Συνήθως σε θέματα που ενδεχόμενα αποπνέουν κάποια οσμή πατριωτισμού, σπεύδουν να τοποθετηθούν οι συνήθεις "γνωστοί" των ακραίων υπερβολών και μονομερούς μεροληψίας. Από την μια οι υπερεθνικιστές που κατά κανόνα στεγάζονται στο Λ.Α.Ο.Σ. θα διογκώσουν σε βαθμό υπερβολής ένα γεγονός, εμπλουτίζοντάς το συνήθως με φανταστικά και ψευδή καρυκεύματα, τονίζοντας την ιδιαιτερότητα και την ανωτερότητά μας και από την άλλη οι προασπιστές της δήθεν ισότητας, οι οποίοι δεν χάνουν την ευκαιρία να επικρίνουν κάθε τι πατριωτικό και να μεροληπτήσουν υπέρ αλλότριων, στο όνομα των δήθεν δικαιωμάτων.
Η υπερεθνικιστική πλευρά, παρότι αυτοπροβάλλεται ως πατριωτική, ουσιαστικά επιφέρει μεγαλύτερες βλάβες στην εθνική υπόθεση, απ' ότι οι πολέμιοι του Ελληνισμού. Από την άλλη, η διεθνιστική πλευρά, παρότι αυτοπροβάλλεται ως υποστηρικτής των δικαιωμάτων των αδυνάτων και τιμητής της διαφορετικότητας, ουσιαστικά με την μεροληπτική της στάση έχει καταντήσει να είναι μια συνεχής δράση εναντίωσης στην έννοια του έθνους και του Ελληνισμού.
Σωστό το ενδιαφέρον από την πλευρά των υπερεθνικιστών για τα δικαιώματα των Ελλήνων ως μειονότητα π.χ. στην Αλβανία, δυστυχώς όμως δεν συνδυάζεται με παραπλήσιο ενδιαφέρον και ίδια θέση για την Τουρκογενή μειονότητα της Θράκης. Από την άλλη, δίκαια η στήριξη των δικαιωμάτων ακόμα και των ελαχίστων του "ουράνιου τόξου", δυστυχώς όμως δεν παρατηρήθηκε το ίδιο ενδιαφέρον για τους αντίστοιχους αυτοχαρακτηριζόμενους Έλληνες των Σκοπίων.
Στο ίδιο μοτίβο κινούνται τα δύο άρθρα των εφημερίδων. Από την μια κάποιοι υπερπατριώτες -υμνητές της ανωτερότητας της φυλής μας- από το 1998 έχουν δημιουργήσει το μύθευμα αυτό περί της Ελληνικής γλώσσας ως μοναδικής για τους μελλοντικούς υπολογιστές, ορμώμενοι όμως από αληθή γεγονότα, τα οποία είτε υπερέβαλαν είτε διόγκωσαν και διαστρέβλωσαν και από την άλλη οι διεθνιστές που προσπαθούν να αντικρούσουν κάθε τι θετικό για τον Ελληνισμό, φοβούμενοι μήπως ανασταλεί η κατάρευση των δεσμών που συνέχουν το έθνος, σπεύδοντας να γελοιοποιήσουν κάθε υπερβολή των υπερεθνικιστών, λησμονώντες όμως να αναφερθούν και στα όποια αληθή στοιχεία ενδεχομένως υπάρχουν και συνηγορούν υπέρ του Ελληνισμού.
Το όλο θέμα που παρουσιάζει η πρώτη εφημερίδα είναι ένα επίπλαστο μύθευμα, προϊόν υπερεθνικιστικών κύκλων και ατόμων Λιακούρειας αμορφωσιάς και σε έναν βαθμό είναι σωστή και δίκαια η κριτική που ασκείται από την δεύτερη εφημερίδα, η οποία όμως κριτική δεν αποφεύγει τις συμπλεγματικές νοοτροπίες που καλλιέργησε ο κακώς εννοούμενος διεθνιστικός σοσιαλισμός. Υφίστανται όμως δύο βασικές αλήθειες - πραγματικότητες, οι οποίες οφείλεται να κατατεθούν, αλήθειες που οι δύο ακραίων αντιλήψεων απόψεις, δεν δείχνουν καμιά διάθεση να παρουσιάσουν.
Πρώτη αλήθεια….
Η αναφορά περί 6 εκατομμυρίων λέξεων και 78 εκατομμυρίων λεκτικών τύπων της Ελληνικής αναφέρεται στο πρόγραμμα Thesaurus Linguae Graecae (TLG), το οποίο υπάρχει στο πανεπιστήμιο Irvine της Καλιφόρνιας και όπου πρωτοπόροι ήταν η ΜακΝτόναλντ και ο Μπρούνερ. (Σήμερα το πρόγραμμα έχει προχωρήσει ακόμα περισσότερο και η αποθησαύριση των Ελληνικών κειμένων έχει ξεπεράσει τα 100 εκατομμύρια λεκτικών τύπων). Βέβαια, ο Μπρούνερ, πρώτος διευθυντής του TLG, δεν ήταν καθηγητής ηλεκτρονικής αλλά κλασικής φιλολογίας (και λέμε ήταν επειδή ο Θίοντορ Μπρούνερ πέθανε τον Μάρτιο του 2007 λίγους μήνες πριν γιορταστούν τα 35 χρόνια του TLG. Είχε συνταξιοδοτηθεί πριν από μερικά χρόνια και τον διαδέχτηκε η Μαρία Παντελιά). Βέβαια, πέρα από τις εγγενείς αρετές της ελληνικής γλώσσας, το πανεπιστήμιο Irvine μάλλον δεν θα μπορούσε να αναλάβει ένα τέτοιο ηράκλειο έργο αν δεν υπήρχε η δωρεά 1 εκατ. δολαρίων της Ελληνίστριας Μάριαν Μακ Ντόναλντ. Όσο για το πρόγραμμα Ίβυκος, έχει πάψει να χρησιμοποιείται εδώ και 20 χρόνια περίπου.
Δεύτερη αλήθεια….
Τρεις ή τέσσερις φορές, ένας ή δύο Ισπανοί (Βάσκοι την καταγωγή) ευρωβουλευτές, όχι οι ίδιοι κάθε φορά, έχουν προωθήσει ατομικά προς ψήφιση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ένα ψήφισμα, με το οποίο τονίζεται η μεγάλη σημασία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας.
Χρονολογικά, πρώτη τέτοια προσπάθεια έγινε το 1988. Ο βάσκος (Ισπανός) Juan Carlos Garaikoetxea Urriza, που διετέλεσε ευρωβουλευτής της πολιτικής ομάδας του Ουράνιου Τόξου (πράσινοι και περιφερειακοί βουλευτές) για δύο συνεχόμενες μισές θητείες, συνολικά από το 1987 έως το 1991, κατέθεσε το 1988 την πρόταση ψηφίσματος που μας απασχολεί (με αριθμό B2-1451/88). Ο χριστιανοδημοκράτης Josu Jon Imaz San Miguel υπέβαλε ταυτόσημη πρόταση το 1995 (με αριθμό B4-0507/95). Παρατίθεται ολόκληρη την πρόταση του 1995 στα αγγλικά:
31 March 1995 B4-0507/95
MOTION FOR A RESOLUTION
pursuant to Rule 45 of the Rules of Procedure
by Mr IMAZ
on the teaching of classical Greek language and
culture
The European Parliament,
- having regard to the continuous and alarming decline in the
teaching of classical Greek language and culture in the
curriculums of the various countries,
A. whereas Greek language and culture are the fundamental basis of
Western culture, especially European culture,
B. whereas classical Greek trains the human intellect and is a
proven way of encouraging thought and criticism,
C. whereas in Europe, classical Greek has been the language of
science par excellence,
D. whereas it is essential to reassert the identity of the
European Union by restoring and reinforcing the specific
culture and system of values on which it is based,
E. having regard to the need to restore the full humanist meaning
of European culture,
1. Calls on the Commission to draw up a study plan for classical
Greek language and culture to ensure that they are at least
taught at all levels of compulsory education in all Member
States through the respective curriculums, and that Greek
becomes the shared language of all cultured Europeans.
Ζητείται εν ολίγοις από την Επιτροπή να καταρτίσει πρόγραμμα σπουδών που να εξασφαλίσει ότι η κλασική ελληνική γλώσσα και ο πολιτισμός θα διδάσκονται τουλάχιστον σε όλες τις βαθμίδες της υποχρεωτικής εκπαίδευσης σε όλα τα κράτη μέλη, ώστε να γίνουν τα ελληνικά η κοινή γλώσσα όλων των καλλιεργημένων Ευρωπαίων.
Το 1999 οι επίσης Βάσκοι βουλευτές Ortuondo και Knörr Borras, κατέθεσαν και πάλι την πρόταση ψηφίσματος, και πάλι χωρίς τύχη. Οι ίδιοι επανέφεραν την πρότασή τους τον Απρίλιο του 2001 (πρόταση ψηφίσματος αρ. Β5-0032/2001). Αυτή τη φορά υπήρξε κάποια κινητοποίηση από ελληνικής πλευράς τα γραφεία των Ελλήνων ευρωβουλευτών κατακλύσθηκαν από ψηφίσματα νομαρχιακών συμβουλίων και άλλων φορέων από την Ελλάδα που τους ζητούσαν να υποστηρίξουν την πρωτοβουλία των δύο Βάσκων. Όμως, όπως και την πρώτη φορά η πρόταση ψηφίσματος απορρίφθηκε από την αρμόδια επιτροπή του Κοινοβουλίου, δηλαδή από το πρώτο-πρώτο στάδιο και έτσι ποτέ δεν έφτασε να τεθεί σε ψηφοφορία στην Ολομέλεια.
Τι λέει όμως η πρόταση ψηφίσματος; Παρατίθεται το κείμενο της πρότασης που υποβλήθηκε το 2001 (ελάχιστες διαφορές έχει από τα προηγούμενα):
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο,
έχοντας υπόψη τη σταδιακή και ανησυχητική υποχώρηση της διδασκαλίας της αρχαίας ελληνικής γλώσσας και του κλασικού ελληνικού πολιτισμού στα διάφορα εκπαιδευτικά προγράμματα,
Α. λαμβάνοντας υπόψη ότι η ελληνική γλώσσα και ο ελληνικός πολιτισμός αποτελούν το πρωταρχικό θεμέλιο του δυτικού και ειδικότερα του ευρωπαϊκού πολιτισμού,
Β. λαμβάνοντας υπόψη ότι η κλασική ελληνική γλώσσα αποτελεί στοιχείο διαμόρφωσης της ανθρώπινης σκέψης και δοκιμασμένο μέσον για την ανάπτυξη του κριτικού στοχασμού στον άνθρωπο,
Γ. λαμβάνοντας υπόψη ότι η κλασική ελληνική γλώσσα έχει αποτελέσει την κατ’ εξοχήν επιστημονική γλώσσα στην Ευρώπη,
Δ. λαμβάνοντας υπόψη ότι είναι αναγκαίο να διατρανωθεί η ευρωπαϊκή ένωση με την επανεύρεση των πολιτιστικών της θεμελίων και των αξιών στις οποίες στηρίζεται,
Ε. λαμβάνοντας υπόψη ότι ο ευρωπαϊκός πολιτισμός θα πρέπει να επανεύρει τη συνολική ανθρωπιστική του διάσταση,
1. ζητεί από το Συμβούλιο και την Επιτροπή να προωθήσουν τις αναγκαίες πολιτικές ευαισθητοποίησης όλων των εκπαιδευτικών φορέων, προκειμένου να διορθωθεί η υφιστάμενη κατάσταση και η κλασική ελληνική γλώσσα να ανακτήσει στην Ευρώπη τη θέση που της αναλογεί και να καταστεί η κοινή γλώσσα πνευματικής καλλιέργειας όλων των Ευρωπαίων.
2. Αναθέτει στην Πρόεδρό του να διαβιβάσει το παρόν ψήφισμα στο Συμβούλιο και την Επιτροπή για περαιτέρω ενέργειες.
Βλέπουμε ότι η πρόταση του 2001 είναι πιο συγκρατημένη από την προηγούμενη βασκική πρόταση ψηφίσματος του 1995, η οποία ζητούσε από την Επιτροπή να καταρτίσει πρόγραμμα σπουδών ώστε να εξασφαλίσει ότι η κλασική ελληνική γλώσσα και ο πολιτισμός θα διδάσκονται τουλάχιστον σε όλα τα επίπεδα της υποχρεωτικής εκπαίδευσης σε όλα τα κράτη μέλη, ώστε να γίνουν τα ελληνικά η κοινή γλώσσα όλων των καλλιεργημένων Ευρωπαίων.
Είναι χρήσιμο να σημειώσουμε ότι, η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων, μένει μακριά από τις ακραίες αντιλήψεις και θέσεις που εκφράζουν οι δύο ακρότατοι πόλοι του πολιτικού μας σκηνικού. Πάνω από 85% του πληθυσμού κοιτούν με στωική κατανόηση αυτές τις αντιπαλότητες, θυμίζοντας ενίοτε την παροιμία: «Δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα!»
