Η απάτη του "αγίου" φωτός

[Rose]

Μια και στις μέρες μας γίνεται μεγάλος ντόρος, για πολλές οικονομικές "ιερές" απάτες, ας μην ξεχνάμε ότι γενικά υπάρχουν απάτες στην χριστιανική εκκλησία... πολλές απάτες... όπως και η απάτη του "Αγίου φωτός" στον "πανάγιο" τάφο.

http://www.pare-dose.net/blog/?p=149

Η Αφή του Αγίου Φωτός

Η τέλεσή της αποτελεί προνόμιο του ελληνορθόδοξου Πατριάρχη Ιεροσολύμων που επαναλαμβάνεται κάθε Μέγα Σάββατο μεσημέρι στη λειτουργία της Αναστάσεως, στον Πανάγιο Τάφο του Χριστού. Την παρακολουθούν χριστιανοί από όλα τα δόγματα αλλά και αλλόθρησκοι.

Σύμφωνα με μαρτυρίες πιστών το Άγιο Φως εμφανίζεται στο θόλο εντός του Ναού της Αναστάσεως αλλά και κατ΄ άλλους έξω από αυτόν και διαρκεί μερικά λεπτά. Εμφανίζεται σαν λευκογάλανες οριζόντιες ταινιώδεις αστραπές, περιστρεφόμενες ανταύγειες ή κινούμενες φλόγες που κανείς δεν γνωρίζει από που προέρχονται. Στον Ναό δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα και ηλεκτροφωτισμός. Μαρτυρίες αναφέρουν ότι πολλές λαμπάδες των πιστών και κανδήλες ανάβουν μόνες τους, ενώ η φλόγα δεν τους καίει τα πρώτα λεπτά. Ορισμένα βίντεο δείχνουν ιερείς ή πιστούς να κινούν το κερί κοντά στα γένια τους ή στα χέρια τους και να μην παθαίνουν τίποτα.

Το Άγιο Φως αμέσως μετά την αφή του, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων το μεταδίδει στους εκπροσώπους άλλων εκκλησιών και στους πιστούς που παρευρίσκονται στον Ναό του Παναγίου Τάφου. Στη συνέχεια ο έξαρχος του Παναγίου Τάφου της Αθήνας παραλαμβάνει το ιερό ή ανέσπερον φως και με ειδική πτήση το μεταφέρει στην Αθήνα όπου με απόδοση Βασιλικών τιμών ή «τιμών αρχηγού κράτους» ακολουθεί η υποδοχή και μεταφορά του στην Μητρόπολη Αθηνών καθώς και σε ένα μεγάλο αριθμό άλλων Μητροπόλεων.

Σύμφωνα με πολυάριθμες και … άκρως διαφωτιστικές μαρτυρίες που φτάνουν μέχρι και το 745, αυτό που λάμβανε χώρα κάθε Μ. Σάββατο ήταν απλώς μια τελετή ευλογίας ενός φυσικού (και συνεπώς ΚΤΙΣΤΟΥ) φωτός προερχόμενου από μία ή και περισσότερες λυχνίες που έκαιγαν νυχθημερόν στο εσωτερικό τού Πανάγιου Τάφου! Κάποια στιγμή όμως, πιθανότατα περί τα τέλη τού 8ου αιώνα, η τελετή αυτή μυθοποιήθηκε κι έτσι προέκυψε το «θαύμα». Αυτά δεν είναι απλώς εικασίες, αλλά το συμπέρασμα που αβίαστα προκύπτει μελετώντας τη για τούς περισσότερους από εμάς, πιστούς και μη, άγνωστη προϊστορία τού Αγίου Φωτός.

Η αμφισβήτηση του θαύματος

Σύμφωνα με τον καθηγητή της Ελληνικού Κολεγίου-Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού της Βοστώνης πρωτοπρεσβύτερο Αλκιβιάδη Καλύβα, οι πιστοί των πρώτων χριστιανικών χρόνων άναβαν λαμπάδες κάθε βράδυ αλλά και το πρωί για να εξυμνείται με αυτό τον τρόπο ο Χριστός ο οποίος είναι «φως ιλαρόν».

Στο έργο του «Η Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα στην ελληνορθόδοξη εκκλησία», ο καθηγητής αναφέρει ότι το άναμμα της λαμπάδας της Αναστάσεως με το Άγιο Φως διασώζει δύο κυρίως χριστιανικές παραδόσεις: Πρώτον, το άναμμα της κανδήλας στην Ακολουθία του Εσπερινού και, δεύτερον, το άναμμα της καινούργιας φλόγας που άναβε μόνο τις ημέρες του Πάσχα. Κατά τη διάρκεια του 10ου και του 11ου αιώνα πίστευαν ότι το φως «παράγεται» με θαυματουργικό τρόπο. Την ίδια εκείνη περίοδο, στον Καθεδρικό Ναό της Ιερουσαλήμ ο πατριάρχης Ιεροσολύμων άρχισε να εισέρχεται στον Πανάγιο Τάφο και, αφού πρώτα προσευχόταν, έδινε στον αρχιδιάκονό του το Φως. Εκείνος με τη σειρά του το προσέφερε στον λαό. Αυτός είναι ο λόγος που ακόμη και στις ημέρες μας το Φως από τον Πανάγιο Τάφο μεταφέρεται από εκεί στις υπόλοιπες Ορθόδοξες εκκλησίες. Έτσι, σε χιλιάδες Ορθόδοξους ναούς σε ολόκληρο τον κόσμο οι ιερείς παίρνουν το Φως από την «ακοίμητη κανδήλα», η οποία βρίσκεται πάνω στην Αγία Τράπεζα του ναού τους και συμβολίζει τον Τάφο του Κυρίου.

Σε δημοσίευμα του πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Πατριαρχείου π. Γεωργίου Τσέτση, επιβεβαιώνεται η θέση του καθηγητή Κωνσταντίνου Καλοκύρη ότι «πρόκειται για έναν θρύλο», ο οποίος αναπτύχθηκε στους Αγίους Τόπους μετά την εισβολή των Σταυροφόρων και μέσα στα πλαίσια της διαμάχης που υπήρχε μεταξύ των Ορθοδόξων, των Λατίνων και των Αρμενίων, καθένας από τους οποίους διεκδικούσε για τον εαυτό του το προνόμιο τού «λαμβάνειν εξ ουρανού» το Άγιο Φως. «Υπάρχει, αιώνες τώρα, διάχυτη η πεποίθηση στον ευσεβή μεν, αλλά θεολογικά και λειτουργικά απαίδευτο ορθόδοξο πιστό, που ψάχνει για «θαύματα» προκειμένου να πληρώσει το πνευματικό του κενό, ότι κατά την τελετή της αφής το άγιον φως κατέρχεται θαυματουργικά «ουρανόθεν» για να ανάψει την λαμπάδα του πατριάρχου» αλλά διευκρινίζεται ότι ο Πατριάρχης «δεν προσεύχεται για την διενέργεια θαύματος» αλλά απλώς «”αναμιμνήσκεται” της θυσίας και της τριημέρου Αναστάσεως του Χριστού».

Ο ίδιος ο Πατριάρχης «ανάβει την λαμπάδα του από την ακοίμητη κανδήλα που βρίσκεται πάνω στον Πανάγιο Τάφο [...] όπως ακριβώς πράττει ο κάθε Πατριάρχης και ο κάθε κληρικός την ημέρα της Λαμπρής». Τέλος, οι υπερβολικές τιμές που παραδοσιακά και κατά εθιμικό τυπικό αποδίδονται στο Άγιο Φως χαρακτηρίζονται ως «διασυρμός των Θείων» και γεγονός «σόλοικο που αποτελεί ασέβεια». Σύμφωνα με αυτήν την άποψη το Άγιο Φως χαίρει σεβασμού όπως κάθε εκκλησιαστικό δρώμενο και όπως το φως που δίνει ο ιερέας στους πιστούς σε κάθε εκκλησία το βράδυ της Ανάστασης χωρίς όμως υπερφυσικές προεκτάσεις.

Για τους υποστηρικτές αυτής της άποψης σε αυτό συνηγορεί και η ευχή που λέει ο Πατριάρχης κατά την τελετή της αφής: «[...] διά τούτο εκ του επί τούτον τον φωτοφόρον σου Τάφον, ενδελεχώς και αειφώτως εκκαιομένου φωτός ευλαβώς λαμβάνοντες διαδιδόαμεν τοις πιστεύσουσιν εις σε το αληθινόν φως [...]».

Από αυτό το εδάφιο συμπεραίνεται ότι δεν κατεβαίνει κάποιο υπερκόσμιο φως εξ ουρανού, αλλά χρησιμοποιείται το φως της ακοίμητης κανδήλας που καίει όλον τον χρόνο.

Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Εφραίμ Β΄ (1766-1771) χαρακτήρισε την παρουσίαση του αγίου φωτός «χειροποίητον μηχανουργίαν» και, καθώς ο ίδιος γνώριζε από την προσωπική του εμπειρία τον μηχανισμό εμφάνισής του, το περιέγραψε ως το «το χειροποίητον εκείνο φως, ού καγώ, φησι, την δραματουργίαν αυτοψεί κατανοήσας».

Ο Άγγλος περιηγητής και διπλωμάτης Robert Curzon καταγράφει ότι κατά την επίσκεψη του στην Ιερουσαλήμ το 1833, την ίδια χρονιά που οι Αρμένιοι είχαν αποτύχει για άλλη μια φορά να πάρουν δια της βίας τα δικαιώματα του Παναγίου Τάφου, ο Αρμένιος Ορθόδοξος πατριάρχης είχε απευθυνθεί στο εκκλησίασμά του και «εξήγησε ότι ήταν ψεύδος το θαύμα του αγίου φωτός», προς έκπληξη όλων, «οι οποίοι για αιώνες είχαν αμετακίνητη πίστη σε αυτό το ετήσιο θαύμα ως ένα από τα πρωτεύοντα άρθρα της πίστης τους». Περιγράφει ότι «η συμπεριφορά των προσκυνητών ήταν ταραχώδης σε υπερβολικό βαθμό [...] σαν να ήταν δαιμονισμένοι» και ότι αποτελούσε «σκηνικό απερίγραπτης αταξίας και βεβήλωσης».

Άλλοι θεωρούν ότι, εκτός του ότι δεν πρόκειται για θαυματουργική φλόγα, πρόκειται για απάτη και το αποδίδουν σε τέχνασμα των κληρικών του ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου με σκοπό την εκμετάλλευση των πιστών.
Ο Διδάσκαλος του Γένους και πρωτεργάτης της απελευθέρωσης της Ελλάδος από τον Οθωμανικό ζυγό, Αδαμάντιος Κοραής (1748-1833) κατήγγειλε το Άγιο Φως ως απάτη και προέτρεψε την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία να διακόψει αυτές τις τελετές υποστηρίζοντας ότι «η αληθής θρησκεία όχι μόνο δεν διασφαλίζεται με την απάτην αλλά και τρέχει μέγαν κίνδυνον να καταφρονηθεί παντάπασι και να συναριθμηθεί με τας ψευδείς θρησκείας όπότε μεταχειρίζεται αυτά εκείνα μέσα- (δηλαδή όταν χρησιμοποιεί απάτες)…», ονόμαζε το «Αγιο Φως» «ονειδος και αίσχος στρατηγούμενον από θρασύτατους θαυματοπλάστες» και δήλωνε κατηγορηματικά ότι «αληθής θρησκεία δεν έχει χρεία τοιούτων θαυμάτων»… Με βαθειά θλίψη ο Έλλην σοφός διαπιστώνει ότι, ενώ οι Έλληνες έχουν προς φωτισμόν μόνο το «Άγιο Φως» οι Ευρωπαίοι «ζουν μεταξύ αληθινων σοφών, περικυκλωμένοι από Ακαδημίες και Λύκεια από πάσης Τέχνης και Επιστήμης διδακτήρια. Έχουν ανοιχτές λαμπρές, δημόσιες βιβλιοθήκες και τα πιεστήρια των τυπογραφείων τους βουϊζουν καθημερινά και ασταμάτητα».

Ο Πάπας Γρηγόριος Η’ (Αρχιερατεία: 1227-1241) αποκήρυξε το Άγιο Φως ως απάτη και απαγόρευσε στους Φραγκισκανούς να έχουν οποιαδήποτε σχέση με αυτό. Επακολούθησε η καταγραφή χρονικών των Αγίων Τόπων στα οποία οι Φραγκισκανοί καυτηρίαζαν μαρτυρίες σχετικά με την τελετή. Ένας Φραγκισκανός του 15ου αιώνα, ο Φραντσέσκο Σουριάνο (Fra Francesco Suriano), εξιστόρησε λεπτομερώς την απείθαρχη έξαψη συναισθημάτων της οποίας υπήρξε μάρτυρας πριν καταγράψει την εξής παρατήρηση: «Η λεγόμενη φωτιά, όμως, δεν κατέρχεται αληθινά (και κατά τη δική μας γνώμη, των μοναχών), αν και όλα τα έθνη εξαιτίας ημών των μοναχών προσποιούνται ότι αυτό το ψεύδος είναι αληθές».

Ο Αιγύπτιος Σιήτης χαλίφης Χακίμ (Αλ-Χακίμ μπι-αμρ-Αλλάχ, 996-1021), διώκτης των Χριστιανών αν και γιος Χριστιανής, διέταξε το 1009 να καταστραφεί ολοκληρωτικά ο Ναός του Αγίου Τάφου. Άραβες χρονικογράφοι αναφέρουν ο Ναός του Αγίου Τάφου ήταν αξιοκατάκριτος καθώς «εξαπατούσε τους πιστούς» μέσω του «”θαύματος” του Αγίου Φωτός» καθώς οι αυτοκράτορες, οι στρατηγοί και άλλοι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι κυρίως από το Βυζάντιο έφερναν σε πομπές χρήματα και άλλα τιμαλφή για να τα προσφέρουν στον ναό αλλά και «οι πιο αδαείς προσκυνητές οι οποίοι πίστευαν ότι το Πάσχα το άγιο φως κατέρχεται θαυματουργικά από τον ουρανό και ανάβει τα κεριά του ναού». Ο λόγος για αυτή του την ενέργεια ήταν ότι το θαύμα του αγίου φωτός (που ήδη υφίστατο εκείνη την εποχή) αποτελούσε μια «σκανδαλώδη απάτη». Η είδηση για την καταστροφή των κτισμάτων, όταν έφτασε στην Ευρώπη, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις οι οποίες οδήγησαν τελικά στην Πρώτη Σταυροφορία.

Σύμφωνα με την αυτοβιογραφία του Ρώσου ορθόδοξου αρχιμανδρίτη (και επιστήμονα) Πορφύριου, που εκδόθηκε σε οκτάτομο βιβλίο με τον τίτλο «Το βιβλίο της ύπαρξης μου»:

«Ένας ιεροδιάκονος που κατάφερε να μπει στο ιερό του Τάφου, την περίοδο κατά την οποία θεωρείτο ότι το Φως κατεβαίνει από τον ουρανό, διαπίστωσε με τρόμο ότι το Άγιο Φως προήρχετο από ένα καντήλι το οποίο ποτέ δεν σβήνει. Μου το είπε ο ίδιος σήμερα». («Το βιβλίο της ύπαρξης μου» Τόμος:1, σελ. 671)

Ο Πορφύριος επίσης, στο ίδιο βιβλίο, αναφέρει ένα περιστατικό το οποίο διηγήθηκε σ’ αυτόν ο μητροπολίτης Ιεροσολύμων. Σύμφωνα με τη διήγηση, όταν ο στρατιωτικός διοικητης της Αιγύπτου Ιμπραήμ Πασάς (ναι! ο γνωστός μας από την Ελληνική Επανάσταση στο Μωριά) βρισκόταν στα Ιεροσόλυμα, ζήτησε να του επιτραπεί η είσοδος στο ναό, προκειμένου να επιβεβαιώσει ο ίδιος της αυθεντικότητα του «θαύματος» και δήλωσε ότι αν όντως επρόκειτο για θαύμα τότε θα έκανε μια μεγάλη δωρεά στο ταμείο της εκκλησίας, διαφορετικά, άν επρόκειτο για απάτη, θα απεκάλυπτε την απάτη αυτή σε όλη την Ευρώπη και θα προέβαινε σε κατάσχεση όλης της περιουσίας του πανάγιου τάφου, η οποία είχε συγκεντρωθεί από δωρεές και τάματα των πιστών όλα αυτά τα χρόνια!

Σύμφωνα πάντα με τον Προφύριο, ο Μιχαήλ, μητροποπολίτης της Πέτρας, ο Δανιήλ μητροπολίτης της Ναζαρετ, και ο Διονύσιος επίσκοπος Φιλαδέλφειας (έτσι λεγόταν τότε το Αμμάν), ζήτησαν αμέσως συνάντηση με τον Ιμπραήμ, προκειμένου να έρθουν σε κάποια …συμφωνία.

Στη συνάντηση αυτή ο Μιχαήλ παραδέχτηκε την απάτη της αφής του φωτός από αναμμένο καντήλι και ζήτησε από τον Ιμπραήμ να μην επιχειρήσει να αποκαλύψει το μυστικό και να μην ανακατεύεται με τα της Εκκλησίας, διότι κάτι τέτοιο θα …δυσαρεστούσε τον Τσάρο Νικόλαο της Ρωσίας, με απρόβλεπτες για τον Ιμπραήμ πολιτικές και στρατιωτικές συνέπειες! Ενόψει του πιο πάνω εκβιασμού, ο Ιμπραήμ θεώρησε σκόπιμο να «θάψει» το όλο θέμα…

Και συνεχίζει ο Πορφύριος:
«…ο μητροπολίτης πρόσθεσε ότι μόνο από το θεό τον ίδιο περιμένουμε συγχώρεση για το ψέμα αυτό, διότι σε περίπτωση που το αποκαλύπταμε στους πιστούς ζητώντας απ’ αυτούς συγχώρεση, είναι βέβαιο ότι οι πιστοί θα μας διαμέλιζαν εκεί έξω στην είσοδο του ναού!» («Το βιβλίο της ύπαρξης μου» Τόμος:3, σελ. 299-301).

Σύμφωνα επίσης με μαρτυρία Κύπριου ιεροψάλτη σε τηλεοπτική εκπομπή:
«Θέλω να σας δώσω μιαν ειλικρινή μαρτυρία. Προς το παρόν ανωνύμως. Όμως, αυτά που θα σας πω, είμαι έτοιμος αν κληθώ να τα καταθέσω επωνύμως και ενόρκως, είτε ενώπιον της ιεράς συνοδού της εκκλησίας της Κύπρου είτε ενώπιον της ιεράς συνοδού της εκκλησίας της Ελλάδος.

Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν ειρωνείες εκεί, αλλά δεν με ενδιαφέρουν. Είμαι θρησκευόμενος και πιστεύω ακράδαντα στα θαύματα. Όσα βεβαίως είναι πραγματικά θαύματα. Στην προσωπική μου ζωή, δυο φορές γνώρισα το θαύμα και την θεία πρόνοια. Όσον αφορά την συγκεκριμένη περίπτωση, του λεγομένου θαύματος του αγίου φωτός, που συμβαίνει κάθε χρόνο το άγιο Σάββατο εις τον ιερό ναό της αναστάσεως εις Ιεροσόλυμα, έτυχε να μάθω την αλήθεια από χείλη αρχιερέως, ο οποίος επίσης την ήκουσε με τα ίδια του τα αυτιά, από χείλη αρχιερέων του πατριαρχείου Ιεροσολύμων.

Ο (εν λόγω) Αρχιερεύς, εις μια των επισκέψεων του στο σπίτι μου, για δείπνο και φιλική συζήτηση επί θρησκευτικών και πνευματικών θεμάτων, μου εκμυστηρεύθηκε ότι τις ημέρες εκείνες, έμαθε κάτι που τον αναστάτωσε και τον εσκανδάλησε. Χρησιμοποιώ τα ίδια τα λόγια του Αρχιερέως, χωρίς να αφαιρέσω ή να προσθέσω οτιδήποτε. Μου αφηγήθη λοιπόν τα εξής:

«Αυτές τις μέρες φιλοξενούμε στην ιεράν αρχιεπισκοπήν, κλιμάκιο από μητροπολίτες από το πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Ένα βράδυ μετά το δείπνον, ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος επρότεινε να πάρουμε το καφεδάκι μας στο μέγα συνοδικόν. Εκεί λοιπόν συζητώντας διάφορα θέματα ρώτησε ο Μακάριος τους φιλοξενούμενους Μητροπολίτες: Άγιοι αδελφοί, τώρα που είστε εδώ, είναι ευκαιρία να μου λύσετε μια απορία που έχω. Του είπαν στην διάθεση σου Μακαριότατε αν μπορούμε, γιατί όχι. Και τους είπε ο Μακάριος: άγιοι αδελφοί πέστε μου σας παρακαλώ τι γίνεται με το θαύμα του άγιου φωτός, είναι πράγματι θαύμα;

Οι Μητροπολίτες απ’ τα Ιεροσόλυμα εμειδίασαν και του είπαν: Μακαριότατε, κοροϊδεύουμε τον κόσμο, είναι ντροπή μας να κοροϊδέψουμε και εσένα. Ο Μακάριος είπε: Μα δηλαδή, θέλετε να πείτε πως δεν είναι θαύμα; Όχι δεν είναι θαύμα! Ε, τι είναι λοιπόν; Μακαριότατε είναι μια τελετή η οποία γίνεται κάθε μέγα Σάββατο εις τον ιερό ναό της αναστάσεως, Ο Μακάριος τους είπε: Και γιατί δεν λέτε την αλήθεια εις τον κόσμο; Και απήντησαν: Μακαριότατε ποιος τολμά να πει την αλήθεια εις τον κόσμο… θα μας λυντσάρουν. Αυτή ήταν η αφήγηση του Αρχιερέως».

Αποκαλυπτική είναι και η μαρτυρία του τοποτηρητή του Πατριαρχικού θρόνου Ιεροσολύμων, Μητροπολίτη Πέτρας Κορνήλιου. Την Μ. Τετάρτη 11-4-2001 στο κανάλι «Mega» στην εκπομπή «Γκρίζες Ζώνες» παρουσιάστηκε συνέντευξη του εν λόγω τοποτηρητή, ο οποίος μεταξύ άλλων δήλωσε:

α) Ο Πατριάρχης απεκδύεται πάσης στολής και μένει με λευκό εσώρασο, όχι για να ελεγχθεί για τυχόν εύφλεκτες ύλες, αλλά για να παραμείνει με την λευκή στολή, που συμβολίζει την στολή των αγγέλων.

β) Ο Πατριάρχης εισέρχεται στον Τάφο με λαμπάδα και προσεύχεται λέγοντας μια ειδική ευχή και ανάπτει το Φως από το φως της ακοίμητης κανδήλας, το δε φυσικό φως της κανδήλας με την ειδική αυτή ευχή μετατρέπεται σε Άγιον Φως. Έτσι το φυσικό φως καθαγιάζεται και μετατρέπεται σε Άγιο Φως. Τότε εξέρχεται του Τάφου και παραδίδει το Άγιο Φως στο πλήρωμα του Ιερού Ναού και δι’ αυτού σ’ ολόκληρο τον κόσμο. (…)

Άκρως διαφωτιστικός είναι τέλος, ο κ. Στυλιανός Χαραλαμπάκης, Χριστιανός εκκλησιαστικός συγγραφέας, το 1964:

«Τα περί του λεγομένου θαύματος του αγίου φωτός, δεν είναι δυνατόν να κοινοποιηθούν, λόγω σκανδάλου. Ευχαρίστως όμως, εφ’ όσον μ’ ερωτάτε, θα σας είπω εν περιλήψει πως γίνετε η τελετή και πώς λαμβάνετε το «άγιον» φως». «Την Μεγάλην Παρασκευήν και μετά την περιφοράν του επιταφίου πέριξ του Παναγίου Τάφου, ο Πατριάρχης τοποθετεί τον Επιτάφιον επί του Τάφου. Κατόπιν τούτου σβήνουν όλα τα κανδήλια τα εντός και εκτός του Τάφου. Την επομένην, Μέγα Σάββατον, ο Σκευοφύλαξ μεταφέρει κεκαλυμμένην με αργυρούν κάλυμμα, μία ειδικήν κανδήλα αναμμένην, την οποίαν τοποθετεί εντός του Παναγίου Τάφου. Εν συνεχεία ο διοικητής των Ιεροσολύμων σφραγίζει τον Τάφον. Ενώ λοιπόν, πάντα τα φώτα και τα κανδήλια έχουν σβυσθή, η ειδική κανδήλα εντός του Τάφου παραμένει αναμμένη. Την 10ην ώραν και μετά την σχετικήν λιτανείαν πέριξ του Αγίου Τάφου, κατά την οποίαν ψάλουν το λυχνικόν «φως ιλαρόν», ανοίγονται αι πύλαι του Ναού του Παναγίου Τάφου και εισέρχεται ο λαός. Συγχρόνως ανοίγει και η πύλη του Κουβουκλίου εις την οποίαν ευρίσκεται ο Τάφος και εισέρχεται ο Πατριάρχης, αφού προηγουμένως τυπικώς αφαιρεί τα αρχιερατικά του άμφια και μένει μόνον με το στιχάριον. Μετά από μίαν σχετικήν τυπικήν προσευχήν, λαμβάνει το «άγιον» φως, όχι βεβαίως θαυματουργικώς, δια να είμαι ειλικρινής, αλλά ανάπτει τον πυρσόν του από την αναμμένην ειδικήν κανδήλα την οποίαν είχε μεταφέρει προηγουμένως ο Σκευοφύλαξ. Αυτή με λίγα λόγια ειναι η διαδικασία περί του «αγίου» φωτός».

Τα αυτοαναφλεγόμενα κεριά

Υπάρχει η άποψη ότι πρόκειται για μια απόκρυφη εφαρμογή που οργανώνουν οι κληρικοί του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων εδώ και αιώνες. Μία εκδοχή που προβάλλεται σύμφωνα με την άποψη αυτή είναι ότι τα κεριά έχουν εμβαπτιστεί προηγουμένως σε φώσφορο, ο οποίος έχει την ιδιότητα της αυτοανάφλεξης μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Ο φωσφόρος από την άλλη ως χημικό στοιχείο ανακαλύφθηκε κατά τον 17ο αιώνα και δεν απαντάται ελεύθερος στη φύση. Για τους υποστηρικτές αυτής της άποψης ήταν παρ’ όλα αυτά γνωστές από πολύ παλαιότερα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής κάποιες «θαυματουργές ουσίες» ή «κρήνες» (πηγές) που παρουσίαζαν τέτοιου είδους φαινόμενα. Αυτό με τη σειρά του μπορεί να σημαίνει ότι είτε ολόκληρος ο Πανάγιος Τάφος βρίσκεται σε μια τέτοια περιοχή είτε ότι χρησιμοποιείται αυτούσια κάποια πανάρχαιη «θαυματουργή ουσία» (χημική ένωση) της οποίας το όνομα και η σύσταση διατηρούνται μέχρι σήμερα ως ιερατικό «επτασφράγιστο» μυστικό. Εντούτοις, όπως υποστηρίζεται από πιστούς, η φλόγα που προέρχεται από το Άγιο Φως φέρεται να φωτοβολεί αλλά να μην προκαλεί καύση κατά τα πρώτα 33 λεπτά, σε αντίθεση με τη φυσική δράση της φωτιάς. Βέβαια, σε αυτή την περίπτωση καταφανής είναι η σύγκριση που γίνεται αναφορικά όχι με το φως αλλά με τη φωτιά. Ο συγγραφέας Μιχάλης Καλόπουλος έχει δημοσιεύσει έρευνα που υποδεικνύει ότι τα αυτοαναφλεγόμενα υλικά και η θρησκευτική πυροτεχνουργία που ήταν γνωστή στην αρχαιότητα είναι επαρκή για να παράγουν το αποτέλεσμα που περιγράφεται ως «Άγιο Φως».

Όπως ο ίδιος αναφέρει:
«Με τη συνδρομή του Εργαστηρίου Χημείας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης προσδιορίσαμε ότι η καταλληλότερη ουσία για μια τέτοια χρήση είναι ο λευκός φωσφόρος.

Πως όμως θα μπορούσε κανείς να καθυστερήσει αυτή την αυτόματη ανάφλεξη ώστε να συμβεί με ελεγχόμενο τρόπο σε προκαθορισμένη στιγμή; Απλά, εάν ο φωσφόρος που συνήθως φυλάγεται κάτω από νερό για να μην αναφλεγεί, διαλυθεί σε κάποιο κατάλληλο οργανικό διαλύτη και μετά ένα πανί η κερί βουτηγμένο στο διάλυμα αυτό εκτεθεί στον ατμοσφαιρικό αέρα, η αυτοανάφλεξη δεν γίνεται αμέσως αλλά καθυστερεί εως ότου εξατμιστεί σχεδόν τελείως ο διαλύτης. Στη συνέχεια το υλικό αρχίζει πρώτα να καπνίζει και τέλος αναφλέγεται, με ζωηρή φλόγα. Σημειώστε τη λεπτομέρεια της αργής προοδευτικής ανάφλεξης που ταιριάζει με τις περιγραφές των αυτοπτών μαρτύρων: “φωτιές ανάβουν σποραδικά αυτόματα σε κεριά και σε καντήλια, με «θεία» παρέμβαση, αφού αρχίσουν να καπνίζουν πριν για λίγη ώρα.” Αν όμως ο ίδιος ο παντοδύναμος Θεός άναβε θαυματουργικά κάθε χρόνο τα κεριά και τις καντήλες τι ανάγκη είχε να τα κάνει να καπνίζουν για ώρα μέσα στην κατάμεστη από πιστούς, ασφυκτικά γεμάτη εκκλησία και δεν τα ανάβει δια μιάς; Τα πειράματά μας έδειξαν ότι η αυτόματη ανάφλεξη των κεριών μπορεί να επέλθει με ελεγχόμενη χρονοκαθυστέρηση ημίσειας ώρας και άνω εξαρτώμενης από την πυκνότητα του διαλύματος του φωσφόρου και του τύπου του οργανικού διαλύτη που χρησιμοποιεί κανείς.

Επιδείξαμε κατ’ επανάληψη με επιτυχία το πείραμα με τα κεριά, προς κατάπληξη των παρευρισκομένων εκπροσώπων της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Η αμηχανία τους ήταν έκδηλη, παρόλο που δεν προφασιστήκαμε κάποια ανταγωνιστική υπερφυσική δύναμη αλλά ξεκαθαρίσαμε άμεσα και ευθέως τη φυσική βάση της διαδικασίας. Σε πρόσφατη μάλιστα επίδειξη που μεταδόθηκε από το EXTRA την Παρασκευή 16 Απριλίου, ένας εκ των εκπροσώπων της Εκκλησίας διάβαζε την ώρα του πειράματος… τους εξορκισμούς του Αγίου Βασιλείου.. ανεπιτυχώς.

Η πηγή προέλευσης του λευκού φωσφόρου στην αρχαιότητα μπορεί να ήταν αρκετά απλή. Ένας κατάλογος από τα πιθανά διαθέσιμα υλικά για την παραγωγή φωσφόρου μας εισάγει κατευθείαν στο βασίλειο της Μαγείας και μάλιστα της Μαύρης καθώς η συνήθης πηγή για την παραγωγή φωσφόρου είναι τα… κόκκαλα, τα κόπρανα και τα ούρα. Και που αλλού μπορείτε να φανταστείτε ότι θα βρίσκαμε τέτοιες δυσώδεις αλχημιστικές συνταγές μαγειρικής παρά στο… Ιερό βιβλίο της Βίβλου».

[Trithemius]

Προσεγγίζοντας κάπως πιο γενικά το ζήτημα του "θαύματος" (για το οποίο αξίζει να υπάρξει ξεχωριστό θέμα), ήθελα να σημειώσω πως στον χριστιανισμό, έχει χρησιμοποιηθεί τεχνιέντως το στοιχείο του "θαυμαστού" ως βασικός, αναγκαίος και εκ των ων ουκ άνευ παράγοντας διαμόρφωσης και συντήρησης του θρησκευτικού συναισθήματος.

Ο πιστός έχει ανάγκη από ένα θαύμα όχι για να αναγνωρίσει και να λατρέψει τον θεό του (την "υφή" του οποίου συστηματικά αγνοεί) αλλά για να λατρέψει το χάσμα μεταξύ αυτού και του θεού (του). Λατρεύει κι έχει ανάγκη να λατρέψει τη φαινομενική υποτέλειά του έναντι ενός θεού τον οποίο τοποθετεί μακριά του (δεν είναι ούτε ικανός, ούτε άξιος να "αγγίξει" τον θεό του).

Κάθε εκδήλωση θαύματος, η οποία αποτελεί μία ατελή σκέψη που συμπληρώνεται από τον παράγοντα "θεός", φέρνει πιο κοντά, ενδυναμώνει και δένει τον πιστό με το θρήσκευμά του. Είναι πραγματικά θαυμαστό (sic!) το φαινόμενο ότι ο πιστός και δη ο χριστιανός έχει ενσωματώσει το θαύμα στη θρησκευτικότητά του. Θεωρεί πως δεν μπορεί να υπάρξει εκδήλωση θρησκευτικότητας αν δεν εσωματώνει κάποιο θαύμα στα χαρακτηριστικά της.

Το ερώτημα λοιπόν είναι αν τελικά λατρεύουν κάποιοι έναν θεό από δέος προς αυτόν ή από γόνιμη και παραγωγική σχέση μαζί του. Η πίστη και η εκδήλωση της λατρείας στηρίζεται σε θέσφατα, αποκαλύψεις και παράλογα θαύματα ή σε έρευνα, ανακαλύψεις και πραγματική συναναστροφή (πλειοτροπικά) με τον θεό τους; Ποιό είναι άραγε το μέσο (επανα)προσέλκυσης ενός ανθρώπου όταν αυτός αδιαφορεί ή ακόμα και πλήττει από το τάδε θρησκευτικό σύστημα; Σίγουρα ένα θαύμα θα... έκανε το θαύμα του!

Ας μην ξεχνάμε ένα τελευταίο "θαύμα" που συνέβη πρόσφατα με το "σκήνωμα" του αγίου Βησαρρίωνος. Αν και θεωρητικά ήταν ένα ασήμαντο θαύμα μπροστά σε τόσα άλλα (για όσους δεν γνωρίζουν, το σώμα του βρέθηκε "ανέπαφο" κατόπιν έργων σε κάποιο ναό), εντούτοις υπήρξε μία χαρακτηριστική περίπτωση "έκτακτου διαγωνίσματος" για τους απανταχού εν Ελλάδι χριστιανούς. Ο χριστιανός δεν χρειάζεται έρευνες, πραγματογνωμοσύνες κλπ επιστημονικά για να χρίσει ως αληθές ένα περιστατικό. Αρκεί μία δήλωση ενός ιερέα και όλα παίρνουν το δρόμο τους.

Εκείνες τις ημέρες, γίναμε όλοι θεατές ενός θλιβερού γεγονότος όπου ορδές πιστών σενέρρεαν για να προσκυνήσουν το πτώμα ενός ανθρώπου που μέχρι τότε αγνοούσαν την ύπαρξή του. Το είδαν ως θεϊκό σημάδι και ως δοκιμασία από τον θεό για το αν είναι έτοιμοι να αποδείξουν και να υποστηρίξουν την πίστη τους. Εκατοντάδες αυτοκίνητα και λεωφορεία έφτασαν στην περιοχή, χιλιάδες κόσμου έτρεξε να προσκυνήσει το πτώμα του (άγνωστου μέχρι τότε) αγίου Βησαρρίωνα. Συζητήσεις επί συζητήσεων στα τηλεοπτικά κανάλια, αντιπαραθέσεις, απόψεις κάθε είδους, με τους παπάδες να δηλώνουν συγκινημένοι πως για ακόμη μία φορά ο θεός "άγγιξε" έναν δούλο του...

Φυσικά η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή και το σκήνωμα να άρχισε να λιώνει αμέσως μόλις οι ιδανικές συνθήκες διατήρησής του άλλαξαν. Το λυπηρό της υπόθεσης δεν ήταν το ότι τελικά το πτώμα έλιωσε αλλά το ότι ουδείς πιστός διαμαρτυρήθηκε για την εξαπάτησή του από την επίσημη εκκλησία! Το σημειώνω αυτό γιατί κανένας εκ των εκπροσώπων της δεν βγήκε να δηλώσει πως πρώτα θα γίνουν οι απαραίτητες μελέτες στο πτώμα και μετά θα αποφανθούν αν επρόκειτο όντως για θαύμα, έτσι ώστε οι πιστοί να προσέλθουν να προσκυνήσουν.

Κανείς πιστός δεν ακούστηκε να λέει ότι εξαπατήθηκε! Κάποιοι ξόδεψαν αρκετά χρήματα για να έρθουν από μακρινές περιοχές αλλά εις μάτην, μιας και τελικά το θαυμαστό σκήνωμα αποδείχτηκε πως ήταν άλλο ένα κανονικό πτώμα...

Όλα αυτά τα σημειώνω για να καταδείξω πως ο πιστός ποτέ δεν τιμωρεί και πάντα συγχωρεί την όποια απάτη υφίσταται από την επίσημη εκκλησία σε τέτοια θέματα κι όλα αυτά από "φόβο θεού" (άλλη μία παρεξηγημένη έννοια). Πάνω σε αυτό το δοκιμασμένο ανά τους αιώνες σύστημα διασφάλισης της πίστης μέσω των θαυμάτων, έχει επιβιώσει τόσους αιώνες ο χριστιανισμός και αναφέρομαι ειδικά σε αυτή τη θρησκεία γιατί πουθενά αλλού δεν απαντάται σε τόση εμμονή το ζήτημα του θαύματος.

Θα ήμουν πολύ χαρούμενος αν έβλεπα πως ο πιστός δεν εμμένει στο ακατανόητο του θαύματος που οδηγεί απλώς σε ενδυνάμωση της πίστης του αλλά θα προχωρούσε και σε μία ενδελεχή μελέτη του κάθε φαινομένου που χαρακτηρίζεται ως "θαύμα". Πραγματικά δεν υπάρχει λόγος να γράφονται τόμοι επί τόμων για νέα θαύματα του Αγ. Ραφαήλ στη Μυτιλήνη (πάντω από 15-20 τόμοι) γιατί θεωρώ πως εθίζουν τον πιστό στη λατρεία του θαυμαστού, πλην όμως άγνωστου θεού κι όχι στη λατρεία ενός θεού απτού, κατανοητού με σαφείς οδούς επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης με τον πιστό. Ο πιστός έχει περισσότερη ανάγκη από το να "τρομάζει" από ένα θαύμα, παρά να το αξιοποιεί ως αιτία για να βρίσκει οδούς επικοινωνίας με τον θεό του. Ενώ λοιπόν ορίζει κάτι ως θαύμα, μένει εκεί, λατρεύει το θαύμα και δεν προχωρά στην ανάλυσή του.

Σε όλα αυτά, το Ροδοσταυρικό ιδεώδες αντιπροτείνει την έρευνα και την αναζήτηση της αλήθειας πίσω από το κάθετί ορίζεται ως (προσωρινά) άγνωστο και "θαυμαστό". Ο Ροδόσταυρος απορρίπτει το δέος προς κάθε φυσική εκδήλωση και προωθεί την έρευνα και ανάλυση όλων των φυσικών φαινομένων. Από τη στιγμή που κάθετί που εκδηλώνεται αποτελεί τμήμα του φυσικού μας κόσμου, είναι παράλογο να δηλώνουμε πως είναι "του θεού" και δεν μπορεί να αναλυθεί...

Σε αυτό το δρόμο θεωρώ πως κινείται και το σύστημα που προτείνει η ΑΜΡΑ, καθώς οι διδασκαλίες και τα γνωστικά αντικείμενα που πραγματεύεται δίνουν τα ικανά εφόδια προς ενδελεχή και πάνω απ' όλα καλοπροαίρετη έρευνα πάνω σε κάθετί που θα μπορούσε να οριστεί ως θαύμα. Ο αδελφός Ορφέας στην υπογραφή του δηλώνει "μέμνησο απιστείν" (να θυμάσαι να αμφιβάλεις) κι έχει απόλυτο δίκιο. Για τον ενεργό εσωτεριστή, για τον υγιώς σκεπτόμενο μυστικιστή δεν υπάρχουν ακατανόητα θαύματα, παρά μόνον φυσικές εκδηλώσεις που ακόμα δεν έχουν αναλυθεί και απομυθοποιηθεί. Το να αμφιβάλουμε μπροστά σε λυπηρές δηλώσεις περί θαυμάτων δεν αποτελεί αντίδραση αλλά υγιή και δίκαιη προσέγγιση απέναντι σε μία φυσική εκδήλωση την οποία έχουμε υποχρέωση να αναλύσουμε και να απομυθοποιήσουμε. Μόνον μέσω αυτής της οδού θα κάνουμε πράξη τη Ροδοσταυρική ιδιότητα και θα επαναφέρουμε τον άνθρωπο στο μορφωτικό-διανοητικό επίπεδο που του αξίζει...

[Rose]

Το μίσος των Ιουδαιοχριστιανών, απέναντι στον Ελληνικό μας πολιτισμό...

http://www.apologitis.com/gr/ancient/neo_trifon.htm#ΤΡΥΦΩΝ_ΦΩΣ

Τρύφωνας Ολύμπιος. (Πηγή Φώτο: Περιοδικό Τρίτο Μάτι, Τεύχος 96, σελίδα 2)

Απάντηση Τρύφωνα Ολύμπιου προς τον Μητροπολίτη Κίτρους και Κατερίνης κ. Αγαθόνικο

(απάντηση στην Εγκύκλιο 287)

Για ποιο φως μιλάτε; Για εκείνη την απάτη του δήθεν «φωτός της αναστάσεως» μέσα από μια κρύπτη του δήθεν «παναγίου τάφου», ο οποίος τάφος κατά τ’ άλλα έχει κτιστεί πάνω στον κατεδαφισμένο από χριστιανούς του 4ου αιώνα ναό της Αφροδίτης; Είναι ή δεν είναι αυτό αλήθεια; Πώς βρέθηκε εκεί ο τάφος του Ιησού, αφού μέχρι τον Κωνσταντίνο υπήρχε ο ναός της Αφροδίτης;…

Αλλού βέβαια είναι το καίριο σημείο της υποθέσεως. Οι Έλληνες με εκείνους τους θεούς, με εκείνη την κοσμοαντίληψη, γέννησαν πολιτισμό και προήγαγαν την ανθρωπότητα. Οι χριστιανοί αντιθέτως με αναφορά τον Γιαχβέ, κατέστρεψαν τον πολιτισμό και γέννησαν την αμάθεια και όλα τα κακά που αυτή συνεπιφέρει…. Αυτή η δια της βίας κατάσταση κατέστη συν τω χρόνω παράδοση και σ’ αυτή την παράδοση είναι εγκλωβισμένος σήμερα ο Ρωμιός. Το θέμα είναι κατά πόσο και πότε ο Ρωμιός θα μετατραπεί σε Έλληνα, πράγμα που τρέμει η ποιμαντορία.

Υπογραφή: Λιτόχωρο 2072002 Μετ’ εκτιμήσεως, Τρύφων Ολύμπιος, 602 00 Λιτόχωρο (Πηγή: http://www.ysee.gr  2/11/2002, Θέμα Η «αγκυλωμένη κρίση» των Ελλήνων και ο «ατίμητος» Χριστιανισμός. Μια εγκύκλιος και 2 + 1 απαντήσεις )

Μυθοπλάστης: Τρύφωνας Ολύμπιος

Απάντηση:

Είναι πολλαπλή και έχει μεγάλη ποικιλία η ημιμάθεια ή η αμάθεια των νεοΕθνικών. Ο προϋπάρχων τάφος του Ιησού σκεπάστηκε επίτηδες με χώματα από τους Ρωμαίους και άνω του ανεγέρθη ναός - πορνείο της Αφροδίτης¹, όπως ανάλογα το σπήλαιο της Βηθλεέμ μετατράπηκε προς λατρεία του Άδωνη. Άλλωστε δεν θα μπορούσε να είναι ποτέ δυνατόν μέσα στα Ιουδαϊκά Ιεροσόλυμα να υπάρχει ναός (πορνείο) της Αφροδίτης. Συνεπώς:

1. Ο Τρύφων Ολύμπιος θα έπρεπε να αναρωτηθεί ΠΡΩΤΟΣ από όλους, τι γυρεύει ένας ναός της Αφροδίτης μέσα στα «Ιουδαϊκά» Ιεροσόλυμα

2. Η απάντηση για το πως βρέθηκε εκεί βρίσκεται αναλυτικά στην σελίδα Γολγοθά και Ιεροσολύμων

Έτσι, αν είναι ο Ρωμιός να γίνει τόσο αμαθής και ημιμαθής, ένεκα της φανατικής πίστης προς τους θεούς του Ολύμπου ως «Έλλην» και Ολύμπιος, ε ναι! Αυτό και αν κάνει την «ποιμαντορία να τρέμει».
_____________________________________________________________________________________

¹ Εκτός ότι είναι κλασικά ανιστόρητοι και αμόρφωτοι, φαίνεται πως δεν προτιμάνε, την φυσική σεξουαλικότητα, την οποία ονομάζουν Πορνεία, αλλά έχουν μυηθεί σε πιο "πνευματικές", (παραφύση σεξουαλικές τεχνικές), από τους κα(ο)λόγερους του 'Αγιου 'Ορους...

[Rose]

http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,1312.0.html

Άγιον Όρος, οι άγιοι χωρίς μάσκα
Θέμος Κορνάρος

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ: ΤΟ ΛΕΠΡΟΚΟΜΕΙΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

    ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ (του βιβλίου....)

    Αυτά όλα, δεν είναι παρά αμυδρή εικόνα, μιας πραγματικότητας. Κι η πραγματικότητα αυτή δεν είναι άλλο από το βρυκολακιασμένο ρασοκρατικό Μεσαίωνα. Κι εμείς κυβερνούμαστε από βρυκόλακες. Αδιάφοροι, δουλοπρεπείς, χαμοζωίτες, καραγκιοζοπαίχτες (στην καλύτερή μας εκδήλωση) καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια κι αφήνουμε το βρωμερό βρυκόλακα να πιπιλάει το αίμα και την αθρωπιά μας.

    Δεν είμαι ο πρώτος που βλέπει αυτούς τους εξευτελισμούς, που γίνουνται σε βάρος μιας ολάκερης εποχής, μιας ακέριας εργαζόμενης ανθρωπότητας. Κι άλλοι, με χίλια μάτια πάρα πάνω από μένα, τα ’δανε τα αίσχη αυτά. Ποιητές, δημοσιογράφοι, λόγιοι, ανθρώποι του Νόμου, υπεύθυνοι άρχοντες, πατήσανε και ζήσανε στην αμαρτωλή αυτή γη. Κανένας δε μίλησε. Ο Νόμος κοιμήθηκε. Η πολιτεία, συστηματικά κι επίσημα σκέπασε πάντα αυτό τον κοπρόλακκο, στον οποίο φυτρώνουνε οι άγιοι λαθρέμποροι, οι όσιοι σαρκέμποροι, οι μεγαλόμαρτυρες παιδεραστές και δολοφόνοι.

    Γι’ αυτούς που και ο χαρακτηρισμός «χτήνη» θα ’τανε αλαφρός, αν δεν πρόσβαλλε τα εργατικά ζώα, θυσιάσαμε και θυσιάζουμε ζωές, πληθυσμούς ολάκερους, πολιτισμό, ηθική, ανθρώπινη υπόσταση. Μην ξεχνάει κανένας την τραγωδία της Χαλκιδικής. Και τότε δε θα ξεχάσει και τους χριστιανούς του Άθω. Φοβηθήκανε μη δώσουνε μια δεκάρα στους σεισμοπαθείς, που σταθήκανε οι σκλάβοι τους οι αλύτρωτοι, 10 συνεχόμενους αιώνες. Κλειστήκανε στο Κράτος τους. Βάλανε φύλακα, αμπελικό, το επίσημο ελληνικό Κράτος: διατάξανε τον πολιτικό γενικό διοικητή, να υπογράψει διαταγή, που ν’ απαγορεύει την είσοδο σε κάθε άνθρωπο και «προ πάντων στους δημοσιογράφους». Κι αυτό καταλαβαίνετε γιατί: για να κρύψουνε την ψευτιά που διαδώκανε πως είχε τάχα σοβαρές ζημιές και τ’ Άγιον Όρος. Που μεταφράζεται σε απλούστερη νεοελληνική γλώσσα: για να φυλάξουνε τα πλούτια τους και τα χρυσάφια τους. Για να εξασφαλίσουνε την οικοδομήσιμη ξυλεία, που σαπίζει στις παραλίες του Όρους, 3-4 χρόνια απούλητη κι αζήτητη.

    Και το Κράτος, δούλος υπάκουος και ταπεινός του μεσαιωνικού Κράτους, εσφράγισε αυτή την ψευτιά του καλόγερου, με τη σφραγίδα την επίσημη. Εφορολόγησε τον εργάτη και τον αγρότη, μάζεψε απ’ αυτούς 15 εκατομμύρια δραχμές (σταγόνες αίμα θα ’λεγα) για ν’ αγοράσει την οικοδομήσιμη ξυλεία, που χρειαζότανε για την πρόχειρη στέγαση των σεισμοπαθών. Η περισσότερη ξυλεία που χρησιμοποιήθηκε είναι ντόπια. Δηλαδή αγιορείτικη. Που θα πει: πλερώσαμε κι από πάνω, ακριβά-ακριβά, τη θηριωδία, την εγκληματικότητα των άγιων Μπαμπάνηδων και των όσιων Γιαγκούληδων της χριστιανικής πολιτείας του Άθω.

    Μα και κάτι άλλο έχω να πω: όσοι πατήσανε τον τόπο αυτό, θα παρατηρήσανε ένα πράμα: νερό να ζητήσεις ή ψωμί, μπορεί να μη σου δώσουνε οι θησαυροφύλακες του Θεού. Κρασί όμως με τη στάμνα σε ποτίζουνε. Κι αυτό έχει το λόγο του. Σκλάβοι χρειάζουνται να δουλέψουνε τη Γη, για να θρέψουνε τα γουρούνια του Όρους. Μα πρέπει να δουλέψουνε τσάμπα. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να ξεριζωθεί απ’ τον άνθρωπο, η καρδιά κι η συνείδηση και να παραλύσουνε τα νεύρα. Ο αλκοολισμός είναι ο βοηθός για τη δημιουργία αυτών των ανθρώπινων ομοιωμάτων. Και τον καλλιεργούνε με μαστοριά μοναδική οι ρασοφόροι παραμορφωτές της «φύσης». Λίγοι εργάτες απ’ αυτούς που μπαίνουνε στο Άγιον Όρος, καταφέρνουνε να φύγουνε.

    Σ’ όλη τους τη ζωή γυρνούνε αλήτες στο περιβόλι της Παναγιάς παρακαλώντας να τους πάρουνε οι ασκητές στη δουλειά τους, μόνο για ένα ξεροκόμματο ψωμί. Κι αυτά όλα για να εξασφαλίσουνε την άνεση στους αγιορείτες, να επιδίδονται αποτελεσματικότερα στα λαθρεμπόρια, στη παραλυσία, στις δολοφονίες και στη συγγραφή Νικοδημήτικων πορνογραφημάτων.

    Να σκεφτεί κανένας ποια υπηρεσία προσφέρουνε στο σύνολο το κοινωνικό, αυτά τα αλητόσκυλα, απέναντι στ’ αγαθά που χαίρουνται είναι ν’ανατριχιάσει και να σιχαθεί τον άνθρωπο με την εγκληματική ανεχτικότητά του. Δουλειά τους είναι η απάτη. Τίποτε άλλο. Απατούνε και τον ίδιο τους εαυτό. Απατούνε το Κράτος και ζούνε απ’ τα ταμεία του. Απατούνε το χωρικό και τον εργάτη και τους κλέβουνε. Απατούνε τη μάνα και της παίρνουνε το παιδί της. Αυτό το τελευταίο έχει ξεχωριστή σημασία: δεν περνά χρόνος – έχουμε ακούσει όλοι – που να μη χαθούνε κάμποσα παιδάκια από 6-8 χρονών. Οι Εβραίοι χρειάζονται τέτοιας ηλικίας χριστιανόπαιδα για το Πάσχα τους, μας έχουνε μάθει να πιστεύουμε. Κι όμως δεν τα χρειάζονται οι Εβραίοι παρά οι Άγιοι του Άθω, για το κρεβάτι τους, για μηχανές της ηδονής.

    Μάλιστα. Εκεί πρέπει ν’ αναζητηθούνε τα παιδιά, που χαθήκανε και που χάνονται ταχτικά.

    Υπάρχουνε σ΄αυτό το διαφθορείο παιδιά από 14 χρονώ και πάνω, που δεν ξέρουνε ούτε μάνα ούτε πατέρα. Τα ονόματά τους τα ’χουνε ξεχάσει. Την πατρίδα τους δεν την θυμούνται. Μόνο από κάτι μικροεπεισόδια, από κάποιες θαμπές αναμνήσεις σου δίνουνε να καταλάβεις από ποια ηλικία τα μαζέψανε οι τίμιοι αυτοί άνθρωποι με τις χίλιες μάσκες και τον βούρκο τον ψυχικό. Και το νόστιμο είναι πως η εισαγωγή των παιδιών που γίνεται με την απάτη, ή με τους ειδικούς πράχτορες, δεν είναι αρκετή για να καλύψει τις ανάγκες του Όρους. Γι’ αυτό όταν ο Βενιζέλος πήγε στο Βατοπέδι, το πρώτο παράπονο που του κάνανε οι καλόγεροι ήτανε πως «η αστυνομία απαγορεύει την είσοδο … παιδιών στο Όρος».

    Η απάντηση του πρωθυπουργού ήτανε, να καλέσει τον αστυνομικό διοικητή του Όρους (τον ανθυπασπιστή Τσαπάκη) να του ζητήσει σχετικές εξηγήσεις. «Εκτελώ ανωτέρας διαταγάς». Έτσι του απάντησε ο αστυνομικός. «Εγώ καταργώ κάθε προηγούμενη διαταγή». Μ’ αυτά τα λόγια ο πρωθυπουργός εσφράγισε την ελεεινή διαταγή, που επιτρέπει στους ρασοσατύρους να εξασκούνε ελεύθερα το εμπόριο της παιδικής σάρκας.

    ΚΑΤΗΓΟΡΩ, μπροστά στο μεγάλο λαϊκό δικαστήριο, τη σπείρα των αγιορειτών και τους συνενόχους της.

    ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΩ, στον φορολογούμενο λαό, στον κόσμο των πεινασμένων και των απόκληρων της ζωής, τη διπλή εκμετάλλευση που τους γίνεται, για χάρη των 4 χιλιάδων παρασίτων του αμαρτωλού βουνού.

    ΔΕΙΧΝΩ με ονόματα πραγματικά, τους κακοποιούς. Καθόλου δεν απευθύνομαι προς τους υπεύθυνους άρχοντες κι ούτε ζητώ του κακού τη γιατρειά απ’ τις αρχές. Στους φθισικούς, στους άστεγους, στους πεινασμένους, στους άνεργους, στους λεπρούς της σπιναλογκίτικης κόλασης, στους φυλακισμένους στα υγρά μπουντρούμια του Ιτζεδίν, της Αίγινας, του Φίρκα κλπ., σ΄αυτούς μιλώ. Και για σανατόρια έχει μέρος και για λεπροκομείο της ανθρωπιάς και για φυλακές αγροτικές και για δασοκομικές σχολές ανεχτίμητο φυτικό πλούτο. Για τους σεισμοπαθείς της Χαλκιδικής έχει και ξυλεία οικοδομήσιμη 100 φορές παρά πάνω απ΄όση χρειάζονται και τρόφιμα και ρουχισμό για δεκάδες ολόκληρα χρόνια.

    Στο χέρι τους είναι να τα διαθέσουνε όπως νομίζουνε πιο καλά και τίμια, στο χέρι τους και να τα χαραμίσουνε στους φεουδάρχες, που κατοικούνε και λυμαίνονται 10 αιώνες τώρα τη χώρα του Άθω.

    Αυτό είναι το περίφημο, το θρυλοτυλιγμένο Άγιον Όρος, η κεφαλή της Ορθοδοξίας. Με την αυριανή ονομασία του: «Βουνό της υγείας και της επιστήμης»

[Nyx]

Το παρακάτω κείμενο βρίσκεται στο βιβλίο του Γ. Καμπούρογλου "Μνημεία της Ιστορίας των Αθηνών".

Απο την Αθήνα, ο πατριάρχης Ιεροσολύμων Εφραίμ παραδέχεται ότι το άγιο φως είναι απάτη και καταγγέλλει πως δημιουργείται από ανθρώπους.

[Rose]

Οι "Πύλες του Ανεξήγητου", εξετάζουν την "μεταφυσική" διάσταση του Ναού της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα!
http://www.pyles.tv/News/Anexigita-fainomena/Pyles_holly_light.aspx

Τελικά αυτή η ΑΠΑΤΗ, και η εξαπάτηση των Ελλήνων πολιτών δεν λέει και εξαφανιστεί από την χώρα μας, εκτός αν κινηθούμε πλέον δικαστικά εναντίον αυτού του διαχρονικού εγκλήματος...

Οι ίδιοι οι Ρασοφόροι το έχουν παραδεχθεί τόσες φορές ότι ο χριστιανισμός είναι απάτη, και την δήθεν ιερή φλόγα ότι την ανάβουν μόνοι τους... και ακόμα οι αμόρφωτοι ψάχνονται για θαύματα του ανύπαρκτου Γεσουχά...

Γιατί να απορούμε άραγε πως είμαστε ακόμα δούλοι των τραπεζιτών?  Αφού για εκατοντάδες χρόνια έχουμε εκπαιδευτεί να μην ψάχνουμε, να μην σκεφτόμαστε, να μην ερευνούμε επιστημονικά, και να μην κυνηγάμε τους Απατεώνες, επειδή είναι εξουσία...

Μας έχουν εκπαιδεύσει τέλεια να αποποιηθούμε την θεϊκή μας φύση και να καταντήσουμε κοινά ζώα...

Λένε λοιπόν, αστρικά φαινόμενα πνευμάτων στον «πανάγιο» τάφο, φωτογραφίζονται…  και τα θεωρούν ανεξήγητα…

Φυσικά αυτό είναι φαινόμενο αμορφωσιάς, διότι αυτά τα ΦΥΣΙΚΑ φαινόμενα έχουν ήδη εξηγηθεί, και ερμηνευτεί πλήρως και απόλυτα, ότι αποτελούν ιονισμένο πλάσμα, αιθερικό και όχι αστρικά πνεύματα…  Με άλλα λόγια ανθρώπινες σκεπτομορφές…

Το αστρικό δεν μπορεί να φωτογραφηθεί.  Μόνο το αιθερικό, το οποίο δημιουργείται από εκτόπλασμα, ψυχοπαθολογικών φαινομένων.

Είναι λυπηρό πράγματι, η συνεχόμενη εκμετάλλευση και η εξαπάτηση και κάθε ενάρετος και μορφωμένος ‘Ελληνας θεωρεί χρέος του να λήξει από την χώρα μας αυτή η ΑΠΑΤΗ, καταδικάζοντας όλους τους εμπλεκόμενους ιθύνοντες είτε για εξαπάτηση είτε για ψυχασθένεια.

Το ότι ο Χρήστος Μαυρίκης πρώιν εγκληματίας έδειξε φωτογράφιση του αιθερικού του Γεσουχά και μαθητών του, αποτελεί μεγάλη ένδειξη πως η εξαπάτηση συνεχίζεται… 

[Rose]

συνεχίζοντας με την δήθεν "διαφωτιστική" εκπομπή, που ξευτελίζει την χώρα που γεννήθηκε η Γνώση και η Φιλοσοφία...

Εμφάνιση Πλάσματος στον Πανάγιο τάφο.... και είναι λέει ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ... 

γιατί δεν υπάρχει λέει πλάσμα πάνω στην γη, αλλά μόνο στο διάστημα... 
Ιονισμένο πλάσμα δεν υπάρχει στην γη, αλλά μόνο στο διάστημα... 

'Ελεος... είναι ανεπίτρεπτη αυτή η αμορφωσιά και η ηλιθιότητα.... 

Για κρέμασμα είναι οι Απατεώνες… που συνεχίζουν να εξαπατούν αθώους και αφελείς…

[Rose]

Ποιος είναι λοιπόν ο Χρήστος Μαυρίκης, που ο Γιαχβέ τον βοηθάει να φωτογραφίζει τα χριστιανικά πνεύματα? 

http://www.youtube.com/watch?v=RdRxHtN_KxI&feature=player_embedded

Μάλλον δεν μας πείθει και πάρα πολύ πως έχει αλλάξει... 

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&pubid=10397018

«Εύρετρα» ζητεί ο Χρ. Μαυρίκης

Ο «εθνικός κοριός» Χρήστος Μαυρίκης, γνωστός από το σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών επί διακυβέρνησης Μητσοτάκη, «ξαναχτύπησε», αλλά με διαφορετικό τρόπο.

Ο Χρ. Μαυρίκης διεκδικεί από τη Δικαιοσύνη να του καταβληθούν τα «νόμιμα εύρετρα», ισχυριζόμενος ότι χάρη στον ίδιο βρέθηκαν τα αρχαία που είχαν κλαπεί το 1990 από το Μουσείο της Αρχαίας Κορίνθου. Μέχρι στιγμής οι αγωγές του έχουν απορριφθεί ως «μη νόμιμες»Αυτή τη φορά διεκδικεί από τη Δικαιοσύνη να αναγνωριστεί περίπου ως εθνικός ευεργέτης με το αζημίωτο, ισχυριζόμενος ότι χάρη στον ίδιο βρέθηκαν τα αρχαία που είχαν κλαπεί το 1990 από το μουσείο της αρχαίας Κορίνθου.

Ο άνθρωπος που είχε παραδεχτεί το 1993 ότι διενεργούσε υποκλοπές εις βάρος δημόσιων προσώπων κ.λπ., τώρα έχει αντιδικία με το ελληνικό Δημόσιο από το οποίο ζητά να του καταβάλει το ποσό των 801.585 ευρώ ως «νόμιμα εύρετρα». Και αυτό επειδή, όπως υποστηρίζει, εξαιτίας της «άοκνης προσπάθειάς του» αλλά και των «πληροφοριών που αποκλειστικά ο ίδιος είχε», εντοπίστηκαν στο Μαϊάμι (το 1999) τα κλαπέντα αρχαία τα οποία και επαναπατρίστηκαν. «Κατηγορεί» μάλιστα τις ελληνικές αρχές ότι βρίσκονταν στο «μαύρο σκοτάδι» πριν από τη δική του υπόδειξη...

Μέχρι στιγμής οι αγωγές του Χρ. Μαυρίκη -που ως «αρχικοριός» έχει γράψει... τη δική του ιστορία- έχουν απορριφθεί από τα διοικητικά δικαστήρια ως «μη νόμιμες». Η υπόθεσή του τώρα βρίσκεται προς τελική κρίση στο Συμβούλιο της Επικρατείας (η σχετική συζήτηση είχε γίνει στο Α’ τμήμα του ανώτατου δικαστηρίου στις 2-11-2009). Η όλη υπόθεση -όπως καταγράφεται στα δικόγραφα- έχει λίγο απ’ όλα: πράκτορες του FBI, γκαλερί της Νέας Υόρκης, παρακολουθήσεις, ταξίδια στο Μαϊάμι, και ποιος ξέρει ακόμα τι άλλο...

Η αντιδικία με το Δημόσιο
Μαραθώνια δικαστική διαμάχη


Ο Χρ. Μαυρίκης υπέβαλε την πρώτη του αγωγή στις 24-6-2003 στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών. Οπως προβλέπει ο νόμος, σ’ όσους συντελούν στην ανακάλυψη αρχαιοτήτων που έχουν εξαχθεί παράνομα, παρέχεται αμοιβή ανερχόμενη από το 1/4 μέχρι το μισό της αξίας τους (αναλόγως της παρασχεθείσας συνδρομής).

Ωστόσο, ο ίδιος ισχυρίζεται ότι τα αρχαία βρέθηκαν αποκλειστικά χάρη στις δικές του ενέργειες και ζητά το μισό της αξίας τους.

Και αφού το υπουργείο Πολιτισμού στις 25-4-2000 επισήμως τα είχε αποτιμήσει στο ποσό των 546.280.000 δρχ., από την πλευρά του ο Μαυρίκης ζητά την καταβολή 273.140.000 δρχ. ή 801.585 ευρώ (με τους τόκους συν την καταβολή των δικαστικών εξόδων του).

Η απόφαση (αριθμός 7708/2005) του Διοικητικού Πρωτοδικείου «απάντησε» με ένα μεγάλο «όχι» σχετικά με τα αιτούμενα εύρετρα. Ακολούθως απορριπτικό ήταν και το Διοικητικό Εφετείο (αριθμός απόφασης 875/2007).

Σύμφωνα με το σκεπτικό των διοικητικών δικαστηρίων, αμοιβή, εν προκειμένω, παρέχεται μόνο υπό (δύο βασικές) προϋποθέσεις.

Η πρώτη από αυτές είναι η υπόδειξη των ενόχων της παράνομης εξαγωγής των αρχαίων, από εκείνον που αξιώνει τα εύρετρα.

Ωστόσο, και επ’ αυτού ο Μαυρίκης διεκδικεί εύσημα καθώς -όπως αναφέρει- συνετέλεσε και στην «έμμεση υπόδειξη των ενόχων» (sic), «αφού επί των κατασχεθεισών αρχαιοτήτων βρέθηκαν τα αποτυπώματα δραστών που τα έκλεψαν».

Σύμφωνα με τη δεύτερη προϋπόθεση, για τη χορήγηση αμοιβής πρέπει να έχει προϋπάρξει είσπραξη αποζημίωσης του Δημοσίου από τους καταδικασθέντες ενόχους (της κλοπής και εξαγωγής των αρχαίων).

Επειδή όμως, εν προκειμένω, το Δημόσιο δεν έλαβε τέτοιου είδους αποζημίωση, τότε σύμφωνα με το πνεύμα των διοικητικών αποφάσεων, δεν δικαιούται ευρέτρων ούτε ο Μαυρίκης.

Ο ίδιος στην αίτηση αναίρεσής του (την οποία κατέθεσε μέσω του δικηγόρου του κ. Γιώργου Παπαϊωάννου), «κατακεραυνώνει» την απόφαση του Διοικητικού Εφετείου καθώς λέει ότι «εμφανίζει τον νομοθέτη να παραλογίζεται αφού υπόσχεται αμοιβή για την ανεύρεση αρχαιοτήτων την οποία ουδείς κατά νόμον δύναται τελικά να λάβει»!

Και αυτό διότι -όπως προσθέτει ο Μαυρίκης- είναι αδύνατο ένας ιδιώτης να συγκεντρώνει σωρευτικά όλα τα προαπαιτούμενα, δηλαδή και να συντελεί στον εντοπισμό των αρχαίων, και στην υπόδειξη των ενόχων, ενώ θα πρέπει και να έχει προηγηθεί η είσπραξη από το Δημόσιο αποζημίωσης γι’ αυτά από τους καταδικασθέντες.

Το ιστορικό
Συνεργασία με ΕΛ.ΑΣ. και FBI


Το Διοικητικό Εφετείο με την απόφασή του σχετικά με τον εντοπισμό των αρχαίων στις ΗΠΑ κάνει λόγο για συνεργασία Μαυρίκη με τις ελληνικές αστυνομικές αρχές και πρακτόρων του FBI.

Χρονολογικά το «κουβάρι» ξετυλίγεται στην απόφαση ως εξής:

Στις 12-4-1990 διαπράχθηκε ληστεία στο Μουσείο της Αρχαίας Κορίνθου και εκλάπησαν 273 αρχαιολογικά εκθέματα.
Το 1997 ο Μαυρίκης παρουσιάστηκε στις αστυνομικές αρχές λέγοντας ότι είναι σε θέση να τις οδηγήσει σ’ αυτά.
Το 1999, κατόπιν έγκρισης της διεύθυνσης Ασφαλείας Αττικής και του υπουργείου Πολιτισμού, ο ίδιος πήγε στο Μαϊάμι και στις αρχές Σεπτεμβρίου γνωστοποίησε στις ελληνικές αρχές ότι του παραδόθηκαν τα αρχαία και ότι αυτά βρίσκονταν σε αποθήκη της περιοχής.
Στις 7-5-1999, «καθ’ υπόδειξη» του Μαυρίκη, κλιμάκιο της ελληνικής αστυνομίας οδηγήθηκε στον συγκεκριμένο αποθηκευτικό χώρο όπου βρέθηκαν 268 αρχαιολογικά εκθέματα.
Σύμφωνα με έγγραφο της Ασφάλειας Αττικής, από συνεργασία που υπήρξε με πράκτορες του FBI της Νέας Υόρκης, υποδείχθηκαν επίσης 6 επιπλέον εκθέματα σε γκαλερί της Ν. Υόρκης.
Από τους εμπλεκόμενους δράστες συνελήφθησαν τελικά οι Αναστ. και Τρυφ. Καραχάλιος (τα αποτυπώματα του πρώτου ταυτοποιήθηκαν σε αρχαία αντικείμενα), οι οποίοι καταδικάστηκαν με την 95-97/2004 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Ναυπλίου σε 20 χρόνια κάθειρξη.

ΓΚΕΛΥ ΑΛΜΑΛΙΩΤΟΥ-ΚΑΛΑΜΠΑΛΙΚΗ

[Rose]

Καλόπουλος: Μοναχός βεβαιώνει την απάτη του αγίου φωτός!
http://www.youtube.com/watch?v=ZrTyni8ECu4&NR=1

Ο παπα-Μεταλληνός παραδέχεται την απάτη του αγίου φωτός!
http://www.youtube.com/watch?v=pDffNjgrum4&feature=related

Μιχάλης Καλόπουλος πείραμα - Άγιο Φως
http://www.youtube.com/watch?v=S66f87b05oM&feature=related

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΛΑΔΑ, ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΚΑΤΑ ΔΙΑΟΛΟΥ...

ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΨΥΧΑΣΘΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ, ΔΙΣ ΕΥΡΩ, ΓΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ.