'Αρθρα Εσωτερισμού > Ψυχολογία και εσωτερισμός
Δοκιμασία Σελήνης
Κανένας:
Στα πλαίσια της διαδικασίας της Σελήνης, γνωρίζουμε και τις υποπροσωπικότητες του Υποσυνείδητού μας. Μερικές από αυτές είναι το Παιδί, Ήρωας, Βασιλιάς, Άνιμα/Άνιμους, Κατεργάρης, Σκιά.
Η Σκιά είναι το σύνολο των ενστικτωδών λειτουργιών, είτε απωθημένα, είτε αυτά που εκδηλώνονται. Η Σκιά συμπεριλαμβάνει τα κόμπλεξ και τις σκοτεινές πλευρές από όλες τις υποπρωσοπικότητες (Παιδί, Ήρωας, Βασιλιάς...). Ο άνθρωπος αποτελείται από τον Ανώτερο εαυτό και τον κατώτερο εαυτό (την Σκιά). Εμείς είμαστε κάπου στη μέση και παρακολουθούμε.
Στην αρχή η Σκιά εμφανίζεται τρομακτική, σκέτος εφιάλτης. Όσο αναγνωρίζουμε τα ελαττώματα και τα κόμπλεξ μας και τα καθαρίζουμε, μπορούμε να την προσεγκίσουμε. Όταν το καταφέρουμε και καθαρίσουμε, η Σκιά καταλήγει να γίνει ο φύλακας άγγελος μας.
Στο να προσεγγίσουμε τη σκιά βοηθάει πολύ ο αυτοσαρκασμός (χιούμορ). Να μην παίρνουμε τον εαυτό μας πολύ σοβαρά.
Πέρα από τη συνεχιζόμενη αυτογνωσία, εγώ προσωπικά γνώρισα το πιο φιλικό πρόσωπο της Σκιάς, σε περίοδο που έκανα συνειδητή καταγραφή των ελαττωμάτων μου και χρησιμοποίησα στη ζωή μου άφθονο χιούμορ και αυτοσαρκασμό.
Τα παραπάνω είναι βασισμένα στις μελέτες του ελβετού γιατρού και ψυχολόγου, Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ. Εισηγητή της σχολής της αναλυτικής ψυχολογίας.
Κανένας:
Σήμερα άκουσα κάτι που μου άρεσε:
Ουσιαστικά υπάρχουν δύο ομάδες ανθρώπων: Η μία ομάδα έχει χοντρό ψυχολογικό πρόβλημα, είναι πολύ δυστυχισμένη και το ξέρει. Η δεύτερη ομάδα αγνοεί ότι έχει χοντρό ψυχολογικό πρόβλημα.
Υπάρχει και μία τρίτη, αμελητέα ποσότητα. Αυτοί που έχουν προχωρήσει ή έχουν τελειώσει τη διαδικασία της Σελήνης.
Κανένας:
Ακόμα μερικοί διαλογισμοί που γίνονται υπό δύσκολες συνθήκες. Δεν έχει όμως σχέση με τις δυσκολίες αυτού (http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,13.msg1606.html#msg1606).
Είμαι διακοπές και μένω σε σκηνή στην αυλή ενός εξοχικού. Κόσμος, παιδιά, φασαρία τον περισσότερο χρόνο. Κάνω sanctum ως εξής: Κάθομαι μέσα στη σκηνή, βάζω ωτασπίδες για να μην ακούω τη φασαρία από έξω, βάζω τη μουσική αρκετά δυνατά ώστε να την ακούω, κλείνω τα μάτια, φαντάζομαι τα δύο κεριά μπροστά μου (χωρίς να υπάρχουνε) και αρχίζω το sanctum. Οι πρώτες 1-2 ημέρες δεν ήταν παραγωγικές, δεν πήγα αρκετά βαθιά. Αλλά επέμεινα. Στη συνέχεια τα sanctum έγιναν πολύ παραγωγικά. Πηγαίνω βαθιά, φορτίζω συναισθηματικά, επιλύω προβλήματα. Ακριβώς όπως όταν ήμουνα στο σπίτι μου.
Eleni:
Θα ήθελα να συζητήσουμε κάτι που εχω παρατηρήσει οταν προσπαθώ να κάνω τα παραπάνω.
Υπάρχουν ημέρες που το όλο γεγονός γίνεται πολύ εύκολα, σχεδόν ρέει χωρίς καμία δυσκολία και αν δεν έχω βάλει ξυπνητήρι για να ευαρεστηθώ :o να επανέλθω μπορεί να κρατήσει ΄για πολύ...
Αλλά υπάρχουν και άλλες φορές που ενω κάνω του κόσμου της προσπάθεις, ούτε να συγκεντρωθώ μπορώ, ούτε καν να προσεγγίσω το δικό μoυ χώρο [ sanctum]....εντέλει εκνευρίζομαι και σταματάω για αργότερα η άλλη ημέρα.
Μέσα στις διδασκαλίες μας προτείνεται να διαλογιζόμαστε και να ερχόμαστε σε επαφή με το sanctum, δυό φορές την ημέρα, για λίγο αλλά δεν ξέρω αν μπορεί αυτό να γίνει πάντοτε.
Μέχρι τώρα εχω την εντύπωση οτι η προσέγγιση είναι πολύ πιο έυκολη οταν εχουμε κάτι προς σκέψη η επίλυση παρά ως καθημερινή συνήθεια.
Γιατί μπορεί να γίνονται αυτά?
υγ Κατα περίεργο τρόπο, το μόνο μέρος που τα καταφέρνω αμέσως και άκρως αποτελεσματικά είναι στην αρχή της σύγκλησης ......πράγμα που με εντυπωσιάζει, μια και δεν είμαι μόνη και μπορεί να βρίσκομαι σε ένταση η σε αμφισβήτηση....αλλά εκεί γίνεται πάντα....
Κανένας:
Αγαπητή try
Ποτέ δε βάζω ξυπνητήρι εκτός κι αν ο χρόνος μου είναι απόλυτα περιορισμένος και είναι τελείως απαραίτητο να κάνω sanctum. Ίσως να μου έτυχε 1-2 φορές μέχρι τώρα. Το σημαντικότερο είναι να χαλαρώσεις και να συγκεντρωθείς. Αν έχεις άγχος και βιάζεσαι για την επόμενη δουλειά, πως θα συγκεντρωθείς στο sanctum?
--- Παράθεση από: try στις Ιουλίου 08, 2007, 13:38:50 ---Μέσα στις διδασκαλίες μας προτείνεται να διαλογιζόμαστε και να ερχόμαστε σε επαφή με το sanctum, δύο φορές την ημέρα, για λίγο αλλά δεν ξέρω αν μπορεί αυτό να γίνει πάντοτε.
--- Τέλος παράθεσης ---
Το να κάνεις sanctum απλά για εξάσκηση, θεωρώ ότι είναι σκόπιμο μόνο για τελείως αρχάριους. Εγώ ίσως να το έκανα 10-20 φορές μέχρι τώρα και αυτό παλιά, όταν έκανα μέθοδο Σίλβα. Συγκεντρώθηκα και οραματίστηκα ένα μήλο, ένα μπαλόνι κτλ. Δεν ξέρω αν είναι σκόπιμο να κάνουμε sanctum με τέτοια μεγάλη συχνότητα. Εγώ κάνω περίπου 10-15 το μήνα, πάντα για επίλυση προβλημάτων.
--- Παράθεση από: try στις Ιουλίου 08, 2007, 13:38:50 ---ενω κάνω του κόσμου της προσπάθεις, ούτε να συγκεντρωθώ μπορώ, ούτε καν να προσεγγίσω το δικό μoυ χώρο [ sanctum]....εντέλει εκνευρίζομαι και σταματάω για αργότερα η άλλη ημέρα.
--- Τέλος παράθεσης ---
Μάλλον σε απασχολεί κάτι άλλο. Αυτό σε δυσκολεύει να συγκεντρωθείς στο αντικείμενο του sanctum. Αν το κάνεις απλά για εξάσκηση, είναι απόλυτα φυσιολογικό να μη μπορείς να συγκεντρωθείς και να υπερνικούνε άλλες σκέψεις.
--- Παράθεση από: try στις Ιουλίου 08, 2007, 13:38:50 ---Μέχρι τώρα εχω την εντύπωση οτι η προσέγγιση είναι πολύ πιο έυκολη οταν εχουμε κάτι προς σκέψη η επίλυση παρά ως καθημερινή συνήθεια.
--- Τέλος παράθεσης ---
Μα φυσικά. Όταν έχεις ένα πραγματικό πρόβλημα να επιλύσεις, έχεις ένα γνήσιο ενδιαφέρον για το θέμα. Πολύ δύσκολα θα εισχωρήσει κάποια άσχετη σκέψη.
--- Παράθεση από: try στις Ιουλίου 08, 2007, 13:38:50 ---το μόνο μέρος που τα καταφέρνω αμέσως και άκρως αποτελεσματικά είναι στην αρχή της σύγκλησης ......πράγμα που με εντυπωσιάζει, μια και δεν είμαι μόνη και μπορεί να βρίσκομαι σε ένταση η σε αμφισβήτηση....αλλά εκεί γίνεται πάντα....
--- Τέλος παράθεσης ---
Αυτή είναι η αξία του «τυπικού». Το υποσυνείδητο εκπαιδεύεται ότι όταν πάει στο συγκεκριμένο χώρο, τη συγκεκριμένη ώρα, ακούει στη συγκεκριμένη μουσική κτλ κτλ θα μας κάνει να χαλαρώσουμε και θα ανοίξει η επικοινωνία μαζί μας.
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,13.msg116.html#msg116
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,13.msg150.html#msg150
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση