η οποία συνέχισε τις ρίψεις με άλλο ένα πακέτο μπύρες και ένα πακέτο σόδες. Οι σόδες τον βρήκαν στο κεφάλι και ο κακοποιός έπεσε λιπόθυμος.
-Γρήγορα κύριε Δημήτρη! Πάρτε το 100 προτού συνέλθει!
Ο κύριος Δημήτρης έδειξε τρέμοντας το σταθερό τηλέφωνο.
-Δε βλέπω τα νούμερα! Πάρτο εσύ, σε παρακαλώ!
-Ναι σωστά!

    Η Βιολέτα θυμήθηκε ότι ο κύριος Δημήτρης δεν έβλεπε καλά. Κάλεσε την αστυνομία. Ευτυχώς ο κακοποιός δε συνήλθε μέχρι που ήρθε το περιπολικό. Ο κύριος Δημήτρης και η Βιολέτα έδωσαν κατάθεση για το περιστατικό. Το ταμείο είχε μόνο μερικά ψιλά για ρέστα, αφού η κυρία Πόπη είχε περάσει πριν μισή ώρα και είχε πάρει τις εισπράξεις. Όταν ο κακοποιός διαπίστωνε ότι το ταμείο ήταν ουσιαστικά άδειο, μπορεί να κάρφωνε με το μαχαίρι τον ιδιοκτήτη από εκδίκηση ή για να τον αναγκάσει να του πει που έκρυβε τα χρήματα. Ποιος ξέρει; Η επέμβαση της Βιολέτας ίσως είχε σώσει τη ζωή του κυρίου Δημήτρη, αλλά και τις ζωές και τις οικονομίες των μελλοντικών του θυμάτων. ΄Ηταν μια γενναία πράξη που κανένα βιβλίο δε θα κατέγραφε και κανένας άνθρωπος δε θα θαύμαζε. Η ανταμοιβή της ήταν τρία γιαουρτάκια με 2% λιπαρά που επέμενε να της προσφέρει για να την ευχαριστήσει μέσα από την καρδιά του ο κύριος Δημήτρης!

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα

[*] Προηγούμενη σελίδα