Σχόλια > Κοινωνικοί Προβληματισμοί
Ποιοι είναι οι ιθύνοντες που προωθούν νέο κύμα ΦΑΣΙΣΜΟΥ στην Ελλάδα?
Rose:
http://www.zougla.gr/news.php?id=25001
Τρομοκράτες και κουκουλοφόροι. Δεν είναι όλοι τους παιδιά μας. Ή μήπως είναι;
18 Φεβρουαρίου 2009, 09:54
Ελευθέριος Ανευλαβής
Δεν είναι παιδιά μας οι κουκουλοφόροι και οι τρομοκράτες.
Ή μήπως είναι;
Κάποια μάνα τους γέννησε κι αυτούς. Από γεννησιμιού του κανείς δεν μπορεί να είναι κακός και τρομοκράτης. Πώς γίνεται, μεγαλώνοντας, να σκαρτεύει;
Μήπως, γιατί η μάνα δεν ήταν εκεί, όταν τη χρειαζόταν; Μήπως η αγκαλιά της ήταν παγωμένη. Ο κόρφος της στείρος; Οι γονείς αποξενωμένοι; Οι δικοί αδιάφοροι;
Δεν είναι παιδιά μας οι τρομοκράτες.
Ή μήπως είναι;
Κάποια κοινωνία τους γέννησε. Τους ανέθρεψε. Κανείς δε είναι τρομοκράτης από γεννησιμιού του. Γίνεται. Γιατί;
Μήπως η κοινωνία ήταν απούσα όταν την χρειαζόταν; Ήταν αδιάφορη για το αν υπάρχει η όχι; Τον έβαλε στο περιθώριο; Τον έκανε να την μισήσει, γιατί τον πλήγωνε με τη διαφθορά της; Με την αναξιοκρατία της. Με την κομματική ασυδοσία και τον ξύλινο λόγο της;
Δεν είναι παιδιά μας η τρομοκράτες.
Ή μήπως είναι;
«Όλοι οι άνθρωποι, από τη φύση τους, λαχταρούν τη γνώση: Πάντες οι άνθρωποι του ειδέναι ορέγονται φύσει», φωνάζει ο Αριστοτέλης.
Πώς μπορεί κάποιος, που από τη ανθρώπινη φύση του ζητά να μάθει, να είναι κακός; Κάποιος που ζητά τη γνώση, ταυτόσημη με την ηθική και της αισθητική, να γίνεται, τρομοκράτης;
Μήπως η κοινωνία του στέρησε την ανθρώπινη γνώση, την ανθρώπινη-ανθρωπιστική παιδεία, που, μόνο, αυτή προάγει την ανθρώπινη γνώση;
Μια κοινωνία που αδιαφορεί για τα μέλη της, γιατί έχει αποδεχθεί το, αμερικανικής κατασκευής και προελεύσεως, σύνθημα του παγκοσμιοποιημένου κυνισμού:
«φα’ τους πριν σε φάνε: get them before they get you».
Μια τέτοια κοινωνία, θρέφει τη βία, στα στείρα σπλάχνα της. Την παντοειδή βία, που βιώνουμε όλοι στις μέρες μας.
Μια πολιτεία που, ανοήτως, λησμόνησε της πολιτική της κληρονομιά και τη μαχητική της παράδοση του:
«εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης» και
υιοθέτησε το βλακώδες παγκοσμιοποιημένο σλόγκαν « αμύνεσθαι περί πάρτης».
Μια τέτοια πολιτεία, καταντά θηριοτροφείο μαζανθρώπων καταναλωτών.
Μισών και μίζερων ανθρώπων, που τελικά την καταναλώνουν και την ίδια..
Και οι κουκουλοφόροι και οι τρομοκράτες, νέοι άνθρωποι, στρεβλωμένοι από την αμάθεια, με το νεανικό τους αίμα να κοχλάζει και το λογικό τους σε χειμερία νάρκη, αντιδρούν με την αλόγιστη τυφλή βία, νομίζοντας πως, έτσι, θα αλλάξουν τον κόσμο, καταστρέφοντάς τον.
Όμως δεν αλλάζει ο κόσμος, ούτε καταστρέφεται (αν αυτό επιθυμείτε)
με τα δειλά, ανώνυμα χτυπήματα της κουκούλας.
Με την ανυπαρξία του λόγου, καλυμμένη κάτω από την δειλή ανωνυμία της βίας.
Μπορεί, την πολιτική να την έχουν καταντήσει οι πολιτικατζήδες (υπάρχουν όμως και πολιτικοί) εκφυλισμένο διαχειριστικό εργαλείο και όργανο των κελευσμάτων της νέας τάξης πραγμάτων,
αλλά αυτό δεν πολεμιέται με κουκουλοφόρους πυροβολισμούς.
Μπορεί, αρκετοί πολιτικατζήδες (όχι πολιτικοί) να έχουν καταστεί υπηρέτες των νέο-ευρωπαίων Νεάντερνταλ, που φορούν και θέλουν να φορέσουν σε όλους μας το φαιό πουκάμισο του παγκοσμιοποιημένου ολοκληρωτισμού,
όμως αυτό δεν το μάχεσαι με το φασισμό της παράλογης βίας και με το θυμωμένο, τυφλό ξέσπασμα, πάνω σε πράγματα και ανθρώπους.
Μπορεί, η Νέα Οικονομική Ιδεολογία να περιθωριοποιεί τους ανθρώπους, να τους αλλοτριώνει, να τους αποξενώνει από τις αρχές και την ανθρωπιά τους,
αλλά αυτό δεν το αντιμάχεσαι με την απανθρωπιά της κουκούλας και τη βδελυρότητα του κρυμμένου προσώπου.
Μπορεί, οι πολίτες να εκφυλίστηκαν σε πανελοπολίτες, κανοναρχούμενοι και ποδηγετούμενοι από την τηλετύφλωση των γυάλινων ΜΜΕ (Μέσων Μαζικού Εξανδραποδισμού),
Όμως, η απάντηση σ’ αυτό δεν είναι η καταστροφική μανία της κουκούλας, που, συνάμα, επιδιώκει τη γνωστοποίηση των κατορθωμάτων της, μέσω των ιδίων μέσων, που θέλει να αφανίσει.
Με σημαίες και με ταμπούρλα, η ζωή τραβάει την ανηφόρα.
Με τα λάβαρά τους να ανεμίζουν έκαναν, πάντα, τους αγώνες τους οι Έλληνες.
Με καθαρά πρόσωπα, δήλωση ταυτότητας και ανάληψη προσωπικής ευθύνης,
οι αγωνιστές αγωνίζονται, για ν’ αλλάξουν τον κόσμο.
Με την δύναμη του λόγου, που «κοκάλα δεν έχει και κοκάλα τσακίζει»,
πολεμούν οι μαχητές την παρακμή μιας πολιτείας, που δεν θέλει πολίτες.
«Ο καθείς και τα όπλα του», λέει ο ποιητής.
Μα αυτός, που για όπλο έχει την αλόγιστη, τυφλή, κουκουλωμένη βία, δεν είναι πολεμιστής. Δεν είναι αγωνιστής. Ούτε, καν, του δικού του άδικου, που θεωρεί δίκιο.
Μαϊμουδίζοντας πολυπολιτισμικές παρλαπίπες, διανοουμενίζοντας, σπάζοντας, καίγοντας, λεηλατώντας, τρομοκρατώντας, πατώντας πάνω στο άδειο του κεφάλι, αγνοεί,
γιατί ποτέ δεν του το μάθανε; Γιατί δεν θέλησε να το ακούσει Γιατί δεν το πιστεύει; (Όμως, δεν μπορεί, κάτι ανθρώπινο έχει κι αυτός μέσα του)
πως ο άνθρωπος «δεν γεννήθηκε για να μισεί, αλλά για ν’ αγαπά μονάχα.»
Έτσι φωνάζει κατάμουτρα στον εξουσιαστή Κρέοντα η επαναστάτρια Αντιγόνη.
Ξέμαθες πια ν’ αγαπάς.
Και γεμίζεις το κενό της ύπαρξής σου, με την κτηνώδη βία.
Ξαναβρές την ανθρωπιά σου, μέσα στην αγάπη για τον Άνθρωπο.
Ξαναβρές τη νιότη σου μέσα στον αγώνα για το καλύτερο.
Βγες από το περιθώριο της απελπισίας, που σε έχουν χώσει οι σύγχρονοι χαλασοχώρηδες.
Σάρκωσε την οργή σου στον αγωνιστικό Λόγο και όχι στην παράλογη, τυφλή βία.
Η Βία δεν είναι η μαμή της ιστορίας. Και ξεγεννά ανάπηρα παιδιά.
Και σεις Κυβερνήτες και πολιτικοί,
ξαναβρέστε την πολιτική και ασκείστε την.
Σταματήστε να ψηφοθηρείτε, αλαζόνες πολιτικατζήδες του ιδίου κομματικού συμφέροντος θεράποντες και
Υπηρετήστε το κοινόν συμφέρον των πολιτών και το συμφέρον της Πατρίδας.
Παντί, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩ, τρόπω!
FAX :210 6898025, 210 2775487
e-mail: impious@otenet.gr
http://www.anevlavis.gr/
Rose:
http://www.zougla.gr/news.php?id=23512
Εικοσιπέντε θέσεις για την τρομοκρατία
8 Φεβρουαρίου 2009, 22:41
Κλεάνθης Γρίβας
Η ιδεολογία χτίζει πύργους στον ουρανό. Οι αποδέκτες της διακατέχονται από την καταστροφική αυταπάτη ότι κάποτε θα κατοικήσουν σ' αυτούς. Οι τεχνικοί της εξουσίας τους διαχειρίζονται για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Και η κοινωνία καταβάλλει το κόστος της συντήρησής τους.
Συνεπώς, επαναλαμβάνοντας για λογαριασμό μου τη δήλωση ότι «μιλώ εξ ονόματός μου και δίνω στον εαυτό μου το δικαίωμα της κριτικής και των προτάσεων» (Κορνήλιος Καστοριάδης), νομιμοποιούμαι να υποστηρίζω ότι «η κοινωνία είναι το προϊόν των αρετών μας και το κράτος των ελαττωμάτων μας» (Τόμας Πέιν), να αποφαίνομαι υπέρ «της ελευθερίας της κοινωνίας και της ανελευθερίας του κράτους» (Καρλ Μαρξ), και να αποστρέφομαι κάθε μορφή βίας που οδηγεί στην ελευθερία του κράτους και στην ανελευθερία της κοινωνίας.
1. Η τρομοκρατία είναι η έσχατη έκφραση του παραληρηματικού ιδεολογικού λόγου. Είναι ιδεολογικός λόγος αναγμένος στον ανώτατο συντελεστή της εξουσίας. Είναι εξουσία στο νιοστό βαθμό. Εξουσία που δεν υπόκειται σε κανέναν κανόνα ή περιορισμό. Εξουσία απόλυτη.
2. Η τρομοκρατία είναι προνομιούχο μέσο και, συγχρόνως, πεδίο άσκησης πολιτικής, σε όλες τις ετερόνομες κοινωνίες όπου η «πολιτική» είναι αποκλειστική υπόθεση των επαγγελματιών πολιτικών. Κι αυτό καθίσταται ολοφάνερο «αν την κρίνουμε από τα αποτελέσματά της και αν δούμε ποιον ευνοούν». Εξ ου και η ανάγκη «να πούμε καθαρά ποιος ασκεί την τρομοκρατία και πώς την χρησιμοποιεί ως θέαμα». (G. Sanguinetti)
3. Η τρομοκρατία είναι το χειρότερο από όλα τα αδιέξοδα της κρατικής επιβολής. Επειδή, σε αντίθεση με τη θεσμοποιημένη εξουσία, η οποία στις δημοκρατικές κοινωνίες υπόκειται στους περιορισμούς των κανόνων και των νόμων (πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει πάντοτε η δυνατότητα οι νόμοι και οι κανόνες να λειτουργήσουν και εναντίον της εξουσίας), η εξουσία της τρομοκρατίας δεν υπόκειται στον περιορισμό κανενός κανόνα ή νόμου: Νόμος και κανόνας της είναι τα προϊόντα της παρανοϊκής εξουσιοφρένειας που πλήττει τους εγκεφάλους και τα εκτελεστικά όργανα της τρομοκρατίας, και μέσο της το περίστροφο και η βόμβα.
4. H τρομοκρατία ενεργοποιεί τα πιο πρωτόγονα αντανακλαστικά των ανθρώπων και τους κάνει να προτιμούν την ασφάλεια της δουλείας από τους κινδύνους της ελευθερίας. Χάρη στην εξουσιαστική κατασκευή της τρομοκρατίας, η κοινωνία βρίσκεται «νομίμως» εγκλωβισμένη στις επιλογές της εξουσίας και σπρώχνεται να «συναινεί» στην επιδίωξη της εξουσίας για μετασχηματισμό του κράτους δικαίου και πρόνοιας σε κράτος ασφάλειας και «θεραπείας», στο οποίο επιβάλλεται η πλήρης συμμόρφωση των πολιτών με τη σταδιακή καθιέρωση ενός ποινικού δικαίου που βασίζεται στην υποψία.
5. Η τρομοκρατία είναι συνυφασμένη με την ιστορική, πολιτική και ιδεολογική παράδοση όλων των ολοκληρωτικών κινημάτων και χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από τον μπολσεβικισμό, το φασισμό, το ναζισμό αλλά και τις φιλελεύθερες δημοκρατικές ολιγαρχίες. Αυτό αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ «αριστερής» και «δεξιάς» τρομοκρατίας. Η τρομοκρατία είναι πάντοτε αντιδραστική.
6. Η τρομοκρατία είναι ένα από τα παραπροϊόντα της εξουσιαστικά χειραγωγούμενης νηπιακής σκέψης και πράξης ορισμένων επαγγελματιών «σωτήρων», οι οποίοι δρουν είτε υπό την επίδραση μιας ψευτοεπαναστατικής αυταπάτης είτε υπό το βάρος της απελπισίας μιας παραπαίουσας εξουσίας, με κοινό τους χαρακτηριστικό την καθυπόταξη των μέσων στο σκοπό, ο οποίος είναι, πάντοτε και αυταπόδεικτα, «άγιος».
7. Η τρομοκρατία ως μέσο άσκησης πολιτικής εφαρμόζεται είτε αμέσως, με τη δράση πρακτόρων των αυτονομημένων παράλληλων μυστικών υπηρεσιών, είτε εμμέσως, με την «τηλεκατεύθυνση» διαφόρων ατόμων ή ομάδων που έχουν δήθεν «αντικρατικό» προσανατολισμό.
8. Τα επιτελικά όργανα της τρομοκρατίας βρίσκονται σε ορισμένα αυτονομημένα τμήματα των μυστικών υπηρεσιών της κρατικής εξουσίας, που είναι επιφορτισμένες με το καθήκον της εμπέδωσης και συντήρησης της καθεστωτικής σταθερότητας με ενέργειες και μέσα που υπερβαίνουν τα όρια της νομιμότητας και διαφεύγουν παντός κοινωνικού και πολιτικού ελέγχου. «Η τρομοκρατία είναι το κράτος, δηλαδή ένα από τα πολλά ένοπλα παρακλάδια του». (G. Sanguinetti)
9. Τα εκτελεστικά όργανα της τρομοκρατίας ή είναι πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών ή είναι αφελείς «κοινωνικοί αναμορφωτές» που μπορεί να διακατέχονται από την αυταπάτη ότι εξυπηρετούν τα «ύψιστα συμφέροντα του λαού, της φυλής, του έθνους, του προλεταριάτου ή της επανάστασης», ενώ στην πραγματικότητα τηλεκατευθύνονται από ειδικά αυτονομημένα τμήματα των μυστικών υπηρεσιών και συνεργούν στην πλήρη καθυπόταξη της κοινωνίας στην κρατική εξουσία.
10. Η τρομοκρατία, ανεξάρτητα από το εάν ασκείται από ή «εναντίον» της κρατικής εξουσίας, οδηγεί πάντοτε στην αποτελμάτωση της κοινωνίας και της Ιστορίας και κατατείνει στην οικοδόμηση ενός εφιαλτικού σύμπαντος που κυριαρχείται από ένα ποινικό «δίκαιο» βασισμένο στην υποψία.
11. Πρώτο καθήκον κάθε εξουσίας που βρίσκεται σε κρίση είναι η κατασκευή μιας απειλής, από την οποία η κρατική εξουσία αναλαμβάνει εργολαβικά να «προστατεύσει» την κοινωνία, ψαλιδίζοντας τις ελευθερίες της. Γιατί δεν υπάρχουν «παροχές υπηρεσιών» χωρίς κόστος.
12. Η απειλή της τρομοκρατίας είναι άκρως αποτελεσματική, με διασφαλισμένη την ικανότητα να πλήττει οποιονδήποτε, οτιδήποτε, οπουδήποτε. Η τρομοκρατία είναι ο ιδανικός βραχίονας της εξουσίας, μέσω του οποίου νομιμοποιείται η τρομοκρατία του κράτους πάνω στην κοινωνία. Γι’ αυτό, ακόμη και εάν δεν υπήρχε η τρομοκρατία, η εξουσία θα ήταν υποχρεωμένη να την εφεύρει.
13. Με διαπιστωμένα τα σημάδια της επερχόμενης κρίσης, οι επαγγελματίες διαχειριστές της κρατικής εξουσίας ανακάλυψαν και στα καθ' ημάς τη δήθεν «αντικρατική» τρομοκρατία, προκειμένου να της αντιτάξουν την κρατική «αντιτρομοκρατική» τρομοκρατία.
14. Η αυταρχική «δημοκρατία», ως μόνη απάντηση των διαχειριστών της κρατικής εξουσίας στην κρίση του κράτους δικαίου και πρόνοιας, και η τρομοκρατία, ως προνομιούχο μέσο για να εξασφαλιστεί η αναγκαία «σύγκλιση των κομμάτων», με τρόπο ώστε να επιτευχθεί η εξάλειψη κάθε «ριζικής αντιπολίτευσης», σηματοδοτούν το δρόμο που επέλεξε ο φιλελεύθερος ολιγαρχικός καπιταλισμός για να βγει από την πολυδιάστατη οικονομική, πολιτική, ιδεολογική, πολιτιστική και οικολογική κρίση του.
15. Οι δολοφονίες ορισμένων περιστασιακών θυμάτων από διάφορες βαθμίδες του διαχειριστικού προσωπικού της εξουσίας, διαλεγμένα με άγνωστα κριτήρια από ορισμένα, επίσης άγνωστα, αυτονομημένα τμήματα του αδιαφανούς δικτύου των παράλληλων μυστικών υπηρεσιών, προετοίμασαν μεθοδικά το έδαφος για τη νομοθετική αναγωγή ολόκληρης της κοινωνίας σε όμηρο στα χέρια της εξουσίας.
16. Η κρατική εξουσία έχει το μονοπώλιο της νόμιμης βίας. Όταν όμως η νόμιμη βία αποδεικνύεται ανεπαρκής, τότε προσφεύγει στην τρομοκρατία, την οποία όλοι ψάχνουνε ματαίως. Γιατί άπαξ και «εφευρέθηκε» η κρατική εξουσία, μόνο διανοητικά υπολειπόμενοι μπορούν να επιμένουν να ανακαλύψουν ξανά την... Αμερική.
17. Η τρομοκρατία είναι ο λόγος ύπαρξης και το πεδίο δράσης διαφόρων αυτονομημένων τμημάτων των μυστικών υπηρεσιών της κρατικής εξουσίας, τα οποία συνθέτουν ένα παράλληλο δίκτυο για την εξυπηρέτηση των εξουσιαστικών σκοπιμοτήτων και αναγκών που απαιτούν υπέρβαση του υφιστάμενου πλαισίου νομιμότητας.
18. Η κρατική και η «αντικρατική» τρομοκρατία αποτελούν τις δύο όψεις του πλέον προνομιούχου μέσου άσκησης πολιτικής σε περιόδους κρίσης.
19. Η αλληλεπίδραση μεταξύ κρατικής και «αντικρατικής» τρομοκρατίας βασίζεται στην ακραία ιδεολογικοποίηση της υφιστάμενης πραγματικότητας, μέσω της οποίας καθίσταται δυνατή η «ακύρωση» της πραγματικότητας και η υποκατάστασή της από τις ιδεολογικές απεικονίσεις της.
20. Οι διαχειριστές της εξουσίας μεριμνούν για τη διαρκή ενίσχυση των αρμοδιοτήτων των διωκτικών αρχών. Οι μηχανισμοί καταστολής ενδυναμώνονται και αναπτύσσονται ως κακοήθης νεοπλασία. Τα ατομικά δικαιώματα και οι πολιτικές ελευθερίες συρρικνώνονται. Παρ’ όλα αυτά, η τρομοκρατία αποδεικνύεται «άλυτο αίνιγμα» για τις διωκτικές αρχές, γιατί, απλούστατα, όταν ο διώκτης και ο διωκόμενος ταυτίζονται, η σύλληψη του διωκόμενου είναι αδύνατη.
21. Η δηλωμένη «αδυναμία» της κρατικής εξουσίας να προσεγγίζει τα καθοδηγητικά και (πολλές φορές) τα εκτελεστικά, όργανα της τρομοκρατίας είναι ευθέως ανάλογη με τη δυνατότητά της να «αποικιοποιεί» τρομοκρατικά ολόκληρη την κοινωνία.
22. Η απόδειξη της επάρκειας του νομοθεσίας και της αστυνομίας για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας είναι ασύμφορη από εξουσιαστική άποψη, γιατί αφήνει έκθετη την απαίτηση για ειδικούς «αντιτρομοκρατικούς» νόμους και υπηρεσίες. Γι’ αυτό και είναι ανάγκη να «αποδεικνύεται» συνεχώς η ανεπάρκεια και η αναποτελεσματικότητα και της νομοθεσίας και της αστυνομίας.
23. Οι διωκτικές αρχές είναι ευκολότερο και βολικότερο να συλλαμβάνουν τους «συνήθεις υπόπτους» και να τους εμφανίζουν ως τρομοκράτες, παρά να τα βάζουν με τους αληθινούς τρομοκράτες, τους ικανούς επαγγελματίες εκτελεστές, που είναι η σαρξ εκ της σαρκός της εξουσίας τους.
24. Οι διωκτικές αρχές υποφέρουν από εναλλασσόμενες κρίσεις μανίας και κατάθλιψης. Μετά τη διάχυτη ευφορία από τη σύλληψη κάποιων «συνήθων υπόπτων», ακολουθεί πάντοτε η κατάθλιψη του «τίποτα» των πραγματικών τρομοκρατών.
25. H κρατική διαχείριση του τρόμου και της αυταπάτης είναι το λυμένο αίνιγμα της διαλεκτικής της εξουσίας και της τρομοκρατίας. «Το κράτος είναι ο αυτουργός και ο αποκλειστικός ωφελημένος από τη σύγχρονη τεχνητή τρομοκρατία... Την τρομοκρατία τη διευθύνει η εξουσία, κι όποιος θέλει την εξουσία, πρέπει να αποδείξει πως ξέρει να διευθύνει την τρομοκρατία». (G. Sanguineti)
Trithemius:
O ανωτέρω 36χρονος αστυνομικός έπεσε νεκρός από πυρά ληστών στις 5-3-2009 κατά τη διάρκεια καταδίωξης. Σημειώνω ότι ο αστυνομικός ήτο εκτός υπηρεσίας κατά την ώρα της ληστείας...
Αν και ήταν ελάχιστες οι αναφορές των ΜΜΕ στο συμβάν σε σχέση με τον επίσης αδικοχαμένο Αλέξη, αναφέρω το γεγονός ως αντιστάθμιση των τελευταίων γεγονότων. Οι απόψεις πολλές. Άλλοι μιλάνε για υπερβάλλοντα ζήλο, άλλοι για αποστομωτική εφαρμογή του όρκου που έδωσε ο αστυνομικός, άλλοι για επιπολαιότητα ή για άγνοια κινδύνου. Όπως και να έχει το ζήτημα, μία τέτοια πράξη, όσο ρομαντική κι αν φαντάζει, καταδεικνύει πως ο διαχωρισμός ατόμων και θεσμών είναι αναγκαίος αν θέλουμε να μιλάμε για δίκαιη κρίση. Σε κάθε περίπτωση, ένα τέτοιο συμβάν αποτελεί πηγή θλίψης για την απαξίωση που δείχνουν συγκεκριμένα άτομα απέναντι σε ανθρώπινες ψυχές αλλά και φάρο ηθικής και αυτοδιάθεσης...
Οι αδικοχαμένοι υπάρχουν και στους δύο αντίποδες :(
Ορφέας:
Αυτός ο άνδρας είναι ένα ακόμα θύμα της ανικανότητας και της τσαπατσουλιάς του ραγιαδισμού. Για αυτόν τον άνδρα οφείλουν να δώσουν λόγο και οι πολιτικοί, αλλά κύρια οι αστυνομικοί προϊστάμενοί του, οι οποίοι έχουν παρατήσει στους δρόμους των πόλεων, τους χωρίς μέσον αστυνομικούς (τα "δικά μας" παιδιά είναι σε άααλλες θέσεις), έρμαια στην αυξανόμενη εγκληματικότητα, χωρίς πραγματική εκπαίδευση, χωρίς ουσιαστικά γνώση της πραγματικότητας που καλούνται να αντιμετωπίσουν. Φυσικά οι καθώς πρέπει πολιτικοί, αλλά και ηθικόφρονες, το μόνο που σπεύδουν να προτείνουν είναι περιορισμός των πολιτικών δικαιωμάτων με αντίστροφη αύξηση των δικαιωμάτων να αυθαιρετούν οι δυνάμεις καταστολής.
Ας δούνε λοιπόν καθαρά το πρόβλημμα οι ανεύθυνοι ιθύνοντες, γιατί τέτοια επισόδια με θύματα που ζήσαμε τελευταία και από πολίτες -μάλιστα παιδιά -και από αστυνομικούς, είναι απαράδεκτα, και ας φτιάξουν μία αστυνομία η οποία θα πατάσσει με άμεση χρήση όπλων, τα προφανή κακουργήματα όπως η ληστείες, αλλά από την άλλη θα ξεχνά ότι φέρει όπλο και θα συμπεριφέρεται στον νομοταγή πολίτη, με μεγαλύτερο σεβασμό από ότι συμπεριφέρεται στην κορυφή της πυραμίδας των προϊσταμένων του. Οι πολλοί "κάποιοι" όμως, δεν τον θέλουν τον αστυνομικό να είναι στην υπηρεσία του πολίτη, αλλά τον εκπαιδεύουν να καταστέλλει με ξύλο τις διαδηλώσεις των συνταξιούχων και λοιπών πολιτών, με συνέπεια φυσικά, ως όργανα καταστολής που είναι οι αστυνομικοί, να επισείουν ηληθίως το γκλόπ - αφού έτσι έχουν εκπαιδευτεί -απέναντι σε οπλοφορούντες ληστές, με αποτέλεσμα να θρηνούμε θύματα αδίκως μεταξύ των αστυνομικών.
Προσοχή!!!! Αν αντιμαχόμαστε παραταγμένοι με τους καημένους αναρχικούς οι μεν και με τους καημένους μπάτσους οι δε, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να παίζουμε το παιχνίδι των χοντρόπετσων καρεκλοκένταυρων, οι οποίοι με τον τρόπο αυτόν στερεοποιούνται καλύτερα στους θρόνους των. Επιτέλους - Τέλος....
Trithemius:
Ναι αλλά ένα λεπτό για να καταλάβω... Όταν δολοφονήθηκε ο Αλέξης, έφταιγε ο αστυνομικός και η ηγεσία της αστυνομίας/πολιτικής γιατί έχει αμολύσει στους δρόμους ανεκπαίδευτους και απαίδευτους αστυνομικούς. Όταν δολοφονήθηκε το πιο πάνω παλικάρι, πάλι η αστυνομία φταίει; Εκτός κι αν δεν έχω καταλάβει τι εννοείς ::)
*πάντως το προφίλ του αστυνομικού που θα περίμενες είναι και δική μου ευχή...
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση