Σχόλια > Χώρος κατάθεσης απόψεων μελών

33

(1/9) > >>

Οίαγρος:
    33
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
    Οι απαρχές του Τεκτονισμού γνωστού και ως Μασονία χάνονται στα βάθη των αιώνων. Όταν οι εκπρόσωποι τεσσάρων στοών της Αγγλίας συναντήθηκαν στην ταβέρνα της «Χήνας και της Εσχάρας» και ίδρυσαν τη Μεγάλη Στοά στις 24 Ιουνίου 1717, η μέρα αυτή αποτέλεσε απλώς τη συμβατική ημερομηνία της επίσημης έναρξης της ιστορίας του τεκτονισμού. Ίσως η ουσιαστική ιστορία του τεκτονισμού να άρχισε τη μέρα που ο τριχωτός πρόγονός μας μετέτρεψε τα μπροστινά του πόδια σε χέρια, όρθωσε το ανάστημά του προς τον ουρανό και αναρωτήθηκε «ποιος είμαι, από πού έρχομαι, που πηγαίνω»

    Από τότε κύλησε πολύ νερό σε πολλά αυλάκια. Και το αυλάκι του τεκτονισμού δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Ο τεκτονισμός, στο πέρασμα των αιώνων, είχε να αντιμετωπίσει – εκτός από τις φιλοσοφικές αναζητήσεις- εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς. Εξωτερικοί εχθροί ήταν η επίσημη εκκλησία, η ανθρώπινη καχυποψία και διάφορα απολυταρχικά καθεστώτα όπως ο φασισμός. Ενδεικτικά αναφέρω ότι ο Χίτλερ εκτός από τους Εβραίους, τους ομοφυλόφιλους, τους πολιτικούς του αντιπάλους και τους ανάπηρους καταδίωξε με μανία και τους τέκτονες. Εσωτερικοί εχθροί ήταν κάποιοι τέκτονες με μεγάλο εγωισμό και προσωπικές φιλοδοξίες οι οποίοι οδήγησαν πολλές στοές του πλανήτη σε σχίσμα με αποτέλεσμα τη δημιουργία πολλών ταγμάτων. Η μεγαλύτερη δυσκολία του ανθρώπου είναι να δαμάσει τον ίδιο του τον εαυτό και τα πάθη του.

    Ο τεκτονισμός ξεκίνησε ως αμιγώς ανδρική υπόθεση και οι γυναίκες, ως κατώτερο, ασθενές και μη εχέμυθο φύλο, δεν είχαν θέση σ’ αυτόν. Στην πορεία δημιουργήθηκαν μικτά τάγματα που δέχονται στους κόλπους τους ως μέλη εκπροσώπους και των δύο φύλων, καθώς και αμιγώς γυναικεία τάγματα. Μεγάλα ονόματα της πολιτικής, της διανόησης, των επιχειρήσεων, των Γραμμάτων, των Τεχνών και της Επιστήμης υπήρξαν εξέχοντα μέλη του τεκτονισμού. Ακόμα και ιερείς όλων των θρησκειών προσχώρησαν σ’ αυτόν, έστω κι αν είναι γνωστό ότι οι σχέσεις τεκτονισμού και διαφόρων εκκλησιών ποτέ δεν υπήρξαν αρμονικές.

    Ο ενδιαφερόμενος μπορεί να μελετήσει την ιστορία του Τεκτονισμού μέσα από πολλά βιβλία που κυκλοφορούν μεταφρασμένα στα ελληνικά. Μυστικά δεν υπάρχουν πια στην κοινωνία της ελεύθερης πληροφόρησης. Στο εξωτερικό τα πάντα κυκλοφορούν ελεύθερα. Ακόμα και τα τυπικά των βαθμών μύησης μπορεί κανείς να αγοράσει στη Αγγλία. Στην Ελλάδα – αφού είμαστε πίσω σε όλους τους τομείς, εδώ θα υστερούσαμε; -ο τεκτονισμός διέπεται ακόμα από έντονα μυστικιστικές τάσεις. Οι λόγοι είναι πολλοί, αναφέρει ο συγγραφέας Τέλης Λιβανίδης στο βιβλίο του «Τεκτονισμός – η ιστορία και τα μυστικά του» εκδόσεις Anubis: ο ακατανόητος διωγμός του από τους σκληροπυρηνικούς του εκκλησιαστικού κατεστημένου (μια στάση που αποτελεί απομεινάρι των φιλελεύθερων απόψεων που καλλιεργεί το τάγμα από την ίδρυσή του) η καχυποψία που καλλιεργούν τα μέσα ενημέρωσης με στόχο την άγρα αναγνωστών ή τηλεθεατών και ίσως η ροπή του μέσου ανθρώπου προς τις συνωμοσιακές εκδοχές της πραγματικότητας.

    Το παρόν πόνημα με τίτλο 33, εξετάζει τους τριάντα τρεις μυητικούς βαθμούς του αρχαίου και αποδεδειγμένου σκωτικού Τύπου σε μυθιστορηματική μορφή χωρίς να λείπουν και τα δοκιμιογραφικά μέρη, όπου αυτό κρίθηκε απαραίτητο. Στόχος της συγγραφέως δεν ήταν ούτε το οικονομικό όφελος (αφού το έργο διατίθεται δωρεάν μέσω του ίντερνετ) ούτε η δόξα (υπογράφει με ψευδώνυμο), αλλά η φιλοσοφική ανάλυση των τριάντα τριών βαθμών με τρόπο απλό και περιεκτικό, ώστε να γίνουν προσιτοί όχι μόνο στους μυημένους, αλλά και στους αναγνώστες που ενδιαφέρονται να γνωρίσουν τη φιλοσοφία του τεκτονισμού. Η φιλοσοφία και η διεύρυνση της ανθρώπινης σκέψης μέσω αυτής είναι το ζητούμενο.

    Εύχομαι καλή και δημιουργική ανάγνωση. Θυμηθείτε ότι η καλή και δημιουργική ανάγνωση πρέπει – μεταξύ άλλων - να εμπεριέχει το στοιχείο της αμφισβήτησης αλλά και της προτροπής για προσωπική έρευνα και μελέτη καθώς κανείς δεν κατέχει την απόλυτη γνώση.

Αλεξάνδρα Λύτρα

Οίαγρος:

ΚΕΦΑΛΑΙΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 0 – ΣΤΟΝ ΑΜΥΗΤΟ ΚΟΣΜΟ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1, ΠΡΩΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΜΑΘΗΤΗΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2, ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΒΑΘΜΟΣ - ΕΤΑΙΡΟΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3. ΤΡΙΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4. ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5. ΠΕΜΠΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ –ΤΕΛΕΙΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6. ΕΚΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΕΞ ΑΠΟΡΡΗΤΩΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7. ΕΒΔΟΜΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΕΦΟΡΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΗΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8. ΟΓΔΟΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΕΠΟΠΤΗΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9. ΕΝΑΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΩΝ ΕΝΝΕΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10. ΔΕΚΑΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΩΝ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11. ΕΝΔΕΚΑΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ - ΥΠΕΡΤΑΤΟΣ ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12. ΔΩΔΕΚΑΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΜΕΓΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13. ΔΕΚΑΤΟΣ ΤΡΙΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΑΨΙΔΑΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14. ΔΕΚΑΤΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΜΕΓΑΣ, ΕΚΛΕΚΤΟΣ, ΤΕΛΕΙΟΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΤΑΤΟΣ ΤΕΚΤΩΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15. ΔΕΚΑΤΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ‘Η ΤΟΥ ΞΙΦΟΥΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16. ΔΕΚΑΤΟΣ ΕΚΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17. ΔΕΚΑΤΟΣ ΕΒΔΟΜΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18. ΔΕΚΑΤΟΣ ΟΓΔΟΟΣ ΒΑΘΜΟΣ –ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΟΣ, ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΕΛΕΚΑΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19. ΔΕΚΑΤΟΣ ΕΝΑΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΜΕΓΑΣ ΠΟΝΤΙΦΙΚΑΣ ΤΗΣ ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΜΕΓΑΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΕΒΑΣΜΙΟΣ ΜΕΓΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ AD VITAM
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 21. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ - ΜΕΓΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΚΛΕΙΔΟΣ (ΠΡΩΣΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 22. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΒΑΘΜΟΣ - ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΤΟΥ ΛΙΒΑΝΟΥ (ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΠΕΛΕΚΕΩΣ)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 23. ΒΑΘΜΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΤΡΙΤΟΣ – ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ ΚΙΒΩΤΟΥ ή ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΟΥ ΑΔΥΤΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 24. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ - ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΤΟΥ ΑΔΥΤΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 25. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – Ο ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΟΥ ΧΑΛΚΙΝΟΥ ΟΦΕΩΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 26. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΕΚΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ –Ο ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΤΗΣ ΧΑΡΗΤΟΣ (ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΣΚΩΤΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 27. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΕΒΔΟΜΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΜΕΓΑΣ ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 28. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΟΓΔΟΟΣ ΒΑΘΜΟΣ - ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 29. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΕΝΑΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ - ΜΕΓΑΣ ΣΚΩΤΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 30. ΤΡΙΑΚΟΣΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ –ΜΕΓΑΣ ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ ΚΑΔΩΣ, ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΟΥ ΛΕΥΚΟΥ ΚΑΙ ΜΕΛΑΝΟΣ ΑΕΤΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 31. ΤΡΙΑΚΟΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΔΙΚΑΣΤΗΣ, ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 32. ΤΡΙΑΚΟΣΤΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΜΥΣΤΙΚΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 33. ΤΡΙΑΚΟΣΤΟΣ ΤΡΙΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ΜΕΓΑΣ ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΠΟΠΤΗΣ
ΤΕΛΟΣ;
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ - ΚΕΦΑΛΑΙΟ 0

33 - ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΛΥΤΡΑ

Οίαγρος:
    ΚΕΦΑΛΑΙΟ 0 – ΣΤΟΝ ΑΜΥΗΤΟ ΚΟΣΜΟ
 
   Όταν ο κοφτός επαναλαμβανόμενος ήχος του κουδουνιού έφτασε στ’ αυτιά της Βιολέτας, τα αρμόδια κέντρα του εγκεφάλου της έβγαλαν το συμπέρασμα ότι ο ήχος αυτός ήταν μέρος του εφιάλτη που έβλεπε όσο κοιμόταν. Φίδια, πολλά φίδια κλεισμένα σε γυάλινα κλουβιά χτυπούσαν το γυαλί προσπαθώντας να ελευθερωθούν. Εκείνη, μόνη επισκέπτρια στο ζωολογικό κήπο, προσπαθούσε να βρει και να ειδοποιήσει κάποιον αρμόδιο σχετικά με την επιθετική συμπεριφορά των φιδιών. Τι είπαμε συμβολίζουν τα φίδια;
Το κουδούνι επέμενε να χτυπάει επίμονα, η Βιολέτα στριφογύρισε στο διπλό κρεβάτι που χρησιμοποιούσε ως μονό εδώ και πολλά χρόνια , άνοιξε με δυσκολία τα μάτια της και σύρθηκε στο θυροτηλέφωνο.
-Ποιος είναι;
-Courier, απάντησε κοφτά και ανυπόμονα η φωνή.
-Στον τρίτο.
-Το ξέρω! Πατάτε το κουμπί για να μπω; συνέχισε η φωνή με φανερό εκνευρισμό για το χάσιμο χρόνου.
-A, ναι, αμέσως! Η μισοκοιμισμένη Βιολέτα πάτησε το κουμπί και έτρεξε ξανά στην κρεβατοκάμαρα να βάλει μια ρόμπα και να χτενίσει τα μαλλιά της. Μην τη δει σ’ αυτό το χάλι ο άνθρωπος και τρομάξει! Μόνο τη ρόμπα πρόλαβε να βάλει πριν ακούσει το κουδούνι να χτυπάει. Παράτησε τη βούρτσα και έτρεξε ν’ ανοίξει. Ο νεαρός κρατούσε έναν ογκώδη φάκελο.
-Η κυρία Βιολέτα Πανούση;
-Μάλιστα.
-Βάλτε μου μια υπογραφή, εδώ!

    Η Βιολέτα έβαλε φαρδιά-πλατειά την υπογραφή της. Διακρίνονταν καθαρά τόσο το όνομα όσο και το επίθετο. Βιολέτα Πανούση. Παρέλαβε το φάκελο. ΄Ηταν από τον εκδότη Στέλιο Καρύδα του εκδοτικού οίκου «Αμένωφις Δ’». Τώρα γιατί Δ και όχι Α, Β ή Γ, η Βιολέτα δεν το είχε ψάξει , αφού το μείζον θέμα ήταν ότι ο Στέλιος Καρύδας, εκδότης βιβλίων εσωτερικής φιλοσοφίας και πνευματικής αναζήτησης, δεν πλήρωνε καθόλου καλά τους μεταφραστές του. Και η Βιολέτα ζούσε από τις μεταφράσεις κειμένων και βιβλίων από την αγγλική γλώσσα. Κι όχι μόνο ζούσε η ίδια, αλλά έπρεπε να πληρώνει τα έξοδα και το ιδιωτικό σχολείο του γιού της Μάρκου. Ο Μάρκος μόλις είχε τελειώσει το δημοτικό σ’ ένα από τα καλύτερα σχολεία του λεκανοπεδίου και περνούσε τις καλοκαιρινές του διακοπές , όπως κάθε χρόνο, στον Πλαταμώνα Πιερίας. Εκεί βρισκόταν το εξοχικό των γονιών της Βιολέτας.

    Η Βιολέτα πέταξε το φάκελο πάνω στον καναπέ του σαλονιού και πήγε στην κουζίνα να φτιάξει καφέ. Κοίταξε το ρολόι. Εννέα και είκοσι. Τα courier αρχίζουν τη διανομή στις εννιά. «Από μένα βρήκε να ξεκινήσει ο χριστιανός πρωί – πρωί;» μουρμούρισε χτυπώντας στο σέικερ το φραπέ της. Χθες ή μάλλον σήμερα κοιμήθηκε στις έξι το πρωί. ΄Επρεπε να τελειώσει ένα μεγάλο κείμενο με συμβόλαια για λογαριασμό μιας μεγάλης εταιρείας εισαγωγών – εξαγωγών. Υπολόγιζε να κοιμηθεί ως τις έντεκα, αλλά…….. «Αλλά, όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός γελάει!» θυμήθηκε η Βιολέτα μια φράση από το προηγούμενο βιβλίο των εκδόσεων «Αμένωφις Δ’» που είχε μεταφράσει πέρυσι.
Η Βιολέτα βγήκε στο μπαλκόνι με τον καφέ της και ένα μεταλλικό κουτί μπισκότα. Είχε περίπου είκοσι λεπτά στη διάθεσή της προτού ο ήλιος χτυπήσει ανελέητα το μπαλκόνι. Πήρε ένα μπισκότο. «Ένα μόνο! Πρέπει να χάσεις επειγόντως τουλάχιστον πέντε κιλά!» της ψιθύρισε ο εσωτερικός εαυτός της. Εξήντα δύο κιλά με ύψος ένα και εξήντα πέντε δε θα έλεγε κανείς ότι είναι το ιδανικό βάρος. Σύμφωνα με τα περιοδικά τουλάχιστον!

    Η Βιολέτα πρόσεχε πάντα το βάρος και την εμφάνισή της. ‘Ηταν γραμμένη στο γυμναστήριο της γειτονιάς. Πήγαινε ανελλιπώς τρεις φορές την εβδομάδα, αλλά τους τελευταίους έξη μήνες είναι ζήτημα αν πάτησε το πόδι της τρεις φορές συνολικά, λόγω φόρτου εργασίας. Καθόταν στο κομπιούτερ και μετέφραζε μέχρι και δεκαοχτώ ώρες συνέχεια. ΄Εκανε διάλλειμα μόνο για καφέ, τουαλέτα και για να τσιμπήσει κάτι πρόχειρο και παχυντικό. Τοστ, τσιπς και καμιά πίτσα που παράγγελνε απέξω. Ο Μάρκος έτρωγε στο σχολείο, ερχόταν φαγωμένος. Το φαγητό του σχολείου ήταν σχεδιασμένο από διαιτολόγο και κόστιζε πάνω από χίλια ευρώ στο συνολικό λογαριασμό που, μαζί με τα δίδακτρα, το σχολικό λεωφορείο, τη μελέτη και το κολυμβητήριο κόντευε τις εφτά χιλιάδες ευρώ το χρόνο. Το βράδυ ο Μάρκος έτρωγε κι αυτός κάνα τοστ ή πίτσα, εκτός αν η Βιολέτα προλάβαινε να φτιάξει καμιά μακαρονάδα ή να βάλει κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο.

    Τα αποτελέσματα της κακής διατροφής και της αποχής από το γυμναστήριο ήταν ήδη εμφανή στο σώμα τη Βιολέτας. Ο μεταβολισμός μετά τα σαράντα δε λειτουργεί όπως στα είκοσι. Και η Βιολέτα τον άλλο μήνα, στις 5 Αυγούστου, έκλεινε τα σαράντα πέντε. «Φαντάσου να συναντήσω τυχαία το Θανάση στο δρόμο! Να με δει σ’ αυτά τα χάλια! Θα χάσει πάσα ιδέα για μένα!............. Κι εγώ κάθε ελπίδα γι’ αυτόν!»
Η ελπίδα , ως γνωστόν, είναι η μεγαλύτερη κερδοσκοπική επιχείρηση στον κόσμο. Από την ελπίδα ότι θα κερδίσουμε τον πρώτο αριθμό του λαχείου που κάνει τα ταμεία του κράτους να γεμίζουν, την ελπίδα ότι δουλεύοντας δεκάξι ώρες το εικοσιτετράωρο με το βασικό μισθό θα αναγνωρισθούν οι κόποι μας και θα πάρουμε επιτέλους προαγωγή μέχρι την ελπίδα της άλλης ζωής που προσφέρουν οι θρησκείες.

    Οι θρησκείες! Μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία και εξέλιξη της ανθρωπότητας! Να είσαι καλός Χριστιανός σε αυτή τη ζωή και ο Θεός θα σε ανταμείψει με μια θέση στον Παράδεισο! Στην επόμενη μετενσάρκωσή σου, θα έχεις καλό κάρμα και θα περάσεις ευτυχισμένα χρόνια, αν η τωρινή σου ζωή διέπεται από καλές και ηθικές σκέψεις και πράξεις, επιμένουν οι ανατολικές θρησκείες. Εβδομήντα δύο παρθένες θα σε υπηρετούν στον παράδεισο αν θυσιασθείς για τον Αλλάχ ζωσμένος εκρηκτικά και παίρνοντας μαζί σου όσο πιο πολλούς άπιστους μπορείς, ερμηνεύουν κάποιοι φονταμενταλιστές το Κοράνι. ‘Οσο για τον φοβερό και τρομερό Θεό της Παλαιάς Διαθήκης ο κατάλογος με τις φοβέρες και τις τιμωρίες των ασεβών δεν έχει τέλος. Κι έτσι τα ιερατεία και οι διάφορες μορφές εξουσίας μπορούσαν να ελέγχουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων χιλιάδες χρόνια πριν εφευρεθούν οι κοριοί και οι κάμερες παρακολούθησης!

    «Αν συμφωνείτε ότι, χωρίς το Θεό, θα διαπράττατε ληστείες , βιασμούς και δολοφονίες, τότε αποκαλύπτετε ότι κατά βάθος είστε ανήθικο άτομο» λέει ο εξελικτικός βιολόγος Richard Dawkins στο βιβλίο του «Η ΠΕΡΙ ΘΕΟΥ ΑΥΤΑΠΑΤΗ». Πόσα τέτοια εγκλήματα λέτε να γλυτώσαμε επειδή οι άνθρωποι ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ το Θεό; Τον φοβούνται, δεν τον σέβονται ούτε ασπάζονται απαραίτητα τις ηθικές διδαχές του! Κι αν η ανθρωπότητα γλύτωσε μερικά μεμονωμένα εγκλήματα από το φόβο του Θεού και την προσδοκία ενός παραδείσου που τοποθετείται κάπου στον ουρανό, πόσα εγκλήματα διαπράχθηκαν και εξακολουθούν να διαπράττονται σε βάρος της ανθρωπότητας στο όνομα του Θεού, του ενός και μοναδικού, όπως τον αντιλαμβάνεται και τον επιβάλλει το κάθε ιερατείο ξεχωριστά;

    Όμως τι νόημα θα είχε η ζωή χωρίς τις ελπίδες και τις αυταπάτες μας; Η Βιολέτα σχεδόν ΖΟΥΣΕ χάρη στις αυταπάτες της. Παντρεύτηκε φοιτήτρια στο δεύτερο έτος της Αγγλικής Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Παντρεύτηκε το 1982 στη γενέτειρά της Θεσσαλονίκη το Θανάση, δύο χρόνια μεγαλύτερό της που μόλις είχε τελειώσει τη σχολή φωτογραφίας. Παντρεύτηκε σ’ ένα μικρό εκκλησάκι με κουμπάρα τη συμφοιτήτριά της Φανή Μεταλληνού και καλεσμένους δύο νεαρούς φωτογράφους, φίλους του Θανάση. Ο ένας τράβηξε τις φωτογραφίες και ο άλλος ένα φιλμάκι super 8, αφού τότε δεν κυκλοφορούσαν ευρέως οι βιντεοκάμερες. Οι γονείς της δεν ήρθαν, αφού δε συμφωνούσαν με το γάμο λόγω του νεαρού της ηλικίας του ζευγαριού. Για τους γονείς του Θανάση δε ετέθη θέμα. Είχαν σκοτωθεί σε αυτοκινητικό δυστύχημα όταν ο Θανάσης ήταν οχτώ ετών αφήνοντας αυτόν και τη δεκάχρονη αδελφή του Μαρίνα να μεγαλώσουν με μια άκληρη θεία.

    Η Βιολέτα ήταν σίγουρη, ότι σε πείσμα γονιών, φίλων και συγγενών, ο γάμος της θα κρατούσε για πάντα. ΄Ηδη η Βιολέτα διέψευσε τις Κασσάνδρες που έλεγαν ότι θα παρατούσε το πανεπιστήμιο για να φτιάχνει σουτζουκάκια στο Θανάση. Η Βιολέτα και μαγείρευε και ιδιαίτερα μαθήματα σε παιδάκια έκανε για να βγάζει τα έξοδά της - αφού οι γονείς της ένιψαν τας χείρας τους μετά το γάμο - και το πτυχίο της πήρε με άριστα. Ο Θανάσης δούλευε σ’ ένα φωτογράφο που αναλάμβανε γάμους, βαφτίσια και κοινωνικές εκδηλώσεις, αλλά το όνειρό του ήταν η φωτογραφία μόδας. ‘Επεισε τη Βιολέτα να κατεβούν στην Αθήνα. ‘Ενας ξάδελφος του είχε βρει δουλειά στο στούντιο ενός διάσημου φωτογράφου που έκανε εξώφυλλα και editorials στα περισσότερα ελληνικά περιοδικά.

    Η προσαρμογή της Βιολέτας στην Αθήνα υπήρξε δύσκολη. Δε μπορούσε ν’ αντέξει το καυσαέριο, την κίνηση και το θόρυβο αυτής της πόλης. Αντίθετα ο Θανάσης έμοιαζε ενθουσιασμένος με τη νέα του καλοπληρωμένη δουλειά. Ευτυχώς η κουμπάρα τους η Φανή Μεταλληνού είχε κατεβεί εδώ και μερικούς μήνες στην Αθήνα και δούλευε καθηγήτρια Αγγλικών σε παράρτημα γνωστής αλυσίδας φροντιστηρίων ξένων γλωσσών. Η Φανή, που είχε μετονομασθεί σε Φαίη, μεσολάβησε ώστε να προσληφθεί και η Βιολέτα στο ίδιο φροντιστήριο.

   Και τα χρόνια περνούσαν με τη Βιολέτα να δουλεύει στο φροντιστήριο, να κάνει μερικά ιδιαίτερα και το Θανάση να γίνεται γνωστός σαν ένας από τους καλύτερους φωτογράφους μόδας. Παιδιά είχαν συμφωνήσει εξ αρχής να μην αποκτήσουν. Ο Θανάσης δεν ήθελε με τίποτα. Μια χαρά δε ζούσαν χωρίς περιττές σκοτούρες στο κεφάλι τους; Μια χαρά ζούσαν τα πρώτα χρόνια. Ύστερα η ρουτίνα, οι υποχρεώσεις του Θανάση που όλο και αυξάνονταν έφεραν την απομάκρυνση στο ζευγάρι. Ο Θανάσης έτρεχε όλη την ώρα σε θεατρικές και κινηματογραφικές πρεμιέρες και κοσμικές εκδηλώσεις για να προωθηθεί στον καλλιτεχνικό χώρο. Η Βιολέτα στην αρχή τον ακολουθούσε, ύστερα βαρέθηκε. Προτιμούσε να μένει σπίτι να διαβάζει ή να βλέπει καμιά ταινία στο βίντεο αντί να ξοδεύεται σε ανούσιες συναναστροφές. Το Θανάση εξακολουθούσε να τον αγαπάει. Κι εκείνος την αγαπούσε, ήταν σίγουρη γι’ αυτό. Κι ας την παραμελούσε πολλές φορές για χάρη της δουλειάς του.

    Μετά τα τριάντα το βιολογικό ρολόι της Βιολέτας χτύπησε. Σκέφτηκε ότι ένα παιδάκι, καρπός του έρωτά της με το Θανάση, δε θα ήταν άσχημη ιδέα. Ο Θανάσης δεν ενθουσιάστηκε με την ιδέα, υπενθύμισε στη Βιολέτα τη συμφωνία τους, αλλά τελικά υπέκυψε στις πιέσεις της. Ο Μάρκος ήρθε στον κόσμο στις 7 Αυγούστου δύο μέρες μετά τα τριακοστά τρίτα γενέθλια της μαμάς του.
    Ο Θανάσης μάζεψε τα πράγματά του και έφυγε από το σπίτι όταν ο Μάρκος έκλεισε τους έξη μήνες ζωής. Δεν άντεχε άλλο τα κλάματα, τα ξενύχτια, τις παιδικές αρρώστιες και τους εμετούς στα νυχτικά της Βιολέτας που παραμελούσε τον εαυτό της για χάρη του μικρού. Έτσι είπε. Και η Βιολέτα τον πίστεψε. Και εξακολουθούσε να τον πιστεύει, ακόμα κι όταν έμαθε από τα περιοδικά και τις κουτσομπολίστικες εκπομπές ότι ο Θανάσης τα είχε φτιάξει με το ανερχόμενο δεκαοχτάχρονο μοντέλο ΄Ελσα Δράκου. Η ΄Ελσα πήγε στα καλλιστεία και βγήκε «Μις Ελλάς». Χώρισε με το Θανάση και τάφτιαξε με καναλάρχη. Καλά έκανε το κορίτσι, πήρε και εκπομπή στην τηλεόραση. Ο Θανάσης όμως δεν ξαναγύρισε στη Βιολέτα. Τάφτιαξε διαδοχικά με άλλα τρία μοντέλα, δύο ηθοποιούς, μια υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων μεγάλης δισκογραφικής εταιρείας, δύο ανερχόμενες τραγουδίστριες και μια σέξυ παίκτρια ριάλιτυ. Έτσι τουλάχιστον έλεγαν οι κουτσομπολίστικες εκπομπές και της αναμετάδιδε η Φαίη στο τηλέφωνο.
    Η Βιολέτα δεν παρακολουθούσε τέτοιου είδους εκπομπές. Ούτε της άρεσαν ούτε είχε χρόνο για χάσιμο.
Μαύρα φίδια έζωσαν ξαφνικά τη Βιολέτα που τέλειωσε τον καφέ στο μπαλκόνι της. Ο ήλιος πλησίαζε, έπρεπε να πάει μέσα. Αλήθεια τι χρώμα είχαν τα φίδια στον ύπνο της; Δε θυμόταν. Η Βιολέτα έπιασε τον ονειροκρίτη από την πλούσια βιβλιοθήκη που διέθετε. « Το φίδι στην ψυχολογική του ερμηνεία, είναι ένα φαλλικό σύμβολο» την πληροφόρησε ο ονειροκρίτης «και ιδιαίτερα όταν ένα φίδι είναι τυλιγμένο στο σώμα σας είναι σημάδι ότι είστε σκλάβος στα σεξουαλικά πάθη σας ή προσπαθείτε να τα απωθήσετε».

    «Εγώ δεν ονειρεύτηκα κανένα φίδι τυλιγμένο στο σώμα μου! Κλεισμένα στις γυάλες τους ήταν! Άρα η ερμηνεία δε με αφορά!», συμπέρανε. Η ώρα είχε πάει δέκα. Ο Στέλιος Καρύδας, ο εκδότης θα είχε πάει στο γραφείο του. ΄Ωρα να του τηλεφωνήσει για να συμφωνήσουν την αμοιβή της. Δεν πρόλαβε να σηκώσει το ακουστικό για να σχηματίσει τον αριθμό του εκδοτικού οίκου «Αμένωφις Δ’» όταν χτύπησε το τηλέφωνό και ήταν ακριβώς ο Στέλιος Καρύδας.
-Καλημέρα! Μόλις ετοιμαζόμουν να σας τηλεφωνήσω! Με προλάβατε!
-Πήρατε το βιβλίο;
-Ναι. Μόλις έφυγε ο courier.
-Τι λέτε λοιπόν; Θα συνεργαστούμε;
-Από σας εξαρτάται, κύριε Καρύδα. Εμένα μου αρέσει να μεταφράζω βιβλία.
-Ε, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα!
-Ξέρετε…….η Βιολέτα πάντα δυσκολευόταν όταν έπρεπε να θίξει το θέμα της αμοιβής της……..ξέρετε, κύριε Καρύδα πέρυσι σας έκανα ειδική τιμή, γιατί ήταν η πρώτη μας συνεργασία! Φέτος δε θα μπορέσω να δουλέψω με τις ίδιες συνθήκες. Καταλαβαίνετε, δεν έχω την πολυτέλεια……….»
-Καταλαβαίνω…… όμως όπως ξέρετε κυρία Πανούση, είμαστε ένας μικρός εκδοτικός οίκος που ειδικεύεται στην εσωτερική φιλοσοφία. Δεν έχουμε τα περιθώρια να δίνουμε μεγάλες αμοιβές στους συνεργάτες μας. Δυστυχώς!

    Της άρεσε να την αποκαλούν κυρία Πανούση. Το επίθετο του Θανάση. Είχε κάθε δικαίωμα να το χρησιμοποιεί. Στο κάτω-κάτω ήταν ακόμα η νόμιμη σύζυγός του. Ο Θανάσης δεν είχε ζητήσει ποτέ διαζύγιο.
-Μήπως τότε θα έπρεπε να απευθυνθείτε σε κάποιον νεώτερο συνάδελφο, χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις;» πρότεινε ευγενικά η Βιολέτα που δεν ήθελε σε καμιά περίπτωση να φέρει τον εκδότη σε δύσκολη θέση. «Υπάρχουν παιδιά που περιμένουν μια ευκαιρία για να……………»
-Θα προτιμούσα να το μεταφράσετε εσείς, κυρία Πανούση. Ειδικά αυτό το βιβλίο θα προτιμούσα να το μεταφράσετε εσείς!
-Γιατί, τι το ιδιαίτερο έχει αυτό το βιβλίο;
-Δεν ανοίξατε το φάκελο!
- Όχι δεν πρόλαβα. Σας είπα μόλις έφυγε ο courier. Δώστε μου δύο λεπτά. Θα σας πάρω εγώ!

    Η Βιολέτα πλησίασε στον καναπέ και έσκισε με προσοχή το φάκελο. ‘ Ένα ογκώδες σύγγραμμα κοντά οχτακόσιες σελίδες. Ο τίτλος « FREEMASONRY – BEYOND THE TRUTH» και ο υπότιτλος «A guide to paths and places inside the reader» «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ – ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ» «οδηγός σε μονοπάτια και τόπους μέσα στον αναγνώστη». Δεν είχε ξαναπέσει στα χέρια της παρόμοιο βιβλίο. Και τόσο μεγάλο! Πόσους μήνες θα της έπαιρνε να το μεταφράσει; ‘Αρχισε να ξεφυλλίζει το βιβλίο. Το μάτι της έπεσε σ’ ένα δύστυχο τύπο με δεμένα μάτια, μισόγυμνο στήθος και κνήμη που τον τραβούσαν κάποιοι μ’ ένα σχοινί από το λαιμό. Σε άλλη σελίδα ένα σκηνικό με νεκροκεφαλές την έκανε να ανατριχιάσει. Αναζήτησε το όνομα και το βιογραφικό του συγγραφέα. Δεν υπήρχαν πουθενά. Ούτε το όνομα ούτε το βιογραφικό. Χτύπησε το τηλέφωνο. Ο Καρύδας την πρόλαβε και πάλι.
-Λοιπόν, είδατε το βιβλίο;
-Ναι, το ξεφυλλίζω……Το όνομα του συγγραφέα δε βλέπω!
-Ο συγγραφέας προτιμά να κρατήσει την ανωνυμία του!
- Μάλιστα……………
- Πως σας φαίνεται το θέμα ;
-Δεν ξέρω! Αναφέρεται στους μασόνους;
-Ακριβώς! Αλλά μ’ ένα τρόπο διαφορετικό από τα άλλα βιβλία που κυκλοφορούν γι’ αυτό το θέμα. Θα έλεγα ότι μιλάει προσωπικά στον κάθε αναγνώστη.
-Ο καλός συγγραφέας πρέπει να βρίσκει τρόπους…… προσπάθησε να δείξει η Βιολέτα ότι έχει γνώσεις επί του θέματος, αλλά ο Καρύδας τη διέκοψε.
-Τι γνωρίζετε για τον τεκτονισμό κυρία Πανούση;
-Ε, ότι ο περισσότερος κόσμος, υποθέτω…….
-Δηλαδή;
-Εεε……. ότι είναι μια μυστική οργάνωση γεμάτη σκοτεινά μυστικά και δολοπλοκίες……….
-Για τη φιλοσοφία του, δε γνωρίζετε κάτι;
- Όχι! Ομολογώ πως όχι! Δεν ήταν ποτέ μέσα στα ενδιαφέροντά μου!
-Πιστεύω πολύ σ’ αυτό το βιβλίο, κυρία Πανούση. Τι θα λέγατε αν διπλασιάζαμε την αμοιβή σας από το προηγούμενο βιβλίο μας και σας έδινα και ποσοστό 2% επί των κερδών; Έτσι σαν bonus για τη θαυμάσια δουλειά που είμαι βέβαιος ότι θα κάνετε!

    Η Βιολέτα μετά βίας συγκράτησε τον ενθουσιασμό της.
-Δε σας ακούω ενθουσιασμένη! Να το κάνουμε 3% το ποσοστό και να έρθετε αύριο από το γραφείο να σας δώσω την προκαταβολή σας;
-Ναι, βεβαίως! Τι ώρα να περάσω; Η Βιολέτα προσπάθησε ανεπιτυχώς να συγκρατήσει τον ενθουσιασμό της. Αισθανόταν κολακευμένη. Δεν είχε αντιληφθεί ότι ο εκδότης είχε εκτιμήσει τόσο πολύ την δουλειά της.

-Ωραία, αφού θα πας στον εκδότη μεσημεριάτικα, να συναντηθούμε στις δώδεκα για καφέ. Να σου δώσω και το δώρο για τα γενέθλιά σου, είπε η Φαίη ξεφυσώντας τον καπνό του Gauloise της.
-Τα γενέθλιά μου είναι τον άλλο μήνα απάντησε η Βιολέτα προσπαθώντας να κρατήσει το ακουστικό του τηλεφώνου με τον ώμο, αφού συγχρόνως ξεφύλλιζε το βιβλίο για τον ελευθεροτεκτονισμό.
-Ναι, αλλά τον άλλο μήνα θα είμαι στις Σεϋχέλλες! Κι ύστερα, με το βιβλίο που ανέλαβες θα σε δω καλά Χριστούγεννα.
-Δεν είμαι τόσο αργή!
-Anyway, θα τα πούμε αύριο στα Starbucks της Κοραή. Να είσαι και κοντά στον εκδότη σου!

Οίαγρος:


        Η Φαίη είχε όλο το χρόνο και το χρήμα στη διάθεσή της για να πίνει καφέδες και να περιφέρεται στα μαγαζιά, αφού κατάφερε να χωρίσει τον εργοδότη της και ιδιοκτήτη της αλυσίδας φροντιστηρίων από τη σαρανταπεντάρα και βάλε γυναίκα του και να τον παντρευτεί. Η Φαίη τότε ήταν σχεδόν εικοσιοχτώ χρονώ και ο άντρας της πενήντα επτά. Η Φαίη δεν απέκτησε παιδιά με τον άντρα της – ο κύριος είχε δύο αγόρια στην εφηβεία από τη σαρανταπεντάρα και βάλε! – και έκανε τη ζωή της μεγάλης κυρίας. Ποτέ δεν είχε ιδιαίτερη κλίση στη μητρότητα και στις πάνες. Τώρα που η Φαίη έκλεισε τα σαρανταπέντε τον Ιούνιο, ο άντρας της ήταν ήδη εβδομήντα τεσσσάρων. Παρ’ όλα αυτά εξακολουθούσε να κρατά το τιμόνι της διεύθυνσης των φροντιστηρίων. Στη διαθήκη του όρισε τη Φαίη ως συνεχιστή του έργου του, αφού ήταν πτυχιούχος της Αγγλικής Φιλολογίας και ήξερε τη δουλειά. Οι δύο γιοι από τον πρώτο του γάμο έμειναν στην Αμερική μετά το διδακτορικό τους και έκαναν ακαδημαϊκή καριέρα σε τομείς των θετικών επιστημών. Θα έπαιρναν το νόμιμο μερίδιό τους από την πατρική περιουσία και δε θα μπλέκονταν στα πόδια της. Όσο για την πρώην γυναίκα του, την πρώην συνομήλικη της Φαίη, πήρε μια καλή αποζημίωση, μια καλή διατροφή και τους άφησε ήσυχους στα πενήντα τρία της από καρκίνο του μαστού. Έτσι γλύτωσαν αρκετά χρόνια διατροφής.

    Όχι, η Βιολέτα δε ζήλευε τη Φαίη για την οικονομική της ευρωστία. Δεν την ένοιαζε που η ίδια δούλευε ατέλειωτες ώρες στον υπολογιστή για να μεταφράζει ότι λογής κείμενο της έστελνε το μεταφραστικό γραφείο με το οποίο συνεργαζόταν από τότε που έφυγε ο Θανάσης. Εκείνη διάλεξε να κάνει μεταφράσεις για να μπορεί να δουλεύει στο σπίτι και να μεγαλώνει συγχρόνως το Μάρκο. Το μόνο που ήθελε η Βιολέτα ήταν να βαρεθεί ο Θανάσης τις εφήμερες περιπέτειες και να γυρίσει κοντά της. Τυπικά ήταν ακόμα παντρεμένοι. Το γεγονός ότι ο Θανάσης δε ζήτησε ποτέ διαζύγιο, κάτι έδειχνε έτσι δεν είναι; Έδειχνε ότι είχε σκοπό να ξανασμίξουν! Στο κάτω – κάτω είχαν κι ένα παιδί μαζί! Φυσικά ο Θανάσης αρνήθηκε να συμμετάσχει στα έξοδα του παιδιού. Εκείνη ήθελε παιδί, ας αναλάμβανε τις ευθύνες της! Ο Θανάσης, σαν καλός πατέρας, πήγαινε το παιδί σινεμά περίπου μια φορά το μήνα και του αγόραζε κανένα μπουφάν ή κανένα ζευγάρι παπούτσια στη γιορτή και τα γενέθλιά του. Τηλεφωνούσε επίσης να τους ευχηθεί τα Χριστούγεννα και το Πάσχα. Κάτι ήταν κι αυτό. Άλλοι πατεράδες παρατάνε τα παιδιά τους και δεν ασχολούνται καθόλου! Λίγα παραδείγματα υπάρχουν;

    Η Βιολέτα παρέμενε πιστή στο Θανάση πάνω από έντεκα χρόνια. Όταν ερχόταν να πάρει το παιδί φρόντιζε να του υπενθυμίζει διακριτικά, ότι το σπίτι ήταν πάντα ανοιχτό για κείνον. Εκείνον που έκανε ότι δεν καταλάβαινε τα αισθήματα της Βιολέτας που παρέμεναν ζωντανά τόσα χρόνια. Κάπου – κάπου της πέταγε ένα «κοίτα να φτιάξεις τη ζωή σου, τα χρόνια περνάνε», αλλά η Βιολέτα θεωρούσε ότι τον βασάνιζαν οι τύψεις για τη συμπεριφορά του. Κατά βάθος δεν το εννοούσε. Δε θα άντεχε να δει έναν άλλο άντρα δίπλα στη Βιολέτα και το γιό του. Η Βιολέτα περίμενε. Ήταν βέβαιη ότι μια μέρα ο Θανάσης θα εκτιμούσε την υπομονή της και το γεγονός ότι μεγάλωνε σωστά το παιδί τους.

    Η Βιολέτα καλλιεργούσε μεγάλα όνειρα για το Μάρκο. Τον φανταζόταν διάσημο χειρουργό ή επιτυχημένο επιχειρηματία με Porsche. Τον θεωρούσε ιδιοφυή. Κι ας έβγαλε το δημοτικό μ’ ένα συνηθισμένο «οκτώ» στο απολυτήριο. Κι ας μην έδειχνε να έχει καμιά ιδιαίτερη κλίση σε τίποτα. «Μικρός είναι ακόμα. Ας χαρεί την παιδική του ηλικία. Έχει καιρό για διαβάσματα. Δε δίνει αύριο εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο, έτσι δεν είναι;» έλεγε στις δασκάλες του ιδιωτικού σχολείου η Βιολέτα. Κι εκείνες κουνούσαν συγκαταβατικά το κεφάλι, αφού ο πελάτης έχει πάντα δίκιο!
Μια μέρα, όταν ο Μάρκος ήταν στην πρώτη δημοτικού, την κάλεσε η ψυχολόγος του σχολείου να τη ρωτήσει για τη σχέση της με το Θανάση. Η Βιολέτα έγινε έξαλλη με την αδιακρισία της και απάντησε ότι η σχέση με το σύζυγό της ήταν τέλεια, απλά εκείνος έλλειπε συχνά από το σπίτι λόγω της δουλειάς του. Τότε η ψυχολόγος συμπέρανε: « Α, γι’ αυτό ο Μάρκος έχει κολλήσει σ’ ένα παιδί της έκτης δημοτικού και το φωνάζει μπαμπά!» Η Βιολέτα αρνήθηκε έκτοτε κάθε άλλη συνάντηση με την ψυχολόγο παρά τα πιεστικά τηλεφωνήματα της γραμματείας για ραντεβού.

- ΄Αργησες! Η Φαίη κοίταξε επιτιμητικά τη φίλη της ρίχνοντας μια ματιά στο Rolex oyster perpetual yacht master ρολόι της από ατσάλι και χρυσό.
•   Δώδεκα λεπτά μόνο! Πέρασα από τον Κάουφμαν για να σου πάρω δώρο για τα γενέθλιά σου! δικαιολογήθηκε η Βιολέτα, αφού συμβουλεύτηκε βιαστικά το φθηνό αλλά αξιόπιστο Casio ρολογάκι που φορούσε εδώ και πολλά χρόνια.
•   Και δεν έχεις και κινητό να σε πάρω!
•   Τι να το κάνω το κινητό βρε Φαίη! ΄Ολη μέρα σπίτι είμαι, καρφωμένη στον υπολογιστή!
•   Τέλος πάντων! Σου πήρα iced coffee με skimmed milk, αφού αποφάσισες να κάνεις δίαιτα. Τι βιβλίο μου πήρες για τα γενέθλιά μου;

    Τα γενέθλια της Φαίη ήταν τον περασμένο μήνα στις 5 Ιουνίου. Η Φαίη ήταν μια γοητευτική επικοινωνιακή Δίδυμος με έντονο ενδιαφέρον σε αστρολογικά θέματα. «Εγώ, αν δεν είχα παντρευτεί τον παππού, θα είχα γίνει επαγγελματίας αστρολόγος. ‘ Ένα σωρό λεφτά θα έβγαζα, τι νομίζεις!» « Ο παππούς», έτσι αποκαλούσε τον άντρα της. Και δεν είχε άδικο, εδώ που τα λέμε. ΄Οσο για την αστρολογία, τη σπούδασε στη φημισμένη MAYO SCHOOL OF ASTROLOGY στην Αγγλία με αλληλογραφία μέσω κομπιούτερ. Πήρε και το δίπλωμά της που έκανε υπερήφανα παρέα στο τοίχο με εκείνο της αγγλικής φιλολογίας.
-Ορίστε! Η Βιολέτα έδωσε στη Φαίη τη σακούλα του Κάουφμαν που περιείχε τη βιογραφία της πριγκίπισσας Νταϊάνα γραμμένη από την Tina Brown με τίτλο “THE DIANA CHRONICLES”.
-Α! αναφώνησε ενθουσιασμένη η Φαίη -μεγάλη φαν της αδικοχαμένης πριγκίπισσας - που είχε συγκεντρώσει και ρουφήξει κυριολεκτικά οτιδήποτε είχε γραφτεί γι’ αυτήν από τη μέρα που παντρεύτηκε αυτό το άχρηστο ανδρείκελο τον Κάρολο. Αλλά τέτοιοι μαλάκες είναι οι άντρες! Ακούς να προτιμάει ο ανώμαλος τη σταφιδιασμένη την Καμίλα –καμήλα όνομα και πράμα! –από το μπουμπούκι τη Νταϊάνα; « Καλέ αυτό το βιβλίο μόλις κυκλοφόρησε στο εξωτερικό! Τόφεραν κιόλας στην Ελλάδα;» απόρησε η Φαίη χαϊδεύοντας το απέριττο εξώφυλλο.
-Το έκανα ειδική παραγγελία για σένα!
- Σ’ ευχαριστώ, μωρό μου!

    Η Φαίη σούφρωσε τα χείλη της και έδωσε ένα φιλί στον αέρα στη Βιολέτα. Από τρεις σακούλες επώνυμων οίκων που είχε στη διπλανή καρέκλα ξεχώρισε μια σκούρα καφέ με το όνομα LOUIS VUITTON χαραγμένο επάνω της σε ακόμα πιο σκούρο καφέ φόντο. Η Φαίη παραμέρισε τους iced coffees και η Βιολέτα άπλωσε την τσάντα στο τραπέζι. ‘Ανοιξε το κομψό σκληρό κουτί στο ίδιο χρώμα με τη σακούλα. Μέσα από την εκρού προστατευτική θήκη έβγαλε μια κομψή και αρκετά μεγάλη καφέ τσάντα με το χαρακτηριστικό μονόγραμμα του οίκου και τα μπεζ χερούλια από δέρμα νεαρής αγελάδας, προορισμένα να σκουρύνουν από τη χρήση.
- Μια αυθεντική Louis Vuitton! Έκανε η Βιολέτα. Μα δε χρειαζόταν! Οι μαύροι τις πουλάνε με το κιλό!
- Αυτές οι μαϊμούδες, πέρα από την κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας, είναι προϊόν σκληρής εκμετάλλευσης μικρών παιδιών που δουλεύουν νυχθημερόν για ένα πιάτο φαί, το ξέρεις; Κι όλα αυτά προκειμένου η κάθε ανεγκέφαλη να κοροϊδεύει τον εαυτό της ότι κρατάει ένα ξεχωριστό αντικείμενο. Εκείνοι που ξέρουν να ξεχωρίζουν το αυθεντικό από το παραποιημένο γελάνε πίσω από την πλάτη της.
-Υπάρχει και η άλλη άποψη ότι οι «μαϊμούδες» είναι μια πολύ επιτυχημένη αντίδραση ενάντια στις βιομηχανίες πολυτελών ειδών που προκαλούν το γενικό αίσθημα με τις υπερβολικές τιμές τους. ‘ Ένα είδος σαμποτάζ, επισήμανε η Βιολέτα.
-Πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει οικονομική ανισότητα φιλοσόφησε η Φαίη.
- Η οικονομική ανισότητα είναι δημιούργημα των ανθρώπων!
- Εγώ έκανα θυσίες για να μπορώ να απολαμβάνω μια καλή ζωή. Τίποτα δε χαρίζεται σ’ αυτό τον κόσμο!
- Εννοείς το γάμο σου με τον παππού…………….

    Η Φαίη άναψε το Gauloise της με αργές σχεδόν τελετουργικές κινήσεις. Φύσηξε αργά τον καπνό και κάρφωσε το βλέμμα στη φίλη της.
-Δεν το μετάνιωσα, αν θέλεις να ξέρεις! Πέρασα καλά! Δε μου έλειψε τίποτα! Ταξίδεψα σ’ όλο τον κόσμο! Ενώ αν είχα παντρευτεί κι εγώ κανένα Θανάση……

    Η Βιολέτα την κάρφωσε με το βλέμμα και η Φαίη αναγκάσθηκε ν’ αλλάξει θέμα, σβήνοντας νευρικά το τσιγάρο για να κερδίσει λίγα δευτερόλεπτα σιωπής.
-Σου αρέσει η τσάντα;
Η Βιολέτα χάιδεψε τη Louis Vuitton.
- Είναι υπέροχη! Απλά, το θεωρώ, πώς να το πω……….too much, να έχω εγώ μια τόσο ακριβή τσάντα!
-Ε, μια φορά κλείνει κανείς τα σαράντα – πέντε! έκανε black humor η Φαίη.
- Αυτό τώρα, ήταν ανάγκη να το επισημάνεις; Κι είσαι και δυο μήνες μεγαλύτερη!
-Καλά ας το παραβλέψουμε κι ας αλλάξουμε θέμα. Θα πας καθόλου διακοπές;
-Αστειεύεσαι; Με τι λεφτά;
-Στους γονείς σου, στον Πλαταμώνα; Να δεις και το παιδί!
-Δεν έχω καιρό. Πρέπει να βγάλω δουλειά.
-Πάρε και το κομπιούτερ μαζί.
-Τώρα θες και τα λες ή σου ξεφεύγουν; Δυο δωμάτια είναι το εξοχικό των γονιών μου όλο κι όλο. Ο ένας πάνω στον άλλον θα ήμασταν.
-Και θα τη βγάλεις στην Αθήνα με το κομπιούτερ και το air condition!
-Και το air condition με μέτρο! Μόνο στο μεγάλο καύσωνα! Ξέρεις τι ρεύμα καίει;

    Η Φαίη άναψε το δεύτερο Gauloise και αποφάσισε να θίξει το απαγορευμένο θέμα, διακινδυνεύοντας για μια ακόμη φορά την ίδια προσβεβλημένη και θυμωμένη αντίδραση της φίλης και κουμπάρας της.
- Γιατί δε μ’ αφήνεις να αναλάβω εγώ τα δίδακτρα του Μάρκου; Στο κάτω –κάτω νονά του είμαι! Και έχω τη δυνατότητα…….
- Γιατί τα καταφέρνω και μόνη μου να παρέχω τα πάντα στο παιδί μου, Φαίη! Δεν του έχει λείψει ποτέ τίποτα.
-Λέοντες! Οι βασιλείς του ζωδιακού! Αυτή την ψωροπερηφάνεια να μην είχατε και…………..
-Φαίη!
-Καλά! Η Φαίη γνωρίζοντας ότι, ως Δίδυμος, καλύτερα να μην επιχειρούσε να συγκρουστεί μετωπικά μ’ ένα λιοντάρι γιατί δε θα τα έβγαζε πέρα, προτίμησε να δράσει δια της πλαγίας οδού. ‘Εβγαλε ένα σφραγισμένο φακελάκι και το έδωσε στη Βιολέτα.
-‘Εχει κι ο βαφτισιμιός μου γενέθλια! Να του δώσεις το φάκελο , να πάρει ότι θέλει το παιδί.

    Η Βιολέτα πήρε το φάκελο χωρίς να υποψιασθεί το περιεχόμενο. Η Φαίη είχε φροντίσει να τοποθετήσει έξη μωβ πεντακοσάρικα και να βεβαιωθεί ότι ο φάκελος ήταν τόσο αδιαφανής, ώστε δε θα πρόδιδε με τίποτα το περιεχόμενό του, πριν ανοιχθεί από τον δικαιούχο. Η Βιολέτα, από το πάχος του φακέλου, θα έμενε - προς το παρόν - με την εντύπωση ότι μέσα βρισκόταν τα συνηθισμένα έξη πενηντάρικα. Όταν θα ανακάλυπτε το ακριβές ποσό, θα γαύγιζε στο τηλέφωνο, αλλά θα ήταν αργά να αντιδράσει. ‘Αλλωστε η Βιολέτα δεν έλεγε ότι ποτέ και για κανένα λόγο δεν επιστρέφουμε κανένα δώρο γιατί αυτό αποτελεί ύψιστη προσβολή προς το πρόσωπο του δωροθέτη; Οι λέοντες δεν ανέχονται τις προσβολές και προσπαθούν με νύχια και με δόντια να μην προσβάλλουν κανέναν. Χρήσιμο πράγμα τελικά η αστρολογία!

- Ευχαριστούμε πολύ! Η Βιολέτα έριξε το φάκελο στη φθαρμένη τσάντα που είχε αγοράσει πριν γεννηθεί ο Μάρκος σ’ ένα αξέχαστο ταξίδι στην Ιταλία που είχε κάνει με το Θανάση. Ο Θανάσης! Δεν περνούσε μέρα που να μην τον σκεφτόταν. Τώρα που έλλειπε ο Μάρκος τον σκεφτόταν ακόμα πιο έντονα. ΄Ηταν μόνη. Με την ελπίδα της επιστροφής του ασώτου πρώην συζύγου. Πρώην; Όχι, όχι πρώην. Νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων!
-Αν δεν είχε σκοπό να ξαναγυρίσει, δε θα μου ζητούσε διαζύγιο τόσα χρόνια ρε Φαίη; ούρλιαξε σχεδόν η Βιολέτα κάνοντας ένα ζευγάρι από το διπλανό τραπέζι να γυρίσει και να κοιτάξει προς το μέρος τους.
- Ω Θεέ μου! Σου εξήγησα ότι μπορεί οι λέοντες να είναι πιστοί και συνεπείς, οι υδροχόοι όμως, όπως ο Θανάσης, αλλάζουν φωλίτσες συχνά.
- Παράτα με ρε Φαίη, όλη την ώρα με την αστρολογία!
- Α, δε σου είπα…… Το τελευταίο αμόρε του Θανάση είναι μια δημοσιογράφος της σειράς, πρώην γκόμενα του προσωπικού μου γυμναστή. Μικρός που είναι ο κόσμος τελικά!
-Και πόσο χρονώ είναι η δημοσιογράφος; Το στόμα της Βιολέτας άρχισε να ξεραίνεται.
- Τριάντα ένα. Ακριβώς όσο και ο ‘Αρης.

    Ο ‘Αρης ήταν εδώ και μερικούς μήνες ο προσωπικός γυμναστής της Φαίη. Τη γύμναζε με επαγγελματική ευσυνειδησία στο γυμναστήριο του σπιτιού της στην Κηφισιά, αλλά την πηδούσε στο μοντέρνο δυαράκι του στη Νέα Σμύρνη. Ευτυχώς η αλυσίδα φροντιστηρίων του παππού δεν είχε παράρτημα στη συγκεκριμένη περιοχή.
-Ανέβηκε το όριο ηλικίας τουλάχιστον. Η προηγούμενη ήταν είκοσι έξη. Που θα πάει! Κάποτε θα φθάσει και στην ηλικία μου! Υπομονή χρειάζεται.
- Εσύ θα μπεις στο βιβλίο Guiness σε λίγο. ΄Οπου νάναι θα ξεπεράσεις και τον Ιώβ.

    Η Βιολέτα έριξε μια ματιά στο casio.
- Πρέπει να φύγω. Με περιμένει ο Καρύδας. Και η επιταγή της προκαταβολής! είπε με έμφαση για να τονίσει στη Φαίη ότι πληρώνεται για τη δουλειά της.
-Ενδιαφέρον ακούγεται αυτό το βιβλίο που θα μεταφράσεις!
-Ναι. Θα μάθω κι εγώ κάποια πράγματα……. Εσύ ξέρεις τίποτα για τους μασόνους;
- Ο άντρας μου είναι μασόνος!
-Αλήθεια; Μη μου πεις;
-Βρήκα κάτι τεκτονικά τυπικά καταχωνιασμένα. Διάβασα μερικά από περιέργεια. Μετά βαρέθηκα και τα παράτησα!
-Και;
- Ασυνάρτητα πράγματα! Σύμβολα, πολλά σύμβολα. Αλληγορίες, αναφορές σε θρησκείες, ιστορίες από την Παλαιά Διαθήκη, το καλό, το κακό,……τέτοια. Και πολλά τελετουργικά βρε παιδί μου!
-Δε ρώτησες τον παππού να σου εξηγήσει;
-Α, όχι! Δεν ξέρει ότι σκαλίζω τα πράγματά του! ΄Εβαλα τα τυπικά στη θέση τους και ούτε γάτα ούτε ζημιά!
-Δεν έπρεπε να σου πει ότι είναι μασόνος; Γυναίκα του είσαι στο κάτω-κάτω!
-Ο καθένας έχει δικαίωμα να έχει μυστικά στη ζωή του, κούκλα μου! χαμογέλασε πονηρά η Φαίη σκεπτόμενη το καυτό ραντεβού που θα ακολουθούσε αργότερα στο διαμέρισμα του ΄Αρη.

    Η Βιολέτα ανέβαινε την Ιπποκράτους για να πάει στο γραφείο του εκδότη, κρατώντας την ογκώδη καφέ σακούλα με το κουτί, που περιείχε την τσάντα της LOUIS VUITTON. Ξαφνικά της ήρθε μια ιδέα. Σταμάτησε σ’ ένα πεζούλι, έβγαλε την πανάκριβη τσάντα και μετέφερε το περιεχόμενο της φθαρμένης τσάντας της σ’ αυτήν. Ύστερα πέταξε την παλιά τσάντα στον πλησιέστερο σκουπιδοτενεκέ. Κράτησε τη σακούλα και το υπέροχο κουτί της LOUIS VUITTON. Το κουτί ήταν ένα μινιμαλιστικό αριστούργημα. Θα έβαζε μέσα τα κοσμήματά της, που τα είχε παρατημένα δεξιά και αριστερά..
    ‘Εφθασε στο γραφείο των εκδόσεων «Αμένωφις Δ’» εφτά λεπτά πριν από το καθορισμένο ραντεβού. Προτιμούσε να φθάσει νωρίτερα, παρά ν’ αργήσει. Η γραμματέας του Καρύδα, μια κυρία στην ηλικία της Βιολέτας, της είπε να καθίσει και της πρόσφερε καφέ .Η Βιολέτα αρνήθηκε ευγενικά. Η γραμματέας πρόσεξε την τσάντα.
•   Κυκλοφόρησε κιόλας;
•   Ορίστε;
•   Για την τσάντα σας, λέω! Την είδα σ’ ένα περιοδικό! Την αντέγραψαν κιόλας;

    Η Βιολέτα στην αρχή ξαφνιάστηκε. Η γραμματέας δεν την είχε άξια να έχει στην κατοχή της ένα αυθεντικό κομμάτι! ΄Υστερα αποφάσισε να περάσει στην αντεπίθεση και να την αποστομώσει Της έδειξε τη σακούλα με το διάσημο λογότυπο. Η γραμματέας αναστέναξε.
-Α! Είναι αυθεντική! Τυχερή είστε! Αφού μπορείτε να την αποκτήσετε…………Βέβαια, δύσκολα ξεχωρίζει κανείς τις αυθεντικές από τις αντιγραφές σήμερα!
- Μη το λέτε! Οι μαϊμούδες φαίνονται. ΄Υστερα, είναι και θέμα ηθικής! Το ξέρετε, ότι εκμεταλλεύονται μικρά παιδιά για ένα κομμάτι ψωμί για να κατασκευάσουν αυτές τις κακοφτιαγμένες τσάντες; μιμήθηκε η Βιολέτα τα λόγια της Φαίη.
-Όχι, δεν το ήξερα! απάντησε η γραμματέας ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά στην πλαστή Prada της.

    Η Βιολέτα ποτέ δεν αγόρασε πλαστά αντικείμενα στη ζωή της. Δεν ήξερε για την εκμετάλλευση των παιδιών, αλλά το θεωρούσε γελοίο να προσπαθήσει να κοροϊδέψει τον εαυτό της και τους γύρω της σχετικά με την οικονομική της κατάσταση. Προτιμούσε να αγοράζει κομψά και οικονομικά αξεσουάρ βασιζόμενη στο γούστο και την αισθητική της. Αν και , από τότε που έφυγε ο Θανάσης, δεν αγόραζε και πολλά πράγματα για τον εαυτό της.
-Κα Πανούση, με συγχωρείτε που σας έκανα να περιμένετε! Ένα επαγγελματικό τηλεφώνημα βλέπετε…….. Ο γοητευτικός πενηντάρης που άνοιξε την ενδιάμεση πόρτα που χώριζε το γραφείο του από εκείνο της γραμματέας έτεινε το χέρι του προς τη Βιολέτα.
-Χαίρομαι επιτέλους που σας γνωρίζω από κοντά! Το χαμόγελο του Στέλιου Καρύδα με την υπέροχη λευκή οδοντοστοιχία κέρδισε αμέσως τη Βιολέτα. ΄Ηταν η πρώτη φορά που συναντιόντουσαν. Η περυσινή τους συνεργασία έγινε εξ ολοκλήρου με τη βοήθεια του τηλεφώνου, του υπολογιστή και της εταιρείας courier.
-Κι εγώ χαίρομαι που σας γνωρίζω, κύριε Καρύδα.
-Περάστε στο γραφείο μου να τα πούμε!

    Το γραφείο του εκδότη ήταν μικρό, διακοσμημένο με αντικείμενα από διάφορες χώρες. Ένα ξυλόγλυπτο άγαλμα του Βούδα με τα χέρια σε στάση απώθησης τράβηξε ιδιαίτερα την προσοχή της Βιολέτας.
-Από την Καμπότζη! έσπευσε να την πληροφορήσει ο ιδιοκτήτης του. Αυτός ο συγκεκριμένος Βούδας σε αυτή τη στάση διώχνει το κακό.
-Συγνώμη, υπάρχουν πολλοί Βούδες; ‘ Ενας δεν ήταν ο Βούδας;
- Εννοείτε προφανώς τον πρώτο άνθρωπο που έφθασε στη φώτιση, τον Σιντάρτα Γκωτάμα!
-Ε μάλλον, αυτόν……..δαγκώθηκε η Βιολέτα η οποία κάτι είχε ακούσει για το θέμα, αλλά δεν είχε εντρυφήσει.
- Υπήρξαν πολλοί Βούδες μετά από αυτόν τόνισε ο Καρύδας. Για να ακριβολογούμε ο καθένας από μας μπορεί να γίνει Βούδας.

    Η Βιολέτα περιεργάσθηκε το χώρο αδυνατώντας να συνεχίσει μια συζήτηση σε άγνωστα γι’ αυτήν χωράφια.
-΄Εχετε ταξιδέψει πολύ, αν κρίνω απ’ όλα αυτά τα αντικείμενα…………
- ΄Εχω ταξιδέψει αρκετά, είναι αλήθεια! Αλλά υπάρχουν ακόμα πολλά μέρη του πλανήτη που θα ήθελα να επισκεφθώ. Εσάς, σας αρέσουν τα ταξίδια;
-Μόνο στην Ευρώπη έχω ταξιδέψει. Ξέρετε, τα κλασικά…….Λονδίνο, Παρίσι, Ιταλία………
- Πολύ ωραία η Ευρώπη, αλλά δε σας γεννήθηκε ποτέ η επιθυμία να επισκεφθείτε άλλες ηπείρους;
- Όταν έχει κανείς οικογένεια είναι δύσκολα τα πράγματα. Εσείς, είστε παντρεμένος; Η ερώτηση δραπέτευσε από το στόμα της Βιολέτας, σχεδόν παρά τη θέλησή της.
- Διαζευγμένος!
- Παιδιά; ‘Εχετε παιδιά;
- Όχι!
- Από επιλογή ή απλά δεν έτυχε; Οι ερωτήσεις συνέχιζαν την ανεξέλεγκτη πορεία τους.
- Δεν έτυχε! Βλέπετε ο γάμος μου κράτησε μόλις πέντε μήνες………..Ασυμφωνία χαρακτήρων, που λένε!
- Με συγχωρείτε! Δεν ήθελα να φανώ αδιάκριτη!
- Εκτιμώ το ενδιαφέρον σας, κυρία Πανούση. Εσείς, είστε παντρεμένη, αν δεν κάνω λάθος!
-Ναι. ΄Εχω ένα γιο δώδεκα ετών, το Μάρκο. Μόλις τέλειωσε το δημοτικό. Είναι πολύ έξυπνο και προικισμένο παιδί, ξέρετε…………
- Δεν αμφιβάλλω! Αν κρίνω από τη μητέρα του………
-Ευχαριστώ! ‘
΄Εχει πάρει όμως και από τον πατέρα του!
-Τι δουλειά κάνει ο σύζυγος;
-Φωτογράφος!
-Καλλιτέχνης……. Είστε πολύ τυχερή που έχετε μια ευτυχισμένη οικογένεια. Δύσκολο στις μέρες μας…….
-Πράγματι! Δαγκώθηκε η Βιολέτα.
- Οι άνθρωποι αδυνατούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους.
-Φταίει η έλλειψη υπομονής και κατανόησης κατά τη γνώμη μου……..
-Εγώ πιστεύω ότι οι άνθρωποι δεν επικοινωνούν μεταξύ τους γιατί δε μπορούν να επικοινωνήσουν με τον εαυτό τους. Ο εαυτός μας, ο μεγαλύτερος άγνωστος…….terra incognita.
-Δεν έχετε άδικο! προτίμησε να συμφωνήσει η Βιολέτα νοιώθοντας ότι έμπαινε και πάλι σε άγνωστα χωράφια.
- Το βιβλίο που θα μεταφράσετε, πιστεύω να το βρείτε πολύ ενδιαφέρον!
- Σίγουρα. Βλέπετε, δεν έχω και πολλές γνώσεις σχετικά με τη μασονία.
- Πιστέψτε με! Όταν τελειώσετε την ανάγνωση αυτού του βιβλίου, θα έχετε κατανοήσει αρκετά πράγματα. Διαβάζετε το βιβλίο για να μπείτε στο πνεύμα, πριν αρχίσετε να δουλεύετε τη μετάφραση, έτσι δεν είναι;
-Φυσικά…..Εξυπακούεται!
- Ωραία λοιπόν! Να μη σας καθυστερώ άλλο. Ο Καρύδας της έτεινε το φάκελο με την επιταγή.
-Μπορείτε να την εισπράξετε όποτε θέλετε. Θα σας στείλω το συμβόλαιο με courier. Το υπογράφετε και μου το επιστρέφετε με τον ίδιο τρόπο.
-Ευχαριστώ πολύ! Πότε πρέπει να σας παραδώσω τη μετάφραση;
-΄Οποτε είστε έτοιμη!
- Θα κάνω όσο πιο γρήγορα μπορώ…….
- Δεν υπάρχει καμιά ιδιαίτερη βία! ΄Οποτε ΕΣΕΙΣ αισθανθείτε έτοιμη!

    Ο Καρύδας τη συνόδεψε ευγενικά στην έξοδο. Η Βιολέτα κοίταξε την ώρα στο casio. Δύο και οκτώ λεπτά. Μόλις πρόλαβε να περάσει από το υποκατάστημα της τράπεζας στην Πανεπιστημίου και να καταθέσει στο λογαριασμό της την επιταγή. ΄Υστερα κατευθύνθηκε προς το Σύνταγμα για να πάρει τον ηλεκτρικό για το σπίτι της στην Καλλιθέα. Το τριάρι όπου έμενε με το Μάρκο. ΄Ηταν γραμμένο εξ ημισείας σ’ εκείνη και το Θανάση, αφού μαζί είχαν εξοφλήσει το δάνειο που είχαν πάρει για την αγορά του. Ο Θανάσης ουδέποτε έκανε λόγο για πληρωμή ενοικίου και ουδέποτε πρότεινε στη Βιολέτα να αγοράσει το μερίδιό του. Άλλη μια απόδειξη ότι σκόπευε μια μέρα να επιστρέψει στη βάση του. Στη γυναίκα του και στο παιδί του! Η Βιολέτα έκανε μια στάση στο «Γρηγόρη» για ένα φυσικό χυμό πορτοκάλι και ένα μικρό, πολύ μικρό, σάντουιτς. Αυτό θα ήταν το λιτό γεύμα της. Το βράδυ γιαουρτάκι και ένα μήλο. Ευτυχώς περπάτησε λιγάκι σήμερα. Την περίμεναν ατέλειωτες μοναχικές μέρες και νύχτες καθισμένη μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή της.

    “FREEMASONRY –BEYOND THE TRUTH” – A guide to paths and places inside the reader. «Για να περιηγηθούμε λοιπόν στα εσωτερικά μονοπάτια του αναγνώστη» μουρμούρισε η Βιολέτα μισοξαπλωμένη στον καναπέ της, αρχίζοντας την ανάγνωση του βιβλίου, ώστε να μπει στο κλίμα και να αρχίσει να δουλεύει τη μετάφραση. Της άρεσε να διαβάζει τη νύχτα. Το ηλεκτρικό φως άρχισε να τρεμοπαίζει, ώσπου έσβησε τελείως. «Αυτή η ΔΕΗ! Black out! Το είπανε οι άνθρωποι να μετριάσουμε τη χρήση των κλιματιστικών, αλλά στου κωφού του ΄Ελληνα το αυτί δε πα και να ουρλιάζεις……». Η Βιολέτα αναζήτησε τα κεριά που φύλαγε ειδικά γι’ αυτές τις περιπτώσεις.

Οίαγρος:


    ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1. ΠΡΩΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΜΑΘΗΤΗΣ

    Πότε άλλαξε το σκηνικό στο συνηθισμένο τριάρι στην Καλλιθέα; ΄Αλλαξε στην πραγματικότητα ή στη φαντασία της Βιολέτας; Αποκοιμήθηκε και ονειρεύτηκε; ΄Ηταν τόσο ζωηρές οι περιγραφές του βιβλίου που η μεταφράστριά του παρασύρθηκε από τις λέξεις και μεταφέρθηκε σε άλλη διάσταση; Ποιος ξέρει; Το σίγουρο ήταν ότι, όταν η Βιολέτα θα ξυπνούσε, θα άρχιζε να αντιλαμβάνεται τον εαυτό της και τις καταστάσεις γύρω της με διαφορετικό βλέμμα.

    Η Βιολέτα βρέθηκε σ’ ένα δωμάτιο με μαύρους τοίχους, μαύρη οροφή, μαύρο δάπεδο, ένα μαύρο τραπέζι και μια μαύρη καρέκλα. Η ίδια καθόταν στην καρέκλα και ήταν ντυμένη στα μαύρα Το δωμάτιο φωτίζονταν από το ασθενικό φως ενός κεριού, που η ίδια είχε ανάψει αρχικά για να αντιμετωπίσει τη διακοπή ρεύματος. Τη διακοπή της ροής του φωτός. Πάνω στο τραπέζι βρισκόταν ένα κηροπήγιο, ψωμί, ένα ποτήρι γεμάτο νερό, ένα δοχείο με αλάτι, ένα δοχείο με θειάφι, ένα δοχείο με υδράργυρο, μια κλεψύδρα, ένας κόκορας ζωγραφισμένος σε φυσικό μέγεθος, μια ανθρώπινη νεκροκεφαλή και ένα έντυπο με ένα στυλό που περίμενε να συμπληρωθεί από την ίδια.

    «ΓΝΩΘΙ Σ’ ΑΥΤΟΝ». Το βλέμμα της Βιολέτας έπεσε στο διάσημο - πλην ξεχασμένο από την εποχή του σχολείου - ρητό του Χείλωνα το Λακεδαιμόνιου που ήταν γραμμένο στη μετώπη του μαντείου των Δελφών.
«Ποια είσαι, Βιολέτα;» Μίλησε κάποιος ή η φωνή ήρθε από μέσα της;
•   Είμαι η Βιολέτα Πανούση. Σύζυγος του Θανάση Πανούση, μητέρα του Μάρκου Πανούση, μεταφράστρια, πτυχιούχος της Αγγλικής Φιλολογίας και…..

    Η Βιολέτα δε μπόρεσε να συνεχίσει. Τα ίδια της τα λόγια φάνηκαν φτωχά για να περιγράψουν κάτι τόσο πολυσύνθετο όσο ο εαυτός της. Ποια ήταν λοιπόν; Ποια ήταν στην πραγματικότητα η γυναίκα, ο άνθρωπος που κατοικούσε προσωρινά στο σώμα της Βιολέτας; Προσωρινά. Η Βιολέτα κοίταξε το ανθρώπινο κρανίο και θυμήθηκε ότι είναι θνητή. Το σώμα της ήταν προορισμένο να αυτοκαταστραφεί σε μερικά χρόνια. Αυτό το σώμα που δεν της πολυάρεσε και το υπέβαλλε κατά καιρούς σε αυστηρές δίαιτες. ΚΙ ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΦΘΑΝΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΔΙΑΛΥΘΕΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ, Η ΒΙΟΛΕΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΕ; Η ΒΙΟΛΕΤΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ;

    Ο χρόνος, ο γήινος χρόνος κυλούσε αμείλικτος, της το υπενθύμιζε η κλεψύδρα και σύντομα ο κόκορας θα λαλούσε απαιτώντας την πνευματική αφύπνιση της Βιολέτας η οποία για σαράντα πέντε χρόνια στριφογύριζε δεμένη στον τροχό της καθημερινότητας και των φροντίδων της υλικής ζωής. Η Βιολέτα ήταν το ψωμί που έπρεπε να ζυμωθεί και με την επίδραση του νερού, του αλατιού και του θειαφιού να αφυπνίσει τις λανθάνουσες ιδιότητες που κατείχε από τη γέννησή της. Τον συναισθηματικό, το νοητικό και τον βαθύτερο πνευματικό εαυτό της.

    «ΜΗΝ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙΣ, ΑΝ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΥΠΕΙΣΕΛΘΕΙ ΤΡΟΜΟΣ».

    Ο τρόμος είναι ανασταλτικός παράγοντας για οτιδήποτε επιχειρήσει ο άνθρωπος. Ο φόβος και η ανησυχία - σε λογικά πλαίσια - βοηθάνε στην αποφυγή κάποιων προβλημάτων, ο τρόμος όχι. Ο τρόμος παραλύει τον άνθρωπο. Ο θάνατος των παθών, των προλήψεων και των ακλόνητων μέχρι τώρα πεποιθήσεων και εμμονών του ανθρώπου είναι οδυνηρός. Ο άνθρωπος, που νόμιζε ότι είχε κάποιες σταθερές παραμέτρους στη ζωή του και αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι τα πράγματα και οι καταστάσεις δεν υποκύπτουν πάντα στον έλεγχό του, νοιώθει να χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΘΑΡΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΓΥΜΝΟ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΣΤΡΕΨΕΙ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΡΟΜΟ. Μας αρέσει ο εαυτός μας; ΄Η μήπως σκέψεις και πράξεις, που έχουμε θάψει βαθειά μέσα μας και δεν ομολογούμε ούτε στον ίδιο μας τον εαυτό, ψάχνουν την ευκαιρία να βγουν στην επιφάνεια και να μας ζητήσουν να απολογηθούμε στο εσωτερικό μας δικαστήριο; Το πιο αυστηρό δικαστήριο του κόσμου!

«ΦΥΓΕ, ΑΝ ΗΛΘΕΣ ΑΠΟ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ».
    Η περιέργεια πολλές φορές βοήθησε σε ανακαλύψεις και κατακτήσεις στον επιστημονικό τομέα ή στον κοινωνικό βίο. Δεν έχει όμως θέση στην αναζήτηση της βαθύτερης ουσίας των πραγμάτων. ΣΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΔΗΓΟΣ ΜΑΣ Η ΔΙΨΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΙΠΛΑΣΤΟ. Ο διαχωρισμός του «είναι» από το «φαίνεσθαι».Τα φαινόμενα πολλές φορές απατούν. Η όρασή μας είναι από τη φύση της περιορισμένη. Δε μπορούμε να δούμε τα μικρόβια ή το ηλεκτρικό ρεύμα. Κι όμως αυτά υπάρχουν. Κι αν δεν προσέξουμε μπορεί και να μας σκοτώσουν!

    «ΑΠΟΧΩΡΗΣΕ, ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΩΣ ΠΥΞΙΔΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ».
    Η αποκλειστική φροντίδα του ατομικού συμφέροντος , αν συνεχισθεί, αργά ή γρήγορα, θα οδηγήσει στην καταστροφή του κόσμου. Η τρύπα του όζοντος, η αποψίλωση των δασών, η κατασπατάληση των γήινων πόρων , η οικονομική ένδεια μεγάλου μέρους των κατοίκων του πλανήτη είναι μερικές από τις εκφάνσεις και εκφράσεις του ατομισμού και του υλισμού που – δυστυχώς -κυριαρχούν στην εποχή μας. ΜΑ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΗΣΥΧΟΣ ΟΤΑΝ 35.000 ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ 16.000 ΠΑΙΔΙΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΑΠΟ ΠΕΙΝΑ; Η πείνα δεν οφείλεται σε έλλειψη τροφής. Οφείλεται σε ανήθικους και ανεγκέφαλους ηγέτες που είναι υπεύθυνοι για την άνιση κατανομή των γήινων πόρων. Το ατομικό μας συμφέρον οφείλει να είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το συλλογικό.

«ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ, ΑΝ ΔΥΣΑΝΑΣΧΕΤΕΙΣ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ ΤΑ ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ ΣΟΥ».    Ο άνθρωπος που δε μπορεί να παραδεχθεί τα ελαττώματά του, δε μπορεί να τα διορθώσει. Και σκοπός του ανθρώπου που έχει μπει στη μυητική οδό, στην οδό των μυστηρίων και της πνευματικής αναγέννησης είναι να σμιλεύσει ηθικά τον εαυτό του ώστε να καταστεί χρήσιμος τόσο στον εαυτό του και το στενό οικογενειακό του περιβάλλον, όσο και στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. ΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΒΕΛΤΙΩΣΟΥΝ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ, ΑΥΤΟΜΑΤΑ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΘΑ ΒΕΛΤΙΩΘΕΙ. Οι αιματοβαμμένες επαναστάσεις και εξεγέρσεις σπάνια αποφέρουν ουσιαστικούς καρπούς. Και απαιτούν πολύ αίμα και πολύ μεγάλη ανθρώπινη δυστυχία. Οι περισσότεροι άνθρωποι -προς το παρόν - φαίνεται να προτιμούν τις εξωτερικές μάχες από τις εσωτερικές. ΄Ισως θεωρούν δύσκολη την επίμονη και επίπονη διαδικασία της σμίλευσης του ηθικά και πνευματικά ακατέργαστου λίθου που λέγεται άνθρωπος. ΄Ισως είναι πιο εύκολο να πατάς ένα κουμπί και να κατευθύνεις μια βόμβα προς τους ανθρώπινους στόχους της. ΄Ομως οι βόμβες κάποτε θα στραφούν ενάντια σ’ εκείνους που τις κατασκεύασαν, σ’ εκείνους που έδωσαν τη διαταγή να χρησιμοποιηθούν και σ’ εκείνους που υπάκουσαν σε τέτοιου είδους διαταγές. Η Αλήθεια κατακτά αργά λέει ο Albert Pike που - εκτός από λόγιος και νομικός- ήταν στρατιωτικός, διακεκριμένος σε πολλές μάχες. Υπάρχει μια τρομερή ζωτική δύναμη στο Σφάλμα. Η Αλήθεια, τις περισσότερες φορές περνάει απαρατήρητη από τις μάζες. Εάν ένα σφάλμα ηττηθεί για λίγο καιρό, ορθώνεται αμέσως και μάλιστα περισσότερο ζωντανό από ποτέ. Δεν πεθαίνει ούτε και όταν οι επινοητές του πεθάνουν, ενώ τα πιο ηλίθια και πλέον παράλογα λάθη είναι αυτά με τη μεγαλύτερη μακροβιότητα.

«ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ, ΑΝ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΚΑΙ ΘΥΜΑΣΑΙ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΘΝΗΤΟΣ».

    Η υποκρισία συγκαλύπτει και συντηρεί το ελάττωμα. Εμποδίζει την ορθή κρίση. Εμποδίζει τη βελτίωση του ατόμου και συνεπώς τη βελτίωση του κόσμου μας. Η βεβαιότητα του σωματικού θανάτου - που ισχύει για όλους ανεξαιρέτους τους ανθρώπους - οδηγεί στην πεποίθηση ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις και τα ίδια δικαιώματα απέναντι στον εαυτό τους και τον πλησίον τους. Η ματαιοδοξία, ο εγωισμός, οι κακές σκέψεις και πράξεις μοιάζουν χωρίς κανένα νόημα όταν κανείς συνειδητοποιήσει ότι ο θάνατος δεν κάνει εξαιρέσεις. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΟΦΟΤΕΡΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΑΦΟΥ ΜΕΣΩ ΑΥΤΟΥ, ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΖΩΗ. Ο άνθρωπος που ξεχνά την ύπαρξη του θανάτου, οδηγείται σε λάθος δρόμους. Ο δρόμος του υπέρτατου υλισμού που έχει επιλέξει ο σημερινός άνθρωπος έχει αποδειχθεί ότι δεν οδηγεί στα επιθυμητά αποτελέσματα. ΄Αρα κάτι σάπιο υπάρχει, όχι μόνο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας όπως διακήρυσσε κάποτε ο ΄Αμλετ, αλλά σε όλα τα βασίλεια και τις δημοκρατίες. Κάτι σάπιο οδηγεί τους ανθρώπους στην κατάθλιψη, στις ομαδικές δολοφονίες, στην αυτοκτονία, στα ναρκωτικά, στην αέναη εναλλαγή ερωτικών συντρόφων, στο αιώνιο αίσθημα του ανικανοποίητου. Κάτι σάπιο δεν αφήνει τους ανθρώπους να είναι ήρεμοι, γαλήνιοι και ευτυχισμένοι. Η παρουσία του ανθρώπου στη γη είναι τελικά πηγή δοκιμασιών, ή κατάκτησης της νιρβάνα; ΄Η μήπως είναι η κατάκτηση της νιρβάνα μέσω των δοκιμασιών και του πόνου που υφίσταται ο άνθρωπος;

    Ένα αόρατο χέρι οδήγησε τη Βιολέτα σ’ ένα δοχείο γεμάτο φρέσκο χώμα. ΄Εβαλε το χέρι της μέσα. Πόσο καιρό είχε να νοιώσει αυτή την επαφή με το χώμα; Θυμήθηκε τα παιδικά της χρόνια όταν έπαιζε με τα παιδιά της γειτονιάς στον Πλαταμώνα. Οι γονείς τα έντυναν με απλά, φθηνά ρούχα και τα άφηναν να κυλιούνται στα χώματα όλη μέρα. Ευτυχισμένα παιδικά χρόνια θαμμένα τώρα μέσα σε τόνους μπετόν. Η γη, η μητέρα όλων μας. Από αυτήν πλασθήκαμε και σ’ αυτήν θα επιστρέψουμε.

    Η Βιολέτα ένοιωσε τη δύναμη του αέρα που φυσούσε στο πρόσωπό της και άκουγε το θόρυβο που έκαναν τα δέντρα που αντιστέκονταν στην ορμή του. Θυμήθηκε τις ξαφνικές δυνατές καταιγίδες των παιδικών της καλοκαιριών στα παράλια της Πιερίας. Σήμερα ένοιωθε ότι ήταν παιδί. Ότι η ζωή ξανάρχιζε από την αρχή. Ότι, με κάποιο μαγικό τρόπο, θα γινόταν ικανή να υπερπηδά όλα τα εμπόδια που θα παρουσιάζονταν στο δρόμο της.
Ύστερα η Βιολέτα βρέθηκε να κολυμπάει στις καθαρές ακτές. Η θάλασσα ήταν ήρεμη και ζεστή. ΄Ενοιωθε ασφάλεια μέσα στη μεγάλη υδάτινη αγκαλιά. Σαν το αγέννητο παιδί στην κοιλιά της μητέρας του.

    Το αόρατο χέρι οδήγησε το χέρι της Βιολέτας πάνω στις φλόγες. Η Βιολέτα στην αρχή φοβήθηκε, ύστερα χάιδεψε τις φλόγες με εμπιστοσύνη. Καμιά φωτιά δεν ήταν ισχυρότερη από τη φωτιά που έκαιγε μέσα της. Οι φλόγες της αγάπης! Όχι μόνο της αγάπης για τον εαυτό μας και τα αγαπημένα μας πρόσωπα, αλλά μιας οικουμενικής αγάπης για όλα τα πλάσματα αυτού του κόσμου. Η Βιολέτα ένοιωσε αδιάσπαστο μέρος του όλου.
Η Βιολέτα δε θα πρόδιδε ποτέ αυτά τα συναισθήματα συμπόνιας και κατανόησης που κατάλαβε ότι κουβαλούσε μέσα της. Δεν χρειάσθηκε να δεσμευτεί με κανένα όρκο. Ούτε και κανένας θνητός θα μπορούσε να την τιμωρήσει αν πρόδιδε ποτέ αυτά τα συναισθήματα, αφού δεν υπάρχει χειρότερη τιμωρία από τις τύψεις της συνείδησής της. ‘Εκανε μεταβολή και κοίταξε προσεχτικά τον εαυτό της στον καθρέφτη. «Δεν υπάρχει μεγαλύτερος εχθρός από τον ίδιο μας τον εαυτό» ψιθύρισε. Αμάθεια, πλάνη, προκαταλήψεις, πάθη. Εχθροί που δύσκολα μπορεί κανείς να δαμάσει.

    Το τηλέφωνο χτυπούσε επίμονα. Κατόρθωσε να διαπεράσει τα αόρατα σύνορα μεταξύ αυτού που αποκαλούμε πραγματικό χρόνο και της διάστασης στην οποία βρισκόταν η Βιολέτα. Η Βιολέτα ανασήκωσε το κεφάλι από τον καναπέ και έπιασε το ακουστικό. Η φωνή της Φαίη ακούστηκε σταθερή, αλλά αγχωμένη.
-Βιολέτα, θα μείνω με τον ΄Αρη! Τέρμα ο παππούς!
Η Βιολέτα κοίταξε γύρω της. Το πρωινό φως έμπαινε από τα κλειστά στόρια.
-Φαίη, τι ώρα είναι;
- Δέκα! Μη μου πεις ότι κοιμόσουν ακόμα!
- Όχι……..δηλαδή δεν ξέρω!
- Ξύπνα, χρειάζομαι τη βοήθειά σου! Δε γύρισα στο σπίτι μου απόψε! Ο παππούς μ’ έχει πάρει σαράντα φορές στο κινητό. Φοβάμαι ότι θα ειδοποιήσει την αστυνομία.
-΄Εμεινες στο σπίτι του ΄Αρη!
-Τι σου λέω τόση ώρα; Θα μείνω μαζί του! Δεν ξαναγυρίζω στον παππού!
- Χωρίζεις δηλαδή;
-Ναι!
- Ο ΄Αρης τι λέει;
- Εκείνος μου το πρότεινε!
- Ναι, αλλά η διαφορά ηλικίας……………..
-Είμαι δεκατρία χρόνια και επτά μήνες μεγαλύτερη από τον ΄Αρη. Ο παππούς με περνάει σχεδόν τριάντα χρόνια. ΄Αλλωστε φαίνομαι δέκα χρόνια μικρότερη από την πραγματική μου ηλικία, όλοι το λένε……….

    Πράγματι η Φαίη φαινόταν τουλάχιστον δέκα χρόνια μικρότερη. Τα γονίδιά της σε συνδυασμό με την καλή ζωή και τις συχνές επισκέψεις στα ινστιτούτα αισθητικής είχαν αποδώσει τους ανάλογους καρπούς.
•   Θα χάσεις την κληρονομιά, αν ζητήσεις διαζύγιο!
•   Δε με νοιάζει! ΄Εχω πάθος με την αστρολογία. Θα δουλέψω και είμαι σίγουρη ότι θα τα πάω καλά.
•   Όπως νομίζεις…………Εγώ, τι πρέπει να κάνω;
•   Δε θα μου φωνάξεις; Δε θα μου κάνεις κήρυγμα περί συζυγικής πίστης; Δε θα μου πεις ότι εγώ φταίω που παντρεύτηκα ένα άντρα τριάντα χρόνια μεγαλύτερό για τα λεφτά του και τώρα τον εγκαταλείπω για κάποιο νεώτερο; ΄Αντε ντε! Πέστα, να τελειώνουμε!
•   Δε μου έδωσε κανένας το δικαίωμα να κρίνω τους ανθρώπους, Φαίη.
•   Βιολέτα…………ακούω καλά;
•   Καλά ακούς, γιατί; Θα μου πεις τι πρέπει να κάνω;

    Όταν η Βιολέτα έφθασε στην πολυτελή βίλα της Κηφισιάς κόντευε δώδεκα το μεσημέρι. Πήρε τον ηλεκτρικό μέχρι το σταθμό της Κηφισιάς και μετά συνέχισε με ταξί. Ευχήθηκε ο «παππούς» να ήταν στο σπίτι, ώστε να μπορέσει να εκπληρώσει την αποστολή που της είχε αναθέσει η Φαίη. Η Φαίη που δεν είχε το θάρρος να αντιμετωπίσει τον άντρα της καταπρόσωπο και ανέθεσε το έργο αυτό στην καλύτερή της φίλη. Η Βιολέτα - πριν από τη χθεσινή παράξενη μυητική διαδικασία - θα είχε αρνηθεί να βοηθήσει απαιτώντας από τη φίλη της να αναλάβει πλήρως τις ευθύνες των πράξεών της. Σήμερα όμως ένοιωθε διαφορετικά, έβλεπε τα πράγματα διαφορετικά. Σήμερα μπορούσε να μπει στην ψυχή της Φαίη και να κατανοήσει τη δειλία της. Η Βιολέτα χτύπησε το κουδούνι της πόρτας. Μια καμαριέρα εξωτικής καταγωγής άνοιξε και τη ρώτησε ποιόν ζητούσε. «Τον κο Κονταξή», απάντησε εκείνη. «Τον κο Σταύρο Κονταξή;» ξαναρώτησε η γυναίκα με τη χαριτωμένη προφορά της. Σταύρο, ναι……μάλλον Σταύρο έλεγαν το σύζυγο της Φαίη. Τόσα χρόνια τον αποκαλούσαν «παππού» και η Βιολέτα δεν ήταν σίγουρη για το μικρό του όνομα.
Φρόντισε λοιπόν να διευκρινίσει στην καμαριέρα ότι ήθελε να δει το σύζυγο της κυρίας Φαίη.

    Η καμαριέρα οδήγησε τη Βιολέτα στο λίβινγκ –ρουμ. Ο κύριος Κονταξής πέρασε μια άγρυπνη νύχτα και ξάπλωσε λιγάκι. Θα τον ξυπνούσε, αφού η επισκέπτρια έφερνε νέα από τη γυναίκα του. Η Βιολέτα έμεινε μόνη και άρχισε να περιεργάζεται το χώρο γύρω της. Τεράστιες βιβλιοθήκες κάλυπταν τους τοίχους. Πλησίασε και άρχισε να περιεργάζεται τα βιβλία. Από εγκυκλοπαίδειες, μέχρι τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας - ενίοτε στο πρωτότυπο - αλλά και βιβλία φιλοσοφίας και εσωτερισμού. Αλήθεια τι ήξερε η Βιολέτα για τον άνθρωπο στον οποίο επρόκειτο σε λίγο να αποκαλύψει ότι η γυναίκα του τον εγκαταλείπει; ΄Ηξερε ότι ήταν αυτοδημιούργητος, ότι κατόρθωσε με σκληρή δουλειά να δημιουργήσει μια από τις μεγαλύτερες αλυσίδες φροντιστηρίων ξένων γλωσσών στην Ελλάδα κι ότι είχε χωρίσει την πρώτη του γυναίκα για το χατίρι της νέας και όμορφης φίλης της. Τι ήξερε πραγματικά όμως για τον Σταύρο Κονταξή; Για τον άνθρωπο Σταύρο Κονταξή; Η Φαίη της είχε πει ότι είναι μασόνος. Τέκτονας.

    Η Βιολέτα πλησίασε σε μια από τις βιβλιοθήκες και κάρφωσε το βλέμμα της σε ένα από τα ράφια. «ΤΕΚΤΟΝΙΚΟΝ ΤΥΠΙΚΟΝ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟΥ ΒΑΘΜΟΥ» Το άνοιξε και άρχισε να φυλλομετρά τις σελίδες του. Ο Σκοτεινός Θάλαμος, τα επιγράμματα, οι δοκιμασίες, τα τέσσερα αλληγορικά στοιχεία που κάθε τέκτονας όφειλε να μελετήσει. Η γη. Ο αέρας. Το νερό. Η φωτιά. Χθες το βράδυ…………..
Η Βιολέτα άφησε το τυπικό και γύρισε απότομα το κεφάλι της. Είδε την πρώτη επιγραφή. Θα ακολουθούσαν και οι υπόλοιπες τέσσερις.

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα