Πνευματική Ακαδημία του Ροδόκηπου των Φιλοσόφων > Ιατρικές Επιστήμες και θεραπευτική
Ανατομία
ΣΕΡΑΠΙΣ:
Αιματοεγκεφαλικός φραγμός
Ο αιματοεγκεφαλικός φραγμός είναι κυτταρικός φραγμός που περιορίζει την είσοδο ουσιών στον εγκέφαλο.
Ο αιματοεγκεφαλικός φραγμός παρεμβάλλεται μεταξύ του αίματος και του κεντρικού νευρικού συστήματος (εγκεφάλου και νωτιαίου μυελού). Χρησιμεύει για να διατηρεί το περιβάλλον του διάμεσου υγρού, ώστε να εξασφαλίζεται η καλύτερη δυνατή λειτουργικότητα των νευρώνων. Αυτός ο φραγμός συνίσταται από τα ενδοθηλιακά κύτταρα των τριχοειδών αγγείων με περίπλοκο δίκτυο από στεγανές συνδέσεις και πόδια αστροκυττάρων που ακουμπούν στο ενδοθήλιο και τη βασική του μεμβράνη.
Η μετακίνηση μεγάλων μορίων και άλλων ουσιών, συμπεριλαμβανομένων και πολλών φαρμάκων, από το αίμα προς το διάμεσο χώρο του κεντρικού νευρικού συστήματος περιορίζεται από τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό. Τα ενδοθηλιακά κύτταρα του κεντρικού νευρικού συστήματος παρουσιάζουν, επίσης, μικρό βαθμό πινοκυττωτικής δραστηριότητας (φαγοκυττάρωση) διαμέσου του κυττάρου, έτσι, τα κύτταρα αυτά χαρακτηρίζονται από την παρουσία ειδικών μεταφορικών συστημάτων για τη μεταφορά των απαραίτητων ενεργειακών υποστρωμάτων του μεταβολισμού των αμινοξέων. Τα αστροκύτταρα βοηθούν στη μεταφορά σημαντικών μεταβολιτών από το αίμα στους νευρώνες και επίσης απομακρύνουν την περίσσεια των ιόντων καλίου και των νευροδιαβιβαστών από το διάμεσο υγρό.
Βιβλιογραφία
* Hansen J. & Koeppen B., "Φυσιολογία του ανθρώπου - Netter", εκδόσεις Π.Χ. Πασχαλίδης, 2004.
ΣΕΡΑΠΙΣ:
Οστό
Τα οστά ή αλλιώς κόκκαλα είναι υπόλευκοι, σκληροί και ανθεκτικοί ιστοί. Συνδεόμενοι με τις αρθρώσεις, σχηματίζουν τον σκελετό του σώματος. Σε αυτόν στηρίζονται τα μαλακά μόρια και προστατεύονται πολύτικα και ευπαθή όργανα, όπως ο εγκέφαλος ή τα σπλάγχνα θώρακα-πυέλου. Επιπλέον αποτελούν αποθήκη αλάτων ασβεστίου και φωσφόρου για τις ανάγκες του οργανισμού. Ο μυελός των οστών που υπάρχει στο κέντρο ορισμένων από αυτά διακρίνεται σε ερυθρό και κίτρινο και παράγει τα ερυθρά αιμοσφαίρια, βασικό συστατικό του αίματος.
Διακρίνονται σε επιμήκη, βραχέα, πλατέα και αεροφόρα.
ΣΕΡΑΠΙΣ:
Στόμαχος
Διάγραμμα στομάχου
1.Σώμα στομάχου
2. Θόλος
3. Πρόσθιο τοίχωμα
4. Μείζον τόξο
5. Έλασσον τόξο
6. Καρδία
9. Πυλωρικός σφιγκτήρας
10. Πυλωρικό άντρο
11. Πυλωρικό στόμιο
12. Γωνιαία εντομή
13. Γαστρική οδός
14. Γστρικές πτυχές
Το στομάχι (επιστημονικά στόμαχος, αρχαία ελληνικά γαστήρ) είναι μια διεύρυνση του πεπτικού σωλήνα του ανθρώπου και των ζώων. Είναι βασικό όργανο πέψης και ένα από τα όργανα που συγκροτούν το γαστρεντερικό σύστημα.
Στον άνθρωπο, το στομάχι έχει χωρητικότητα 2.000 κυβ. εκ. και βρίσκεται στο πάνω μέρος της κοιλιακής κοιλότητας. Συγκοινωνεί με τον οισοφάγο με ένα στόμιο, που ονομάζεται καρδιακό στόμιο. Προς τα κάτω συγκοινωνεί με το λεπτό έντερο, με το πυλωρικό στόμιο. Το πάνω μέρος του στομαχιού ονομάζεται θόλος και περιέχει συνήθως αέρια. Η περιοχή που βρίσκεται κάτω από το θόλο, λέγεται σώμα του στομαχιού, ενώ η περιοχή που βρίσκεται προς τον πυλωρό λέγεται πυλωρικό άντρο. Το τοίχωμα του στομαχιού αποτελείται από 4 χιτώνες, που είναι από τα έξω προς τα μέσα: ο ορογόνος, ο μυϊκός (πολύ αναπτυγμένος και αποτελείται από λείες μυϊκές ίνες), ο υποβλεννογόνος και ο βλεννογόνος, στον οποίο υπάρχουν οι γαστρικοί αδένες που εκκρίνουν το γαστρικό υγρό (υδροχλωρικό οξύ).
Στα μηρυκαστικά ζώα το στομάχι αποτελείται από 4 τμήματα (μεγάλη κοιλία, κεκρύφαλος, εχίνος και ήνυστρο) και προσφέρεται για το μηρυκασμό. Στα πτηνά το στομάχι περιλαμβάνει εκτός από το μυώδες στομάχι, το αδενώδες στομάχι και τον πρόλοβο. Τα περισσότερα από τα άλλα ζώα, έχουν έναν ή περισσότερους πεπτικούς θύλακες.
Οι ασθένειες που προσβάλλουν το στομάχι είναι πολλές και οφείλονται είτε σε ανωμαλία στην έκκριση του γαστρικού υγρού (υπερχλωρυδρία - υποχλωρυδρία), είτε σε πάθηση του ίδιου του οργάνου (γαστρίτιδα, έλκος ή καρκίνος). Για την εξέταση του χρησιμοποιούνται η απλή ακτινογραφία κοιλίας, το βαριούχο γεύμα, η αξονική τομογραφία καθώς και ενδοσκοπικές μέθοδοι.
ΣΕΡΑΠΙΣ:
Γεννητικά όργανα
Γεννητικά όργανα θεωρούνται τα μέρη του σώματος που συντάσουν το σύστημα αναπαραγωγής ενός σύνθετου οργανισμού. Χωρίζονται σε εσωτερικά και εξωτερικά, ανάλογα με τη θέση τους εντός ή εκτός του σώματος, αν έρχονται δηλαδή σε επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον ή όχι.
Τα εξωτερικά γεννητικά όργανα του άνδρα είναι το πέος και το όσχεο (ο θύλακας των όρχεων) και τα εσωτερικά οι όρχεις, η επιδιδυμίδα, ο σπερματικός πόρος και ο προστάτης. Της γυναίκας εξωτερικό γεννητικό όργανο είναι το αιδοίο και εσωτερικά ο κόλπος, η μήτρα, οι ωοθήκες και οι σάλπιγγες.
ΣΕΡΑΠΙΣ:
Δέρμα
Το δέρμα καλύπτει τον ανθρώπινο οργανισμό και είναι το μέρος του σώματος που έρχεται σε άμεση επαφή με το περιβάλλον.
Δομή
Αποτελείται από την επιδερμίδα με τα εξαρτήματά της και το χόριο με το υποδόριο λίπος.
Τα εξαρτήματα της επιδερμίδας περιλαμβάνουν τους σμηγματογόνους , τους αποκρινείς και τους ιδρωτοποιούς αδένες, τις τρίχες και τους όνυχες. Το χόριο σχηματίζεται από δίκτυο κολλαγόνων ινών και τη βασική ουσία. Το χόριο στηρίζει την επιδερμίδα και περιλαμβάνει τα αιμοφόρα αγγεία και τα νεύρα του δέρματος.
Ιδιότητες
Λόγω του ότι το δέρμα έρχεται σε άμεση επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον, διαθέτει ορισμένες ιδιότητες, απαραίτητες για την επιβίωση του ατόμου. Είναι αδιαπέραστο από μικροοργανισμούς και χημικές ουσίες, δεν επιτρέπει την προς τα έξω απώλεια υγρών και προστατεύει δια της χρωστικής του ουσίας (η μελανίνη που βρίσκεται στα μελανοκύτταρα) από τη βλαπτική δράση της υπεριώδους ακτινοβολίας. Το δέρμα αποτελεί έναν εξωτερικό μη ειδικό μηχανισμό άμυνας.
Επιπλέον, η ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος γίνεται κατά κύριο λόγο μέσω του δέρματος με τα πολλά αιμοφοόρα αγγεία και την εξάτμιση του ιδρώτα. Επίσης, το δέρμα συμμετέχει στην παραγωγή της βιταμίνης D και στις μεταβολικές επεξεργασίες ορισμένων ορμονών από τις οποίες εξαρτώνται τα δευτερογενή χαρατηριστικά του φύλου.
Βιβλιογραφία
* Αραπάκης, "Κλινική σημειολογία και διαγνωστική", (c) 2006, ΓΙ Αραπάκης, ISBN 960-7795-03-2
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση