Δοκιμασία Σελήνης

[Eleni]

Εκει λοιπον , στα πρωτα-πρωτα
βηματα "μιας αλλης εντελως καταστασης" για μενα τον "αμυητο" , ειχα απο διπλα μου εναν ανθρωπο ηδη "προχωρημενο" σε διαλογισμους , θεραπειες, καθορισμους στοχων κλπ,που πραγματικα με βοηθησε ,εξηγοντας ,παρεμβαινοντας και πολλες διορθωνοντας λαθη και ελλειψεις. Με αυτη την εννοια εθεσα την ερωτηση οσον αφορα τον "οδηγο".

Θα μπορούσες να φέρεις ένα παράδειγμα της όλης διαδικασίας?
Αυτό που περιγράφει ο Κανένας μπορώ να το καταλάβω κατά κάποιο τρόπο. Το να μιλήσουμε και να αναλύσουμε με κάποιον άλλον σχετικά με τις ανησυχίες και τις απορίες μας δεν μου φαίνεται περίεργο αν και το συναίσθημα αμφιβάλλω αν μεταδίδεται και συνήθως σε αυτά τα ζητήματα μιλάμε για συναισθήματα και αιτίες όσον αφορά αυτά.

Το να διαλογίζομαι ομως με οδηγό αυτό δεν το αντιλαμβάνομαι. Παλαιότερα είχα κάνει ένα πειραματάκι που είχε σχέση με ενα ομαδικό οραματισμό οπου δίνονταν οδηγείες σχετικά με το περιβάλλον ...αλλά ως εκεί...

[Κανένας]

Ερώτηση: Αν ανακαλύψουμε με κάποιο τρόπο το συμβάν που προκάλεσε το κόμπλεξ, θα απαλλαγούμε?

Απάντηση: Όχι.  Ο εντοπισμός του συμβάντος είναι από τα βασικότερα στοιχεία της θεραπείας.  Για να ολοκληρωθεί η θεραπεία όμως, χρειάζεται να διαλογιστούμε το συμβάν και να φορτίσουμε με τα συναισθήματα που το συνοδεύουν.  Αν δεν υπάρχουν συναισθήματα, τότε κάναμε λάθος. 

Η συναισθηματική φόρτιση είναι απόδειξη ότι το συγκεκριμένο συμβάν μας επηρεάζει, ότι εντοπίσαμε το πρόβλημα.  Όταν αυτή η σκέψη/ανάμνηση πάψει πια να μας φορτίζει, έχουμε θεραπευτεί.

[Κανένας]

Ερώτηση: Τι πρέπει να κάνει ένας γονέας ώστε να προστατέψει το παιδί του από παιδικά τραύματα και κόμπλεξ?

Απάντηση: Εκτός κι αν σκοπεύετε να γεννήσετε παιδιά-σοφούς, είναι αδύνατο να μεγαλώσετε παιδιά χωρίς αυτά να αποκτήσουν κάποια κόμπλεξ.  Τα κόμπλεξ είναι χρήσιμα, έχουν να κάνουν με τα μαθήματα που προορίζεται να πάρουνε σε αυτή τη ζωή.  Ο σκοπός μας θα είναι τα παιδιά να αποκτήσουν χαμηλής εντάσεως κόμπλεξ, ώστε να πάρουν το μάθημα όσο γίνεται πιο ανώδυνα. 

Είναι τεράστιο λάθος να νομίζουμε ότι πρέπει να είμαστε επιεικείς και ελαστικοί με τα παιδιά, ώστε να μην αποκτήσουνε ψυχολογικά προβλήματα. 

Σε μία δύσκολη κατάσταση (πχ το πατέρας σπάνια παίζει με το παιδί, λόγω δουλειάς), ανάλογα με τη ψυχοσύνθεση του παιδιού, υπάρχουν δύο περιπτώσεις:
1)   Το παιδί να αποκτήσει ψυχολογικό πρόβλημα.
2)   Το παιδί να μείνει ανεπηρέαστο.

Στην πρώτη περίπτωση που το παιδί θα αποκτήσει ψυχολογικό πρόβλημα, τα συμπτώματα που θα εμφανίσει διαφέρουν πάλι πάρα πολύ.  Κάποιο παιδί μπορεί να γίνει αντικοινωνικό και κλειστό.  Άλλο να επιζητά απεγνωσμένα τις παρέες και να γίνει πολύ κοινωνικό, για να καλύψει το κενό κτλ. 

Ο γονέας πρέπει να βρει ποια είναι τα αδύνατα σημεία της ψυχοσύνθεσης του παιδιού, από ποιες καταστάσεις είναι πιθανόν να επηρεαστεί.  Αυτό γίνεται αναλύοντας τον αστρολογικό χάρτη του παιδιού.  Με τη γνώση αυτή, διμιουργούμε ελεγχόμενα την κατάσταση που θα τραυματίσει το παιδί, όσο γίνεται λιγότερο.  Έτσι θα μπορέσει να πάρει το μάθημα της ζωής του, χωρίς να παιδευτεί υπερβολικά.  Επίσης ο γονέας θα μπορέσει αργότερα να καθοδηγήσει το παιδί, ώστε εύκολα να βρει τις καταστάσεις που προκάλεσαν τα κόμπλεξ.

[Κανένας]

Ποια ειναι η γνωμη σου για καποιες ανατολικες τεχνικες οπου γινεται προσπαθεια διαλογισμου σε δυσκολες συνθηκες π.χ. κατω απο βροχη και κρυο?

Συνέβη και αυτό. 

Χθες με απασχολούσε πάρα πολύ ένα πρόβλημα, κάποιο ελάττωμα μου.  Αν και ήθελα να κάτσω σπίτι να κάνω sanctum, είχα προγραμματίσει να πάω εκδρομή με μία παρέα.  Συγκεκριμένα ταξίδι με ένα ιστιοφόρο κατά το Σαββατοκύριακο. 

Κάποια στιγμή ο καπετάνιος με έβαλε να κρεμιέμαι μισός έξω από το πλοίο, για αντίβαρο.  Κουνιόμουνα, με χτυπούσε ο ήλιος, με βρέχανε τα κύματα  και τα πόδια μου πονούσαν από το κάγκελο στο οποίο καθόμουνα.  Αλλά πειραματίστηκα να κάνω ένα μίνι sanctum.  Κατέβασα το καπέλο, φόρεσα τα γυαλιά ηλίου, έσκυψα το κεφάλι να μη με βλέπουνε οι άλλοι.  Ακολούθησα τη νοητική διαδικασία που κάνω στα sanctum.  Πράγματι πολύ εύκολα έφτασα στην κατάσταση που ήθελα.  Αρκετά σημαντικά στοιχεία για το πρόβλημά μου φανερώθηκαν από αυτό το διαλογισμό.  Φόρτισα πολύ συναισθηματικά και μου ήρθαν δάκρυα στα μάτια. 

Μόνο που πάνω στο αποκορύφωμα, με φώναξε ο καπετάνιος να αλλάξω θέση.  Τελικά η πιο μεγάλη δυσκολία είναι να μπορέσεις να απομονωθείς από άλλους ανθρώπους.  Οι φυσικές συνθήκες είναι μικρότερο πρόβλημα από ότι νομίζουμε.

[Eleni]

Κάποια στιγμή ο καπετάνιος με έβαλε να κρεμιέμαι μισός έξω από το πλοίο, για αντίβαρο.

Επειδή έχω υπ' οψιν μου για τι μιλάς  αν κατάφερες να διαλογιστείς με αυτές τις συνθήκες Ε! τότε.......
τι άλλο θές ? Απίστευτο!!!

[Κυβέλη]

Επιτρέψτε μου Φράτερς μου να κάνω και εγώ μια ερώτηση:
Όταν ξεκινήσατε τον διαλογισμό πως μπορέσατε να σταματήσετε τις άσχετες σκέψεις να εμφανίζονται? 
Σε μένα ξεπηδάνε από παντού και δυσκολεύομαι να τις ελέγξω 

[Κανένας]

Όταν ξεκινήσατε τον διαλογισμό πως μπορέσατε να σταματήσετε τις άσχετες σκέψεις να εμφανίζονται? 
Σε μένα ξεπηδάνε από παντού και δυσκολεύομαι να τις ελέγξω 

Αυτό το πρόβλημα το έχουν συνήθως οι αρχάριοι.  Δεν ξέρω πόσο ασχολήθηκες. 

Αν θυμάμαι καλά, στην αρχή κάνεις ασκήσεις αυτοσυγκέντρωσης σε ένα συγκεκριμένο θέμα.  Πχ σκέφτεσαι ένα μήλο.  Το περιεργάζεσαι, προσπαθείς να δεις όλα τα χρώματα, τη γεύση, το άρωμα κτλ.  Μπορείς να ξαναεπισκευτείς νοητικά ένα μέρος που πήγες διακοπές.  Πολλές και διασκεδαστικές ασκήσεις.

Όταν θα προχωρήσεις, αυτές οι «άσχετες» σκέψεις θα γίνουνε εμπνεύσεις, δημιουργικές ιδέες και απαντήσεις σε ερωτήματα που σε βασανίζουνε.

[Trithemius]

Επιτρέψτε μου Φράτερς μου να κάνω και εγώ μια ερώτηση:
Όταν ξεκινήσατε τον διαλογισμό πως μπορέσατε να σταματήσετε τις άσχετες σκέψεις να εμφανίζονται? 
Σε μένα ξεπηδάνε από παντού και δυσκολεύομαι να τις ελέγξω 

Σε εμένα, η προσήλωση σε μία εικόνα/όραμα είναι η καλύτερη λύση. Αν και μερικές φορές υπάρχουν ξένες εικόνες που μου έρχονται στο μυαλό, η παρουσία τους είναι προσωρινή, δεν διαρκεί πάνω από 3-4 λεπτά κατά την έναρξη του διαλογισμού.

[Κυβέλη]

 Θα ακολουθήσω το παράδειγμά σου Fr. Anon. Ελπίζω σύντομα να έχω καλύτερα αποτελέσματα

[Trithemius]

Η εικόνα, στη δική μου περίπτωση, είναι κάτι που μου είναι πολύ αγαπητό να βλέπω, πολύ οικείο ή αν θέλεις ένα τοπίο, ένα αντικείμενο, ένα σύμβολο, ότι τέλος πάντων μπορεί να έχει τόσο δυνατή παρουσία που να με ελκύει αρκετά, έτσι ώστε να μην έχω ενδιαφέρον για κάτι άλλο.

Καλή επιτυχία στην προσπάθειά σου και να θυμάσαι πως όλοι μας θέλουμε έναν τρόπο για να εκφραστούμε. Δεν υπάρχει άνθρωπος και δη αδελφός που να μην είναι άξιος διαλογισμού

[Κανένας]

Στα πλαίσια της διαδικασίας της Σελήνης, γνωρίζουμε και τις υποπροσωπικότητες του Υποσυνείδητού μας.  Μερικές από αυτές είναι το Παιδί, Ήρωας, Βασιλιάς, Άνιμα/Άνιμους, Κατεργάρης, Σκιά.

Η Σκιά είναι το σύνολο των ενστικτωδών λειτουργιών, είτε απωθημένα, είτε αυτά που εκδηλώνονται.  Η Σκιά συμπεριλαμβάνει τα κόμπλεξ και τις σκοτεινές πλευρές από όλες τις υποπρωσοπικότητες (Παιδί, Ήρωας, Βασιλιάς...).  Ο άνθρωπος αποτελείται από τον Ανώτερο εαυτό και τον κατώτερο εαυτό (την Σκιά).  Εμείς είμαστε κάπου στη μέση και παρακολουθούμε.

Στην αρχή η Σκιά εμφανίζεται τρομακτική, σκέτος εφιάλτης.  Όσο αναγνωρίζουμε τα ελαττώματα και τα κόμπλεξ μας και τα καθαρίζουμε, μπορούμε να την προσεγκίσουμε.  Όταν το καταφέρουμε και καθαρίσουμε, η Σκιά καταλήγει να γίνει ο φύλακας άγγελος μας.

Στο να προσεγγίσουμε τη σκιά βοηθάει πολύ ο αυτοσαρκασμός (χιούμορ).  Να μην παίρνουμε τον εαυτό μας πολύ σοβαρά. 

Πέρα από τη συνεχιζόμενη αυτογνωσία, εγώ προσωπικά γνώρισα το πιο φιλικό πρόσωπο της Σκιάς, σε περίοδο που έκανα συνειδητή καταγραφή των ελαττωμάτων μου και χρησιμοποίησα στη ζωή μου άφθονο χιούμορ και αυτοσαρκασμό. 

Τα παραπάνω είναι βασισμένα στις μελέτες του ελβετού γιατρού και ψυχολόγου, Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ.  Εισηγητή της σχολής της αναλυτικής ψυχολογίας.

[Κανένας]

Σήμερα άκουσα κάτι που μου άρεσε:

Ουσιαστικά υπάρχουν δύο ομάδες ανθρώπων:  Η μία ομάδα έχει χοντρό ψυχολογικό πρόβλημα, είναι πολύ δυστυχισμένη και το ξέρει.  Η δεύτερη ομάδα αγνοεί ότι έχει χοντρό ψυχολογικό πρόβλημα. 

Υπάρχει και μία τρίτη, αμελητέα ποσότητα.  Αυτοί που έχουν προχωρήσει ή έχουν τελειώσει τη διαδικασία της Σελήνης.

[Κανένας]

Ακόμα μερικοί διαλογισμοί που γίνονται υπό δύσκολες συνθήκες.  Δεν έχει όμως σχέση με τις δυσκολίες αυτού (http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,13.msg1606.html#msg1606).

Είμαι διακοπές και μένω σε σκηνή στην αυλή ενός εξοχικού.  Κόσμος, παιδιά, φασαρία τον περισσότερο χρόνο.  Κάνω sanctum ως εξής:  Κάθομαι μέσα στη σκηνή, βάζω ωτασπίδες για να μην ακούω τη φασαρία από έξω, βάζω τη μουσική αρκετά δυνατά ώστε να την ακούω, κλείνω τα μάτια, φαντάζομαι τα δύο κεριά μπροστά μου (χωρίς να υπάρχουνε) και αρχίζω το sanctum.  Οι πρώτες 1-2 ημέρες δεν ήταν παραγωγικές, δεν πήγα αρκετά βαθιά.  Αλλά επέμεινα.  Στη συνέχεια τα sanctum έγιναν πολύ παραγωγικά.  Πηγαίνω βαθιά, φορτίζω συναισθηματικά, επιλύω προβλήματα.  Ακριβώς όπως όταν ήμουνα στο σπίτι μου.

[Eleni]

Θα ήθελα να συζητήσουμε κάτι που εχω παρατηρήσει οταν προσπαθώ να κάνω τα παραπάνω.
Υπάρχουν ημέρες που το όλο γεγονός γίνεται πολύ εύκολα, σχεδόν ρέει χωρίς καμία δυσκολία και αν δεν έχω βάλει ξυπνητήρι για να ευαρεστηθώ    να επανέλθω μπορεί να κρατήσει ΄για πολύ...
Αλλά υπάρχουν και άλλες φορές που ενω κάνω του κόσμου της προσπάθεις, ούτε να συγκεντρωθώ μπορώ, ούτε καν να προσεγγίσω το δικό μoυ χώρο [ sanctum]....εντέλει εκνευρίζομαι και σταματάω για αργότερα η άλλη ημέρα.
Μέσα στις διδασκαλίες μας προτείνεται να διαλογιζόμαστε και να ερχόμαστε σε επαφή με το sanctum, δυό φορές την ημέρα, για λίγο αλλά δεν ξέρω αν μπορεί αυτό να γίνει πάντοτε.
Μέχρι τώρα εχω την εντύπωση οτι η προσέγγιση είναι πολύ πιο έυκολη οταν εχουμε κάτι προς σκέψη  η επίλυση παρά ως καθημερινή συνήθεια.

Γιατί μπορεί να γίνονται αυτά?

υγ Κατα περίεργο τρόπο, το μόνο μέρος που τα καταφέρνω αμέσως και άκρως αποτελεσματικά είναι στην αρχή της σύγκλησης ......πράγμα που με εντυπωσιάζει, μια και δεν είμαι μόνη και μπορεί να βρίσκομαι σε ένταση η σε αμφισβήτηση....αλλά εκεί γίνεται πάντα....

[Κανένας]

Αγαπητή try

Ποτέ δε βάζω ξυπνητήρι εκτός κι αν ο χρόνος μου είναι απόλυτα περιορισμένος και είναι τελείως απαραίτητο να κάνω sanctum.  Ίσως να μου έτυχε 1-2 φορές μέχρι τώρα.  Το σημαντικότερο είναι να χαλαρώσεις και να συγκεντρωθείς.  Αν έχεις άγχος και βιάζεσαι για την επόμενη δουλειά, πως θα συγκεντρωθείς στο sanctum?

Μέσα στις διδασκαλίες μας προτείνεται να διαλογιζόμαστε και να ερχόμαστε σε επαφή με το sanctum, δύο φορές την ημέρα, για λίγο αλλά δεν ξέρω αν μπορεί αυτό να γίνει πάντοτε.

Το να κάνεις sanctum απλά για εξάσκηση, θεωρώ ότι είναι σκόπιμο μόνο για τελείως αρχάριους.  Εγώ ίσως να το έκανα 10-20 φορές μέχρι τώρα και αυτό παλιά, όταν έκανα μέθοδο Σίλβα.  Συγκεντρώθηκα και οραματίστηκα ένα μήλο, ένα μπαλόνι κτλ.  Δεν ξέρω αν είναι σκόπιμο να κάνουμε sanctum με τέτοια μεγάλη συχνότητα.  Εγώ κάνω περίπου 10-15 το μήνα, πάντα για επίλυση προβλημάτων.

ενω κάνω του κόσμου της προσπάθεις, ούτε να συγκεντρωθώ μπορώ, ούτε καν να προσεγγίσω το δικό μoυ χώρο [ sanctum]....εντέλει εκνευρίζομαι και σταματάω για αργότερα η άλλη ημέρα.

Μάλλον σε απασχολεί κάτι άλλο.  Αυτό σε δυσκολεύει να συγκεντρωθείς στο αντικείμενο του sanctum.  Αν το κάνεις απλά για εξάσκηση, είναι απόλυτα φυσιολογικό να μη μπορείς να συγκεντρωθείς και να υπερνικούνε άλλες σκέψεις.

Μέχρι τώρα εχω την εντύπωση οτι η προσέγγιση είναι πολύ πιο έυκολη οταν εχουμε κάτι προς σκέψη  η επίλυση παρά ως καθημερινή συνήθεια.

Μα φυσικά.  Όταν έχεις ένα πραγματικό πρόβλημα να επιλύσεις, έχεις ένα γνήσιο ενδιαφέρον για το θέμα.  Πολύ δύσκολα θα εισχωρήσει κάποια άσχετη σκέψη.

το μόνο μέρος που τα καταφέρνω αμέσως και άκρως αποτελεσματικά είναι στην αρχή της σύγκλησης ......πράγμα που με εντυπωσιάζει, μια και δεν είμαι μόνη και μπορεί να βρίσκομαι σε ένταση η σε αμφισβήτηση....αλλά εκεί γίνεται πάντα....

Αυτή είναι η αξία του «τυπικού».  Το υποσυνείδητο εκπαιδεύεται ότι όταν πάει στο συγκεκριμένο χώρο, τη συγκεκριμένη ώρα, ακούει στη συγκεκριμένη μουσική κτλ κτλ θα μας κάνει να χαλαρώσουμε και θα ανοίξει η επικοινωνία μαζί μας.
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,13.msg116.html#msg116
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,13.msg150.html#msg150