Σχόλια > Θρησκεία και Κοινωνία
Ο 'Αγιος Δημήτριος σκοτώνει 'Ελληνα
Ορφέας:
--- Παράθεση από: suida στις Οκτωβρίου 26, 2008, 21:49:48 ---
ΕΙΝΑΙ, ΠΡΑΓΜΑΤΙ....ΔΙΑΠΙΣΤΩΜΕΝΟ...ΟΤΙ...ΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ....Α Ρ Ε Σ Ε Ι ....
ΤΟ Ε Υ Κ Ρ Α Τ Ο .....ΠΡΟΣ ΤΟ ΖΕΣΤΟ.... ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ....!!!
..
--- Τέλος παράθεσης ---
Ναί ναι !!!! Θαλπωρή με συντροφιά τον Ήφαιστο και τους Καβείρους, συμμέτοχοι σε ατέλειωτες γιορτές και πανηγύρεις, παρέα με τις Νύμφες της γλυκειάς μας παράδοσης κι ας τιμωρούνται αιώνια, ανάμεσα σε σκυθρωπούς, ανέκφραστους και ανέραστους "αγίους" και ά-φυλες "οσίες" οι πορωμένοι φανατικοί των δογμάτων, αφού έτσι επιλέγουν.
Αν και, αφού δεν ταιριάζουμε με τους άχαρους και αφού έκλεισε τις πόρτες το καλό το μαγαζί, δεν μας μένει παρά, όταν φεύγουμε, να ξαναρχόμαστε πάλι εδώ, ξαναγεννημένοι στην στοργική αγκαλιά της Μητέρας μας Φύσης !!!!
Rose:
Με αυτόν τον τραγικό μύθο ενός Χριστιανού εγκληματία να σκοτώνει έναν Ολυμπιονίκη... ο Χριστανισμός σκότωσε και συνεχίζει να σκοτώνει την Ολυμπιακή Ιδέα...
Είναι τραγικό, όταν βλέπεις τόσους 'Ελληνες Θεσσαλονικείς, τυφλοί και αμόρφωτοι, να γιορτάζουν αυτήν την πράξη, μέχρι σήμερα...
Είναι τραγικό...
Κανείς τους δεν κάθισε να σκεφτεί σε τι πιστεύει, σε τι ζητωκραυγάζει, τι Δοξάζει...
Από την μια ο 'Ελληνας είναι περήφανος για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, και από την άλλη δοξάζει τον μύθο του Αγίου Δημητρίου να σκοτώνει έναν Ολυμπιονίκη... :o
Η Αλήθεια είναι σοκαριστική... δεν είναι για όλους... Δεν την αντέχουν όλοι την Αλήθεια...
Οι περισσότεροι άνθρωποι αναζητούν το ψέμα, το βόλεμα, την ψευδή προστασία...
Γι΄αυτό το σκοτάδι συνεχίζει να απλώνεται και στις ψυχές και στις κοινωνίες μας...
Γιατί απλά, δεν διαβάζουμε, δεν μελετάμε, δεν μορφωνόμαστε, αρνούμαστε να σκεφτούμε...
Αρνούμαστε να γίνουμε υπεύθυνοι της ζωής μας, αρνούμαστε να γίνουμε Ανθρωπιστές...
Πολλές είναι οι φορές, όταν ο θυμός και η αγανάκτηση με πνίγει, βλέποντας όλη αυτή την απάτη γύρω μας...
Συναντώντας όλα τα πνεύματα που αγωνίστηκαν πριν από εμάς θέλω, να ουρλιάξω ένα μεγάλο ΟΧΙ...
Το ίδιο ΟΧΙ, που φώναξαν όλες οι αγανακτησμένες ψυχές, μπροστά σε κάθε ανελέητο κατακτητή, και Νταβατζή...
Φτάνει πια... αρκετά μας δουλέψατε, αρκετά μας εξαπατήσατε... θέλουμε πίσω την Ελλάδα...
Η Ελλάδα ανήκει στους 'Ελληνες και όχι στους απατεώνες...
magna mater:
Γνωρίζω καλά και το θυμό και την αγανάκτηση του ανθρώπου που συνειδητοποιεί το ιστορικό τραύμα που υπέστη ο Ελληνισμός μα και τελικά η ίδια η ανθρωπότητα από αυτόν τον μηχανισμό καταστολής -κοινωνικής τε και ψυχικής- που ονομάστηκε Χριστιανισμός και εννοώ κυρίως τη θεσμική, επίσημη εκδοχή του. Τέτοιος μηχανισμός είναι εν τέλει και κάθε ιδεολογική ορθοδοξία οπουδήποτε και αν αυτή εμφανίζεται, αφορίζοντας εσαεί αιρετικούς που αενάως ξεπηδούν, καθώς η ομοιογένεια στην πίστη είναι πράγμα ανέφικτο.
Στον τόπο μας αυτό προκάλεσε όχι μόνο την ματαίωση της διάνοιας - και οδήγησε εν τέλει στην έκπτωση της παιδείας και της πρωτότυπης σκέψης- αλλά και την ασφυκτική περιστολή του ψυχικού οργάνου.
Ως συμβολή μου σε τούτη τη συζήτηση δεχτείτε μία παραπομπή σε ένα εξαιρετικό κείμενο μιας εθνογράφου που μέσω μιας ερευνητικής και ψυχικής διαδρομής αναψηλαφεί αυτό το τραύμα από την πλευρά της γυναίκας και της μητρικής θεότητας, συλλέγοντας τα λαϊκά τελετουργικά σπαράγματα περιθωριακών εθνοτικών και κοινωνικών ομάδων (και άρα αισθητά λιγότερο επηρεασμένων από την "ορθοδοξία"). Το κείμενο το είχα εντοπίσει στο διαδίκτυο για τις ανάγκες της δικής μου έρευνας και η συζήτησή μου το έφερε στο μυαλό: http://epth.sfm.gr/articles/dao.pdf.Όμως το θέμα μου έφερε και κάτι άλλο στο μυαλό: στην απεικόνιση του Αγίου Δημητρίου ο Εθνικός Έλληνας έχει πάρει τη θέση του δράκου που παραδοσιακά εμφανίζεται σε αυτού του είδους την εικονογραφία, όπως συμβαίνει ας πούμε με την απεικόνιση του Αγίου Γεωργίου μα και άλλων μυθολογικών απεικονίσεων. Να θυμίσω μόνο το μύθο του Απόλλωνα... Τι να απέγινε αυτός ο δράκων για τον οποίο ο θεός του Φωτός όφειλε να δώσει λόγο;
Ορφέας:
"Έβλεπα σιγά σιγά να σχηματίζεται πίσω από τη ζωή της καθημερινότητας και πέρα από τη μνήμη της «πραγματικής» ιστορίας του κάθε χωριού και της κάθε ομάδας, αμφίδρομα και κρυπτογραφικά διαπλεγμένο με αυτές, το σενάριο ενός «δράματος», ενός επικού μύθου εκτεταμένου όσο και ο χώρος που είχα διατρέξει. Οι τοπικές προφορικές παραδόσεις, οι προσωπικές αφηγήσεις, το μεταδιδόμενο συνωμοτικά μυστικό νόημα των δρώμενων, οι αείζωοι και πολύτροποι στίχοι των τραγουδιών γίνονταν «σπαράγματα» του λεκτικού μέρους. Οι ιδιάζουσες περιστάσεις και οι κανόνες της λαϊκής λατρείας δημιουργούσαν τον σκηνικό χώρο μέσα στον οποίο το έργο και οι πρωταγωνιστές του, πραγματικοί και φανταστικοί, ξαναβαπτίζονταν στην ιερότητα –και τη μαχητικότητα– της συλλογικότητας".
"ΜΕ ΤΑ ΤΥΜΠΑΝΑ ΚΑΙ ΤΑ OΡΓΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ
Η ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΛΑΪΚΗ ΛΑΤΡΕΙΑ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΣΕ ΕΝΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΙΑΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ"
Μιράντα Τερζοπούλου....
Αγαπητή magna mater, η παρουσία και η παρουσίασή σου αποτελεί για μας μια από τις σπάνιες ευχάριστες εκπλήξεις που ευτυχώς συμβαίνουν ακόμα. Ευχαριστούμε για την ανεκτίμητη εργασία της Μιράντας Τερζοπούλου, την οποία δυστυχώς μέχρι τώρα αγνοούσαμε και ακόμα, σε καλωσορίζουμε στην συντροφιά μας.
Αυτό το ξαναβάπτισμα ονειρευόμαστε, για αυτό το ξαναβάπτισμα αναζητούμε την αυθεντική κολυμβήθρα με τα νάματα της λησμονημένης μας παράδοσης....
Rose:
Αγαπητή Magna Mater,
καλωσόρισες... στον αγώνα μας... :) Μας τιμάει η συμμετοχή σου, στο φόρουμ μας...
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση