Δυστυχώς η κοπέλα, συνεχίζει να παραμένει έγκλειστη στο ψυχιατρείο της Σταυρούπολης. Η διάγνωση που δόθηκε είναι πως έχει κάποιες ψυχωσικές σκέψεις, και όταν ολοκληρωθεί η θεραπεία της θα βγει.
Στην ερώτησή μας, αν έχει δικαίωμα στην ζωή της γενικά, ή αν έχει δικαίωμα να αρνηθεί την λήψη των ψυχοφαρμάκων (νόμιμων ναρκωτικών) η απάντηση ήταν ΟΧΙ, από τον κ. Παπαδόπουλο υπεύθυνο ψυχίατρο της κλινικής.
Συγκεκριμένα, ειπώθηκε πως λόγω του ότι είναι μέσα με εισαγγελική εντολή, δεν έχει κανένα δικαίωμα στην ζωή της, ούτε να αρνηθεί την λήψη ψυχοφαρμάκων.
Προσπαθώντας να επικοινωνήσουμε επίσης με την στενή της οικογένεια, δεχτήκαμε μία πολύ αρνητική συμπεριφορά, και μας είπαν να μην ξαναασχοληθούμε.
Δεν υπάρχει κανένας κοινωνικός φορέας, να συμπαρασταθεί στην περίπτωση ενός ανθρώπου, που φαρμακώνεται σε ψυχιατρεία, διότι κάποιος ή κάποιοι κρίνουν πως οι σκέψεις του δεν είναι ΣΩΣΤΕΣ.
Επειδή επίσης η συγκεκριμένη κοπέλα είναι ομοφυλόφιλη, έχουμε επικοινωνήσει με το σύλλογο ομοφυλόφιλων, που ήδη έχουν συμπαρασταθεί, μεγαλειωδώς στο κάλεσμα μας για βοήθεια.
Τίθενται για ακόμα μια φορά, 2 πολύ σημαντικά ηθικά ζητήματα, που δεν περιλαμβάνονται στο ανθρώπινο δίκαιο της χώρας μας.
1. Μπορεί τα Ψυχοφάρμακα να είναι Νόμιμα Ναρκωτικά, αλλά πόσο ηθικό είναι να εξαναγκάζουν έναν άνθρωπο, να λαμβάνει ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ παρά την θέλησή του. (Αν λάβουμε υπόψη μας, όλες τις παρενέργειες αυτών των ναρκωτικών, είναι γεγονός πως περισσότερο κακό κάνουν παρά καλό σε οποιαδήποτε περίπτωση)1
2. Κάποιοι ειδικοί υπογράφουν, πως ένας άνθρωπος έχει ψυχωσικές σκέψεις, και έτσι κλείνεται σε ένα ψυχιατρείο. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει ελευθερία σκέψης, και χρησιμοποιούνται σωφρονιστικά εργαλεία, εξαναγκασμού κάθε προσωπικότητας. Ειδικά στην περίπτωση ομοφυλοφιλίας τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο ευαίσθητα.
Δεν υπάρχει κανένας κοινωνικός φορέας, να βοηθήσει έναν άνθρωπο που χρειάστηκε βοήθεια. Αυτό το άτομο παραπονέθηκε, για εκμετάλλευση, και για κοινωνικό αποκλεισμό, και αντί να υπάρχει ένας φορέας να συμπαρασταθεί στην περίπτωση της, η κοινωνία την καταδίκασε, και με εισαγγελική εντολή βρέθηκε, σε άσυλο, να της χορηγούν ναρκωτικά.
Δεν εξετάζουμε το θέμα, αν η κοπέλα παρανόμησε ή όχι, και αυτό είναι θέμα αστικού δικαίου. Εξετάζουμε το θέμα, να τυραννάνε ένα άτομο από 13 χρονών με ηλεκτροσόκ και να το στιγματίζουν με τρελόχαρτο, λόγω της ομοφυλοφιλικής του τάσης, το οποίο τρελόχαρτο την κυνηγάει όλη της την ζωή σε κάθε της δράση.
Αυτή είναι η δημόσια καταγγελία μας εναντίον της κακοποίησης ατόμων που χρίζουν ιδιαίτερης μεταχείρισης, εναντίον στον εξαναγκασμό λήψης σκληρών ναρκωτικών παρά την θέλησή τους, και στην παντελώς απουσίας κρατικής ουσιαστικής βοήθειας απέναντι σε έναν συνάνθρωπό μας που αντιμετωπίζει μια απλή ανθρώπινη κρίση.
Τι θα έπρεπε να είχε γίνει?
1. Να υπάρχει δίκτυο αλληλοβοήθειας και επικοινωνίας για άτομα που χρίζουν ιδιαίτερη ψυχολογική υποστήριξη, ή με ιδιαίτερες ανάγκες.
2. Να υπάρχουν ξενώνες, χωρίς ψυχοφάρμακα, να φιλοξενούν άτομα που θα βρεθούν σε μία απλή ανθρώπινη κρίση στη ζωή τους, παρέχοντάς τους ψυχολογική υποστήριξη και νομική κάλυψη.
3. Να είχε φροντίσει η κρατική πρόνοια για την ύπαρξη των ανωτέρω δύο.
Δυστυχώς όμως επειδή δεν μπορούμε να περιμένουμε από το κράτος, πότε και αν, θα βοηθήσει ουσιαστικά τους συνανθρώπους μας σε αδυναμία, χρειάζεται να προχωρήσουμε σε ιδιωτικές πρωτοβουλίες, σε συλλόγους, σε ιδιωτικής πρωτοβουλίας κινητοποιήσεις, έτσι ώστε κανέναν συνάνθρωπό μας, να μην τον μεταχειρίζονται ως κατώτερο ον, λόγω του τρόπου σκέψης του, ή ακόμα των σεξουαλικών του προτιμήσεων.
____________________________________________________________________________
1 Το οξύμωρο, και ταυτόχρονα σχιζοφρενικό ήταν πως στην κλινική των Επιβαλόμενων Νόμιμων Ναρκωτικών, το κάπνισμα απαγορευόταν διότι κάνει κακό στην υγεία...
