"Καλό και Κακό"!

[Avaris]

Υφίσταται άραγε τέτοιος διαχωρισμός?

Υπάρχει a priori και de facto τέτοιο Αρχετυπικό Δίπολο ως "αυτοπροσδιοριζόμενο" και ως "αυταπόδεικτο"?

Ή μήπως, το καθένα "ετεροπροσδιορίζεται" βάση του "άλλου" και κυρίως βάση του εκάστοτε ιστορικού κοινωνικοφιλοσοφικού Status Quo?

[Avaris]

Υφίσταται άραγε τέτοιος διαχωρισμός?

Υπάρχει a priori και de facto τέτοιο Αρχετυπικό Δίπολο ως "αυτοπροσδιοριζόμενο" και ως "αυταπόδεικτο"?

Ή μήπως, το καθένα "ετεροπροσδιορίζεται" βάση του "άλλου" και κυρίως βάση του εκάστοτε ιστορικού κοινωνικοφιλοσοφικού Status Quo?

Μερικά παραδείγματα:

Αναφορικά με την "διάνοιξη της Ερυθράς Θάλασσας απο το Μωϋσή, για να διέλθουν με ασφάλεια οι Εβραίοι και κατά την οποία πνίγηκαν οι Αιγύπτιοι".

Το περιστατικό αυτό απο την πλευρά των Εβραίων είναι "Καλό".....και ο υπεύθυνος γι' αυτό Θεός είναι "Θεός του Καλού".....

Απο την πλευρά των Αιγυπτίων είναι "Κακό"....και ο υπεύθυνος γι' αυτό Θεός είναι "Θεός του Κακού".....

.............................. 

Σε έναν οποιονδήποτε πόλεμο δύο Εθνών, ότι είναι "Καλό" για το ένα στρατόπεδο (πχ 100,000 νεκροί αντίπαλοι στρατιώτες) αντίστοιχα είναι "Κακό" για το άλλο....Και αντιστρόφως....

.....................


Σχόλια?

[Trithemius]

Το ζήτημα του διπόλου "καλό-κακό" είναι ίσως από τα πιο θεμελιώδη στον εσωτερισμό. Όμως αν και ανοίγεις ένα τόσ σοβαρό θέμα, πάραυτα δεν μας παραθέτεις τη γνώμη σου. Τι λοιπόν πιστεύεις εσύ για το δίπολο αυτό;

[Rose]

Αγαπητοί φίλοι,

η δυαδικότητα παρατηρείται μέσα στην δημιουργία, σε πολλές εκφράσεις... Όπως Άντρας-Γυναίκα, Νύχτα-Μέρα, Σώμα-Ψυχή, Συνειδητό-Ασυνείδητο, Απόλαυση-Ταλαιπωρία, Εργασία-Αναψυχή, και κάθε τι σχεδόν μέσα στην δημιουργία έχει το αντίστοιχο αντίθετό του...

Στην περίπτωση του δίπολου κακό-καλό, εγώ προσωπικά το μεταφράζω, τί είναι ωφέλιμο ή μη ωφέλιμο για το σύνολο, και αυτό κρίνεται μόνο από το αποτέλεσμα που φέρει μία πράξη...

Στην πνευματική σφαίρα, δεν υπάρχει διπολικότητα, υπάρχουν μόνο εμπειρίες, και κατανόηση μέσω αυτών... Όμως σαν ανθρώπινα όντα μια και παραμένουμε ενσαρκωμένοι, και εκδηλωνόμαστε σαν υλικές οντότητες επίσης, και όχι μόνο σαν πνευματικές, η διπολικότητα, είναι μία καθημερινή πραγματικότητα, που καλούμαστε να αναγνωρίσουμε, να κατανοήσουμε, και να κυριαρχήσουμε μέσω της Διάνοιας, και της Συναισθηματικής μας ωρίμανσης...

Με τις καλύτερες ευχές για Βαθειά Γαλήνη

[Trithemius]

Στο μεταξύ, ας παραθέσω τη δική μου γνώμη

Θα έλεγα πως κατ' εμέ, η αντίληψη του καλού και του κακού αποτελεί τη μέγιστη κατάκτηση της ανθρώπινης διανόησης. Είναι το απόλυτο κλειδί της κατανόησης του κόσμου μας αλλά παράλληλα αποτελεί και κάτι το εντελώς ιδεατό! Οι έννοιες καλό και κακό είναι "προϊόντα" της ανθρώπινης διανόησης που προκύπτουν ως αναγκαία εργαλεία στην προσπάθειά μας να κατανοήσουμε το τι μας περιβάλλει και πως εμείς αλληλεπιδρούμε με το περιβάλλον μας. Τίποτε δεν ξεφεύγει από αυτές τις δύο έννοιες και τελικά οι μόνοι ίσως που δεν θέλουν να "υποκύψουν" σε αυτόν τον κανόνα είναι οι χριστιανοί που διατείνονται ότι το κακό είναι κάτι που δεν ανήκει στα χαρακτηριστικά του Θεού. Ίσως πρέπει να εντρυφήσουν στο γνωστό ρητό "sine diabolo nullus dominus" (χωρίς τον διάβολο δεν υπάρχει θεός). Τότε θα ανακαλύψουν το πραγματικό μεγαλείο του Θεού, αλλά η υιοθέτηση μιας τέτοιας άποψης, αποτελεί την ύψιστη υπέρβαση που δύσκολα πραγματοποιείται στα πλαίσια της στείρας δογματικής...

Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως στην αρχαιοελληνική κοσμοθέαση, οι έννοιες το καλού και του κακού, ουδέποτε βρήκαν προσωποποίηση σε κάποιον θεό. Είναι πολύ σημαντικό το ότι το προφίλ κάθε ελληνικού θεού αποτελούσε μία "κβαντική" απόρροια διαφόρων φυχολογικών εκφάνσεων. Όλοι οι ελληνικοί θεοί ενσωμάτωναν (μεταξύ άλλων) τόσο την έννοια του καλού, όσο και την έννοια του κακού. Φοβερή κοσμοθέαση και πολύ προχωρημένη ακόμα και για την εποχή μας

[Avaris]

Το ζήτημα του διπόλου "καλό-κακό" είναι ίσως από τα πιο θεμελιώδη στον εσωτερισμό. Όμως αν και ανοίγεις ένα τόσο σοβαρό θέμα, πάραυτα δεν μας παραθέτεις τη γνώμη σου. Τι λοιπόν πιστεύεις εσύ για το δίπολο αυτό;

Όπως λέω - εμμέσως πλην σαφώς - πιο πάνω, φίλε Anon, δεν υπάρχει "Καλό - Κακό" ως Αυταπόδεικτο Στάτους.

Είναι "αλληλοπροσδιοριζόμενες έννοιες".....δηλαδή, όταν κάτι προσδιορίζεται απο κάποιον ως Καλό, τότε το "αντίθετό" του προσδιορίζεται (απο αυτόν τον ίδιο) ως Κακό....

Θέμα "συμφέροντος" είναι....

Άλλωστε, αυτές οι "αντιθετικές" έννοιες έχουν "νόημα ύπαρξης" μόνον στην Υλιστική Σφαίρα....εκεί δηλαδή, που υπάρχει "υλοποιημένη" η έννοια του συμφέροντος...

Άλλωστε, τα παραδείγματα που αναφέρω πιο πάνω είναι σαφέστατα....

Εαν στο όνομα του Θεού σου σφάζεις τον στρατό μου, τότε είσαι Κακός κι εσύ και ο Θεός σου....

Αντιστοίχως, εγώ κι ο Στρατός μου που δεν καθόμαστε ήσυχα ήσυχα να μας σφάξετε, παρά επικαλούμαστε έναν Θεό και σου αμυνόμαστε, για σένα είμαστε το Κακό, εμείς κι ο Θεός μας, διότι σου προκαλούμε απώλειες.....

Και φυσικά για σένα οι δικές σου απώλειες "ήταν  όλοι Καλοί άνθρωποι" ενώ για μένα "Κακοί"....και αντιστρόφως....

Το πράγμα δυστυχώς επιδεινώθηκε με τον "χωρισμό" του Θεϊκού Μπλοκ σε "Άσπρο" (Θεός) και "Μαύρο" (Διάβολος).....μετά απο αυτό, το "Καλό" και το "Κακό" απέκτησαν κι "εξέδρες".....και φυσικά, θεωρία.....

....αφού κανένα Θέσφατο που σέβεται τον εαυτό του δεν παρέλειψε να "χτίσει" και την "αντίστοιχη θεωρία στήριξής του".....

(βλ. θεωρίες Πεπτωκότος Αγγέλου....ακόμη ακόμη και την "Κόλαση του Δάντη".....)

[Ορφέας]

Η ζημιά που κάνανε τα δόγματα και συνεχίζουν να κάνουνε και ειδικά για τον δυτικό κόσμο το τι ΚΑΚΟ συσσώρευσε η εβραϊκή αίρεση του χριστιανισμού και το τι τίμημα πληρώνουμε ακόμα, είναι πασιφανή...

Η φράση ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ που χαρακτήριζε σε όλες της τις εκφάνσεις η Ελληνική κοσμοθέαση, δεν άφηνε χώρο σε πλανερούς διαχωρισμούς.

Το μόνο κακό που "χωρούσε" στην Ελληνική κατανόηση, ήταν το πέραν του μέτρου.
Και εκεί αντικειμενικά μπορούμε να διαγνώσουμε μόνον το κακό και όχι σε ιδιοτελείς και υστερόβουλες ερμηνείες...

Παρεπιπτόντως όμως ΚΑΙ στον εσωτερισμό διείσδυσε η αντίληψη "καλού-κακού", με την εικόνα του δεξιού και αριστερού μονοπατιού.
Στην περίπτωση αυτή, ο μύθος περί Προμηθέα-Επιμηθέα μας υποψιάζει αρκετά για να ανιχνεύσουμε που βρίσκεται το καλό και το κακό.
Για την Ελληνική κοσμοαντίληψη, η Προμηθεϊκή οδός της γνώσης, της Πρόνοιας (εκ του προνοείν) βρίσκεται στην πλευρά της αρετής, ενώ στην αντίπερα όχθη "καθεύδει" ο Επιμηθεύς, η εγκατάλειψή μας στο πεπρωμένο...

[livelove]

Το ζήτημα του διπόλου "καλό-κακό" είναι ίσως από τα πιο θεμελιώδη στον εσωτερισμό. Όμως αν και ανοίγεις ένα τόσο σοβαρό θέμα, πάραυτα δεν μας παραθέτεις τη γνώμη σου. Τι λοιπόν πιστεύεις εσύ για το δίπολο αυτό;

Άλλωστε, αυτές οι "αντιθετικές" έννοιες έχουν "νόημα ύπαρξης" μόνον στην Υλιστική Σφαίρα....εκεί δηλαδή, που υπάρχει "υλοποιημένη" η έννοια του συμφέροντος...
Άλλωστε, τα παραδείγματα που αναφέρω πιο πάνω είναι σαφέστατα....
Εαν στο όνομα του Θεού σου σφάζεις τον στρατό μου, τότε είσαι Κακός κι εσύ και ο Θεός σου....
Αντιστοίχως, εγώ κι ο Στρατός μου που δεν καθόμαστε ήσυχα ήσυχα να μας σφάξετε, παρά επικαλούμαστε έναν Θεό και σου αμυνόμαστε, για σένα είμαστε το Κακό, εμείς κι ο Θεός μας, διότι σου προκαλούμε απώλειες.....
Και φυσικά για σένα οι δικές σου απώλειες "ήταν  όλοι Καλοί άνθρωποι" ενώ για μένα "Κακοί"....και αντιστρόφως....

Να προσθέσω...

Για έναν τρίτο που απλά βλέπει όλα αυτά; Τί έιναι καλό και τί κακό;
 Εμείς δηλαδή, εδώ στην Υλιστική σφαίρα του "συμφέροντος" ζούμε το εξής:
με κάθε συμφέρον και ένας Θεός". Κι αν τα συμφέροντα είναι αντίθετης φύσεως και άρα αντικρουόμενα έχουμε και αντίθετους και αντικροούμενους Θεούς. 
Και στην Υλιστική σφαίρα εννοείται πως "τον λόγο έχει" ένας Θεός. Μία Πηγή. Και αυτη είναι πάντα και μόνο καλή.Αυτό πιστέυω πως βλέπει κάποιος τρίτος.

[Ορφέας]

Και στην Υλιστική σφαίρα εννοείται πως "τον λόγο έχει" ένας Θεός. Μία Πηγή. Και αυτη είναι πάντα και μόνο καλή.Αυτό πιστέυω πως βλέπει κάποιος τρίτος.

Μην είσαι και πολύ σίγουρος ούτε για το ότι το λόγο έχει ένας θεός, ουτε ότι είναι μία πηγή, ούτε βέβαια ότι αυτή είναι πάντα καλή.
Αυτό πιστεύεις πως βλέπει κάποιος τρίτος
και εδώ είναι το ζητούμενο, γιατί πολύ σωστά είπες ότι απλά το πιστεύεις,
χωρίς να γνωρίζεις άμα είναι έτσι ή όχι...

Σαν παράδειγμα πάντως που αναιρεί την πίστη σου,
είναι οι δοξασίες των Γνωστικών, οι οποίοι θεωρούσαν ότι ο κόσμος ΔΕΝ έγινε από έναν αγαθό θεό, αλλά από έναν σκοτεινό που είχε κι ένα σωρό αρνητικά χαρακτηριστικά...

[livelove]

Και στην Υλιστική σφαίρα εννοείται πως "τον λόγο έχει" ένας Θεός. Μία Πηγή. Και αυτη είναι πάντα και μόνο καλή.Αυτό πιστέυω πως βλέπει κάποιος τρίτος.

Αυτό πιστεύεις πως βλέπει κάποιος τρίτος
και εδώ είναι το ζητούμενο, γιατί πολύ σωστά είπες ότι απλά το πιστεύεις,
χωρίς να γνωρίζεις άμα είναι έτσι ή όχι...

 Αγαπητέ Ορφέα... Έχεις δίκιο.. Θα έπρεπε να πω υποθέτω...Και όχι πιστεύω...
Πάντως ήθελα απλά να βάλω ένα θέμα και όχι να δώσω μια απαντηση.

Άλλο θέμα:
Όμως μου λες για κάποιον ΤΕΤΑΡΤΟ -την θεωρία των γνωστικών-... Να υποθέσω πάλι οτι και αυτοί υπέθεσαν οτι: 

ότι ο κόσμος ΔΕΝ έγινε από έναν αγαθό θεό, αλλά από έναν σκοτεινό που είχε κι ένα σωρό αρνητικά χαρακτηριστικά...

[Ορφέας]

Άλλο θέμα:
Όμως μου λες για κάποιον ΤΕΤΑΡΤΟ -την θεωρία των γνωστικών-... Να υποθέσω πάλι οτι και αυτοί υπέθεσαν οτι: 

ότι ο κόσμος ΔΕΝ έγινε από έναν αγαθό θεό, αλλά από έναν σκοτεινό που είχε κι ένα σωρό αρνητικά χαρακτηριστικά...

Αν το εξετάσουμε κυριολεκτικά, ναι, είναι μία ακόμα -απίθανη- υπόθεση.
Αν το δούμε αλληγορικά, είναι μια πολύ σπουδαία μυθολογία με μεγάλες εσωτερικές προεκτάσεις...

[Avaris]

author=Ορφέας link=topic=102.msg685#msg685 date=1177769787]

Παρεπιπτόντως όμως ΚΑΙ στον εσωτερισμό διείσδυσε η αντίληψη "καλού-κακού", με την εικόνα του δεξιού και αριστερού μονοπατιού.

Αγαπητέ Ορφέα,

το ότι κάποιοι κυνηγούν την Δύναμη για την Δύναμη με τεχνικές που βασίζονται στην Βία, στη Λαγνεία και ενίοτε στο αίμα, δεν μας υποχρεώνει να κάνουμε αυτόν τον Διαχωρισμό?

Το ότι υπάρχουν άνθρωποι στην Ατραπό που χρησιμοποιούν τις "δυνάμεις" τους είτε επιδιώκοντας υλικό συμφέρον, είτε για να επιβληθούν σε άλλους ανθρώπους, είτε ενίοτε ακόμη και για να κάνουν κακό σε άλλους ανθρώπους, αυτό δεν μας υποχρεώνει να κάνουμε λόγο αναγκαστικά για Αριστερό Μονοπάτι?

[Ορφέας]

Αγαπητέ Ορφέα,

το ότι κάποιοι κυνηγούν την Δύναμη για την Δύναμη με τεχνικές που βασίζονται στην Βία, στη Λαγνεία και ενίοτε στο αίμα, δεν μας υποχρεώνει να κάνουμε αυτόν τον Διαχωρισμό?

Κάποιοι "άγιοι" πατέρες (τρομάρα τους !) είπανε ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα...

Το ότι υπάρχουν άνθρωποι στην Ατραπό που χρησιμοποιούν τις "δυνάμεις" τους είτε επιδιώκοντας υλικό συμφέρον, είτε για να επιβληθούν σε άλλους ανθρώπους, είτε ενίοτε ακόμη και για να κάνουν κακό σε άλλους ανθρώπους, αυτό δεν μας υποχρεώνει να κάνουμε λόγο αναγκαστικά για Αριστερό Μονοπάτι?

Με εξαίρεση το πρώτο, που θεωρώ ότι είναι δικαίωμα του καθενός να επιδιώκει το υλικό συμφέρον (άλλωστε ΟΛΑ τα παιδιά, πολύ φυσιολογικά και πολύ δικαιολογημένα, νοιάζονται αποκλειστικά για το προσωπικό τους συμφέρον),
η ΕΠΙΒΟΛΗ και κάθε επιβλαβής δράση ενάντια σε άλλες υπάρξεις, όχι απλά θα με βρεί σύμφωνο με τις απόψεις σου για το που θα τους κατατάξουμε, αλλά επιπλέον υποχρεούμαι να τονίσω και το καθήκον μας στην αντιμετώπιση και παρεμπόδιση τέτοιων ενεργειών.

[Avaris]

Το παρακάτω απόσπασμα είναι απο site Ελληνικού παραρτήματος Διεθνούς Τάγματος της Αριστερής Ατραπού. Δείχνει το "επάνω σε τι Μοτίβο Εσωτερισμού εκπαιδεύονται". Και νομίζω ότι λέει πολλά περί του "τί στοιχεία εντός" του Μυούμενου αναπτύσσει. Το link όμως δεν θα το δώσω δημόσια. Παρ 'όλαυτα είναι στην διάθεση του Admin.

**************************************************************

Η Δρακόντειος μυητική μαγεία

  Η Δρακόντειος μύηση βασίζεται σε 1+9+1 επίπεδα που συνολικά συνθέτουν τις 11 βαθμίδες, οι οποίες αντιστοιχούν στις Κλίφοτ και στους 11 δαίμονες κυβερνήτες τους, οι οποίοι ενεργούν ως η νυχτερινή πλευρά και η αντίθεση της δημιουργίας. Η πρώτη βαθμίδα είναι το μέρος απ΄ όπου ξεκινά ο αμύητος, το άνοιγμα των πυλών στη σκοτεινή πλευρά. Οι επόμενες 9 βαθμίδες αντιπροσωπεύουν τα 9 επίπεδα της νυχτερινής πλευράς ή του κάτω κόσμου απ΄ όπου ο Όντιν περνά κατά το ταξίδι της μύησης του στα μυστικά των ρούνων. Αυτές οι βαθμίδες φέρνουν τον μύστη στη καρδιά του σκοταδιού και μεταμορφώνουν τον άνθρωπο σε Θεό (όπως κατά την υπόσχεση του φιδιού στη Γένεση 3:5, όταν ο άνθρωπος τρώει το φρούτο της γνώσης και μπαίνει στην διαδικασία της μύησης). Η τελευταία βαθμίδα είναι πέρα από τα σύνορα της δημιουργίας.
 

1. Λίλιθ (Lilith) 1.0°. Η πύλη στο άγνωστο.
———
2. Γκαμάλιελ (Gamaliel) 2.0°. Τα σκοτεινά όνειρα. Αστρική μαγεία. Μάγια (Witchcraft). Τα μυστήρια της  μαύρης σελήνης. Η σκοτεινή Θεά.

3. Σάμαελ (Samael) 3.0°. Η φιλοσοφία της αριστερής ατραπού. Η σοφία της παράνοιας. Μαγεία των Γιεζίντι. Η σκοτεινή πλευρά των τσάκρα.

4. Ααράμπ Ζαράκ (A'arab Zaraq) 4.0°. Εωσφορική μαγεία. Η σκοτεινή πλευρά της Αφροδίτης. Ερωτο-μυστικισμός και η ατραπός του μαχητή.

5. Θαγκίριον (Thagirion) 5.0°. Η φώτιση του σκοταδιού. Ο μαύρος ήλιος. Η ένωσις του θεού με το "κτήνος".

6. Γκόλαχαμπ (Golachab) 6.0°. Ragnarφk. Η ενεργοποίηση του Σουρτ/ Ζόραθ (Surt/Sorath). Το θέλγητρο και ο μαγνητισμός της λαγνείας και

του βασανισμού

7. Γκάαγκσχεμπλα (Gha'agsheblah 7.0°). Τα υψηλότερα επίπεδα του ερωτο-μυστικισμού. Προετοιμασία για την άβυσσο.

8. Σατάριελ (Satariel 8.0°). Το άνοιγμα του ματιού του Εωσφόρου, Σίβα, Όντιν. Η "αρχή" του Δράκου.

9. Γκάγκιελ (Ghagiel) 9.0°. Το άναμμα του αστεριού του Εωσφόρου.

10. Τάουμιελ (Thaumiel) 10.0°. Η πλήρωση της υπόσχεσης του φιδιού. Θειότητα.
———
11. Τάουμιελ (Thaumiel) 11.0°. Η μαύρη τρύπα. Το σκαλί προς τη νέα δημιουργία. Σύμπαν Β΄.

Η τέσσερις κύριες παραδόσεις πίσω από το σύστημα μαγείας του Dragon Rouge έχουν κοινό ένα σημαντικό στοιχείο: οδηγούν τον μύστη βήμα προς βήμα βαθιά στο σκοτάδι οπού ο άνθρωπος μπορεί να γίνει Θεός. Με την είσοδο στο σκοτάδι όπως ο Όντιν ή ο ιερός σκαραβαίος και την αυτοθυσία, μπορεί κανείς να μετουσιωθεί από δημιούργημα σε δημιουργό. 

************************************************************

Προσωπικά δεν βρίσκω τίποτα "Καλό" ή "Ουμανιστικό" στον "Τρόπο εκπαίδευσης" του Ψυχισμού τους. Αντιθέτως, θεωρώ ότι προετοιμάζουν "επικίνδυνα" άτομα για "επικίνδυνη δράση"....

[Trithemius]

Άλλο ένα τάγμα που υπόσχεται στα μέλη του ότι θα γίνουν θεοί. Μάλιστα δηλώνουν ξεκάθαρα πως επιλέγουν την αριστερή ατραπό... Ωραία