Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Γενικά θέματα προβληματισμού

Επιθυμίες και Ανάγκες

(1/3) > >>

Avaris:
"Επιθυμία"....

"Ανάγκη"....


Απο μόνες τους είναι δύο πολύ "φορτισμένες λέξεις".

Άραγε έχουν "αρνητική" ή "θετική" χροιά?

Ή, είναι "ουδέτερες" και παίρνουν μόνον την χροιά που εμείς τους δίνουμε?

Τι "αίσθηση" μας έρχεται στο Νου όταν τις ακούμε ή, πολύ περισσότερο, όταν τις χρησιμοποιούμε?

Μήπως η λέξη "Επιθυμία" είναι συνδεδεμένη με μια ανεπαίσθητη Αίσθηση "Σαγήνης" και "ανάλαφρου"?

και μήπως,

Η λέξη "Ανάγκες" είναι συνδεδεμένη με μια ανεπαίσθητη Αίσθηση "Βάρους"?

Τι συνδέει άραγε αυτές τις δύο Έννοιες?

Και φυσικά, πως άραγε συνδέεται η διαχείριση αυτών των δύο εννοιών με την Ατραπό?

Avaris:
Σχετικό απόσπασμα απο το "Μια Ξεχωριστή Πραγματικότητα", σ. 173.

ΔΟΝ ΧΟΥΑΝ: "....Με το να μάθει να εκμηδενίζει τις ανάγκες του. Όσο θα νομίζει πως υπήρξε θύμα, η ζωή του θα είναι κόλαση......

....αυτό που μας κάνει δυστυχισμένους είναι το ότι "θέλουμε". Αν μαθαίναμε να εκμηδενίζουμε τις ανάγκες μας και το πιο μικρό πράγμα που θα παίρναμε θα μας φαινόταν σαν αληθινό δώρο......η φτώχεια και η στέρηση είναι μόνο μια σκέψη. Το ίδιο συμβαίνει και με το μίσος, την πείνα ή τον πόνο".

Κ.ΚΑΣΤΑΝΕΝΤΑ: "...Δεν μπορώ να το πιστέψω αυτό, Δον Χουάν. Πως θα μπορούσε η πείνα ή ο πόνος να είναι μόνο σκέψεις"?

Δ.Χ.: " Για μένα είναι μόνο σκέψεις τώρα. Αυτό ξέρω να πω. Κατάφερα να φτάσω σ' αυτό το σημείο. Η δυνατότητα να κάνουμε κάτι τέτοιο είναι - μη το ξεχνάς - το μόνο μέσο που έχουμε για ν' αντισταθούμε στις δυνάμεις της ίδιας μας της ζωής. Χωρίς αυτή τη δυνατότητα είμαστε σκύβαλα, σκόνη στον άνεμο".

Κ.Κ.: "Δεν αμφιβάλλω ότι εσύ το πέτυχες αυτό, Δον Χουάν, αλλά πως θα μπορούσε ένας απλός άνθρωπος σαν κι εμένα να το καταφέρει?"

Δ.Χ.: " Απο μας, σαν ξεχωριστά άτομα, εξαρτάται ν' αντιταχθούμε στις δυνάμεις της ζωής μας. Σου τόχω πει αναρίθμητες φορές:  μονάχα ο πολεμιστής μπορεί να επιζήσει.

....Ο Πολεμιστής ξέρει ότι περιμένει και για τι πράγμα περιμένει. Και ενώ περιμένει δεν θέλει τίποτα κι έτσι όσο μικρό κι αν είναι αυτό που παίρνει, είναι πάντα περισσότερο απο αυτό που μπορεί να πάρει.

....Αν χρειάζεται να φάει, βρίσκει έναν τρόπο, γιατί, στ' αλήθεια, δεν πεινάει.

....Αν κάτι τραυματίσει το σώμα του, βρίσκει κάτι για να σταματήσει το αίμα, γιατί στ' αληθινά δεν πονάει.

...Το να πεινάς ή το να πονάς σημαίνει πως έχεις εγκαταλειφθεί και δεν είσαι πια πολεμιστής.

....Και οι δυνάμεις της πείνας σου  ή του πόνου σου θα σε καταστρέψουν"....

Typhon:
Πολύ ενδιαφέρον θέμα Fr Avaris. Το σκέφτομαι εδώ και καιρό. Οι περισσότερες επιθυμίες μας είναι στην ουσία ανάγκες. Δεν επιθυμώ να φάω, έχω ανάγκη να φάω. Υπάρχει όμως ένα οριακό σημείο. Δηλαδή τρώω, χορτάνω, αλλά επιθυμώ να φάω και άλλο (απο λαιμαργία). Έχω ανάγκη να κοιμηθώ αλλά απο τεμπελιά συνεχίζω να κοιμάμαι αντιστρέφοντας έτσι τις θεραπευτικές ιδιότητες του ύπνου και ξυπνώ περισσότερο κουρασμένος. Εφ'όσον φτάσουμε το οριακό σημείο, μετά έχουμε 2 επιλογές/τρόπους αντιμετώπισης αυτού του βλαβερού "θέλω" που ακολουθεί. Ο πρώτος είναι ο κλασσικός, της πειθαρχείας. Ο δεύτερος και αγαπημένος μου (πιο επικίνδυνος, αλλά πιο γρήγορος) είναι η βουτιά με τα μούτρα στο θέλω, η κατα μέτωπο επίθεση. Αφού φάω ένα cheesecake μετά έχω ένα άλλο cheesecake μπροστά μου. Μπορώ να μείνω να το βλέπω και να μου τρέχουν τα σάλια μέχρι κααααποτε να σταματήσω να το "θέλω" ή τρώω 5 cheesecakes μαζί, με πιάνει η αναγούλα και δεν θέλω πλέον να το βλέπω μπροστά μου και απαλλάσομαι απο το επιπλέον "θέλω". Και στις δύο περιπτώσεις μαθαίνεις να μην ξεπερνάς το όριο, στην πρώτη απο πειθαρχία και στην δεύτερη μόλις φτάσεις στο οριακό σημείο θα θυμηθείς την απαίσια αναγούλα και θα σταματήσεις (λίγο πρός Παβλοφ μου φέρνει  :) )

Υπάρχει και αυτό που ονομάζω Αρχέγονη Επιθυμία (που δεν είναι ακριβώς επιθυμία), κάποιοι άλλοι το λένε Πραγματική Θέληση. Άν κόψεις όλα αυτά τα αγριόχορτα των "θέλω" όπως είπαμε πιο πάνω, θα μείνει χώρος για να φυτρώσει το όμορφο Ρόδο, η Πραγματική/Αρχέγονη Θέληση/Επιθυμία. Πρέπει πρώτα να θυσιάσεις (σταυρός) όμως αυτά τα "θέλω"΄με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Δύσκολο και περίπλοκο θέμα και η γλώσσα δεν με βοηθά να το εκφράσω όπως θα ήθελα. Εξ'άλλου τι να πείς για την Ουσία σ'ένα φόρουμ ή και ακόμη μεσω του προφορικού λόγου. Σαν ένας φέρελπις νεανίας που κάνει καντάδες κάτω απ'το παράθυρο μιας νεαρής καλλονής. Άλλο όμως να βρεθεί κάτω απ'τα στρωσίδια μαζί της  :)

Avaris:

--- Παράθεση ---author=Typhon link=topic=124.msg933#msg933 date=1178907948]
Πολύ ενδιαφέρον θέμα Fr Avaris. Το σκέφτομαι εδώ και καιρό. Οι περισσότερες επιθυμίες μας είναι στην ουσία ανάγκες.
--- Τέλος παράθεσης ---

Κι εγώ το σκέφτομαι.  Αναρωτιέμαι μόνον για τον μηχανισμό που μετατρέπει την επιθυμία σε ανάγκη. Γιατί απο επιθυμίες, άλλο τίποτε. Τι είναι όμως αυτό το "κλικ" που τις μετατρέπει σώνει και καλά σε ανάγκη?



--- Παράθεση --- Δεν επιθυμώ να φάω, έχω ανάγκη να φάω. Υπάρχει όμως ένα οριακό σημείο. Δηλαδή τρώω, χορτάνω, αλλά επιθυμώ να φάω και άλλο (απο λαιμαργία). Έχω ανάγκη να κοιμηθώ αλλά απο τεμπελιά συνεχίζω να κοιμάμαι αντιστρέφοντας έτσι τις θεραπευτικές ιδιότητες του ύπνου και ξυπνώ περισσότερο κουρασμένος.
--- Τέλος παράθεσης ---


ΟΚ.....αυτές είναι όντως κάποιες βασικές ανάγκες....αυτοσυντήρηση, έτσι? τροφή και ξεκούραση. Που όμως απο ένα σημείο κι έπειτα λειτουργούν με την "φιλοσοφία" του Ναρκωτικού.....

Δηλαδή, "μου αρέσει", άρα "επιθυμώ όλο και μεγαλύτερες δόσεις"......

Γιατί άραγε συμβαίνει όμως αυτό?




--- Παράθεση ---Εφ'όσον φτάσουμε το οριακό σημείο, μετά έχουμε 2 επιλογές/τρόπους αντιμετώπισης αυτού του βλαβερού "θέλω" που ακολουθεί. Ο πρώτος είναι ο κλασσικός, της πειθαρχείας.
--- Τέλος παράθεσης ---


Μπααα, το τσιγάρο πριν δέκα χρόνια εκτός απο πειθαρχία χρειάστηκε και τσίκλες νικοτίνης για να κοπεί....



--- Παράθεση ---Ο δεύτερος και αγαπημένος μου (πιο επικίνδυνος, αλλά πιο γρήγορος) είναι η βουτιά με τα μούτρα στο θέλω, η κατα μέτωπο επίθεση. Αφού φάω ένα cheesecake μετά έχω ένα άλλο cheesecake μπροστά μου. Μπορώ να μείνω να το βλέπω και να μου τρέχουν τα σάλια μέχρι κααααποτε να σταματήσω να το "θέλω" ή τρώω 5 cheesecakes μαζί, με πιάνει η αναγούλα και δεν θέλω πλέον να το βλέπω μπροστά μου και απαλλάσομαι απο το επιπλέον "θέλω". Και στις δύο περιπτώσεις μαθαίνεις να μην ξεπερνάς το όριο, στην πρώτη απο πειθαρχία και στην δεύτερη μόλις φτάσεις στο οριακό σημείο θα θυμηθείς την απαίσια αναγούλα και θα σταματήσεις (λίγο πρός Παβλοφ μου φέρνει  :) )
--- Τέλος παράθεσης ---


Να σου πω.....χμμμ.....κάθε βράδυ γυρνάω πεινασμένος μετά απο 15 ώρες στο πόδι και φυσικά θέλω να φάω και να πιω καμια μπύρα ή κρασί. Κανονικά πρέπει να φάω σαλάτα για να χάσω κανα κιλό. Έλα μου ντε όμως που το μεσημέρι τρώω ελαφριά (και χωρίς αλκοόλ) για να μην με πιάνει υπνηλία και να μπορώ να αντέξω την ολοήμερη εργασία.....

Έτσι, το βράδυ, αντί για σαλάτα (που δεν πάει μπύρα ή κρασί με σαλάτα) απο μόνο του το χέρι πάει σε "κρεατικά" και πικάντικα....

Έτσι, τελικά, δεν ξέρω εαν είναι ανάγκη λήψης τροφής ή εαν είναι απλώς μια "ιεροτελεστία ξεκούρασης" .....η λειτουργία του Ναρκωτικού που λέγαμε.....εκεί που παύει νάναι "ακριβής κάλυψη της ανάγκης" και μετατρέπεται σε "ανάγκη επανάληψης της ευχαρίστησης"..... ;D

Όσον αφορά το "πάρε πολύ μέχρι να μπουχτίσεις", άσε δεν πιάνει.....ξέρεις πόσες μπριζόλες και πόσα κουτιά μπύρα την έχουν πληρώσει αυτή την τεχνική? :D

Πέφτεις βαρύς στο κρεββάτι γκρινιάζοντας : "τέλος, δεν το ξανακάνω"... :'(

Και την άλλη μέρα, πάλι τα ίδια....


--- Παράθεση ---Υπάρχει και αυτό που ονομάζω Αρχέγονη Επιθυμία (που δεν είναι ακριβώς επιθυμία), κάποιοι άλλοι το λένε Πραγματική Θέληση. Άν κόψεις όλα αυτά τα αγριόχορτα των "θέλω" όπως είπαμε πιο πάνω, θα μείνει χώρος για να φυτρώσει το όμορφο Ρόδο, η Πραγματική/Αρχέγονη Θέληση/Επιθυμία. Πρέπει πρώτα να θυσιάσεις (σταυρός) όμως αυτά τα "θέλω"΄με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
--- Τέλος παράθεσης ---

Συγγνώμη, μιλάς για Μύστες τώρα....με ισχυρότατη θέληση.....αυτήν ψάχνουμε καλέ μου Typhon



--- Παράθεση ---Δύσκολο και περίπλοκο θέμα και η γλώσσα δεν με βοηθά να το εκφράσω όπως θα ήθελα. Εξ'άλλου τι να πείς για την Ουσία σ'ένα φόρουμ ή και ακόμη μεσω του προφορικού λόγου. Σαν ένας φέρελπις νεανίας που κάνει καντάδες κάτω απ'το παράθυρο μιας νεαρής καλλονής. Άλλο όμως να βρεθεί κάτω απ'τα στρωσίδια μαζί της  :)
--- Τέλος παράθεσης ---


Ωραίο παράδειγμα!!!

Που ανήκει όμως η κατάκτηση της καλλονής? Στις απλές επιθυμίες ? Ή μήπως στις ανάγκες?  8)

Κι αν μετά απο αυτήν θέλεις και την άλλη στο διπλανό μπαλκόνι? αυτό τι είναι? επιθυμία ή ανάγκη?  ;D

Και πάει λέγοντας.....και  ψάχνεις μετά ανάμεσα στον Ασκητισμό απο την μία και την Τάντρα απο το άλλο άκρο, που είναι η βέλτιστη λύση για "έλεγχο των (ερωτικών) - και  μη - επιθυμιών..... ???

Avaris:
Και μην ξεχνάμε τον Βουδισμό:

"....η ρίζα κάθε κακού βρίσκεται στις επιθυμίες...."

Αναρωτιέμαι που σταματάει το "Ορθό" και που αρχίζει η "Υπερβολή" σε μια τέτοια ακραία θεώρηση!!!

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα