Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Γενικά θέματα προβληματισμού
Πρόθεση!
Avaris:
--- Παράθεση ---author=Anon link=topic=108.msg736#msg736 date=1177965318]
Θα έλεγα πως αναφέρεσαι στην αξιοποίηση αυτής της επιθυμίας. Όταν η επιθυμία αξιοποιηθεί, τότε μετατρέπεται σε δύναμη!
--- Τέλος παράθεσης ---
Πραγμάτωση! Όχι αξιοποίηση....
Όσον αφορά το "Επιθυμία"....ναι μπορείς να το πεις κι έτσι....άλλωστε, η "Πρόθεση" είναι ένα "εργαλείο" ....τίποτε άλλο....απο μόνη της δεν είναι ούτε "καλή" ούτε "κακή"....και φυσικά, μπορεί να "Ασκηθεί" (και όχι εξασκηθεί) και προς τις δύο κατευθύνσεις....
--- Παράθεση --- Όμως μην ξεχνάς πως δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι μέσα τους αυτό το σπέρμα της επιθυμίας για κάτι.
--- Τέλος παράθεσης ---
Μα γι' αυτό και δεν επιτυγχάνουν όλοι "σημαντικά πράγματα"....
--- Παράθεση ---Επίσης μην ξεχνάς πως αν κάποιος διαρκώς εξωτερικεύει στο μέγιστο (άρα και με μεγαλύτερη συχνότητα) αυτή την ανάγκη του για ενασχόληση με κάτι, τότε καταβάλλεται πιο εύκολα από αυτόν που αξιοποιεί και κατευθύνει μεθοδικά την επιθυμία του. Ο δεύτερος λειτουργεί με φειδώ. Η έντονη ικανοποίηση της όποιας επιθυμίας δεν έχει πάντα θετικά αποτελέσματα και στο δικό μου μυαλό το θετικό αποτέλεσμα είναι το μακροχρόνιο και σταθερά θετικό αποτέλεσμα :)
--- Τέλος παράθεσης ---
Ο καθένας έχει τον δικό του "Τρόπο κίνησης"....σεβαστοί και οι δύο τρόποι φίλε Anon....
Εγώ πάντως δεν βλέπω "αρνητικά αποτελέσματα" στην "έντονη ενασχόληση" επάνω στον επιδιωκόμενο στόχο....κάποιοι στόχοι άλλωστε, δεν επιτυγχάνονται με "αργές" και "χρόνιες μεθόδους"....και κάποιοι άλλοι είναι όντως "χρονοβόροι" και απαιτούν "μακροχρόνια προσπάθεια" και υπομονή....αλλά θεωρώ απαραίτητη την συνεργασία των δύο μεθόδων ούτως ή άλλως....
Trithemius:
--- Παράθεση από: Avaris στις Απριλίου 30, 2007, 23:55:24 ---Εγώ πάντως δεν βλέπω "αρνητικά αποτελέσματα" στην "έντονη ενασχόληση" επάνω στον επιδιωκόμενο στόχο....κάποιοι στόχοι άλλωστε, δεν επιτυγχάνονται με "αργές" και "χρόνιες μεθόδους"....και κάποιοι άλλοι είναι όντως "χρονοβόροι" και απαιτούν "μακροχρόνια προσπάθεια" και υπομονή....αλλά θεωρώ απαραίτητη την συνεργασία των δύο μεθόδων ούτως ή άλλως....
--- Τέλος παράθεσης ---
Εκεί που εγώ βλέπω το πρόβλημα είναι με τους ανθρώπους που είναι μονόπλευροι είτε στον εσωτερισμό, είτε στον "εξωτερισμό". Δηλαδή δεν συμφωνώ με πρακτικές που συνιστούν καθ΄ολοκληρίαν ενασχόληση με τη μία ή την άλλη πλευρά, χωρίς πρόσμιξη των υλικών αναγκών με τις πνευματικές. Όταν κάποιος εκδηλώνει έντονα και διαρκώς μία επιθυμία, τότε η εκδήλωση της επιθυμίας του (άρα η ικανοποίηση της ανάγκης του για κάτι) γίνεται πλέον το μοναδικό χαρακτηριστικό της ζωής του. Αυτή η μονομανία του τον καθιστά ασύμβατο με την πραγματική του υπόσταση, η οποία ορίζει πως το δίπολο ύλη-πνεύμα πρέπει να ισορροπεί κι όχι να γέρνει πάντα προς μία κατεύθυνση. Κάτι σχετικό έχω αναφέρει και στο θέμα με την πρακτική εφαρμογή του εσωτερισμού στην καθημερινότητά μας, όπου έγραψα το τέλος το εξής:
--- Παράθεση ---θέλω να τονίσω πως μπορεί να υπάρξει πρακτική του εσωτερισμού στην καθημερινότητά μας αν κι εφόσον καμία από τις δύο φύσεις μας δεν οδηγηθεί στα άκρα. Ο εσωτερισμός είναι καθαρά βιωματικός, άρα για να μπορέσουμε να τον αξιολογήσουμε, πρέπει να τον συνδέσουμε με την καθημερινότητά μας. Δεν έχει σχέση το αν ζούμε στο 2007, στο 936 ή στο 11936. Η βάση είναι ίδια και καθορίζεται από την αλληλεπίδραση της υλικής φύσης μας με την πνευματική. Όσο είμαστε άνθρωποι και ζούμε επί της γης, αυτά τα δεδομένα δεν θα πάψουν να υφίστανται. Όταν έρθει η ώρα κι εγκαταλείψουμε πλέον τα εγκόσμια, τότε τα δεδομένα θα αλλάξουν. Εκεί είναι που πρέπει να είμαστε όσο το δυνατόν περισσότερο προετοιμασμένοι, γιατί θα χρειαστούμε την πνευματική μας πλευρά όσο ποτέ άλλοτε.
Κατά τη γνώμη μου πρέπει να τείνουμε περισσότερο (όχι όμως αμιγώς) προς τον εσωτερισμό γιατί πρέπει να δεχθούμε πως η ανθρώπινη κατάστασή μας είναι προσωρινή. Ακολουθεί κάτι άλλο μετά τον φυσικό-υλικό θάνατό μας και στην επόμενη συνειδησιακή μας κατάσταση, το όχημά μας "θα καίει πνευματική βενζίνη". Ας εκμεταλλευτούμε λοιπόν τον επίγειο χρόνο μας όσο γίνεται πιο παραγωγικά προς κάτι τέτοιο
--- Τέλος παράθεσης ---
Avaris:
--- Παράθεση ---author=Anon link=topic=108.msg741#msg741 date=1177967351]
--- Παράθεση από: Avaris στις Απριλίου 30, 2007, 23:55:24 ---Εγώ πάντως δεν βλέπω "αρνητικά αποτελέσματα" στην "έντονη ενασχόληση" επάνω στον επιδιωκόμενο στόχο....κάποιοι στόχοι άλλωστε, δεν επιτυγχάνονται με "αργές" και "χρόνιες μεθόδους"....και κάποιοι άλλοι είναι όντως "χρονοβόροι" και απαιτούν "μακροχρόνια προσπάθεια" και υπομονή....αλλά θεωρώ απαραίτητη την συνεργασία των δύο μεθόδων ούτως ή άλλως....
--- Τέλος παράθεσης ---
Εκεί που εγώ βλέπω το πρόβλημα είναι με τους ανθρώπους που είναι μονόπλευροι είτε στον εσωτερισμό, είτε στον "εξωτερισμό". Δηλαδή δεν συμφωνώ με πρακτικές που συνιστούν καθ΄ολοκληρίαν ενασχόληση με τη μία ή την άλλη πλευρά, χωρίς πρόσμιξη των υλικών αναγκών με τις πνευματικές.
Όταν κάποιος εκδηλώνει έντονα και διαρκώς μία επιθυμία, τότε η εκδήλωση της επιθυμίας του (άρα η ικανοποίηση της ανάγκης του για κάτι) γίνεται πλέον το μοναδικό χαρακτηριστικό της ζωής του. Αυτή η μονομανία του τον καθιστά ασύμβατο με την πραγματική του υπόσταση, η οποία ορίζει πως το δίπολο ύλη-πνεύμα πρέπει να ισορροπεί κι όχι να γέρνει πάντα προς μία κατεύθυνση. Κάτι σχετικό έχω αναφέρει και στο θέμα με την πρακτική εφαρμογή του εσωτερισμού στην καθημερινότητά μας, όπου έγραψα το τέλος το εξής:
--- Παράθεση ---θέλω να τονίσω πως μπορεί να υπάρξει πρακτική του εσωτερισμού στην καθημερινότητά μας αν κι εφόσον καμία από τις δύο φύσεις μας δεν οδηγηθεί στα άκρα. Ο εσωτερισμός είναι καθαρά βιωματικός, άρα για να μπορέσουμε να τον αξιολογήσουμε, πρέπει να τον συνδέσουμε με την καθημερινότητά μας. Δεν έχει σχέση το αν ζούμε στο 2007, στο 936 ή στο 11936. Η βάση είναι ίδια και καθορίζεται από την αλληλεπίδραση της υλικής φύσης μας με την πνευματική. Όσο είμαστε άνθρωποι και ζούμε επί της γης, αυτά τα δεδομένα δεν θα πάψουν να υφίστανται. Όταν έρθει η ώρα κι εγκαταλείψουμε πλέον τα εγκόσμια, τότε τα δεδομένα θα αλλάξουν. Εκεί είναι που πρέπει να είμαστε όσο το δυνατόν περισσότερο προετοιμασμένοι, γιατί θα χρειαστούμε την πνευματική μας πλευρά όσο ποτέ άλλοτε.
--- Τέλος παράθεσης ---
Κατά τη γνώμη μου πρέπει να τείνουμε περισσότερο (όχι όμως αμιγώς) προς τον εσωτερισμό γιατί πρέπει να δεχθούμε πως η ανθρώπινη κατάστασή μας είναι προσωρινή. Ακολουθεί κάτι άλλο μετά τον φυσικό-υλικό θάνατό μας και στην επόμενη συνειδησιακή μας κατάσταση, το όχημά μας "θα καίει πνευματική βενζίνη". Ας εκμεταλλευτούμε λοιπόν τον επίγειο χρόνο μας όσο γίνεται πιο παραγωγικά προς κάτι τέτοιο
--- Τέλος παράθεσης ---
Άλλο είναι να "ενεργείς στον Εσωτερισμό" και να γειώνεσαι στον Υλικό Κόσμο με κάποιες Υλικές Εργασίες.....
Και άλλο είναι να είσαι με το ένα πόδι στον Εσωτερισμό και με το άλλο στις (όποιες) Υλικές απολαύσεις.....
Επίσης, ο κάθε άνθρωπος έχει τον τρόπο του να βαδίσει το Μονοπάτι του....
Εσύ μπορεί να καταφέρνεις μια χαρά να συνδυάζεις την Υλική ζωή με τον Εσωτερισμό....
Κάποιος άλλος όμως μπορεί να είναι "φύσει Ενατενιστής" ή "εν δυνάμει Αναχωρητής" (αλλά για χ, ψ λόγους εγκλωβισμένος στην καθημερινότητα) και να εξοργίζεται τόσο πολύ με την Υλική καθημερινότητα που να θέλει να αφοσιώνεται όσο το δυνατόν περισσότερο στο Πνεύμα....αποκλείοντας την ύλη....και φυσικά, να υποφέρει απο αυτήν την καθημερινότητα....
Εσύ μπορεί να θεωρείς πιο πλούσιο συμπεριφορικά ή πιο ικανό αυτόν που καταφέρνει και πατάει σε "δυο βάρκες" φίλε Anon....Καθημερινότητα και Πνεύμα...
Ανάμεσα όμως στα δύο άκρα (του υλιστή και του Αναχωρητή) υπάρχουν άπειρες κατηγορίες και τρόποι βάδισης του Μονοπατιού...
Και η "ισχυρή Πρόθεση" είναι το μόνο όπλο που έχουν όλοι τους για να επιτύχουν τους στόχους τους.....
Ο καθένας με τον τρόπο του φυσικά.... :)
Trithemius:
Συμφωνώ. Άλλωστε κρίνω εξ ιδίων τα αλλότρια γιατί είναι το μοναδικό δικαίωμα που έχω σε αυτή την περίπτωση που συζητάμε ;D
livelove:
Θέληση
Επιθυμία
Πρόθεση
Η Οικονομία της Γλώσσας...
Υπάρχει μια γλωσσολογική θεωρία που λέει οτι η γλώσσα δεν κρατά περιττά στοιχεία μέσα της. Έτσι ποτέ δεν διατηρεί δύο ή περισσότερες λέξεις με την ίδια ακριβώς σημασία. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε η ίδια η γλώσσα -ως ζωντανός οργανισμός - τείνει να "πετά έξω" απο το σύστημά της ο,τι περιττό.
Η θέληση και η επιθυμία διαφέρουν ως προς το εξής: η θέληση είναι ισχυρότερη -κατα μία έννοια "ανώτερη"- απο την επιθυμία (όμως δεν είναι η θέληση ισχυρή επιθυμία).
--- Παράθεση ---"Εαν θέλεις κάτι με όλο σου το είναι, τότε το ίδιο το Σύμπαν θα συνωμοτήσει για να σε βοηθήσει να το επιτύχεις"!
--- Τέλος παράθεσης ---
Έτσι αν απλά επιθυμείς κάτι, τότε το Σύμπαν δεν θα συνωμοτήσει για να σε βοηθήσει.
Αν θέλεις όμως...θα σε βοηθήσει.
Επίσης κάνουμε λόγω για ΙΣΧΥΡΗ θέληση, αλλά για ΕΝΤΟΝΗ επιθυμία, πράγμα το οποίο μάλλον φανερώνει τη διαφορά αναμέσα στα δυό.
Η θέληση είναι αυτή που φέρει δύναμη και ενδυναμώνεται/ισχυροποιείται ή αποδυναμώνεται.
Η δε επιθυμία τονώνεται ή ατονεί.
Με τη θέληση περνάμε στη δράση και αυτο έχει αποτέλεσματα .
Με την επιθυμία δεν περνάμε απαραίτητα στη δράση και δεν έχουμε πάντα αποτελέσματα.
Συνήθως η επιθυμία δεν έχει μεγάλη διάρκεια (είναι αυτά που ξεχνάμε). Αντιθέτως η θέληση έχει.
Η πρόθεση δεν είναι ούτε θέληση ούτε επιθυμία.
Είναι αυτο που προ- τίθεται.
Αυτό που βάζει κανείς μπροστά απο τη θέληση ή την επιθυμία και την τροποποιεί ποιοτικά.
Ένα απλό παράδειγμα:
Με την πρόθεση να βοηθήσω την ανθρωπότητα-θέλω να ανακαλύψω το φάρμακο κατα του καρκίνου
Με την πρόθεση να βοηθήσω την ανθρωπότητα- επιθυμώ να ανακαλύψω το φάρμακο κατα του καρκίνου
Με την πρόθεση να εξουσιάζω πολιτικά/οικονομικά κτο-Θέλω να ανακαλύψω το φάρμακο κατά του καρκίνου
Με την πρόθεση να εξουσιάζω πολιτικά/οικονομικά κτο-επιθυμώ να ανακαλύψω το φάρμακο κατά του καρκίνου
--- Παράθεση ---και τι "Δυνάμεις" κινητοποιεί άραγε?
--- Τέλος παράθεσης ---
Αν πρόκειται για θέληση τότε θα ανακαλύψω το φάρμακο.
Τότε η πρό- θεση καλείται να καταστή θέση.
Αναλόγως με την πρόθεση.... κινητοποιούνται διαφορετικές Δυνάμεις που ζωοδοτούν τη θέληση...και αναλόγως με τις Δυνάμεις καθίσταται η θέση.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση