Ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ΤHΣ ΨΥΧΙΑΤΡIKHΣ

[Rose]

http://www.paratiritiriopsy.org:80/

Η ΡΑΤΣΑ ΤΩΝ ΤΡΕΛΩΝ;
ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΠΑΡΕΣ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ

Εισήγηση του παρατηρητηρίου για τα δικαιώματα στο χώρο της ψυχικής υγείας στο 12ο αντιρατσιστικό φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, 28.06.09

Φανταστείτε ένα δυνατό, ζωντανό όνειρο που είδατε πρόσφατα. Τα ολοζώντανα χρώματα, τους ήχους του, τις μυρωδιές των ανθρώπων. Ένα απ’ αυτά τα όνειρα που ενσωματώνουν μέσα τους τον ήχο του ξυπνητηριού και όταν έχετε ξυπνήσει δεν είστε σίγουροι αν ήταν όνειρο ή πραγματικότητα

Θυμηθείτε την τελευταία φορά που ερωτευτήκατε τρελά. Ανακαλέστε την εμπειρία τού να βλέπετε τον αγαπημένο ή την αγαπημένη σας σε κάθε δεύτερο περαστικό στο δρόμο, το να ακούτε τη φωνή του την ώρα που κάνετε ντους, ενώ δεν είναι στο χώρο, το να μυρίζετε το άρωμά της στο λεωφορείο. Θυμηθείτε πώς ήταν το να μην κοιμάστε το βράδυ περιμένοντας το τηλεφώνημά του ή την επόμενη συνάντηση μαζί της, γεμάτοι ταραχή και έξαψη, όταν δεν είχε πια καμιά σημασία το φαγητό, ο ύπνος, η ξεκούραση.

Ανακαλέστε την έκσταση που ζήσατε για τελευταία φορά ακούγοντας δυνατά τη μουσική που σας εμπνέει. Το φτερούγισμα μέσα σας, την αίσθηση της μη κούρασης μεσούσης της νύχτας, το αίσθημα της παντοδυναμίας από τη φωνή του τραγουδιστή. ΄Η γράφοντας τις νύχτες τα ποιήματά σας. Ή χορεύοντας, ξεπερνώντας το σώμα σας και τους περιορισμούς του…

Όλα τα παραπάνω είναι εμπειρίες ΄Εκ-στασης, δηλαδή εξόδου από το κορμί και τον συνήθη ρυθμό συνείδησης: εμπειρίες ασυνήθιστης επιτάχυνσης ή επιβράδυνσης, ασυνήθιστων ρυθμών και αισθήσεων. Εξ-ίσταμαι σημαίνει βγαίνω έξω από τον εαυτό μου. Όλα τα παραπάνω μοιάζουν πολύ μ’ αυτά που περιγράφουν να ζουν οι άνθρωποι που θεωρείται ότι «τρελαίνονται». Η ψύχωση μοιάζει να είναι μια εμπειρία Έκστασης πολύ κοντινή μ΄ όλα ήδη αναφέραμε. Μια εμπειρία με περιεχόμενα οικεία σ’ όλους μας. Όλοι μας δυνάμεθα να μπούμε και να βγούμε απ’ αυτά. Η ΡΑΤΣΑ ΤΩΝ ΤΡΕΛΩΝ ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ. Είμαστε όλοι μέλη της μέσα από τα παράλληλα βιώματά μας, μέσα από τη δυνατότητά μας να μεταβούμε σ’ αυτόν τον Υπερχώρο των εκστατικών εμπειριών.

Η έντονη αίσθηση
Η έλλειψη κόπωσης
Η απώλεια ελέγχου
Ο βαθύς πόνος, η ασύνορη χαρά
Η αίσθηση της παντοδυναμίας
Ο φόβος της απώλειας νοήματος
Η τρέλα είναι ένα σκεύος βίωσης όλων αυτών. Ο έρωτας, η πίστη σε ένα όραμα, το όνειρο, η τέχνη είναι μερικά άλλα σκεύη.

Όμως γιατί μιλάμε για κοινωνικό ρατσισμό προς τους ονομαζόμενους τρελούς; Γιατί οι κοινωνίες μας απομονώνουν κάτι τόσο οικεία ανθρώπινο και το μετατρέπουν σε στίγμα; Θα μπορούσε ο τίτλος μας να ήταν σήμερα «η ράτσα των ερωτευμένων; Η ράτσα των ποιητών; Η ράτσα των ονειροπόλων;» Κι αν όχι, γιατί;

Η ρατσιστική φόρτιση της τρέλας ταυτίζεται ιστορικά με τη δημιουργία των ασύλων στον πρώιμο καπιταλισμό με τη Α και Β βιομηχανική επανάσταση (17ος και 19ος αιώνας αντίστοιχα) στην πρωτοκαπιταλιστική Ευρώπη του καρτεσιανού ορθολογισμού. Εκείνη την εποχή οι θεωρούμενοι τρελοί απομονώνονται για πρώτη φορά σε ιδρυματικά γκέτο μαζί με εγκληματίες και μικροαπατεώνες, σωματικά ανάπηρους. Αυτή η κίνηση γίνεται ιστορικά παράλληλα με την γκετοποίηση των παιδιών στα πρώτα θεσμοποιημένα σχολεία. Πρόκειται για όλες τις μη αξιοποιήσιμες παραγωγικά κοινωνικές ομάδες. Αυτό λοιπόν που τουλάχιστον καταρχήν φάνηκε να στιγμάτισε την τρέλα σε σχέση με τον έρωτα, το όνειρο ή την τέχνη μοιάζει να είναι η ιδέα μιας σε διάρκεια μη παραγωγικότητας του θεωρούμενου τρελού. Η ιδέα αυτή στηρίχθηκε σε δυο ιατρικά αξιώματα, υπεύθυνα για την εξέλιξη που είχαν οι ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων του περασμένου αιώνα, που χαρακτηριστηκαν ψυχικά άρρωστοι: 1ον ότι η μη παραγωγικότητα οφείλεται σε ψυχονοητική ανεπάρκεια του ατόμου και 2ον ότι αυτή η ψυχονοητική ανεπάρκεια είναι από τη φύση της χρόνια και ανίατη. Στους δύο αυτούς άξονες πραγματώνεται με μια κίνηση η ακύρωση του χαρακτηρισμένου τρελού κοινωνικά και ως υποκείμενο ελεύθερης βούλησης και πράξης. Αυτή τη φιλοσοφία μεταφέρεται ως τέτοια ως τις μέρες μας. Σήμερα θεωρείται ότι ένας ψυχικά πάσχων άνθρωπος

Δεν μπορεί να αντιληφθεί την κατάστασή του
Δεν μπορεί να κρίνει για το καλό του
Είναι απρόβλεπτος και ως τέτοιος επικίνδυνος για τον εαυτό του και τους άλλους
Δεν μπορεί να αρθρώσει έγκυρο προσωπικό και πολιτικό λόγο

Κι έτσι:

Απογυμνώνεται παράνομα και παράτυπα κοινωνικά από όλα τα φυσικά και νομικά δικαιώματά του:

Εργασίας, γιατί δεν θεωρείται επαρκώς αποδοτικός
Αυτόνομης κατοικίας, γιατί δεν μπορεί ως συνέπεια του προηγούμενου να την πληρώσει
Αυτονομίας κινήσεων, γιατί θεωρείται απρόβλεπτος
Αυτοκαθορισμού, γιατί θεωρείται ανίκανος να αντιληφθεί την κατάστασή του και να κρίνει το συμφέρον του, χειρότερα από κάθε ζώο που του αναγνωρίζεται το φυσικό ένστικτο αυτοσυντήρησής του.
Κι ως αποτέλεσμα αυτών των αυθαίρετων παραδοχών
Ελέγχεται συνεχώς, βιάζεται, παραβιάζεται με ιδεολογικά περιβλήματα, ιατρογενή τις περισσότερες φορές.

Η παραγωγική ανεπάρκεια ενός θεωρούμενου ψυχικά πάσχοντος ισοδυναμεί με τη δυσκολία σε συγκεκριμένες φάσεις έντονης ψυχικής ταραχής να αντεπεξέλθει σε ρυθμούς και ωράρια εργασίας, που και ο μισός μη ψυχικά πάσχων πληθυσμός δεν μπορεί να ακολουθήσει: π.χ οι μητέρες παιδιών ή ένας υγιής οικογενειάρχης, που δε θέλει να είναι εξαφανισμένος πατέρας. Η ιδέα του ανίατου οδηγεί στην ιδέα ότι δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθεί κανείς με τον επίκαιρο, οξύ ψυχικό πόνο του ανθρώπου, παρά μόνο προνοιακά, δηλαδή συντηρώντας τους «τρελούς» παθητικά σε γκέτο. Αυτό προκαλεί αύξηση της κοινωνικής δαπάνης με την δημιουργία αντιοικονομικών ασύλων, που δημιουργεί την εικόνα ότι οι «τρελοί» προκαλούν επιπρόσθετη κοινωνική ζημία. Αυτό κυκλικά επιτείνει την κοινωνική απόρριψη προς αυτούς και τον στιγματισμό τους..

Αν αρχίσουμε να ακούμε και να βλέπουμε διαφορετικά αυτό που λένε και βιώνουν οι άνθρωποι, όλα τα παραπάνω διαλύονται και αναδύεται μια νέα πραγματικότητα σ’ όλα τα επίπεδα επικοινωνίας και κοινωνικής συναλλαγής και πράξης.

 Ο ψυχικός πόνος γίνεται τότε μια διαδικασία με υπαρξιακό και εξελικτικό νόημα, που έχει αρχή, μέση και τέλος, αν δεν επιβραδυνθεί με βία και θεσμικές παρεμβάσεις καταστολής.

 Όπως κάθε άλλη διαδικασία υπόκειται σε εξέλιξη και αλλαγή, ως εκ τούτου η «ίαση» με την έννοια της εξαφάνισης των συμπτωμάτων είναι με τρόπο φυσικό εφικτή και αναμενόμενη ( Recovery theory).

 Η συνεχής ετοιμότητα για πλήρη παραγωγικότητα δεν μπορεί και δεν χρειάζεται να είναι γνώμονας υγείας ή ασθένειας, κοινωνικής αποδοχής ή απόρριψης. Ακόμα και άνθρωποι σε ψυχική κρίση ή μετά από αυτήν, μπορούν να είναι και είναι κοινωνικά χρήσιμοι, υπό πιο ανθρώπινους όρους αποδοτικότητας, οι οποίοι μάλιστα ταιριάζουν περισσότερο και στους ανθρώπους που δεν είναι χαρακτηρισμένοι ως «ψυχικά πάσχοντες». Η συζήτηση αυτή εντάσσεται λοιπόν στο γενικότερο κοινωνικό αίτημα περί μείωσης των ωρών εργασίας ή ευέλικτων μορφών εργασίας και άλλης κοινωνικής προσφοράς.

ΠΑΛΕΥΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ, ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ…

 Για διάσωση και προστασία και των δικών μας ανθρώπινων πλευρών, που δεν ευθυγραμμίζονται με έναν μονοδιάστατα ορθολογικό-αποδοτικό εαυτό.
 Για τη δημιουργία πολλαπλότητας δυνατοτήτων και μορφών στον κοινωνικό χώρο, όπου να χωρά το προσωπικό προφίλ του καθενός από μας: κυλιόμενα και ολιγόωρα ωράρια εργασίας, αυτοδιαχειριζόμενες και ημι-υποστηριζόμενες κοινωνικά μορφές κατοικίας, ομάδες παρέμβασης σε κρίση μετά από πρόσκληση των ενδιαφερομένων κ.α.π.
 Για μια κοινωνία προσανατολισμένη στις ανάγκες των ανθρώπων.

Με επίγνωση του ότι ο καθένας μας μπορεί να είναι ανά πάσα στιγμή «από την άλλη πλευρά».

Η ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΚΑΙ ΔΙΝΕΙ ΕΝΑ ΠΛΑΙΣΙΟ ΝΟΜΟΤΥΠΗΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ.

• Γνωρίζετε ότι τα ψυχιατρεία και οι ψυχιατρικές κλινικές υποχρεούνται να έχουν αναρτημένα σε εμφανή σημεία τα δικαιώματα των νοσηλευομένων;

• Γνωρίζετε ότι (σύμφωνα με το άρθρο 47 του νόμου 2071/92, παρ.3) οι νοσηλευόμενοι έχουν το δικαίωμα να αρνηθούν την παρεχόμενη ιατρική περίθαλψη (κάθε διαγνωστική και θεραπευτική πράξη);

• Γνωρίζετε ότι οι νοσηλευόμενοι χρειάζεται να δώσουν τη συγκατάθεσή τους πριν δεχτούν θεραπεία;

• Γνωρίζετε ότι οι νοσηλευόμενοι, ακόμη κι αν κριθούν ότι δεν είναι σε θέση να δώσουν συγκατάθεση, έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν το άτομο που θα συναινέσει γι’ αυτούς κι ότι ο γιατρός μπορεί να αποφασίσει μόνος του τη θεραπεία μόνο αν ο ενδιαφερόμενος έχει ρωτηθεί και έχει αρνηθεί να ορίσει κάποιο άλλο άτομο (φίλο, συγγενή, άλλο πρόσωπο);

• Γνωρίζετε ότι οι νοσηλευόμενοι έχουν το δικαίωμα πρόσβασης στον ιατρικό τους φάκελο (νόμος 1599/86);

• Γνωρίζετε ότι οι νοσηλευόμενοι μπορούν μετά από έγγραφη αίτηση να αποκτήσουν αντίγραφο του ιατρικού τους αρχείου;

• Γνωρίζετε ότι η άρνηση της γνωστοποίησης του ιατρικού αρχείου των νοσηλευόμενων στους ίδιους πρέπει να είναι αιτιολογημένη και να τους γνωστοποιηθεί εγγράφως σε ένα μήνα από την υποβολή της αίτησης;

• Γνωρίζετε πως η παραβίαση του ιατρικού απορρήτου αποτελεί ποινικό (αρ. 371 π.κ.), αστικό και πειθαρχικό αδίκημα και οι νοσηλευόμενοι μπορούν να απευθυνθούν 1) στο δικαστήριο, 2) στις υπηρεσίες του νοσοκομείου και 3) στον ιατρικό σύλλογο, αν η παραβίαση γίνει από γιατρό (αρ. 18 κανονισμού ιατρικής δεοντολογίας);

• Γνωρίζετε ότι για την επίσημη διατύπωση των παραπόνων των νοσηλευόμενων όσον αφορά στην καταπάτηση των δικαιωμάτων τους μπορούν να απευθυνθούν στο Γραφείο Επικοινωνίας με τον Πολίτη, στον Πρόεδρο του Δ.Σ. του νοσοκομείου και στην Αυτοτελή Υπηρεσία Προστασίας Δικαιωμάτων Ασθενών (η οποία υπάγεται στην Γενική Γραμματεία του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας) ή να συμβουλευτούν το δικηγόρο τους;

• Γνωρίζετε ότι μετά την εισαγωγή των νοσηλευόμενων στο νοσοκομείο, σε περίπτωση ακούσιας νοσηλείας έχουν το δικαίωμα να ασκήσουν ένδικο μέσο για την ακύρωση της απόφασης για ακούσια νοσηλεία, καταφεύγοντας το πρώτο δεκαήμερο στο Πολυμελές Πρωτοδικείο με δικηγόρο και με τεχνικό σύμβουλο της επιλογής τους;

• Γνωρίζετε ότι σε περίπτωση εκούσιας εισαγωγής των νοσηλευόμενων το εξιτήριο πρέπει να αποφασίζεται από κοινού, από τη θεραπευτική ομάδα και τους ίδιους και πως, αν αποφασίσουν να διακόψουν τη νοσηλεία τους, παρά την αντίθετη γνώμη των θεραπευτών, μπορούν να πάρουν εξιτήριο υπογράφοντας ανάλογη δήλωση;

• Γνωρίζετε ότι η ακούσια νοσηλεία συνήθως δεν μπορεί να υπερβεί τους 6 μήνες, ενώ στους 3 μήνες πρέπει ο Διευθυντής κι ακόμα ένας ψυχίατρος του τμήματος να υποβάλουν έκθεση για την κατάσταση υγείας του νοσηλευόμενου στον εισαγγελέα;

• Γνωρίζετε ότι σε σπάνιες εξαιρέσεις που χρειάζεται νοσηλεία πάνω από 6 μήνες είναι δυνατόν να γίνει μόνο με σύμφωνη γνώμη επιτροπής τριών ψυχιάτρων (ο θεράπων και δύο που ορίζει ο εισαγγελέας);

Ωστόσο τα νομικά κατοχυρωμένα αυτά δικαιώματα καταπατούνται μέσω ενός κοινωνικού ρατσισμού, που υποστηρίζεται από τα ιατρικά αξιώματα και την αυθεντία του ιατρικού επαγγέλματος, που κυριαρχεί στο χώρο της υγείας, και τρέφει μέσα από τις ιδέες του απρόβλεπτου, του ανίατου και του ανίκανου την κοινωνική φοβία και την αντίδραση της απομόνωσης και του στιγματισμού του «τρελού».

Εμείς βλέπουμε ως βασικό κοινωνικό μας καθήκον την ενημέρωση των πολιτών για τα περιθώρια αντίδρασης και προστασίας που δίνει η νομοθεσία και τη συγκρότηση πυρήνων υποστήριξης ανθρώπων που βρίσκονται σε ανάγκη για την εφαρμογή της.

Μεσοπρόθεσμα: την δημιουργία θεσμοποιημένων ή μη, εναλλακτικών πρακτικών (π.χ. ομάδες υποστήριξης κρίσης στο σπίτι).

Τη δημιουργία υποδομών για την υποστήριξη ανθρώπων σε φάσεις κρίσεις, ώστε να μη χρειαστεί να ‘ρθουν σε επαφή με τον ψυχιατρικό εγκλεισμό

Προώθηση μιας εναλλακτικής φιλοσοφίας γύρω από την τρέλα, βασισμένης κυρίως στις θέσεις των ανθρώπων που την έχουν οι ίδιοι ζήσει και ξέρουν περί τίνος πρόκειται.

Τη συμβολή μας σε μια κοινωνία αμοιβαίας αποδοχής και συμπληρωματικότητας με στόχο την ανθρώπινη ευημερία στα πλαίσια ενός ευημερούντος και αρμονικού σύμπαντος.

Η ΡΑΤΣΑ ΤΩΝ ΤΡΕΛΩΝ ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΡΕΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, αλλά «τρελά», ξεχωριστά, ασυνήθιστα βιώματα, δυνάμει βιούμενα από όλους μας. Η κοινωνική και εσωτερική στον καθένα μας περιθωριοποίηση του θεωρούμενου «τρελού» ισοδυναμεί με περιθωριοποίηση και τιμωρία κομματιών του εαυτού μας, αποσιώπηση και βιασμός βασικών πλευρών μας, παραμόρφωση αυτών των πτυχών της ύπαρξής μας που είναι οι πιο ευαίσθητες, οι πιο ευάλωτες, οι πιο ασυμβίβαστες και γι’ αυτό οι πιο δυναμικές στη διεκδίκηση της υγείας και της χαράς μας, προσωπικά και κοινωνικά. Όταν αγωνιζόμαστε ο ένας για τον άλλον, για τους εαυτούς μας αγωνιζόμαστε, γι’ αυτό που όλοι μοιραζόμαστε συμμετέχοντας στην ανθρώπινη φύση.

[Rose]

Is The Government Spying On Paranoid Schizophrenics Enough?
http://www.youtube.com/watch?v=gEoqBX1Z4zo&feature=related

[Rose]

Schizophrenia Drugs (Zyprexa, Risperdal, Seroquel) FDA & Pharma
http://www.youtube.com/watch?v=3V1hXhX26Gw&feature=channel

Leonard Roy Frank, Anti-psychiatry activist and psychiatric survivor discusses the Diagnostic and Statistic Manual of Mental Disorder which is put our by the American Psychiatric Association.

He gives an overview of mental disorders and role of psychiatry in controlling the nonconformists in society.

Mr. Frank edited the best-selling Random House Webster's Quotationary in 1998 and The History of Shock Treatment in 1978. Active in the psychiatric survivors' movement since 1972, he is a member of MindFreedom International, a coalition of more than 100 grassroots groups working for human rights in psychiatry, and also The Coalition for the Abolition of Electroshock.

Coalition for the Abolition of Electroshock
http://www.endofshock.com

The Electroshock Quotationary may be downloaded free of charge at

http://www.endofshock.com/102C_ECT.PDF

This video was produced by Psychetruth
http://www.youtube.com/psychetruth
http://www.myspace.com/psychtruth

[Rose]

Το να δίνουμε νόμιμα ναρκωτικά σε παιδιά, είναι κακοποίηση...
Ας αντισταθούμε στην χρήση ψυχοφαρμάκων ειδικά στα παιδιά μας...
Ας μην εμπιστευόμαστε... τρίτους...
Ας αποκτήσουμε δική μας γνώμη Ερευνώντας και ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ την ΑΛΗΘΕΙΑ...

Schizophrenia, Imaginary Friends & Children, Psychology
http://www.youtube.com/watch?v=wkLSRsR-C0E

Dr. Breeding discuss the issue of labeling children with schizophrenia because they have a good imagination and imaginary friends. Just because a kid has an imaginary friend does not make them a paranoid schizophrenic! What is being a kid? And what is schizophrenia? Even famous people have had imaginary friends. Dr. Breeding discusses the issue of psychiatry giving powerful mind altering drugs like antipsychotics to kids.

Dr. Breeding has a Ph.D. in psychology is the author of several book.

Visit Dr. Breeding's Website at
http://www.wildestcolts.com

This video was produced by Psychetruth
http://www.youtube.com/psychetruth

________________________________________________________

Jani Schizophrenia - Oprah
http://www.youtube.com/watch?v=pT041QhTPSk

http://www.youtube.com/watch?v=0o4ukm8IPBc&feature=related

[Rose]

Επιτροπή Πολιτών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (CCHR)
Βάζοντας τέλος στην Ψυχιατρική Απάτη και Κακοποίηση

http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,2572.0.html

[Rose]

Η Παιδική σχιζοφρένεια είναι απάτη.

Είναι τραγικό πως σκοτώνουν τα χαρισματικά παιδιά οι Απατεώνες Ψυχίατροι, με την συναίνεση των γονέων τους... 'Ολη αυτή η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά, που εκδηλώνει το παιδάκι, είναι από τα ναρκωτικά, που το ταϊζουν καθημερινά...  

Young schizophrenic at her mind's mercy
http://www.youtube.com/watch?v=UTUMt05_nCI&feature=grec_index

[προμηθέας]

Ακόμη ένα φοβερό-καταπληκτικό άρθρο αγαπητή δασκάλα.
Ευχαριστούμε.

[efthymios]

...!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Rose]

Θα θέλαμε να καταθέσουμε για ακόμα μια φορά, την δημόσια καταγγελία μας, εναντίον της κακής χρήσης της ψυχιατρικής... λόγω ενός πρόσφατου περιστατικού, όπου κάποιος συνέλληνας επικοινώνησε μαζί μας, και τελικά από την κουβέντα μας, διαπιστώθηκε, πως ήταν ακόμα ένα θύμα της ψυχιατρικής των λαμογιών, και των δολοφόνων, που δίνουν επικίνδυνα σκευάσματα, με αποτέλεσμα, ο άνθρωπος να έχει καταστεί ανίκανος να εργαστεί, και να φροντίσει τον εαυτό του, και μόλις 33 ετών. Μετά επίσης από αιφνίδιο θάνατο αδελφού φίλης, που ήταν σε χρόνια λήψη ψυχοφαρμάκων μόλις στα 50 του, από εγκεφαλικό, θα ήθελα να καταγγείλω ακόμα μια φορά δημόσια, πως το να χρησιμοποιούμε τον χώρο της υγείας, και ειδικά της ψυχιατρικής, για να δολοφονούμε ανθρώπους, χορηγώντας τους σκληρά ναρκωτικά, που καταστρέφουν ζωές, είναι απαράδεκτο, και πρέπει να γίνει συνείδηση όλων μας, να μένουμε απολύτως μακριά και προστατευμένοι από τέτοιες απάνθρωπες τακτικές. Εχει παρατηρηθεί σε πλήθος περιπτώσεις το ίδιο το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον, να έχουν αιχμαλωτίσει τον ασθενή, να μην αποφασίζει για το δικαίωμα στην ζωή του, κάτω από την νταμπέλα του ψυχασθενή, και φυσικά σε αυτό βοηθάει όλη η όμορφη προπάγανδα από επαγγελματίες του χώρου, που φοβούνται να πάρουν την ευθύνη για κάποιον, και η πάγια τακτική είναι η απόλυτη νάρκωση, ο αόρατος ζουρλομαντίας, έτσι ώστε το άτομο να μην ξαναενοχλήσει κανέναν στο περιβάλλον του, μέχρι την απόλυτη εξαθλίωση του...

Υπάρχει όμως και η αντίσταση σε αυτό το βρώμικο σύστημα των επαγγελματιών δολοφόνων, όπως ΜΚΟ για τα δικαιώματα, όσων έχουν χαρακτηρίσει ψυχασθενείς αλλά και σωστοί ψυχίατροι, (ευτυχώς που υπάρχουν), να τους οδηγήσουν να καθαρίσουν, από την τοξίνωση των σκληρών ναρκωτικών που τους έχουν χορηγήσει άλλοι συνάδελφοί τους, με την έγκριση του κράτους...
Αυτό το κράτος τελικά, πολύ αγαπάει τον πολίτη...

http://cchrgr.blogspot.gr/

[Rose]

http://cchrgr.blogspot.gr/2009/09/blog-post.html

Η ψυχιατρική είναι μια κατάχρηση αφ’ εαυτής

Η κριτική ανάλυση της ιστορίας, της θεωρίας και της πρακτικής της ψυχιατρικής οδηγεί αβίαστα στις εξής διαπιστώσεις:

Η ψυχιατρική ως θεσμός (αποκλειστικά και μόνο κατασταλτικός) δεν εμπίπτει στις προβλέψεις ή τις ρυθμίσεις κανενός νόμου. Είναι η ίδια νόμος.

Η ψυχιατρική ως πρακτική (δήθεν «θεραπεία» με ακούσιο εγκλεισμό, σωματικά βασανιστήρια, ψυχο-φαρμακο-δηλητηρίαση, ηλεκτρο-κεραυνοβόληση και ψυχο-χειρουργική) ποτέ δεν ασκείται για χάρη κάποιου νόμου. Είναι μια ριζική και ολοκληρωτική άρνηση κάθε νόμου.

Η ψυχιατρική ως δεοντολογία δεν καθιερώνει κάποιους νέους νομικούς κανόνες. Θεσμοποιεί την παραβίαση κάθε κανόνα.

Ο ψυχιατρικός κατηγορούμενος και ο ψυχιατρικός κρατούμενος δεν είναι φορέας ή υποκείμενο δικαίου. Είναι η προσωποποίηση της απόλυτης άρνησης κάθε έννοιας δικαίου. Τυπικά και ουσιαστικά, είναι ένα Πράγμα που, από την άποψη του δικαίου εξισώνεται με ένα Τίποτα, μέσα στο οποίο προβάλλεται ανάγλυφα το Τίποτα του ίδιου του δικαίου.

Συνεπώς, το μόνο δυνατό συμπέρασμα από μια οποιαδήποτε κριτική θεώρηση της ψυχιατρικής είναι ότι δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρχει κάποια αόριστη και νεφελώδης «κακή» χρήση ή «κατάχρηση» της ψυχιατρικής η οποία «πρέπει» να περισταλεί. Γιατί η ψυχιατρική είναι μια κατάχρηση αφεαυτής.

Αυτό σημαίνει ότι η εξάλειψη του κινδύνου που εγκυμονεί για τα ατομικά δικαιώματα, τις πολιτικές ελευθερίες και τη βιολογική και κοινωνική αυτονομία των ανθρώπων η ψυχιατρική ως μια «κατάχρηση αφ' εαυτής», προϋποθέτει αναγκαία την άρση της δυνατότητας της απεριόριστης αυθαιρεσίας με την οποία είναι εξοπλισμένη η ψυχιατρική.

Εφόσον η παντοδυναμία της ψυχιατρικής στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στη δυνατότητά της να αποφασίζει και να επιβάλλει τον ακούσιο εγκλεισμό σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη που εμπλέκεται στα αφανιστικά γρανάζια της, είναι προφανές ότι ο δρόμος για την αποδυνάμωση του εφιαλτικού θεσμού της ψυχιατρικής καταστολής περνάει υποχρεωτικά από την κατάργηση του «δικαιώματός» του να αποφασίζει και να επιβάλλει ακούσιο εγκλεισμό.

Στην κατεύθυνση της αποδυνάμωσης της ψυχιατρικής και της περιστολής των (πολλαπλώς καταστρεπτικών) δραστηριοτήτων της σημαντικό ουσιαστικό ρόλο παίζουν δράσεις όπως αυτές της «Επιτροπής Πολιτών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα» που απομυθοποιούν την ψυχιατρική και την προβάλλουν ως αυτό που είναι: Μια βιομηχανία Θανάτου.

Ελπίζω και εύχομαι η προσπάθειά σας να στεφτεί με επιτυχία.

Θεσσαλονίκη 1 Σεπτεμβρίου 2009

Κλεάνθης Γρίβας
ψυχίατρος
διδάκτωρ ψυχιατρικής Α.Π.Θ.

[Rose]

http://cchrgr.blogspot.gr/2012/04/blog-post_26.html

Ρεκόρ χρήσης αντικαταθλιπιτικών και ηρεμιστικών στον αμερικανικό στρατό
Από το ΒΗΜΑ 11/04/2012

Περισσότεροι από 110.000 στρατιωτικοί παίρνουν νομίμως ψυχοφάρμακα

Η χαρά των φαρμακοβιομήχανων και των ψυχίατρων είναι όπως αποδεικνύεται οι Αμερικανοί στρατιώτες, και ιδιαιτερα όσοι υπηρετούν στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.

Για να καταλάβει κανείς την έκταση του φαινομένου, η χρήση από στρατιωτικούς έχει οκταπλασιαστεί από το 2005 ως σήμερα: μάλιστα το 8% των στρατιωτικών λαμβάνει ηρεμιστικά και το 6% αντικαταθλιπτικά φάρμακα - νούμερα πρωτοφανή στα στρατιωτικά χρονικά οποιασδήποτε χωρας.

Για την ακρίβεια, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία των ιατρικών υπηρεσιών του Πενταγώνου, περισσότεροι από 110.000 Αμερικανοί στρατιωτικοί χαπακώνονται νομίμως με συνταγογραφημένα αντικαταθλιπτικά, ηρεμιστικά, διεγερτικά και αντιψυχωτικά φάρμακα - γεγονός που κατά τους γιατρούς συνδέεται άμεσα με την αύξηση των περιστατικών βίας από ένστολους επί δικαίων και αδίκων.

Με αποκορύφωμα το πρόσφατο μακελειό με τους 17 νεκρούς αμάχους στο Αφγανιστάν, ο πρωταγωνιστής του οποίου λοχίας Ρομπερτ Μπέιλς, έπαιρνε καθημερινά ισχυρό «κοκτέιλ» συνταγογραφημένων ψυχοφαρμάκων.

«Ποτέ πριν δεν δίναμε τόσα φάρμακα στις δυνάμεις μας…Και δεν πιστεύω ότι η αύξηση στις αυτοκτονίες και τις δολοφονίες εν ώρα καθήκοντος είναι συμπτωματική», αναφέρει για το θέμα ο Αμερικανός πρώην στρατιωτικός ψυχίατρος και ειδικός στο μετα-τραυματικό σύνδρομο, Μπαρτ Μπίλιγκς στους Los Angeles Times.

Στην έκθεση αναφέρονται χαρακτηριστικές περιπτώσεις - όπως εκείνη ενός πιλότου της πολεμικής αεροπορίας που έπαθε αμόκ και επετέθηκε σε φίλο του λόγω της παράλληλης χρήσης αλκοόλ και αμφεταμινών που του χορηγούνταν «αρμοδίως», αλλά και ενός στρατιώτη στο Αφγανιστάν, στον οποίον χορηγήθηκαν αντικαταθλιπτικά επειδή άκουγε φωνές (!) και είχε αυτοκτονικές τάσεις, και τελικά εκτέλεσε εν ψυχρώ έναν αιχμάλωτο με μια σφαίρα στο κεφάλι…

Μεταξύ άλλων προκύπτει πως, επειδή οι στρατιώτες που υπηρετούν στο Αφγανιστάν ή το Ιράκ δεν είναι εύκολο να παρακολουθούνται τακτικά από τον ειδικό ψυχίατρο, τους χορηγούνται εφάπαξ μεγάλες ποσότητες ψυχοφαρμάκων, χωρίς να υπάρχει τρόπος να ελέγχεται η δοσολογία.

Σε πολλές περιπτώσεις φαίνεται πως χορηγήθηκαν σε «μάχιμους» στρατιώτες αρκετά χάπια για θεραπεία 180 ημερών: αρκετοί στρατιώτες σύντομα βρέθηκαν να καταπίνουν χούφτες από φάρμακα για να αντιμετωπίσουν το στρες της μάχης, ενώ υπάρχει και το φαινόμενο της ανταλλαγής ψυχοφαρμάκων, ώστε με την μίξη διαφόρων χαπιών να επιτυγχάνεται το κατάλληλο ψυχικό «εφέ»!