Πνευματική Ακαδημία του Ροδόκηπου των Φιλοσόφων > Ανθρωπιστικές Επιστήμες
Επίσκεψη στον Ιερό χώρο της ΔΗΛΟΥ
suida:
Α Π Ο Λ Λ Ω Ν Α , ΔΩΣΕ ΤΟ ΦΩΣ , ΤΟ Ε Ι Ν Α Ι ΣΟΥ .......
ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ ΣΕ Ο Λ Ο Υ Σ ....
ΜΗΝ , ΣΕ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ , ΣΥΝΝΕΦΑ ΚΑΙ ΣΚΙΕΣ....
Η ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΙ Η Σ Ι Γ Η , Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ Η ΑΚΙΝΗΣΙΑ....
Ας ΕΙΝΑΙ , ΟΙ ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΣΟΥ.
Θ Ε Ω Ρ Η Σ Ε ..... Θ Ε Ε ,
ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ.....
Υ Π Η Ρ Ε Τ Ε ς ΤΗΣ Θ Ε Λ Η Σ Η Σ ΣΟΥ
ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΟΥΝ ΤΟ Σ Υ Μ Π Α Ν .....
Σ Υ Μ Φ Ω Ν Α .....
ΜΕ ΤΗΝ Μ Ο Ρ Φ Η ΤΟΥ Σ Χ Ε Δ Ι Ο Υ ΣΟΥ,
Α Σ Ε ...... Θ Ε Ε ....
ΤΗΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ Κ Ο Σ Μ Ο Υ .....
ΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΗ
Δ Ι Χ Ω Σ .... ΝΑ ΤΗΝ Π Ρ Ο Σ Ε Ξ Ο Υ Μ Ε
ΚΑΘΩΣ.... Ε Σ Υ .... Π Ρ Ο Χ Ω Ρ Α Σ
ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟ Π Ρ Ω Ι ,
ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΟΥ ΘΕΕ... Α Π Ο Λ Λ Ω Ν Α .
ΣΕΡΑΠΙΣ:
Σκοτεινές σελίδες.
Δεν στέλνεται πιά άρχοντας από την Αθήνα αλλά διορίζεται μόνον ένας ισόβιος ιερέας του Απόλλωνα που μένει όμως στην Αθήνα. Μιά προσπάθεια αναβίωσης των παλιών Δηλίων (είχαν πάψει να γιορτάζονται από το 316 π.χ.) που οφειλόταν ίσως στον φιλλεληνισμό του αυτοκράτορα Αδριανού (2ος αιώνας π.χ.) απέτυχε, αφού με τη δωδεκάδα των ζώων που οδηγούνταν μιά φορά το χρόνο κάποια περίοδο για θυσία στη Δήλο, δεν ήταν δυνατό να ξαναδημιουργηθεί η ιερή ατμόσφαιρα και το δέος των αρχαικών τελετών. Και μάλιστα τόσο είχε ξεπέσει στη συνείδηση των Αθηναίων η ιδέα που είχαν για τη Δήλο, που λίγο καιρό αργότερα προσπάθησαν να την πουλήσουν, αλλά δεν βρέθηκαν αγοραστές.
Η μεγάλη μείωση του άλλοτε πελώριου οικισμού περιόρισε τα όρια της Δήλου στα πρώιμα χριστιανικά χρόνια (2ος-5ος αιώνας μ.χ.) στο χώρο ανάμεσα στη λέσχη των ποσειδωνιαστών προς Β. και το κάτω τμήμα της συνοικίας του θεατρου προς Ν. δηλαδή πάνω στα μνημεία του άλλοτε ισχυρού ιερού. Στον οικισμό αυτόν γύρω στο τέλος του 3ου αιώνα μ.χ. σημειώνεται η ύπαρξη μιας μικρής χριστιανικής κοινότητας που αναφέρεται και ώς έδρα Επισκοπής, πιθανότατα εξαιτίας της παλιάς της φήμης. Στην επισκοπή της Δήλου υπάγονται και τα γύρω νησιά της Μυκόνου, Σύρου, Σερίφου, Κύθνου, Κέας και φαίνεται ότι επάνω στο ίδιο το νησί είχαν γίνει πολλές μικρές παλιοχριστιανικές βασιλικές χάρη στο πλούσιο αρχαίο μαρμάρινο υλικό, αλλά και στην ερειπωμένη κατάσταση των αρχαίων κτισμάτων που εύκολα μετατρέπονταν σε χριστιανικά οικοδομήματα (ακόμα και μοναστήρι υποθέτουν ότι υπήρχε επάνω στα ερείπια της περίφημης υπόστηλης αίθουσας.)
Ούτε όμως η ονομασία της σε Επισκοπή ούτε άλλοι παρόμοιοι παράγοντες μπόρεσαν να δώσουν στη Δήλο την προηγούμενη Λαμπρότητα του Πανιώνιου Ιερού και εμπορικού κέντρου, ώστε συγκριτικά με αυτήν, να εντυπωσιάζει πολύ περισότερο η ερημιά του νησιού τόσο που στο τέλος του 5ου αιώνα μ.χ. τα οδοιπορικά να χαρακτηρίζουν τη Δήλο ά-δηλο.
Στον 6ο αιώνα παύουν να σημειώνονται ίχνη ζωής στη Δήλο και τον 8ο αιώνα μ.χ. δεν αναφέρεται ούτε ονομαστικά στον κατάλογο των νησιών που υπάγονται στη νέα Επισκοπή της Σύρου.
Το 727 μ.χ. λεηλατείται από τον εικονοκλάστη αυτοκράτορα Λέοντα τον Ίσαυρο, το 769 από τους Σλάβους, το 821 από τους Σαρακηνούς που ήλθαν από την Κρήτη και πιθανότατα γνώρισε και άραβες εισβολείς. Έτσι ερημωμένη και καταστρεμένη πέρασε στην κυριαρχία της Ενετικής Δημοκρατίας, που μη γνωρίζοντας τι να την κάνει τη χάρισε σε ένα φεουδάρχη της μυκόνου.
Το 1329 μ.χ. ένα τμήμα των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννου (Ιωαννίτες) της Μάλτας, εγκαταστάθηκε για λίγο όμως στην έρημη πιά Δήλο, που με την μερική ερήμωση των γύρω νησιών και με την κατακτησή της από τους Τούρκους (Μογγόλοι) το 1566 μ.χ. μεταβάλεται σε μόνιμο σταθμό πειρατών για όλο το διάστημα της τουρκοκρατίας.
Παράλληλα αποτελεί τον κυριότερο τόπο προμήθειας οικοδομικών υλικών και για κατασκευή ασβέστη από τα αφθονα μάρμαρα, που ήταν διάσπαρτα στο νησί. Επίσης οι χάλκινοι σύνδεσμοι των αρχαίων οικοδομών ήταν πολύ χρήσιμοι ώς μέταλλο που σπάνιζαν στα μεσαιωνικά χρόνια.
Μαζί με το απέναντι νησί γειτονικό νησί Ρήνεια της οποίας μάλιστα ξεχάστηκε και το αρχαίο όνομα, έγιναν οι Δήλες και έτσι ονομάζονται ακόμα και σήμερα (μικρές Δήλες η Δήλος και μεγάλες η Ρήνεια).
Στη Δήλο έχει κυριότητα ο δήμος της Μυκόνου, που νοικιάζει αγρούς για βοσκοτόπια και καλιέργεια στους λίγους ξομάχους που τις κατοικούν.
Η Δήλος έμεινε άγνωστη για τη δύση ώς τα χρόνια της αναγένησης. Ο άραβας γεωγράφος Edrisi (1154 μ.χ.) την αναφέρει ώς Ardilo, <νησί στρογγυλό, έρημο, χωρίς κατοίκους, αλλά με λιμάνι>. Σημειώνεται επίσης στους Πορτολάνους της Ιταλίας από το 13ο αιώνα.
Το 1445 μ.χ. ο Κυριακός από την Αγκώνα επισκέπτεται τη Μύκονο και τη Δήλο και εκεί εντυπωσιάζεται από τη στρογγυλότητα της ιερής λίμνης που την ονομάζει μιά στρογγυλή ναυμαχία, μισό στάδιο πλατιά. Ναυμαχία ονόμαζαν οι Ρωμαίοι μια δεξαμενή όπου γίνονταν ψεύτικες ναυμαχίες (υπάρχει και σήμερα η ιερή λίμνη γεμάτη από θάμνους που σημαίνει ότι υπάρχει νερό στο υπέδαφος, μαζί με τον ιερό φοίνικα, τόπο γέννησης του Φοίβου, και το κολλοσικό άγαλμα του Απόλλωνα των Ναξίων, που παρόλο το διαμελισμό του, δέσποζε με τον όγκο του σε ολόκληρο το χώρο, γιαυτό και είναι το πιό συνηθισμένο θέμα στα σχεδιάσματα των περιηγητών.
Σήμερα
Τις ανασκαφές στο χώρο άρχισαν Έλληνες και Γάλλοι αρχαιολόγοι το 1872. η ελληνική αρχαιολογική υπηρεσία ήταν από τις πρώτες υπηρεσίες του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους, από το 1883 όμως ανέλαβε η γαλλική αρχαιολογική σχολή των Αθηνών την συστηματική ανασκαφική έρευνα η οποία συνεχίζεται έως σήμερα, φέρνοντας στο φώς κατά την περίοδο 1902-1914 το ιερό του Απόλλωνα και ένα μεγάλο μέρος της Ελληνιστικής πόλης. Η Ελληνική αρχαιολογική υπηρεσία από το 1960 και μετά εκτελεί έργα στερέωσης σε ψηφιδωτά δάπεδα, σε τοίχους με κονιάματα και επανατοποθετεί στην αρχική τους θέση πεσμένα αρχιτεκτονικά μέλη, διαμορφώνοντας παράλληλα ορισμένους χώρους. Ανασκάπτει ακόμα τη Ρήνεια (στη νεκρόπολη) μέρος της οποίας ερευνούν επίσης οι Γάλλοι αρχαιολόγοι, στο ιερό του Ηρακλή κ.α.
Επίλογος Ιστορίας.
Αφού Ανέβηκα το λόφο-βουνό του Κύνθου, στο ναό του πατέρα Διός, στο βωμό του Νού του σύμπαντος κόσμου και στρέφοντας τη ματιά να κάνει ένα γύρω του νησιού, λές και έψαχνα τα όρια του φωτός, συλλογίστηκα, θυμήθηκα τα λόγια < όποια πέτρα και αν σηκώσω από κάτω κρύβεται η Ελλάδα>. Ρίγος και θλίψη με έπιασε σαν, ένιωσα την καρδιά του Απόλλωνα.
Rose:
Μπορείτε να βρείτε φωτογραφίες από το ταξίδι του αδελφού Serapis, στη Δήλο, στην ιστοσελίδα www.amra.gr/DHLOS/
Σε μία από τις φωτογραφίες βλέπουμε και πάλι το Ροδοσταυρικό σύμβολο, που δηλώνει την Μητέρα φύση, ή απλά την Αφροδίτη (ο κύκλος και ο σταυρός). 7ος αιωνας π.Χ.
ΣΕΡΑΠΙΣ:
Στη φωτογραφία (Dsc00311.jpg) θα δείτε καθαρά σε πήλινο αγγείο το έμβλημα των αρχαίων μυημένων ροδοσταύρων Μυστών.
Ορφέας:
--- Παράθεση από: SERAPIS στις Σεπτεμβρίου 05, 2008, 04:24:24 ---
Επίλογος Ιστορίας.
Αφού Ανέβηκα το λόφο-βουνό του Κύνθου, στο ναό του πατέρα Διός, στο βωμό του Νού του σύμπαντος κόσμου και στρέφοντας τη ματιά να κάνει ένα γύρω του νησιού, λές και έψαχνα τα όρια του φωτός, συλλογίστηκα, θυμήθηκα τα λόγια < όποια πέτρα και αν σηκώσω από κάτω κρύβεται η Ελλάδα>. Ρίγος και θλίψη με έπιασε σαν, ένιωσα την καρδιά του Απόλλωνα.
--- Τέλος παράθεσης ---
Ευχαριστούμε θερμά αδελφέ....
Υ.Γ.: Αυτό βέβαια δεν μας κάνει να σε συγχωρήσουμε που πηγες μόνος σου και δεν μας παρακίνησες να έρθουμε μαζί σου !!!!
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση